Relaties
alle pijlers
Vriend vertrekt naar buitenland (voorgoed)
donderdag 21 juni 2007 om 14:58
Mijn vriend is in Nederland om hier een jaar te studeren. Ik wist van tevoren al dat hij eind juli zal gaan vertrekken, maar nu komt het erg dichtbij. Wij zijn in de vier maanden dat we elkaar kennen dichter na elkaar toe gegroeid. Eigen schuld dikke bult, maar ach liefde is blind.
Mijn vraag is, hebben jullie gelijke ervaringen en hoe zijn jullie ermee omgegaan? Hoe moet ik de dagen na 30 juli doorbrengen? :(
Mijn vraag is, hebben jullie gelijke ervaringen en hoe zijn jullie ermee omgegaan? Hoe moet ik de dagen na 30 juli doorbrengen? :(
donderdag 21 juni 2007 om 15:02
donderdag 21 juni 2007 om 15:35
Dankjewel Rianna, lief van je! 
Hij vertrekt naar Canada, het liefst zou ik hem daar een paar weken willen bezoeken. Helaas moet ik dan eerst hard sparen, dus het gaat nog wel even duren.
Hij vertrekt vanaf Londen. Hij stelde voor ons laatste weekend daar door te brengen, maar ik heb nee gezegd. Ik wil na het afscheid meteen naar huis of vrienden/familie om uit te huilen.
Hij vertrekt naar Canada, het liefst zou ik hem daar een paar weken willen bezoeken. Helaas moet ik dan eerst hard sparen, dus het gaat nog wel even duren.
Hij vertrekt vanaf Londen. Hij stelde voor ons laatste weekend daar door te brengen, maar ik heb nee gezegd. Ik wil na het afscheid meteen naar huis of vrienden/familie om uit te huilen.
donderdag 21 juni 2007 om 15:39
donderdag 21 juni 2007 om 15:40
Helaas heb ik hier wel ervaring mee, maar dan vanuit de positie van je vriend. En het is gewoon k*t, meer kan ik er niet van maken:(. De eerste keer hebben we na het afscheid veel gemaild en gebeld. Dat had ik toen wel echt nodig, maar het was achteraf misschien niet zo handig. Je voelt je namelijk maanden later nog 'de vriendin van' terwijl we allebei wisten dat er niet meer inzat en we elkaar waarschijnlijk nooit meer zouden zien.
De tweede keer (bij een ander...een ezel stoot zich in mijn geval rustig een paar keer aan dezelfde steen:$) heb ik het anders aangepakt. Het lastige is gewoon bepalen of jne het samen een kans geeft en ook nu was ik ervan overtuigd dat het niet ging werken. Ik wilde bijv. mijn studie in NL niet opgeven en hij kon niet zomaar voor altijd naar NL komen. We waren het er allebei wel over eens dat we het niet zouden trekken om jaren een lange afstandsrelatie te hebben waarbij we elkaar met mazzel één keer per jaar zouden zien. Dus we hebben heel rationeel besloten om er bij het afscheid een eind aan te maken. Dat is rationeel misschien wel een goede beslissing, maar gevoelsmatig natuurlijk veel moeilijker omdat op zich alles tussen ons goed was. Toen heb ik dus heel bewust minder contact met hem gehad de eerste maanden en me meer gericht op mijn eigen leven hier. Voor mij werkte dat beter. Maar goed, het is hoe dan ook een k*tgevoel, dus bij deze alvast een *;
De tweede keer (bij een ander...een ezel stoot zich in mijn geval rustig een paar keer aan dezelfde steen:$) heb ik het anders aangepakt. Het lastige is gewoon bepalen of jne het samen een kans geeft en ook nu was ik ervan overtuigd dat het niet ging werken. Ik wilde bijv. mijn studie in NL niet opgeven en hij kon niet zomaar voor altijd naar NL komen. We waren het er allebei wel over eens dat we het niet zouden trekken om jaren een lange afstandsrelatie te hebben waarbij we elkaar met mazzel één keer per jaar zouden zien. Dus we hebben heel rationeel besloten om er bij het afscheid een eind aan te maken. Dat is rationeel misschien wel een goede beslissing, maar gevoelsmatig natuurlijk veel moeilijker omdat op zich alles tussen ons goed was. Toen heb ik dus heel bewust minder contact met hem gehad de eerste maanden en me meer gericht op mijn eigen leven hier. Voor mij werkte dat beter. Maar goed, het is hoe dan ook een k*tgevoel, dus bij deze alvast een *;
Dat zeg ik....
donderdag 21 juni 2007 om 15:46
Hey Laksmi!
Kom een bij het topic 'long distance relaties' buurten.
Mijn vriend werkt op een cruiseschip sinds december vorig jaar. We hadden ook zo'n 4,5 maand een relatie toen hij weg ging. Hij zit nu ook in Canada en in Alaska. Om de 4 maanden heeft hij even vakantie hier in Nederland en hij verwacht dit nog een jaar of 2 tot 3 te blijven doen.
Op het long distance topic zal je wel wat herkenning vinden denk ik!
Afscheid nemen is niet tof, maar weet dat het iedere dag een stukje makkelijker wordt. Jullie kunnen misschien ook zo nu en dan bellen en zijn mails zullen misschien wel anders zijn als hij straks weer daar zit. Wat hebben jullie afgesproken? Blijven jullie wel een relatie houden als hij straks weg is of is het dan over?
Mijn vriend is afgelopen zaterdag weer vertrokken na 5 weken hier, en het is zeker niet gemakkelijk, maar liefde overwint alles als je dat beide wil!
Kom een bij het topic 'long distance relaties' buurten.
Mijn vriend werkt op een cruiseschip sinds december vorig jaar. We hadden ook zo'n 4,5 maand een relatie toen hij weg ging. Hij zit nu ook in Canada en in Alaska. Om de 4 maanden heeft hij even vakantie hier in Nederland en hij verwacht dit nog een jaar of 2 tot 3 te blijven doen.
Op het long distance topic zal je wel wat herkenning vinden denk ik!
Afscheid nemen is niet tof, maar weet dat het iedere dag een stukje makkelijker wordt. Jullie kunnen misschien ook zo nu en dan bellen en zijn mails zullen misschien wel anders zijn als hij straks weer daar zit. Wat hebben jullie afgesproken? Blijven jullie wel een relatie houden als hij straks weg is of is het dan over?
Mijn vriend is afgelopen zaterdag weer vertrokken na 5 weken hier, en het is zeker niet gemakkelijk, maar liefde overwint alles als je dat beide wil!
zaterdag 23 juni 2007 om 04:55
Hier nog een ervaringsdeskundige. Ik ben een tijdje terug zelf naar het buitenland verhuisd, terwijl ik een relatie van bijna 6 jaar had. In het begin was het inderdaad erg moeilijk. Ik kende hier niemand, miste hem ontzettend en hij ging gewoon door met zijn (en mijn) oude leven. Maar na een paar maanden ging het wat beter en ondanks dat ik hem nu natuurlijk nog weleens mis, raakte ik er wel aan gewend. In het begin belden we zeker 5 keer per week een uur. Langzamerhand werd dat wat minder (is ook zo onhandig vanwege het tijdsverschil) en nu bellen we vooral in het weekend. Ik merk ook dat ik er minder behoefte aan heb. Natuurlijk is het veel fijner om bij elkaar te zijn, maar als je er allebei energie insteekt, kan het haalbaar zijn (hoewel je als je langer bij elkaar ben wel een iets stevigere basis hebt).
zaterdag 23 juni 2007 om 12:18
Hoi Laksmi, balen dat je vriend vergoed gaat verhuizen...
maar het hoeft geen einde relatie te zijn natuurlijk. Een vriendin van mij zat ik dezelfde situatie (vriend verhuisde vergoed naar Duitsland) en zei hadden het opgelost door om en om elk weekend bij elkaar te zijn. Wel een dure oplossing en je ziet vrienden en familie dan wel minder, maar alles voor de liefde he! inmiddels hebben ze twee huisjes, 1 in Duitsland en 1 hier in Nederland. Hij heeft toch besloten uiteindelijk weer hier te komen wonen samen met haar en ze houden het huisje in Duitsland aan.
Zo kan het ook gaan dus.
Veel sterkte de komende maand!
maar het hoeft geen einde relatie te zijn natuurlijk. Een vriendin van mij zat ik dezelfde situatie (vriend verhuisde vergoed naar Duitsland) en zei hadden het opgelost door om en om elk weekend bij elkaar te zijn. Wel een dure oplossing en je ziet vrienden en familie dan wel minder, maar alles voor de liefde he! inmiddels hebben ze twee huisjes, 1 in Duitsland en 1 hier in Nederland. Hij heeft toch besloten uiteindelijk weer hier te komen wonen samen met haar en ze houden het huisje in Duitsland aan.
Zo kan het ook gaan dus.
Veel sterkte de komende maand!
zaterdag 23 juni 2007 om 21:07
Wat doe je zelf? Studeer je of werk je?Hoe serieus zie je de relatie? Wil je met deze man de rest van je leven delen?Ik zou op zoek gaan naar stagemogelijkheden of werk in Canada.Hoe denkt je vriend er over? Heeft hij er niet over nagedacht om misschien (langer) in Nederland te blijven of hier na het afronden van zijn studie weer heen te komen?Elkaar eens in de paar maanden zien is niet alles, maar beter dan niks. Dat hebben mijn vriend en ik ook jaren gedaan. Er is altijd nog msn, skype en sms, wat het idee wekt dat de ander niet zo idioot ver bij je vandaan is. Ik ben nu toch wel erg blij dat wij uiteindelijk samen een huis hebben en elkaar gewoon iedere dag kunnen zien.Veel sterkte in ieder geval.
maandag 25 juni 2007 om 10:44
Het probleem is dat ik een lange tijd werkloos was. Sinds een half jaar heb ik een leuke baan. Ik woon sinds kort ook in een leuk huis. Ik wil dit niet graag opgeven. Vooral omdat het me zoveel moeite heeft gekost dit voor elkaar te krijgen. Mocht ik terug komen uit Canada dan moet ik opnieuw beginnen. Daarnaast heb ik een hechte band met mijn familie, ik zal ze vreselijk missen. Ik ben nog nooit in Canada geweest, dus ik heb geen idee of het me gaat bevallen. Ik heb besloten mijn vriend op te zoeken in Canada. Ik hoop er zo’n twee of drie weken naar toe te gaan. En als het goed bevalt, kan ik altijd kijken voor werk/studie. Gelukkig heeft mijn vriend een grote liefde/interesse voor Nederland. Hij kan al redelijk Nederlands praten en is zeker van plan terug te komen. Misschien kan ik hem overhalen hier te komen wonen.
