Relaties
alle pijlers
Vriend verslaafd aan online gamen....
maandag 9 april 2007 om 19:39
mijn vriend en ik hebben ongeveer 2,5 jaar samengewoond. Een half jaar geleden zijn we even apart gaan wonen, omdat we even tijd voor onszelf wilden, enn er was het een en ander gebeurd in onze relatie.
Nu willen we over een paar maanden weer gaan samenwonen. Hartstikke leuk, maar er zit me een ding dwars. Mijn vriend speelt nu ongeveer 1.5 jaar een online spel, World of Warcraft. Hij speelt dit vrijwel altijd als hij thuis is.
Toen we nog samenwoonden, werd ik er helemaal gek van. Onderhandelen over wanneer we aten, gingen slapen, puur omdat er nog iets gedaan moest worden in het spel, zitten we eindelijk te eten, vaak snel opschieten, want meneer moest weer verder. Jullie begrijpen vast wel dat dit van de zotte is.\
Nu we apart wonen, hebben we het heel gezellig als we samen zijn. Wat eenn probleem was toen we samenwoonden, is dat we niks meer te kletsen hadden, maar ik vind dat ook niet zo gek als je eeuwig achter de pc hangt. Hij kan bij mij thuis dat spel niet spelen, dus dan hebben we het heel gezellig, filmpjes kijken, enz.
Maar als we opnieuw gaan samenwonen, wil ik niet terug naar af. Ik wil wat maken van onze relatie, verder is het super, maar dat eeuwige gegame, daar ben ik schijtziek van.
Ik vind het een beetje kinderachtig om het hem te verbieden, of een maximum aan het spelen te stellen. Aan de andere kant, is het zo gek dat ik een paar uur per week wat leuks wil doen?
Hebben jullie misschien zelf ook zo'n vriend, of nuttige tips en adviezen?
Laat het me horen!
Nu willen we over een paar maanden weer gaan samenwonen. Hartstikke leuk, maar er zit me een ding dwars. Mijn vriend speelt nu ongeveer 1.5 jaar een online spel, World of Warcraft. Hij speelt dit vrijwel altijd als hij thuis is.
Toen we nog samenwoonden, werd ik er helemaal gek van. Onderhandelen over wanneer we aten, gingen slapen, puur omdat er nog iets gedaan moest worden in het spel, zitten we eindelijk te eten, vaak snel opschieten, want meneer moest weer verder. Jullie begrijpen vast wel dat dit van de zotte is.\
Nu we apart wonen, hebben we het heel gezellig als we samen zijn. Wat eenn probleem was toen we samenwoonden, is dat we niks meer te kletsen hadden, maar ik vind dat ook niet zo gek als je eeuwig achter de pc hangt. Hij kan bij mij thuis dat spel niet spelen, dus dan hebben we het heel gezellig, filmpjes kijken, enz.
Maar als we opnieuw gaan samenwonen, wil ik niet terug naar af. Ik wil wat maken van onze relatie, verder is het super, maar dat eeuwige gegame, daar ben ik schijtziek van.
Ik vind het een beetje kinderachtig om het hem te verbieden, of een maximum aan het spelen te stellen. Aan de andere kant, is het zo gek dat ik een paar uur per week wat leuks wil doen?
Hebben jullie misschien zelf ook zo'n vriend, of nuttige tips en adviezen?
Laat het me horen!
vrijdag 11 mei 2007 om 14:50
Suuzzz,
Zoals ik zelf al eerder zei, ik ben ook een World of Warcraft-fanaat, maar jouw vriend gaat wel echt te ver met het schenden van allerlei IRL afspraken.
Dus... *;
Ik snap niet waarom hij niet gewoon wat minder instances doet... dan krijgt hij die epic items gewoon wat later. En als het om reputation gaat voor een faction, kan hij ook grinden. Daar kan hij elk gewenst ogenblik mee stoppen. Die instances kan hij ook de volgende dag doen.
Laat hem dit bericht maar lezen, want dit bovenstaande heb ik een beetje in WoW-jargon geschreven.
Aan boodschappen doen, huis schoonmaken, zelfzorg, naar mijn werk gaan, IRL contacten onderhouden wordt niet getornd door World of Warcraft... Op geen en-ke-le manier!
Zoals ik zelf al eerder zei, ik ben ook een World of Warcraft-fanaat, maar jouw vriend gaat wel echt te ver met het schenden van allerlei IRL afspraken.
Dus... *;
Ik snap niet waarom hij niet gewoon wat minder instances doet... dan krijgt hij die epic items gewoon wat later. En als het om reputation gaat voor een faction, kan hij ook grinden. Daar kan hij elk gewenst ogenblik mee stoppen. Die instances kan hij ook de volgende dag doen.
Laat hem dit bericht maar lezen, want dit bovenstaande heb ik een beetje in WoW-jargon geschreven.
Aan boodschappen doen, huis schoonmaken, zelfzorg, naar mijn werk gaan, IRL contacten onderhouden wordt niet getornd door World of Warcraft... Op geen en-ke-le manier!
World of Warcraft: Legion
vrijdag 11 mei 2007 om 15:38
Mijn vriend was toen ik net wat met hem kreeg ook een fanatieke WoW speler. Hij speelde 3 avonden in de week en in het weekend en daarnaast had hij een avond in de week nog een andere verplichting. Meteen bij onze dates heb ik al duidelijk gemaakt dat het nooit wat zou gaan worden als hij zoveel zou blijven spelen. Dat zou er op neer komen dat ik voor een avond in de week een vriendje had. Gelukkig is hij voor mij uit zijn guild gestapt (terwijl hij degene was die de 'raids' coördineerde), toch blijft het wel een verslavend spel. Hij speelt het nog wel regelmatig. Soms wel iets te veel naar mijn zin, maar als ik er iets van zeg dan stopt hij meestal wel. We wonen nu samen en bij ons staat de computer in de woonkamer. Zodat als hij aan het spelen is er toch nog wel een beetje is.
Ik denk dat het erg belangrijk is om te zeggen dat je er moeite mee hebt. Als je het niet zegt weet hij het ook niet. Maar als hij te verslaafd is om afspraken na te komen moet je niet gaan samenwonen. Samen WoW spelen lijkt me niet de oplossing. Of je moet computerspelletjes leuk vinden natuurlijk. Het lijkt mij belangrijk voor een relatie om samen ook andere dingen te doen, in real life.
Ik denk dat het erg belangrijk is om te zeggen dat je er moeite mee hebt. Als je het niet zegt weet hij het ook niet. Maar als hij te verslaafd is om afspraken na te komen moet je niet gaan samenwonen. Samen WoW spelen lijkt me niet de oplossing. Of je moet computerspelletjes leuk vinden natuurlijk. Het lijkt mij belangrijk voor een relatie om samen ook andere dingen te doen, in real life.
zondag 13 mei 2007 om 19:02
Hoi Suuzzz!!Even reagerend op je vorige post..Dit kan echt niet hoor, zo ga je gewoon niet met mensen om! Ik zou hem eerlijk gezegd niet meer hebben binnengelaten als mijn vriend om half 9 kwam aankakken als we om 5 uur hadden afgesproken..Je kunt 'm inderdaad niets verbieden, want hij is nu eenmaal een volwassene die zijn eigen keuzes maakt. Het enige wat jij kunt doen, is vertellen wat jij van die keuzes vindt, en wat ze voor impact hebben op jou. Vervolgens moet je duidelijk krijgen - eerst voor jezelf en dan ook voor hem - wat voor keuzes jij gaat maken.'Ik speel al minder' is erg vaag. Als hij eerst 12 uur per dag speelde, en nu 8, dan speelt hij inderdaad minder ja....... Ik denk niet dat jij te voorbarig bent, want zijn gedrag nu laat duidelijk zien dat hij niet (altijd) in staat is om de prioriteit bij afspraken met jou te leggen. Dat is erg zorgwekkend, want waarom zou dat veranderen als jullie samenwonen?Ik klink misschien hard, maar dat is uit bezorgheid hoor. Het probleem 'gameverslaving' wordt ontzettend onderschat en dat maakt het heel erg lastig. Er is een boek geschreven dat ik je wil aanraden: Gameverslaving door Jeroen S. Lemmens. Op google kun je het zo vinden en bestellen. Ik denk dat het voor jullie allebei heel goed is om te lezen (ook als je vriend niet gameverslaafd is).Los van de gameverslaving wil ik nogmaals tegen je zeggen:- Denk na over wat voor jou wel en niet acceptabel is als jullie weer gaan samenwonen.- Hoe concreter hoe beter. 'Weer terug bij af' en 'heel veel achter de computer' zijn termen waar jullie niks aan hebben. Stel voor jezelf vast hoeveel tijd (hoeveel avonden, hoeveel uur) jij met je vriendje wil doorbrengen. Daar moeten jullie samen dan overeenstemming in bereiken. Op het moment dat je dit 'vastlegt' heb je allebei iets concreets waar je houvast aan hebt. Ik denk dat dit veel kan helpen in jullie geval.Dit moet je doen vóórdat je weer gaat samenwonen. Nu is het moment om duidelijk te zijn wat jullie van elkaar en de relatie verwachten. Want als in deze gesprekken blijkt dat jullie gewoon andere behoeftes hebben, is dat wel goed om te weten toch?Kom voor jezelf op, meis!
zondag 13 mei 2007 om 19:30
Nou, afgelopen vrijdag hebben we er eens over gebabbeld. Ik heb gezegd dat dat gamen, zo'n struikelblok is, dat als hij het niet veranderd, dat dat het einde van onze relatie zou kunnen betekenen. Het gaat nl. niet eens meer om het gamen dan, maar gewoonpuur om het feit dat ik af en toe wat leuks wil doen samen, en niet altijd met een vent wil zitten die alleen maar gamet.
Hier schrok hij nogal van, en we hebben er even woorden over gehad, maar we hebben wel een afspraak gemaakt. Als we weer samenwonen, mag hij twee keer per week raiden( een soort opdracht die je met andere doet, die een avond duurt.Ik vind dit heel acceptabel. Hij kan nog steeds gamen, maar er is toch genoeg tijd over om andere leuke dingen te doen.Nu hopen dat hij het volhoud, maar dat merk ik snel genoeg. Ik ben in ieder geval blij dat hij begrijpt dat het nl. voor mij echt niet leuk is zo. Verder ben ik heel gelukkig met hem, maar elke avond achter de pc zitten, dat isgewoon niet leuk.
Hier schrok hij nogal van, en we hebben er even woorden over gehad, maar we hebben wel een afspraak gemaakt. Als we weer samenwonen, mag hij twee keer per week raiden( een soort opdracht die je met andere doet, die een avond duurt.Ik vind dit heel acceptabel. Hij kan nog steeds gamen, maar er is toch genoeg tijd over om andere leuke dingen te doen.Nu hopen dat hij het volhoud, maar dat merk ik snel genoeg. Ik ben in ieder geval blij dat hij begrijpt dat het nl. voor mij echt niet leuk is zo. Verder ben ik heel gelukkig met hem, maar elke avond achter de pc zitten, dat isgewoon niet leuk.
zondag 13 mei 2007 om 19:36
Hoi,
ik woon nu ook nog samen, tot eind mei, voordat we samen gingen wonen zijn er ook taloze beloftes gedaan omtrent verslavingen: blowen/gokken dit ging een tijdje goed maar na een maandje ging het weer fout!
ik heb er een jaartje tegen aan gekeken en heb nu de bevrijdende beslissing genomen om eind mei te vertrekken! maar zo zie je maar dat je pas ziet of de beloftes kloppen als je ook daadwerkelijk samen woont, mensen kunnen zoveel zeggen! en als het vertrouwen dan eenmaal weg is houd het op!
dus wacht het gewoon af, helaas is dat het enigste wat je kan doen, als het een persoon is die zijn woord houd, moet het goed komen, dit was bij mij niet het geval!
Suc6 groetjess
ik woon nu ook nog samen, tot eind mei, voordat we samen gingen wonen zijn er ook taloze beloftes gedaan omtrent verslavingen: blowen/gokken dit ging een tijdje goed maar na een maandje ging het weer fout!
ik heb er een jaartje tegen aan gekeken en heb nu de bevrijdende beslissing genomen om eind mei te vertrekken! maar zo zie je maar dat je pas ziet of de beloftes kloppen als je ook daadwerkelijk samen woont, mensen kunnen zoveel zeggen! en als het vertrouwen dan eenmaal weg is houd het op!
dus wacht het gewoon af, helaas is dat het enigste wat je kan doen, als het een persoon is die zijn woord houd, moet het goed komen, dit was bij mij niet het geval!
Suc6 groetjess
maandag 14 mei 2007 om 11:29
Hoi suuuuzzzzzz8
dat klinkt idd als een redelijke oplossing. Mn vriend en ik houden beiden van gamen. Ik wow, hij allerlei spellen. S avonds "mogen" we ieder 1 a 1,5 uur gamen. Daarna kijken we of we samen iets willen doen (flimpje kijken bordspel spelen enz.). Het komt ook wel eens voor dat hij een film wil kijken die ik niet wil zien, of bijv. met zijn vrienden. Dan game ik vrolijk verder. Computer staat in de huiskamer, dus zijn we toch nog een beetje bij elkaar. Of ik wil iets zien wat hij "stom" vindt (antm oid) dan gamed hij verder.
We zorgen er dus regelmatig voor dat we iets zonder de computer doen :P
Ik hoop voor je dat het gaat werken!
succes en liefs
borodini.
dat klinkt idd als een redelijke oplossing. Mn vriend en ik houden beiden van gamen. Ik wow, hij allerlei spellen. S avonds "mogen" we ieder 1 a 1,5 uur gamen. Daarna kijken we of we samen iets willen doen (flimpje kijken bordspel spelen enz.). Het komt ook wel eens voor dat hij een film wil kijken die ik niet wil zien, of bijv. met zijn vrienden. Dan game ik vrolijk verder. Computer staat in de huiskamer, dus zijn we toch nog een beetje bij elkaar. Of ik wil iets zien wat hij "stom" vindt (antm oid) dan gamed hij verder.
We zorgen er dus regelmatig voor dat we iets zonder de computer doen :P
Ik hoop voor je dat het gaat werken!
succes en liefs
borodini.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
maandag 14 mei 2007 om 21:12
Grappige discussie. Ik ben zelf lang (in ieder geval wow sinds dat het uitkwam gespeeld) verslaafd geweest en ben nu sinds een half jaar aan het afkicken. Ik speelde gemiddeld 20 tot 30 uur wow per week, en vaak liever meer. Voor mijn relatie was dat niet ideaal, om het maar eens zacht uit te drukken. Punt is dat als je in een goed gilde wilt meespelen dat je dan veel moet spelen. En in een goed gilde zitten maakt het spel een stuk intenser, en dus leuker. Ik ben een half jaar terug uit mijn gilde gestapt, omdat ik eigenlijk alleen nog maar wow wilde spelen in mijn vrije tijd, en omdat ik ergens ook wel in kon zien dat alleen nog maar in een virtuele omgeving willen zijn uiteindelijk niet gezond kan zijn. Sinds ik ben gestopt heb ik veel meer tijd voor andere dingen en dat bevalt me prima. Maar ik herken veel. Het is denk ik belangrijk om afspraken te maken, en ook sancties te bedenken bij het niet nakomen van de afspraken. Wij hadden afspraken zoals dat het me een dag spelen kostte als ik niet stopte terwijl dat was afgesproken. Niet makkelijk, maar wel effectief. Maar uiteindelijk is spelen in een van de betere gildes nauwelijks te combineren met serieus ouderschap of een goede relatie, denk ik.
Ik moet zeggen dat ik sinds ik gestopt ben wel weer een maandje gespeeld heb, maar dan niet in een gilde. Dat maakt het veel makkelijker om op elk moment te stoppen. Wat mij ook geholpen heeft is nadenken over de dingen die ik zou willen doen als ik niet zou spelen, en daar ook energie en tijd in te steken.
Uiteindelijk denk ik dat als je een vriend hebt die veel wil spelen en je wordt daar ongelukkig van dat je dan een eind aan de relatie moet maken. En als je vriend jou belangrijk genoeg vind moet hij ook kijken naar z'n prioriteiten. Maar ik weet ook dat het niet makkelijk is als je in een instance zit met 40 man tijdens een boss-fight en je vriendin is je de waarheid aan het vertellen over wat ze ervan vindt. Ik heb er behoorlijk wat flinke ruzies over gehad. En alleen door duidelijke afspraken is dat beter geworden. Op dit moment gaat het gelukkig erg goed met ons. Ze ligt nu tevreden op de bank 'Hollands next topmodel" te kijken.
Ik moet zeggen dat ik sinds ik gestopt ben wel weer een maandje gespeeld heb, maar dan niet in een gilde. Dat maakt het veel makkelijker om op elk moment te stoppen. Wat mij ook geholpen heeft is nadenken over de dingen die ik zou willen doen als ik niet zou spelen, en daar ook energie en tijd in te steken.
Uiteindelijk denk ik dat als je een vriend hebt die veel wil spelen en je wordt daar ongelukkig van dat je dan een eind aan de relatie moet maken. En als je vriend jou belangrijk genoeg vind moet hij ook kijken naar z'n prioriteiten. Maar ik weet ook dat het niet makkelijk is als je in een instance zit met 40 man tijdens een boss-fight en je vriendin is je de waarheid aan het vertellen over wat ze ervan vindt. Ik heb er behoorlijk wat flinke ruzies over gehad. En alleen door duidelijke afspraken is dat beter geworden. Op dit moment gaat het gelukkig erg goed met ons. Ze ligt nu tevreden op de bank 'Hollands next topmodel" te kijken.
maandag 14 mei 2007 om 22:11
Ik zit nu in een periode dat ik wat minder verslaafd ben aan WoW.
Zaterdag was een drukke dag: 's ochtends boodschappen halen, die middag een verjaardagsfeest van mijn medebewoner voor zijn familie, patatje eten, en die avond nog een keer zijn verjaardagsfeest, maar dan voor zijn vrienden.
Zondagochtend de keuken en de WC schoongemaakt, die middag naar een verjaardagsfeest van een kennis van mij, later op de middag naar mijn ouders gegaan, en daar Moederdag gevierd.
Maandag overdag werken, koken, afwassen, een beetje WoW spelen, maar ook bezig met wat nieuwe forumsoftware op mijn domein, wat moderator-acties... en nu weer naar dit Viva-forum.
Ik denk dat ik een beetje naar de TV zal kijken en dan het nest in.
Morgen overdag werken, tja, van het eten komt niet zo veel, en dan naar zangles.
Dus World of Warcraft krijgt deze dagen niet bar veel aandacht.
Zaterdag was een drukke dag: 's ochtends boodschappen halen, die middag een verjaardagsfeest van mijn medebewoner voor zijn familie, patatje eten, en die avond nog een keer zijn verjaardagsfeest, maar dan voor zijn vrienden.
Zondagochtend de keuken en de WC schoongemaakt, die middag naar een verjaardagsfeest van een kennis van mij, later op de middag naar mijn ouders gegaan, en daar Moederdag gevierd.
Maandag overdag werken, koken, afwassen, een beetje WoW spelen, maar ook bezig met wat nieuwe forumsoftware op mijn domein, wat moderator-acties... en nu weer naar dit Viva-forum.
Ik denk dat ik een beetje naar de TV zal kijken en dan het nest in.
Morgen overdag werken, tja, van het eten komt niet zo veel, en dan naar zangles.
Dus World of Warcraft krijgt deze dagen niet bar veel aandacht.
World of Warcraft: Legion
dinsdag 15 mei 2007 om 10:04
@ antar
Mss is het meer een "mannending" om er echt verslaafd aan te raken? En "verplicht" mee te spelen met je guild. Ik zit wel in een guild, maar heb van te voren gezegd dat ik niet altijd online ben, en als ik het wel ben dat het vaak 1 of 2 uur is, en dat werkt gewoon goed. Ik speel in totaal zo'n 8 uur per week denk ik, en dan is het prima te combineren met mn gezin en relatie :D
Mss is het meer een "mannending" om er echt verslaafd aan te raken? En "verplicht" mee te spelen met je guild. Ik zit wel in een guild, maar heb van te voren gezegd dat ik niet altijd online ben, en als ik het wel ben dat het vaak 1 of 2 uur is, en dat werkt gewoon goed. Ik speel in totaal zo'n 8 uur per week denk ik, en dan is het prima te combineren met mn gezin en relatie :D
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
woensdag 16 mei 2007 om 10:05
Ik denk dat de meeste game- of WoW-verslaafden mannen zijn, maar ik sluit niet uit dat er ook vrouwen zijn, die verslaafd zijn aan WoW. Of ze daarbij - net zoals sommige mannen - IRL dingen uit hun oog verliezen...?
Ik heb nl. ook vrouwen op mijn forum (natuurlijk in der minderheid) en er zijn ook vrouwen op de officiële Blizzard-fora (Blizzard Entertainment is de maker van WoW).
Ik heb nl. ook vrouwen op mijn forum (natuurlijk in der minderheid) en er zijn ook vrouwen op de officiële Blizzard-fora (Blizzard Entertainment is de maker van WoW).
World of Warcraft: Legion
woensdag 16 mei 2007 om 10:38
Volgens mij is het maar net hoe je er zelf mee omgaat. Mijn vriend en spelen ook allebei World of Warcraft en zitten ook in een guild. Dit is een behoorlijk intensieve guild, waarin veel gechat en samengespeeld wordt. Naar mijn mening is het echter niet zo dat het moeilijk is om maat te houden met spelen als je in een goede guild zit. Je bepaald toch zeker zelf hoeveel je speelt? En als je in een guild dit die zoveel druk op je uitoefent dat je het gevoel hebt dat je veel 'moet' spelen, dan is dat ene verzameling rare mensen en kun je maar beter op zoek gaan naar een andere, meer ontspannen, guild. Bij ons wordt er nooit gezeken als je niet speelt, weken offline zijn is geen probleem. Iedereen vind het alleen maar gezellig als je er weer bent. Ja, er wordt veel samengespeeld en je groep in de steek laten tijdens een instance-run is niet echt comme-il-faut, maar dat kun je zelf ook wel bedenken. Dus als je een beetje slim bent, duik je geen instance in als je ook lekker een avondje met je partner op de bank wil zitten.
In een 'normale' guild hebben de meeste mensen een partner/familie/vrienden met wie ze graag tijd willen doorbrengen en vindt niemand het raar als dat je eerste prioriteit is.
Als jij je laat beïnvloeden door een stelletje freaks die je veroordelen als je niet uren per dag online bent, moet je eens naar jezelf gaan kijken en je afvragen waarom je je zo makkelijk laat overrulen, of moet je gewoon toegeven dat je prioriteiten niet 'in real life' liggen. Dat zou ik als ik jou was eens tegen je vriend zeggen, Suuzzz. En dan eens goed nadenken wat je zélf met zijn antwoord wilt.
Of neem ook een account (echt, het is heel leuk) en zoek een normale, gezellige guild waar je vriend en jij samen bij kunnen. ;)
In een 'normale' guild hebben de meeste mensen een partner/familie/vrienden met wie ze graag tijd willen doorbrengen en vindt niemand het raar als dat je eerste prioriteit is.
Als jij je laat beïnvloeden door een stelletje freaks die je veroordelen als je niet uren per dag online bent, moet je eens naar jezelf gaan kijken en je afvragen waarom je je zo makkelijk laat overrulen, of moet je gewoon toegeven dat je prioriteiten niet 'in real life' liggen. Dat zou ik als ik jou was eens tegen je vriend zeggen, Suuzzz. En dan eens goed nadenken wat je zélf met zijn antwoord wilt.
Of neem ook een account (echt, het is heel leuk) en zoek een normale, gezellige guild waar je vriend en jij samen bij kunnen. ;)
woensdag 16 mei 2007 om 11:13
Wat goed Suuzz, dat jullie een geschikte oplossing hebben gevonden!
Mijn vriend is ook helemaal weg van WoW en hij speelt wel vaak, maar niet in een verslavende manier. In het begin wel wat meer dan nu, maar nu gaat het hartstikke goed. Ik heb er beter mee om leren gaan bij het kennismaken van WoW. Ik zag er in het begin helemaal niet het nut in van het spel. Later keek ik vaker mee, ging toen wel eens op het account van mijn vriend en nu heb ik het spel ook zelf!
Ik heb met mijn stage tien weken bij mijn vriend gewoond en dat ging ook goed. Het is gewoon een kwestie van onderhandelen. Hij speelt zoveel dagen in de week, zoveel uur en mag op echt gewenste momenten met de guild spelen. Dat ging harstikke goed! Dan ging ik zelf internetten, douchen, film kijken of naar bed toe. Ik zag hem vanzelf dan wel!
Nu speelt hij of met zijn guild of met mij samen. Harstikke leuk voor doordeweek als ik hem niet zie!
Suuzz, ik hoop dat het voor jullie gaat werken, heel veel succes! *;
Mijn vriend is ook helemaal weg van WoW en hij speelt wel vaak, maar niet in een verslavende manier. In het begin wel wat meer dan nu, maar nu gaat het hartstikke goed. Ik heb er beter mee om leren gaan bij het kennismaken van WoW. Ik zag er in het begin helemaal niet het nut in van het spel. Later keek ik vaker mee, ging toen wel eens op het account van mijn vriend en nu heb ik het spel ook zelf!
Ik heb met mijn stage tien weken bij mijn vriend gewoond en dat ging ook goed. Het is gewoon een kwestie van onderhandelen. Hij speelt zoveel dagen in de week, zoveel uur en mag op echt gewenste momenten met de guild spelen. Dat ging harstikke goed! Dan ging ik zelf internetten, douchen, film kijken of naar bed toe. Ik zag hem vanzelf dan wel!
Nu speelt hij of met zijn guild of met mij samen. Harstikke leuk voor doordeweek als ik hem niet zie!
Suuzz, ik hoop dat het voor jullie gaat werken, heel veel succes! *;
maandag 21 mei 2007 om 09:46
Ikzelf heb er ook een poosje over nagedacht of ik misschien ook zou gaan Wowen, maar het gaat me een beetje te ver om een spel te gaan spelen om zo nog tijd samen door te brengen..
Even een update:
Vorige week hebben mijn vriend en ik weer een uitgebreide discussie gehad.
Het bleek namelijk dat de afspraak die we hadden gemaakt, 2 keer per week raiden, voor hem inhield dat hij daarnaast ook nog ging spelen.
Waar ik een beetje bang voor ben, is dat als er geen duidelijke afspraken zijn, dat hij in no-time weer de hele week zit te spelen. Dit zei ik tegen hem, en toen gaf hij aan dat ik niet van hem kan eisen dat hij een bepaalde hoeveelheid speelt. Ik zei dat ik alleen maar wil dat we samen tijd doorbrengen, niet zozeer eisen dus. Toen gaf hij aan dat ik teveel over het spel zeur, en dat dat de reden is dat we nog niet samenwonen. Te belachelijk voor woorden natuurlijk, dat een spel dat in de weg staat.
Maar goed, 's avonds zit ik bij een vriendin, en vertel over die discussie. Zij zei dat ze ook denkt dat ik niet voor hem moet gaan bepalen wat hij doet of niet doet. Ik wil ook niet voor hem bepalen wat hij wel of niet doet, ik ben gewoon niet van plan mijn leven om een spel heen te plannen. Mijn vriendin is altijd erg eerlijk, daar heb ik ook het meest aan, dus nu twijfel ik een beetje of ik niet teveel zeur. Ik kaartte namelijk de afgelopen weken het onderwerp erg vaak aan bij mijn vriend, en kan me op zich wel voorstellen dat dat vervelend is, maar ik wil gewoon irritaties uit de weg ruimen voordat we weer gaan samenwonen.
Kortom, wat nu?
Even een update:
Vorige week hebben mijn vriend en ik weer een uitgebreide discussie gehad.
Het bleek namelijk dat de afspraak die we hadden gemaakt, 2 keer per week raiden, voor hem inhield dat hij daarnaast ook nog ging spelen.
Waar ik een beetje bang voor ben, is dat als er geen duidelijke afspraken zijn, dat hij in no-time weer de hele week zit te spelen. Dit zei ik tegen hem, en toen gaf hij aan dat ik niet van hem kan eisen dat hij een bepaalde hoeveelheid speelt. Ik zei dat ik alleen maar wil dat we samen tijd doorbrengen, niet zozeer eisen dus. Toen gaf hij aan dat ik teveel over het spel zeur, en dat dat de reden is dat we nog niet samenwonen. Te belachelijk voor woorden natuurlijk, dat een spel dat in de weg staat.
Maar goed, 's avonds zit ik bij een vriendin, en vertel over die discussie. Zij zei dat ze ook denkt dat ik niet voor hem moet gaan bepalen wat hij doet of niet doet. Ik wil ook niet voor hem bepalen wat hij wel of niet doet, ik ben gewoon niet van plan mijn leven om een spel heen te plannen. Mijn vriendin is altijd erg eerlijk, daar heb ik ook het meest aan, dus nu twijfel ik een beetje of ik niet teveel zeur. Ik kaartte namelijk de afgelopen weken het onderwerp erg vaak aan bij mijn vriend, en kan me op zich wel voorstellen dat dat vervelend is, maar ik wil gewoon irritaties uit de weg ruimen voordat we weer gaan samenwonen.
Kortom, wat nu?
maandag 21 mei 2007 om 09:54
Suuuz.
Jij bepaalt of je iets wel of niet tolereert.
Dat zijn jouw grenzen. Als je teveel zeurt (volgens je vriendin) dan betekent dat alleen maar dat jouw grenzen steeds worden overschreden.
Stoppen met zeuren betekent dat je niet langer over je grenzen laat gaan.
Stoppen met hem dus.
Als hij aangeeft dat jullie nog niet samenwonen o.a. vanwege dat gamen, dan weet je genoeg.
Het gamen is belangrijker dan jij bent!.
An jouw de keuze wat je hiermee doet.
Succes.
Jij bepaalt of je iets wel of niet tolereert.
Dat zijn jouw grenzen. Als je teveel zeurt (volgens je vriendin) dan betekent dat alleen maar dat jouw grenzen steeds worden overschreden.
Stoppen met zeuren betekent dat je niet langer over je grenzen laat gaan.
Stoppen met hem dus.
Als hij aangeeft dat jullie nog niet samenwonen o.a. vanwege dat gamen, dan weet je genoeg.
Het gamen is belangrijker dan jij bent!.
An jouw de keuze wat je hiermee doet.
Succes.
maandag 21 mei 2007 om 10:48
Ik vind je oplossing erg drastisch, want ik ben eerlijk gezegd ook een behoorlijke drammerd. Dingen moeten het liefst gaan zoals ik wil, en ik zal niet snel een mening over mij van iemand anders aannemen. Ik denk alleen dat vriendlief ergens wel een punt heeft. Ik heb wel gelijk in het punt dat hij te veel speelt, maar ik denk dat het hem een beetje gaat om de manier waarop ik het breng. Mijn vriendin kent me ook erg goed, dus zij weet ook hoe ik kan zijn.
Waar het me een beetje om gaat is dat ik wel snap dat het niet tof is dat als je bij je vriendin komt, ze elke keer aan het drammen is. Maar de reden dat ik er telkens over begin, is dat ik niet het idee heb dat we een overeenstemming bereiken. Nu bereik je die natuurlijk ook niet als je een ruzie hebt, in plaats van er normaal over te praten, daar zijn we beiden debet aan.
Hij heeft alleen van het weekend wel laten zien dat ik voor WoW ga.
Ik had vrijdag een spiraaltje laten zetten, en verging 's avonds van de pijn.
Hij zou 's avonds naar huis gaan, want hij had afgesproken om te gaan raiden, en was daarbij ook groupleader. Toen hij alleen zag dat ik nog niet eens een glas drinken voor mezelf kon pakken, heeft hij direct een van de mensen met wie hij zou raiden, gebeld, dat hij niet kwam. Hij is de hele avond lief bij me gebleven. Ik weet dat hij uitkeek naar die raid, maar hij is lekker bij mij gebleven.
Waar het me een beetje om gaat is dat ik wel snap dat het niet tof is dat als je bij je vriendin komt, ze elke keer aan het drammen is. Maar de reden dat ik er telkens over begin, is dat ik niet het idee heb dat we een overeenstemming bereiken. Nu bereik je die natuurlijk ook niet als je een ruzie hebt, in plaats van er normaal over te praten, daar zijn we beiden debet aan.
Hij heeft alleen van het weekend wel laten zien dat ik voor WoW ga.
Ik had vrijdag een spiraaltje laten zetten, en verging 's avonds van de pijn.
Hij zou 's avonds naar huis gaan, want hij had afgesproken om te gaan raiden, en was daarbij ook groupleader. Toen hij alleen zag dat ik nog niet eens een glas drinken voor mezelf kon pakken, heeft hij direct een van de mensen met wie hij zou raiden, gebeld, dat hij niet kwam. Hij is de hele avond lief bij me gebleven. Ik weet dat hij uitkeek naar die raid, maar hij is lekker bij mij gebleven.
maandag 21 mei 2007 om 10:56
Het is een keuze.
Je kiest ervoor om zijn game gedrag te accepteren of niet.
Een ander proberen te veranderen zal je niet lukken.
Daar gaat dit hele forum over.
Kun jij je neerleggen bij hetgeen hij doet of niet?
Indien niet, laat hem los en ga voor je geluk.
Wel? Hou op met zeuren en ga zelf ook een ander tijdverdrijf zoeken.
Zo simpel is het eigenlijk.
Je kiest ervoor om zijn game gedrag te accepteren of niet.
Een ander proberen te veranderen zal je niet lukken.
Daar gaat dit hele forum over.
Kun jij je neerleggen bij hetgeen hij doet of niet?
Indien niet, laat hem los en ga voor je geluk.
Wel? Hou op met zeuren en ga zelf ook een ander tijdverdrijf zoeken.
Zo simpel is het eigenlijk.
maandag 21 mei 2007 om 11:12
