Relaties
alle pijlers
Verliefd op goede vriend?
zaterdag 15 september 2007 om 02:26
SInds een jaar of 8 heb ik een goede relatie met een vriend. We kennen elkaar eigenlijk van de middelbare school, maar hebben elkaar eigenlijk pas echt leren kennen toen we beiden in dezelfde stad gingen studeren. In die tijd trokken we vaak met elkaar op, belden elkaar bijna elke dag en ook in het weekend spraken we elkaar regelmatig omdat we in dezelfde vriendenkring zitten.
Toen we beiden een relatie kregen werd het contact minder, maar bleef aanwezig. Ongeveer 3 jaar geleden liep mijn relatie stuk. Bij hem gebeurde dit ongeveer een jaar later. Sinds die tijd zijn we weer naar elkaar toe gegroeid en bellen inmiddels weer regelmatig (3 a 4 keer in de week) en spreken regelmatig af.
Nu begin ik steeds meer gevoelens voor hem te krijgen, alleen weet ik niet of dit wederzijds is. Gemeenschappelijke vrienden vinden het raar dat we geen relatie hebben en maken hier ook vaak dubbelzinnige opmerkingen over. Helaas kan ik van hem geen hoogte krijgen, wel is hij meestal degene die het initiatief neemt tot bellen/afspreken en geeft ook aan dat ik belangrijk voor hem ben als vriendin. Ik behoor tot zijn beste vrienden en hij heeft er redelijk wat.
Ik twijfel heel erg of ik moet vertellen wat mijn gevoelens voor hem zijn of dat er een manier is om achter zijn gevoelens te komen is. Probleem is dat ik bang ben dat onze vriendschap een deuk op loopt als gevoelens niet wederzijds zijn.
Heeft iemand misschien in een soortgelijke situatie gezeten of tips om erachter te komen zonder teveel door te laten schemeren dat ik gevoelens voor hem heb.
Ik weet dat er eerdere topics over dit onderwerp geopend zijn, maar kon deze niet zo snel vinden.
Toen we beiden een relatie kregen werd het contact minder, maar bleef aanwezig. Ongeveer 3 jaar geleden liep mijn relatie stuk. Bij hem gebeurde dit ongeveer een jaar later. Sinds die tijd zijn we weer naar elkaar toe gegroeid en bellen inmiddels weer regelmatig (3 a 4 keer in de week) en spreken regelmatig af.
Nu begin ik steeds meer gevoelens voor hem te krijgen, alleen weet ik niet of dit wederzijds is. Gemeenschappelijke vrienden vinden het raar dat we geen relatie hebben en maken hier ook vaak dubbelzinnige opmerkingen over. Helaas kan ik van hem geen hoogte krijgen, wel is hij meestal degene die het initiatief neemt tot bellen/afspreken en geeft ook aan dat ik belangrijk voor hem ben als vriendin. Ik behoor tot zijn beste vrienden en hij heeft er redelijk wat.
Ik twijfel heel erg of ik moet vertellen wat mijn gevoelens voor hem zijn of dat er een manier is om achter zijn gevoelens te komen is. Probleem is dat ik bang ben dat onze vriendschap een deuk op loopt als gevoelens niet wederzijds zijn.
Heeft iemand misschien in een soortgelijke situatie gezeten of tips om erachter te komen zonder teveel door te laten schemeren dat ik gevoelens voor hem heb.
Ik weet dat er eerdere topics over dit onderwerp geopend zijn, maar kon deze niet zo snel vinden.
zaterdag 15 september 2007 om 11:03
Ik zou het wel tegen hem zeggen, gewoon eerlijk en open erover zijn. Als hij niet weet dat je verliefd op hem bent en hij krijgt een nieuwe vriendin dan is het ook zuur voor je en zal de vriendschap ook weer afzwakken. Dus gewoon erover praten met hem en misschien voelt hij wel hetzelfde voor jou maar durft er ook niet voor uit te komen. Heel veel succes ermee
zaterdag 15 september 2007 om 11:11
Bedankt voor jullie reacties. Zit zelf ook al aan hetzelfde te denken, maar kan het er op de een of andere manier niet uitbrengen. Elke keer als ik denk, nu ga ik het zeggen is er wel weer een excuus om het niet te doen. Soms denk ik ook bij hem wel dingen te zien in opmerkingen en gedrag, maar is allemaal zo vaag. Gaat allemaal tussen neus en lippen door en daardoor op verschillende manieren te interpreteren. Ga nog maar eens nadenken hoe ik het ga aanpakken.
Is misschien wel mijn grote probleem, denk teveel na :-)
Is misschien wel mijn grote probleem, denk teveel na :-)
zaterdag 15 september 2007 om 12:52
Tja, moeilijk zeg. Ik zal het toch niet zo snel rechtstreeks vragen denk ik. Stel dat het niet wederzijds is zal dit de vriendschap erg in de weg gaan staan... Ik zou zelf gaan vissen. Her en der een (ietwat dubbelzinnige) opmerking laten vallen, kijken hoe hij daar op reageerd. Er is nog nooit iets tussen jullie gebeurd neem ik aan? Pffffff lastig zeg, hoop dat je de goede keuze kan maken en dat het natuurlijk wederzijds is... Succes!!!!
zaterdag 15 september 2007 om 15:56
Lastig Unicorn.... Ik heb hetzelfde meegemaakt met een hele goede vriend... Al was onze situatie meer op seksuele aantrekkingskracht gericht en iets minder op verliefdheid. We kenden elkaar ook al vanaf middelbare school en later werd onze vriendschap intensiever. In de tijd dat we allebei een relatie hadden, had hij wel eens door laten schemeren dat hij zich aangetrokken tot mij voelde, en dat was wederzijds... Toen we beiden geen relatie hadden is het dan ook gekomen tot seksueel contact. Maar vooral ik was degene die er nooit uitkwam of ik echt een relatie met hem wilde. Voor ons allebei een mooie, maar moeilijke tijd.
Nadat we ermee gestopt zijn hebben we allebei weer een relatie met een ander gekregen (bij mij is die sinds kort over). Ik merkte dat onze vriendschap wel een deuk had opgelopen. Hij vond het moeilijk om mij met een ander te zien en was vooral in het begin jaloers... Dat vond ik moeilijk omdat we dan niet konden alles konden bespreken. En voor hem was het natuurlijk ook moeilijk. Onze vriendschap heeft ook een tijdje op een laag pitje gestaan, al kwam dat ook doordat onze levens wat uit elkaar gingen lopen. Nu hebben we dat weer redelijk opgepakt, maar het blijft voor ons moeilijk om een vriendschap te hebben zonder aanrakingen, zoenen, enz. Hij heeft op dit moment een vriendin, maar gaat wel eens over grenzen heen met mij. En ik vind het moeilijk, omdat het zo vertrouwd is om in zijn armen te liggen, maar ik wil niet tussen zijn relatie komen en ik wil hem ook niet opnieuw pijn doen, door wel verder met hem te gaan op seksueel vlak, maar hem niet als mijn geliefde te willen.
Maarja, ik vraag me af of we ooit, tenminste als ik geen relatie heb (want dan ga ik zeker niet over de grenzen van monogamie!) een platonische vriendschap kunnen hebben. De aantrekkingskracht is zo sterk...
Weeg voor jezelf dus heel goed af hoe sterk jullie vriendschap is en of er een basis is om verder te gaan als de gevoelens niet wederzijds zijn, of als jullie iets krijgen en het ooit uit gaat...
Nadat we ermee gestopt zijn hebben we allebei weer een relatie met een ander gekregen (bij mij is die sinds kort over). Ik merkte dat onze vriendschap wel een deuk had opgelopen. Hij vond het moeilijk om mij met een ander te zien en was vooral in het begin jaloers... Dat vond ik moeilijk omdat we dan niet konden alles konden bespreken. En voor hem was het natuurlijk ook moeilijk. Onze vriendschap heeft ook een tijdje op een laag pitje gestaan, al kwam dat ook doordat onze levens wat uit elkaar gingen lopen. Nu hebben we dat weer redelijk opgepakt, maar het blijft voor ons moeilijk om een vriendschap te hebben zonder aanrakingen, zoenen, enz. Hij heeft op dit moment een vriendin, maar gaat wel eens over grenzen heen met mij. En ik vind het moeilijk, omdat het zo vertrouwd is om in zijn armen te liggen, maar ik wil niet tussen zijn relatie komen en ik wil hem ook niet opnieuw pijn doen, door wel verder met hem te gaan op seksueel vlak, maar hem niet als mijn geliefde te willen.
Maarja, ik vraag me af of we ooit, tenminste als ik geen relatie heb (want dan ga ik zeker niet over de grenzen van monogamie!) een platonische vriendschap kunnen hebben. De aantrekkingskracht is zo sterk...
Weeg voor jezelf dus heel goed af hoe sterk jullie vriendschap is en of er een basis is om verder te gaan als de gevoelens niet wederzijds zijn, of als jullie iets krijgen en het ooit uit gaat...
zaterdag 15 september 2007 om 16:01
Ik heb meegemaakt dat een goede vriend mij leuk vond. Toen hij daar mee kwam, heb ik maar wat meer afstand genomen, want ik voelde echt niks voor hem. Maar ik begrijp wel dat hij het gezegd heeft. Dus beetje lastige situatie. Aan de ene kant is het goed om te zeggen, maar het kan bij niet-wederzijdsheid wel een beetje gespannen verhoudingen opleveren..
maandag 17 september 2007 om 20:03
Er is inderdaad nog nooit wat gebeurd. In het verleden is hij wel verliefd op me geweest, maar dan praat je echt over een jaar of 15 geleden. Aai wat voelt dat oud.
Heb diverse malen geprobeerd om een beetje te vissen, maar de signalen zijn niet duidelijk genoeg. Pas geleden nog wel een discussie gehad over een vriendschap tussen man en vrouw en hoe ik erover dacht. Toen ik aangaf dat dit in de praktijk best lastig kan zijn vond hij dit niet echt een leuk antwoord. Ook omdat hij nog steeds een goede relatie heeft met zijn ex. Bellen en zien elkaar nog regelmatig maar hij geeft aan dat het nooit meer wat zal worden.
Vraag is alleen wat heb ik liever, hem als goede vriend of het risico lopen hem kwijt te raken op het moment dat ik het hem vertel. Probleem is dat er altijd wel een excuus is om het niet te vertellen. Gevaar daar weer van is dat hij binnenkort verteld dat hij een nieuwe relatie heeft (hij begint het vervelend te vinden om als bijna 30'er nog niet gesetteld te zijn) en de vriendschap alsnog op een laag pitje komt te staan en ik met een gebroken hart achter blijf.
Binnenkort gaan we nog wel een weekend weg met een aantal goede vrienden (allemaal een relatie), misschien dat het dan een keer ter sprake komt. Van het weekend nog op bezoek geweest bij vrienden waar hij ook was en dan worden er door vrienden wel dubbelzinnige opmerkingen gemaakt alsof we een relatie hebben. Kreeg daarna ook weer smsje hoe gezellig het was en dat we het vaker moeten doen. Ben de enige die het krijgt want andere vriendin die er was heb ik later nog gesproken.
Moet maar niet teveel piekeren want is niet goed. Kijken hoelang ik dit nog vol ga houden :-)
Heb diverse malen geprobeerd om een beetje te vissen, maar de signalen zijn niet duidelijk genoeg. Pas geleden nog wel een discussie gehad over een vriendschap tussen man en vrouw en hoe ik erover dacht. Toen ik aangaf dat dit in de praktijk best lastig kan zijn vond hij dit niet echt een leuk antwoord. Ook omdat hij nog steeds een goede relatie heeft met zijn ex. Bellen en zien elkaar nog regelmatig maar hij geeft aan dat het nooit meer wat zal worden.
Vraag is alleen wat heb ik liever, hem als goede vriend of het risico lopen hem kwijt te raken op het moment dat ik het hem vertel. Probleem is dat er altijd wel een excuus is om het niet te vertellen. Gevaar daar weer van is dat hij binnenkort verteld dat hij een nieuwe relatie heeft (hij begint het vervelend te vinden om als bijna 30'er nog niet gesetteld te zijn) en de vriendschap alsnog op een laag pitje komt te staan en ik met een gebroken hart achter blijf.
Binnenkort gaan we nog wel een weekend weg met een aantal goede vrienden (allemaal een relatie), misschien dat het dan een keer ter sprake komt. Van het weekend nog op bezoek geweest bij vrienden waar hij ook was en dan worden er door vrienden wel dubbelzinnige opmerkingen gemaakt alsof we een relatie hebben. Kreeg daarna ook weer smsje hoe gezellig het was en dat we het vaker moeten doen. Ben de enige die het krijgt want andere vriendin die er was heb ik later nog gesproken.
Moet maar niet teveel piekeren want is niet goed. Kijken hoelang ik dit nog vol ga houden :-)
maandag 17 september 2007 om 23:34
Hey unicorn,
Ik heb 't meegemaakt.
Ongeveer 2,5 jaar geleden leerde ik een jongen kennen via een wederzijdse vriend. We bleken het goed te kunnen vinden dus er groeide al snel een band. We spraken elkaar bijna dagelijks, vooral op msn, smsten en zagen elkaar zo nu en dan als hij moest spelen met zijn band en ik ging kijken. Ging allemaal prima. Hadden leuke en vaak ook heel persoonlijke gesprekken en eigenlijk altijd lol met elkaar.
Ongeveer een half jaar daarna ging ik me na een gesprek met een goede vriendin beseffen dat ik verliefd op hem was. Ik dacht op dat moment verliefd te zijn op iemand anders, maar hoe meer ik na ging denken hoe meer ik tot de conclusie kwam dat ik die verliefde gevoelens op de verkeerde projecteerde. Ik wilde/durfde het hem echt niet te vertellen, bang de band die we hadden te verknallen. In de korte tijd dat we elkaar kende is die wederzijdse vriend van ons overleden, wat de band flink versterkte en nog bijzonderder maakte voor ons.
Een goede vriendin van me heb ik in vertrouwen genomen. Zij was de partner van die overleden jongen en kende ons beiden. Zij zei zonder twijfel: Vertel het hem!! Loop niet het risico om misschien de liefde van je leven mis te lopen! Als jij zeker bent van je eigen gevoelens, en je vertrouwd op de vriendschap die jullie samen hebben... GA ER DAN VOOR!!
Uiteindelijk heb ik al m'n moed bij elkaar geraapt en hem verteld dat ik meer voor hem voelde. Het kwam voor hem onverwachts, maar niet onaangenaam. Hij stelde voor om eens met z'n tweetjes af te spreken, een keer niet bij een van zijn optredens (we wonen ver bij elkaar vandaan, dus zomaar even samen iets gaan drinken zit er niet in).
Het heeft zo een tijdje voortgekabbelt zonder dat er eigenlijk iets gebeurde. Er was wel telkens een bepaalde spanning als we elkaar zagen. Toen ik hem tijdens koninginnedag vorig jaar toevallig tegen het lijf liep hebben we gezoend. Dat gebeurde voor we er erg in hadden. De dag daarna hebben we een goed gesprek gehad en vertelde hij me eerlijk dat hij zich tot me aangetrokken voelde, dat hij me een superleuke meid vond maar dat hij gewoon op dat moment niet toe was aan een relatie. Hij zat op dat moment niet lekker in zijn vel om meerdere oorzaken, o.a. door de verwerking van het verlies van onze vriend. Ik respecteerde dit van hem, begreep het. We bleven elkaar af en toe zien en spraken nog steeds regelmatig. Hij kreeg het onwijs druk met optredens en lesgeven waardoor het wel minder werd, maar het zat wel goed dat wisten we beiden. Op een gegeven moment vertelde hij een vriendin te hebben. Het was even slikken, maar ik was blij voor hem omdat ik merkte dat het hem goed deed. Het heeft maar een maand of 3 geduurd. Een tijd later sprak ik met hem af, het was toen bijna 4 maanden geleden dat we elkaar zagen en het was enorm gezellig maar de spanning was enorm. Binnen een uur hadden we gezoend en de hele avond zaten we aan elkaar te frutten. Ik miste mijn laatste trein en hij bracht me naar huis. Hij moest daarna nog anderhalf uur rijden dus ik liet hem binnen voor een drankje zodat hij even op kon laden voor die reis. Van het drankje kwam niets, wel belandden we in bed en is hij helemaal niet meer naar huis gegaan die nacht. Daarna weer goed gepraat en besloten het te proberen samen. Dat ging echt fantastisch, we waren gelukkiger dan ooit en al onze vrienden hadden zo iets van EINDELIJK!!! Ondanks dat we zo ver bij elkaar vandaan wonen waren we zo veel mogelijk bij elkaar en we hadden het zelfs al over samenwonen na 3 maanden. Echter op een gegeven moment begon er twijfel toe te slaan. Het was geweldig, maar we mistten iets. Na heel veel praten, heel veel twijfelen en veel tranen besloten we ermee te stoppen nu we nog dikke maatjes waren.
Daarna bleven we elkaar veel zien en eigenlijk ging het heel goed om gewoon weer als vrienden met elkaar om te gaan. De eerste paar weken... daarna begon het weer met stiekem zoenen... nou ja kan gebeuren een keer, we waren dronken... maar het gebeurde weer, en weer, en weer... tot we op een keer werden betrapt door zijn vader. Tot groot vermaak van zijn hele familie natuurlijk. Ik was inmiddels zo onwijs verliefd dat ik geen raad meer met mezelf wist en uiteindelijk toe we weer een keer afspraken en we weer uit de bocht vlogen bekende hij dat hij hetzelfde had. Vanaf dat moment zijn we weer samen, verliefder dan we vantevoren ooit waren en waar de eerste keer het verliefde gevoel snel bekoelde lijkt het nu alleen maar heviger te worden. We zijn nu weer een paar maanden verder en het gaat echt heel goed! Ik heb er nu helemaal het vertrouwen is dat hij en ik voor altijd samenblijven. Hoewel we allebei willen verhuizen (wonen beide bij onze ouders) maken we nog geen haast om samen te gaan wonen. Het verlangen naar elkaar door de afstand maakt het spannend. Zie hem nu gemiddeld 3 dagen per week en dat gaat prima zo. Dat samenwonen komt vast vanzelf op ons pad.
Ik kan je dus eigenlijk alleen maar aanraden je gevoel te volgen... als jij zeker weet dat je gevoelens naar hem toe oprecht zijn, en je vertrouwd in jullie vriendschap dan zou ik zeggen: Go for it!!
Als jullie band samen goed is dan komen jullie er samen uit dat weet ik zeker.
Wij hebben in het begin samen de voorwaarde gesteld dat onze vriendschap voorrang had, no matter what!! Heeft een van ons ook maar het idee dat het mis is in onze relatie dan word dat besproken om maar proberen te voorkomen dat we misschien wel met ruzie uit elkaar gaan. Hij is mijn beste vriend, die wil ik nooit meer kwijt! Nu ziet niets er naar uit dat onze relatie verkeerd zou gaan kunnen aflopen, maar mocht dat toch gebeuren dan weten we ook allebei dat we kost wat kost onze vriendschap in stand proberen te houden, hoe moeilijk dat misschien zal zijn... ik vertrouw er in... we hebben samen al zoveel overwonnen, dat lukt ons gewoon!
Ik heb 't meegemaakt.
Ongeveer 2,5 jaar geleden leerde ik een jongen kennen via een wederzijdse vriend. We bleken het goed te kunnen vinden dus er groeide al snel een band. We spraken elkaar bijna dagelijks, vooral op msn, smsten en zagen elkaar zo nu en dan als hij moest spelen met zijn band en ik ging kijken. Ging allemaal prima. Hadden leuke en vaak ook heel persoonlijke gesprekken en eigenlijk altijd lol met elkaar.
Ongeveer een half jaar daarna ging ik me na een gesprek met een goede vriendin beseffen dat ik verliefd op hem was. Ik dacht op dat moment verliefd te zijn op iemand anders, maar hoe meer ik na ging denken hoe meer ik tot de conclusie kwam dat ik die verliefde gevoelens op de verkeerde projecteerde. Ik wilde/durfde het hem echt niet te vertellen, bang de band die we hadden te verknallen. In de korte tijd dat we elkaar kende is die wederzijdse vriend van ons overleden, wat de band flink versterkte en nog bijzonderder maakte voor ons.
Een goede vriendin van me heb ik in vertrouwen genomen. Zij was de partner van die overleden jongen en kende ons beiden. Zij zei zonder twijfel: Vertel het hem!! Loop niet het risico om misschien de liefde van je leven mis te lopen! Als jij zeker bent van je eigen gevoelens, en je vertrouwd op de vriendschap die jullie samen hebben... GA ER DAN VOOR!!
Uiteindelijk heb ik al m'n moed bij elkaar geraapt en hem verteld dat ik meer voor hem voelde. Het kwam voor hem onverwachts, maar niet onaangenaam. Hij stelde voor om eens met z'n tweetjes af te spreken, een keer niet bij een van zijn optredens (we wonen ver bij elkaar vandaan, dus zomaar even samen iets gaan drinken zit er niet in).
Het heeft zo een tijdje voortgekabbelt zonder dat er eigenlijk iets gebeurde. Er was wel telkens een bepaalde spanning als we elkaar zagen. Toen ik hem tijdens koninginnedag vorig jaar toevallig tegen het lijf liep hebben we gezoend. Dat gebeurde voor we er erg in hadden. De dag daarna hebben we een goed gesprek gehad en vertelde hij me eerlijk dat hij zich tot me aangetrokken voelde, dat hij me een superleuke meid vond maar dat hij gewoon op dat moment niet toe was aan een relatie. Hij zat op dat moment niet lekker in zijn vel om meerdere oorzaken, o.a. door de verwerking van het verlies van onze vriend. Ik respecteerde dit van hem, begreep het. We bleven elkaar af en toe zien en spraken nog steeds regelmatig. Hij kreeg het onwijs druk met optredens en lesgeven waardoor het wel minder werd, maar het zat wel goed dat wisten we beiden. Op een gegeven moment vertelde hij een vriendin te hebben. Het was even slikken, maar ik was blij voor hem omdat ik merkte dat het hem goed deed. Het heeft maar een maand of 3 geduurd. Een tijd later sprak ik met hem af, het was toen bijna 4 maanden geleden dat we elkaar zagen en het was enorm gezellig maar de spanning was enorm. Binnen een uur hadden we gezoend en de hele avond zaten we aan elkaar te frutten. Ik miste mijn laatste trein en hij bracht me naar huis. Hij moest daarna nog anderhalf uur rijden dus ik liet hem binnen voor een drankje zodat hij even op kon laden voor die reis. Van het drankje kwam niets, wel belandden we in bed en is hij helemaal niet meer naar huis gegaan die nacht. Daarna weer goed gepraat en besloten het te proberen samen. Dat ging echt fantastisch, we waren gelukkiger dan ooit en al onze vrienden hadden zo iets van EINDELIJK!!! Ondanks dat we zo ver bij elkaar vandaan wonen waren we zo veel mogelijk bij elkaar en we hadden het zelfs al over samenwonen na 3 maanden. Echter op een gegeven moment begon er twijfel toe te slaan. Het was geweldig, maar we mistten iets. Na heel veel praten, heel veel twijfelen en veel tranen besloten we ermee te stoppen nu we nog dikke maatjes waren.
Daarna bleven we elkaar veel zien en eigenlijk ging het heel goed om gewoon weer als vrienden met elkaar om te gaan. De eerste paar weken... daarna begon het weer met stiekem zoenen... nou ja kan gebeuren een keer, we waren dronken... maar het gebeurde weer, en weer, en weer... tot we op een keer werden betrapt door zijn vader. Tot groot vermaak van zijn hele familie natuurlijk. Ik was inmiddels zo onwijs verliefd dat ik geen raad meer met mezelf wist en uiteindelijk toe we weer een keer afspraken en we weer uit de bocht vlogen bekende hij dat hij hetzelfde had. Vanaf dat moment zijn we weer samen, verliefder dan we vantevoren ooit waren en waar de eerste keer het verliefde gevoel snel bekoelde lijkt het nu alleen maar heviger te worden. We zijn nu weer een paar maanden verder en het gaat echt heel goed! Ik heb er nu helemaal het vertrouwen is dat hij en ik voor altijd samenblijven. Hoewel we allebei willen verhuizen (wonen beide bij onze ouders) maken we nog geen haast om samen te gaan wonen. Het verlangen naar elkaar door de afstand maakt het spannend. Zie hem nu gemiddeld 3 dagen per week en dat gaat prima zo. Dat samenwonen komt vast vanzelf op ons pad.
Ik kan je dus eigenlijk alleen maar aanraden je gevoel te volgen... als jij zeker weet dat je gevoelens naar hem toe oprecht zijn, en je vertrouwd in jullie vriendschap dan zou ik zeggen: Go for it!!
Als jullie band samen goed is dan komen jullie er samen uit dat weet ik zeker.
Wij hebben in het begin samen de voorwaarde gesteld dat onze vriendschap voorrang had, no matter what!! Heeft een van ons ook maar het idee dat het mis is in onze relatie dan word dat besproken om maar proberen te voorkomen dat we misschien wel met ruzie uit elkaar gaan. Hij is mijn beste vriend, die wil ik nooit meer kwijt! Nu ziet niets er naar uit dat onze relatie verkeerd zou gaan kunnen aflopen, maar mocht dat toch gebeuren dan weten we ook allebei dat we kost wat kost onze vriendschap in stand proberen te houden, hoe moeilijk dat misschien zal zijn... ik vertrouw er in... we hebben samen al zoveel overwonnen, dat lukt ons gewoon!
donderdag 20 september 2007 om 20:56
Ben blij met de reacties. Ben gelukkig niet de enige met het probleem al wordt wel duidelijk dat van tevoren niet te voorspellen is wat de reactie van hem zal zijn. Dat is ook meteen mijn grote probleem. Durf niet het risico te lopen dat ik hem kwijt raak, maar begin ook steeds meer te beseffen dat ik nu ook niet eerlijk tegen hem ben.
Heb mezelf voorgenomen om binnen nu en een maand het proberen te vertellen. Nu alleen nog een goed moment uitzoeken en kijken hoe het uitpakt. Volgens mij zijn er drie reacties:
- Hij schrikt maar geeft aan dat hij toch ook dezelfde gevoelens heeft en we leven nog lang en gelukkig.
- Hij schrikt en is zo boos dat het uiteindelijk onze vriendschap kost.
- Hij heeft helaas niet dezelfde gevoelens maar we komen er wel uit en uiteindelijk blijven we een goede vriendschap houden.
Nu maar hopen op 1 of 3 :-)
Zo nu morgen maar naar een bruiloft van vrienden en me zielig voelen dat ik daar niet sta met hem (haha)
liefs, Uni
Heb mezelf voorgenomen om binnen nu en een maand het proberen te vertellen. Nu alleen nog een goed moment uitzoeken en kijken hoe het uitpakt. Volgens mij zijn er drie reacties:
- Hij schrikt maar geeft aan dat hij toch ook dezelfde gevoelens heeft en we leven nog lang en gelukkig.
- Hij schrikt en is zo boos dat het uiteindelijk onze vriendschap kost.
- Hij heeft helaas niet dezelfde gevoelens maar we komen er wel uit en uiteindelijk blijven we een goede vriendschap houden.
Nu maar hopen op 1 of 3 :-)
Zo nu morgen maar naar een bruiloft van vrienden en me zielig voelen dat ik daar niet sta met hem (haha)
liefs, Uni
vrijdag 28 september 2007 om 15:55
Ik zou zeggen; Go for it!
Tja, het kan zomaar. Het is mij overkomen. Al 12 jaar een van mijn beste vrienden. Ik zat heel lang in een relatie, hij toen mijn relatie over was. En toen beiden een jaar vrijgezel. Er is nooit iets voorgevallen. En nu ineens was er soms spanning. Op een gegeven moment werd er gezoend. Compleet in de war was ik. Wat is dit, waarom gebeurd dit en hoe echt is dit? Dat duurde even. We bleven elkaar gewoon zien en uiteindelijk bleek gewoon dat we hartstikke verliefd op elkaar waren. Nu, helemaal dolgelukkig samen. Gaat hartstikke goed en het voelt zo goed! Dit is um, heb ik nu voor het eerst van mijn leven. Wie had dat ooit gedacht? Ik niet, kan ik je wel vertellen.
Het rare is dat er nooit iets eerder is gebeurd of dat ik er zo naar heb gekeken. Hij was gewoon een goede vriend. Punt. Dat kan bij jouw vriend ook zo zijn. Misschien zal hij in eerste instantie even schrikken maar zal hij je ineens met andere ogen gaan bekijken en dan kan er een heleboel moois ontstaan. Zo niet, jammer maar daar kom jij en julie samen wel overheen. Een goede vriendschap overleeft dat wel. Makkelijk gezegd, maar wel waar denk ik.
Sterkte en laat eens weten hoe het verder verloopt.
Tja, het kan zomaar. Het is mij overkomen. Al 12 jaar een van mijn beste vrienden. Ik zat heel lang in een relatie, hij toen mijn relatie over was. En toen beiden een jaar vrijgezel. Er is nooit iets voorgevallen. En nu ineens was er soms spanning. Op een gegeven moment werd er gezoend. Compleet in de war was ik. Wat is dit, waarom gebeurd dit en hoe echt is dit? Dat duurde even. We bleven elkaar gewoon zien en uiteindelijk bleek gewoon dat we hartstikke verliefd op elkaar waren. Nu, helemaal dolgelukkig samen. Gaat hartstikke goed en het voelt zo goed! Dit is um, heb ik nu voor het eerst van mijn leven. Wie had dat ooit gedacht? Ik niet, kan ik je wel vertellen.
Het rare is dat er nooit iets eerder is gebeurd of dat ik er zo naar heb gekeken. Hij was gewoon een goede vriend. Punt. Dat kan bij jouw vriend ook zo zijn. Misschien zal hij in eerste instantie even schrikken maar zal hij je ineens met andere ogen gaan bekijken en dan kan er een heleboel moois ontstaan. Zo niet, jammer maar daar kom jij en julie samen wel overheen. Een goede vriendschap overleeft dat wel. Makkelijk gezegd, maar wel waar denk ik.
Sterkte en laat eens weten hoe het verder verloopt.
zaterdag 29 september 2007 om 01:24
Gelukkig zijn er ook postieve verhalen.
Van de week was hij jarig. Wilde geen cadeautjes maar heb toch nog snel even een speciale fles bier en een klassieke cd voor hem gehaald (hij had namelijk een boek gelezen waarin stond dat je als je 30 bent je minimaal een klassieke cd moet bezitten). Daarnaast een kaart gekocht met een persoonlijke boodschap.
Kreeg nadat ik weg was direct een sms om me te bedanken en me welterusten te wensen. Zo gaat het al een hele tijd maar de signalen zijn gewoon te divers. Dan heeft hij het weer over het zoeken van een vriendin en dan geeft hij weer een signaal dat ik bijzonder voor hem ben.
Rare is ook dat hij best wel knuffelig is ingesteld maar ik de enige ben waar hij nooit echt mee zoent (3x kussen) of omhelst. Met verjaardag ook, iedereen krijgt bij afscheid een zoen of omhelzing en ik alleen bedankt, vond het leuk dat je er was. Heb weleens gevraagd waarom we zo doen en hij geeft dan als antwoord dat we elkaar al zo vaak zien oid. Vraag me dan af of hij bang is voor de roddels of dat ik te dicht bij kom.
Maar zoals ik al eerder heb verteld, volgende week gaan we een weekend met vrienden weg. We slapen dan op 1 kamer omdat de andere kamers allemaal al bezet zijn. Ik denk dat ik het dan maar een keer ga vertellen. Ben benieuwd, maar kom er wel steeds meer achter dat het zo ook niet verder kan.
Nu maar hopen dat ik een tweede allis of Noerie ben.
Van de week was hij jarig. Wilde geen cadeautjes maar heb toch nog snel even een speciale fles bier en een klassieke cd voor hem gehaald (hij had namelijk een boek gelezen waarin stond dat je als je 30 bent je minimaal een klassieke cd moet bezitten). Daarnaast een kaart gekocht met een persoonlijke boodschap.
Kreeg nadat ik weg was direct een sms om me te bedanken en me welterusten te wensen. Zo gaat het al een hele tijd maar de signalen zijn gewoon te divers. Dan heeft hij het weer over het zoeken van een vriendin en dan geeft hij weer een signaal dat ik bijzonder voor hem ben.
Rare is ook dat hij best wel knuffelig is ingesteld maar ik de enige ben waar hij nooit echt mee zoent (3x kussen) of omhelst. Met verjaardag ook, iedereen krijgt bij afscheid een zoen of omhelzing en ik alleen bedankt, vond het leuk dat je er was. Heb weleens gevraagd waarom we zo doen en hij geeft dan als antwoord dat we elkaar al zo vaak zien oid. Vraag me dan af of hij bang is voor de roddels of dat ik te dicht bij kom.
Maar zoals ik al eerder heb verteld, volgende week gaan we een weekend met vrienden weg. We slapen dan op 1 kamer omdat de andere kamers allemaal al bezet zijn. Ik denk dat ik het dan maar een keer ga vertellen. Ben benieuwd, maar kom er wel steeds meer achter dat het zo ook niet verder kan.
Nu maar hopen dat ik een tweede allis of Noerie ben.
zaterdag 29 september 2007 om 01:27
zaterdag 29 september 2007 om 10:26
ik ben ook ooit verliefd geweest op me beste vriend.
ik kon maar niet peilen wat voor signalen hij gaf. want hij kon zo lief zijn, en lieve dingen zeggen, dat ik dacht, hij moet ook wel verliefd op mij zijn. maar dat bleek niet zo te zijn. hij vond me heel lief en leuk, maar gewoon als een gewone vriendin zijnde.
ik denk dat als een goede vriend verliefd op je is, hij je wel duidelijkere signalen geeft! mannen zijn daar meestal wel vrij doorzichtig in. zoals je het nu verteld, vind ik het geen duidelijke signalen hoor. alleen gewoon heel attent en lief....
maar ik denk ook dat je het moet zeggen. ook al voelt hij misschien niet hetzelfde voor jou. misschien gaat ie daarna wel anders naar je kijken en komt ie erachter ook verliefd op jou te zijn.
ik denk niet dat je er veel kapot mee maakt hoor. kan zijn dat ie gewoon even schrikt, en misschien even niet weet wat ie ermee aanmoet, maar als jullie er goed over praten, zal het waarschijnlijk je vriendschap niet veranderen...
ik kon maar niet peilen wat voor signalen hij gaf. want hij kon zo lief zijn, en lieve dingen zeggen, dat ik dacht, hij moet ook wel verliefd op mij zijn. maar dat bleek niet zo te zijn. hij vond me heel lief en leuk, maar gewoon als een gewone vriendin zijnde.
ik denk dat als een goede vriend verliefd op je is, hij je wel duidelijkere signalen geeft! mannen zijn daar meestal wel vrij doorzichtig in. zoals je het nu verteld, vind ik het geen duidelijke signalen hoor. alleen gewoon heel attent en lief....
maar ik denk ook dat je het moet zeggen. ook al voelt hij misschien niet hetzelfde voor jou. misschien gaat ie daarna wel anders naar je kijken en komt ie erachter ook verliefd op jou te zijn.
ik denk niet dat je er veel kapot mee maakt hoor. kan zijn dat ie gewoon even schrikt, en misschien even niet weet wat ie ermee aanmoet, maar als jullie er goed over praten, zal het waarschijnlijk je vriendschap niet veranderen...
