Relaties
alle pijlers
Vooroordelen en bemoeizucht
maandag 29 oktober 2007 om 13:22
Ik woon al ruim 12 jaar gelukkig samen met mijn vriend, hij heeft een handicap waardoor hij rolstoel gebonden is. Zelf ben ik valide, en we hebben het saampjes prima. In eerste instantie moesten mijn familieleden en vrienden best even wennen aan hem. Maar nu zijn ze allemaal dol op hem. Hij is lief, slim, zorgzaam, goede baan enz. Dus nu zullen jullie denken wat is het probleem.
Nou eigenlijk de vaak wild vreemde mensen, die je zomaar kan tegenkomen op straat. Met de meest rare vragen en opmerkingen af en toe. Voorbeelden: In de supermarkt "Goh ik zie jullie zo vaak samen, hebben jullie ook wat samen?" Antwoord: Ja hoezo? Nou knap hoor van je, dat je samen woont met een gehandicapte. Gelijk kijkt het halve gangpad naar mij, zo van: Iemand woont samen met een gehandicapte. Zegt die vrouw: Heeft hij een ongeluk gehad dan? Nee, zo geboren. Maar ik ben hier om mijn boodschappen te halen, niet voor een intervieuw. Gelijk was ik maar een stug iemand, ze bedoelde het belangstellend.
Zo ook een keer een oudere man, die zei tegen mij: "Jij woont toch samen met die man in een rolstoel?" Ik ja, hoezo?. Wat heb jij dan, je lijkt me gezond. Je kan toch wel wat beters krijgen?
Veel mensen vinden het maar raar, knap, bijzonder weet ik veel wat ze vinden en denken. Kan me ook niet zoveel schelen. Maar vind het soms wel naar dat het als niet gewoon beschouwd wordt.
Gisteren spande de kroon. We kwamen samen uit het ziekenhuis waar een oom van mij ligt. We waren best samen wat van slag dat het niet zo goed gaat. Waarop ik tegen mijn vriend zei: Schat zullen we ff samen ergens wat gaan drinken, zinnen verzetten.
Zegt een vrouw tegen me: Zo mogen begeleiders, onder werktijd drinken met clienten. Pardon!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Soms kan ik er niet zo goed meer tegen. Als je stug doet, of een cynisch opmerking maakt ben je gelijk een kreng. Als je normaal antwoord geeft, dan ben je gelijk zo fanastisch. Onder het motto: Knap dat je dat kan, en hoe doen jullie dat dan samen? Het knapste is dat mijn vriend het met mij kan uithouden. Want ik kan er soms niet zo goed meer tegen, en botvier dat op hem. Waarom is het nou zo bijzonder? Zou soms gewoon lekker in de massa op willen gaan. Niet nagekeken worden. Alsof je zo anders bent dan andere. Iemand verklaringen c.q. tips?
Nou eigenlijk de vaak wild vreemde mensen, die je zomaar kan tegenkomen op straat. Met de meest rare vragen en opmerkingen af en toe. Voorbeelden: In de supermarkt "Goh ik zie jullie zo vaak samen, hebben jullie ook wat samen?" Antwoord: Ja hoezo? Nou knap hoor van je, dat je samen woont met een gehandicapte. Gelijk kijkt het halve gangpad naar mij, zo van: Iemand woont samen met een gehandicapte. Zegt die vrouw: Heeft hij een ongeluk gehad dan? Nee, zo geboren. Maar ik ben hier om mijn boodschappen te halen, niet voor een intervieuw. Gelijk was ik maar een stug iemand, ze bedoelde het belangstellend.
Zo ook een keer een oudere man, die zei tegen mij: "Jij woont toch samen met die man in een rolstoel?" Ik ja, hoezo?. Wat heb jij dan, je lijkt me gezond. Je kan toch wel wat beters krijgen?
Veel mensen vinden het maar raar, knap, bijzonder weet ik veel wat ze vinden en denken. Kan me ook niet zoveel schelen. Maar vind het soms wel naar dat het als niet gewoon beschouwd wordt.
Gisteren spande de kroon. We kwamen samen uit het ziekenhuis waar een oom van mij ligt. We waren best samen wat van slag dat het niet zo goed gaat. Waarop ik tegen mijn vriend zei: Schat zullen we ff samen ergens wat gaan drinken, zinnen verzetten.
Zegt een vrouw tegen me: Zo mogen begeleiders, onder werktijd drinken met clienten. Pardon!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Soms kan ik er niet zo goed meer tegen. Als je stug doet, of een cynisch opmerking maakt ben je gelijk een kreng. Als je normaal antwoord geeft, dan ben je gelijk zo fanastisch. Onder het motto: Knap dat je dat kan, en hoe doen jullie dat dan samen? Het knapste is dat mijn vriend het met mij kan uithouden. Want ik kan er soms niet zo goed meer tegen, en botvier dat op hem. Waarom is het nou zo bijzonder? Zou soms gewoon lekker in de massa op willen gaan. Niet nagekeken worden. Alsof je zo anders bent dan andere. Iemand verklaringen c.q. tips?
maandag 29 oktober 2007 om 14:36
Ik heb een vriendin die bijna helemaal blind is en ja haar man krijgt ook wel eens dit soort opmerkingen. Ik weet niet precies hoe hun ermee omgaan maar vaak als zij erbij is maakt ze zelf wel een opmerking terug. En ze kan behoorlijk bot zijn 
Ze zijn al meer dan tien jaar samen en getrouwd, ze hebben een berg huisdieren, leuk huisje gekocht, ze doet vrijwilligerswerk (zoekt al jaren naar gewoon werk maar niemand durft het aan ook ziets waar ze mee heeft moeten leren omgaan), ze willen misschien kinderen.
En bij alles wat ze doen/wat zij doet is er wel iemand die denkt er een opmerking over te moeten maken inderdaad varierend van: oooh wat knap toch! tot: zou je dat wel doen??
En ja dat is pijnlijk, irritant, ronduit onbeschoft, enz. Wij maken er grappen over, zo zitten ze ook in elkaar, lachen zich soms helemaal suf als er weer een opmerking voorbijkomt, maar ja ze zitten er soms ook best mee ja. De kunst is om het dus niet op elkaar af te reageren! Dat is toch zonde? En niet nodig.
Ik krijg zelf ook wel eens opmerkingen maar ja ik ben ook echt te dik, ja ik ben soms ook vaag bezig haha (ik mankeer dus wel een beetje wat in de bovenkamer maar ja dat zie je dus niet lol) maar dit vind ik minder erg dan bij dit soort dingen die jij/hun te horen krijgen al zou je het net hard van je schouders moeten laten afglijden.
Mijn vriend krijgt ook wel eens wat te horen trouwens, ik zit al een aantal jaar thuis in de ziektewet en alles maar bij mij gaat het wel steeds beter. Maar dan zeggen mensen ook wel eens wat omdat het toch al weer een tijd duurt, zeker ook toen we een kind kregen. Hij haalt er gewoon zijn schouders over op en ik moet er om lachen, soms snap ik het ook wel dat ze het zeggen maar ik probeer me er niks van aan te trekken.
Het is een oefening wat je wel kunt leren denk ik. Het zal wel altijd zo door blijven gaan zolang jullie samen zijn dus je kunt er wel het beste wat aan doen (aan je eigen reakties) anders blijf je ermee zitten. En als je een fijne relatie hebt ga je dit toch niet tussen jullie in laten komen?? Gooi er humor in of negeer het of geef een droge opmerking terug.
Maar soms is het gewoon oprechte belangstelling van iemand (het komt alleen wat rot de strot uit soms haha) en dan geef ik wel een gewoon antwoord, mijn vriendin en onze partners ook.
Ze zijn al meer dan tien jaar samen en getrouwd, ze hebben een berg huisdieren, leuk huisje gekocht, ze doet vrijwilligerswerk (zoekt al jaren naar gewoon werk maar niemand durft het aan ook ziets waar ze mee heeft moeten leren omgaan), ze willen misschien kinderen.
En bij alles wat ze doen/wat zij doet is er wel iemand die denkt er een opmerking over te moeten maken inderdaad varierend van: oooh wat knap toch! tot: zou je dat wel doen??
En ja dat is pijnlijk, irritant, ronduit onbeschoft, enz. Wij maken er grappen over, zo zitten ze ook in elkaar, lachen zich soms helemaal suf als er weer een opmerking voorbijkomt, maar ja ze zitten er soms ook best mee ja. De kunst is om het dus niet op elkaar af te reageren! Dat is toch zonde? En niet nodig.
Ik krijg zelf ook wel eens opmerkingen maar ja ik ben ook echt te dik, ja ik ben soms ook vaag bezig haha (ik mankeer dus wel een beetje wat in de bovenkamer maar ja dat zie je dus niet lol) maar dit vind ik minder erg dan bij dit soort dingen die jij/hun te horen krijgen al zou je het net hard van je schouders moeten laten afglijden.
Mijn vriend krijgt ook wel eens wat te horen trouwens, ik zit al een aantal jaar thuis in de ziektewet en alles maar bij mij gaat het wel steeds beter. Maar dan zeggen mensen ook wel eens wat omdat het toch al weer een tijd duurt, zeker ook toen we een kind kregen. Hij haalt er gewoon zijn schouders over op en ik moet er om lachen, soms snap ik het ook wel dat ze het zeggen maar ik probeer me er niks van aan te trekken.
Het is een oefening wat je wel kunt leren denk ik. Het zal wel altijd zo door blijven gaan zolang jullie samen zijn dus je kunt er wel het beste wat aan doen (aan je eigen reakties) anders blijf je ermee zitten. En als je een fijne relatie hebt ga je dit toch niet tussen jullie in laten komen?? Gooi er humor in of negeer het of geef een droge opmerking terug.
Maar soms is het gewoon oprechte belangstelling van iemand (het komt alleen wat rot de strot uit soms haha) en dan geef ik wel een gewoon antwoord, mijn vriendin en onze partners ook.
maandag 29 oktober 2007 om 14:37
De mens is een mens en blijft een mens. En een mens kijkt nu eenmaal naar alles dat afwijkt van de 'norm'. Of dat nu 4 wielen onder de kont zijn of een zeer grote neus, dat doet er dan weinig meer toe. Andere mensen kun je niet veranderen, hooguit een enkel keertje doen nadenken (zie 1e reactie). Je kunt wel je eigen rol in het geheel beïnvloeden.
Je moet in bepaalde mate 'gevoelig' zijn voor bijv. blikken om ze te kunnen zien. Dat zul je ook aan jezelf merken, als jij je al klote voelt, dan zul je veel eerder door hebben dat er iemand langer dan 'gemiddeld' kijkt. Je bent op zo'n moment gevoeliger voor de blikken. Het is een stukje 'blind' zijn, in je eigen wereld leven en acceptatie.
Zelf gebruik ik ook een rolstoel. In mijn huidige rolstoel ben ik meestal stekenblind voor blikken, openvallende kaken en doof voor 'net iets te hard gefluister'. Ik zie en hoor het daadwerkelijk niet, omdat ik te veel bezig ben met waar ík mee bezig ben. Mijn beleefwereld is te belangrijk, zeg maar. Veel mensen in mijn directe omgeving zijn echter een stuk gevoeliger op dit onderwerp en die vreten zich soms op. Als ik me dan afvraag wat er aan de hand is of te horen krijg 'zag je dat dan niet, je werd aangegaapt alsof je een miljoen kwam brengen', dan is het vaak een besef van hmm....... zou kunnen, niet opgevallen. Zodra ik gevoeliger ben, dan is het bingo. Dan valt elke blik en opmerking me op.
Wat ik doe? Vaak niets, soms wel. De ene keer is het een humorvolle -doch vaak zwarte humor, ook lekker schokkend voor veel mensen
- opmerking, de andere keer even vriendelijk doch aardig een spiegel voorhouden ('pardon, ik betaal, ik praat, grote kans dat ik dus zelf mijn wisselgeld ook wel in ontvangst kan nemen, dank u wel'), soms een dodelijke blik, soms terugstaren of soms gewoon even heerlijk lekker stangen door juist even lekker los te gaan met iets waarvan ik weet dat menig mens er van in de stress schiet.
Uiteindelijk komt het er op neer dat mensen reageren op alles dat 'afwijkt'. Ja, sommige mensen kiezen voor die aandacht, anderen niet. Wel, zo is het leven en daar zullen we het mee moeten doen. Mensen oordelen toch wel, is het niet om 4 wielen dan is het wel om jouw kleding of om zijn dialect. Of zoals Acda & de Munnik gezegd hebben; "ook als men niets vindt, wordt zelfs dat nog als een mening je vertelt."
Kinderen zijn voor mij een ander hoofdstuk. Die zijn nog erg open en puur en zij zullen op dit onderwerp me bepaald niet snel irriteren of verbazen in negatieve manier. Waar mogelijk -en mijn pet er naar staat- zal ik gerust de tijd even nemen om een vraag te beantwoorden. Vaak hebben ze een vraag en als ze eenmaal het antwoord hebben dan is het goed. Dan ben je net als Pietje, Klaasje en Marietje en gaan ze op die voet verder. Pa en ma reageren vaak erg spastisch "Keesje, ksst dat mag je niet vragen aan zo'n mevrouw", maar 9 van de 10 keer hoef ik daar niet eens wat van te laten blijken omdat het kind zelf pap en mam dan al wel 'opvoed'. Als pa of ma ziet dat hun Keesje gewoon met mij praat over weet ik veel wat, dan zie je bij pa of ma de ontspanning op het gezicht komen. Ik neem dan ook zeer regelmatig 'de moeite' om gewoon even te zwaaien naar een peuter of kleuter die me aandachtig -maar soms wat angstig- staat te bekijken. Zo'n simpel zwaaitje is genoeg om ze voorbij de stoel te doen kijken. En tja, ik ben soms wat maf dus ook nog eens regelmatig een klein kinderspeelparadijs met al mijn lampjes in de wielen en af en toe gewoon zin hebben in een 'race-wedstrijd' (op een of andere manier trekt het kinderen aan om te kijken wie er sneller kan rennen).
Weet je, mensen bedoelen het vaak niet verkeerd ze hebben alleen een soms ongelooflijk lompe manier van iets zeggen of doen. Ze schieten gewoon enorm snel in een spasme. Ze willen wel iets zeggen, want negeren is 'zielig', maar wat moet je dan zeggen want wat als je wat verkeerd zegt, oh ik moet wel iets zeggen, maar ik wil niet kwetsen. En voor je het weet zeggen ze heerlijk domme dingen. Zolang als je jezelf voor kunt houden dat ze het niet verkeerd bedoelen -en wederom; dat hangt gewoon ook erg van de eigen bui af-, is het veel makkelijker om al die dingen van je af te laten glijden voor ze je ooit raken."
Je moet in bepaalde mate 'gevoelig' zijn voor bijv. blikken om ze te kunnen zien. Dat zul je ook aan jezelf merken, als jij je al klote voelt, dan zul je veel eerder door hebben dat er iemand langer dan 'gemiddeld' kijkt. Je bent op zo'n moment gevoeliger voor de blikken. Het is een stukje 'blind' zijn, in je eigen wereld leven en acceptatie.
Zelf gebruik ik ook een rolstoel. In mijn huidige rolstoel ben ik meestal stekenblind voor blikken, openvallende kaken en doof voor 'net iets te hard gefluister'. Ik zie en hoor het daadwerkelijk niet, omdat ik te veel bezig ben met waar ík mee bezig ben. Mijn beleefwereld is te belangrijk, zeg maar. Veel mensen in mijn directe omgeving zijn echter een stuk gevoeliger op dit onderwerp en die vreten zich soms op. Als ik me dan afvraag wat er aan de hand is of te horen krijg 'zag je dat dan niet, je werd aangegaapt alsof je een miljoen kwam brengen', dan is het vaak een besef van hmm....... zou kunnen, niet opgevallen. Zodra ik gevoeliger ben, dan is het bingo. Dan valt elke blik en opmerking me op.
Wat ik doe? Vaak niets, soms wel. De ene keer is het een humorvolle -doch vaak zwarte humor, ook lekker schokkend voor veel mensen
- opmerking, de andere keer even vriendelijk doch aardig een spiegel voorhouden ('pardon, ik betaal, ik praat, grote kans dat ik dus zelf mijn wisselgeld ook wel in ontvangst kan nemen, dank u wel'), soms een dodelijke blik, soms terugstaren of soms gewoon even heerlijk lekker stangen door juist even lekker los te gaan met iets waarvan ik weet dat menig mens er van in de stress schiet. Uiteindelijk komt het er op neer dat mensen reageren op alles dat 'afwijkt'. Ja, sommige mensen kiezen voor die aandacht, anderen niet. Wel, zo is het leven en daar zullen we het mee moeten doen. Mensen oordelen toch wel, is het niet om 4 wielen dan is het wel om jouw kleding of om zijn dialect. Of zoals Acda & de Munnik gezegd hebben; "ook als men niets vindt, wordt zelfs dat nog als een mening je vertelt."
Kinderen zijn voor mij een ander hoofdstuk. Die zijn nog erg open en puur en zij zullen op dit onderwerp me bepaald niet snel irriteren of verbazen in negatieve manier. Waar mogelijk -en mijn pet er naar staat- zal ik gerust de tijd even nemen om een vraag te beantwoorden. Vaak hebben ze een vraag en als ze eenmaal het antwoord hebben dan is het goed. Dan ben je net als Pietje, Klaasje en Marietje en gaan ze op die voet verder. Pa en ma reageren vaak erg spastisch "Keesje, ksst dat mag je niet vragen aan zo'n mevrouw", maar 9 van de 10 keer hoef ik daar niet eens wat van te laten blijken omdat het kind zelf pap en mam dan al wel 'opvoed'. Als pa of ma ziet dat hun Keesje gewoon met mij praat over weet ik veel wat, dan zie je bij pa of ma de ontspanning op het gezicht komen. Ik neem dan ook zeer regelmatig 'de moeite' om gewoon even te zwaaien naar een peuter of kleuter die me aandachtig -maar soms wat angstig- staat te bekijken. Zo'n simpel zwaaitje is genoeg om ze voorbij de stoel te doen kijken. En tja, ik ben soms wat maf dus ook nog eens regelmatig een klein kinderspeelparadijs met al mijn lampjes in de wielen en af en toe gewoon zin hebben in een 'race-wedstrijd' (op een of andere manier trekt het kinderen aan om te kijken wie er sneller kan rennen).
Weet je, mensen bedoelen het vaak niet verkeerd ze hebben alleen een soms ongelooflijk lompe manier van iets zeggen of doen. Ze schieten gewoon enorm snel in een spasme. Ze willen wel iets zeggen, want negeren is 'zielig', maar wat moet je dan zeggen want wat als je wat verkeerd zegt, oh ik moet wel iets zeggen, maar ik wil niet kwetsen. En voor je het weet zeggen ze heerlijk domme dingen. Zolang als je jezelf voor kunt houden dat ze het niet verkeerd bedoelen -en wederom; dat hangt gewoon ook erg van de eigen bui af-, is het veel makkelijker om al die dingen van je af te laten glijden voor ze je ooit raken."
vandaag ga ik van alles kunnen
maandag 29 oktober 2007 om 14:48
Esthrall heeft (zoals wel vaker, he ![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif)
) een, voor mij, belangrijk punt te pakken. Humor is lekker in dit leven. God, wat kan ik heerlijk dubbel liggen om sommige oh zo goed bedoelende doch oh zo niet handige opmerkingen plaatsende mensen. Mensen denken toch wel dat ik niet helemaal jofel ben verstandelijk, dus ik hoef me ook niet in te houden qua uitgieren van het lachen. Lekker even onderling de draak ergens mee steken, iemand op een humorvolle manier op zijn/haar gedrag wijzen of soms ook gewoon lekker lomp zijn en er om lachen.
Zo was ik jaren geleden met een vriendin ergens in Amsterdam, prachtig weer, je kent het wel en dus wil je op een terrasje ergens wat drinken. Zit daar een stel -ietwat aangeschoten vermoed ik- 'mannen' van rond een jaar of 25/30. Die hadden er de grootste lol in toen een van hen bedacht dat het humor was om mij 'na te doen' en daarbij een zeer slechte imitatie te doen van een spast. Sowieso een slechte immitatie overigens, ik ben niet spastisch. Dat duurde nogal even, dus toen wij weer weggingen zijn we heel bewust weer langs dat tafeltje gegaan. Ik heb toen mijn 'spast-immitatie' gedaan. En uiteraard heel toevallig en heel erg per ongeluk stootte ik daarbij die gast zijn volle bierglas op, zo op zijn schoot. Tja, oeps, ik zijt spast, kun je me niet verwijten. Sinsdien hoeft mijn vriendin maar te zeggen 'he spast, zin in een biertje?', of we liggen helemaal dubbel.
) een, voor mij, belangrijk punt te pakken. Humor is lekker in dit leven. God, wat kan ik heerlijk dubbel liggen om sommige oh zo goed bedoelende doch oh zo niet handige opmerkingen plaatsende mensen. Mensen denken toch wel dat ik niet helemaal jofel ben verstandelijk, dus ik hoef me ook niet in te houden qua uitgieren van het lachen. Lekker even onderling de draak ergens mee steken, iemand op een humorvolle manier op zijn/haar gedrag wijzen of soms ook gewoon lekker lomp zijn en er om lachen. Zo was ik jaren geleden met een vriendin ergens in Amsterdam, prachtig weer, je kent het wel en dus wil je op een terrasje ergens wat drinken. Zit daar een stel -ietwat aangeschoten vermoed ik- 'mannen' van rond een jaar of 25/30. Die hadden er de grootste lol in toen een van hen bedacht dat het humor was om mij 'na te doen' en daarbij een zeer slechte imitatie te doen van een spast. Sowieso een slechte immitatie overigens, ik ben niet spastisch.
Dat duurde nogal even, dus toen wij weer weggingen zijn we heel bewust weer langs dat tafeltje gegaan. Ik heb toen mijn 'spast-immitatie' gedaan. En uiteraard heel toevallig en heel erg per ongeluk stootte ik daarbij die gast zijn volle bierglas op, zo op zijn schoot. Tja, oeps, ik zijt spast, kun je me niet verwijten. Sinsdien hoeft mijn vriendin maar te zeggen 'he spast, zin in een biertje?', of we liggen helemaal dubbel.
vandaag ga ik van alles kunnen
maandag 29 oktober 2007 om 14:57
In en in triest zijn dit soort opmerkingen. Er is nu eenmaal een ideaalbeeld in Nederland en daar hoort een handicap niet bij. Ik heb zelf een rolstoel en sta boven dit soort opmerkingen. Het is maar hoe je hier mee omgaat. Zegt je vriend er niets van bij dit soort opmerkingen? Mijn vriend zegt gewoon dat het aan mij gevraagd kan worden, dat ik niets aan mijn mond mankeer. Werkt prima en je de ander even bewust worden van zijn eigen gedrag. Misschien komt het wel omdat we er zelf luchtig mee omgaan. Mijn handicap is er nu eenmaal en kan ik niet even wegtoveren in het openbaar.
Mijn vriend accepteerde mijn handicap meteen, daarentegen kon mijn ex-man dit niet en ik heb voor mezelf gekozen en ben uit het huwelijk gestapt (en soms rollend). Beter in mijn eentje gehandicapt dan met een man die een blok aan mijn been is omdat hij er moeite mee heeft.
Natuurlijk zijn er ook mensen die het wel snappen. Afgelopen zaterdag zijn we een dagje uit geweest. De assistentie op het station was prima, waar we naar toe waren werden we begeleid naar de lift en werd alles uitgelegd. Zelf werd ons de invalidenparkeerplaats aangewezen, mochten we de volgende keer met de auto komen.
Als je een ander op een vriendelijk manier wijst dat je met een beperking nog wel kan functioren, en je hoeft het niet meteen op sex te gooien met een opmerking te maken, zul je zien dat een stukje bewustwording wonderen kan doen.
Mijn vriend accepteerde mijn handicap meteen, daarentegen kon mijn ex-man dit niet en ik heb voor mezelf gekozen en ben uit het huwelijk gestapt (en soms rollend). Beter in mijn eentje gehandicapt dan met een man die een blok aan mijn been is omdat hij er moeite mee heeft.
Natuurlijk zijn er ook mensen die het wel snappen. Afgelopen zaterdag zijn we een dagje uit geweest. De assistentie op het station was prima, waar we naar toe waren werden we begeleid naar de lift en werd alles uitgelegd. Zelf werd ons de invalidenparkeerplaats aangewezen, mochten we de volgende keer met de auto komen.
Als je een ander op een vriendelijk manier wijst dat je met een beperking nog wel kan functioren, en je hoeft het niet meteen op sex te gooien met een opmerking te maken, zul je zien dat een stukje bewustwording wonderen kan doen.
Een keer trek je de conclusie, vriendschap is een illusie
maandag 29 oktober 2007 om 15:00
Hahaha, geweldig verhaal over dat biertje.
Even iets rechtzetten, ik botvier het niet op die wijze dat ik tegen mijn vriend begin te schelden ofzo. Maar zie inderdaad wel vaker de blikken van mensen, hoor vaker de mensen fluisteren. Soms liggen we ook wel samen dubbel hoor! Maar op het moment dat je je zorgen maakt om bijv. een oom in een ziekenhuis. Dan kan ik opmerkingen als: Zo mag je onder werktijd drinken met een client. ff niet hebben. Hij is mijn vriend, ik heb een vrije dag. Hoepel ff op zeg. Ik zeg het dan niet zo maar loop door, en zeg dan tegen mijn vriend, waar bemoeid dan mens zich mee. (geirriteerd) dat is denk ik het juiste woord.
Even iets rechtzetten, ik botvier het niet op die wijze dat ik tegen mijn vriend begin te schelden ofzo. Maar zie inderdaad wel vaker de blikken van mensen, hoor vaker de mensen fluisteren. Soms liggen we ook wel samen dubbel hoor! Maar op het moment dat je je zorgen maakt om bijv. een oom in een ziekenhuis. Dan kan ik opmerkingen als: Zo mag je onder werktijd drinken met een client. ff niet hebben. Hij is mijn vriend, ik heb een vrije dag. Hoepel ff op zeg. Ik zeg het dan niet zo maar loop door, en zeg dan tegen mijn vriend, waar bemoeid dan mens zich mee. (geirriteerd) dat is denk ik het juiste woord.
maandag 29 oktober 2007 om 15:15
Manonna, ik bof inderdaad enorm met hem! Hij is lief, zorgzaam, meestal vrolijk, en ik kan hem voor 100% vertrouwen. Kwam laatst terug van een avond dienst ( regende kei hard) Hij had droge kleding op de verwarming gelegd, wijntje klaar gezet. En zei: Zo nu heb je weekend meid, geniet er maar van. Nou heerlijk toch, zo'n vent!
maandag 29 oktober 2007 om 18:22
Het lijkt me ontzettend vervelend maar ik denk dat het beste toch is om je er helemaal niks van aan te trekken. Je hoeft je niet te verdedigen.
Ik heb dit zelf snel geleerd door iets heel anders maar in feite net zo persoonlijk en intiem. Ik heb mijn dochter 3 jaar lang borstvoeding gegeven, de eerste anderhalf jaar at ze uberhaupt niks anders want ze was overal allergisch voor. Dus dat betekende dat ik regelmatig met een "te groot" kind aan mijn borst zat in het openbaar (tot ze ongeveer 2 was). Ik was stomverbaasd door de opmerkingen die ik erover kreeg. Waar bemoeien ze zich mee, mijn kind, mijn borsten en ik hou ze goed bedekt! was mijn eerste reactie. Tot ik zoiets had van: waar maak ik me eigenlijk druk om? Mensen zullen altijd oordelen, positief, negatief, wat dan ook. Moet het mij ook maar iets boeien wat een ander van mij denkt? Dit is belangrijk voor mij, ik doe wat ik doe uit liefde en dat gaat alleen mijn dochter en mij aan.
Net zo goed als jullie relatie in essentie alleen jou en je vriend aangaat. Ik kan me je frustratie enigszins voorstellen. Maar ik zou er maar vanuit gaan dat mensen het altijd zullen blijven doen en een manier vinden waardoor het jou niet uit je evenwicht brengt. Jullie houden van elkaar, een van de mooiste dingen van het leven. Geef anderen niet de kans om aan dat geluksgevoel te tornen.
Ik heb dit zelf snel geleerd door iets heel anders maar in feite net zo persoonlijk en intiem. Ik heb mijn dochter 3 jaar lang borstvoeding gegeven, de eerste anderhalf jaar at ze uberhaupt niks anders want ze was overal allergisch voor. Dus dat betekende dat ik regelmatig met een "te groot" kind aan mijn borst zat in het openbaar (tot ze ongeveer 2 was). Ik was stomverbaasd door de opmerkingen die ik erover kreeg. Waar bemoeien ze zich mee, mijn kind, mijn borsten en ik hou ze goed bedekt! was mijn eerste reactie. Tot ik zoiets had van: waar maak ik me eigenlijk druk om? Mensen zullen altijd oordelen, positief, negatief, wat dan ook. Moet het mij ook maar iets boeien wat een ander van mij denkt? Dit is belangrijk voor mij, ik doe wat ik doe uit liefde en dat gaat alleen mijn dochter en mij aan.
Net zo goed als jullie relatie in essentie alleen jou en je vriend aangaat. Ik kan me je frustratie enigszins voorstellen. Maar ik zou er maar vanuit gaan dat mensen het altijd zullen blijven doen en een manier vinden waardoor het jou niet uit je evenwicht brengt. Jullie houden van elkaar, een van de mooiste dingen van het leven. Geef anderen niet de kans om aan dat geluksgevoel te tornen.
maandag 29 oktober 2007 om 18:29
Ik zat er nog heel even over na te denken en toen bedacht ik me iets nav mijn laatste zin. Wat ik me altijd afvraag als iemand me ondersteboven krijgt is dit: gun ik het die persoon dat ik me door zijn of haar oordeel/opmerking zo voel? In het meerendeel van de gevallen (zeker bij vreemden of mensen die me niet goed genoeg kennen) vind ik dat ze dat heeelemaal niet verdienen . En dan laat ik het heel makkelijk los.
. En dan laat ik het heel makkelijk los.
