Relaties
alle pijlers
Vergeven... kunnen jullie dat en hoe doen jullie dat?
dinsdag 13 november 2007 om 16:04
Mijn vriend is in het begin van onze relatie naar bed geweest met een andere vrouw. Vervolgens is hij daarna nog een wel heel innige relatie aangegaan met een collega. Dagelijkse vele contactmomenten (sms, bellen, msn en tussen de middag wandelen) wat uiteindelijk geresulteerd heeft in gerotzooi in de auto.
Hij heeft bovenstaande feiten altijd ontkend terwijl ik mijn vermoedens had, maar hij wimpelde ze altijd weg. Hij was eerlijk en te vertrouwen, hij hield van mij...de rest van zijn leven. Tuuuuuuuuuuuurlijk.
Ik bleef erover doordrammen, hij bleef ontkennen, totdat ik zei contact op te nemen met de betreffende dames. Toen gaf hij toe (en ik heb ze daarna nog gebeld, maar dat is een ander verhaal!)
Ik heb de relatie verbroken; het samenwoonfeest was voorbij; vriend is in therapie gegaan en vraagt me om hem te vergeven.
Ik kan het niet...ik kan niet vergeten en vergeven wat er gebeurd is, terwijl ik dat best zou willen.
Hoe hebben jullie iemand iets vergeven of laat ik het zo zeggen...dát gedeelte van het verleden leefbaar gemaakt?
Hij heeft bovenstaande feiten altijd ontkend terwijl ik mijn vermoedens had, maar hij wimpelde ze altijd weg. Hij was eerlijk en te vertrouwen, hij hield van mij...de rest van zijn leven. Tuuuuuuuuuuuurlijk.
Ik bleef erover doordrammen, hij bleef ontkennen, totdat ik zei contact op te nemen met de betreffende dames. Toen gaf hij toe (en ik heb ze daarna nog gebeld, maar dat is een ander verhaal!)
Ik heb de relatie verbroken; het samenwoonfeest was voorbij; vriend is in therapie gegaan en vraagt me om hem te vergeven.
Ik kan het niet...ik kan niet vergeten en vergeven wat er gebeurd is, terwijl ik dat best zou willen.
Hoe hebben jullie iemand iets vergeven of laat ik het zo zeggen...dát gedeelte van het verleden leefbaar gemaakt?
dinsdag 13 november 2007 om 16:48
dinsdag 13 november 2007 om 16:52
Ik denk dat dit weinig te maken heeft met vergeven maar meer dat je niet jezelf nogmaals in de positie wil zetten waar je gekwetst wordt. En dat lijkt me in dit geval een heel logische angst.
Vergeven kun je denk ik wanneer je of goed met zo'n type mens kunt leven en weet en accepteert dat je nooit zeker zal weten of je hem hierin kunt vertrouwen. Of wanneer je weet dat dit echt niet meer zal gebeuren.
Je aarzeling is niet een teken van een gebrek aan vergevingsgezindheid maar simpelweg dat je jezelf beschermt. Da's toch niet zo vreemd na alles wat er gebeurd is? Blijf dichtbij jezelf
.
Vergeven kun je denk ik wanneer je of goed met zo'n type mens kunt leven en weet en accepteert dat je nooit zeker zal weten of je hem hierin kunt vertrouwen. Of wanneer je weet dat dit echt niet meer zal gebeuren.
Je aarzeling is niet een teken van een gebrek aan vergevingsgezindheid maar simpelweg dat je jezelf beschermt. Da's toch niet zo vreemd na alles wat er gebeurd is? Blijf dichtbij jezelf
.
dinsdag 13 november 2007 om 17:21
Dát verwijt heb ik hem natuurlijk ook meerdere malen gemaakt. Hij ging uit van de stelling, dat het me niet kon kwetsen als ik het niet kon weten dus zou hij iedereen te vriend houden.
Hij heeft nu vreselijk veel spijt, is na een opname van 3 weken op de PAAZ-afdeling (hij stortte in nadat ik de relatie verbrak) al 2 maanden in dagtherapie en wacht op de intake bij een kliniek voor persoonlijkheidsstoornissen.
Voor mij zijn het allemaal geen excuses. Ik kan hier niet omschrijven hoeveel emoties ik de laatste 2 maanden gehad heb. Meneer is nog 2x weer opgenomen omdat hij zelfmoord had willen plegen.....
Ik kan hier een boek over schrijven. Ik dacht de perfecte liefde gevonden te hebben. Het tegendeel is waar.
Hij heeft nu vreselijk veel spijt, is na een opname van 3 weken op de PAAZ-afdeling (hij stortte in nadat ik de relatie verbrak) al 2 maanden in dagtherapie en wacht op de intake bij een kliniek voor persoonlijkheidsstoornissen.
Voor mij zijn het allemaal geen excuses. Ik kan hier niet omschrijven hoeveel emoties ik de laatste 2 maanden gehad heb. Meneer is nog 2x weer opgenomen omdat hij zelfmoord had willen plegen.....
Ik kan hier een boek over schrijven. Ik dacht de perfecte liefde gevonden te hebben. Het tegendeel is waar.
dinsdag 13 november 2007 om 18:06
Vergeven, niet vergeven, je moet gewoon zo snel mogelijk weg bij deze man. Ik had eigenlijk begrepen dat je de relatie ook verbroken hád. This man is trouble. En dan ook nog met een hoofdletter.
Als ik afscheid van iemand neem, dan vergeef ik diegene ook. Is niet zo moeilijk vind ik zelf, ik heb gereageerd op de kwetsende gebeurtenissen door met hem/haar te breken en dan is het klaar. Vervelender zou het zijn als ik geen kans had op mijn zegje. Maar dat is hier niet het geval.
En waarom wíl je hem eigenlijk zo graag vergeven? Volgens mij omdat je toch met hem verder wil, omdat je je droom in stand wil houden? Want als je klaar met hem was, kun je gewoon dealen met de pijn die hij je gedaan heeft, maar hem toch vergeven. Vergeven houdt voor mij niet in dat dan alles goed is, je kan iemand ook gewoon vergeven omdat ie bijvoorbeeld niet beter wist. Of omdat ie gewoon een lul is. Of omdat ie een persoonlijkheidsstoornis heeft. Daarmee keur je het niet goed, maar je vergeeft hem wel. Niet voor hém, maar voor jezelf. Je hoeft het hem niet eens te vertellen zelfs, je doet het voor jóu.
Als ik afscheid van iemand neem, dan vergeef ik diegene ook. Is niet zo moeilijk vind ik zelf, ik heb gereageerd op de kwetsende gebeurtenissen door met hem/haar te breken en dan is het klaar. Vervelender zou het zijn als ik geen kans had op mijn zegje. Maar dat is hier niet het geval.
En waarom wíl je hem eigenlijk zo graag vergeven? Volgens mij omdat je toch met hem verder wil, omdat je je droom in stand wil houden? Want als je klaar met hem was, kun je gewoon dealen met de pijn die hij je gedaan heeft, maar hem toch vergeven. Vergeven houdt voor mij niet in dat dan alles goed is, je kan iemand ook gewoon vergeven omdat ie bijvoorbeeld niet beter wist. Of omdat ie gewoon een lul is. Of omdat ie een persoonlijkheidsstoornis heeft. Daarmee keur je het niet goed, maar je vergeeft hem wel. Niet voor hém, maar voor jezelf. Je hoeft het hem niet eens te vertellen zelfs, je doet het voor jóu.
dinsdag 13 november 2007 om 18:13
lieve hokuspokus... 3 weken PAAZ, 2 maanden dagtherapie is echt niet een milde vorm van een stoornis. Ik vind het schandalig (zachtst uitgedrukt) dat zijn psychiater het in zijn hoofd haalt om jou iets dergelijks te vragen! Ontzettend onprofessioneel!
Je hebt nu de kans om voor jezelf en een eigen leven en eigen geluk te kiezen, of voor een leven met een ernstig zieke man, die erg veel van jouw vergevingsgezindheid zal blijven vergen... sterkte!
Je hebt nu de kans om voor jezelf en een eigen leven en eigen geluk te kiezen, of voor een leven met een ernstig zieke man, die erg veel van jouw vergevingsgezindheid zal blijven vergen... sterkte!
Computer says nooooo
dinsdag 13 november 2007 om 20:27
Volgens mij is alles wat er gebeurt nog best wel 'vers', of zie ik dat verkeerd? Ik wilde je namelijk vertellen dat ik ook een vriend heb gehad die vreemdging en hij dat ook op een soortgelijke manier verantwoorde. Onze relatie heb ik beeindigd, maar ja, het verwerken duurde allemaal even. Het heeft ook een grote invloed gehad op mijn volgende relaties. Ik heb nog steeds moeite om mijn huidige vriend (2,5 jaar) 100% te vertrouwen. Je moet je, denk ik, afvragen of je alles en iedereen wel moet vergeven. Ik heb het een plaats gegeven, maar het niet echt vergeven en dat zal ik ook nooit doen.
Wel moeilijk dat het bij je vriend het gevolg van een ziekte is... Maar je hebt wel gelijk met wat je zegt 'Hij had moeten weten wat hij deed.'
Sterkte!!
Wel moeilijk dat het bij je vriend het gevolg van een ziekte is... Maar je hebt wel gelijk met wat je zegt 'Hij had moeten weten wat hij deed.'
Sterkte!!
Count your blessings...
dinsdag 13 november 2007 om 23:14
Dit alles is inderdaad nog redelijk vers. Het is gebeurd eind augustus, twee weken voordat wij 3 weken naar Cuba zouden vertrekken, wat vanzelfsprekend geannuleerd is. We woonden net samen, hij had zijn huis te koop gezet, ik zou het mijne verkopen en samen zouden we iets nieuws kopen.
Ik bedoel te zeggen: van de ene op de andere dag is mijn leven 180 graden gedraaid. Na de boosheid, woede, verdriet kom ik er nu gewoon achter dat ik boos blijf en hem niet kan vergeven. Die ziekte is geen excuus. Hij wist wat hij deed.
In plaats van dat ik milder/vergevingsgezinder ben geworden de afgelopen weken ben ik alleen maar bozer geworden om wat hij gedaan heeft en feitelijk is dat de aanleiding om dit topic te openen om eens te spiegelen of en hoe men iets vergeeft...zucht.
Ik bedoel te zeggen: van de ene op de andere dag is mijn leven 180 graden gedraaid. Na de boosheid, woede, verdriet kom ik er nu gewoon achter dat ik boos blijf en hem niet kan vergeven. Die ziekte is geen excuus. Hij wist wat hij deed.
In plaats van dat ik milder/vergevingsgezinder ben geworden de afgelopen weken ben ik alleen maar bozer geworden om wat hij gedaan heeft en feitelijk is dat de aanleiding om dit topic te openen om eens te spiegelen of en hoe men iets vergeeft...zucht.
dinsdag 13 november 2007 om 23:48
Ik snap wat je bedoelt. Maar goed, ik vergeef dus niet, en kan je dus ook geen tips o.i.d. geven... Maar ik wil nog even zeggen dat het volgens mij heel logisch is dat je nu vooral erg boos bent. Ik denk dat er gewoon veel tijd over heen moet gaan. De één is ook beter in 'vergeven', vergeten, enz. Zoals ik al zei: ik heb bepaalde dingen nooit vergeven, maar heb het uiteindelijk wel een plaats kunnen geven. Neem gewoon je tijd, en kijk hoe je gevoelens verlopen.
Count your blessings...
woensdag 14 november 2007 om 00:16
woensdag 14 november 2007 om 01:12
Ik denk als je zo iemand na twintig jaar tegenkomt dat het je dan zo goed als niks meer doet.................zou je dan ook niet kunnen zeggen dat je zo iemand vergeven hebt ?
Zo vers van de pers gaat zoiets niet lukken.... maar als je je wonden hebt gelikt en besloten hebt dingen achter je te laten en je wordt weer verliefd enzo.................dan wel misschien ?
Zo vers van de pers gaat zoiets niet lukken.... maar als je je wonden hebt gelikt en besloten hebt dingen achter je te laten en je wordt weer verliefd enzo.................dan wel misschien ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 14 november 2007 om 01:18
Is vergeven niet gewoon accepteren dat iets gebeurd is , ................ zonder er op terug te komen en zonder energie te besteden aan de waarom /hoe kan dat / vraag ?
Het is géén begrip hebben voor .........
Of goedkeuren........
Het is ; geen wraak willen nemen / haatgevoelens koesteren
het is niet ; zand erover en verder gaan ; je kan ook iemand vergeven maar er nooit meer iets mee te maken willen hebben
Als ik het zó zie is vergeven al weer wat makkelijker .............voor MIJ .
Het is géén begrip hebben voor .........
Of goedkeuren........
Het is ; geen wraak willen nemen / haatgevoelens koesteren
het is niet ; zand erover en verder gaan ; je kan ook iemand vergeven maar er nooit meer iets mee te maken willen hebben
Als ik het zó zie is vergeven al weer wat makkelijker .............voor MIJ .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 14 november 2007 om 08:04
Er is zoveel absurds aan dit verhaal. In zijn vorige relatie, die 10 jaar geduurd heeft, ging hij ook veelvuldig vreemd.
Ik heb onlangs zijn exvrouw nog eens gesproken en zij heeft er nooit iets van vermoed of anders gezegd: achteraf heeft ze wel eens signalen gehad maar er nooit iets mee gedaan.
Hoe naief kan je zijn? Mijn vrouwelijke intuitie, daar heb ik wel naar geluisterd. Ondanks dat hij ontkende ben ik toch blijven doordrammen. En dáar heb ik geen spijt van.
Ik heb hem ook verweten waarom hij in godsnaam weer een nieuwe relatie (met mij) is aangegaan. Het was toch veel makkelijker om single te blijven en dan te kunnen doen en laten wat hij wilde. Nee, hij hield van me. Ik was de ware en hij zag het niet als gevaar voor de relatie.
Overigens om het nog absurder te maken: deze man is psycholoog van beroep. Dat bewijst maar weer, dat dat niet betekent dat je zelf alles op een rijtje hebt.
Ik heb onlangs zijn exvrouw nog eens gesproken en zij heeft er nooit iets van vermoed of anders gezegd: achteraf heeft ze wel eens signalen gehad maar er nooit iets mee gedaan.
Hoe naief kan je zijn? Mijn vrouwelijke intuitie, daar heb ik wel naar geluisterd. Ondanks dat hij ontkende ben ik toch blijven doordrammen. En dáar heb ik geen spijt van.
Ik heb hem ook verweten waarom hij in godsnaam weer een nieuwe relatie (met mij) is aangegaan. Het was toch veel makkelijker om single te blijven en dan te kunnen doen en laten wat hij wilde. Nee, hij hield van me. Ik was de ware en hij zag het niet als gevaar voor de relatie.
Overigens om het nog absurder te maken: deze man is psycholoog van beroep. Dat bewijst maar weer, dat dat niet betekent dat je zelf alles op een rijtje hebt.
