Relaties
alle pijlers
Vergeven... kunnen jullie dat en hoe doen jullie dat?
dinsdag 13 november 2007 om 16:04
Mijn vriend is in het begin van onze relatie naar bed geweest met een andere vrouw. Vervolgens is hij daarna nog een wel heel innige relatie aangegaan met een collega. Dagelijkse vele contactmomenten (sms, bellen, msn en tussen de middag wandelen) wat uiteindelijk geresulteerd heeft in gerotzooi in de auto.
Hij heeft bovenstaande feiten altijd ontkend terwijl ik mijn vermoedens had, maar hij wimpelde ze altijd weg. Hij was eerlijk en te vertrouwen, hij hield van mij...de rest van zijn leven. Tuuuuuuuuuuuurlijk.
Ik bleef erover doordrammen, hij bleef ontkennen, totdat ik zei contact op te nemen met de betreffende dames. Toen gaf hij toe (en ik heb ze daarna nog gebeld, maar dat is een ander verhaal!)
Ik heb de relatie verbroken; het samenwoonfeest was voorbij; vriend is in therapie gegaan en vraagt me om hem te vergeven.
Ik kan het niet...ik kan niet vergeten en vergeven wat er gebeurd is, terwijl ik dat best zou willen.
Hoe hebben jullie iemand iets vergeven of laat ik het zo zeggen...dát gedeelte van het verleden leefbaar gemaakt?
Hij heeft bovenstaande feiten altijd ontkend terwijl ik mijn vermoedens had, maar hij wimpelde ze altijd weg. Hij was eerlijk en te vertrouwen, hij hield van mij...de rest van zijn leven. Tuuuuuuuuuuuurlijk.
Ik bleef erover doordrammen, hij bleef ontkennen, totdat ik zei contact op te nemen met de betreffende dames. Toen gaf hij toe (en ik heb ze daarna nog gebeld, maar dat is een ander verhaal!)
Ik heb de relatie verbroken; het samenwoonfeest was voorbij; vriend is in therapie gegaan en vraagt me om hem te vergeven.
Ik kan het niet...ik kan niet vergeten en vergeven wat er gebeurd is, terwijl ik dat best zou willen.
Hoe hebben jullie iemand iets vergeven of laat ik het zo zeggen...dát gedeelte van het verleden leefbaar gemaakt?
dinsdag 13 november 2007 om 16:16
dinsdag 13 november 2007 om 16:17
Poehh erg moeilijk .Ik denk vertrouwen toch wel weg is na zo'n ingrijpende relatie. Maar vergeven. Ik ben even terug gegaan in mijn leven ,en er is iets in mijn leven gebeurt (niets in relatie sfeer,maar meer met een familie lid) wat ik moeilijk kan vergeven en dus ook niet gedaan heb. Omdat dat mijn verdere leven heeft beinvloed En eigenlijk nog beinvloed op een zeker vlak. Dus ik vind het erg moeilijk om te zeggen ja je moet hem vergeven Ik denk dat alleen je gevoel je kan zeggen of je het hem vergeeft.
Ikzelf heb het contact helemaal afgekapt.(maar ja dat is ook wel een heel andere situatie)
Ikzelf heb het contact helemaal afgekapt.(maar ja dat is ook wel een heel andere situatie)
dinsdag 13 november 2007 om 16:18
Ik heb iemand wel eens iets kleins vergeven, maar dat duurde dan ook wel een poosje. Vind het ook moeilijk om te zeggen hoe je dat doet, want dat weet ik ook niet. Men zegt tijd heelt alle wonden en bij mij is dat met vergeven ook zo. Alsof je op een ochtend wakker wordt en je ineens beseft dat je iets hebt vergeven, omdat het je niet meer raakt.
Die hormoonslavernij!!
dinsdag 13 november 2007 om 16:19
in dit geval ik zou het niet kunnen en ook niet willen.
Als mijn vriend in een dronken bui een slippertje zou maken, dit direct zou opbiechten en er heel veel spijt van hebben, dan zou ik dat mss kunnen vergeven. iemand die stelselmatig gelogen blijkt te hebben, die vliegt er uit. Ik zou m niet meer vertrouwen en daarmee is voor mij de basis van de relatie kapot.
Als mijn vriend in een dronken bui een slippertje zou maken, dit direct zou opbiechten en er heel veel spijt van hebben, dan zou ik dat mss kunnen vergeven. iemand die stelselmatig gelogen blijkt te hebben, die vliegt er uit. Ik zou m niet meer vertrouwen en daarmee is voor mij de basis van de relatie kapot.
dinsdag 13 november 2007 om 16:19
Ik zou het niet kunnen vergeven EN niet kunnen vergeten
Het doen en het erna over liegen is in mijn ogen dubbel fout!!!
Als hij er eerlijk over was geweest...misschien
Nou nee, das ook niet waar ben ik bang.
Voor vreemdgaan heb ik geen excuus
Of hadden jullie nog niet echt heel vast een relatie toen het gebeurde, zaten jullie nog in de date fase?
Het doen en het erna over liegen is in mijn ogen dubbel fout!!!
Als hij er eerlijk over was geweest...misschien
Nou nee, das ook niet waar ben ik bang.
Voor vreemdgaan heb ik geen excuus
Of hadden jullie nog niet echt heel vast een relatie toen het gebeurde, zaten jullie nog in de date fase?
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
dinsdag 13 november 2007 om 16:21
Ik denk niet dat ik het in dít geval zou kunnen. Tot twee keer toe vreemd gaan en dan ook nog ontkennen dat het zo is.
Daarbij vind ik het erg makkelijk van je vriend om jou maar even op te zadelen met je vergevingsgezindheid. Willen jullie nog samen verder of is het echt over?
Op zich denk ik dat je het uiteindelijk wel zult moeten verwerken, niet vergeven maakt het uiteindelijk alleen maar moeilijker denk ik. Grote kans dat dit voorval je in de weg blijft staan bij andere relaties. Hoe lang is dit geleden ik zou namelijk eerst de tijd nemen alles te verwerken vergeven is een stapje verder maar daar kom je wel.
Daarbij vind ik het erg makkelijk van je vriend om jou maar even op te zadelen met je vergevingsgezindheid. Willen jullie nog samen verder of is het echt over?
Op zich denk ik dat je het uiteindelijk wel zult moeten verwerken, niet vergeven maakt het uiteindelijk alleen maar moeilijker denk ik. Grote kans dat dit voorval je in de weg blijft staan bij andere relaties. Hoe lang is dit geleden ik zou namelijk eerst de tijd nemen alles te verwerken vergeven is een stapje verder maar daar kom je wel.
dinsdag 13 november 2007 om 16:22
Ik zou hem vergeven en gewoon doorgaan met mijn leven zonder hem. In wrok blijven hangen heeft alleen maar negatieve gevolgen voor jezelf.
Maar als vergeving betekent met hem vérder gaan, dan is het een ander verhaal. Niet dat je dan wel in wrok zou moeten blijven hangen, maar dan moet je hem ook weer kunnen vertrouwen. En dat lijkt me een stuk lastiger waar te maken.
Maar als vergeving betekent met hem vérder gaan, dan is het een ander verhaal. Niet dat je dan wel in wrok zou moeten blijven hangen, maar dan moet je hem ook weer kunnen vertrouwen. En dat lijkt me een stuk lastiger waar te maken.
dinsdag 13 november 2007 om 16:27
Idd Mizz Poes en Krengiserweer, dat is een heel goed punt.
Ik ben ooit besodemietert door 1 van mijn beste vriendinnen en mijn toenmalige vriendje.
Zij zijn samen een stuk of wat keer het bed in gedoken en hebben mij daar niet van op de hoogte gebracht. Pas een jaar later (toen het een half jaar over was met het vriendje) heb ik het via via gehoord en heb ze daarmee geconfronteerd.
Hem met een briefje, meer was ie me namelijk niet meer waard. Bij haar stond ik op de stoep.
Het gekke is, dat ik hem vergeven heb... had geen gevoel meer voor hem, was deeply in love met mijn huidige lover en was al klaar met hem. Geen wrok of wat dan ook had ik meer ten opzichte van hem.
Maar háár... heb ik tot op de dag van vandaag nog niet vergeten en vergeten zal ik het ook nooit. Soms heb ik zelfs nog nare dromen over haar.
Zij heeft mij echt ontzettend gekwetst, door mij te bedonderen, een jaar lang voor te liegen en dat alleen maar omdat ze een week of 2 geilde op hem.
Ik denk ook niet dat die wrok die ik tegen haar heb, ooit nog weg zal gaan.
Ik ben ooit besodemietert door 1 van mijn beste vriendinnen en mijn toenmalige vriendje.
Zij zijn samen een stuk of wat keer het bed in gedoken en hebben mij daar niet van op de hoogte gebracht. Pas een jaar later (toen het een half jaar over was met het vriendje) heb ik het via via gehoord en heb ze daarmee geconfronteerd.
Hem met een briefje, meer was ie me namelijk niet meer waard. Bij haar stond ik op de stoep.
Het gekke is, dat ik hem vergeven heb... had geen gevoel meer voor hem, was deeply in love met mijn huidige lover en was al klaar met hem. Geen wrok of wat dan ook had ik meer ten opzichte van hem.
Maar háár... heb ik tot op de dag van vandaag nog niet vergeten en vergeten zal ik het ook nooit. Soms heb ik zelfs nog nare dromen over haar.
Zij heeft mij echt ontzettend gekwetst, door mij te bedonderen, een jaar lang voor te liegen en dat alleen maar omdat ze een week of 2 geilde op hem.
Ik denk ook niet dat die wrok die ik tegen haar heb, ooit nog weg zal gaan.
dinsdag 13 november 2007 om 16:28
Vergeven is een mooi gegeven, ik vergeef iedereen altijd alles, maar kan dat niet van anderen verwachten, ookal zou ik dat graag willen.
Het vertrouwen beste TO, dat moet je zien terug te krijgen en das verdomd moeilijk, dat is een samenspel waar je de spelregels niet van kent.
De tijd zal het leren, met vallen en opstaan, heel moeilijk dus.
Wens jullie succes
Het vertrouwen beste TO, dat moet je zien terug te krijgen en das verdomd moeilijk, dat is een samenspel waar je de spelregels niet van kent.
De tijd zal het leren, met vallen en opstaan, heel moeilijk dus.
Wens jullie succes
dinsdag 13 november 2007 om 16:28
Vergeven houdt niet in dat je het niet erg meer vindt .....
http://www.innerned.org/vergeving.html
http://www.innerned.org/vergeving.html
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 13 november 2007 om 16:31
Ik zit ongeveer met hetzelfde dilemma. 10 jaar geleden heb ik hem vergeven, vergeten ben ik het nooit (hij had gerootzooid met collega, alles ontkennen ik bleef doorvragen en ja hoor). Het duurde lang voor het vertrouwen er weer was, hoe? beetje vaag misschien maar dat is een gevoelskwestie, dan is het geknaag in de maag weg, is het weer leuk samen.
Nu heeft hij wéér contact met een nieuwe collega: overdadig sms en, mailen bla die bla, ik hoef je helaas niks te vertellen. Mijn eerste reactie was ook: wegwezen nu. Maar we hebben kinderen, het is nog net op het randje, hij belooft beterschap etc.
Het vertrouwen is in ieder geval weer ver weg.
Maar goed, om terug te komen op jouw vragen. Vergeven is de eerste keer wel gelukt, het duurde jaren, en vergeten ben ik het nooit.
En wat ie me nou flikt is in verhouding (kwa 'daden') niet zo ernstig, maar het vertrouwen is helemaal weg, mede door situatie van toen.
Ik denk dat je er goed aan hebt gedaan om nu het contact te verbreken. Dat heb je niet voor niks gedaan. Ik wordt helaas nu ook met mijn neus op de feiten gedrukt.
Sterkte in ieder geval!
Nu heeft hij wéér contact met een nieuwe collega: overdadig sms en, mailen bla die bla, ik hoef je helaas niks te vertellen. Mijn eerste reactie was ook: wegwezen nu. Maar we hebben kinderen, het is nog net op het randje, hij belooft beterschap etc.
Het vertrouwen is in ieder geval weer ver weg.
Maar goed, om terug te komen op jouw vragen. Vergeven is de eerste keer wel gelukt, het duurde jaren, en vergeten ben ik het nooit.
En wat ie me nou flikt is in verhouding (kwa 'daden') niet zo ernstig, maar het vertrouwen is helemaal weg, mede door situatie van toen.
Ik denk dat je er goed aan hebt gedaan om nu het contact te verbreken. Dat heb je niet voor niks gedaan. Ik wordt helaas nu ook met mijn neus op de feiten gedrukt.
Sterkte in ieder geval!
dinsdag 13 november 2007 om 16:33
Precies Miss Poezz (schreef t net verkeerd hahaha sorry)... dat heb ik ook.
Voel me vreselijk besodemieterd en het zal me altijd wat blijven doen, juist omdat ik om haar gaf!
Zo denk ik dus ook dat TO het niet zal kunnen (tenminste als ze het zo voelt als ik), want juist doordat je om die persoon geeft, doet het extra veel pijn.
Voel me vreselijk besodemieterd en het zal me altijd wat blijven doen, juist omdat ik om haar gaf!
Zo denk ik dus ook dat TO het niet zal kunnen (tenminste als ze het zo voelt als ik), want juist doordat je om die persoon geeft, doet het extra veel pijn.
dinsdag 13 november 2007 om 16:35
dinsdag 13 november 2007 om 16:43
Ik ben het met Plib eens, dat het moeilijker is om iemand te vergeven die je erge pijn heeft gedaan, zolang je nog van hem houdt.
Mijn ex heeft destijds ook heel lelijke dingen gedaan en gezegd, ik kon het pas vergeven toen ik definitief gestopt was met van hem te houden en besloten had om te scheiden. Omdat het me toen geen pijn meer deed. Ik kon het toen van me afschudden en hem het beste wensen met zijn verdere leven.
Mijn ex heeft destijds ook heel lelijke dingen gedaan en gezegd, ik kon het pas vergeven toen ik definitief gestopt was met van hem te houden en besloten had om te scheiden. Omdat het me toen geen pijn meer deed. Ik kon het toen van me afschudden en hem het beste wensen met zijn verdere leven.
dinsdag 13 november 2007 om 16:45
Het is gebeurd twee weken nadat wij tegen elkaar gezegd hadden...ja, ik vind jou meer dan leuk en wij gaan verder.
Mijn vriend (laat ik hem voor het gemak nog even zo blijven noemen) is in onze "verkenningsfase" op de koffie geweest bij een vrouw die hij had leren kennen via het internet. Met die vrouw is hij naar bed geweest bij hun 2e ontmoeting twee weken nadat hij en ik tegen elkaar hadden gezegd met elkaar verder te willen. Als excuus gaf hij me aan, dat hij het gedaan heeft, omdat hij zoveel moeite voor die date had gedaan en hij bang was dat zij teleurgesteld zou zijn als hij af zou zeggen. Voor alle duidelijkheid: hij is dus willens en wetens naar haar toe gegaan, omdat zij afgesproken hadden sex met haar te hebben.
Door alles wat er gebeurd is is mijn vriend ingestort, zelfs daardoor in het ziekenhuis beland en daar is uitgekomen, dat hij een persoonlijkheidsstoornis heeft. Kort gezegd komt het er in zijn geval op neer, dat hij graag door iedereen aardig gevonden wilde worden en hij vond,dat hij het niet kon maken om die afspraak af te zeggen en haar dus teleur te stellen. Het gedoe met die collega is het gevolg, dat die collega in scheiding lag, het moeilijk had, hij aardig voor haar wilde zijn (tot wel 15 smsjes per dag) en hij haar niet had willen teleurstellen door er niet meer voor haar te zijn.
Zijn behandelend psychiater heeft me gevraagd of het voor mij geen plausibele verklaring is dat bovenstaande gebeurd is, omdat hij "ziek" is. Mijn antwoord is duidelijk: NEE.
We hebben het over een man van 40plus met een bovenmatige intelligentie. In mijn ogen had hij moeten weten wat hij deed en is zijn ziekte voor mij geen excuus.
Vergeven....ik weet niet hoe ik dat moet doen....,
Mijn vriend (laat ik hem voor het gemak nog even zo blijven noemen) is in onze "verkenningsfase" op de koffie geweest bij een vrouw die hij had leren kennen via het internet. Met die vrouw is hij naar bed geweest bij hun 2e ontmoeting twee weken nadat hij en ik tegen elkaar hadden gezegd met elkaar verder te willen. Als excuus gaf hij me aan, dat hij het gedaan heeft, omdat hij zoveel moeite voor die date had gedaan en hij bang was dat zij teleurgesteld zou zijn als hij af zou zeggen. Voor alle duidelijkheid: hij is dus willens en wetens naar haar toe gegaan, omdat zij afgesproken hadden sex met haar te hebben.
Door alles wat er gebeurd is is mijn vriend ingestort, zelfs daardoor in het ziekenhuis beland en daar is uitgekomen, dat hij een persoonlijkheidsstoornis heeft. Kort gezegd komt het er in zijn geval op neer, dat hij graag door iedereen aardig gevonden wilde worden en hij vond,dat hij het niet kon maken om die afspraak af te zeggen en haar dus teleur te stellen. Het gedoe met die collega is het gevolg, dat die collega in scheiding lag, het moeilijk had, hij aardig voor haar wilde zijn (tot wel 15 smsjes per dag) en hij haar niet had willen teleurstellen door er niet meer voor haar te zijn.
Zijn behandelend psychiater heeft me gevraagd of het voor mij geen plausibele verklaring is dat bovenstaande gebeurd is, omdat hij "ziek" is. Mijn antwoord is duidelijk: NEE.
We hebben het over een man van 40plus met een bovenmatige intelligentie. In mijn ogen had hij moeten weten wat hij deed en is zijn ziekte voor mij geen excuus.
Vergeven....ik weet niet hoe ik dat moet doen....,
