Relaties
alle pijlers
Vriend is vandaag verhuisd. TIjdelijk of niet???
donderdag 27 september 2007 om 18:41
Pffff....weet niet eens waar ik moet beginnen!
Ik heb sinds 2 1/2 jaar een relatie met mijn vriend. We wonen ongeveer net zo lang samen. Hiervoor was ik getrouwd en uit dat huwelijk zijn 2 prachtige kinderen voortgekomen van inmiddels 5 en 8 jaar oud. Mijn vriend heeft een zoontje van 7 die bij zijn moeder woont maar wel vaak bij ons is.
We hebben een moeizame start gehad in onze relatie. Ik was nog maar amper gescheiden en had daar nog veel verdriet van terwijl hij toen nog net niet depressief was maar wel vaak heel down. Het was een moeilijk jaar maar we waren al jaren dikke maatjes en er groeide gewoon meer en meer.
Het laatste half jaar wist ik het allemaal even niet meer. Ik vroeg me af of ik nog wel van hem hield en dat maakte hem wanhopig. We hadden echt een knipperlichtrelatie maar bleven in hetzelfde huis wonen omdat het financieel en praktisch echt niet anders kon. Telkens weer nam ik hem (zei het soms onder druk) terug en beloofde ik beterschap. Het was inmiddels zo gewoon geworden dat hij er toch altijd wel voor me was dat ik dat vanzelfsprekend ben gaan vinden. Zo bot als hij in het eerste jaar was zo kon ik het aflgelopen half jaar zijn. En...het onvermijdelijke gebeurde. Tijdens een periode dat het uit was ging ik iets voor een ander voelen en dat werd verliefdheid. Eerlijk verteld in eerste instantie en dat bracht bij hem het besef dat hij me absoluut niet kwijt wilde. Echt alles kwam er aan te pas...rozen, kaarsen, ringen, briefjes....alles heeft hij gedaan. Ik bleef echter heen en weer geslingerd worden tussen mijn gevoelens en er was geen tijd en ruimte om te onderzoeken wat ik werkelijk voelde/wilde. Uiteindelijk heb ik een aantal keren met die man gezoend en dat is uitgekomen. En dat terwijl ik beloofd had absoluut geen contact meer met die man te hebben, keer op keer. Toch bleef mijn vriend erbij dat hij mij niet kwijt wilde. Ik ben geschrokken dat hij zo onvoorstelbaar veel van me hield en dat heeft me toen aan het denken gezet. Ik kwam erachter dat ik ook veel van hem hield en echt voor hem wilde gaan. Hij is zo mijn soulmate, mijn alles!
Wekenlang ging alles goed en tijdens een congres dat hij had merkte ik dat hij afstandelijk werd. Me niet belde, smste of wat dan ook. Ik heb hem toen gebeld en wat bleek.....hij had een kriebel gevoeld bij een andere vrouw! Wat schrok ik zeg. Het leek wel of de wereld onder mijn voeten werd weggemaaid. Ineens kwam al zijn woede over mijn liegen naar boven bij hem (en terrecht) en wilde hij echt niet meer met me verder. Ik werd gek! Huilen, smeken, praten....het leek allemaal niets te helpen. Dat mt die vrouw werd ook niets en het zou ook niets voor hem zijn om me net zo te besodemieteren als ik bij hem gedaan heb. Ik voelde dat ik hem volledig kwijt raakte ok al zie hij nog veel van mij te houden en dat mijn verdriet hem heel erg veel pijn deed.
Ik heb het hele rozenverhaal herhaald inclusief ring en na een paar dagen is hij die ook gaan dragen. Ik heb hem beloofd in alles eerlijk te zullen zijn, heb die man gebeld waar hij bij was, aan alle mensen in mijn omgeving die me na aan het hart staan ook verteld hoe het precies zat. Ik ben echt met de billen bloot gegaan zeg maar en gaan puin ruimen. Alles had en heb ik ervoor over om hem maar te laten zien dat ik inderdaad de vrouw ben waar hij op gevallen is en waar hij van houdt. Hij is inmiddels wel heel overtuigd van mijn liefde voor hem maar heeft ook te kennen gegeven van hij mij niet meer vertouwd en dat hij niet weet of hij dat nog wel een kans wil geven. Dat doet pijn!
Ik ben al een tijdje in de ziektewet nu omdat ik echt niet in staat was om te werken. In die tijd ben ik, op eigen intitiatief, hulp gaan zoeken bij een psycholoog. De huisarts omschreef het op de verwijskaart mooi als 'levensfaseproblematiek'. Ik krijg van de psy. tools aangereikt over hoe ik hier mee om moet gaan. Ik heb de neiging om maar aan mijn vriend te blijven trekken en doen wat alleen maar averechts werkt. Hij heeft duidelijk aangegeven dat hij tijd en rust wil om te kijken of hij mij nog wel mist, al houdt hij wel veel van me. Ik heb het er erg moeilijk mee om hem die rust te geven. Wil wel maar ben zo onvoorstelbaar verdrietig dat ik het liefst maar de hele tijd bij hem wil zijn. Er is nog geen dag voorbij gegaan of ik heb gehuild.
Van het weekend zijn we nog samen een weekend weg geweest en dat was moeilijk. Er zit nog heel veel woede in hem (door de psyc. ook voorspeld) en hij weet het echt niet. Het is nu een 50/50 situatie geworden. Ik kan alleen maar afwachten en dat is zooooo moeilijk. Momenteel ben ik alleen maar een hoopje ellende en zeker niet de sterke vrouw waar hij zo gek op werd (en dat was ik echt!).
Hij heeft van het begin af aan aangegeven een tijdje alleen te willen zijn. Gisteren is hij dan vertrokken. Hij heeft een maand een appartement kunnen onderhuren. Het deed en doet zo'n pijn!!!! Vandaag was hij nog even hier om wat zakelijke spullen te halen en ik zie dat hij het er ook heel moeilijk mee heeft ook hij heeft veel gehuild vannacht maar was ook heel boos. Ik ben nu zo bang hem voorgoed kwijt te raken. We zijn nog wel samen maar zie het maar als een 'break'. Als hij me gaat missen komt hij gelijk terug om nooit meer weg te gaan zegt hij. Maar het missen moet natuurlijk wel om mij persoonlijk gaan. Hij moet niet terugkomen omdat hij het gemak, het gezin of iets anders mist. Nagenoeg iedereen om me heen zegt dat het wel goed komt en ik heb daar zo'n hard hoofd in. Ik ben ervan overtuigd dat het niet zo is maar toen ik dat tegen hem zei gaf hij aan dat hij daar ook niet van overtuigd was en dat hij het echt niet weet.
Nou ja....een lang verhaal. Ik ben zo verdrietig!!!! Het kost me mega veel moeite om niet te bellen of sms-en maar ik weet dat dit beter is. Emotioneel gezien ben ik bang dat als we elkaar even niet zien, spreken of wat dan ook dat hij me dan vergeet. Vandaag was mijn beste vriendin nog hier en zei me dat ze ooit ook heel boos was geweest op haar ex maar dat ze hem na een aantal weken echt wel begon te missen en zich de leuke dingen weer ging herinneren. Ik hoop het zo!!!!!!
Ik hou echt heel veel van hem. Toen ik ging scheiden (hoe ironisch: mijn ex bleek al een half jaar een relatie met een ander te hebben) had ik minder verdriet als nu. Mijn kinderen wil ik het verdriet besparen en die weten niet beter dan dat hij voor een aantal weken voor zijn werk in het buitenland zit.
Ik hoop dat ik hier mijn verdriet em verhaal een beetje kwijt kan of dat er mensen reageren die in een soortgelijke situatie hebben gezeten. Ik weet dat ik fouten heb gemaakt en heb er ook heel veel spijt van!!!
donderdag 27 september 2007 om 18:59
Ik wil niet hard overkomen, maar wel vertellen hoe ik dit zie.
Jullie zijn meteen gaan samenwonen, nadat jij bent gescheiden. Hierdoor heb je geen tijd gehad om eea te verwerken, en om een tijdje alleen te zijn om uit te vinden wat je voelt en wat je wilt.
Daarnaast zeg jij dat je van hem houdt, maar toch ga je vreemd. Als je echt van iemand houdt, dan doe je dat niet. Ik begrijp dat het kan gebeuren, maar bedenk van te voren dat iemand het enorm kwetst en dat je hem daarmee kwijt kunt raken. Verder lijk je niet te weten wat je wilt; misschien zend je verschillende signaln uit. Als jij bot doet en vreemdgaat dan is het niet gek dat hij twijfelt over de relatie. Ook valt me op, dat er bij jullie een soort van oog om oog, tand om tand lijkt te bestaan.
Jij doet bot, hij doet bot. Jij gaat vreemd, hij gaat vreemd. Dat schiet natuurlijk niet op. Je moet het elkaar zo aangenaam mogelijk maken, zeker als er eentje is die niet lekker in zijn vel zit. Dat is pas liefde. En dan niet de boel alleen maar erger maken door een soort van wraakactie, daar lijkt het althans op.
Heel slim om een time out te nemen; zo kunnen jullie door afstand gaan bepalen wat je nog voelt en of je door wilt.Bovendien heb jij rust nodig, die komt gewoon 2,5 jaar te laat.Je kunt nu eenmaal niet een goede relatie opbouwen als er nog een hoop onverwerkt zeer zit. Jullie hebben gewoon al een foute start gehad en van daaruit zijn jullie iets gaan opbouwen. Je kunt niet bouwen op puin, een slechte fundering. Dat stort in.
Ik wens je heel veel sterkte, maar als ik jou was dan zou ik pas op de plaats maken en zorgen dat je zelf goed in je vel komt te zitten. Lijkt me zeer wenselijk omdat je ook kinderen hebt. Daarna heb je ruimte voor een relatie, misschien wel met deze man.
Jullie zijn meteen gaan samenwonen, nadat jij bent gescheiden. Hierdoor heb je geen tijd gehad om eea te verwerken, en om een tijdje alleen te zijn om uit te vinden wat je voelt en wat je wilt.
Daarnaast zeg jij dat je van hem houdt, maar toch ga je vreemd. Als je echt van iemand houdt, dan doe je dat niet. Ik begrijp dat het kan gebeuren, maar bedenk van te voren dat iemand het enorm kwetst en dat je hem daarmee kwijt kunt raken. Verder lijk je niet te weten wat je wilt; misschien zend je verschillende signaln uit. Als jij bot doet en vreemdgaat dan is het niet gek dat hij twijfelt over de relatie. Ook valt me op, dat er bij jullie een soort van oog om oog, tand om tand lijkt te bestaan.
Jij doet bot, hij doet bot. Jij gaat vreemd, hij gaat vreemd. Dat schiet natuurlijk niet op. Je moet het elkaar zo aangenaam mogelijk maken, zeker als er eentje is die niet lekker in zijn vel zit. Dat is pas liefde. En dan niet de boel alleen maar erger maken door een soort van wraakactie, daar lijkt het althans op.
Heel slim om een time out te nemen; zo kunnen jullie door afstand gaan bepalen wat je nog voelt en of je door wilt.Bovendien heb jij rust nodig, die komt gewoon 2,5 jaar te laat.Je kunt nu eenmaal niet een goede relatie opbouwen als er nog een hoop onverwerkt zeer zit. Jullie hebben gewoon al een foute start gehad en van daaruit zijn jullie iets gaan opbouwen. Je kunt niet bouwen op puin, een slechte fundering. Dat stort in.
Ik wens je heel veel sterkte, maar als ik jou was dan zou ik pas op de plaats maken en zorgen dat je zelf goed in je vel komt te zitten. Lijkt me zeer wenselijk omdat je ook kinderen hebt. Daarna heb je ruimte voor een relatie, misschien wel met deze man.
donderdag 27 september 2007 om 19:02
Ik denk, dat het voor jullie beiden heel erg goed is om voorlopig niet bij elkaar te wonen en eens ieder voor zich te bepalen wat je nu wilt.
Op deze manier samenwonen is ondoenlijk, er zijn veel te veel problemen en gebleken is, dat jullie die samen niet kunnen oplossen.
Wat wel de oplossing is? De tijd zal het leren.
Het was een onhoudbare situatie, onder zulke omstandigheden houdt geen enkele relatie stand.
Het zal moeilijk voor je zijn, maar het is wel het beste. Sterkte
Op deze manier samenwonen is ondoenlijk, er zijn veel te veel problemen en gebleken is, dat jullie die samen niet kunnen oplossen.
Wat wel de oplossing is? De tijd zal het leren.
Het was een onhoudbare situatie, onder zulke omstandigheden houdt geen enkele relatie stand.
Het zal moeilijk voor je zijn, maar het is wel het beste. Sterkte
donderdag 27 september 2007 om 19:13
hé verdrietigje ,
hoop dat t een beetje gaat met je .
als je deze relatie nog een kans van slagen wil geven kan ik je maar één advies geven :
geef hem de ruimte en de rust waar hij om vraagt.
Alleen zo kan hij er achter komen welke plaats jij nog inneemt in zijn leven.
Ga niet pushen door te bellen of wát ook.
Ik weet dat dat héél erg moeilijk is maar vraag aan een vriendin of je háár mag smsen op die momenten dat je 't echt moeilijk hebt en de neiging voelt om contact met hem op te nemen.
Ik heb dat ook gedaan met een vriendin en kon haar er zo vanaf houden om t te doen.
Of schrijf je gevoel van je af hier op dit forum, er is altijd wel iemand met een luisterd oor voor je.
Ik hoop dat zowel jij als hij de rust vindt die nodig is en dat wát de uitkomst ook mag zijn, jullie er beide gelukkiger door worden.
hoop dat t een beetje gaat met je .
als je deze relatie nog een kans van slagen wil geven kan ik je maar één advies geven :
geef hem de ruimte en de rust waar hij om vraagt.
Alleen zo kan hij er achter komen welke plaats jij nog inneemt in zijn leven.
Ga niet pushen door te bellen of wát ook.
Ik weet dat dat héél erg moeilijk is maar vraag aan een vriendin of je háár mag smsen op die momenten dat je 't echt moeilijk hebt en de neiging voelt om contact met hem op te nemen.
Ik heb dat ook gedaan met een vriendin en kon haar er zo vanaf houden om t te doen.
Of schrijf je gevoel van je af hier op dit forum, er is altijd wel iemand met een luisterd oor voor je.
Ik hoop dat zowel jij als hij de rust vindt die nodig is en dat wát de uitkomst ook mag zijn, jullie er beide gelukkiger door worden.
donderdag 27 september 2007 om 20:22
Dank je wel voor de reacties. Even voor de duidelijkheid...HIJ IS NIET VREEMDGEGAAN. Ik schreef dat hij even een kriebel bij iemand had en daarmee bedoelde ik ook niet meer dan dat. Hij was erg onder de indruk van iemand en schrok dat hij daar de ruimte voor had. Dus echt niet oog om oog...tand om tand!
Ik heb me helaas heel lang niet gerealiseerd dat ik van hem hield. Dacht dat ik dat ook niet deed, voelde toen ook echt zo. Maar idd...vriendin is vanmiddag geweest...vandaag weer lieve smsjes van andere vriendinnen. Ik heb vandaag niet meer gebeld of gesmst nadat hij weg ging. Vriendin heeft 2 boxen met dvd's desperate housewifes gebracht dus kan voorlopig mezelf bezig houden. Werk gelukkig ook nog (fulltime) en volg een HBO opleiding dus bezigheden genoeg.
Ik heb me helaas heel lang niet gerealiseerd dat ik van hem hield. Dacht dat ik dat ook niet deed, voelde toen ook echt zo. Maar idd...vriendin is vanmiddag geweest...vandaag weer lieve smsjes van andere vriendinnen. Ik heb vandaag niet meer gebeld of gesmst nadat hij weg ging. Vriendin heeft 2 boxen met dvd's desperate housewifes gebracht dus kan voorlopig mezelf bezig houden. Werk gelukkig ook nog (fulltime) en volg een HBO opleiding dus bezigheden genoeg.
donderdag 27 september 2007 om 21:40
Nee ik kan me niet in 2e delen en dat is ook de reden dat ik al een paar weken thuis zit. Staat geloof ik ook in mijn eerste berichtje. Ga volgende week weer werken (donderdag 1e dienst geloof ik). Colleges gaan gewoon door...daar kan ik geen vrij van nemen (of ik moet een jaar overdoen natuurlijk). Werk onregelmatig en 4x9. Als de kids bij hun vader zijn werk ik dat weekend veel zodat er per maand al 6 diensten zijn dat de kids niet merken dat mama werken is. Ook de nachtdiensten merken ze niet. Ze slapen als ik wegga en slapen nog als ik thuis kom.
vrijdag 28 september 2007 om 00:07
Ontneem hem het gevoel dat hij met jou kan doen wanneer hij maar wil en hoe , want houd hij een slag om de arm en kan alle kanten uit , zo lijk je wel een jurk die altijd in stok blijft , gezien hij weet dat die toch blijft hangen kan hij ondertussen rustig verdershoppen , verdwijn gewoon , neem een ander nummer en laat nooit meer wat van je horen zo dump je hem voordat je in de situatie komt waarin hij jou doodleuk komt vertellen dat ie wat beters vond maar met jou nog vrienden wil zijn...
