Relaties
alle pijlers
Uit elkaar na 12 jaar..
zaterdag 4 januari 2025 om 20:54
Hoi Allemaal,
Ik wil even wat van me afschrijven. Een dikke maand geleden hebben mijn vrouw en ik besloten uit elkaar te gaan na 12 jaar samen zijn. Samen hebben we twee kids van 5 en 3.
We hebben er alles aan gedaan. We zijn een hele poos in relatietherapie geweest en dat heeft wel dingen opgeleverd wat betreft communicatie en het rekening houden met elkaar.
Ik ben bijna een jaar terug uitgevallen met een burnout. Een intensief traject gevolgt wat nu bijna klaar is. Ik zie echt mijn eigen issues in en daar ben ik ook flink mee aan de slag gegaan. In dit traject is voor mij steeds duidelijker geworden dat onze relatie echt niet goed in elkaar steekt. We versterken elkaar op een verkeerde manier door hoe we beide zijn opgevoed en naar het leven kijken.
Kort samengevat staan we allebei nog steeds achter de keus. Maar ik merk nu dat het loslaten wel een ding is. Ze heeft deze week een ander huis gevonden en over een week of drie zal ze daar wonen.
Het doet pijn. We houden van elkaar maar het werkt echt niet meer. Voor de lange termijn en voor de kinderen is het fijn dat we oké zijn met elkaar. Maar het is nu echt heel kut. Sinds de knoop is doorgehakt zijn we beter met elkaar omdat alle irritaties, verwachtingen etc weg zijn. Er lijkt nu ruimte voor verdriet..
Waarom ik dit post? Ik hoop dat dit gevoel over een aantal maanden beter wordt en de blik weer op vooruit kan. Ik wil oké zijn met mezelf en met de kinderen. Er zal een nieuw ritme moeten komen en dat zal nog even aanpassen zijn.
Gaat dit gevoel zakken? Ik hoop het wel..
Zijn er anderen die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt?
Ik wil even wat van me afschrijven. Een dikke maand geleden hebben mijn vrouw en ik besloten uit elkaar te gaan na 12 jaar samen zijn. Samen hebben we twee kids van 5 en 3.
We hebben er alles aan gedaan. We zijn een hele poos in relatietherapie geweest en dat heeft wel dingen opgeleverd wat betreft communicatie en het rekening houden met elkaar.
Ik ben bijna een jaar terug uitgevallen met een burnout. Een intensief traject gevolgt wat nu bijna klaar is. Ik zie echt mijn eigen issues in en daar ben ik ook flink mee aan de slag gegaan. In dit traject is voor mij steeds duidelijker geworden dat onze relatie echt niet goed in elkaar steekt. We versterken elkaar op een verkeerde manier door hoe we beide zijn opgevoed en naar het leven kijken.
Kort samengevat staan we allebei nog steeds achter de keus. Maar ik merk nu dat het loslaten wel een ding is. Ze heeft deze week een ander huis gevonden en over een week of drie zal ze daar wonen.
Het doet pijn. We houden van elkaar maar het werkt echt niet meer. Voor de lange termijn en voor de kinderen is het fijn dat we oké zijn met elkaar. Maar het is nu echt heel kut. Sinds de knoop is doorgehakt zijn we beter met elkaar omdat alle irritaties, verwachtingen etc weg zijn. Er lijkt nu ruimte voor verdriet..
Waarom ik dit post? Ik hoop dat dit gevoel over een aantal maanden beter wordt en de blik weer op vooruit kan. Ik wil oké zijn met mezelf en met de kinderen. Er zal een nieuw ritme moeten komen en dat zal nog even aanpassen zijn.
Gaat dit gevoel zakken? Ik hoop het wel..
Zijn er anderen die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt?
seesharp wijzigde dit bericht op 04-01-2025 21:21
1.89% gewijzigd
Decrypting life one day at the time
zondag 5 januari 2025 om 20:24
Op langere termijn als exen de zaken niet goed regelen is de financiële en emotionele schade vaak groter (in ieder geval voor een van beide, meestal de vrouw) dan het advocatentarief. Zelf weten hoor en als er nog geen ander in beeld is, gaat het vaker goed dan wanneer die er wel is. Maar ik zie dit te vaak fout gaan, ‘om de lieve vrede.’ Echt, wees daarin gewoon zakelijk.
woensdag 8 januari 2025 om 10:41
Voor degene die ook in scheiding liggen. Een prachtig nummer:
https://open.spotify.com/track/0GoheyzT ... mDTRTt1Mzg
https://open.spotify.com/track/0GoheyzT ... mDTRTt1Mzg
Decrypting life one day at the time
woensdag 8 januari 2025 om 13:06
ForumFossiel: Helemaal gelijk.
Ik vond het proces bij de mediator een hel, voelde me niet gesteund door hem maar het was puur gericht op zo snel mogelijk een beslissing en door naar het volgende punt. Geen oog voor wat de mogelijkheden waren en wat het “beste” zou zijn voor elk afzonderlijk.
Ik voelde me daar niet gehoord en al helemaal niet gesteund. Ook niet als het onder aan de streep echt beter was om het op een bepaalde manier te regelen.
De zogenaamde lieve vrede waar ik het voor deed is er inmiddels nog niet en gaat er waarschijnlijk nooit komen. Dit heeft ook te maken met hoe het scheidingsproces verlopen is.
Ik vermoed dat ieder een eigen advocaat duurder zou zijn (nooit opgezocht), maar achteraf gezien was me dat dubbel en dik waard geweest, want de emotionele schade is groot. Dat werkt ook door op de kinderen.
Ik vond het proces bij de mediator een hel, voelde me niet gesteund door hem maar het was puur gericht op zo snel mogelijk een beslissing en door naar het volgende punt. Geen oog voor wat de mogelijkheden waren en wat het “beste” zou zijn voor elk afzonderlijk.
Ik voelde me daar niet gehoord en al helemaal niet gesteund. Ook niet als het onder aan de streep echt beter was om het op een bepaalde manier te regelen.
De zogenaamde lieve vrede waar ik het voor deed is er inmiddels nog niet en gaat er waarschijnlijk nooit komen. Dit heeft ook te maken met hoe het scheidingsproces verlopen is.
Ik vermoed dat ieder een eigen advocaat duurder zou zijn (nooit opgezocht), maar achteraf gezien was me dat dubbel en dik waard geweest, want de emotionele schade is groot. Dat werkt ook door op de kinderen.
Hope is the first step on the road to disappointment
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
