Vriend onduidelijk over trouwen

chocobadeend maandag 27 mei 2024 om 18:09

Dag allemaal, even een nieuw account aangemaakt om écht goed anoniem te blijven.

Vriend en ik zijn later dit jaar 10 jaar samen, wonen 5 jaar samen. We hebben heel wat obstakels samen moeten overwinnen, mede vanwege psychische problemen van beide kanten, maar inmiddels is de relatie stabiel, liefdevol en heel hecht. Wij kunnen echt niet meer zonder elkaar en willen tot het einde sameb blijven. Er is alleen één probleem: trouwen is mijn grootste droom, terwijl hij altijd heeft gezegd dat hij trouwen niets vindt. Hij zag hier de meerwaarde niet van in en ook in zijn familie zijn huwelijken niet erg gebruikelijk.

Wij hebben vanaf het begin aan elkaar duidelijk gemaakt hoe we hierin stonden. In eerste instantie was de relatie té geweldig om er hierom een einde aan te maken (en we waren nog heel jong en totaal blut). Op een later moment gaf hij aan dat hij het trouwen wel voor mij wilde doen, omdat het zoveel voor mij betekent. Ik ben er dus al die jaren vanuit gegaan dat het wel goed zou komen, als de tijd rijp zou zijn. Echter iets minder dan een jaar geleden liet hij me weten hier toch echt anders over te denken (hij kreeg het wat benauwd omdat ik teveel over het onderwerp praatte). Echter nu zitten we in de situatie waar hij “moet nadenken” of hij wel of niet wil trouwen. We hebben inmiddels heel veel gepraat hierover en hij lijkt meer en meer open te staan voor trouwen op een manier die bij ons beiden past. We hebben het zelf gehad over welke winkels mooie ringen hebben, mogelijke locaties, etc., maar ik krijg nog steeds geen duidelijke ja of nee en die onzekerheid maakt me ontzettend verdrietig… maar ik ga geen antwoord krijgen: als hij het wil zal hij bijv. wel een onverwachts aanzoek doen.

Maar ik vind 10 jaar lang genoeg en denk erover het heft in eigen handen te nemen. Hij heeft genoeg ruimte gehad om na te denken. Op de dag van 10 jaar samen wil ik hem en aanzoek gaan doen. Hem de liefde verklaren op een hele bijzondere plek voor ons beiden en hem officieel vragen mijn man te zijn. Maar ik ben doodsbang; wat nu als hij toch definitief nee zegt? Ik zou ik duizenden stukjes breken… en blijf ik dan altijd met dat gevoel bij hem, of verlaat ik de liefde van mijn leven vanwege een eeuwenoude traditie die onze relatie niet zozeer zal veranderen, maar wel mijn grote droom in vervulling laat komen.

Ik ben heel benieuwd hoe jullie hierover denken.

chocobadeend dinsdag 28 mei 2024 om 17:29

Allereerst, geen enkele relatie is perfect, ook die van ons niet. En ja, ik ben niet tevreden met hoe de gesprekken rondom trouwen zijn gegaan tot nu toe. Maar de positieve dingen over onze relatie die ik eerder beschreef zijn wel degelijk waar.

Hij wilde niet trouwen omdat hij mensen uit elkaar heeft zien gaan op een hele nare manier. Hij lijkt na veel gesprekken hier inmiddels overheen, maar maakt zich vooral nog zorgen over het feest en de tradities “poppenkast”. Ik probeer hem duidelijk te maken dat ik een mooie dag wil maken die ons beiden blij maakt. Hij weet niet waarom hij nog steeds twijfelt.

Ik vind het wel een interessant idee dat een aanzoek helemaal niet nodig is om af te spreken dat je gaat trouwen. Stom dat ik daar niet eerder aan dacht; dat is misschien ook zon traditie die hij niet zo vind. Misschien moet ik in plaats van een aanzoek doen wat minder druk erop leggen en gewoon tijdens een etentje op die dag vragen hoe hij daar op dat moment over denkt en indien positief minder officieel voorstellen dat ik hem vanaf dat moment mijn verloofde mag noemen. Indien negatief, gewoon een leuke dag hebben en op een later moment nog eens bespreken hoe verder (bijv. compromis).

Anoniem_669679bf76515 dinsdag 28 mei 2024 om 17:31

Ginevra schreef: ↑
28-05-2024 17:04
Volgens mij slaat dat wel ergens op. Ik heb het ooit ergens gelezen, maar weet niet meer waar, dat stellen die trouwen na zoveel jaar statistisch gezien vaker gaan scheiden dan stellen die na een jaar of 2,3 trouwen. Precies om die reden die jij zegt: die bruiloft moet dan iets goedmaken of rechttrekken en dat werkt natuurlijk niet, net zomin als een baby een relatie redt.

Ik denk dat dit in dit geval ook opgaat. Ik zou als ik to was niet meer willen trouwen, het wordt zo echt geen mooie dag. Alles wat to hoopt heeft deze man in 10 jaar langzaam om zeep geholpen.

chocobadeend dinsdag 28 mei 2024 om 17:31

september schreef: ↑
28-05-2024 17:25
Dit vind ik wel geestig, je ouders hebben juist na trouwen laten zien niet bij elkaar te blijven en nu wil jij door trouwen laten zien wel in voor- en tegenspoed bij elkaar te blijven.

Het is natuurlijk persoonlijk, maar je kunt ook zonder huwelijk vechten om bij elkaar te blijven. En omgekeerd kun je een huwelijk prima beëindigen als dat zo uitkomt. Dus als gevoel snap ik de wens om te trouwen. Maar als argument niet echt.

Kan ik me goed voorstellen! Maar mijn argument is ook best wel gevoelsgedreven. Ik denk dat als mijn ouders moeite hadeen gedaan ze nog samen waren geweest.

blachocoladevla dinsdag 28 mei 2024 om 17:37

Ik vind jouw gevoelsgedreven reden om te willen trouwen eigenlijk nogal een slechte. Je bent je ouders niet, je hoeft niks te bewijzen en niet goed te maken wat zij misschien 'fout' hebben gedaan. Moeite doen heeft daarnaast weinig te maken met getrouwd zijn, het klinkt alsof jij en je vriend al 10 jaar moeite voor elkaar doen, dus wat dat betreft doe je het kennelijk zonder huwelijk al beter dan je ouders - die wel getrouwd waren. Pas op dat je je gevoelens over hun scheiding niet op je eigen leven projecteert.

chocobadeend dinsdag 28 mei 2024 om 17:38

Ginevra schreef: ↑
28-05-2024 17:04
Volgens mij slaat dat wel ergens op. Ik heb het ooit ergens gelezen, maar weet niet meer waar, dat stellen die trouwen na zoveel jaar statistisch gezien vaker gaan scheiden dan stellen die na een jaar of 2,3 trouwen. Precies om die reden die jij zegt: die bruiloft moet dan iets goedmaken of rechttrekken en dat werkt natuurlijk niet, net zomin als een baby een relatie redt.

Ik ben het hiermee niet eens. Toen wij 2 jaar samen waren was ik net 20, had ik een lege bankrekening, zat ik in zware therapie en aan het begin van mijn studie. Trouwen is naar mijn mening voor ons pas sinds kort een serieuze optie.

chocobadeend dinsdag 28 mei 2024 om 17:39

blachocoladevla schreef: ↑
28-05-2024 17:37
Ik vind jouw gevoelsgedreven reden om te willen trouwen eigenlijk nogal een slechte. Je bent je ouders niet, je hoeft niks te bewijzen en niet goed te maken wat zij misschien 'fout' hebben gedaan. Moeite doen heeft daarnaast weinig te maken met getrouwd zijn, het klinkt alsof jij en je vriend al 10 jaar moeite voor elkaar doen, dus wat dat betreft doe je het kennelijk zonder huwelijk al beter dan je ouders - die wel getrouwd waren. Pas op dat je je gevoelens over hun scheiding niet op je eigen leven projecteert.

Dankje, goed om in gedachten te houden inderdaad …

Star⁴ dinsdag 28 mei 2024 om 17:46

[..]

moderatorviva wijzigde dit bericht op 29-05-2024 17:23
Reden: Trolhinten

96.77% gewijzigd

Star⁴ dinsdag 28 mei 2024 om 17:49

chocobadeend schreef: ↑
28-05-2024 17:38
Ik ben het hiermee niet eens. Toen wij 2 jaar samen waren was ik net 20, had ik een lege bankrekening, zat ik in zware therapie en aan het begin van mijn studie. Trouwen is naar mijn mening voor ons pas sinds kort een serieuze optie.

Ah toe, zoek eens op wat statistiek is.

Rooss4.0 dinsdag 28 mei 2024 om 17:51

Stel dat hij echt pertinent en definitief niet wil trouwen, kun jij je hier dan bij neerleggen?

.

Rooss4.0 dinsdag 28 mei 2024 om 17:52

Star⁴ schreef: ↑
28-05-2024 17:49
Ah toe, zoek eens op wat statistiek is.

Ik denk wel dat het goed is om onderscheid te maken tussen trouwen omdat je elkaar zo lief vindt of trouwen omdat de relatie "gered" moet worden. (wat dat ook moge betekenen)

.

Anoniem_677a6b2c79b65 dinsdag 28 mei 2024 om 17:52

Surebaby schreef: ↑
28-05-2024 16:58
Ik hou hier ook niet van. Manipulatief gedrag.
'je zeurt dat je nooit iets voor je verjaardag krijgt maar ik wil dat spontaaaaan doen. Ik wilde nét...maar nu wil ik niet meer want door jóu heb ik er nu geen goed gevoel meer bij...'
En weer niks.
Echt vervelend gedrag.

Ja precies! Helemaal eens en perfect voorbeeld!

Anoniem_677a6b2c79b65 dinsdag 28 mei 2024 om 17:56

chocobadeend schreef: ↑
28-05-2024 17:29
Allereerst, geen enkele relatie is perfect, ook die van ons niet. En ja, ik ben niet tevreden met hoe de gesprekken rondom trouwen zijn gegaan tot nu toe. Maar de positieve dingen over onze relatie die ik eerder beschreef zijn wel degelijk waar.

Hij wilde niet trouwen omdat hij mensen uit elkaar heeft zien gaan op een hele nare manier. Hij lijkt na veel gesprekken hier inmiddels overheen, maar maakt zich vooral nog zorgen over het feest en de tradities “poppenkast”. Ik probeer hem duidelijk te maken dat ik een mooie dag wil maken die ons beiden blij maakt. Hij weet niet waarom hij nog steeds twijfelt.

Ik vind het wel een interessant idee dat een aanzoek helemaal niet nodig is om af te spreken dat je gaat trouwen. Stom dat ik daar niet eerder aan dacht; dat is misschien ook zon traditie die hij niet zo vind. Misschien moet ik in plaats van een aanzoek doen wat minder druk erop leggen en gewoon tijdens een etentje op die dag vragen hoe hij daar op dat moment over denkt en indien positief minder officieel voorstellen dat ik hem vanaf dat moment mijn verloofde mag noemen. Indien negatief, gewoon een leuke dag hebben en op een later moment nog eens bespreken hoe verder (bijv. compromis).

Die laatste zin leest voor mij als: indien negatief, ga ik er later gewoon opnieuw over zeuren.
Dit wordt toch helemaal niets zo? Kun je echt niet proberen om het los te laten en maar zien wat er op je pad komt? Je maakt het allemaal wel heel moeilijk voor jezelf. Hij is overigens wel een behoorlijke draaikont, daar zou ik zelf geen geduld mee hebben.

Lorrelies dinsdag 28 mei 2024 om 17:59

chocobadeend schreef: ↑
28-05-2024 16:41
Ik wil in de eerste plaats trouwen omdat ik mij officieel wil verbinden aan hem. Zijn achternaam aannemen vind ik daatbij een romantische bijkomstigheid.

Je kunt je op verschillen de manieren officieel aan elkaar verbinden, kinderen, koopwoning, samenlevingscontract en testament.
Je neemt geen naam aan. Je blijft altijd heten zoals je heet. Je mag zijn naam voeren en hij mag ook jouw naam voeren. Thats all.

Daarnaast: mijn ouders zijn gescheiden en hebben daarna veel verschillende partners gehad. Ik wil aan mezelf en aan mijn kinderen later laten zien dat dit ook anders kan, dat je je officieel aan iemand kan binden en in voor en tegenspoed voor elkaar kan blijven vechten, en naar mijn mening past een huwelijk hierbij.

Dat doen jullie al en jullie zijn al tot in de eeuwigheid verbonden middelens kinderen. En zoals iemand anders ook al zei, je bent niet je ouders, je hebt niks goed te maken.

Dit mag wat mij betreft vastgezet met koude sluiting: oftewel als we toch uit elkaar gaan (voor mij is dit echt geen optie maar je weet maar nooit), dan zal ik absoluut geen geld van hem willen aannemen o.i.d. Daar geet het mij niet om.

Koude uitsluiting zit in het erfrecht. Dan moeten jullie een testament afsluiten. Geen geld aannemen kan niet.
De wet denkt hier anders over. Als jullie getrouwd zijn en jullie gaan toch uit elkaar blijft er een zorgplicht bestaan middels alimentatie, het ligt aan de situatie hoe dat er uit ziet.
Stel je komt in de bijstand terecht. Zal je partner toch echt voor je moeten betalen los van de kinderallimentatie.

En ja, tuurlijk is een feest mooi en en lijkt het me leuk dit te vieren met vrienden en familie. Maar nee, als hij geen groot of zelfs middelgroot feest wil dan wil ik dat ook niet. Ik kan me niets naarders voorstellen dan een partner die ongemakkelijk in een hoekje staat. Ik zou graag met hem in gesprek gaan op welke manier het voor hem wel comfortabel en mooi voelt. Het moet een bruiloft zijn die past bij ons beiden, niet alleen bij mij. Het enige puntje wat ik echt wil is een witte jurk aan, maar daar zal hij in wat voor vorm of grootte dan ook naar mijn idee geen last van hebben…

Wat als een bruiloft nou niet past?
Een feestje kan leuk zijn maar niet noodzakelijk voor een wettelijke verbintenis.

Je bent zelf ook niet specifiek in waar het hem nou in zit wat je echt echt echt wil.

Moet het echt bij wet?
Kan het ook bij de notaris?
Moet er een feestje?
Kan er alleen een feestje?
Waar zit nou je teleurstelling als het niet gaat?

Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©

Anoniem_672bb4a395dd7 dinsdag 28 mei 2024 om 18:01

Star⁴ schreef: ↑
28-05-2024 17:49
Ah toe, zoek eens op wat statistiek is.

Anoniem_677683ba4a1a0 dinsdag 28 mei 2024 om 18:05

chocobadeend schreef: ↑
28-05-2024 17:38
Ik ben het hiermee niet eens. Toen wij 2 jaar samen waren was ik net 20, had ik een lege bankrekening, zat ik in zware therapie en aan het begin van mijn studie. Trouwen is naar mijn mening voor ons pas sinds kort een serieuze optie.

Maar dan wil je dus ook vooral een bruiloft. (Wat prima is hoor)

Anoniem_672bb4a395dd7 dinsdag 28 mei 2024 om 18:12

chocobadeend schreef: ↑
28-05-2024 17:31
Kan ik me goed voorstellen! Maar mijn argument is ook best wel gevoelsgedreven. Ik denk dat als mijn ouders moeite hadeen gedaan ze nog samen waren geweest.

Maar dat wilden ze niet, dus wat is je punt dan?

chocobadeend dinsdag 28 mei 2024 om 18:12

Lorem_Ipsum schreef: ↑
28-05-2024 18:05
Maar dan wil je dus ook vooral een bruiloft. (Wat prima is hoor)

Nee, zoals eerder gezegd lijkt een bruiloft waarbij je partner ongemakkelijk is helemaal niets.

Ik vind gewoon niet dat je moet besluiten te gaan trouwen als je nog geen jong bent en psychische problemen hebt.

chocobadeend dinsdag 28 mei 2024 om 18:14

Jufjoke schreef: ↑
28-05-2024 17:56
Die laatste zin leest voor mij als: indien negatief, ga ik er later gewoon opnieuw over zeuren.
Dit wordt toch helemaal niets zo? Kun je echt niet proberen om het los te laten en maar zien wat er op je pad komt? Je maakt het allemaal wel heel moeilijk voor jezelf. Hij is overigens wel een behoorlijke draaikont, daar zou ik zelf geen geduld mee hebben.

Ja ik maak het moeilijk voor mezelf (en hij ook). Maar als hij definitief zegt nee ik ga nooit trouwen, dan zal ik dat heel lastig vinden maar er zeker niet opnieuw over beginnen. En zeuren? Vind ik niet het juiste woord.

chocobadeend dinsdag 28 mei 2024 om 18:15

Rooss4.0 schreef: ↑
28-05-2024 17:51
Stel dat hij echt pertinent en definitief niet wil trouwen, kun jij je hier dan bij neerleggen?

Ik wil me daar heel graag bij neerleggen, maar ik weet niet of ik dat kan. Ik zal in ieder geval zeker proberen me daarbij neer te leggen en met hem bespreken of we in plaats van trouwen iets anders kunnen doen..

coderood dinsdag 28 mei 2024 om 18:17

Marianneke schreef: ↑
28-05-2024 15:05
Nou nee, je sluit gewoon een contract af als je trouwt he, een contract met een hoop verplichtingen waar je niet zomaar weer vanaf bent.

Als hij dat na 10 jaar samen nog niet wilt weet je ook gelijk hoe hij in de relatie staat. Hij wil zich dan blijkbaar niet aan je verbinden.

chocobadeend dinsdag 28 mei 2024 om 18:20

Star⁴ schreef: ↑
28-05-2024 17:49
Ah toe, zoek eens op wat statistiek is.

Ik reageerde op het verkeerde bericht. Waar ik het niet mee eens ben is dat dit principe op mijn situatie van toepassing is (het idee dat we laat zouden trouwen om iets te redden, er valt niets te redden).

Anoniem_677a6b2c79b65 dinsdag 28 mei 2024 om 18:21

chocobadeend schreef: ↑
28-05-2024 18:14
Ja ik maak het moeilijk voor mezelf (en hij ook). Maar als hij definitief zegt nee ik ga nooit trouwen, dan zal ik dat heel lastig vinden maar er zeker niet opnieuw over beginnen. En zeuren? Vind ik niet het juiste woord.

Wat is een beter woord?

Anoniem_677683ba4a1a0 dinsdag 28 mei 2024 om 18:21

chocobadeend schreef: ↑
28-05-2024 18:12
Nee, zoals eerder gezegd lijkt een bruiloft waarbij je partner ongemakkelijk is helemaal niets.

Ik vind gewoon niet dat je moet besluiten te gaan trouwen als je nog geen jong bent en psychische problemen hebt.

Ah oké, ik snap je.

coderood dinsdag 28 mei 2024 om 18:21

Lorrelies schreef: ↑
28-05-2024 17:59
Je kunt je op verschillen de manieren officieel aan elkaar verbinden, kinderen, koopwoning, samenlevingscontract en testament.
Je neemt geen naam aan. Je blijft altijd heten zoals je heet. Je mag zijn naam voeren en hij mag ook jouw naam voeren. Thats all.

Dat doen jullie al en jullie zijn al tot in de eeuwigheid verbonden middelens kinderen. En zoals iemand anders ook al zei, je bent niet je ouders, je hebt niks goed te maken.

Koude uitsluiting zit in het erfrecht. Dan moeten jullie een testament afsluiten. Geen geld aannemen kan niet.
De wet denkt hier anders over. Als jullie getrouwd zijn en jullie gaan toch uit elkaar blijft er een zorgplicht bestaan middels alimentatie, het ligt aan de situatie hoe dat er uit ziet.
Stel je komt in de bijstand terecht. Zal je partner toch echt voor je moeten betalen los van de kinderallimentatie.

Wat als een bruiloft nou niet past?
Een feestje kan leuk zijn maar niet noodzakelijk voor een wettelijke verbintenis.

Je bent zelf ook niet specifiek in waar het hem nou in zit wat je echt echt echt wil.

Moet het echt bij wet?
Kan het ook bij de notaris?
Moet er een feestje?
Kan er alleen een feestje?
Waar zit nou je teleurstelling als het niet gaat?

Van partneralimentatie kan je afstand doen bij een scheiding hoor. Dan komen ze niet alsnog aankloppen als je in de bijstand beland. Dat is alleen zo bij kinderalimentatie.

Lorrelies dinsdag 28 mei 2024 om 18:32

coderood schreef: ↑
28-05-2024 18:21
Van partneralimentatie kan je afstand doen bij een scheiding hoor. Dan komen ze niet alsnog aankloppen als je in de bijstand beland. Dat is alleen zo bij kinderalimentatie.

Je mag geen afstand doen van partneralimentatie als je afhankelijk wordt van bijstand.

https://uitelkaar.nl/info-over-scheiden ... limentatie.

Actieve topics