Relaties
alle pijlers
Vriend luie en geen leuke vader vinden
donderdag 4 juni 2020 om 20:46
Goedenavond,
Ik ben niet nieuw hier maar wil graag anoniem mijn verhaal doen en advies krijgen. Alvast mijn excuses voor het lange verhaal!
De situatie is als volgt: ik ben nu bijna 5 jaar gescheiden en heb 2 kinderen. Mijn ex en ik hebben een co-ouderschap en ieder de helft van de week de kinderen. Dit gaat goed en ik heb ook goed contact met mijn ex. Ik heb sinds 2,5 jaar een relatie met een man die ook gescheiden is en ook 2 kinderen heeft. Hij is nu 3,5 jaar gescheiden. Alle 4 de kinderen zijn (eind) basisschool leeftijd. Onderling, als ze elkaar zien, kunnen ze het goed met elkaar vinden.
Toen hij ging scheiden heeft hij het eerste jaar een studio gehuurd omdat hij niets anders snel kon krijgen. Omdat de ruimte beperkt was had hij ipv om de week de hele week (dat waren de afspraken over het co-ouderschap dat hij heeft met zijn ex) alleen om het weekeind zijn kinderen bij hem. Ik leerde hem kennen toen hij daar nog woonde en kon me voorstellen dat dit niet ideaal was met kinderen de hele week.
Inmiddels heeft hij al bijna 2 jaar een normaal appartement, maar nog steeds zijn kinderen om het weekeind. Ik dacht eerst nog dat het allemaal wel goed zal komen met het co-ouderschap die hij met zijn ex getroffen had en zelf ook graag de helft van de tijd zijn kinderen wilde hebben. Dit vertelde hij mij voorheen regelmatig. Maar niets is minder waar. Hij vind het wel best zo. Eerst gaf hij zijn behuizing de schuld, dat is dus al bijna 2 jaar geen excuus meer. Toen deed zogenaamd zijn werk moeilijk, maar dat bleek ook niet helemaal waar te zijn. Hij heeft uiteindelijk toegeven dat zijn werkgever met hem wilde regelen dat hij de ene week onder schooltijd kon werken en de andere week dan in het weekeind extra, om zo zijn uren in te halen. Prima zou ik denken, maar mijn vriend denkt daar anders over: zo heeft hij geen weekeind voor zichzelf zonder kinderen.
Nu draagt hij aan dat zijn ex niet de kinderbijslag wil delen als ze 50/50 de kinderen hebben. Echter heeft mijn vriend een heel goed salaris, betaald hij geen allemitatie vanwege co-ouderschap (dat alleen op papier bestaat dus) en werkt zijn ex voor minimumloon en krijgt ook toeslagen en dergelijke om haar lage inkomen aan te vullen. Ik vind het dus niet zo heel vreemd dat zij de helft van de kinderbijslag niet wenst af te staan, dit staat ook niet opgenomen in hun plan/convenant. Ik vind dus dat mijn vriend zeurt, om iets dat niet zo relevant is.
Waar het eigenlijk op neer komt is dat hij de regeling wel prima vind zo, dat geeft hij ook wel toe, lekker veel vrije tijd, en wacht tot zijn ex er werk van maakt. Ik ken zijn ex nu een klein beetje en weet dat ze dit niet gaat doen, ze zorgt liever zelf voor de kinderen dan ze bij hem te brengen als hij er toch geen zin in heeft.
Mijn conclusie na dit verhaal is dat ik mijn vriend een luie en dus ook geen leuke vader vind. Ik knap hier enorm op af. Ik vind het schandalig dat hij nooit het co-ouderschap is nagekomen omdat hij er niet zo’n zin in heeft. We wonen nog niet samen maar waren dit in de toekomst wel van plan. Ik twijfel hier nu enorm over de afgelopen maanden. Niet omdat wij het niet goed hebben samen, hij heeft juist wel alles voor mij over, maar omdat ik vind dat kinderen op de eerste plek komen en dat is bij hem duidelijk niet het geval. Ik krijg hier dus een gevoel bij, dat als wij eenmaal samenwonen hij ook verwacht dat hij bij mij op de eerste plek komt, maar dit voor mij nooit zo zal zijn, mijn kinderen zullen altijd voorgaan. Ik ben best wel teleurgesteld geraakt door dit gemakzuchtige gedrag van hem en er valt ook slecht over te praten. Hij vind dat het prima gaat zo. Ik zie het als zijn verantwoordelijkheid niet nemen tov zijn kinderen en ik kan hier merk ik niet goed mee omgaan. Dit speelt vooral het afgelopen half jaar. Als het alleen hemzelf was geweest, is hij de perfecte vriend. Maar dit veranderd toch mijn gevoelens tegenover hem merk ik.
Is het raar dat ik zo denk? Dat ik hierop afknap? Wat moet ik doen?
Ik ben niet nieuw hier maar wil graag anoniem mijn verhaal doen en advies krijgen. Alvast mijn excuses voor het lange verhaal!
De situatie is als volgt: ik ben nu bijna 5 jaar gescheiden en heb 2 kinderen. Mijn ex en ik hebben een co-ouderschap en ieder de helft van de week de kinderen. Dit gaat goed en ik heb ook goed contact met mijn ex. Ik heb sinds 2,5 jaar een relatie met een man die ook gescheiden is en ook 2 kinderen heeft. Hij is nu 3,5 jaar gescheiden. Alle 4 de kinderen zijn (eind) basisschool leeftijd. Onderling, als ze elkaar zien, kunnen ze het goed met elkaar vinden.
Toen hij ging scheiden heeft hij het eerste jaar een studio gehuurd omdat hij niets anders snel kon krijgen. Omdat de ruimte beperkt was had hij ipv om de week de hele week (dat waren de afspraken over het co-ouderschap dat hij heeft met zijn ex) alleen om het weekeind zijn kinderen bij hem. Ik leerde hem kennen toen hij daar nog woonde en kon me voorstellen dat dit niet ideaal was met kinderen de hele week.
Inmiddels heeft hij al bijna 2 jaar een normaal appartement, maar nog steeds zijn kinderen om het weekeind. Ik dacht eerst nog dat het allemaal wel goed zal komen met het co-ouderschap die hij met zijn ex getroffen had en zelf ook graag de helft van de tijd zijn kinderen wilde hebben. Dit vertelde hij mij voorheen regelmatig. Maar niets is minder waar. Hij vind het wel best zo. Eerst gaf hij zijn behuizing de schuld, dat is dus al bijna 2 jaar geen excuus meer. Toen deed zogenaamd zijn werk moeilijk, maar dat bleek ook niet helemaal waar te zijn. Hij heeft uiteindelijk toegeven dat zijn werkgever met hem wilde regelen dat hij de ene week onder schooltijd kon werken en de andere week dan in het weekeind extra, om zo zijn uren in te halen. Prima zou ik denken, maar mijn vriend denkt daar anders over: zo heeft hij geen weekeind voor zichzelf zonder kinderen.
Nu draagt hij aan dat zijn ex niet de kinderbijslag wil delen als ze 50/50 de kinderen hebben. Echter heeft mijn vriend een heel goed salaris, betaald hij geen allemitatie vanwege co-ouderschap (dat alleen op papier bestaat dus) en werkt zijn ex voor minimumloon en krijgt ook toeslagen en dergelijke om haar lage inkomen aan te vullen. Ik vind het dus niet zo heel vreemd dat zij de helft van de kinderbijslag niet wenst af te staan, dit staat ook niet opgenomen in hun plan/convenant. Ik vind dus dat mijn vriend zeurt, om iets dat niet zo relevant is.
Waar het eigenlijk op neer komt is dat hij de regeling wel prima vind zo, dat geeft hij ook wel toe, lekker veel vrije tijd, en wacht tot zijn ex er werk van maakt. Ik ken zijn ex nu een klein beetje en weet dat ze dit niet gaat doen, ze zorgt liever zelf voor de kinderen dan ze bij hem te brengen als hij er toch geen zin in heeft.
Mijn conclusie na dit verhaal is dat ik mijn vriend een luie en dus ook geen leuke vader vind. Ik knap hier enorm op af. Ik vind het schandalig dat hij nooit het co-ouderschap is nagekomen omdat hij er niet zo’n zin in heeft. We wonen nog niet samen maar waren dit in de toekomst wel van plan. Ik twijfel hier nu enorm over de afgelopen maanden. Niet omdat wij het niet goed hebben samen, hij heeft juist wel alles voor mij over, maar omdat ik vind dat kinderen op de eerste plek komen en dat is bij hem duidelijk niet het geval. Ik krijg hier dus een gevoel bij, dat als wij eenmaal samenwonen hij ook verwacht dat hij bij mij op de eerste plek komt, maar dit voor mij nooit zo zal zijn, mijn kinderen zullen altijd voorgaan. Ik ben best wel teleurgesteld geraakt door dit gemakzuchtige gedrag van hem en er valt ook slecht over te praten. Hij vind dat het prima gaat zo. Ik zie het als zijn verantwoordelijkheid niet nemen tov zijn kinderen en ik kan hier merk ik niet goed mee omgaan. Dit speelt vooral het afgelopen half jaar. Als het alleen hemzelf was geweest, is hij de perfecte vriend. Maar dit veranderd toch mijn gevoelens tegenover hem merk ik.
Is het raar dat ik zo denk? Dat ik hierop afknap? Wat moet ik doen?
vrijdag 5 juni 2020 om 22:02
Tuurlijk, dat is ook logisch. Maar nu je dit eenmaal gezien hebt zal je steeds meer kleine afknappertjes hebben en steeds meer stapje voor stapje emotioneel afscheid gaan nemen.moetditnou schreef: ↑05-06-2020 21:57Dankjewel voor je heldere antwoord en uitleg. Ik ben bang dat je hier allemaal gelijk in hebt, ook al zou ik het graag anders gezien hebben.
Ik heb denk ik nog wat tijd nodig om de definitieve knoop door te hakken, ik vind het hoe dan ook toch moeilijk.
Hij voelt zich gewoon geen vader, dat is de bottom line. En jij vindt juist betrokken vaders aantrekkelijk. Dus dat gaat 'em nie worden nie.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 5 juni 2020 om 22:03
Vera8 schreef: ↑05-06-2020 21:53Vader zijn is iets anders dan verwekker. Jouw vriend valt in de laatste categorie. Hij zal best van ze houden en het beste met ze voor hebben. Maar wil daar geen moeite voor doen. En dan is het excuus al gauw: “onmacht” of “onkunde” of “ mijn (ex)vrouw/moeder kan het beter” . Maar het begint met de intrinsieke behoefte jezelf op het tweede plan te kunnen/willen zetten omwille van het welbevinden van je kind. En vervolgens genieten van de voldoening die dat geeft.
Hij ervaart dat gewoon niet. En dat komt ook niet meer. Zit er gewoon niet in.
Ik denk dat je vriend niet de enige is die er zo in staat. Zolang er nog sprake is van een traditioneel harmonieus gezin kan de man er nog enigszins mee weg komen. Maar hoe vaak zie je niet dat vaders na een scheiding verstek laten gaan. Ik zie het in mijn omgeving gebeuren.
Nou echt heh, wat verschrikkelijk confronterend dit zoals jij het opschrijft.
En dan dat vetgedrukte stukje, verborgen eikels zijn dat.
anoniem_376303 wijzigde dit bericht op 05-06-2020 22:04
Reden: Niet vergedrukt maar vet
Reden: Niet vergedrukt maar vet
0.14% gewijzigd
vrijdag 5 juni 2020 om 22:12
Hun huwelijk was heel traditioneel, hij werkte zij was thuis bij de kinderen. Ze heeft ook weinig diploma’s en deed daardoor ongeschoold werk, waarmee kinderopvang waarschijnlijk een dure grap werd. Ze zijn na de kinderen volledig uit elkaar gegroeid en uiteindelijk gescheiden. Ik denk wel eens dat dit ook een rede is van zijn gedrag: dat hij nu bang is dat door sleur en zorg voor kinderen onze relatie ook stuk loopt, terwijl voor mij juist het tegendeel waar is. En dat hij daardoor de draad helemaal kwijt is nu. Alsof alle vrouwen de rol aannemen die zijn ex aannam tijdens hun huwelijk, denk dat hij dat moeilijk te bevatten vind en niet beter weet. Zulke dingen zijn moeilijk te veranderen, dat realiseer ik me heel goed
vrijdag 5 juni 2020 om 22:18
Nee dat zou je niet denken.
Maar wanneer het verder een vriendelijk aardige vent betreft die TO op handen draagt dan wordt haar in principe zand in de ogen gestrooid. Ik vind dan ook niet dat ze zichzelf nu zo zwaar moet vallen. Ik heb er juist bewondering voor dat ze juist nu, na 2,5 jaar connectie en het opbouwen van een relatie (met alle bijkomende emoties etc) bereid is alles onder de loep te nemen en op te geven.
Ik weet niet of ik dat zomaar zou kunnen. Het zou me heel zwaar vallen. Dat durf ik hier wel te bekennen ook al weet ik hier haarfijn TO voor te schrijven hoe de situatie is. Hartzeer is vreselijk.
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
vrijdag 5 juni 2020 om 22:18
moetditnou schreef: ↑05-06-2020 22:12Hun huwelijk was heel traditioneel, hij werkte zij was thuis bij de kinderen. Ze heeft ook weinig diploma’s en deed daardoor ongeschoold werk, waarmee kinderopvang waarschijnlijk een dure grap werd. Ze zijn na de kinderen volledig uit elkaar gegroeid en uiteindelijk gescheiden. Ik denk wel eens dat dit ook een rede is van zijn gedrag: dat hij nu bang is dat door sleur en zorg voor kinderen onze relatie ook stuk loopt, terwijl voor mij juist het tegendeel waar is. En dat hij daardoor de draad helemaal kwijt is nu. Alsof alle vrouwen de rol aannemen die zijn ex aannam tijdens hun huwelijk, denk dat hij dat moeilijk te bevatten vind en niet beter weet. Zulke dingen zijn moeilijk te veranderen, dat realiseer ik me heel goed
Je zit jezelf weer wat wijs te maken. Hij wil de zorg voor zijn eigen kinderen gewoon niet, dat heeft echt niets met jullie relatie te maken. Hij wilde het niet toen hij nog getrouwd was, niet toen hij gescheiden was maar jou nog niet kende, niet toen jij aangaf hoe belangrijk jij het vond en vindt en zal het niet willen nadat jullie relatie over is.
vrijdag 5 juni 2020 om 22:30
Het valt me ook echt zwaar en ja het doet ook pijnVera8 schreef: ↑05-06-2020 22:18Nee dat zou je niet denken.
Maar wanneer het verder een vriendelijk aardige vent betreft die TO op handen draagt dan wordt haar in principe zand in de ogen gestrooid. Ik vind dan ook niet dat ze zichzelf nu zo zwaar moet vallen. Ik heb er juist bewondering voor dat ze juist nu, na 2,5 jaar connectie en het opbouwen van een relatie (met alle bijkomende emoties etc) bereid is alles onder de loep te nemen en op te geven.
Ik weet niet of ik dat zomaar zou kunnen. Het zou me heel zwaar vallen. Dat durf ik hier wel te bekennen ook al weet ik hier haarfijn TO voor te schrijven hoe de situatie is. Hartzeer is vreselijk.
vrijdag 5 juni 2020 om 22:34
moetditnou schreef: ↑05-06-2020 22:12Hun huwelijk was heel traditioneel, hij werkte zij was thuis bij de kinderen. Ze heeft ook weinig diploma’s en deed daardoor ongeschoold werk, waarmee kinderopvang waarschijnlijk een dure grap werd. Ze zijn na de kinderen volledig uit elkaar gegroeid en uiteindelijk gescheiden. Ik denk wel eens dat dit ook een rede is van zijn gedrag: dat hij nu bang is dat door sleur en zorg voor kinderen onze relatie ook stuk loopt, terwijl voor mij juist het tegendeel waar is. En dat hij daardoor de draad helemaal kwijt is nu. Alsof alle vrouwen de rol aannemen die zijn ex aannam tijdens hun huwelijk, denk dat hij dat moeilijk te bevatten vind en niet beter weet. Zulke dingen zijn moeilijk te veranderen, dat realiseer ik me heel goed
Dit is een valkuil die ik herken.
Door deze situatie is hij als vader gedurende de jaren ook een beetje buiten spel geraakt. Daar was hij in de eerste plaats natuurlijk zelf debet aan. Maar als je het objectief bekijkt was het de hele situatie destijds. Ook zijn ex had daar een rol in.
De situatie werkte destijds ogenschijnlijk voor iedereen het beste. Praktisch gezien. Maar je vriend heeft nooit geleerd/ervaren wat het inhoudt om echt vader te zijn. Er was ook nooit noodzaak toe want ex vervulde die rol wel.
En als je als man dan al wat egocentrisch bent ingesteld dan gaat het dubbelop. Tot er op een gegeven moment een situatie ontstaat waarbij het spaak loopt.
Niet zelden zie je dan dat de kinderen onderhand zozeer gefocust zijn op enkel de moeder dat omgang met vader niet spontaan meer verloopt. Ze trekken dan automatisch naar moeder. Vader ziet dat als teken om nog meer afstand te nemen en zo escaleert het verder. Als het dan ook nog eens een vader betreft die kinderen heeft omdat “zij dat zo graag wou” of “het hoort gewoon zo” dan krijg je al gauw een vader zoals vriend van TO.
Ik wil hiermee zijn gedrag niet goedpraten maar ik heb van nabij meegemaakt hoe een dergelijk proces verloopt en herken daarom veel uit jouw verhaal. Op basis daarvan geloof ik niet dat vriend echt een ‘klootzak’ is. Meer iemand die zijn verantwoordelijkheid niet neemt/nam en niet onder ogen wil zien waar het is mis gegaan. En dat alleen is al kwalijk.
Aan het einde van de rit blijft het een verhaal met verliezers.
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
vrijdag 5 juni 2020 om 22:35
Want een rotvent is het niet, alleen het vader-gen ontbreekt.
Toen ik een half jaar geleden een bot in mijn voet brak en niet op eigen gelegenheid naar het ziekenhuis kom Kwam hij me direct ophalen, is bij me gebleven en heeft me ook weer thuisgebracht en vervolgens voor ons gekookt. Naderhand is hij ook steeds langsgekomen met boodschappen en belde regelmatig of hij nog wat anders kon betekenen voor me. Ook voor zijn moeder doet hij heel veel. Dus het zorg-heb bestaat wel bij hem. Alleen niet naar zijn kinderen, dat doet zijn ex.
Toen ik een half jaar geleden een bot in mijn voet brak en niet op eigen gelegenheid naar het ziekenhuis kom Kwam hij me direct ophalen, is bij me gebleven en heeft me ook weer thuisgebracht en vervolgens voor ons gekookt. Naderhand is hij ook steeds langsgekomen met boodschappen en belde regelmatig of hij nog wat anders kon betekenen voor me. Ook voor zijn moeder doet hij heel veel. Dus het zorg-heb bestaat wel bij hem. Alleen niet naar zijn kinderen, dat doet zijn ex.
vrijdag 5 juni 2020 om 22:36
Dit verwoord je goed, dat idd.Vera8 schreef: ↑05-06-2020 22:34Dit is een valkuil die ik herken.
Door deze situatie is hij als vader gedurende de jaren ook een beetje buiten spel geraakt. Daar was hij in de eerste plaats natuurlijk zelf debet aan. Maar als je het objectief bekijkt was het de hele situatie destijds. Ook zijn ex had daar een rol in.
De situatie werkte destijds ogenschijnlijk voor iedereen het beste. Praktisch gezien. Maar je vriend heeft nooit geleerd/ervaren wat het inhoudt om echt vader te zijn. Er was ook nooit noodzaak toe want ex vervulde die rol wel.
En als je als man dan al wat egocentrisch bent ingesteld dan gaat het dubbelop. Tot er op een gegeven moment een situatie ontstaat waarbij het spaak loopt.
Niet zelden zie je dan dat de kinderen onderhand zozeer gefocust zijn op enkel de moeder dat omgang met vader niet spontaan meer verloopt. Ze trekken dan automatisch naar moeder. Vader ziet dat als teken om nog meer afstand te nemen en zo escaleert het verder. Als het dan ook nog eens een vader betreft die kinderen heeft omdat “zij dat zo graag wou” of “het hoort gewoon zo” dan krijg je al gauw een vader zoals vriend van TO.
Ik wil hiermee zijn gedrag niet goedpraten maar ik heb van nabij meegemaakt hoe een dergelijk proces verloopt en herken daarom veel uit jouw verhaal. Op basis daarvan geloof ik niet dat vriend echt een ‘klootzak’ is. Meer iemand die zijn verantwoordelijkheid niet neemt/nam en niet onder ogen wil zien waar het is mis gegaan. En dat alleen is al kwalijk.
Aan het einde van de rit blijft het een verhaal met verliezers.
vrijdag 5 juni 2020 om 22:39
Nee nu moet je ophouden hoor. De meeste mensen die ik ken doen wat jij beschrijft ook voor een buurvrouw of een single collega of een moeder van een klasgenootje ofzo. Je doet nu net alsof het superlief is, maar lieve schat, het is gewoon normaal.moetditnou schreef: ↑05-06-2020 22:35Want een rotvent is het niet, alleen het vader-gen ontbreekt.
Toen ik een half jaar geleden een bot in mijn voet brak en niet op eigen gelegenheid naar het ziekenhuis kom Kwam hij me direct ophalen, is bij me gebleven en heeft me ook weer thuisgebracht en vervolgens voor ons gekookt. Naderhand is hij ook steeds langsgekomen met boodschappen en belde regelmatig of hij nog wat anders kon betekenen voor me. Ook voor zijn moeder doet hij heel veel. Dus het zorg-heb bestaat wel bij hem. Alleen niet naar zijn kinderen, dat doet zijn ex.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 5 juni 2020 om 22:44
Nouja voor mij was het wel bijzonder, omdat stukje ontbrak weer bij mijn ex. Toen ik met een longontsteking in bed lag trok hij de deur achter dicht om te gaan werken “je red het wel he? Doei!” Terwijl we ook nog een baby en dreumes hadden thuis. Dus dan was dit voor mij heel wat, was heel erg gewent veel zelf te moeten oplossen als het om mij ging. Hij is daarintegen nu wel een goede vader voor de kinderen.fashionvictim schreef: ↑05-06-2020 22:39Nee nu moet je ophouden hoor. De meeste mensen die ik ken doen wat jij beschrijft ook voor een buurvrouw of een single collega of een moeder van een klasgenootje ofzo. Je doet nu net alsof het superlief is, maar lieve schat, het is gewoon normaal.
moetditnou wijzigde dit bericht op 05-06-2020 22:46
12.53% gewijzigd
vrijdag 5 juni 2020 om 22:46
moetditnou schreef: ↑05-06-2020 22:35Want een rotvent is het niet, alleen het vader-gen ontbreekt.
Toen ik een half jaar geleden een bot in mijn voet brak en niet op eigen gelegenheid naar het ziekenhuis kom Kwam hij me direct ophalen, is bij me gebleven en heeft me ook weer thuisgebracht en vervolgens voor ons gekookt. Naderhand is hij ook steeds langsgekomen met boodschappen en belde regelmatig of hij nog wat anders kon betekenen voor me. Ook voor zijn moeder doet hij heel veel. Dus het zorg-heb bestaat wel bij hem. Alleen niet naar zijn kinderen, dat doet zijn ex.
Dat zijn allemaal uitvoerende en praktische zaken. Dingen die instant voldoening en resultaat geven.
Vader/ouder zijn is soms op de grond zitten met je kind met Lego terwijl je misschien liever op de bank een boek had gelezen. Of met ze naar het strand gaan en hen aandacht geven terwijl je daar liever alleen was met je partner.
Het vraagt interactie, inlevingsvermogen en jezelf ondergeschikt maken. Offers brengen en aanpassen.
Hij kiest de makkelijke weg. Het vervullen van een heldenrol geeft ogenschijnlijk veel meer voldoening dan een middagje kleien.
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
vrijdag 5 juni 2020 om 22:48
moetditnou schreef: ↑05-06-2020 22:44Nouja voor mij was het wel bijzonder, omdat stukje ontbrak weer bij mijn ex. Toen ik met een longontsteking in bed lag trok hij de deur achter dicht om te gaan werken “je red het wel he? Doei!” Terwijl we ook nog een baby en dreumes hadden thuis. Dus dan was dit voor mij heel wat, was heel erg gewent veel zelf te moeten oplossen als het om mij ging. Hij is daarintegen nu wel een goede vader voor de kinderen.
Dat maakte ik al op uit je herhaalde opmerkingen dat je vriend jou op handen draagt, je lijkt daar behoefte aan te hebben en mede daardoor andere dingen vergoelijkt te hebben.
s-groot wijzigde dit bericht op 05-06-2020 22:48
14.41% gewijzigd
vrijdag 5 juni 2020 om 22:48
vrijdag 5 juni 2020 om 22:51
moetditnou schreef: ↑05-06-2020 22:48Misschien wel ja. In dat opzicht is hij een betere partner dan mijn ex.
Hm, ik weet het niet. Als ik iemand zie schrijven dat haar vriend haar op handen draagt gaan bij mij altijd wel de alarmbellen af, vind het geen gezonde dynamiek. Degene die dat fijn vindt heeft meestal een ongezonde, afhankelijke behoefte en dat maakt ook meestal dat andere, toch zeer fundamentele zaken/problemen weggestopt worden.
vrijdag 5 juni 2020 om 22:53
EensS-Groot schreef: ↑05-06-2020 22:51Hm, ik weet het niet. Als ik iemand zie schrijven dat haar vriend haar op handen draagt gaan bij mij altijd wel de alarmbellen af, vind het geen gezonde dynamiek. Degene die dat fijn vindt heeft meestal een ongezonde, afhankelijke behoefte en dat maakt ook meestal dat andere, toch zeer fundamentele zaken/problemen weggestopt worden.
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
vrijdag 5 juni 2020 om 22:54
Hij is dus nooit betrokken geweest bij zijn kinderen, al vanaf het eerste begin niet. Hij heeft nooit geleerd wat het is om die ouderrol in te vullen met alle verantwoordelijkheden die daarbij horen.
Daarom gedraagt hij zich als iemand die geen kinderen heeft en alleen af en toe moet oppassen en dat is al te veel voor hem. Een beetje zoals het voor mensen zonder kinderen is als er af en toe een kind komt logeren, die zijn dat na een paar dagen ook zat.
Daarom gedraagt hij zich als iemand die geen kinderen heeft en alleen af en toe moet oppassen en dat is al te veel voor hem. Een beetje zoals het voor mensen zonder kinderen is als er af en toe een kind komt logeren, die zijn dat na een paar dagen ook zat.
vrijdag 5 juni 2020 om 22:57
Ik ben absoluut niet ongezond afhankelijk van mijn vriend, maar natuurlijk is het fijn als je met je voet in het gips zit en je vriend helpt je. Of als hij voor je klaar staat en je gerust stelt omdat je je zenuwachtig voelt over een aankomend functioneringsgesprek waarbij beslist moet worden of je contract vast word. En dat hij aan je vraagt hoe het met je gaat. Dit heb ik bij mijn ex Idd nooit ervaren, die had alleen oog voor zijn eigen sores. Ik ben nu als ex blijer met hem dan tijdens ons huwelijk, als hij weer eens onverschillig deed over mijn gezondheid of gemoedstoestand. Dus misschien is op handen dragen iets teveel gezegd, maar hij zorgt als partner wel goed voor me zoals het eigenlijk hoort.S-Groot schreef: ↑05-06-2020 22:51Hm, ik weet het niet. Als ik iemand zie schrijven dat haar vriend haar op handen draagt gaan bij mij altijd wel de alarmbellen af, vind het geen gezonde dynamiek. Degene die dat fijn vindt heeft meestal een ongezonde, afhankelijke behoefte en dat maakt ook meestal dat andere, toch zeer fundamentele zaken/problemen weggestopt worden.
vrijdag 5 juni 2020 om 23:01
Denk dat je gelijk hebt en hij het leven ziet als: die deel je met je partner en kinderen doe je er een beetje bij, omdat het van hem niet zo nodig hoeft allemaal. Logeren en oppassen ipv verzorgen. Hij weet niet anders dan dat. Dat is moeilijk te veranderen.TanteOlivia schreef: ↑05-06-2020 22:54Hij is dus nooit betrokken geweest bij zijn kinderen, al vanaf het eerste begin niet. Hij heeft nooit geleerd wat het is om die ouderrol in te vullen met alle verantwoordelijkheden die daarbij horen.
Daarom gedraagt hij zich als iemand die geen kinderen heeft en alleen af en toe moet oppassen en dat is al te veel voor hem. Een beetje zoals het voor mensen zonder kinderen is als er af en toe een kind komt logeren, die zijn dat na een paar dagen ook zat.
vrijdag 5 juni 2020 om 23:03
Goed verwoord (alweer)! Het is alsof hij alleen de dingetjes met zijn kinderen doet waar hij complimenten over kan krijgen. Hij kan een foto maken in een pretpark of restaurant en daarmee laten zien 'kijk ik ben een goede, betrokken vader'. Of als hij weer iets duurs koopt als cadeau, om daar lekker mee te pronken en zijn kinderen trots zeggen dat ze hun sneakers van hun vader hebben gekregen.Vera8 schreef: ↑05-06-2020 22:46Dat zijn allemaal uitvoerende en praktische zaken. Dingen die instant voldoening en resultaat geven.
Vader/ouder zijn is soms op de grond zitten met je kind met Lego terwijl je misschien liever op de bank een boek had gelezen. Of met ze naar het strand gaan en hen aandacht geven terwijl je daar liever alleen was met je partner.
Het vraagt interactie, inlevingsvermogen en jezelf ondergeschikt maken. Offers brengen en aanpassen.
Hij kiest de makkelijke weg. Het vervullen van een heldenrol geeft ogenschijnlijk veel meer voldoening dan een middagje kleien.
Terwijl hij er niet is op dinsdagmiddag tegen zes uur als iedereen moe is, er nog gekookt moet worden, de melk net op is, kind 1 nog overhoord moet worden en kind 2 naar voetbal gebracht moet worden en je er ook nog achterkomt dat je een lekkage hebt. Of als kind 2 s avonds vertelt over die jongen op school die hem af en toe een schop geeft en hij niet weet wat hij ertegen moet doen.
vrijdag 5 juni 2020 om 23:04
Het zegt eerder iets over je vorige relatie, dat je dit zo bijzonder vindt.moetditnou schreef: ↑05-06-2020 22:57Ik ben absoluut niet ongezond afhankelijk van mijn vriend, maar natuurlijk is het fijn als je met je voet in het gips zit en je vriend helpt je. Of als hij voor je klaar staat en je gerust stelt omdat je je zenuwachtig voelt over een aankomend functioneringsgesprek waarbij beslist moet worden of je contract vast word. En dat hij aan je vraagt hoe het met je gaat. Dit heb ik bij mijn ex Idd nooit ervaren, die had alleen oog voor zijn eigen sores. Ik ben nu als ex blijer met hem dan tijdens ons huwelijk, als hij weer eens onverschillig deed over mijn gezondheid of gemoedstoestand. Dus misschien is op handen dragen iets teveel gezegd, maar hij zorgt als partner wel goed voor me zoals het eigenlijk hoort.
vrijdag 5 juni 2020 om 23:05
TanteOlivia schreef: ↑05-06-2020 23:03Goed verwoord (alweer)! Het is alsof hij alleen de dingetjes met zijn kinderen doet waar hij complimenten over kan krijgen. Hij kan een foto maken in een pretpark of restaurant en daarmee laten zien 'kijk ik ben een goede, betrokken vader'. Of als hij weer iets duurs koopt als cadeau, om daar lekker mee te pronken en zijn kinderen trots zeggen dat ze hun sneakers van hun vader hebben gekregen.
Terwijl hij er niet is op dinsdagmiddag tegen zes uur als iedereen moe is, er nog gekookt moet worden, de melk net op is, kind 1 nog overhoord moet worden en kind 2 naar voetbal gebracht moet worden en je er ook nog achterkomt dat je een lekkage hebt. Of als kind 2 s avonds vertelt over die jongen op school die hem af en toe een schop geeft en hij niet weet wat hij ertegen moet doen.
En jij verwoord het ook weer goed. Ben ik het helemaal mee eens, dat die dingen er ook bij horen.
