Relaties
alle pijlers
verdriet
zondag 11 november 2007 om 15:41
Hallo, ik kom hier even m'n hart luchten, zit zo in de knoop en moet het gewoon even ergens neer zetten.
Twee maanden geleden heb ik besloten te stoppen met mijn relatie. Ik heb me ingeschreven voor een huisje. De reden dat ik stop is zijn alcoholgebruik. Ik kan hier niet mee leven. Het 'vervelende' in de hele zaak is dat we samen een kindje hebben. EEN PRACHT MEID!! waar ik ontzettend veel van hou!! (ze is een half jaar).
Toen ik tegen 'vriend' zei dat ik er mee wou stoppen was het huilen huilen geblazen want hij wilde z'n dochter niet verliezen enz. Hij gaf aan minder te willen drinken. Ging echter heel snel weer de mist in. Tot drie keer toe een heel serieus gesprek gehad. Het laatste gesprek, inmiddels 4 weken geleden gaf hij aan dat hij eigenlijk niet minder kon drinken omdat hij al zoveel minder dronk dan vroeger. Ik gaf aan dat ik wilde stoppen. Op dat moment kwam er bezoek dus gewoon net gedaan of er niets aan de hand was. Voor mij was het 100% zeker dat ik wil stoppen. VAnwege dochter en het feit dat ik niet meteen een huisje heb woon ik nog steeds bij hem. De afgelopen weken gingen best redelijk. We deden normaal tegen elkaar en omdat ik toch weet dat ik weg ga, slik ik gewoon dingen die ik anders niet pik. Hij is echter nooit meer ergens over begonnen. Hij steekt z'n kop in het zand en doet net of er niets aan de hand is en heeft het over 'later'. (we hebben trouwens totaal geen lichamelijk contact meer, het is dus echt broer/zus).
Ik ben tot nu toe ook nog nergens weer over begonnen. ik weet tenslotte dat ik wegga en probeer hier dus zolang mogelijk te blijven totdat ik een huisje krijg. Niet eerlijk van me om niets tegen hem te zeggen maar ja, ik weet niet wat hij dan zegt. De kans is natuurlijk heel groot dat als ik het zeg dat hij dan wil dat ik meteen wegga, geef hem eens ongelijk. Ik zou dan een aantal maanden bij anderen moeten wonen, met een dochtertje lijkt dit me bijna onmogelijk.
Toch begint de situatie me behoorlijk op te breken....het ging dus redelijk maar dit weekend was het mis..... vrijdag toen ik uit werk kwam was hij al ladderzat......hij is ook vrijwel meteen naar bed gegaan toen ik thuis was. Zaterdag ging ik boodschappen doen. Hij wilde gaan wandelen met dochter, prima. Toen ik thuis kwam was ie nog niet terug....toen hij thuis kwam kon hij niet eens meer recht lopen, was dus bij vrienden aan geweest en had behoorlijk gedronken, was echt al heeeel erg aangeschoten....dochter zat zo stil in haar wagen, normaal lacht ze meteen als ze me ziet, nu duurde het wel een half uur voordat ze weer wat 'los' kwam. Ik vond dit zooooo erg.... en hij durfde ook nog te zeggen dat ze een geweldige middag had gehad....nou, was wel duidelijk van niet..... Hij is half zes 's avonds in bed gedoken, stond te wankelen op z'n benen.....
Ik ben er zo vanaf he.....dat hij dat gewoon durft te doen!! En vandaag?...ik heb bijna nog niets tegen hem gezegd, hij doet steeds pogingen maar krijgt dus weinig reactie, hij heeft niet het lef om er over te beginnen en verwacht gewoon dat ik morgen weer normaal tegen hem doe. Daarnaast hadden we deze maand veel rekeningen dus geld was redelijk snel op. Ik doe m'n best om zo budget mogelijk boodschappen te doen en wat doet hij? Hij koopt ipv 1 (wat hij normaal doet) nu twee flessen sterke drank. Hij drinkt de helft van de fles op en vult hem dan weer bij met de andere....net of ik het niet door heb, heb hem hier ook al eerder mee geconfronteerd....en toch doet hij het weer.
Ik voel me nu gewoon zo K.T!!!!! het liefst ga ik nu weg maar dat is gwoon geen optie......en morgen maar weer gewoon doen.....en als het dan door de week weer redelijk normaal gaat denk ik; ach, valt ook wel mee....totdat het weer weekend is.....
ik weet het gewoon even niet meer.....
maar ben in ieder geval blij dat ik hier even hart kan luchten.....
Tja, ik verwacht dat jullie gaan zeggen dat ik weg moet gaan maar tja, met dochtertje van half jaar doe je dat niet zo snel....
Twee maanden geleden heb ik besloten te stoppen met mijn relatie. Ik heb me ingeschreven voor een huisje. De reden dat ik stop is zijn alcoholgebruik. Ik kan hier niet mee leven. Het 'vervelende' in de hele zaak is dat we samen een kindje hebben. EEN PRACHT MEID!! waar ik ontzettend veel van hou!! (ze is een half jaar).
Toen ik tegen 'vriend' zei dat ik er mee wou stoppen was het huilen huilen geblazen want hij wilde z'n dochter niet verliezen enz. Hij gaf aan minder te willen drinken. Ging echter heel snel weer de mist in. Tot drie keer toe een heel serieus gesprek gehad. Het laatste gesprek, inmiddels 4 weken geleden gaf hij aan dat hij eigenlijk niet minder kon drinken omdat hij al zoveel minder dronk dan vroeger. Ik gaf aan dat ik wilde stoppen. Op dat moment kwam er bezoek dus gewoon net gedaan of er niets aan de hand was. Voor mij was het 100% zeker dat ik wil stoppen. VAnwege dochter en het feit dat ik niet meteen een huisje heb woon ik nog steeds bij hem. De afgelopen weken gingen best redelijk. We deden normaal tegen elkaar en omdat ik toch weet dat ik weg ga, slik ik gewoon dingen die ik anders niet pik. Hij is echter nooit meer ergens over begonnen. Hij steekt z'n kop in het zand en doet net of er niets aan de hand is en heeft het over 'later'. (we hebben trouwens totaal geen lichamelijk contact meer, het is dus echt broer/zus).
Ik ben tot nu toe ook nog nergens weer over begonnen. ik weet tenslotte dat ik wegga en probeer hier dus zolang mogelijk te blijven totdat ik een huisje krijg. Niet eerlijk van me om niets tegen hem te zeggen maar ja, ik weet niet wat hij dan zegt. De kans is natuurlijk heel groot dat als ik het zeg dat hij dan wil dat ik meteen wegga, geef hem eens ongelijk. Ik zou dan een aantal maanden bij anderen moeten wonen, met een dochtertje lijkt dit me bijna onmogelijk.
Toch begint de situatie me behoorlijk op te breken....het ging dus redelijk maar dit weekend was het mis..... vrijdag toen ik uit werk kwam was hij al ladderzat......hij is ook vrijwel meteen naar bed gegaan toen ik thuis was. Zaterdag ging ik boodschappen doen. Hij wilde gaan wandelen met dochter, prima. Toen ik thuis kwam was ie nog niet terug....toen hij thuis kwam kon hij niet eens meer recht lopen, was dus bij vrienden aan geweest en had behoorlijk gedronken, was echt al heeeel erg aangeschoten....dochter zat zo stil in haar wagen, normaal lacht ze meteen als ze me ziet, nu duurde het wel een half uur voordat ze weer wat 'los' kwam. Ik vond dit zooooo erg.... en hij durfde ook nog te zeggen dat ze een geweldige middag had gehad....nou, was wel duidelijk van niet..... Hij is half zes 's avonds in bed gedoken, stond te wankelen op z'n benen.....
Ik ben er zo vanaf he.....dat hij dat gewoon durft te doen!! En vandaag?...ik heb bijna nog niets tegen hem gezegd, hij doet steeds pogingen maar krijgt dus weinig reactie, hij heeft niet het lef om er over te beginnen en verwacht gewoon dat ik morgen weer normaal tegen hem doe. Daarnaast hadden we deze maand veel rekeningen dus geld was redelijk snel op. Ik doe m'n best om zo budget mogelijk boodschappen te doen en wat doet hij? Hij koopt ipv 1 (wat hij normaal doet) nu twee flessen sterke drank. Hij drinkt de helft van de fles op en vult hem dan weer bij met de andere....net of ik het niet door heb, heb hem hier ook al eerder mee geconfronteerd....en toch doet hij het weer.
Ik voel me nu gewoon zo K.T!!!!! het liefst ga ik nu weg maar dat is gwoon geen optie......en morgen maar weer gewoon doen.....en als het dan door de week weer redelijk normaal gaat denk ik; ach, valt ook wel mee....totdat het weer weekend is.....
ik weet het gewoon even niet meer.....
maar ben in ieder geval blij dat ik hier even hart kan luchten.....Tja, ik verwacht dat jullie gaan zeggen dat ik weg moet gaan maar tja, met dochtertje van half jaar doe je dat niet zo snel....
dinsdag 13 november 2007 om 15:05
Ik vraag me af of je je een beetje verschuilt achter het verdriet van je schoonmoeder..... omdat je ms nog niet zeker bent van je besluit.
Mag ik vragen wat je al in gang hebt gezet om een eigen huis o.i.d. te vinden.
En zelfs als je nog veel van je man zou houden, zou ik je nog adviseren weg te gaan. Als je het niet voor jezelf doet, moet je het voor je dochter doen. Het lijkt mij dat jij haar welzijn belangrijker moet vinden dan dat van haar schoonmoeder. Jij bent voor je dochter de enige verantwoordelijke persoon. Zij kan zelf niet beslissen !!
De situatie die je beschrijft over de wandeling en hoe het afliep vindt ik behoorlijk griezelig. Durf je haar nog wel alleen met hem thuis te laten?
Verder denk ik dat het weinig helpt als jij blijft, v.w.b. zijn (eventuele) strijd tegen de alcohol. Het bekende doekje tegen het bloeden........
En verder vindt ik het emochantage van zijn kant dat het nog slechter afloopt met hem als jij gaat. Lekker makkelijk, je hebt het vaak genoeg aangekaart, dus hij heeft hiervoor genoeg gelegenheid gehad om zichzelf op het goede spoor te zetten. Maar tot nu toe vond hij dat kennelijk niet de moeite waard.
Zolang hij zichzelf niet wil helpen, kun jij hem ook niet helpen.
Ik wens je heel veel sterkte.
Mabel007
Mag ik vragen wat je al in gang hebt gezet om een eigen huis o.i.d. te vinden.
En zelfs als je nog veel van je man zou houden, zou ik je nog adviseren weg te gaan. Als je het niet voor jezelf doet, moet je het voor je dochter doen. Het lijkt mij dat jij haar welzijn belangrijker moet vinden dan dat van haar schoonmoeder. Jij bent voor je dochter de enige verantwoordelijke persoon. Zij kan zelf niet beslissen !!
De situatie die je beschrijft over de wandeling en hoe het afliep vindt ik behoorlijk griezelig. Durf je haar nog wel alleen met hem thuis te laten?
Verder denk ik dat het weinig helpt als jij blijft, v.w.b. zijn (eventuele) strijd tegen de alcohol. Het bekende doekje tegen het bloeden........
En verder vindt ik het emochantage van zijn kant dat het nog slechter afloopt met hem als jij gaat. Lekker makkelijk, je hebt het vaak genoeg aangekaart, dus hij heeft hiervoor genoeg gelegenheid gehad om zichzelf op het goede spoor te zetten. Maar tot nu toe vond hij dat kennelijk niet de moeite waard.
Zolang hij zichzelf niet wil helpen, kun jij hem ook niet helpen.
Ik wens je heel veel sterkte.
Mabel007
dinsdag 13 november 2007 om 15:10
Mja, dat onderschrift doet er ook echt toe, in een serieus topic als dit :-S
Moedertje, gaan!! Ophouden met treuzelen, je besluit staat vast zeg je... handel daar dan ook naar.
Het is voor jouw kleine meisje 1000x beter om in een andere omgeving te zitten met alleen haar liefhebbende moeder. Dan in een vertrouwde omgeving met een alcoholist als vader, die dat óók nog eens doet waar ze zelf bij is.
Pak je spullen, regel wat je moet regelen en zorg dat je een veilig en geborgen onderkomen krijgt!
Sterkte en succes.
Moedertje, gaan!! Ophouden met treuzelen, je besluit staat vast zeg je... handel daar dan ook naar.
Het is voor jouw kleine meisje 1000x beter om in een andere omgeving te zitten met alleen haar liefhebbende moeder. Dan in een vertrouwde omgeving met een alcoholist als vader, die dat óók nog eens doet waar ze zelf bij is.
Pak je spullen, regel wat je moet regelen en zorg dat je een veilig en geborgen onderkomen krijgt!
Sterkte en succes.
dinsdag 13 november 2007 om 15:28
Mabel; ik ben echt meer dan 100% zeker van m'n zaak maar ik treuzel wel inderdaad omdat ik het liefst wacht op een huisje, dat is 1 reden maar er zijn meer hoor.....
als ik het besluit neem staat alles zo op z'n kop. ik moet op m'n werk 100% functioneren, kan niet eens een dagje rustig aan doen (is nou eenmaal bij sommige banen zo) ik ben bang dat als ik ga dat ik dan even niet meer normaal kan functioneren en daar ben ik bang voor. Waar ik misschien nog het meest bang voor ben.....mijn ouders...ik heb het ze nog niet verteld en hier kijk ik ontzettend tegen op......ik weet het, ik moet het doen!!!! ik wacht echter steeds op het juiste moment en dat is er niet zo snel.....
volgende week blijf ik bij hun slapen (vanwege vergadering op avond en moet er de volgende dag toch weer zijn) misschien is dat het moment.....???????
Very cherry; heb het inderdaad tegen schoonmoeder gezegd dat de band echt niet anders hoeft te worden tussen ons maar goed, het wordt anders want ik ga nl. 3 kwartier verderop wonen, zij heeft geen vervoer en ik zal het straks niet kunnen betalen om meerdere keren per week naar haar toe te gaan (benzinekosten) nu woont ze om de hoek dus komt vaak. Maar goed, dit bijzaak......
voor de mensen die denken dat ik twijfel; ik doe dit niet!! maar ik ben bang om uit de situatie te stappen!!!!!!!!!! praatjes, roddels enz enz......
en mabel; ik sta nu twee maanden ingeschreven en kan nog wel paar maanden duren, heb regelmatig contact met woningbouw.....
bedankt voor jullie reacties. ben moed aan het verzamelen, bedankt voor het steuntje wat ik nodig heb!!!!
als ik het besluit neem staat alles zo op z'n kop. ik moet op m'n werk 100% functioneren, kan niet eens een dagje rustig aan doen (is nou eenmaal bij sommige banen zo) ik ben bang dat als ik ga dat ik dan even niet meer normaal kan functioneren en daar ben ik bang voor. Waar ik misschien nog het meest bang voor ben.....mijn ouders...ik heb het ze nog niet verteld en hier kijk ik ontzettend tegen op......ik weet het, ik moet het doen!!!! ik wacht echter steeds op het juiste moment en dat is er niet zo snel.....
volgende week blijf ik bij hun slapen (vanwege vergadering op avond en moet er de volgende dag toch weer zijn) misschien is dat het moment.....???????
Very cherry; heb het inderdaad tegen schoonmoeder gezegd dat de band echt niet anders hoeft te worden tussen ons maar goed, het wordt anders want ik ga nl. 3 kwartier verderop wonen, zij heeft geen vervoer en ik zal het straks niet kunnen betalen om meerdere keren per week naar haar toe te gaan (benzinekosten) nu woont ze om de hoek dus komt vaak. Maar goed, dit bijzaak......
voor de mensen die denken dat ik twijfel; ik doe dit niet!! maar ik ben bang om uit de situatie te stappen!!!!!!!!!! praatjes, roddels enz enz......
en mabel; ik sta nu twee maanden ingeschreven en kan nog wel paar maanden duren, heb regelmatig contact met woningbouw.....
bedankt voor jullie reacties. ben moed aan het verzamelen, bedankt voor het steuntje wat ik nodig heb!!!!
dinsdag 13 november 2007 om 15:48
dinsdag 13 november 2007 om 16:06
Om eerlijk te zijn wel ja plib....m'n werk is eigenlijk juist mijn houvast...hier kan ik me volledig op storten, hier is alles nog 'normaal'. En ik heb dus echt geen tijd om overdag over alle 'shit' na te denken. Het is dus een heerlijk gevoel dat ik daar alles even kan vergeten en dat is dus een beetje m'n laatste strohalm.....
ik weet inderdaad dat het straks als ik een huisje heb ook gaat veranderen maar als ik eerst nu al ga, is het een super verandering, wennen bij vrienden enz enz en als dat dan misschien wat begint te wennen kan ik weer weg...tja, het klinkt misschien een beetje dom allemaal.....ik weet het......en oke, uitvluchten verzinnen helpt ook allemaal niet maar snappen jullie me dan niet een klein beetje?......
ik weet inderdaad dat het straks als ik een huisje heb ook gaat veranderen maar als ik eerst nu al ga, is het een super verandering, wennen bij vrienden enz enz en als dat dan misschien wat begint te wennen kan ik weer weg...tja, het klinkt misschien een beetje dom allemaal.....ik weet het......en oke, uitvluchten verzinnen helpt ook allemaal niet maar snappen jullie me dan niet een klein beetje?......
dinsdag 13 november 2007 om 16:09
dinsdag 13 november 2007 om 18:18
Ik heb niet alle reacties gelezen maar als ik het goed heb begrepen is de vader en de broer van je vriend overleden. dat is heel zwaar, dat is een groot verlies. Dat vele drinken van hem zal niet zomaar zijn en dan uit je zelf er mee stoppen is misschien wel veel gevraagd. Heeft hij al eens hulp gehad om te stoppen met drinken en gesprekken om te achterhalen waarom hij drinkt.
Je moet je nl realiseren dat of je nu wel of niet gaat scheiden, hij altijd de vader van je dochter zal zijn. Dus als je gaat scheiden zal er een bezoekregeling komen. Het is dan sowieso belangrijk dat hij hulp krijgt bij het stoppen met drinken. Ook dus in het belang van jullie dochter.
Je moet je nl realiseren dat of je nu wel of niet gaat scheiden, hij altijd de vader van je dochter zal zijn. Dus als je gaat scheiden zal er een bezoekregeling komen. Het is dan sowieso belangrijk dat hij hulp krijgt bij het stoppen met drinken. Ook dus in het belang van jullie dochter.
dinsdag 13 november 2007 om 18:43
Moedertje ophouden met dat uitstellen en redenen verzinnen waarom je niet weg zou gaan! Besef je wel dat je je dochter in een heel gevaarlijke situatie laat leven?
Ik begrijp dat hij vrijdags voor haar zorgt? En dat hij dan soms al stomdronken is als jij thuiskomt? Met haar over straat gaat met zijn zatte harses? Als ik me al allerlei scenario's voor kan stellen wat er mis kan gaan waarom doe jij dat dan niet?
Wegwezen, samen met je kind. Als je nog twijfelt of het nog goed gaat komen dan ga je tijdelijk bij vrienden zitten met je kind, kijken of hij kan stoppen met drinken. Maar met een baby onder je hoede, moet je er niet naast blijven zitten. Jou kind kan niet voor haar eigen veiligheid kiezen en op haar vader hoeft ze ook niet te rekenen. Jij moet dat doen!
Deze man krijgt echt niet zomaar een omgangsregeling, als hij het drinken niet kan laten als zijn dochter er is. Een begeleide omgang misschien, maar meer niet.
Ik begrijp dat hij vrijdags voor haar zorgt? En dat hij dan soms al stomdronken is als jij thuiskomt? Met haar over straat gaat met zijn zatte harses? Als ik me al allerlei scenario's voor kan stellen wat er mis kan gaan waarom doe jij dat dan niet?
Wegwezen, samen met je kind. Als je nog twijfelt of het nog goed gaat komen dan ga je tijdelijk bij vrienden zitten met je kind, kijken of hij kan stoppen met drinken. Maar met een baby onder je hoede, moet je er niet naast blijven zitten. Jou kind kan niet voor haar eigen veiligheid kiezen en op haar vader hoeft ze ook niet te rekenen. Jij moet dat doen!
Deze man krijgt echt niet zomaar een omgangsregeling, als hij het drinken niet kan laten als zijn dochter er is. Een begeleide omgang misschien, maar meer niet.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 13 november 2007 om 18:55
Ben even gaan kijken Moedertje, en je hebt hier de afgelopen maanden 1 a 2 topics per maand over het drankgebruik van je vriend en dat je weg wil, gestart. Wordt het niet eens tijd dat je voor het welzijn van je kindje kiest?
Moet ze met een gebroken nek onderaan de trap liggen omdat meneer dacht haar met z'n zatte kop wel naar beneden te kunnen dragen, voor jij weg kan gaan? Dit klinkt misschien keihard Moedertje, maar dit soort dingen gebeurt. Alcoholisten overschatten zichzelf schromelijk als ze gezopen hebben. Wake up en breng je kind in veiligheid! Daarna kan je verder zien wat je moet doen.
Moet ze met een gebroken nek onderaan de trap liggen omdat meneer dacht haar met z'n zatte kop wel naar beneden te kunnen dragen, voor jij weg kan gaan? Dit klinkt misschien keihard Moedertje, maar dit soort dingen gebeurt. Alcoholisten overschatten zichzelf schromelijk als ze gezopen hebben. Wake up en breng je kind in veiligheid! Daarna kan je verder zien wat je moet doen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 13 november 2007 om 19:38
het nadeel van zoiets is natuurlijk dat het moeilijk is om een duidelijk beeld te scheppen. Wil even een paar onduidelijkheden uit de wereld helpen; hij zorgt vrijdags niet voor haar. Ze is dan bij de oppas en ik kom samen met haar thuis. Hij doet eigenlijk niets met haar wat verzorging betreft, hij speelt alleen even met haar wanneer het hem even uitkomt dus wat dat betreft hoef ik me geen zorgen te maken. Die actie met haar wandelen en ondertussen bezatten was voor het eerst en daarna is het balletje juist ook gaan rollen. Het feit waarom ik nog steeds niet weg ben is om heel veel redenen, heb al aantal genoemd maar om er nog twee te noemen; wil liever geen vrienden lastig vallen.....en door de week gaat het eigenlijk heel redelijk, hij is al zover dat hij gelukkig dan bijna nooit meer drinkt.
schoonmoeder, z'n broers en zus zijn er al wel van overtuigd dat hij zeker hulp moet hebben, ook al ga ik weg!! en die bezoeksregeling had ik ook al over na gedacht, ze moet maar naar schoonmoeder en dat hij daar dan ook komt......
Maar goed; even voor de duidelijkheid; het is dus niet zo dat hij 7dagen per week 24 uren per dag ladderzat is
schoonmoeder, z'n broers en zus zijn er al wel van overtuigd dat hij zeker hulp moet hebben, ook al ga ik weg!! en die bezoeksregeling had ik ook al over na gedacht, ze moet maar naar schoonmoeder en dat hij daar dan ook komt......
Maar goed; even voor de duidelijkheid; het is dus niet zo dat hij 7dagen per week 24 uren per dag ladderzat is
dinsdag 13 november 2007 om 21:20
O en by the way, ik zag vanmiddag in de sportschool (blijft leuk om het te vermelden, dan zie ik het zelf ook staan) bij Oprah een dubbele aflevering over verslaving, waarin ook aandacht voor het biologische aspect. Op hersenfoto's was heel duidelijk te zien hoe driekwart van de kwab rood opvlamde bij blootstelling aan dingen die alleen maar te maken hadden met het vroegere gebruik (dus bekende gezichten, muziek etc). Ik zie nergens of het ook herhaald wordt vanavond/ vannacht, maar misschien heb je het gezien?
En nu is er op Ned 3 een programma over een drugsverslaafde en zijn omgeving.
Goh, hoezo beroepsdeformatie op je vrije avond![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
En nu is er op Ned 3 een programma over een drugsverslaafde en zijn omgeving.
Goh, hoezo beroepsdeformatie op je vrije avond
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
dinsdag 13 november 2007 om 21:29
Ik heb een heel klein stukje gezien....een moeder die met moeite geld bijelkaar had gespaard om een verjaardagstaart voor dochter te kopen en toen ze hem ging halen is ze er vandoor gegaan...ze MOEST high worden. Ik schrok hier erg van!!! En dan ook nog de moeder....dacht dat een moeder nooit zover kon gaan maar juist een bewijs wat een verslaving wel niet met een mens kan doen. Op dat moment kwam 'vriend' thuis dus heb hem maar snel ergens anders op gezet....
En mensen, ik zie zelf ook in hoe ik er om heen draai.....is fout. Zaterdag is er een activiteit waar we beide moeten zijn, we moeten de schijn dan nog ophouden. Volgende week vertel ik het mijn ouders (donderdag) en ik ga hem confronteren met het feit dat ik ingeschreven sta, hij weet dit nog niet. Voor hem dus duidelijkheid (hij denkt nog steeds dat het goed komt) Ook heb ik volgende week een afspraak met m'n vriendin die me woonruimte aangeboden heeft. Kijken wat ze er van zegt enz......ik ga nu echt stappen zetten!
Bedankt mensen voor jullie meedenken!!!!
oja; nog een vraagje over het vertellen aan m'n ouders;
optie 1; brief schrijven en hierin dingen uitleggen, laten lezen en diezelfde avond er over praten zodat ze het even kunnen laten zakken en pas na uur reactie geven
optie 2; vertellen en dus meteen reactie 'vragen'
Wat is wijsheid?
En mensen, ik zie zelf ook in hoe ik er om heen draai.....is fout. Zaterdag is er een activiteit waar we beide moeten zijn, we moeten de schijn dan nog ophouden. Volgende week vertel ik het mijn ouders (donderdag) en ik ga hem confronteren met het feit dat ik ingeschreven sta, hij weet dit nog niet. Voor hem dus duidelijkheid (hij denkt nog steeds dat het goed komt) Ook heb ik volgende week een afspraak met m'n vriendin die me woonruimte aangeboden heeft. Kijken wat ze er van zegt enz......ik ga nu echt stappen zetten!
Bedankt mensen voor jullie meedenken!!!!
oja; nog een vraagje over het vertellen aan m'n ouders;
optie 1; brief schrijven en hierin dingen uitleggen, laten lezen en diezelfde avond er over praten zodat ze het even kunnen laten zakken en pas na uur reactie geven
optie 2; vertellen en dus meteen reactie 'vragen'
Wat is wijsheid?
dinsdag 13 november 2007 om 21:33
Dat maakt niet zo veel uit. Als jij denkt dat je het beter verwoord krijgt op papier, dan doe je dat toch?? Inderdaad is het wenselijk om je ouders de kans te geven te reageren, maar dat schrijf je zelf ook al. Gewoon doen waar jij je het prettigst bij voelt, op je eigen manier.
Jammer dat je het TV programma niet gewoon aan hebt laten staan.
Jammer dat je het TV programma niet gewoon aan hebt laten staan.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
woensdag 14 november 2007 om 09:48
moedertje, hoe langer je dingen voor je uitschuift hoe moeilijker het wordt...
gewoon langsgaan of opbellen en alles eruit gooien. je ouders zijn heus niet blind en weten wel dat er iets aan de hand is.
en iedereen is het wel met me eens dat het tijd wordt om voor jezelf en de kleine te kiezen. een vriendin van mij is opgegroeid met een moeder die alcolist was/is. en ze neemt het dr vader nog steeds kwalijk dat hij haar toen niet heeft weggehaald.
dat wil je toch niet op je geweten hebben?
veel sterkte meid!! hoe eerder je daar weg bent hoe beter.
gewoon langsgaan of opbellen en alles eruit gooien. je ouders zijn heus niet blind en weten wel dat er iets aan de hand is.
en iedereen is het wel met me eens dat het tijd wordt om voor jezelf en de kleine te kiezen. een vriendin van mij is opgegroeid met een moeder die alcolist was/is. en ze neemt het dr vader nog steeds kwalijk dat hij haar toen niet heeft weggehaald.
dat wil je toch niet op je geweten hebben?
veel sterkte meid!! hoe eerder je daar weg bent hoe beter.
woensdag 14 november 2007 om 23:14
de psycholoog waar schoonmoeder onder behandeling is heeft hem gebeld...ze heeft hem flink de waarheid gezegd, alle hulp aangeboden, ze wilde het hele traject wel in werking stellen. Hij stond natuurlijk perplex!! Wist niet wat 'ie hoorde dat ze hem zomaar belde! Is behoorlijk tekijk gezet en hij was behoorlijk kwaad op haar 'wat denkt ze wel niet'. Goed, hij is er dus van overtuigd dat hij geen alcoholist is (natuurlijk, zullen jullie zeggen, past precies in plaatje). Hij dronk altijd sterke drank. hij zegt dat daar het hele probleem door is begonnen en dat het gewoontes zijn. Volgens hem kan hij stoppen met de sterke drank en is dan het probleem weg. Hij is dit nu dus van plan en als hij er achter komt dat het niet gaat dan accepteerd hij hulp......klinkt er goed van hem!!......jullie zullen wel zeggen; typisch beeld van alcoholist?......en ik? tja.....twijfel twijfel twijfel......
woensdag 14 november 2007 om 23:26
Alcohol is alcohol, je hersenpan maakt echt geen verschil tussen rood met bubbels of goudgeel met een kraag.
Ik denk dat je hier hoopt te lezen dat we zeggen : Okee, klinkt goed, geef hem nog een kans. Dat gaat w.s. niet gebeuren, maar als dat hetgeen is wat je diep vanbinnenvoelt, dan is dat jouw waarheid, jouw gevoel, en dan moet je dat volgen. Jij vindt het "erg goed" klinken (vraag me niet waarom), dus daar gaat het om. Hij EN jij kunnen alleen keuzes maken waar je zelf achter staat, en niet een heel viva forum
Ik denk dat je hier hoopt te lezen dat we zeggen : Okee, klinkt goed, geef hem nog een kans. Dat gaat w.s. niet gebeuren, maar als dat hetgeen is wat je diep vanbinnenvoelt, dan is dat jouw waarheid, jouw gevoel, en dan moet je dat volgen. Jij vindt het "erg goed" klinken (vraag me niet waarom), dus daar gaat het om. Hij EN jij kunnen alleen keuzes maken waar je zelf achter staat, en niet een heel viva forum
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
donderdag 15 november 2007 om 06:05
ik weet ook dat het zo tegenstrijdig klinkt allemaal maar wat ik me afvraag; is het niet zo dat ik hem misschien een stempel heb gegeven maar dat dit toch meevalt? ik kom uit een wereld van weinig alcohol en tja, er zijn nou eenmaal mensen die meer drinken, misschien was ik te snel met mijn oordeel?
donderdag 15 november 2007 om 21:27
Hallo,
Wat ik nu opschrijf klinkt misschien gek/tegenstrijdig of weeg ik veel wat maar goed;
Alles wat jullie tot nu toe hebben gezegd was wat ik graag wilde horen! ik ben er voor mezelf zo uit dat ik niet verder wil. Echt!! Omdat ik weg ga met een erg jong kindje ben ik erg bang voor alle reacties ('tegenwoordig vecht men niet meer voor een relatie' enz enz....)
Echter, voor mijn gevoel, is mijn reden iets anders, tegen alcohol kun je niet vechten dus hoop(te) ik dat men misschien meer begrip voor mij heeft dat ik weg ga. Door hier dingen op het forum te zetten/te vragen zocht ik de bevestiging dat ik niet zomaar wegga. En dus was ik erg blij met jullie reacties en wordt het hierdoor dus misschien ook makkelijker om er met mijn ouders over te praten. Als jullie me allemaal gelijk geven, dan mijn ouders misschien ook???
De situatie hoe hij nu is, vind ik eigenlijk juist eng!! Stel dat het hem nou echt lukt?? dan kan ik niet weg gaan met de reden; hij drinkt teveel. Wat moet ik dan zeggen? dan wordt het wel het klassieke verhaaltje; niet willen vechten, zomaar opgeven enzo en dan is hij niet meer de 'boeman' maar ben ik het!! Ik stap uit de relatie!
Zijn familie denkt dus ook echt; als het drankprobleem maar opgelost wordt dan komt de rest vanzelf ook goed!!
Maar ook al zou ik voor 100% garantie krijgen dat het hem lukte (bij wijze van, want ik weet dat je de garantie niet kunt krijgen) dan nog wil ik weg en hoe ga ik dat uitleggen? dat is dus waar ik nu een beetje mee zit.
Ze zeggen nu tegen me; hij probeert het toch? geef hem ide kans!!! :((
Wat ik nu opschrijf klinkt misschien gek/tegenstrijdig of weeg ik veel wat maar goed;
Alles wat jullie tot nu toe hebben gezegd was wat ik graag wilde horen! ik ben er voor mezelf zo uit dat ik niet verder wil. Echt!! Omdat ik weg ga met een erg jong kindje ben ik erg bang voor alle reacties ('tegenwoordig vecht men niet meer voor een relatie' enz enz....)
Echter, voor mijn gevoel, is mijn reden iets anders, tegen alcohol kun je niet vechten dus hoop(te) ik dat men misschien meer begrip voor mij heeft dat ik weg ga. Door hier dingen op het forum te zetten/te vragen zocht ik de bevestiging dat ik niet zomaar wegga. En dus was ik erg blij met jullie reacties en wordt het hierdoor dus misschien ook makkelijker om er met mijn ouders over te praten. Als jullie me allemaal gelijk geven, dan mijn ouders misschien ook???
De situatie hoe hij nu is, vind ik eigenlijk juist eng!! Stel dat het hem nou echt lukt?? dan kan ik niet weg gaan met de reden; hij drinkt teveel. Wat moet ik dan zeggen? dan wordt het wel het klassieke verhaaltje; niet willen vechten, zomaar opgeven enzo en dan is hij niet meer de 'boeman' maar ben ik het!! Ik stap uit de relatie!
Zijn familie denkt dus ook echt; als het drankprobleem maar opgelost wordt dan komt de rest vanzelf ook goed!!
Maar ook al zou ik voor 100% garantie krijgen dat het hem lukte (bij wijze van, want ik weet dat je de garantie niet kunt krijgen) dan nog wil ik weg en hoe ga ik dat uitleggen? dat is dus waar ik nu een beetje mee zit.
Ze zeggen nu tegen me; hij probeert het toch? geef hem ide kans!!! :((
donderdag 15 november 2007 om 23:56
Moedertje moedertje... ik moet even heel diep zuchten.
Je man is en blijft alcoholist!! Mijn vader was een zogenaamde 'kwartaaldrinker', hij zoop zich twee, drie weken helemaal te pletter en stopte dan weer een tijdje. Hij vond zich zelf een 'gezelligheidsdrinker'. Jaja, met flessen drank in zijn bureau op het werk, thuis in de pedaalemmer op de wc ('ik ben toch zo aan de diarree') en in de dakgoot op het balkon.
Na een ziekenhuisopname met ernstige maagbloedingen is hij zo'n twee jaar nuchter geweest, maar uiteindelijk is hij toch weer begonnen.
Uiteindelijk is hij ruim 25 jaar geleden overleden, aan de drank, op 52-jarige leeftijd.. en bijna al zijn broers/zussen zijn óf overleden aan hetzelfde óf ze zijn nog steeds ernstig verslaafd.
Lees nou nog eens goed wat Very Cherry heeft geschreven.
Ik snap heel goed dat je in een moeilijke situatie zit, maar probeer nu eens je gevoel uit te schakelen en je verstand te gebruiken.
Hoe erg het ook allemaal is voor je schoonmoeder, het is jouw probleem niet. Wat een ander er ook van mag denken/zeggen, het is niet jouw pakkie-an.
Ik begrijp ook dat je er tegenop ziet om met je ouders te praten maar ik ga ervanuit dat zij ook het beste willen voor hun dochter/kleinkind... misschien hebben ze allang wel in de gaten dat er iets niet in orde is en wachten ze op jouw verhaal.
Jij en alleen jij bent verantwoordelijk voor jezelf én je dochter, haar vader is daar niet (meer) toe in staat... laat je kleintje alsjeblieft niet alleen met hem. Natuurlijk heeft hij geen kwade bedoelingen met haar maar het is gewoon onverantwoord.
Een vriendin heeft je woonruimte aangeboden? Grijp die kans!
Ga ervoor moedertje, sterkte!
Je man is en blijft alcoholist!! Mijn vader was een zogenaamde 'kwartaaldrinker', hij zoop zich twee, drie weken helemaal te pletter en stopte dan weer een tijdje. Hij vond zich zelf een 'gezelligheidsdrinker'. Jaja, met flessen drank in zijn bureau op het werk, thuis in de pedaalemmer op de wc ('ik ben toch zo aan de diarree') en in de dakgoot op het balkon.
Na een ziekenhuisopname met ernstige maagbloedingen is hij zo'n twee jaar nuchter geweest, maar uiteindelijk is hij toch weer begonnen.
Uiteindelijk is hij ruim 25 jaar geleden overleden, aan de drank, op 52-jarige leeftijd.. en bijna al zijn broers/zussen zijn óf overleden aan hetzelfde óf ze zijn nog steeds ernstig verslaafd.
Lees nou nog eens goed wat Very Cherry heeft geschreven.
Ik snap heel goed dat je in een moeilijke situatie zit, maar probeer nu eens je gevoel uit te schakelen en je verstand te gebruiken.
Hoe erg het ook allemaal is voor je schoonmoeder, het is jouw probleem niet. Wat een ander er ook van mag denken/zeggen, het is niet jouw pakkie-an.
Ik begrijp ook dat je er tegenop ziet om met je ouders te praten maar ik ga ervanuit dat zij ook het beste willen voor hun dochter/kleinkind... misschien hebben ze allang wel in de gaten dat er iets niet in orde is en wachten ze op jouw verhaal.
Jij en alleen jij bent verantwoordelijk voor jezelf én je dochter, haar vader is daar niet (meer) toe in staat... laat je kleintje alsjeblieft niet alleen met hem. Natuurlijk heeft hij geen kwade bedoelingen met haar maar het is gewoon onverantwoord.
Een vriendin heeft je woonruimte aangeboden? Grijp die kans!
Ga ervoor moedertje, sterkte!
vrijdag 16 november 2007 om 00:15
Je kan, volgens mij, en ik heb niet alles gelezen hier, eigenlijk alleen je laatste post, gewoon uitleggen dat je hem niet meer vertrouwt.
En vertrouwen is de basis voor elke relatie.
Jij hebt geleerd dat hij niet te vertrouwen is en het is maar de vraag of jij in staat bent het vertrouwen in hem te herstellen.
En ja, als hij zijn drankprobleem onder controle heeft is er, als jij in staat bent hem opnieuw te vertrouwen, een basis om door te gaan. Als jij daar niet toe in staat bent dan word het moeilijk, heel moeilijk. Niet alles is te repareren, soms is stuk ook echt stuk.
En vertrouwen is de basis voor elke relatie.
Jij hebt geleerd dat hij niet te vertrouwen is en het is maar de vraag of jij in staat bent het vertrouwen in hem te herstellen.
En ja, als hij zijn drankprobleem onder controle heeft is er, als jij in staat bent hem opnieuw te vertrouwen, een basis om door te gaan. Als jij daar niet toe in staat bent dan word het moeilijk, heel moeilijk. Niet alles is te repareren, soms is stuk ook echt stuk.
vrijdag 16 november 2007 om 09:45
Hou nou eens op met het denken voor een ander. Jij wéét namelijk helemaal niet hoe je omgeving gaat reageren.
En als jij je verhaal doet bij de mensen die je het meest aan t hart gaan, dan gaan ze écht niet zeggen dat jij het zomaar opgeeft en niet vecht voor je relatie. En wat alle andere mensen zeggen, zal jou een grote rotzorg zijn.
Het gaat om jou en jouw kindje... niet om al die anderen die níet in die relatie zitten!
En als jij je verhaal doet bij de mensen die je het meest aan t hart gaan, dan gaan ze écht niet zeggen dat jij het zomaar opgeeft en niet vecht voor je relatie. En wat alle andere mensen zeggen, zal jou een grote rotzorg zijn.
Het gaat om jou en jouw kindje... niet om al die anderen die níet in die relatie zitten!
vrijdag 16 november 2007 om 10:11
Moedertje,
ik denk juist als je nu blijft onder het motto "wie weet.. enz.", je dan precies het tegenovergestelde bereikt. Natuurlijk zal hij misschien een poosje zn best doen en daarna valt hij weer terug in zn oude gewoonte. Kwestie van "zachte heelmeesters .............."
En dan nog, jij hoeft zn heelmeester niet te zijn. Als je graag iets goeds wilt doen, zorg dan voor je dochter !!
En verder las ik ergens dat je je schaamt ........... niet nodig, zijn drankgebruik ligt duidelijke buiten jouw invloed....... anders zou hij toch allang nuchter zijn?
Ik raad je dan ook dringend aan het probleem niet langer "onder de pet te houden" maar ook in je echte omgeving hierover te praten. En ik vermoed dat je echte omgeving allang weet wat er aan de hand is, alleen misschien niet hoe erg het is, maar dat hij een stevige innemer is kan hij moeilijk verbergen. Alleen zegt niemand er wat over tegen jouw, uit beleefdheid ws.; maar ws wordt er nu evengoed al over gepraat, over hem.
En je zult ws weinig commentaar krijgen over je beslissing (behalve misschien van zure roddelkousen), maar ws eerder veel steun en begrip.
Ik wil je er graag op wijzen dat je hier inmiddels al een heleboel postings hebt gekregen, allemaal met hetzelfde advies in verschillende bewoordingen. En heel toevallig zijn wij geen verlengstukjes van ons toetsenbord, maar èchte mensen.
Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf praten .......... maar als je iemand in mn life-omgeving was, een zus, vriendin, buurvrouw, zou ik je precies hetzelfde zeggen en er ws nog een schepje bovenop doen, door je daadwerkelijk hulp te bieden, te steunen, zodat je je niet meer zo allemachtig alleen zou voelen. Ik denk dan ook dat je je life-omgeving niet zo moet onderschatten.
Verder is het ook niet nodig om meteen te stellen dat je je relatie ook wilt beëindigen als je man nuchter wordt. Dat zie je dan wel weer, je moet gewoon NU weg daar.
Heb je al geprobeerd een urgentieverklaring te krijgen? Heb je al met je huisarts gesproken? Ben je al bij het maatschappelijk werk geweest?
Dòè iets, als je niet voor jezelf wilt doen, doe het dan voor je dochter. Nogmaals, op dit moment ben jij haar enige verantwoordelijke ouder!!
Ik wens je sterkte, maar ook veel wijsheid.
ik denk juist als je nu blijft onder het motto "wie weet.. enz.", je dan precies het tegenovergestelde bereikt. Natuurlijk zal hij misschien een poosje zn best doen en daarna valt hij weer terug in zn oude gewoonte. Kwestie van "zachte heelmeesters .............."
En dan nog, jij hoeft zn heelmeester niet te zijn. Als je graag iets goeds wilt doen, zorg dan voor je dochter !!
En verder las ik ergens dat je je schaamt ........... niet nodig, zijn drankgebruik ligt duidelijke buiten jouw invloed....... anders zou hij toch allang nuchter zijn?
Ik raad je dan ook dringend aan het probleem niet langer "onder de pet te houden" maar ook in je echte omgeving hierover te praten. En ik vermoed dat je echte omgeving allang weet wat er aan de hand is, alleen misschien niet hoe erg het is, maar dat hij een stevige innemer is kan hij moeilijk verbergen. Alleen zegt niemand er wat over tegen jouw, uit beleefdheid ws.; maar ws wordt er nu evengoed al over gepraat, over hem.
En je zult ws weinig commentaar krijgen over je beslissing (behalve misschien van zure roddelkousen), maar ws eerder veel steun en begrip.
Ik wil je er graag op wijzen dat je hier inmiddels al een heleboel postings hebt gekregen, allemaal met hetzelfde advies in verschillende bewoordingen. En heel toevallig zijn wij geen verlengstukjes van ons toetsenbord, maar èchte mensen.
Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf praten .......... maar als je iemand in mn life-omgeving was, een zus, vriendin, buurvrouw, zou ik je precies hetzelfde zeggen en er ws nog een schepje bovenop doen, door je daadwerkelijk hulp te bieden, te steunen, zodat je je niet meer zo allemachtig alleen zou voelen. Ik denk dan ook dat je je life-omgeving niet zo moet onderschatten.
Verder is het ook niet nodig om meteen te stellen dat je je relatie ook wilt beëindigen als je man nuchter wordt. Dat zie je dan wel weer, je moet gewoon NU weg daar.
Heb je al geprobeerd een urgentieverklaring te krijgen? Heb je al met je huisarts gesproken? Ben je al bij het maatschappelijk werk geweest?
Dòè iets, als je niet voor jezelf wilt doen, doe het dan voor je dochter. Nogmaals, op dit moment ben jij haar enige verantwoordelijke ouder!!
Ik wens je sterkte, maar ook veel wijsheid.
