Relaties
alle pijlers
Vriend onduidelijk over trouwen
maandag 27 mei 2024 om 18:09
Dag allemaal, even een nieuw account aangemaakt om écht goed anoniem te blijven.
Vriend en ik zijn later dit jaar 10 jaar samen, wonen 5 jaar samen. We hebben heel wat obstakels samen moeten overwinnen, mede vanwege psychische problemen van beide kanten, maar inmiddels is de relatie stabiel, liefdevol en heel hecht. Wij kunnen echt niet meer zonder elkaar en willen tot het einde sameb blijven. Er is alleen één probleem: trouwen is mijn grootste droom, terwijl hij altijd heeft gezegd dat hij trouwen niets vindt. Hij zag hier de meerwaarde niet van in en ook in zijn familie zijn huwelijken niet erg gebruikelijk.
Wij hebben vanaf het begin aan elkaar duidelijk gemaakt hoe we hierin stonden. In eerste instantie was de relatie té geweldig om er hierom een einde aan te maken (en we waren nog heel jong en totaal blut). Op een later moment gaf hij aan dat hij het trouwen wel voor mij wilde doen, omdat het zoveel voor mij betekent. Ik ben er dus al die jaren vanuit gegaan dat het wel goed zou komen, als de tijd rijp zou zijn. Echter iets minder dan een jaar geleden liet hij me weten hier toch echt anders over te denken (hij kreeg het wat benauwd omdat ik teveel over het onderwerp praatte). Echter nu zitten we in de situatie waar hij “moet nadenken” of hij wel of niet wil trouwen. We hebben inmiddels heel veel gepraat hierover en hij lijkt meer en meer open te staan voor trouwen op een manier die bij ons beiden past. We hebben het zelf gehad over welke winkels mooie ringen hebben, mogelijke locaties, etc., maar ik krijg nog steeds geen duidelijke ja of nee en die onzekerheid maakt me ontzettend verdrietig… maar ik ga geen antwoord krijgen: als hij het wil zal hij bijv. wel een onverwachts aanzoek doen.
Maar ik vind 10 jaar lang genoeg en denk erover het heft in eigen handen te nemen. Hij heeft genoeg ruimte gehad om na te denken. Op de dag van 10 jaar samen wil ik hem en aanzoek gaan doen. Hem de liefde verklaren op een hele bijzondere plek voor ons beiden en hem officieel vragen mijn man te zijn. Maar ik ben doodsbang; wat nu als hij toch definitief nee zegt? Ik zou ik duizenden stukjes breken… en blijf ik dan altijd met dat gevoel bij hem, of verlaat ik de liefde van mijn leven vanwege een eeuwenoude traditie die onze relatie niet zozeer zal veranderen, maar wel mijn grote droom in vervulling laat komen.
Ik ben heel benieuwd hoe jullie hierover denken.
Vriend en ik zijn later dit jaar 10 jaar samen, wonen 5 jaar samen. We hebben heel wat obstakels samen moeten overwinnen, mede vanwege psychische problemen van beide kanten, maar inmiddels is de relatie stabiel, liefdevol en heel hecht. Wij kunnen echt niet meer zonder elkaar en willen tot het einde sameb blijven. Er is alleen één probleem: trouwen is mijn grootste droom, terwijl hij altijd heeft gezegd dat hij trouwen niets vindt. Hij zag hier de meerwaarde niet van in en ook in zijn familie zijn huwelijken niet erg gebruikelijk.
Wij hebben vanaf het begin aan elkaar duidelijk gemaakt hoe we hierin stonden. In eerste instantie was de relatie té geweldig om er hierom een einde aan te maken (en we waren nog heel jong en totaal blut). Op een later moment gaf hij aan dat hij het trouwen wel voor mij wilde doen, omdat het zoveel voor mij betekent. Ik ben er dus al die jaren vanuit gegaan dat het wel goed zou komen, als de tijd rijp zou zijn. Echter iets minder dan een jaar geleden liet hij me weten hier toch echt anders over te denken (hij kreeg het wat benauwd omdat ik teveel over het onderwerp praatte). Echter nu zitten we in de situatie waar hij “moet nadenken” of hij wel of niet wil trouwen. We hebben inmiddels heel veel gepraat hierover en hij lijkt meer en meer open te staan voor trouwen op een manier die bij ons beiden past. We hebben het zelf gehad over welke winkels mooie ringen hebben, mogelijke locaties, etc., maar ik krijg nog steeds geen duidelijke ja of nee en die onzekerheid maakt me ontzettend verdrietig… maar ik ga geen antwoord krijgen: als hij het wil zal hij bijv. wel een onverwachts aanzoek doen.
Maar ik vind 10 jaar lang genoeg en denk erover het heft in eigen handen te nemen. Hij heeft genoeg ruimte gehad om na te denken. Op de dag van 10 jaar samen wil ik hem en aanzoek gaan doen. Hem de liefde verklaren op een hele bijzondere plek voor ons beiden en hem officieel vragen mijn man te zijn. Maar ik ben doodsbang; wat nu als hij toch definitief nee zegt? Ik zou ik duizenden stukjes breken… en blijf ik dan altijd met dat gevoel bij hem, of verlaat ik de liefde van mijn leven vanwege een eeuwenoude traditie die onze relatie niet zozeer zal veranderen, maar wel mijn grote droom in vervulling laat komen.
Ik ben heel benieuwd hoe jullie hierover denken.
dinsdag 28 mei 2024 om 14:27
Sja dat kan je natuurlijk 2 kanten op bekijken he.wolkie schreef: ↑28-05-2024 14:04Ik ga er even vanuit dat je wilt trouwen om de bruiloft. Dus de dag zelf. Alle wettelijke regelingen etc zijn ook apart te regelen zonder te trouwen dus ik vermoed dat het je om de dag zelf gaat. Want ik ben wel getrouwd, leuke dag en daarna veranderde er precies niks.
Maar als het je dus om de bruiloft (en vrijgezellenfeestje en regelen vooraf etc) te doen is en je laat daarom je grote liefde gaan omdat hij niet wil, dat zou ik echt bizar vinden. Het is namelijk maar 1 dag op je hele leven. Ik vind dus dat je het niet kan vergelijken met wel of niet een kind, dat is een verandering die enorm veel invloed heeft op de rest van je leven.
Mocht je het hierom wel verbreken wie zegt dan dat je ooit wel iemand tegenkomt die met je wil trouwen?
Als hij zijn relatie wil laten gaan omdat hij niet 1 dag in een mooi pak mee wil werken aan een feestje dat voor haar veel betekent dan zegt dat voor mij echt heel veel.
dinsdag 28 mei 2024 om 14:35
Maar trouwen is dus echt zoveel meer dan dat feestje.
dinsdag 28 mei 2024 om 14:36
Mja, dat geldt dan voor beide kanten in deze discussie, toch? Vriend is er met 1 dag ook weer vanaf.wolkie schreef: ↑28-05-2024 14:04Ik ga er even vanuit dat je wilt trouwen om de bruiloft. Dus de dag zelf. Alle wettelijke regelingen etc zijn ook apart te regelen zonder te trouwen dus ik vermoed dat het je om de dag zelf gaat. Want ik ben wel getrouwd, leuke dag en daarna veranderde er precies niks.
Maar als het je dus om de bruiloft (en vrijgezellenfeestje en regelen vooraf etc) te doen is en je laat daarom je grote liefde gaan omdat hij niet wil, dat zou ik echt bizar vinden. Het is namelijk maar 1 dag op je hele leven. Ik vind dus dat je het niet kan vergelijken met wel of niet een kind, dat is een verandering die enorm veel invloed heeft op de rest van je leven.
Mocht je het hierom wel verbreken wie zegt dan dat je ooit wel iemand tegenkomt die met je wil trouwen?
Maar het lijkt mij ook het meest zinnig dat TO samen met haar vriend een compromis vindt. Wel anders insteken dan, want er is dus al veel meer over gepraat dan hem lief is. Daar zou bij mij ook wel een keer een eindpunt bereikt worden, aangezien het niet erg getuigt van het respecteren van een ander standpunt en het creëren van ruimte voor een compromis.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
dinsdag 28 mei 2024 om 14:39
Als mijn partner er geen plezier aan beleeft, dan voel ik mij op zo'n dag ook niet gelukkig. Dit is nou juist iets wat je samen moet willen, daar draait het om.
Hij hoeft zich nergens overheen te zetten voor mij. Sowieso vind ik het maar raar dat je jezelf zou moeten wegcijferen voor het plezier van een ander.
Hij hoeft zich nergens overheen te zetten voor mij. Sowieso vind ik het maar raar dat je jezelf zou moeten wegcijferen voor het plezier van een ander.
dinsdag 28 mei 2024 om 14:44
Dit.
dinsdag 28 mei 2024 om 14:59
nee want je bent dan wel van burgerlijke staat veranderdcanis-felis schreef: ↑28-05-2024 14:36Mja, dat geldt dan voor beide kanten in deze discussie, toch? Vriend is er met 1 dag ook weer vanaf.
Tenzij het echt alleen om de jurk en de aandacht gaat, dan kan je dat ook in 1 dag doen zonder de juridische consequenties
dinsdag 28 mei 2024 om 15:05
Aan de andere kant: wat valt er weg te cijferen. Wees blij dat de vrouw van je leven zo graag met je wil trouwen en dit feest met jou wil meemaken. Het is maar 1 dag en het is iets wat je samen kunt vormgeven.Yakuzakiko schreef: ↑28-05-2024 14:39Als mijn partner er geen plezier aan beleeft, dan voel ik mij op zo'n dag ook niet gelukkig. Dit is nou juist iets wat je samen moet willen, daar draait het om.
Hij hoeft zich nergens overheen te zetten voor mij. Sowieso vind ik het maar raar dat je jezelf zou moeten wegcijferen voor het plezier van een ander.
dinsdag 28 mei 2024 om 15:05
canis-felis schreef: ↑28-05-2024 14:36Mja, dat geldt dan voor beide kanten in deze discussie, toch? Vriend is er met 1 dag ook weer vanaf.
Maar het lijkt mij ook het meest zinnig dat TO samen met haar vriend een compromis vindt. Wel anders insteken dan, want er is dus al veel meer over gepraat dan hem lief is. Daar zou bij mij ook wel een keer een eindpunt bereikt worden, aangezien het niet erg getuigt van het respecteren van een ander standpunt en het creëren van ruimte voor een compromis.
Nou nee, je sluit gewoon een contract af als je trouwt he, een contract met een hoop verplichtingen waar je niet zomaar weer vanaf bent.
Coffee is never my cup of tea
dinsdag 28 mei 2024 om 15:13
dinsdag 28 mei 2024 om 15:19
daar is TO toch al jaren over aan het zeuren?
dinsdag 28 mei 2024 om 15:27
dinsdag 28 mei 2024 om 15:29
Ik krijg altijd de kriebels als ik lees 'we kunnen niet zonder elkaar en willen tot het einde samen blijven'.
Je kan natuurlijk enkel voor jezelf spreken en niet in zijn hoofd kijken.
Ook weet enkel hij waarom hij niet wil trouwen.
Als het jou enkel om het feest en de kleding gaat kan je dat zonder aan het stadhuis te passeren ook doen.
Je kan natuurlijk enkel voor jezelf spreken en niet in zijn hoofd kijken.
Ook weet enkel hij waarom hij niet wil trouwen.
Als het jou enkel om het feest en de kleding gaat kan je dat zonder aan het stadhuis te passeren ook doen.
dinsdag 28 mei 2024 om 15:31
eenmalig iets bespreken en dan genoegen nemen met de wens van partner zou ook geen zeuren zijn
dinsdag 28 mei 2024 om 15:35
Stel even dat ze nu wel alles goed geregeld hebben wat je ook regelt met een trouwerij (dus gezag kinderen, samenlevingscontract etc) dan voegt trouwen dus niet heel veel toe. Maar dan is het wel een hele dure dag om er "even vanaf" te zijn. Want ik vermoed dat TO niet in het klein even snel wil trouwen. Maar goed, dat zijn aannames van mij dat ze wel alles goed geregeld hebben nu. Als het gaat om achternaam aannemen kan ik mij er nog iets bij voorstellen als er kinderen komen/zijn. Misschien wil je dan hetzelfde heten als de kinderen. Dat vond ik tenminste heel prettig. Maar voor de rest worden bij bijna alle officiële instanties je eigen meisjesnaam gebruikt.canis-felis schreef: ↑28-05-2024 14:36Mja, dat geldt dan voor beide kanten in deze discussie, toch? Vriend is er met 1 dag ook weer vanaf.
Ik snap beide kanten maar ik kan mij gewoon niet voorstellen dat je je relatie verbreekt omdat er 1 niet wil trouwen.
dinsdag 28 mei 2024 om 15:36
'hij kreeg het wat benauwd omdat ik teveel over het onderwerp praatte''
Veel met iets bezig zijn en erover praten neigt best naar zeuren.
dinsdag 28 mei 2024 om 15:57
Dus TO en haar vriend hebben al 10 jaar een relatie en kennelijk elkaar wederzijds gesteund bij oa psychische problemen en dan gaat ze het zo op het spits drijven omdat hij haar meisjesdroom niet in vervulling wil laten gaan? Lijkt me dat hij wel genoeg heeft laten zien dat hij er voor TO is, en vice versa.coderood schreef: ↑28-05-2024 14:25Ik snap je wel hoor to. Ik ga deze zo er voor de tweede keer trouwen. En ik heb daar al een hoop zure reacties op gehad hier op het viva forum want blijkbaar zijn de meeste hier geen fan van trouwen.
Ik snap dat het iets is waar je als klein meisje van droomde en wat je altijd al had gewild. En ik vind het vaak zo een afknapper als zo een kerel dat dan niet wil omdat ie bet poespas vindt. Prima dat je het poespas vindt... maar voor de vrouw waar jij je leven mee wil delen is het wel heel erg belangrijk en als je om iemand geeft doe je soms ook iets voor diegene wat je eigenlijk onzin vindt.
Tenzij hij daadwerkelijk principiële bezwaren heeft tegen het huwelijk maar zo lijkt het niet. Want hij doet er dus onduidelijk over.
To ik zou niet aan een aanzoek beginnen. Ik zou gewoon open en duidelijk zijn. Ik zou gewoon aangeven dat je het na 10 jaar wel tijd begint te worden en dat je zijn getwijfeld zat bent. Dat het nu of nooit is. En dat hij de beslissing nu moet nemen.
Als het nooit is weet je tenminste waar je aan toe bent en kan je zelf beslissen hoe zwaar je er aan tilt.
Het leest niet direct alsof TO principiele redenen VOOR het huwelijk heeft. Dus geen idee waarom hij dan uberhaupt principele bezwaren zou moeten hebben om onder trouwen uit te kunnen zonder dat dat 'een bewijs is dat hij toch niet genoeg om haar geeft.' Wat een onzin.
dinsdag 28 mei 2024 om 15:59
Beste Chocobadeend,
Mij lijkt het duidelijk dat je vriend niet wil trouwen. Hij heeft er niets mee, in zijn familie zijn ze het ook niet gewend, hij wil niet.
Omdat jij heeeeeeel graag wel wilt, heeft hij geprobeerd om dan toch maar ook een beetje te willen en is met je mee gaan denken.
Blijkbaar is zijn innerlijk daar niet door veranderd en wil hij ten diepste nog steeds niet.
Voor jouw gevoel is hij niet duidelijk en dat maakt je verdrietig. Dat snap ik, jij wil zo graag wel en hij hééft met je meegedacht en zelfs toezeggingen gedaan (voor jou! niet omdat hij dat zelf graag wilde).
Blijkbaar is de hobbel voor hem te groot om te nemen.
Het lijkt me wijs om dit voor jezelf iets kleiner te maken. Bijvoorbeeld door niet meer te praten over 'mijn grootste droom, mijn droombruiloft' enz maar het te benoemen als: ik wilde graag trouwen.
En niet 'het maakt me verschrikkelijk verdrietig en heel erg onzeker' maar: ik vind het heel jammer en heb er soms verdriet van.
Zo neem je je eigen gevoel serieus maar voed je je teleurstelling niet meer.
Jullie hebben het zo goed met elkaar! Accepteer dat dit iets is wat je graag had gewild, maar wat niet gebeurt.
Ik heb vrienden in dezelfde situatie: de een wil heel graag trouwen, de ander heeft er niets mee. Degene die wel graag wil trouwen vindt dat echt heel jammer maar ja, er is wel meer onvolmaakt aan het leven...
Ik gun je dat jij er ook mee gaat kunnen leven. Het gaat niet zoals je het graag had gewild maar verder is het een schat van een man, dus richt je daar op en verdraag de soms schurende momenten.
Mij lijkt het duidelijk dat je vriend niet wil trouwen. Hij heeft er niets mee, in zijn familie zijn ze het ook niet gewend, hij wil niet.
Omdat jij heeeeeeel graag wel wilt, heeft hij geprobeerd om dan toch maar ook een beetje te willen en is met je mee gaan denken.
Blijkbaar is zijn innerlijk daar niet door veranderd en wil hij ten diepste nog steeds niet.
Voor jouw gevoel is hij niet duidelijk en dat maakt je verdrietig. Dat snap ik, jij wil zo graag wel en hij hééft met je meegedacht en zelfs toezeggingen gedaan (voor jou! niet omdat hij dat zelf graag wilde).
Blijkbaar is de hobbel voor hem te groot om te nemen.
Het lijkt me wijs om dit voor jezelf iets kleiner te maken. Bijvoorbeeld door niet meer te praten over 'mijn grootste droom, mijn droombruiloft' enz maar het te benoemen als: ik wilde graag trouwen.
En niet 'het maakt me verschrikkelijk verdrietig en heel erg onzeker' maar: ik vind het heel jammer en heb er soms verdriet van.
Zo neem je je eigen gevoel serieus maar voed je je teleurstelling niet meer.
Jullie hebben het zo goed met elkaar! Accepteer dat dit iets is wat je graag had gewild, maar wat niet gebeurt.
Ik heb vrienden in dezelfde situatie: de een wil heel graag trouwen, de ander heeft er niets mee. Degene die wel graag wil trouwen vindt dat echt heel jammer maar ja, er is wel meer onvolmaakt aan het leven...
Ik gun je dat jij er ook mee gaat kunnen leven. Het gaat niet zoals je het graag had gewild maar verder is het een schat van een man, dus richt je daar op en verdraag de soms schurende momenten.
dinsdag 28 mei 2024 om 16:03
Bijzonder dat mensen echt denken dat een huwelijk om 1 dag met een feestje gaat.Marianneke schreef: ↑28-05-2024 15:05Nou nee, je sluit gewoon een contract af als je trouwt he, een contract met een hoop verplichtingen waar je niet zomaar weer vanaf bent.
dinsdag 28 mei 2024 om 16:25
Bedankt voor alle reacties!
Het valt mij op dat bijna iedereen erover uit lijkt dat mijn vriend niet wil trouwen en hier wel duidelijk over is. Dat is absoluut niet het geval. Hoewel hij inderdaad negatief was over trouwen in de eerste paar maanden, heeft hij mij daarna jarenlang laten geloven dat hij dit wel zag zitten, ondanks dat hij het oorspronkelijk niet van plan was. We hebben in die jaren zelfs uitgebreid een bruiloft thema e.d. besproken, maar vorig jaar veranderde dit ineens. Omdat ik dit niet meer verwachtte was dat nogal een klap in mijn gezicht, en ja die emoties heeft hij helaas kunnen zien, al heb ik me redelijk ingehouden. Ik zet hem niet onder druk om te trouwen; ik was er gewoon super enthousiast over omdat ik ervan overtuigt was dat het ging gebeuren. Nu doe ik dat niet meer, ik push hem niet om te trouwen maar wil wel heel graag van hem weten of hij wel of niet wil trouwen, en hij kan of wil daar geen duidelijk antwoord op geven. Er is nu absoluut geen druk overigens, want we praten op dit moment bewust helemaal niet meer over dit onderwerp. Het huwelijksaanzoek klinkt misschien pusherig, maar dit had ik al gepland voordat de twijfel ontstond en heb ik toen niet door laten gaan door alle logische redenen die door velen van jullie worden benoemd. Ik heb hem dit achteraf wel verteld; de enige reden dat ik overweeg het nu alsnog te doen, is omdat hij toen aangaf dat ik het gewoon het kunnen vragen.
Oftewel; als hij nu duidelijk zegt van nee ik wil niet trouwen, dan kan ik dat verwerken, bepalen hoe ik verder wil en kunnen we bijvoorbeeld praten over hoe we dan wel de liefde kunnen vieren en hoe we iets kunnen regelen zoals een parnerregistratie, maar nu staat alles soort van ‘on-hold’, omdat hij steeds blijft zeggen dat trouwen misschien nog wel een optie is…
Daarom is de onzekerheid het probleem, niet de “afwijzing van trouwen”, want die is er simpelweg (nog) niet.
Het valt mij op dat bijna iedereen erover uit lijkt dat mijn vriend niet wil trouwen en hier wel duidelijk over is. Dat is absoluut niet het geval. Hoewel hij inderdaad negatief was over trouwen in de eerste paar maanden, heeft hij mij daarna jarenlang laten geloven dat hij dit wel zag zitten, ondanks dat hij het oorspronkelijk niet van plan was. We hebben in die jaren zelfs uitgebreid een bruiloft thema e.d. besproken, maar vorig jaar veranderde dit ineens. Omdat ik dit niet meer verwachtte was dat nogal een klap in mijn gezicht, en ja die emoties heeft hij helaas kunnen zien, al heb ik me redelijk ingehouden. Ik zet hem niet onder druk om te trouwen; ik was er gewoon super enthousiast over omdat ik ervan overtuigt was dat het ging gebeuren. Nu doe ik dat niet meer, ik push hem niet om te trouwen maar wil wel heel graag van hem weten of hij wel of niet wil trouwen, en hij kan of wil daar geen duidelijk antwoord op geven. Er is nu absoluut geen druk overigens, want we praten op dit moment bewust helemaal niet meer over dit onderwerp. Het huwelijksaanzoek klinkt misschien pusherig, maar dit had ik al gepland voordat de twijfel ontstond en heb ik toen niet door laten gaan door alle logische redenen die door velen van jullie worden benoemd. Ik heb hem dit achteraf wel verteld; de enige reden dat ik overweeg het nu alsnog te doen, is omdat hij toen aangaf dat ik het gewoon het kunnen vragen.
Oftewel; als hij nu duidelijk zegt van nee ik wil niet trouwen, dan kan ik dat verwerken, bepalen hoe ik verder wil en kunnen we bijvoorbeeld praten over hoe we dan wel de liefde kunnen vieren en hoe we iets kunnen regelen zoals een parnerregistratie, maar nu staat alles soort van ‘on-hold’, omdat hij steeds blijft zeggen dat trouwen misschien nog wel een optie is…
Daarom is de onzekerheid het probleem, niet de “afwijzing van trouwen”, want die is er simpelweg (nog) niet.
dinsdag 28 mei 2024 om 16:34
Zoals je het nu beschrijft is hij wel heel onduidelijk. 'Je had dat aanzoek best kunnen doen.' Ja, en wat had hij dan gezegd? Als hij in een gewoon gesprek al niet kan aangeven wat hij wil, dan was dat op zo'n alles-of-niets-moment zomaar wel gelukt? Daar geloof ik niks van.
En prima dat hij in een gesprek geen definitief antwoord kan geven, maar hij kan toch toelichten wat zijn overwegingen zijn? Of is hij soms bang dat jij dan zijn argumenten onderuit gaat halen?
En natuurlijk hoef je het hier niet te delen, maar ik mis bij jullie allebei de onderliggende wens. Waarom wil jij trouwen, en waarom wil hij het niet?
En prima dat hij in een gesprek geen definitief antwoord kan geven, maar hij kan toch toelichten wat zijn overwegingen zijn? Of is hij soms bang dat jij dan zijn argumenten onderuit gaat halen?
En natuurlijk hoef je het hier niet te delen, maar ik mis bij jullie allebei de onderliggende wens. Waarom wil jij trouwen, en waarom wil hij het niet?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
