Verliefd op een andere man tijdens relatie

Hoi allemaal,

Ik heb besloten een account aan te maken om mijn verhaal te delen in de hoop advies te krijgen. Ik ben namelijk flink ik de war door mijn gevoelens en weet niet goed wat ik moet doen.

Ik ben een vrouw van 31 jaar. Ik heb nu 8 jaar een relatie met een fantastische man van 33 jaar. Ik zie hem als mijn beste vriend met wie ik alles kan delen, maar er is ook veel passie tussen ons. We wonen al lange tijd samen (sinds ongeveer een jaar in een koophuis dat we samen gekocht hebben) en hebben een kinderwens. Ik zie een geweldige toekomst voor me met hem en ik weet dat ik hem echt niet wil verlaten, omdat hij me altijd gelukkig maakt.

Toch is er een aantal maanden geleden iets moeilijks gebeurd. Ik kwam per toeval een man tegen voor wie ik ongeveer 10 jaar geleden gevoelens had en met wie ik daarna geen contact heb gehouden. Deze man is 17 jaar ouder dan ik en heeft zelf al 14 jaar een relatie, waarvan 11 jaar getrouwd, inclusief 2 kinderen. Toen we 10 jaar geleden in elkaars leven waren, heb ik nooit iets met die gevoelens gedaan, omdat het voor mij duidelijk was dat hij daar niet voor open stond, onder andere vanwege ons leeftijdsverschil en het feit dat hij in een goede relatie zat. Bij ons weerzien (gewoon in een supermarkt nota bene!) kwamen die gevoelens tot mijn grote verbazing vrijwel direct terug en tot mijn nog grotere verbazing bleken ze nu wel wederzijds. We hebben vrij snel naar elkaar uitgesproken dat we iets voelden voor elkaar, maar niet onze relaties op het spel wilden zetten en dat het daarom beter was om ons contact te verbreken. Vervolgens kreeg nieuwsgierigheid naar elkaar toch vaak de overhand en zochten we telkens weer contact en toenadering. In dit contact (allemaal online) zijn er wat grenzen overschreden, maar we hebben elkaar niet fysiek opgezocht omdat we dat onze partners niet aan wilden doen (en we zijn elkaar ook niet meer toevallig tegengekomen). Ik merk dat mijn gevoelens voor mijn partner niet minder zijn geworden door de verliefde gevoelens voor deze man. Sterker nog, ik ben alleen maar zekerder geworden van het feit dat ik voor altijd een (monogame) relatie met hem wil, zeker omdat hij op de hoogte is van mijn verliefdheid en de details van het contact met deze andere man en hij daar heel goed op reageert, wat hem voor mij extra aantrekkelijk maakt. Maar ik merk ook dat mijn verliefde gevoelens voor deze 'nieuwe' man steeds serieuzer worden. Ons contact is heel intens en doordat hij meer op mij lijkt dan mijn huidige vriend, begrijpt hij me soms iets beter en geeft hij me interessante inzichten. Dat maakt ons contact heel waardevol. Ik vind het alleen moeilijk om contact met hem te houden zonder de verliefde gevoelens te voeden en ook fysiek naar hem te verlangen. Hij ervaart het op een vergelijkbare manier, maar misschien nog iets intenser, aangezien hij heeft aangegeven zijn vrouw voor mij te willen verlaten. Zijn vrouw is overigens ook op de hoogte van de gevoelens tussen ons, maar omdat hij weet dat er geen toekomst met mij inzit, probeert hij wel te werken aan de relatie met zijn vrouw. Hij is daarom volgens mij niet altijd 100% eerlijk over de details van ons contact tegenover zijn vrouw en het feit dat hij mij 'verkiest' boven haar, maar zij heeft ook aangegeven geen behoefte te hebben aan de details, wat het niet altijd makkelijker maakt om erover te praten.

Nu hebben we afgesproken elkaar helemaal niet meer te spreken, zodat onze verliefdheid 'vanzelf' minder gaat worden. Dat lukt ons nu een maand. Ik mis hem heel erg en heb vaak de neiging om hem toch een bericht te sturen. Het is moeilijk om daar niet aan toe te geven, vooral omdat ik weet dat hij ook graag contact wil hebben. Ik blijf zeker weten dat ik de toekomst wil vormgeven met mijn vriend en daarom deze verliefdheid moet loslaten, maar merk nog helemaal niet dat die verliefdheid afneemt. Ik snap ook niet zo goed waarom ik het überhaupt voel. Ik mis niks in mijn huidige relatie. Dat mijn vriend me soms iets minder begrijpt dan de andere man, is wat mij betreft namelijk helemaal niet erg, want we kunnen super goed met elkaar praten en ik leer ook juist veel van het feit dat hij dingen net op een andere manier bekijkt.

Een heel verhaal, maar ik zou graag jullie advies willen. Hoe kom ik van deze verliefdheid af? En hoe hou ik het vol geen contact op te nemen? Of denken jullie dat er een mogelijkheid is om het contact zo in te richten, dat we elkaar alleen als vrienden spreken en niet meer dan dat? Hoe kan ik tegen mijn verlangens ingaan, respect tonen voor mijn vriend (en zijn vrouw) en gelukkig verdergaan met mijn leven, zonder heel de tijd verdriet te voelen om de situatie met deze 'jeugdliefde'? Alle tips zijn welkom.

Pioen00 schreef: ↑

10-01-2024 10:59

Dus jullie voelen je slachtoffer of product van de samenleving en doen daarom geen dingen die je eigenlijk zou willen doen? Zo kan ik nog wel wat dingen bedenken die 'de samenleving' bedacht heeft die je beperkt in het leven maar op de lange termijn wel goed voor je zijn.

Dit is wat ongenuanceerd. We vinden het interessant om na te denken over hoe het kan dat mensen zijn hoe ze zijn. Dit gesprek hebben we overigens dan ook al vaker gevoerd voordat dit überhaupt speelde. Nooit was daarbij de intentie om onze relatie open te gooien, maar meer om te analyseren waarom we beide het idee hebben dat een monogame relatie bij ons past. Want een open relatie zou voor ons op de lange termijn dus zeker niet voor ons werken.

Eucalypta schreef: ↑

10-01-2024 10:57

Je beseft je dat het openen van dit topic een andere manier is om toch met je crush bezig te blijven toch?

Je hebt je besluit al genomen (afstand nemen), je hebt de stappen al gezet (contact verbreken) dus waarom nog meer aandacht aan de inmiddels afgesloten situatie besteden?

Vind je dat amechtig gezwelg in Madame Bovary stijl lekker?

Dat besef ik inderdaad. Voor mij is de situatie nog helemaal niet afgesloten, omdat het in mijn hoofd nog heel erg leeft. Ik had verwacht dat ik na een maand geen contact al enige vooruitgang had gemaakt. Daarom wilde ik graag dit topic starten om te kijken of anderen misschien het verhaal herkenden en 'troost' konden bieden dat het ooit beter zou worden en tips om me tegen dat verlangen naar contact te blijven verzetten.

Whateffah schreef: ↑

10-01-2024 11:09

Ik krijg helemaal niet het idee dat je ECHT van deze verliefdheid afwil. Je zit, zo lijkt het mij tenminste, toch naar mogelijkheden te zoeken om contact met deze man te willen houden. Als je het contact weer opneemt zit het er dik in dat je je niet zal kunnen beheersen. Dat kun je nu al niet laat staan als je weer contact opneemt. Waarom hecht je zoveel belang aan een verliefd contact als je daarmee het risico loopt om je huidige partner (die je fantastisch zegt te vinden) kan verliezen? Door weer contact op te nemen, met welke smoes dan ook, zullen je gevoelens echt alleen maar versterken tot dat je in de fout gaat. Maar misschien wil je eigenlijk gewoon die 'fout' maken? Ik zou maar eens eerlijk op een rijtje zetten wat je nou echt wil. Wat ik vind dit, mijn mening hoor, puur overkomen als draaikontgedrag. Niet eerlijk naar jezelf en je partner.

Ik wil wel van de verliefdheid af, maar niet van het contact. Maar ik snap wel dat het moeilijk (of onmogelijk gezien de ervaringsverhalen van anderen) is om dat voor elkaar te krijgen. Juist omdat het 10 jaar geleden prima werkte om bevriend met hem te zijn en ik me toen altijd kon beheersen, ondanks mijn gevoelens, hoopte ik dat dat nu misschien ook zou kunnen. Maar ik snap wel dat het anders is nu de gevoelens wederzijds zijn.

Klapstoel schreef: ↑

10-01-2024 11:22

Mijn ervaring: contact via het www is een soort snelkookpan.
Voor voorbeelden kun je een willekeurig topic openen en zien hoe snel mensen elkaar beïnvloeden, waarderen, opjutten, versterken, enz. Bij een persoonlijk contact, zéker als je daarbij ook nog verliefde gevoelens hebt is dat alles nog heel veel sterker.

Mijn ervaring: verliefde gevoelens laten afsterven of verzwakken kost veel tijd.
Een maand is niks, sorry. Dat kan echt wel meer tijd kostten. En dat dat tijd kost is niet erg, je hebt immers het contact écht verbroken en álle tijd

Mijn ervaring: een man die vanuit een relatie aan een nieuwe relatie begint is geen leuke man. Een man die vanuit een relatie met kinderen aan een nieuwe relatie begint is helemaaal geen leuke man. Vaak wel innemend, spontaan, slim, enz. Maar mijn ervaring is dat dit soort mannen uiteindelijk altijd die kant die ze in het begin al lieten zien (mijn geluk gaat vóór, ook als anderen daar een hoge prijs voor moeten betalen , het ten kostte is van anderen of het op oneerlijke manier tot stand moet komen) na verloop van tijd meer en groter tonen.
Ik ken niet één persoon die uiteindelijk gelukkig is geworden met zo’n man, hoeveel leuke kanten die man ook had.

Ik denk dat je een eenzijdig (verliefd) beeld hebt. En ik denk ook dat het helemaal niet nodig is om dat beeld IRL compleet te maken met ook andere kanten of een andere (vriendschappelijker) mindset.
Je kunt best rationeel beslissen dat deze man, ook al ben je verliefd, geen toevoeging is in jouw leven en dat je heb daarom volledig laat schieten. Jammer van de leuke kanten, toch beter voor jou. (vergelijkbaar met wat je bij die ene popster of filmster hebt gedaan waar je ondanks warme gevoelens inzag dat het kansloos was in je leven)

Ik vind dit echt een heel mooi en duidelijk bericht. Dankjewel daarvoor.