Relaties
alle pijlers
Uit elkaar na 12 jaar..
zaterdag 4 januari 2025 om 20:54
Hoi Allemaal,
Ik wil even wat van me afschrijven. Een dikke maand geleden hebben mijn vrouw en ik besloten uit elkaar te gaan na 12 jaar samen zijn. Samen hebben we twee kids van 5 en 3.
We hebben er alles aan gedaan. We zijn een hele poos in relatietherapie geweest en dat heeft wel dingen opgeleverd wat betreft communicatie en het rekening houden met elkaar.
Ik ben bijna een jaar terug uitgevallen met een burnout. Een intensief traject gevolgt wat nu bijna klaar is. Ik zie echt mijn eigen issues in en daar ben ik ook flink mee aan de slag gegaan. In dit traject is voor mij steeds duidelijker geworden dat onze relatie echt niet goed in elkaar steekt. We versterken elkaar op een verkeerde manier door hoe we beide zijn opgevoed en naar het leven kijken.
Kort samengevat staan we allebei nog steeds achter de keus. Maar ik merk nu dat het loslaten wel een ding is. Ze heeft deze week een ander huis gevonden en over een week of drie zal ze daar wonen.
Het doet pijn. We houden van elkaar maar het werkt echt niet meer. Voor de lange termijn en voor de kinderen is het fijn dat we oké zijn met elkaar. Maar het is nu echt heel kut. Sinds de knoop is doorgehakt zijn we beter met elkaar omdat alle irritaties, verwachtingen etc weg zijn. Er lijkt nu ruimte voor verdriet..
Waarom ik dit post? Ik hoop dat dit gevoel over een aantal maanden beter wordt en de blik weer op vooruit kan. Ik wil oké zijn met mezelf en met de kinderen. Er zal een nieuw ritme moeten komen en dat zal nog even aanpassen zijn.
Gaat dit gevoel zakken? Ik hoop het wel..
Zijn er anderen die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt?
Ik wil even wat van me afschrijven. Een dikke maand geleden hebben mijn vrouw en ik besloten uit elkaar te gaan na 12 jaar samen zijn. Samen hebben we twee kids van 5 en 3.
We hebben er alles aan gedaan. We zijn een hele poos in relatietherapie geweest en dat heeft wel dingen opgeleverd wat betreft communicatie en het rekening houden met elkaar.
Ik ben bijna een jaar terug uitgevallen met een burnout. Een intensief traject gevolgt wat nu bijna klaar is. Ik zie echt mijn eigen issues in en daar ben ik ook flink mee aan de slag gegaan. In dit traject is voor mij steeds duidelijker geworden dat onze relatie echt niet goed in elkaar steekt. We versterken elkaar op een verkeerde manier door hoe we beide zijn opgevoed en naar het leven kijken.
Kort samengevat staan we allebei nog steeds achter de keus. Maar ik merk nu dat het loslaten wel een ding is. Ze heeft deze week een ander huis gevonden en over een week of drie zal ze daar wonen.
Het doet pijn. We houden van elkaar maar het werkt echt niet meer. Voor de lange termijn en voor de kinderen is het fijn dat we oké zijn met elkaar. Maar het is nu echt heel kut. Sinds de knoop is doorgehakt zijn we beter met elkaar omdat alle irritaties, verwachtingen etc weg zijn. Er lijkt nu ruimte voor verdriet..
Waarom ik dit post? Ik hoop dat dit gevoel over een aantal maanden beter wordt en de blik weer op vooruit kan. Ik wil oké zijn met mezelf en met de kinderen. Er zal een nieuw ritme moeten komen en dat zal nog even aanpassen zijn.
Gaat dit gevoel zakken? Ik hoop het wel..
Zijn er anderen die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt?
seesharp wijzigde dit bericht op 04-01-2025 21:21
1.89% gewijzigd
Decrypting life one day at the time
zondag 5 januari 2025 om 20:24
Op langere termijn als exen de zaken niet goed regelen is de financiële en emotionele schade vaak groter (in ieder geval voor een van beide, meestal de vrouw) dan het advocatentarief. Zelf weten hoor en als er nog geen ander in beeld is, gaat het vaker goed dan wanneer die er wel is. Maar ik zie dit te vaak fout gaan, ‘om de lieve vrede.’ Echt, wees daarin gewoon zakelijk.
woensdag 8 januari 2025 om 10:41
Voor degene die ook in scheiding liggen. Een prachtig nummer:
https://open.spotify.com/track/0GoheyzT ... mDTRTt1Mzg
https://open.spotify.com/track/0GoheyzT ... mDTRTt1Mzg
Decrypting life one day at the time
woensdag 8 januari 2025 om 13:06
ForumFossiel: Helemaal gelijk.
Ik vond het proces bij de mediator een hel, voelde me niet gesteund door hem maar het was puur gericht op zo snel mogelijk een beslissing en door naar het volgende punt. Geen oog voor wat de mogelijkheden waren en wat het “beste” zou zijn voor elk afzonderlijk.
Ik voelde me daar niet gehoord en al helemaal niet gesteund. Ook niet als het onder aan de streep echt beter was om het op een bepaalde manier te regelen.
De zogenaamde lieve vrede waar ik het voor deed is er inmiddels nog niet en gaat er waarschijnlijk nooit komen. Dit heeft ook te maken met hoe het scheidingsproces verlopen is.
Ik vermoed dat ieder een eigen advocaat duurder zou zijn (nooit opgezocht), maar achteraf gezien was me dat dubbel en dik waard geweest, want de emotionele schade is groot. Dat werkt ook door op de kinderen.
Ik vond het proces bij de mediator een hel, voelde me niet gesteund door hem maar het was puur gericht op zo snel mogelijk een beslissing en door naar het volgende punt. Geen oog voor wat de mogelijkheden waren en wat het “beste” zou zijn voor elk afzonderlijk.
Ik voelde me daar niet gehoord en al helemaal niet gesteund. Ook niet als het onder aan de streep echt beter was om het op een bepaalde manier te regelen.
De zogenaamde lieve vrede waar ik het voor deed is er inmiddels nog niet en gaat er waarschijnlijk nooit komen. Dit heeft ook te maken met hoe het scheidingsproces verlopen is.
Ik vermoed dat ieder een eigen advocaat duurder zou zijn (nooit opgezocht), maar achteraf gezien was me dat dubbel en dik waard geweest, want de emotionele schade is groot. Dat werkt ook door op de kinderen.
Hope is the first step on the road to disappointment
maandag 3 maart 2025 om 15:29
Iemand nog advies over hoe te dealen met hartzeer? Afgelopen weekend met carnaval weg geweest. Ex is er ook maar die avond door onze gedeelde vriendengroep.
Het leek wel alsof we twee vreemden waren en dat raakte me enorm. Het gevoel dat het echt over is doet echt rete zeer.
Vanochtend een flink potje zitten janken en zelfs momenten dat ik haar mis. Totaal irrationeel want ik weet dat het niet meer werkt tussen ons. Het zal vast één van de fasen zijn waar ik doorheen moet maar het doet ontzettend pijn
Het leek wel alsof we twee vreemden waren en dat raakte me enorm. Het gevoel dat het echt over is doet echt rete zeer.
Vanochtend een flink potje zitten janken en zelfs momenten dat ik haar mis. Totaal irrationeel want ik weet dat het niet meer werkt tussen ons. Het zal vast één van de fasen zijn waar ik doorheen moet maar het doet ontzettend pijn
Decrypting life one day at the time
maandag 3 maart 2025 om 16:33
Wat verdrietig.
Ik las laatst een artikel over hartenpijn en het slikken van paracetamol, in sommige gevallen schijnt het wat te helpen, de allerscherpste kantjes er wat vanaf te halen.
Mocht ik zelf weer eens hartzeer krijgen dan ga ik naar de HA voor een gesprekje met een poh of psych of coach, ik ga dat niet meer helemaal alleen doen, daar vind ik het te zwaar voor. Zwaarder dan welke pijn dan ook (ik tot nu toe heb meegemaakt).
Komt ook doordat ik niet kan huilen als ik liefdesverdriet heb.
Ik las laatst een artikel over hartenpijn en het slikken van paracetamol, in sommige gevallen schijnt het wat te helpen, de allerscherpste kantjes er wat vanaf te halen.
Mocht ik zelf weer eens hartzeer krijgen dan ga ik naar de HA voor een gesprekje met een poh of psych of coach, ik ga dat niet meer helemaal alleen doen, daar vind ik het te zwaar voor. Zwaarder dan welke pijn dan ook (ik tot nu toe heb meegemaakt).
Komt ook doordat ik niet kan huilen als ik liefdesverdriet heb.
.
maandag 3 maart 2025 om 17:13
Maar een paracetamolletje gepakt wie weet 
Coach heb ik eerder vandaag aan gedacht inderdaad. Even ventileren zou misschien wel goed zijn. Nog een klein beetje twijfelend omdat ik in therapie ook geleerd heb om te verdragen wat er is.
Maargoed tot op welk punt dat nu gezond is weet ik niet..
Coach heb ik eerder vandaag aan gedacht inderdaad. Even ventileren zou misschien wel goed zijn. Nog een klein beetje twijfelend omdat ik in therapie ook geleerd heb om te verdragen wat er is.
Maargoed tot op welk punt dat nu gezond is weet ik niet..
Decrypting life one day at the time
maandag 3 maart 2025 om 23:06
Ja is heel verdrietig. Zelfs als de koek op was, is het confronterend en naar. Het wordt beter, echt, alleen nu nog even niet.SeeSharp schreef: ↑03-03-2025 15:29Iemand nog advies over hoe te dealen met hartzeer? Afgelopen weekend met carnaval weg geweest. Ex is er ook maar die avond door onze gedeelde vriendengroep.
Het leek wel alsof we twee vreemden waren en dat raakte me enorm. Het gevoel dat het echt over is doet echt rete zeer.
Vanochtend een flink potje zitten janken en zelfs momenten dat ik haar mis. Totaal irrationeel want ik weet dat het niet meer werkt tussen ons. Het zal vast één van de fasen zijn waar ik doorheen moet maar het doet ontzettend pijn
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
dinsdag 4 maart 2025 om 01:30
Hoi
Ook al zijn het veel jaren en snap dat het zeer kan doen.
En ja voor de kinderen is het moment van zeggen misschien vervelend maar die zijn gelukkiger als jullie uit elkaar zijn dan bij elkaar zijn en ongelukkig.
Kinderen voelen en weten meer dan dat we denken.
Soms gebeuren dit soort dingen vroeg en soms na vele jaren maar als jullie er beide achter staan en gelukkiger van worden dan is dat toch echt het beste wat je kunt doen.
Nu lijkt alles misschien moeilijk negatief of donker maar er komt een dag dat ook dat gaat veranderen en je weer lacht en de zon ziet schijnen
Groetjes
Ook al zijn het veel jaren en snap dat het zeer kan doen.
En ja voor de kinderen is het moment van zeggen misschien vervelend maar die zijn gelukkiger als jullie uit elkaar zijn dan bij elkaar zijn en ongelukkig.
Kinderen voelen en weten meer dan dat we denken.
Soms gebeuren dit soort dingen vroeg en soms na vele jaren maar als jullie er beide achter staan en gelukkiger van worden dan is dat toch echt het beste wat je kunt doen.
Nu lijkt alles misschien moeilijk negatief of donker maar er komt een dag dat ook dat gaat veranderen en je weer lacht en de zon ziet schijnen
Groetjes
woensdag 5 maart 2025 om 08:12
Dat is het lastige met dit soort dingen dat het tijd nodig heeft. Maar hoeveel weet niemand. Ik zit ook vol in de reïntegratie op het werk en daar komen dit soort momenten echt niet bij uit. Maarja het is even wat het is..
Gister ook even met een coach gebeld om even te ventileren.
Daarna maar even in de tuin aan de slag gegaan om die weer een beetje zomerproof te maken. Beetje afleiding en uit m'n hoofd. Vandaag lijkt al wat beter
Gister ook even met een coach gebeld om even te ventileren.
Daarna maar even in de tuin aan de slag gegaan om die weer een beetje zomerproof te maken. Beetje afleiding en uit m'n hoofd. Vandaag lijkt al wat beter
Decrypting life one day at the time
woensdag 5 maart 2025 om 23:09
Herkenbaar TO… wat ik vooral herken is de fase “nadat de knoop is doorgehakt”. Ook bij ons kwam er toen rust, ging het beter tussen ons, wat (vooral aan kant van ex) tot twijfels leidde.
Onze situatie was anders. Ex type “jager” (ik had hem betrapt op 3e keer vreemdgaan) en mijn wereld stortte in. Nadat we de knoop hebben doorgehakt, stopte mijn verwachtingen richting hem over trouw zijn, thuis zijn en die nieuwe houding van mij beviel hem wel. Ik had geen verwachtingen meer en werd in zijn ogen een leukere partner. Hij kon doen / appen / afspreken wat hij wilde.
Ondanks mijn verdriet (ik dacht dat ik een scheiding niet zou overleven) ben ik zó blij dat ik helder kon denken en niet gezwicht ben voor zijn toenadering. Want de fase waarin we ons bevonden was niet representatief. Zouden we weer samen komen; dan zou ik ook weer verwachtingen hebben en zouden de spanningen weer terug zijn.
Loslaten heeft mij veel tijd en verdriet gekost. En nu nog wel eens (jaren later) om de kleine simpele dingen van geen gezin meer zijn. Het hoort er allemaal bij.
Sterkte.
Onze situatie was anders. Ex type “jager” (ik had hem betrapt op 3e keer vreemdgaan) en mijn wereld stortte in. Nadat we de knoop hebben doorgehakt, stopte mijn verwachtingen richting hem over trouw zijn, thuis zijn en die nieuwe houding van mij beviel hem wel. Ik had geen verwachtingen meer en werd in zijn ogen een leukere partner. Hij kon doen / appen / afspreken wat hij wilde.
Ondanks mijn verdriet (ik dacht dat ik een scheiding niet zou overleven) ben ik zó blij dat ik helder kon denken en niet gezwicht ben voor zijn toenadering. Want de fase waarin we ons bevonden was niet representatief. Zouden we weer samen komen; dan zou ik ook weer verwachtingen hebben en zouden de spanningen weer terug zijn.
Loslaten heeft mij veel tijd en verdriet gekost. En nu nog wel eens (jaren later) om de kleine simpele dingen van geen gezin meer zijn. Het hoort er allemaal bij.
Sterkte.
donderdag 6 maart 2025 om 16:02
Het is een proces idd en ik kan me voorstellen dat met vreemdgaan de pijn nog een tandje erger naar voren komt.
Sinds we uit elkaar zijn voel ik ook meer liefde voor haar. Maar dat is niet gek natuurlijk omdat zoals je noemt verwachtingen samen met de boosheid verdwenen zijn.
Ik weet dat we niet meer compatibel zijn met elkaar maar gevoel is een andere zaak. Dat zal komende maanden hopelijk een plekje vinden.
Sinds we uit elkaar zijn voel ik ook meer liefde voor haar. Maar dat is niet gek natuurlijk omdat zoals je noemt verwachtingen samen met de boosheid verdwenen zijn.
Ik weet dat we niet meer compatibel zijn met elkaar maar gevoel is een andere zaak. Dat zal komende maanden hopelijk een plekje vinden.
Decrypting life one day at the time
donderdag 6 maart 2025 om 16:54
donderdag 6 maart 2025 om 20:51
Mijn burnout heeft zeker wel een aandeel gehad. Ik ben te lang over mijn grenzen gegaan. Ik had eerder hulp moeten zoeken maarja achteraf lullen is altijd makkelijk. Maar ze gaf ook aan dat ze daar wel doorheen kon kijken omdat dat niet altijd zo geweest is.
Ik heb een diagnose angststoornis wat er voor zorgt dat ik niet zo op m'n gemak ben met reizen. Azië, amerika ik zie het niet zo zitten. Maar wie weet wat de toekomst brengt. Ik heb altijd aangegeven dat ze dat ook alleen kan doen en dat hoop ik nog steeds. Ook hele drukke events kan ik met momenten lastig vinden. Maar ik ga wel gewoon naar concerten feestjes etc. Zij heeft er niks meer aan maar sinds therapie gaat dat ook stukken beter.
De reis naar de vakantie vind ik niet prettig. Eenmaal daar is het altijd oké.
Zij is opgegroeid met een labiele moeder en zit daardoor flink in de controle en ik ben opgegroeid met ouders die flink in de controle zaten. Ik vind het ontzettend vervelend dat er heisa wordt gemaakt om de kleinste dingetjes. Perfectionistisch misschien zelfs een tikkie neurotisch. Dat eeuwige gemopper doe ik het niet zo goed op.
Toen we elkaar leerde kennen waren van ons beide een ouder ernstig ziek. We wisten meteen wat we aan elkaar hadden. Ik denk dat dat stukje over tien jaar nog steeds zo is.
Intimiteit en sexualiteit is altijd wel een issue geweest. Ik heb er alleen alle vertrouwen en hoop in gehad dat dat een volgende verdieping in onze relatie zou zijn. Ik wist door haar eerdere relatie dat dit tijd nodig zou hebben. Sinds de kinderen er zijn is die balans helemaal verdwenen. De tweede was een huilbaby en die heeft ons er ook wel flink aan onderdoor getrokken.
Ik zou savonds nog wel eens een potje sex willen of samen een bordspel spelen. Maar ze is vrijwel altijd moe of niet fit en wil eigenlijk gewoon netflix verder uitspelen.
We zijn een jaar in relatietherapie geweest en daarin kwam duidelijk naar voren dat we anders communiceren en anders denken over een aantal zaken. Maar we komen niet tot een punt waarop het oke is voor ons beide.
Uit elkaar gegroeid of het altijd zo geweest is. Ik weet het niet en het maakt ook niet meer uit helaas.
In een notendop de samenvatting. Het schreef wel even lekker weg
Ik heb een diagnose angststoornis wat er voor zorgt dat ik niet zo op m'n gemak ben met reizen. Azië, amerika ik zie het niet zo zitten. Maar wie weet wat de toekomst brengt. Ik heb altijd aangegeven dat ze dat ook alleen kan doen en dat hoop ik nog steeds. Ook hele drukke events kan ik met momenten lastig vinden. Maar ik ga wel gewoon naar concerten feestjes etc. Zij heeft er niks meer aan maar sinds therapie gaat dat ook stukken beter.
De reis naar de vakantie vind ik niet prettig. Eenmaal daar is het altijd oké.
Zij is opgegroeid met een labiele moeder en zit daardoor flink in de controle en ik ben opgegroeid met ouders die flink in de controle zaten. Ik vind het ontzettend vervelend dat er heisa wordt gemaakt om de kleinste dingetjes. Perfectionistisch misschien zelfs een tikkie neurotisch. Dat eeuwige gemopper doe ik het niet zo goed op.
Toen we elkaar leerde kennen waren van ons beide een ouder ernstig ziek. We wisten meteen wat we aan elkaar hadden. Ik denk dat dat stukje over tien jaar nog steeds zo is.
Intimiteit en sexualiteit is altijd wel een issue geweest. Ik heb er alleen alle vertrouwen en hoop in gehad dat dat een volgende verdieping in onze relatie zou zijn. Ik wist door haar eerdere relatie dat dit tijd nodig zou hebben. Sinds de kinderen er zijn is die balans helemaal verdwenen. De tweede was een huilbaby en die heeft ons er ook wel flink aan onderdoor getrokken.
Ik zou savonds nog wel eens een potje sex willen of samen een bordspel spelen. Maar ze is vrijwel altijd moe of niet fit en wil eigenlijk gewoon netflix verder uitspelen.
We zijn een jaar in relatietherapie geweest en daarin kwam duidelijk naar voren dat we anders communiceren en anders denken over een aantal zaken. Maar we komen niet tot een punt waarop het oke is voor ons beide.
Uit elkaar gegroeid of het altijd zo geweest is. Ik weet het niet en het maakt ook niet meer uit helaas.
In een notendop de samenvatting. Het schreef wel even lekker weg
Decrypting life one day at the time
donderdag 6 maart 2025 om 21:19
Wij gaan na ruim 25 jaar uit elkaar en ik herken zeker wat je schrijft. Rationeel weet ik dat het niet meer werkt en dat we alles geprobeerd hebben maar de realiteit is dat het ook nu nog hard werken is om alles te verwerken naast werk, kinderen etc. Ik heb ook een burn-out gehad en die is deels denk ik ook veroorzaakt door het gebrek aan verbinding in de relatie en het verdriet daarover. Ik heb me de afgelopen weken eigenlijk best sterk gevoeld en ook blij dat ik niet meer loop te trekken aan een dood paard maar nu het besef steeds meer komt dat het “echt” is ben ik er ook heel verdrietig over. Ik ben degene die zal gaan verhuizen en helemaal opnieuw moet beginnen. Ook al wil ik dat, het is niet gemakkelijk of leuk. Dus ik herken zeker wat je zegt.
donderdag 6 maart 2025 om 21:30
donderdag 6 maart 2025 om 21:37
Haha wat is dit nou toch voor kansloze reactie. Ga fietsen man.MrNielson80 schreef: ↑06-03-2025 21:30Erge van dit soort zaken is dat mensen als ze weten zoals Topic Starter kinderen nemen terwijl relatie nooit echt top was.
Neem ik dit soort stellen wel kwalijk. Kweek je gebroken kinderen mee met gescheiden gezinnen. Heel slecht gedrag van dit soort mensen om dan toch aan kinderen te beginnen.
Totaal ongepast.
seesharp wijzigde dit bericht op 06-03-2025 22:16
2.24% gewijzigd
Decrypting life one day at the time
vrijdag 7 maart 2025 om 01:27
Wat lul jij nou? Mijn ouders scheidden toen ik vier was. Prima jeugd gehad, nooit 'gebroken' en ook nu nog helemaal heel. Hou toch op joh!MrNielson80 schreef: ↑06-03-2025 21:30Erge van dit soort zaken is dat mensen als ze weten zoals Topic Starter kinderen nemen terwijl relatie nooit echt top was.
Neem ik dit soort stellen wel kwalijk. Kweek je gebroken kinderen mee met gescheiden gezinnen. Heel slecht gedrag van dit soort mensen om dan toch aan kinderen te beginnen.
vrijdag 7 maart 2025 om 01:44
Je hebt 100% gelijk. Volgens mij zei mijn opa, achteraf kijk je de koe in zijn kont. Ofzo
Je reactie en ook op het weerzien tijdens carnaval, het doet allemaal pijn en dat is volkomen menselijk. Rustig aan. Kost gewoon tijd, maar die wond heelt. Nu is er even aan het korstje gekrabd, maar ook dat heelt weer. Niet te veel krabben. Erken je pijn en zoek hier en daar wat afleiding en praat erover als je er behoefte aan hebt.
vrijdag 7 maart 2025 om 01:48
Je hebt 100% gelijk. Volgens mij zei mijn opa, achteraf kijk je de koe in zijn kont. Ofzo
Je reactie en ook op het weerzien tijdens carnaval, het doet allemaal pijn en dat is volkomen menselijk. Rustig aan. Kost gewoon tijd, maar die wond heelt. Nu is er even aan het korstje gekrabd, maar ook dat heelt weer. Niet te veel krabben. Erken je pijn en zoek hier en daar wat afleiding en praat erover als je er behoefte aan hebt.
vrijdag 7 maart 2025 om 11:24
Niemand doet het goed op gemopper, laat staan non stop. Dat ligt/lag echt bij haar. Zij moet bij iemand zijn bij wie haar neurotische kant tot rust komt en dat is niet bij jou.SeeSharp schreef: ↑06-03-2025 20:51Zij is opgegroeid met een labiele moeder en zit daardoor flink in de controle en ik ben opgegroeid met ouders die flink in de controle zaten. Ik vind het ontzettend vervelend dat er heisa wordt gemaakt om de kleinste dingetjes. Perfectionistisch misschien zelfs een tikkie neurotisch. Dat eeuwige gemopper doe ik het niet zo goed op.
We zijn een jaar in relatietherapie geweest en daarin kwam duidelijk naar voren dat we anders communiceren en anders denken over een aantal zaken. Maar we komen niet tot een punt waarop het oke is voor ons beide.
Dat anders communiceren is een beetje een symptoom vind ik. Heb al zo vaak gezien dat vriendinnen in een ongelukkige relatie met communicatief zeer vaardige lieve mannen veranderen in heksen en bij veel bottere mannen totaal omsloegen qua gedrag.
Had die angststoornis invloed op jullie relatie?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
