Relaties
alle pijlers
Uitelkaar gaan
zondag 27 december 2020 om 20:08
Allereerst heb ik geen behoefte aan haat reacties. Mocht je die hebben, prima. Maar in dit geval niet helpend. Het is allemaal al moeilijk genoeg.
Ik blijf maar twijfelen aan mijn relatie. Steeds gaat het weer even weg omdat vriend echt een goed en lief persoon is en ik soms denk dat een relatiebreuk het allemaal niet oplost voor mij, maar telkens komt de twijfel weer terug. Niet voor niets denk ik. Misschien wordt het tijd dat ik eens een knoop ga doorhakken.
Eigenlijk durf ik niet. Wij zijn papa en mama samen, nog niet lang geleden een andere woning gekocht (nu is dit niet heel erg). Voor ons kind is het erg verdrietig als papa en mama uit elkaar gaan. Daarbij denk ik nog aan praktische redenen: hoe kom je in deze tijd aan een woning enzovoorts.
Maar het belangrijkste, ons kind... Die wil je niet missen de helft van de tijd. Maar ongelukkig in een relatie zijn is ook niet goed.
Ik ben op zoek naar ervaringen. Mensen die in hetzelfde schuitje zitten of zaten. Hoe gaat/ging dit? Hoe gaat het met jezelf en kindje?
Ik blijf maar twijfelen aan mijn relatie. Steeds gaat het weer even weg omdat vriend echt een goed en lief persoon is en ik soms denk dat een relatiebreuk het allemaal niet oplost voor mij, maar telkens komt de twijfel weer terug. Niet voor niets denk ik. Misschien wordt het tijd dat ik eens een knoop ga doorhakken.
Eigenlijk durf ik niet. Wij zijn papa en mama samen, nog niet lang geleden een andere woning gekocht (nu is dit niet heel erg). Voor ons kind is het erg verdrietig als papa en mama uit elkaar gaan. Daarbij denk ik nog aan praktische redenen: hoe kom je in deze tijd aan een woning enzovoorts.
Maar het belangrijkste, ons kind... Die wil je niet missen de helft van de tijd. Maar ongelukkig in een relatie zijn is ook niet goed.
Ik ben op zoek naar ervaringen. Mensen die in hetzelfde schuitje zitten of zaten. Hoe gaat/ging dit? Hoe gaat het met jezelf en kindje?
zondag 27 december 2020 om 21:02
Dat ik me die 2 jaar zo ellendig voel door de twijfels die niet weggaan en dan uit wanhoop gekke beslissingen ga maken.madamecannibale schreef: ↑27-12-2020 21:00Ik zou daar dan om vragen bij je behandelaar. Ik las in een ander topic dat je ernstig last hebt gehad van hypochondrie. Ik heb hier zelf ook een tijdje mee gelopen, weliswaar met een lichte vorm. De praktijkondersteuner heeft mij toen heel goed geholpen met de twijfels omtrent mijn gezondheid. In zekere zin herken ik je verhaal. Soms twijfel ik ook aan alles, en die twijfel kan ontzettend verlammend werken en je echt ellendig laten voelen. Maar die twijfel zit in jou. Je probeert het nu ergens op te projecteren (je relatie), maar ik betwijfel of daar het echte probleem wel zit.
Wat hierboven ook al aangeraden wordt, probeer het eens twee jaar en ga in die tijd aan de slag met jezelf. Wat is het ergste dat er kan gebeuren als je dat doet?
zondag 27 december 2020 om 21:10
Hoezo ‘moet’? Je moet nooit uit elkaar he?Hardlopenisleuk schreef: ↑27-12-2020 21:09Overweeg hem te downloaden voor mijn e-reader. Echter bang dat dit me leert nóg meer alles onder de loep te leggen en straks laat inzien dat ik uitelkaar moet. Weet niet of ik dit boek wel durf te lezen
zondag 27 december 2020 om 21:19
Die maak je dan zelf, die gekke beslissingen. Sorry ik probeer met je mee te denken en sympathie te hebben maar dat kost heel veel moeite.Hardlopenisleuk schreef: ↑27-12-2020 21:02Dat ik me die 2 jaar zo ellendig voel door de twijfels die niet weggaan en dan uit wanhoop gekke beslissingen ga maken.
Je doet me denken aan de moeder van mijn beste vriendin. Altijd bezig met haar eigen ellende en eigen problemen terwijl ze eigenlijk alles mee had. Dreigen met zelfmoord, ook een aantal pogingen gedaan. Ze had (en heeft) niet door hoe ernstig ze hiermee mijn vriendin heeft beschadigd. Nu op ruim volwassen leeftijd heeft mijn vriendin er nog steeds last van. En ja, haar moeder is psychisch ziek, maar dat maakt de situatie van mijn vriendin niet minder kut. Ik wou dat haar moeder zichzelf een schop kon geven en zichzelf eens vermande. Je gaat niet dood aan een beetje twijfel en saaiheid in je leven. Je kind wordt er wel levenslang door beschadigd als jij dit soort gedachtes ten uitvoer brengt. Het wordt tijd dat jij jezelf eens een goede schop onder je kont geeft en op zoek gaat naar een therapeut die bij je past. En dan niet adviezen afdoen als dooddoeners maar echt eens met jezelf aan de slag gaan.
zondag 27 december 2020 om 21:59
Als ik jou was zou ik het wel laten om te gaan scheiden. Je klinkt psychisch echt niet in orde. En ik lees hier mijn moeder.. met borderline.
Je wilt gelukkig worden??? Dat kan alleen als je ophoudt met manipuleren. Want zelfs psychologen kun je zo manipuleren tot ze je gelijk geven (of stoppen met je te behandelen).
Gelukkig wordt je door oprecht toe te geven waar je eigen fouten liggen. En je kan nog zo hard roepen dat dat zo is, maar als dat na dagen/weken weer veranderd is het niks anders dan toneelspel.
Mocht je wel gaan scheiden dan hoop ik met heel mijn hart dat je man jullie kind niet bij jou alleen laat. Als je van het vele twijfelen als suïcide gedachten krijgt dan ben jij absoluut niet degene die een kind zonder toezicht zou moeten opvoeden.
Dit is heel hard, ik weet het. Maar ik stond in de schoenen van jouw kind... en dat heeft mij voor mijn leven getekend, terwijl ik toch een behoorlijke optimist ben.
Verander niks aan je, nu zo stabiele, leven. Maar ga je eerst maar eens richten op jaren en jaren lange therapie. En laat je man hierin ook betrekken want ze hebben waarschijnlijk andermans meningen nodig om te weten te komen hoe je je buiten de behandelkamer gedraagt. Succes.
Je wilt gelukkig worden??? Dat kan alleen als je ophoudt met manipuleren. Want zelfs psychologen kun je zo manipuleren tot ze je gelijk geven (of stoppen met je te behandelen).
Gelukkig wordt je door oprecht toe te geven waar je eigen fouten liggen. En je kan nog zo hard roepen dat dat zo is, maar als dat na dagen/weken weer veranderd is het niks anders dan toneelspel.
Mocht je wel gaan scheiden dan hoop ik met heel mijn hart dat je man jullie kind niet bij jou alleen laat. Als je van het vele twijfelen als suïcide gedachten krijgt dan ben jij absoluut niet degene die een kind zonder toezicht zou moeten opvoeden.
Dit is heel hard, ik weet het. Maar ik stond in de schoenen van jouw kind... en dat heeft mij voor mijn leven getekend, terwijl ik toch een behoorlijke optimist ben.
Verander niks aan je, nu zo stabiele, leven. Maar ga je eerst maar eens richten op jaren en jaren lange therapie. En laat je man hierin ook betrekken want ze hebben waarschijnlijk andermans meningen nodig om te weten te komen hoe je je buiten de behandelkamer gedraagt. Succes.
zondag 27 december 2020 om 22:02
De opvoeding voor kind is niks op aan te merken. En geen suicidale gedachten van twijfels maar van dat ik misschien ooit uitelkaar zou moeten gaan en er alleen voor kom te staan zomder woning ed. Daar krijg ik suicidale gedachten van. Dit icm wat er speelt allanger.Koetje86 schreef: ↑27-12-2020 21:59Als ik jou was zou ik het wel laten om te gaan scheiden. Je klinkt psychisch echt niet in orde. En ik lees hier mijn moeder.. met borderline.
Je wilt gelukkig worden??? Dat kan alleen als je ophoudt met manipuleren. Want zelfs psychologen kun je zo manipuleren tot ze je gelijk geven (of stoppen met je te behandelen).
Gelukkig wordt je door oprecht toe te geven waar je eigen fouten liggen. En je kan nog zo hard roepen dat dat zo is, maar als dat na dagen/weken weer veranderd is het niks anders dan toneelspel.
Mocht je wel gaan scheiden dan hoop ik met heel mijn hart dat je man jullie kind niet bij jou alleen laat. Als je van het vele twijfelen als suïcide gedachten krijgt dan ben jij absoluut niet degene die een kind zonder toezicht zou moeten opvoeden.
Dit is heel hard, ik weet het. Maar ik stond in de schoenen van jouw kind... en dat heeft mij voor mijn leven getekend, terwijl ik toch een behoorlijke optimist ben.
Verander niks aan je, nu zo stabiele, leven. Maar ga je eerst maar eens richten op jaren en jaren lange therapie. En laat je man hierin ook betrekken want ze hebben waarschijnlijk andermans meningen nodig om te weten te komen hoe je je buiten de behandelkamer gedraagt. Succes.
Ik ben bij therapie goud eerlijk dus beetje raar dat partner daarvoor mee moet? Daarbij is het in groepsverband dus hij mag niet mee daarnaartoe.
zondag 27 december 2020 om 23:04
Maar hoe kan er niks op aan te merken zijn als het gaat om de opvoeding, terwijl je vervolgens zegt suïcidale gedachten krijgt.Hardlopenisleuk schreef: ↑27-12-2020 22:02De opvoeding voor kind is niks op aan te merken. En geen suicidale gedachten van twijfels maar van dat ik misschien ooit uitelkaar zou moeten gaan en er alleen voor kom te staan zomder woning ed. Daar krijg ik suicidale gedachten van. Dit icm wat er speelt allanger.
Ik ben bij therapie goud eerlijk dus beetje raar dat partner daarvoor mee moet? Daarbij is het in groepsverband dus hij mag niet mee daarnaartoe.
Overigens denkt mijn moeder, tot op de dag van vandaag, dat zij een perfecte moeder is. Ondanks de vele zelfmoorddreigingen, haar emotionele instabiliteit, altijd afhankelijk zijn van anderen (geen eigen keuzes kunnen maken), constant manipuleren, verhalen verdraaien enz enz.
Ik neem aan dat je ook gewoon privé hulp hebt bij de psycholoog? Zo niet, dan zou ik daar heel snel om vragen. Met alleen groepstherapie ga je echt geen verbetering krijgen in je eigen persoonlijke problemen.
Twijfelen is normaal in het leven. Als je echt zo zeker was dat je ongelukkig bent door je relatie dan was dat echt wel duidelijk voor je. Ik denk vooral dat je ongelukkig bent ondanks je relatie. En je hoopt op magische wijze dat man en kind je de gelukkigste persoon op aarde maken. Terwijl alleen jij dat zelf kan. En als je jezelf niet gelukkig kan maken, kan je je kind ook niet gelukkig maken. Je kind zal je complete psychische staat opmerken en onthouden.
zondag 27 december 2020 om 23:11
zondag 27 december 2020 om 23:14
Al zooooo vaak gevraagd meer gesprekken te krijgen, individuele gesprekken, hoger frequent.Koetje86 schreef: ↑27-12-2020 23:04Maar hoe kan er niks op aan te merken zijn als het gaat om de opvoeding, terwijl je vervolgens zegt suïcidale gedachten krijgt.
Overigens denkt mijn moeder, tot op de dag van vandaag, dat zij een perfecte moeder is. Ondanks de vele zelfmoorddreigingen, haar emotionele instabiliteit, altijd afhankelijk zijn van anderen (geen eigen keuzes kunnen maken), constant manipuleren, verhalen verdraaien enz enz.
Ik neem aan dat je ook gewoon privé hulp hebt bij de psycholoog? Zo niet, dan zou ik daar heel snel om vragen. Met alleen groepstherapie ga je echt geen verbetering krijgen in je eigen persoonlijke problemen.
Twijfelen is normaal in het leven. Als je echt zo zeker was dat je ongelukkig bent door je relatie dan was dat echt wel duidelijk voor je. Ik denk vooral dat je ongelukkig bent ondanks je relatie. En je hoopt op magische wijze dat man en kind je de gelukkigste persoon op aarde maken. Terwijl alleen jij dat zelf kan. En als je jezelf niet gelukkig kan maken, kan je je kind ook niet gelukkig maken. Je kind zal je complete psychische staat opmerken en onthouden.
Maar het is allemaal lastig lastig.....blijkbaar
zondag 27 december 2020 om 23:33
Moeilijk voor je. Ik denk wel dat je moet beseffen dat het uit elkaar gaan niet alles gaat oplossen. Omdat je nu zoveel twijfelt - en hier zoveel last van hebt, denk ik dat je mogelijk er van af wilt zijn door juist uit elkaar te gaan. Dat begrijp ik. De antwoorden krijg je niet. Verlossing van je twijfel misschien wel. Uit elkaar gaan is zwaar mbt je kind en je staat er dan op veel zaken alleen voor. Onderschat dit niet. Maar het is zeker niet onoverkomelijk. Kun je dit bespreken met je man en samen kijken naar de praktische zaken en een goede verdeling?
Sterkte
Sterkte
maandag 28 december 2020 om 07:06
+100, het is om de 4 uur weer een nieuw drama om aandacht.
Waar je ook gaat jezelf neem je altijd mee.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 28 december 2020 om 08:12
Omdat je verwacht dat een ander je beter gaat maken. Zolang jij de tips van een therapeut afdoet als ‘dooddoener’ zal geen therapeut voldoen en geen therapie helpen. Uiteraard zijn er slechte therapeuten en is niet alle hulp goed. Ik heb geen idee hoe de jouwe isHardlopenisleuk schreef: ↑27-12-2020 23:14Al zooooo vaak gevraagd meer gesprekken te krijgen, individuele gesprekken, hoger frequent.
Maar het is allemaal lastig lastig.....blijkbaar
Maar het is ook een heel effectief middel om steeds maar weer te roepen dat de hulp niet ok is, je niet gehoord, gezien wordt en er niet naar je geluisterd wordt om te voorkomen dat je aan de bak moet. Dan is het manipulatie. Als de hulp niet goed is zoek je andere hulp. Daar ben jij alleen verantwoordelijk voor. Alleen roepen dat het niet goed is helpt niet.
En inderdaad je staat er hiermee grotendeels alleen voor, net als iedereen op de wereld.
Niemand kan dit namelijk voor jou doen. Het is ook niet leuk en niet makkelijk en er komen geen wonderbaarlijke openbaringen en niet alles is opeens anders en beter. Dat duurt jaren. En met kleine stapjes en met heel veel ongemak en oefenen en dingen moeten doen en verdragen die je ábsoluut onprettig vindt.
Er is geen therapeut die ervoor kan zorgen dat jij ‘de oplossing’ vindt. Want die bestaat niet. De enige oplossing is volhouden, oefenen, ongemak verdragen en achteraf denken ‘oh dat heb ik eigenlijk best goed gedaan’, soms pas na jaren.
Wat jij doet is steeds weer topics openen, onder andere namen en met min of meer hetzelfde verhaal net vanuit een andere hoek. De diagnose adhd gaat je niet helpen, wekelijkse gesprekken extra gaat je niet helpen. Zelfhulpboeken gaan je niet helpen. Pb’s sturen met mij gaat je niet helpen. Want je doet al die dingen om niet met jezelf bezig te zijn. Al die dingen kunnen helpen als je ze inzet om met jezelf aan de slag te gaan, niet om dat te voorkomen.
maandag 28 december 2020 om 08:22
Je vraagt hoe je de twijfel verdraagt? Geef hem een naam. Kees, ofzo. En accepteer dat Kees bij je hoort. Je hoeft niet blij te ijk met Kees, maar je hoeft hem ook niet weg te sturen. Dus als je weer twijfelt, zeg je tegen de twijfel: “Hoi Kees, ben je er ook vandaag. Nou, ga jij maar aan dat tafeltje zitten”. En dan geeft je hem in een mentaal klaslokaal een plekje.
Dit klinkt misschien kinderlijk, maar het is de essentie van de twijfel accepteren. De hevige pijn die je hebt, is niet van de oorspronkelijke gedachte, niet van de twijfel. Tuurlijk is die niet leuk, maar omdat je er hard tegen vecht, hem probeert weg te denken of forummen, versterk je die pijn. Dáárdoor wordt het grootsch, meeslepend en ondraaglijk. Dus als jij de oorspronkelijke pijn kunt accepteren, door bijvoorbeeld de oefening hierboven, voorkom je de versterkte pijn.
Dit klinkt misschien kinderlijk, maar het is de essentie van de twijfel accepteren. De hevige pijn die je hebt, is niet van de oorspronkelijke gedachte, niet van de twijfel. Tuurlijk is die niet leuk, maar omdat je er hard tegen vecht, hem probeert weg te denken of forummen, versterk je die pijn. Dáárdoor wordt het grootsch, meeslepend en ondraaglijk. Dus als jij de oorspronkelijke pijn kunt accepteren, door bijvoorbeeld de oefening hierboven, voorkom je de versterkte pijn.
maandag 28 december 2020 om 08:40
Sorry zo kan je alles wel bij een ander (mij) leggen. Doen alsof ik flink ziek ben e.d.Thordïs schreef: ↑28-12-2020 08:12Omdat je verwacht dat een ander je beter gaat maken. Zolang jij de tips van een therapeut afdoet als ‘dooddoener’ zal geen therapeut voldoen en geen therapie helpen. Uiteraard zijn er slechte therapeuten en is niet alle hulp goed. Ik heb geen idee hoe de jouwe is
Maar het is ook een heel effectief middel om steeds maar weer te roepen dat de hulp niet ok is, je niet gehoord, gezien wordt en er niet naar je geluisterd wordt om te voorkomen dat je aan de bak moet. Dan is het manipulatie. Als de hulp niet goed is zoek je andere hulp. Daar ben jij alleen verantwoordelijk voor. Alleen roepen dat het niet goed is helpt niet.
En inderdaad je staat er hiermee grotendeels alleen voor, net als iedereen op de wereld.
Niemand kan dit namelijk voor jou doen. Het is ook niet leuk en niet makkelijk en er komen geen wonderbaarlijke openbaringen en niet alles is opeens anders en beter. Dat duurt jaren. En met kleine stapjes en met heel veel ongemak en oefenen en dingen moeten doen en verdragen die je ábsoluut onprettig vindt.
Er is geen therapeut die ervoor kan zorgen dat jij ‘de oplossing’ vindt. Want die bestaat niet. De enige oplossing is volhouden, oefenen, ongemak verdragen en achteraf denken ‘oh dat heb ik eigenlijk best goed gedaan’, soms pas na jaren.
Wat jij doet is steeds weer topics openen, onder andere namen en met min of meer hetzelfde verhaal net vanuit een andere hoek. De diagnose adhd gaat je niet helpen, wekelijkse gesprekken extra gaat je niet helpen. Zelfhulpboeken gaan je niet helpen. Pb’s sturen met mij gaat je niet helpen. Want je doet al die dingen om niet met jezelf bezig te zijn. Al die dingen kunnen helpen als je ze inzet om met jezelf aan de slag te gaan, niet om dat te voorkomen.
Maar vergeet niet dat ik gewoon fulltime werk, huishouden run, voor kind zorg enzovoorts.
Daarbij heb ik met meerdere mensen al gesproken over mijn hulpverlening, mijn vriend en moeder zijn beiden meegeweest dus hebben met beiden ogen gezien hoe het er geregeld is. Ze hebben zelf, op eigen initiatief, gebeld met mijn hulpverleners en aangegeven dat dit niet de juiste hulp is op deze manier.
Ik wil heel hard aan mezelf werken maar met alleen een groepssessie 1x per week en 2x per maand een individueel gesprek van een half uurtje kom ik er niet.
Heb al meermaals discussies hierover gevoerd. Ik kom vanuit IHT waar 3 tot 4x pw hulp was. Nu na 2x per maand individueel. Dat is nogal een verschil.
En dat het einddoel is dat je dingen moet leren uitstellen tot je contacten, dat je dingen op meta niveau moet leren bekijken en dingen moet leren verdragen. Dat dit is waar je naar toe werkt, prima. Maar zulke grote dingen al verwachten van iemand die net vanuit IHT komt en pas 2 maand hulp heeft, vind ik erg ver gezocht. In deze fase is dat nog echt niet helpend en zijn juist extra gesprekken helpend.
Heb ook al gekeken om over te stappen maar overal zijn aanmeldstops hier in de regio. Dus zit ik nogal gedwongen hier.
En dan kan jij wel steeds alles bij mij terugleggen maar dat is echt niet eerlijk.
anoniem_63af32da3bfb6 wijzigde dit bericht op 28-12-2020 08:44
0.05% gewijzigd
maandag 28 december 2020 om 08:41
Dankje voor de tips!katkaatje schreef: ↑28-12-2020 08:22Je vraagt hoe je de twijfel verdraagt? Geef hem een naam. Kees, ofzo. En accepteer dat Kees bij je hoort. Je hoeft niet blij te ijk met Kees, maar je hoeft hem ook niet weg te sturen. Dus als je weer twijfelt, zeg je tegen de twijfel: “Hoi Kees, ben je er ook vandaag. Nou, ga jij maar aan dat tafeltje zitten”. En dan geeft je hem in een mentaal klaslokaal een plekje.
Dit klinkt misschien kinderlijk, maar het is de essentie van de twijfel accepteren. De hevige pijn die je hebt, is niet van de oorspronkelijke gedachte, niet van de twijfel. Tuurlijk is die niet leuk, maar omdat je er hard tegen vecht, hem probeert weg te denken of forummen, versterk je die pijn. Dáárdoor wordt het grootsch, meeslepend en ondraaglijk. Dus als jij de oorspronkelijke pijn kunt accepteren, door bijvoorbeeld de oefening hierboven, voorkom je de versterkte pijn.
maandag 28 december 2020 om 09:18
Ga mediteren.
Er zijn goede (betaalde) apps die je leren hoe het moet.
Je hersenen kunnen maar aan 1 ding denken. (Wel kunnen ze ontzettend snel schakelen)
Wanneer jij je gedachten concentreert op je ademhaling, is er geen ruimte voor andere gedachten, en is het stil in je hoofd.
In het begin is het super moeilijk en heb je het idee dat het nooit stil in je hoofd gaat worden. Jouw brein is nu net een crazy monkey die continue hyperactief is. Maar net als leren lopen en fietsen baart oefening kunst. Leren lopen duurde ook een tijd, geef dit ook die tijd. Begin met 2x per dag 10 minuten.
Ik gebruik de app meditation moments. De makers ervan hebben ook een wat boeken vertaald en geschreven die interessant zijn. Zoek ze maar eens op.
Er zijn goede (betaalde) apps die je leren hoe het moet.
Je hersenen kunnen maar aan 1 ding denken. (Wel kunnen ze ontzettend snel schakelen)
Wanneer jij je gedachten concentreert op je ademhaling, is er geen ruimte voor andere gedachten, en is het stil in je hoofd.
In het begin is het super moeilijk en heb je het idee dat het nooit stil in je hoofd gaat worden. Jouw brein is nu net een crazy monkey die continue hyperactief is. Maar net als leren lopen en fietsen baart oefening kunst. Leren lopen duurde ook een tijd, geef dit ook die tijd. Begin met 2x per dag 10 minuten.
Ik gebruik de app meditation moments. De makers ervan hebben ook een wat boeken vertaald en geschreven die interessant zijn. Zoek ze maar eens op.
maandag 28 december 2020 om 09:24
Ik zou geen grote beslissingen maken zolang je nog zo onstabiel bent. Je bent amper 2 maanden uit crisis. Doe het gewoon rustig aan en kijk het van dag tot dag. Zie je relatie als meer dan een papa en een mama, jullie zijn ook een man en een vrouw. Voor je man is een ernstige crisis bij zijn partner ook niet niets.
Begin klein, wandel een keer samen, terwijl je kind maar opa en oma gaat of de oppas. Maak tijd voor elkaar waarbij je even niet papa en mama bent. Leer elkaar opnieuw kennen. Uit elkaar kan over 6 maanden of een jaar ook nog.
Begin klein, wandel een keer samen, terwijl je kind maar opa en oma gaat of de oppas. Maak tijd voor elkaar waarbij je even niet papa en mama bent. Leer elkaar opnieuw kennen. Uit elkaar kan over 6 maanden of een jaar ook nog.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 28 december 2020 om 10:34
Hier geef je precies aan waarom je niet zou moeten scheiden. Je bent psychisch nog lang niet waar je zou moeten zijn, komt net uit een crisis.Hardlopenisleuk schreef: ↑28-12-2020 08:40Sorry zo kan je alles wel bij een ander (mij) leggen. Doen alsof ik flink ziek ben e.d.
Maar vergeet niet dat ik gewoon fulltime werk, huishouden run, voor kind zorg enzovoorts.
Daarbij heb ik met meerdere mensen al gesproken over mijn hulpverlening, mijn vriend en moeder zijn beiden meegeweest dus hebben met beiden ogen gezien hoe het er geregeld is. Ze hebben zelf, op eigen initiatief, gebeld met mijn hulpverleners en aangegeven dat dit niet de juiste hulp is op deze manier.
Ik wil heel hard aan mezelf werken maar met alleen een groepssessie 1x per week en 2x per maand een individueel gesprek van een half uurtje kom ik er niet.
Heb al meermaals discussies hierover gevoerd. Ik kom vanuit IHT waar 3 tot 4x pw hulp was. Nu na 2x per maand individueel. Dat is nogal een verschil.
En dat het einddoel is dat je dingen moet leren uitstellen tot je contacten, dat je dingen op meta niveau moet leren bekijken en dingen moet leren verdragen. Dat dit is waar je naar toe werkt, prima. Maar zulke grote dingen al verwachten van iemand die net vanuit IHT komt en pas 2 maand hulp heeft, vind ik erg ver gezocht. In deze fase is dat nog echt niet helpend en zijn juist extra gesprekken helpend.
Heb ook al gekeken om over te stappen maar overal zijn aanmeldstops hier in de regio. Dus zit ik nogal gedwongen hier.
En dan kan jij wel steeds alles bij mij terugleggen maar dat is echt niet eerlijk.
Verder kan je alles mooi wegschuiven op gebreken van anderen (de psychologen in dit geval) terwijl je het vooral en alleen bij jezelf moet zoeken. En dat je fulltime werkt en een kind opvoedt betekend niet dat je niet psychisch flink in de put kan zitten.
maandag 28 december 2020 om 10:44
maandag 28 december 2020 om 10:54
@Hardlopenisleuk
Wat ontzettend rot dat je je zo voelt. Ik vind het positief om te lezen dat je naar therapie gaat. Ik lees dat je de frequentie van de therapie te weinig vindt. Heb je in de tijd tussen de sessies door iemand waar je mee kunt praten, al is het maar voor afleiding als je je rot voelt?
Wat ontzettend rot dat je je zo voelt. Ik vind het positief om te lezen dat je naar therapie gaat. Ik lees dat je de frequentie van de therapie te weinig vindt. Heb je in de tijd tussen de sessies door iemand waar je mee kunt praten, al is het maar voor afleiding als je je rot voelt?
maandag 28 december 2020 om 11:36
Bedankt dat jij wel lief reageert.boekenlegger0 schreef: ↑28-12-2020 10:54@Hardlopenisleuk
Wat ontzettend rot dat je je zo voelt. Ik vind het positief om te lezen dat je naar therapie gaat. Ik lees dat je de frequentie van de therapie te weinig vindt. Heb je in de tijd tussen de sessies door iemand waar je mee kunt praten, al is het maar voor afleiding als je je rot voelt?
Ja ik ga trouw naar de therapie in de hoop dat ik met die handvaten verder kan. Ja ikzelf, en mijn naasten, vinden het schandalig dat het zó laagfrequent is. Moeder en vriend hebben al meermaals gebeld dat ze het schandalig vinden hoe ze me aan mijn lot overlaten.
We zijn momenteel bezig om ondersteuningsgesprekken te regelen via gemeente en/of praktijkondersteuner. Dit hoor ik na nieuwjaar. De huisarts is in dit geval wel bereid om hierin mee te werken gelukkig
huisarts deelt de mening van ons dat de frequentie echt te laag is maar geeft hierbij aan dat ggz dit vaak niet kan bieden ivm onderbezettingen ed
anoniem_63af32da3bfb6 wijzigde dit bericht op 28-12-2020 11:40
18.72% gewijzigd
maandag 28 december 2020 om 11:39
Jaaa die app heb ik! Doe dit dagelijks op zo'n flowee mat.dansenindewind schreef: ↑28-12-2020 09:18Ga mediteren.
Er zijn goede (betaalde) apps die je leren hoe het moet.
Je hersenen kunnen maar aan 1 ding denken. (Wel kunnen ze ontzettend snel schakelen)
Wanneer jij je gedachten concentreert op je ademhaling, is er geen ruimte voor andere gedachten, en is het stil in je hoofd.
In het begin is het super moeilijk en heb je het idee dat het nooit stil in je hoofd gaat worden. Jouw brein is nu net een crazy monkey die continue hyperactief is. Maar net als leren lopen en fietsen baart oefening kunst. Leren lopen duurde ook een tijd, geef dit ook die tijd. Begin met 2x per dag 10 minuten.
Ik gebruik de app meditation moments. De makers ervan hebben ook een wat boeken vertaald en geschreven die interessant zijn. Zoek ze maar eens op.
maandag 28 december 2020 om 11:44
@ TO
Fijn dat je je gesteund voelt door je huisarts, Ik hoop dat er in het nieuwe jaar ondersteuningsgesprekken voor je geregeld worden. Heb je vriendinnen waar je even stoom kunt afblazen als het je allemaal te veel wordt? Ik loop wel eens na thuiswerken en wandelrondje met een vriendin. Dan kletsen we wandelend even bij. Dat vind ik een erg prettige manier om mijn werk los te laten. Voor corona had ik best een lange reistijd als cooling down na werk, omdat ik thuiswerk heb ik dat niet meer. Het kletsend wandelen geeft afleiding. Misschien kun jij dit ook proberen om te ontdekken of je dit prettig vindt.
Fijn dat je je gesteund voelt door je huisarts, Ik hoop dat er in het nieuwe jaar ondersteuningsgesprekken voor je geregeld worden. Heb je vriendinnen waar je even stoom kunt afblazen als het je allemaal te veel wordt? Ik loop wel eens na thuiswerken en wandelrondje met een vriendin. Dan kletsen we wandelend even bij. Dat vind ik een erg prettige manier om mijn werk los te laten. Voor corona had ik best een lange reistijd als cooling down na werk, omdat ik thuiswerk heb ik dat niet meer. Het kletsend wandelen geeft afleiding. Misschien kun jij dit ook proberen om te ontdekken of je dit prettig vindt.
maandag 28 december 2020 om 11:49
Bedankt voor je reactie. Ja ik heb vriendinnen, en mijn partner en moeder geven ook vaak aan dat ik altijd alles met hun mag delen.boekenlegger0 schreef: ↑28-12-2020 11:44@ TO
Fijn dat je je gesteund voelt door je huisarts, Ik hoop dat er in het nieuwe jaar ondersteuningsgesprekken voor je geregeld worden. Heb je vriendinnen waar je even stoom kunt afblazen als het je allemaal te veel wordt? Ik loop wel eens na thuiswerken en wandelrondje met een vriendin. Dan kletsen we wandelend even bij. Dat vind ik een erg prettige manier om mijn werk los te laten. Voor corona had ik best een lange reistijd als cooling down na werk, omdat ik thuiswerk heb ik dat niet meer. Het kletsend wandelen geeft afleiding. Misschien kun jij dit ook proberen om te ontdekken of je dit prettig vindt.
Maar vriendinnen: heb me ooit helemaal blood gegeven aan een vriendin, alles verteld wat er in me om ging. Dit was in de crisis tijd. Dus ze wist ook van mijn suicidale gedachten. Ze heeft de vriendschap beeindigd omdat ze er niet mee om kon gaan. Natuurlijk zegt dit meer over haar dan mij, want vriendinnen ben je door dik en dun. Maar hierdoor durf ik nooit meer mijn hart bij vriendinnen te luchten.
Ikzelf ben sowieso geen goede prater met naasten. Zij zijn geen hulpverleners en wil ze ook niet pijn doen of ongerust maken.
maandag 28 december 2020 om 13:13
Vriendinnen heb je niet door dik en dun hoor. Het zegt inderdaad veel over je "ex-vriendin dat ze de vriendschap heeft verbroken. Namelijk dat haar grenzen en prioriteiten op.orde heeft. Ze mag geen zin hebben in dat gedoe van jou en de vriendschap verbreken.
Ik heb ook een vriendin gehad meer dan 10 jaar lang die ook allemaal drama's had en borderline en weet ik veel. Ik ben daar veel te lang in mee gegaan. Het beëindigen van de vriendschap heeft me heel veel rust gebracht j hoeft geen vrienden te blijven met iemand als je er geen zin in hebt. Je mag elk moment de vriendschap beëindigen.
Ik heb ook een vriendin gehad meer dan 10 jaar lang die ook allemaal drama's had en borderline en weet ik veel. Ik ben daar veel te lang in mee gegaan. Het beëindigen van de vriendschap heeft me heel veel rust gebracht j hoeft geen vrienden te blijven met iemand als je er geen zin in hebt. Je mag elk moment de vriendschap beëindigen.
