Relaties
alle pijlers
Uitelkaar gaan
zondag 27 december 2020 om 20:08
Allereerst heb ik geen behoefte aan haat reacties. Mocht je die hebben, prima. Maar in dit geval niet helpend. Het is allemaal al moeilijk genoeg.
Ik blijf maar twijfelen aan mijn relatie. Steeds gaat het weer even weg omdat vriend echt een goed en lief persoon is en ik soms denk dat een relatiebreuk het allemaal niet oplost voor mij, maar telkens komt de twijfel weer terug. Niet voor niets denk ik. Misschien wordt het tijd dat ik eens een knoop ga doorhakken.
Eigenlijk durf ik niet. Wij zijn papa en mama samen, nog niet lang geleden een andere woning gekocht (nu is dit niet heel erg). Voor ons kind is het erg verdrietig als papa en mama uit elkaar gaan. Daarbij denk ik nog aan praktische redenen: hoe kom je in deze tijd aan een woning enzovoorts.
Maar het belangrijkste, ons kind... Die wil je niet missen de helft van de tijd. Maar ongelukkig in een relatie zijn is ook niet goed.
Ik ben op zoek naar ervaringen. Mensen die in hetzelfde schuitje zitten of zaten. Hoe gaat/ging dit? Hoe gaat het met jezelf en kindje?
Ik blijf maar twijfelen aan mijn relatie. Steeds gaat het weer even weg omdat vriend echt een goed en lief persoon is en ik soms denk dat een relatiebreuk het allemaal niet oplost voor mij, maar telkens komt de twijfel weer terug. Niet voor niets denk ik. Misschien wordt het tijd dat ik eens een knoop ga doorhakken.
Eigenlijk durf ik niet. Wij zijn papa en mama samen, nog niet lang geleden een andere woning gekocht (nu is dit niet heel erg). Voor ons kind is het erg verdrietig als papa en mama uit elkaar gaan. Daarbij denk ik nog aan praktische redenen: hoe kom je in deze tijd aan een woning enzovoorts.
Maar het belangrijkste, ons kind... Die wil je niet missen de helft van de tijd. Maar ongelukkig in een relatie zijn is ook niet goed.
Ik ben op zoek naar ervaringen. Mensen die in hetzelfde schuitje zitten of zaten. Hoe gaat/ging dit? Hoe gaat het met jezelf en kindje?
maandag 28 december 2020 om 13:32
Nou ik weet niet hoor. Maar de vriendinnen die ik nu heb mag ik alles mee delen, ze steunen me in werkelijk alles. En anders om geldt dit ook zo. Vriendinnen heb je niet álleen in leuke- maar ook zeker in de minderleuke tijden.abracadabra schreef: ↑28-12-2020 13:13Vriendinnen heb je niet door dik en dun hoor. Het zegt inderdaad veel over je "ex-vriendin dat ze de vriendschap heeft verbroken. Namelijk dat haar grenzen en prioriteiten op.orde heeft. Ze mag geen zin hebben in dat gedoe van jou en de vriendschap verbreken.
Ik heb ook een vriendin gehad meer dan 10 jaar lang die ook allemaal drama's had en borderline en weet ik veel. Ik ben daar veel te lang in mee gegaan. Het beëindigen van de vriendschap heeft me heel veel rust gebracht j hoeft geen vrienden te blijven met iemand als je er geen zin in hebt. Je mag elk moment de vriendschap beëindigen.
Mensen vragen niet om ziek te worden met alle ellende die daar bij komt kijken, daar kies je never nooit voor. Dus als je als vriendin daar de vriendschap op afrekent dan is dat geen echte vriendschap.
Mijn vriendinnen nemen me als wie ik ben, met heel veel goede en leuke dingen maar ook met mijn psyche. Daar zal ik nooit op afgerekent worden. Is nogal makkelijk om de stekker eruit te trekken als iemand het erg moeilijk heeft...
Ik heb zelf een vriendin gehad met fors anorexia (nu overleden), heb haar door dik en dun gesteund. Geen haar op mijn hoofd wat dacht haar in deze lastjge tijden te laten stikken en voor mezelf te kiezen. Ze heeft het al moeilijk genoeg
En tuurlijk mag je altijd beslissen over wel of geen vriendschap. Maar ik ben van mening dat échte vriendschappen in goede en slechte tijden zijn.
Daarbij vind ik overkomen alsof borderline per definitie gelijk staat aan lastige personen, waar geen vriendschap mee te behouden is... Terwijl mijn therapeut ooit zei dat borderliners de meest gevoelige mensen zijn die er bestaan...
anoniem_63af32da3bfb6 wijzigde dit bericht op 28-12-2020 13:41
11.87% gewijzigd
maandag 28 december 2020 om 13:33
Dit is nogal manipulatief. De rest van de reacties is zoals ik het lees goed bedoeld, mensen denken mee, maar ze wijzen je ook op je eigen verantwoordelijkheid. Dat is dus meteen ‘niet lief’?
En je vriendin: een vriendschap heb je door dik en dun maar als het vooral dun is en er verandert niets dan is het geen vriendschap meer maar een afhankelijkheidsrelatie op den duur. En dan kan iemand die vriendschap verbreken omdat het teveel kost. Want voor jezelf zorgen is belangrijker dan voor een ander zorgen.
maandag 28 december 2020 om 13:37
Ik vind iemand uitmaken voor iemand die "manipuleert" inderdaad niet lief. En al helemaal iemand het gevoel geven dat alles bij haar zelf ligt terwijl aangegeven wordt dat de hulpverlening onvoldoende is. Want alles ligt dan bij diegene, in plaats van ergens anders... Nee sorry daar word ik nogal kwaad van.Thordïs schreef: ↑28-12-2020 13:33Dit is nogal manipulatief. De rest van de reacties is zoals ik het lees goed bedoeld, mensen denken mee, maar ze wijzen je ook op je eigen verantwoordelijkheid. Dat is dus meteen ‘niet lief’?
En je vriendin: een vriendschap heb je door dik en dun maar als het vooral dun is en er verandert niets dan is het geen vriendschap meer maar een afhankelijkheidsrelatie op den duur. En dan kan iemand die vriendschap verbreken omdat het teveel kost. Want voor jezelf zorgen is belangrijker dan voor een ander zorgen.
maandag 28 december 2020 om 13:58
Uhm.... je zei in je vorige bericht dat je het eenmaal aan een vriendin hebt verteld en dat die de vriendschap verbroken heeft. En nu ineens kan je alles delen met al je vrienden.Hardlopenisleuk schreef: ↑28-12-2020 13:32Nou ik weet niet hoor. Maar de vriendinnen die ik nu heb mag ik alles mee delen, ze steunen me in werkelijk alles. En anders om geldt dit ook zo. Vriendinnen heb je niet álleen in leuke- maar ook zeker in de minderleuke tijden.
Mensen vragen niet om ziek te worden met alle ellende die daar bij komt kijken, daar kies je never nooit voor. Dus als je als vriendin daar de vriendschap op afrekent dan is dat geen echte vriendschap.
Mijn vriendinnen nemen me als wie ik ben, met heel veel goede en leuke dingen maar ook met mijn psyche. Daar zal ik nooit op afgerekent worden. Is nogal makkelijk om de stekker eruit te trekken als iemand het erg moeilijk heeft...
Ik heb zelf een vriendin gehad met fors anorexia (nu overleden), heb haar door dik en dun gesteund. Geen haar op mijn hoofd wat dacht haar in deze lastjge tijden te laten stikken en voor mezelf te kiezen. Ze heeft het al moeilijk genoeg
En tuurlijk mag je altijd beslissen over wel of geen vriendschap. Maar ik ben van mening dat échte vriendschappen in goede en slechte tijden zijn.
Daarbij vind ik overkomen alsof borderline per definitie gelijk staat aan lastige personen, waar geen vriendschap mee te behouden is... Terwijl mijn therapeut ooit zei dat borderliners de meest gevoelige mensen zijn die er bestaan...
Daarbij is het goed om voor jezelf te zorgen. Voor die vriendin was afstand nemen van jou dus nodig om voor zichzelf te zorgen. Alleen al op een forum is duidelijk hoeveel aandacht jij vraagt.
En ja, borderliners zijn extreem moeilijke mensen. En ja, heel gevoelig. Maar vaak zijn hun gevoelens niet realistisch. Dus emotioneel labiel lijkt mij een duidelijkere omschrijving dan gevoelig.
En geloof mij, als mijn moeder niet mijn moeder was en mijn zusje niet mijn zusje had ik ze beide niet in mijn leven gehad. Niets is zo nutteloos als energie stoppen in mensen die er toch niks mee doen. Ik heb nu ook wel labiele kennissen. Maar dat zijn bewust kennissen. Die laat ik niet te dichtbij komen. Hun problemen ga ik niet mijn problemen van maken. En hun ziekte is niet mijn ziekte. Jouw ziekte is niet de ziekte van je vriendinnen. Het is niet hun taak om voor jou te zorgen.
En aan je reacties hier te zien verwacht jij vooral heel veel "oh wat ben je zielig" "ja je hebt helemaal gelijk" "wat naar dat je je zo voelt" "wat vervelend dat anderen je allemaal tegen werken" reacties nodig. Die ga ik je niet geven, want het moge duidelijk zijn dat dat compleet nutteloos is. Je gebruikt dat als voeding voor je eigen onrealistische gedachten.
maandag 28 december 2020 om 14:03
Deze reactie zegt nogal veel imho.Hardlopenisleuk schreef: ↑28-12-2020 13:37Ik vind iemand uitmaken voor iemand die "manipuleert" inderdaad niet lief. En al helemaal iemand het gevoel geven dat alles bij haar zelf ligt terwijl aangegeven wordt dat de hulpverlening onvoldoende is. Want alles ligt dan bij diegene, in plaats van ergens anders... Nee sorry daar word ik nogal kwaad van.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
maandag 28 december 2020 om 14:07
@TO: hoe voel je je vandaag? Ik kan me voorstellen dat je gevoel kan wisselen. Ik zat nog te denken aan dat je schreef dat je bang bent over tunnelvisie op negatieve dingen. Heb je wel eens gehoord van een dankboek? Dit is een soort dagboek waar je elke dag dingen in schrijft waar je blij van bent geworden die dag of waar je dankbaar voor bent. Op deze manier leg je de focus op positieve dingen.
maandag 28 december 2020 om 14:14
Ik lees dat je borderline hebt? Mensen met borderline hebben het erg moeilijk met het reguleren van emoties. Door verschillende oorzaken in de jeugd is hun gevoelsleven soms vergelijkbaar als dat van een driejarige: overweldigend, groots, moeilijk te kanaliseren. Dat is voor de omgeving vaak lastig. Die vindt het al gauw aanstellerig en drama-queen gedrag. Wat het voor een volwassene in zekere zin ook is.
Borderliners in therapie zijn aan het leren hoe ze volwassen met emoties om moeten gaan. Dat hebben ze nooit geleerd en daarom heeft het geen zin daar gemeen over te doen. Het lullige is dat de borderliner voorlopig niets anders kan dan dit en dat de omgeving het verergert door het drama en aanstellerij te noemen.
Het pad is dus continu checken “is mijn reactie realistisch?” En “Ben ik nu onbewust aan het manipuleren?” Jarenlang jezelf ‘corrigeren’ tot het nieuwe gedrag natuurlijker gaat voelen. Tot die tijd goed in de gaten houden wanneer je wel en niet logisch/gewenst gedrag vertoont.
Als mensen hier tegen je zeggen dat je manipulatief doet, is dat behulpzaam. Leer daarvan. Want je zult het zelf niet altijd door hebben. Dat geeft niet, je gaat het leren. Sommige mensen hebben het geluk gehad dat eerder geleerd te mogen hebben, bij jou wat later en dat zit jou (en je omgeving) nu in de weg.
Verder, vertel mensen pas dat je borderline hebt als je ze er ook bij kunt vertellen wat dat betekent in de interactie, wat jij doet om daarmee om te gaan, en hoe zij daar wel of niet rekening mee kunnen houden. Een diagnose is geen vrijbrief voor lullig doen en alles op je ziekte te gooien: niet voor jou, maar ook niet voor je omgeving.
Sterkte, het is hard werken, maar de therapieën zijn tegenwoordig erg goed en je kunt er (bijna) helemaal geen last meer van hebben.
Borderliners in therapie zijn aan het leren hoe ze volwassen met emoties om moeten gaan. Dat hebben ze nooit geleerd en daarom heeft het geen zin daar gemeen over te doen. Het lullige is dat de borderliner voorlopig niets anders kan dan dit en dat de omgeving het verergert door het drama en aanstellerij te noemen.
Het pad is dus continu checken “is mijn reactie realistisch?” En “Ben ik nu onbewust aan het manipuleren?” Jarenlang jezelf ‘corrigeren’ tot het nieuwe gedrag natuurlijker gaat voelen. Tot die tijd goed in de gaten houden wanneer je wel en niet logisch/gewenst gedrag vertoont.
Als mensen hier tegen je zeggen dat je manipulatief doet, is dat behulpzaam. Leer daarvan. Want je zult het zelf niet altijd door hebben. Dat geeft niet, je gaat het leren. Sommige mensen hebben het geluk gehad dat eerder geleerd te mogen hebben, bij jou wat later en dat zit jou (en je omgeving) nu in de weg.
Verder, vertel mensen pas dat je borderline hebt als je ze er ook bij kunt vertellen wat dat betekent in de interactie, wat jij doet om daarmee om te gaan, en hoe zij daar wel of niet rekening mee kunnen houden. Een diagnose is geen vrijbrief voor lullig doen en alles op je ziekte te gooien: niet voor jou, maar ook niet voor je omgeving.
Sterkte, het is hard werken, maar de therapieën zijn tegenwoordig erg goed en je kunt er (bijna) helemaal geen last meer van hebben.
maandag 28 december 2020 om 15:56
Hee,katkaatje schreef: ↑28-12-2020 14:14Ik lees dat je borderline hebt? Mensen met borderline hebben het erg moeilijk met het reguleren van emoties. Door verschillende oorzaken in de jeugd is hun gevoelsleven soms vergelijkbaar als dat van een driejarige: overweldigend, groots, moeilijk te kanaliseren. Dat is voor de omgeving vaak lastig. Die vindt het al gauw aanstellerig en drama-queen gedrag. Wat het voor een volwassene in zekere zin ook is.
Borderliners in therapie zijn aan het leren hoe ze volwassen met emoties om moeten gaan. Dat hebben ze nooit geleerd en daarom heeft het geen zin daar gemeen over te doen. Het lullige is dat de borderliner voorlopig niets anders kan dan dit en dat de omgeving het verergert door het drama en aanstellerij te noemen.
Het pad is dus continu checken “is mijn reactie realistisch?” En “Ben ik nu onbewust aan het manipuleren?” Jarenlang jezelf ‘corrigeren’ tot het nieuwe gedrag natuurlijker gaat voelen. Tot die tijd goed in de gaten houden wanneer je wel en niet logisch/gewenst gedrag vertoont.
Als mensen hier tegen je zeggen dat je manipulatief doet, is dat behulpzaam. Leer daarvan. Want je zult het zelf niet altijd door hebben. Dat geeft niet, je gaat het leren. Sommige mensen hebben het geluk gehad dat eerder geleerd te mogen hebben, bij jou wat later en dat zit jou (en je omgeving) nu in de weg.
Verder, vertel mensen pas dat je borderline hebt als je ze er ook bij kunt vertellen wat dat betekent in de interactie, wat jij doet om daarmee om te gaan, en hoe zij daar wel of niet rekening mee kunnen houden. Een diagnose is geen vrijbrief voor lullig doen en alles op je ziekte te gooien: niet voor jou, maar ook niet voor je omgeving.
Sterkte, het is hard werken, maar de therapieën zijn tegenwoordig erg goed en je kunt er (bijna) helemaal geen last meer van hebben.
Nee die diagnose is verwijderd, er is geen sprake van borderline. Volgens therapeuten zit ik meer in de cluster C (dwangmatige PS) en ik krijg nog een ADD onderzoek omdat ik altijd erg veel in mijn hoofd zit, maar dit past ook wel weer bij het dwangmatig denken.
Maar voor de behandeling schijnt het niets uit te maken. Ik volg schematherapie, ik dacht écht dat deze therapie heel goed zou zijn. Maar ik betwijfel het al enige tijd. Dit weten mijn therapeuten ook.
Ofja, de therapie zal onbetwijfeld goed zijn. Maar als er telkens therapeuten weg gaan en weer bij komen, schiet het weinig op. Het is groepstherapie, 8 in een groep. Maar wekelijks ontbreekt meer dan de helft waardoor we er vaak maar met 3 of 2 zitten. Hierdoor kunnen oefeningen niet uitgevoerd worden.
Ik heb ook een individuele therapeut, ik begon nét een beetje een klik te krijgen, maar ook zij gaat weg. Ik krijg er iemand anders voor terug, alleen is ze geen schematherapeut maar een SPV-er.
Dit alles zorgt er voor dat het nogal stagneert.
Daarbij heb ik aangegeven dat ik de therapie te laag frequent vind en dat mijn "problemen" uitstellen tot de 2 maandelijke contacten niet te doen is. Ik denk zoveel in mijn hoofd waardoor ik compleet verstrikt raak in gedachten. Hier word ik wanhopig van waardoor ik al meermaals er uit heb willen stappen. Mijn therapeut weet dit. Partner is echt niet te spreken over de hulpverlening want hij is als de dood dat ie me een keer vindt. Dit heeft hij ook besproken mrt mijn therapeut. Echter blijft het erg lastig blijkbaar om de frequentie op te hogen, terwijl gebleken is dat een kort gesprekje al een crisis kan voorkomen! Ik vind de GGZ in deze echt erg slecht en falen... Ik ken helaas meerdere gevallen waarbij hulp daardoor te laat kwam. Maar dit alles zal ook wel met bezuinigingen te maken hebben, erg genoeg.
maandag 28 december 2020 om 16:58
To wanneer je partner als de dood is je ergens een keer te vinden hoe kun je dan beweren dat je kind hier niets van meekrijgt?
Wat een spanning moet er in huis hangen en dat is dan nog het minste.
Jouw kind moet echt uit deze situatie: dit is zo ontzettend schadelijk.
Ik hoop dat jouw partner dit heel snel in gaat zien en knopen door gaat hakken.
Wat een spanning moet er in huis hangen en dat is dan nog het minste.
Jouw kind moet echt uit deze situatie: dit is zo ontzettend schadelijk.
Ik hoop dat jouw partner dit heel snel in gaat zien en knopen door gaat hakken.
maandag 28 december 2020 om 17:40
Tip: zoek een vrijgevestigde therapeut voor naast je groepstherapie. Eentje waar je wel vaker dan 1x per twee weken heen kunt. Misschien moet je er even voor op de wachtlijst, maar doe dat dan vast. Voorlopig heb je toch nog wel even therapie nodig. En mocht je nog geen restitutiepolis hebben, en dus vrije keuze van zorgverlener, wissel dan nu nog van zorgverzekering voor 2021.
Succes!
Succes!
dinsdag 29 december 2020 om 21:41
Mijn/ons kind hoeft helemaal niet weg (uit de situatie).drominique schreef: ↑28-12-2020 16:58To wanneer je partner als de dood is je ergens een keer te vinden hoe kun je dan beweren dat je kind hier niets van meekrijgt?
Wat een spanning moet er in huis hangen en dat is dan nog het minste.
Jouw kind moet echt uit deze situatie: dit is zo ontzettend schadelijk.
Ik hoop dat jouw partner dit heel snel in gaat zien en knopen door gaat hakken.
Heb een goed gesprek met partner gehad en hij twijfelt 0 aan onze relatie. We gaan er samen voor.
Partner vindt mij een goede moeder en gelukkig beaamd mijn omgeving dit.
We hebben een dolgelukkig vrolijk kind. Mocht iemand in mijn omgeving het niet vertrouwen dan was er vast al actie ondernomen!
dinsdag 29 december 2020 om 21:57
Ga echt leren om de twijfels te verdragen ipv steeds maar weer die twijfels helemaal uit te melken (ook in topics).
Ze ziet het niet.
drominique schreef: ↑28-12-2020 16:58To wanneer je partner als de dood is je ergens een keer te vinden hoe kun je dan beweren dat je kind hier niets van meekrijgt?
Wat een spanning moet er in huis hangen en dat is dan nog het minste.
Jouw kind moet echt uit deze situatie: dit is zo ontzettend schadelijk.
Ik hoop dat jouw partner dit heel snel in gaat zien en knopen door gaat hakken.
Ze ziet het niet.
dinsdag 29 december 2020 om 22:16
Hóe dan? Ik ben de gehele dag door de twijfels alleen maar aan het over analyseren. Maak de gehele dag erdoor ruzie met mezelf in mijn hoofd.
Ik wil niet uit elkaar maar dan is er wel een einde aan de twijfels waar ik echt knetter gek van word
dinsdag 29 december 2020 om 22:27
Hardlopenisleuk schreef: ↑29-12-2020 22:16Hóe dan? Ik ben de gehele dag door de twijfels alleen maar aan het over analyseren. Maak de gehele dag erdoor ruzie met mezelf in mijn hoofd.
Ik wil niet uit elkaar maar dan is er wel een einde aan de twijfels waar ik echt knetter gek van word
Dat is niet hetzelfde als ze verdragen. Je gaat er nu juist mee aan de haal. Maar blijf nou in therapie, daar weten ze wat er precies speelt en juist ook de onzekerheid die je over de therapie hebt kun je leren verdragen. Er is geen wondermiddel, het is niet met een gesprekje over, het is niet een knopje wat je omzet. Het kost tijd en ondertussen zul je moeten verdragen ipv een fix zoeken (zoals een extra gesprek).
dinsdag 29 december 2020 om 22:31
Hardlopenisleuk schreef: ↑29-12-2020 22:16Hóe dan? Ik ben de gehele dag door de twijfels alleen maar aan het over analyseren. Maak de gehele dag erdoor ruzie met mezelf in mijn hoofd.
Ik wil niet uit elkaar maar dan is er wel een einde aan de twijfels waar ik echt knetter gek van word
Door ze niet te analyseren en ze gewoon te laten zijn. Iedere keer als je twijfelt, tegen jezelf zeggen: "Hey Twijfel, ben je daar weer. Ok." En verder niks. Je hoeft er niks mee. Niks mee doen....
dinsdag 29 december 2020 om 22:40
Hee TO, wat ik een beetje herken in de dingen die je schrijft zijn het dwangmatige gepieker en nadenken over dingen, waarom dit, waarom dat, en als ik nou zus en zo en had ik maar dit en dat. Heb je ook manieren om daar af en toe even een 'pauze' van te kunnen nemen? Voor mij werkt een boek lezen met een koptelefoon op met regengeluiden bijvoorbeeld wel goed. En dan wel een leuk boek, een thriller ofzo. Geen zelfhulpboek, want het is pauze.
dinsdag 29 december 2020 om 22:54
Dat klinkt inderdaad niet als een fijne manier van therapie volgen met steeds wisselende mensen en groepssamenstelling. Is er geen mogelijkheid om over te stappen naar een andere hulpverlener?Hardlopenisleuk schreef: ↑28-12-2020 15:56Hee,
Nee die diagnose is verwijderd, er is geen sprake van borderline. Volgens therapeuten zit ik meer in de cluster C (dwangmatige PS) en ik krijg nog een ADD onderzoek omdat ik altijd erg veel in mijn hoofd zit, maar dit past ook wel weer bij het dwangmatig denken.
Maar voor de behandeling schijnt het niets uit te maken. Ik volg schematherapie, ik dacht écht dat deze therapie heel goed zou zijn. Maar ik betwijfel het al enige tijd. Dit weten mijn therapeuten ook.
Ofja, de therapie zal onbetwijfeld goed zijn. Maar als er telkens therapeuten weg gaan en weer bij komen, schiet het weinig op. Het is groepstherapie, 8 in een groep. Maar wekelijks ontbreekt meer dan de helft waardoor we er vaak maar met 3 of 2 zitten. Hierdoor kunnen oefeningen niet uitgevoerd worden.
Ik heb ook een individuele therapeut, ik begon nét een beetje een klik te krijgen, maar ook zij gaat weg. Ik krijg er iemand anders voor terug, alleen is ze geen schematherapeut maar een SPV-er.
Dit alles zorgt er voor dat het nogal stagneert.
Daarbij heb ik aangegeven dat ik de therapie te laag frequent vind en dat mijn "problemen" uitstellen tot de 2 maandelijke contacten niet te doen is. Ik denk zoveel in mijn hoofd waardoor ik compleet verstrikt raak in gedachten. Hier word ik wanhopig van waardoor ik al meermaals er uit heb willen stappen. Mijn therapeut weet dit. Partner is echt niet te spreken over de hulpverlening want hij is als de dood dat ie me een keer vindt. Dit heeft hij ook besproken mrt mijn therapeut. Echter blijft het erg lastig blijkbaar om de frequentie op te hogen, terwijl gebleken is dat een kort gesprekje al een crisis kan voorkomen! Ik vind de GGZ in deze echt erg slecht en falen... Ik ken helaas meerdere gevallen waarbij hulp daardoor te laat kwam. Maar dit alles zal ook wel met bezuinigingen te maken hebben, erg genoeg.
Wel moet je af van het idee dat deze therapie niet voldoende is. Je doet het nu over komen dat de enige manier die voor jou werkt is wanneer je direct een hulpverlener kan bellen wanneer je daar behoefte aan hebt. Zo werkt dat natuurlijk niet. In een crisissituatie kan ik me voorstellen dat er direct iemand beschikbaar is. Maar nu je langdurig therapie gaat volgens zal je toch rekening moeten houden met de vooraf bepaalde contactmomenten. Er staat niet altijd iemand op stand-by die je verhaal aan kan horen. Is het geen idee om een dagboek bij te houden zodat je het in ieder geval van je af kan schrijven? Bespreek eens een dergelijke optie met je behandelaar, je bent vast niet de enige die hiermee worstelt.
