Relaties
alle pijlers
Veranderd door moederschap?
vrijdag 5 mei 2023 om 15:00
Ik snap wat je bedoelt, hoor. Het is al een verschil of je mensen “ ziet “ of dat je naar beneden / langs mensen heen kijkend, met muziek op, of al bellend iemand passeert op straat.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 5 mei 2023 om 15:03
Zo werkt het bij mijn ouders en grootouders ook, maar als ik het telkens net zou vragen of ik langs zal komen op het moment dat zij al een andere afspraak hebben (die ook afgezegd moet worden) krijg ik dat wel te horen. Ik wil ook niet dat er iets wordt afgezegd omdat ik het idee had om misschien even te komen aanwaaien.blijfgewoonbianca schreef: ↑05-05-2023 14:31Ik herken het totaal niet ; uiteraard gaat mijn werk voor, maar 1 kik en ik sta klaar voor de kinderen, aanhang en kleinkinderen.
Oppassen of langs willen komen is zelden tot nooit een probleem of een last.
En hoe oud je kinderen ook zijn, hoe de rollen ook veranderen, het zijn en blijven je kinderen met bijbehorende zorgen.
Zeker voor mijn oma's ben ik blij dat ze nog veel andere contacten onderhouden, want een groot deel van hun vroegere sociale kring is simpelweg al overleden.
Dit dus. Het gebaar wordt overigens altijd wel gewaardeerd.lemoos2 schreef: ↑05-05-2023 14:22Ik heb het ook nooit als een afwijzing ervaren van mijn kind of mijzelf als ik op de bonnefooi kom aanwaaien en iemand blijkt al iets op de planning te hebben staan. Vind ik ze niet minder warm om. Dat is het risico van spontaan op de bonnefooi aanwaaien. Het kan uitkomen (leuk) of niet (volgende keer beter/afspraak maken om iets te gaan doen).
vrijdag 5 mei 2023 om 15:03
Dropdrop schreef: ↑05-05-2023 15:00Is het bij jou thuis dan altijd een warme welkome instuif waar iedereen te pas en te onpas aanschuift voor het eten?
Ja.
Of is dat alleen voor je kinderen? Zeker niet
Ik denk dat je zelf niet door hebt hoe gefocust jij bent op je gezin en dingen van anderen verwacht, die zij ook niet van jou krijgen. Huh ? Wat zou wie niet krijgen ?
Ik ben eerlijk gezegd nooit teleurgesteld als ik spontaan langs wil gaan bij iemand en het komt niet uit, ik ook niet want andersom lukt het ook lang niet altijd (bijna nooit), als ze bij mij spontaan voor de deur staan.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 5 mei 2023 om 15:15
Dus jij kan eigenlijk moeiteloos openstaan voor iedereen en z’n grootmoeder, je energie raakt nooit op, niemand komt iets tekort en planningen raken nooit in de knoei? Knap 
Ik heb er kracht niet voor om 24/7 een open en uitnodigende energie naar iedereen in de wereld uit te zenden. Ik heb er ook de kracht niet voor om regelmatig al mijn plannen voor een dag te cancelen omdat een dierbare die ochtend uit bed viel en besloot dat hij/zij op die dag echt tijd met mij door moest brengen.
Voor wat betreft de ‘energie’ zou ik zeggen: betrek de energie die anderen uitzenden niet zo snel op jezelf en dank mensen wat minder snel af in je hoofd. Gesloten energie is niet bedoeld als aanval op jou. Maar mensen hebben soms behoefte om in zichzelf te keren, op te laden. Ja, ook als ze op het schoolplein staan of op straat lopen.
Ik heb er kracht niet voor om 24/7 een open en uitnodigende energie naar iedereen in de wereld uit te zenden. Ik heb er ook de kracht niet voor om regelmatig al mijn plannen voor een dag te cancelen omdat een dierbare die ochtend uit bed viel en besloot dat hij/zij op die dag echt tijd met mij door moest brengen. Voor wat betreft de ‘energie’ zou ik zeggen: betrek de energie die anderen uitzenden niet zo snel op jezelf en dank mensen wat minder snel af in je hoofd. Gesloten energie is niet bedoeld als aanval op jou. Maar mensen hebben soms behoefte om in zichzelf te keren, op te laden. Ja, ook als ze op het schoolplein staan of op straat lopen.
vrijdag 5 mei 2023 om 15:19
Ik heb er geen eens zin in, altijd maar open en beschikbaar moeten zijn voor iedereen, omdat anders hun zieltje gekwetst raakt.
Is toch andermans probleem als die persoon niet verder kan kijken dan hun eigen wensen en behoeftes en gewoontes?
Lijkt me ook heel vermoeiend leven, als je zulke onrealistische verwachtingen hebt van iedereen en gewoon heel normale grenzen en behoeften van anderen, dan zo negatief op jezelf/zo persoonlijk aantrekt.
Mbt je ouders, als je echt vind dat ze afstandelijk zijn en misschien een traumareactie hebt op alles en iedereen door een koude jeugd, dan zou ik daar over gaan praten met iemand, dat kan echt geen kwaad. Want misschien zijn gewoon hele afstandelijke mensen en heb je daarom zo'n moeite en voel je je minder fijn bij mensen die normale grenzen hebben, en hun energie bewaken.
Is toch andermans probleem als die persoon niet verder kan kijken dan hun eigen wensen en behoeftes en gewoontes?
Lijkt me ook heel vermoeiend leven, als je zulke onrealistische verwachtingen hebt van iedereen en gewoon heel normale grenzen en behoeften van anderen, dan zo negatief op jezelf/zo persoonlijk aantrekt.
Mbt je ouders, als je echt vind dat ze afstandelijk zijn en misschien een traumareactie hebt op alles en iedereen door een koude jeugd, dan zou ik daar over gaan praten met iemand, dat kan echt geen kwaad. Want misschien zijn gewoon hele afstandelijke mensen en heb je daarom zo'n moeite en voel je je minder fijn bij mensen die normale grenzen hebben, en hun energie bewaken.
Jaja.
vrijdag 5 mei 2023 om 15:24
Ja mensen veranderen, het krijgen van kinderen zou daar eventueel aan bij kunnen dragen maar ook andere dingen in het leven veranderen mensen.
Ik heb geen kinderen maar heb, doordat ik therapie volg, soms wel moeite met dingen die al heel lang zo zijn maar waar ik door de loop der jaren ineens anders over ben gaan denken of tegenaan ben gaan kijken. Maar dat is toch echt mijn probleem.
Jouw ouders zijn altijd zo geweest. Nu sta jij anders in het leven, dat kan en is ook prima maar dat wil niet zeggen dat jouw manier de juiste is. Jouw ouders zijn hoe ze zijn en dat is ook goed.
Ik heb geen kinderen maar heb, doordat ik therapie volg, soms wel moeite met dingen die al heel lang zo zijn maar waar ik door de loop der jaren ineens anders over ben gaan denken of tegenaan ben gaan kijken. Maar dat is toch echt mijn probleem.
Jouw ouders zijn altijd zo geweest. Nu sta jij anders in het leven, dat kan en is ook prima maar dat wil niet zeggen dat jouw manier de juiste is. Jouw ouders zijn hoe ze zijn en dat is ook goed.
vrijdag 5 mei 2023 om 15:24
Ik denk dat ik nog iets moet verduidelijken: tuurlijk kan het gebeuren dat, als je spontaan aan komt waaien, het niet uitkomt.
Ik mis met mijn ouders, zeker met mn moeder een 1 op 1 band. Ze investeert daar niet in. Toen ik zwanger was had ik het leuk gevonden als ze betrokken zou zijn geweest, ook na de geboorte. Maar ze was nergens te bekennen. Stuurde geen berichten, belde niet. Als ze kwam, was dat samen met m'n vader. Ze komen alleen als de nieuwe uitbouw geplaatst is, als er een verjaardag is of op kraamvisite. En dan niet te lang, want ze willen ook weer hun eigen dingen doen. Daarentegen investeren ze beiden wel in vrienden en andere activiteiten. Als ik dan spontaan langs wil komen en ik krijg niet 1x te horen "wat leuk, gezellig om je weer te zien!" Maar ipv dat alleen de gehele planning van hun weekend met alle mensen waar ze wel moeite in steken/een band mee opbouwen dan steekt me dat. Ik zou af en toe een weekendje weg willen met m'n moeder, bellen, bijkletsen, een band hebben. Ze houdt afstand. Ze doet dit wel met haar zus, vriendinnen.. en m'n vader uiteraard.
En met die vriendin zelfde verhaal. Het is sinds ik kinderen heb sterker geworden. Ze houdt meer afstand, is minder betrokken, is al tijden niet langsgeweest, belt nooit meer. Met haar was die band anders toen ik nog geen kinderen had.
Ik mis met mijn ouders, zeker met mn moeder een 1 op 1 band. Ze investeert daar niet in. Toen ik zwanger was had ik het leuk gevonden als ze betrokken zou zijn geweest, ook na de geboorte. Maar ze was nergens te bekennen. Stuurde geen berichten, belde niet. Als ze kwam, was dat samen met m'n vader. Ze komen alleen als de nieuwe uitbouw geplaatst is, als er een verjaardag is of op kraamvisite. En dan niet te lang, want ze willen ook weer hun eigen dingen doen. Daarentegen investeren ze beiden wel in vrienden en andere activiteiten. Als ik dan spontaan langs wil komen en ik krijg niet 1x te horen "wat leuk, gezellig om je weer te zien!" Maar ipv dat alleen de gehele planning van hun weekend met alle mensen waar ze wel moeite in steken/een band mee opbouwen dan steekt me dat. Ik zou af en toe een weekendje weg willen met m'n moeder, bellen, bijkletsen, een band hebben. Ze houdt afstand. Ze doet dit wel met haar zus, vriendinnen.. en m'n vader uiteraard.
En met die vriendin zelfde verhaal. Het is sinds ik kinderen heb sterker geworden. Ze houdt meer afstand, is minder betrokken, is al tijden niet langsgeweest, belt nooit meer. Met haar was die band anders toen ik nog geen kinderen had.
vrijdag 5 mei 2023 om 15:25
ja denk ik ook, want wat heeft zo'n onbekende nou echt te zeggen?LuciFee2023 schreef: ↑05-05-2023 15:19Ik heb er geen eens zin in, altijd maar open en beschikbaar moeten zijn voor iedereen, omdat anders hun zieltje gekwets is, is toch andermans probleem als die persoon niet verder kan kijken dan hun eigen wensen en behoeftes en gewoontes.
Lijkt me ook heel vermoeiend leven, als je zulke onrealistische verwachtingen hebt van iedereen en gewoon heel normale grenzen en behoeften van anderen, dan zo negatief op jezelf/zo persoonlijk aantrekt.
- Truus van de buren is van de trap gevallen (vind ik heel erg voor Truus, wie is Truus?)
- wat een rot weer he (joh had ik nog niet in de gaten, het is dat je het zegt anders had ik niet door dat ik zeiknat geregend was)
- heb je gehoord dat Juf fleur weer zwanger is? (nee echt??? dacht dat ze een basketbal onder haar trui verstopt had)
Ik ben op zich best in voor een praatje, maar graag met mensen die ik ken en niet op elk moment van de dag. Nou is dat niet erg als TO dat wel wil, maar de verwachting dat iedereen dat maar wil gaat wat ver.
vrijdag 5 mei 2023 om 15:25
Hmmmja geen idee. Mijn ouders zijn ook best heel afstandelijk en spreken weinig zichzelf uit, wat ze van je vinden of wat ze voelen. Toch weet ik dat ze me wel knuffelden vroeger. Geen idee wanneer dat veranderde. Ze zijn zelf allebei afstandelijk opgevoed.
Ik probeer het heel anders te doen, maar het gaat niet vanzelf, ik let er echt op, dat ik vaak genoeg uitspreek dat ik van ze hou en dat ik ze nog even extra vastpak/knuffel, in de fase dat ze kleiner waren en afhankelijker raak je ze toch ook veel vaker aan.
Als ik mezelf vergelijk met anderen die een hele warme opvoeding kregen, dan zie ik dat het wel natuurlijker gaat.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 5 mei 2023 om 15:26
Maar is dat niet logisch? Jij bent toch ook veranderd sinds je kinderen hebt?
Eerlijk gezegd merk ik ook dat de band met mensen die kinderen krijgen verandert.
vrijdag 5 mei 2023 om 15:29
Misschien zijn jouw ouders wel mensen die 'leven op afspraak'. Misschien maken al die vrienden waar ze wel mee omgaan wel afspraken met hen. Als dat inderdaad zo is (wat ik natuurlijk niet weet) dan moet je je misschien een beetje aanpassen. Zij vinden het dan wellicht onprettig als iemand te pas en te onpas binnenloopt/belt/aandacht opeist en verwacht dat zij hun plan maar aanpassen. De voorbeelden die je noemt (verjaardag, uitbouw geplaatst, kraamvisitie) wanneer ze wel komen, zijn ook gewoon echte geplande dingen. Het zou best kunnen dat je ouders straks hier een topic openen met 'dochter wil nooit met ons een bezoek afspraak maken'.Ano180536 schreef: ↑05-05-2023 15:24Ik denk dat ik nog iets moet verduidelijken: tuurlijk kan het gebeuren dat, als je spontaan aan komt waaien, het niet uitkomt.
Ik mis met mijn ouders, zeker met mn moeder een 1 op 1 band. Ze investeert daar niet in. Toen ik zwanger was had ik het leuk gevonden als ze betrokken zou zijn geweest, ook na de geboorte. Maar ze was nergens te bekennen. Stuurde geen berichten, belde niet. Als ze kwam, was dat samen met m'n vader. Ze komen alleen als de nieuwe uitbouw geplaatst is, als er een verjaardag is of op kraamvisite. En dan niet te lang, want ze willen ook weer hun eigen dingen doen. Daarentegen investeren ze beiden wel in vrienden en andere activiteiten. Als ik dan spontaan langs wil komen en ik krijg niet 1x te horen "wat leuk, gezellig om je weer te zien!" Maar ipv dat alleen de gehele planning van hun weekend met alle mensen waar ze wel moeite in steken/een band mee opbouwen dan steekt me dat. Ik zou af en toe een weekendje weg willen met m'n moeder, bellen, bijkletsen, een band hebben. Ze houdt afstand. Ze doet dit wel met haar zus, vriendinnen.. en m'n vader uiteraard.
En met die vriendin zelfde verhaal. Het is sinds ik kinderen heb sterker geworden. Ze houdt meer afstand, is minder betrokken, is al tijden niet langsgeweest, belt nooit meer. Met haar was die band anders toen ik nog geen kinderen had.
maw: bekijk het eens van hun kant: zij leven op afspraak, houden van een planning, en jij weigert met hun af te spreken en bent verdrietig dat zij zich niet aan jouw normen houden (zoete inval).
Ik bedoel het niet negatief, maar misschien helpt het
vrijdag 5 mei 2023 om 15:33
Er zijn bijvoorbeeld bejaarden die elke dag naar de winkel gaan om er maar even uit te zijn, om maar mensen te zien. Dan is dat spontane praatje over helemaal niks het hoogtepunt van iemands dag.florence13 schreef: ↑05-05-2023 15:25ja denk ik ook, want wat heeft zo'n onbekende nou echt te zeggen?
- Truus van de buren is van de trap gevallen (vind ik heel erg voor Truus, wie is Truus?)
- wat een rot weer he (joh had ik nog niet in de gaten, het is dat je het zegt anders had ik niet door dat ik zeiknat geregend was)
- heb je gehoord dat Juf fleur weer zwanger is? (nee echt??? dacht dat ze een basketbal onder haar trui verstopt had)
Ik ben op zich best in voor een praatje, maar graag met mensen die ik ken en niet op elk moment van de dag. Nou is dat niet erg als TO dat wel wil, maar de verwachting dat iedereen dat maar wil gaat wat ver.
Prima als jij daar niet voor open staat omdat het voor jou een opgave is, maar ik heb gewoon weinig moeite met dat soort spontane ontmoetingen. En ik zou ze eerlijk gezegd ook missen als ze nooit meer zouden voorvallen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 5 mei 2023 om 15:36
IK lees wat anders, ik lees vooral teleurstelling door hoge verwachtingen. Ik snap heel goed dat je graag een meelevende moeder had gehad. Maar je wist ook al voordat je zwanger was dat je moeder is, zoals ze is. Dat verander je niet. Ik vind het oprecht heel erg voor je dat je niet de aandacht krijgt waarom je vraagt, maar het zit er niet in bij je moeder. Je zult dat moeten accepteren. Door te accepteren dat zij niet de oma wil zijn die jij graag wil stel je je verwachtingen bij en raak je minder teleurgesteld.
Heeft je vriendin kinderen? Mijn relatie met vriendinnen met kinderen is echt anders dan vriendinnen zonder kinderen. Ik heb zelf geen kinderen en merk dat je toch andere levens gaat leiden.
Ik wil je adviseren om vooral naar jezelf te kijken. Je bent teleurgesteld in hun gedrag, hoe kan je jezelf beschermen tegen die teleurstellingen? Ik denk dat verwachtingen bijstellen een eerste stap is. De crux zit echt bij jezelf.
Heeft je vriendin kinderen? Mijn relatie met vriendinnen met kinderen is echt anders dan vriendinnen zonder kinderen. Ik heb zelf geen kinderen en merk dat je toch andere levens gaat leiden.
Ik wil je adviseren om vooral naar jezelf te kijken. Je bent teleurgesteld in hun gedrag, hoe kan je jezelf beschermen tegen die teleurstellingen? Ik denk dat verwachtingen bijstellen een eerste stap is. De crux zit echt bij jezelf.
vrijdag 5 mei 2023 om 15:36
hahah, nou woon ik in zo'n wijk met veel bejaarden, en die ken ik dus inmiddels allemaal dus dat is leuk babbelen. En natuurlijk, ik ben vriendelijk, maar ik ben er gewoon niet elk moment op de dag voor in, en dat hoeft natuurlijk ook helemaal niet.blijfgewoonbianca schreef: ↑05-05-2023 15:33Er zijn bijvoorbeeld bejaarden die elke dag naar de winkel gaan om er maar even uit te zijn, om maar mensen te zien. Dan is dat spontane praatje over helemaal niks het hoogtepunt van iemands dag.
Prima als jij daar niet voor open staat omdat het voor jou een opgave is, maar ik heb gewoon weinig moeite met dat soort spontane ontmoetingen. En ik zou ze eerlijk gezegd ook missen als ze nooit meer zouden voorvallen.
Waar het me meer om gaat is de verwachting van TO dat iedereen niet alleen vriendelijk moet zijn, maar ook hartelijk en gezellig, en het is natuurlijk leuk als dat inderdaad het geval is, maar de verwachting is gewoon niet realistisch
vrijdag 5 mei 2023 om 15:37
Mijn volwassen zoons en schoondochters vertel ik ( of ik schrijf / app het ) dat ik trots op ze ben, dat ik van ze hou.Maleficent schreef: ↑05-05-2023 15:25Hmmmja geen idee. Mijn ouders zijn ook best heel afstandelijk en spreken weinig zichzelf uit, wat ze van je vinden of wat ze voelen. Toch weet ik dat ze me wel knuffelden vroeger. Geen idee wanneer dat veranderde. Ze zijn zelf allebei afstandelijk opgevoed.
Ik probeer het heel anders te doen, maar het gaat niet vanzelf, ik let er echt op, dat ik vaak genoeg uitspreek dat ik van ze hou en dat ik ze nog even extra vastpak/knuffel, in de fase dat ze kleiner waren en afhankelijker raak je ze toch ook veel vaker aan.
Als ik mezelf vergelijk met anderen die een hele warme opvoeding kregen, dan zie ik dat het wel natuurlijker gaat.
Ik druk dat - hopelijk - ook uit in kleine of grotere gebaren.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 5 mei 2023 om 15:38
herkenbaar. Spijtig dat je het zo ervaart, maar ik lees ook weinig inleving van jou naar anderen. Het komt op mij over als een redelijk kinderlijk verlangen dat iedereen altijd maar op jouw komst zit te wachten. Zo werkt het vaak niet in een grote mensen wereld. Waarbij er natuurlijk gradaties zijn, maar tot nu toe lees ik niet veel geks. Mensen hebben hun eigen leven en maken plannen. En ja, dan moeten jouw wensen wel binnen die plannen passen. Het is natuurlijk heel jammer dat je niet het gevoel krijgt dat ze uberhaupt blij zijn om je te zien. Ik ben zelf best wel verbaal, dus knuffels en opmerkingen wat fijn om je te zien, zal ik zeker uitspreken. Maar aan de andere kant, als je ouders altijd al zo geweest zijn, dan is het ook niet gek dat ze niet ineens heel anders zijn.zwembad84 schreef: ↑05-05-2023 14:06Ik vind het niks met welkom en warmte te maken hebben dat mensen hun eigen plannen op 1 hebben staan. Zeker mn ouders. Die hebben hun taak volbracht. Zijn fit en vitaal dus logisch dat zij lekker doen waar ze zin hebben. Vwb bezoek enzo; mijn gezin staat op 1 en ik heb de hele week druk met werk. De tijd vliegt voorbij. Persoonlijk ben ik dan ook blij als de rust wederkeert op vrijdag en ik lekker met mn zoontje kan doen wat we willen. Ik zit niet zo te wachten op mensen die dan langs willen komen dus mogelijk dat je mij ook koud en afstandelijk kan vinden.
Maw bekijk jij het nu vooral vanuit jouw wensen en behoeftes of sta je er ook voor open dat anderen dat anders zien? En het dus niks met jou te maken heeft cq waarom neem je het zo persoonlijk?
En die vriendin kan ook gewoon moe zijn van haar drukke leven en behoefte hebben aan rust en gezin en dus wat afstand nemen. Heb je je wel eens proberen te verdiepen in de mogelijke behoeften van anderen? Dat lees ik nog niet terug.
vrijdag 5 mei 2023 om 15:40
Wat jammer voor je.Ano180536 schreef: ↑05-05-2023 15:24Ik denk dat ik nog iets moet verduidelijken: tuurlijk kan het gebeuren dat, als je spontaan aan komt waaien, het niet uitkomt.
Ik mis met mijn ouders, zeker met mn moeder een 1 op 1 band. Ze investeert daar niet in. Toen ik zwanger was had ik het leuk gevonden als ze betrokken zou zijn geweest, ook na de geboorte. Maar ze was nergens te bekennen. Stuurde geen berichten, belde niet. Als ze kwam, was dat samen met m'n vader. Ze komen alleen als de nieuwe uitbouw geplaatst is, als er een verjaardag is of op kraamvisite. En dan niet te lang, want ze willen ook weer hun eigen dingen doen. Daarentegen investeren ze beiden wel in vrienden en andere activiteiten. Als ik dan spontaan langs wil komen en ik krijg niet 1x te horen "wat leuk, gezellig om je weer te zien!" Maar ipv dat alleen de gehele planning van hun weekend met alle mensen waar ze wel moeite in steken/een band mee opbouwen dan steekt me dat. Ik zou af en toe een weekendje weg willen met m'n moeder, bellen, bijkletsen, een band hebben. Ze houdt afstand. Ze doet dit wel met haar zus, vriendinnen.. en m'n vader uiteraard.
En met die vriendin zelfde verhaal. Het is sinds ik kinderen heb sterker geworden. Ze houdt meer afstand, is minder betrokken, is al tijden niet langsgeweest, belt nooit meer. Met haar was die band anders toen ik nog geen kinderen had.
En wat een gemiste kans van je moeder.
Heb je wel een lieve, betrokken schoonmoeder ? Of oma ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 5 mei 2023 om 15:42
Ook dat. Kleine kinderen hebben kleine kinderen behoeften. Volwassen kinderen hoeven niet meer als een klein kind behandeld te worden. Dat er liefde is van jouw ouders (ook al zijn het wat afstandelijkere types) is je hopelijk wel duidelijk. Jouw behoefte aan bevestiging komt kinderlijk over. Ergens lijk je nog steeds die bevestiging nodig te hebben. Weet je ook waarom?Maleficent schreef: ↑05-05-2023 14:15Waren je ouders afstandelijk toen je klein was? Want het is niet onlogisch dat je een andere houding hebt tov van je volwassen kinderen dan tov kleine kinderen.
vrijdag 5 mei 2023 om 15:42
Dat is fijn voor ze! Ik doe het zelf ook zoveel mogelijk (voor zover dat kan met de oudste, die knuffel ik vooral veel).blijfgewoonbianca schreef: ↑05-05-2023 15:37Mijn volwassen zoons en schoondochters vertel ik ( of ik schrijf / app het ) dat ik trots op ze ben, dat ik van ze hou.
Ik druk dat - hopelijk - ook uit in kleine of grotere gebaren.
Maar ik hoor het nooit terug van mijn ouders, of zussen.... vind ik wel eens lastig.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 5 mei 2023 om 15:44
Ik weet ook goed wat ik wel en niet wil. Ik wil mijn eigen plannen kunnen hebben en die niet moeten omgooien voor mensen. En van anderen verwacht ik dat ook niet.
Ik ben moeder van twee kindjes en herken jouw verhaal niet. Lastig voor jou als jij meteen klaar bent met mensen die zeggen: ik heb nu geen tijd want ik heb andere plannen. Ik denk dat je dan weinig mensen overhoudt…. Ik vind het doodnormaal om je eigen plannen voor te laten gaan. Of er moet echt iets dringends zijn natuurlijk.
Ik denk meer dat er oud zeer bij jou zit en dat je je door ervaringen uit het verleden niet gezien en welkom voelt.
Ik ben moeder van twee kindjes en herken jouw verhaal niet. Lastig voor jou als jij meteen klaar bent met mensen die zeggen: ik heb nu geen tijd want ik heb andere plannen. Ik denk dat je dan weinig mensen overhoudt…. Ik vind het doodnormaal om je eigen plannen voor te laten gaan. Of er moet echt iets dringends zijn natuurlijk.
Ik denk meer dat er oud zeer bij jou zit en dat je je door ervaringen uit het verleden niet gezien en welkom voelt.
vrijdag 5 mei 2023 om 15:44
Ik ben zelf oma. Als ik in het donker vanaf mijn ouders naar huis rijd moet ik bellen dat ik veilig thuis ben, hoor.Hoerabanaan schreef: ↑05-05-2023 15:42Ook dat. Kleine kinderen hebben kleine kinderen behoeften. Volwassen kinderen hoeven niet meer als een klein kind behandeld te worden. Dat er liefde is van jouw ouders (ook al zijn het wat afstandelijkere types) is je hopelijk wel duidelijk. Jouw behoefte aan bevestiging komt kinderlijk over. Ergens lijk je nog steeds die bevestiging nodig te hebben. Weet je ook waarom?
( andersom zij mij ook ) Ik ben ook nog steeds mijn vaders meisje, gelukkig.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 5 mei 2023 om 15:49
Afstandelijk of een eigen leven, dat is wat anders. Als je niet meer de zorg hebt voor kleine kinderen, kun je andere plannen gaan maken. Jij bent eigenlijk nooit gestopt met zorgen. Vanuit jouw moederrol lijk je in 1 beweging doorgerold in zorgen voor aanhang, zorgen voor vrienden van je kinderen, zorgen voor het eerste kleinkind, het tweede kleinkind. Je bent erg gezinsgeorienteerd. En zo zijn er meer mensen.
Maar daar tegenover staan ook heel veel mensen die niet zo in elkaar zitten. En dat is niet fout, maar anders. Ik heb zelf ook kinderen gekregen met het idee dat kleine kinderen kleine kinder behoeften had en grote kinderen grote kinder behoeften en volwassenen ook weer andere behoeften. Ik heb zelf geen behoefte om (schoon) ouders frequent te zien (eens in de 2 a 3 weken), dus zoals ik in het leven sta, zo is eigenlijk ook onuitgesproken mijn idee hoe ik met mijn kinderen omga. En omdat ik dat blijkbaar onbewust heb overgebracht, zo verwachten mijn kinderen ook geen moeder die wekelijks, laat staan dagelijks belt. Ik sta er als moeder ook echt niet om te springen om volwassen kinderen terug in huis te nemen nadat ze jaren op zichzelf hebben gewoond. Terwijl ik ook ouders ken die het liefst alle (volwassen) kuikens zo lang mogelijk thuishouden.
Dat is simpelweg een verschil in beleving, maar daarmee het een niet beter dan het ander. Hooguit anders. En nee, dat heeft ook niks met (genoeg) liefde te maken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
