Verwachtingen

06-10-2007 19:15 54 berichten
Alle reacties Link kopieren
Wat ik mezelf afvraag is of je iets van anderen mag verwachten?

Zo ja? in welke relatievormen.

Even een kleine voorbeeld: Je bent naar de dokter geweest waar je tegenop zag, mag je dan verwachten dat je man/vriendin/ouders/minnaar interesse tonen over hoe het geweest is?

Of bv als je werk even niet lekker loopt dat je een opbeurde sms krijgt.

Ik hoor de laatste tijd vaak, dat je geen verwachtingen moet hebben van anderen.



Wat vinden jullie???
Alle reacties Link kopieren
Verwachting is de moeder van de teleurstelling.

Verwacht je iets, dan heb je een enutraal gevoel als het gebeurd.

Gebeurd het niet, dan ben je teleurgesteld.



Verwacht je niets, dan kun je alleen maar verrast zijn als er toch iets gebeurd.
Alle reacties Link kopieren
Dat probeer ik mezelf ook aan te leren, het is alleen erg moeilijk.

Ik weet dat ik niets moet verwachten, maar mijn gevoel zegt soms anders..
Alle reacties Link kopieren
Het ligt er een beetje aan ; iemand die de dokter niet eng vindt zal minder snel aan een ander vragen hoe het bij de dokter was............. het ligt er ook aan hoe je het zelf " brengt " ; de meeste mensen ( mannen vooral ) zijn niet zo goed in het oppakken van hints .

Hoe attent ben je trouwens zelf ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou het anders vertalen; als je verwacht/hoopt dat anderen vragen naar hoe het bv bij de dokter is geweest dan betekent dat eigenlijk dat je er graag over wilt vertellen. Als je dat graag wilt doe dat dan, ook als mensen er niet uit zichzelf naar vragen. Iets verwachten is passief en dan kun je makkelijk teleurgesteld raken. Zelf iniatief nemen is actief en daarom beter. En dan mag je wel verwachten vind ik, van mensen die dicht bij je staan dat ze naar je luisteren.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind dat je wel degelijk iets mag verwachten van je vrienden, familie, partner etcetera. De vraag is alleen hoe gerechtvaardigd zo'n verwachting is. Als je afspreekt dat je vriend met je meegaat naar de doketr dan mag je verwachten dat hij die afspraak nakomt. Het wordt echter ingewikkelder wanneer verwachtingen niet uitgesproken worden. De meesten van ons zijn geneigd om onze eigen waarden en normen te projecteren op anderen en dat kan een bron van teleurstelling worden. Mijn vriend zou bijvoorbeeld niet uit zichzelf een opbeurend SMS-bericht sturen als mijn werk tegenzit. Daaruit zou ik kunnen concluderen dat hij niet om mij geeft of dat hij mijn werk niet belangrijk vindt. In werkelijkheid denkt hij er gewoon niet aan om op zo'n moment een berichtje te sturen. Wanneer ik hem bel om m'n verhaal te doen dan maakt hij tijd voor me en probeert hij me te helpen. De enige juiste conclusie is dus dat hij anders reageert dan ik zou doen maar dat hij wél om me geeft en zich wel degelijk realiseert hoe belangrijk mijn werk is. Hij is misschien niet altijd zo attent als ik ben maar dat zegt niets over zijn liefde voor mij. We zijn allemaal anders en in het slaan van bruggen zit de uitdaging van elke relatie.
Alle reacties Link kopieren
Tja dat is moeilijk om van jezelf te zeggen.

Ik denk dat ik veel navraag doe bij anderen. Zeker als het dierbare mensen zijn. En ik geloof ook zeker dat als je zelf bepaalde dingen minder belangrijk vind dat je dan minder met de ander meeleeft. Maar als je jou eigen duidelijk hebt uitgesproken dat jij het wel eng vind of iets hebt dan vind ik het fijn als er de ander interesse toont.

En dat valt wel eens tegen.
Alle reacties Link kopieren
Tussen "ik zie er tegenop" en "ik zou graag willen dat je me na de behandeling opbelt" zit een wereld van verschil. Als je graag wilt dat iemand iets concreets voor je doet (SMS-berichtje sturen, opbellen, meegaan) zul je daar concreet om moeten vragen. Niet omdat die ander niet wil. Wél omdat iemand anders niet kan ruiken wat jij graag zou willen. Geef anderen de kans om je te steunen en vraag dus concreet om hetgeen je nodig hebt.
Alle reacties Link kopieren
Erom vragen, oke, dat vind ik lastig.

Ik ben iemand die veel vertelt. Dan is het prettig dat anderen het vanuit zichzelf navraag doen.

Daarom is mijn verwachting waarschijnlijk ook hoog. Ik probeer het af te leren maar ik merk aan mezelf dat als die ene persoon voor me staat dat mijn gevoel wat afstandelijker is.
Alle reacties Link kopieren
Waarom vind je het lastig om te vragen? Omdat het dan niet meer spontaan is en dus niet mee zou tellen? Doe nou maar gewoon vragen en geef anderen de kans om je te helpen. Ze zijn niet helderziend en kunnen dus niet voelen wat jij graag wilt. Maar ze geven wél om je en willen er graag voor je zijn.
Alle reacties Link kopieren
zonnebloem1 schreef op 06 oktober 2007 @ 19:56:



Ik ben iemand die veel vertelt. .
Misschien té veel ? Een ander kan misschien jouw "boodschap "er niet uithalen uit al je verhalen of een ander denkt ; ze vertelt het vanzelf wel .......
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Geef eens een voorbeeld als je wilt ? Ik kan me voorstellen dat iemand wél opbelt als je naar de dokter moet omdat je misschien borstkanker hebt , maar als je gaat voor een uitstrijkje wat jij vervelend vindt maar waar van een ander zoiets heeft van "lekker belangrijk " dat er bij de laatste situatie niemand naar gaat vragen hoe of het was.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
zonnebloem1 schreef op 06 oktober 2007 @ 19:56:

Ik probeer het af te leren maar ik merk aan mezelf dat als die ene persoon voor me staat dat mijn gevoel wat afstandelijker is.




Oei... pas op hoor dat je met je eigen verwachtingen naar anderen toe mensen gaat 'meten'



Ik ben zelf absoluut niet attent. Iets waar ik heel erg van baal. Ik heb een heel lief vriendinnetje die me voor speciale gebeurtenissen een kaartje stuurt en dat waardeer ik zo van haar maar hoe ik het zelf ook probeer het lukt me niet.

Maar... dat betekend niet dat ik niet om die persoon geef!

Mijn hoofd is gewoon zo'n kluwen van wol dat ik de weg erin regelmatig kwijt ben.

Als een vriendin bij mij een balletje opgooit van 'ik moest laatst toch naar de dokter toe...' dan ben ik oprecht geintresseerd en in mezelf baal ik dan van m'n eigen ik.



Ik ben attent op m'n eigen manier, mensen zullen met uitzondering een cadeau op hun verjaardag krijgen maar zie ik iets leuks voor je dan krijg je het!

Een kaartje op je verjaardag... don't count on it maar om je origineel uit te vragen om een avond te stappen dan weer wel.
Alle reacties Link kopieren
Ik realiseer dat iedereen anders in elkaar steekt. Maar soms krijg ik het idee dat ik moet respecteren dat de ander zo eenmaal in elkaar steekt. Maar dat geld toch voor beide kanten?
Alle reacties Link kopieren
tsja.. maar kan je iemand dwingen om aan jou te denken

-en daarop attent te reageren-

nope...



Dus dan zal je toch echt zoals Wuiles zegt eerst een balletje op moeten gooien... hoeft niks groot te zijn. Een subtiel pingpong balletje kan genoeg zijn
Alle reacties Link kopieren
En wie bepaald wat belangrijk is?

Ik kan iets wel belangrijk vinden wat de ander niet vind. Daar gaat het toch niet om? Het gaat erom dat je hoort en ziet wat de ander erg bezig houd op dat moment.

Mannen vergeten zo wie zo veel meer dan vrouwen.
Alle reacties Link kopieren
Huh... wacht ff

als jij iets wel belangrijk vind maar de ander niet -bijvoorbeeld doktersbezoek- hoe kan je dan verwachten dat de ander ernaar gaat vragen.



Misschien is naar de dokter gaan voor de ander iets simpels zoals boodschappen doen, dan kan je echt niet van die persoon verwachten dat ze naderhand gaan checken hoe het was.

Dan moet het in de trant van 'ik moet vanmiddag naar de dokter, zullen we erna even gaan koffie leuten'



Als jij niet duidelijk maakt dat dat voor jou belangrijk is zal die ander dat nooit weten... ze kunnen niet in je hoofd kijken
Alle reacties Link kopieren
zonnebloem1 schreef op 06 oktober 2007 @ 20:17:Mannen vergeten zo wie zo veel meer dan vrouwen.




Oh... gaat het om je vriend?

Tsja, voor sommige moet je alles in koeieletters spellen...

het bekende venus-mars verhaal dus leg je erbij neer
Alle reacties Link kopieren
Ik ben erg duidelijk geweest. En heb het zeker een aantal keren genoemd. In dit geval was het niet mijn man.

Maar, ja die vergeet zeker veel. En ook hij leert..
Alle reacties Link kopieren
Je bent duidelijk geweest met wat? Zeggen dat je er tegenop ziet of concreet vragen om steun? Dat zijn echt twee verschillende dingen.
Alle reacties Link kopieren
Zeggen dat ik er tegen op zag.
Alle reacties Link kopieren
zonnebloem1 schreef op 06 oktober 2007 @ 20:28:

Ik ben erg duidelijk geweest. En heb het zeker een aantal keren genoemd. In dit geval was het niet mijn man. Was het dan je minnaar ? Nogal apart dat je die optie noemt in je openingspost , of bedoel je daar iemands vaste-slapie-maar-nog-niet-samenwonen mee ?

Maar, ja die vergeet zeker veel. En ook hij leert..
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Klopt het is een sv, met mede weten van mijn man! Dit was nu 1 situatie maar er zijn wel meerdere situaties geweest op een ander vlak.

En dan stel ik me steeds die zelfde vraag, is het dan echt zo raar dat ik iets verwacht. Een hele vriend zegt wel, vraag je niet af waarom...zus of waarom zo. Geen waarom vragen dus.
Alle reacties Link kopieren
De waarom-vraag is misschien niet eens zo heel moeilijk te beantwoorden. SV zijn toch bedoeld voor sex en verder niks? In dat geval lijkt het me niet zo vreemd als hij weinig consideratie kan opbrengen voor jouw bezoek aan de dokter. Je wilde sex-en-verder-niks en je kreeg sex-en-verder-niks. Het lijkt me bepaald ongezellig maarja, ieder zijn eigen kopje thee nietwaar?
Alle reacties Link kopieren
Ja/nee, sv is een goede vriendschap van paar jaar. We delen heel veel meer. Basis is vriendschap wat uitgegroeid is met iets extra's

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven