Relaties
alle pijlers
Vriend wil minder vaak afspreken dan ik
zaterdag 8 augustus 2020 om 15:38
Beste mensen,
Ik zit ergens mee. Volgens mij maak ik het in mijn hoofd veel erger dan het is (althan, ddat hoop ik), maar het lukt me niet om te stoppen met malen dus misschien helpt het als ik het opschrijf. En misschien heeft iemand nog tips.
Ik heb een paar weken vakantie. Mijn vriend is net zijn baan kwijt. Nu is hij erg druk met solliciteren. We wonen niet samen en hij wil de komende weken alles op alles zetten om weer een nieuwe baan te vinden en dat begrijp ik natuurlijk heel goed. We zien elkaar doorgaans 1x per week en nu wil hij dat tijdelijk terugschroeven naar 1x per 2 weken. Dit omdat we niet heel dicht bij elkaar wonen (1,5 uur met de auto enkele reis, voor mij geen probleem, zeker niet in vakantie).
Omdat we eerder hadden afgesproken om juist in mijn vakantie wat meer tijd samen door te brengen, vind ik dit erg jammer. Meer dan ik zou willen toegeven.
Vorig jaar hebben we ook al heel weinig tijd samen gehad tijdens de zomer. We kenden elkaar toen net en hij had al vakantie geboekt met zijn familie. Toen hij terugkwam, begon hij na ca 1,5 week met zijn (toen) nieuwe baan en in de tussentijd had hij ook geen tijd meer om dingen samen te ondernemen. Toen vond ik dat jammer, maar begreep het nog wel en we kenden elkaar ook nog niet zo lang.
Rond de kerst hadden we tegelijk bijna 2 weken vrij, maar ook toen vond hij het in eerste instantie te zwaar om vaker dan 1x iets samen te doen. Hij was erg moe en wilde vooral uitrusten. Pas toen hij besefte dat we elkaar dan 3 weken niet zouden zien (ivm buitenlandse reis voor mijn werk week daarop), wilde hij wel nog een keer afspreken.
In april zouden we een paar dagen samen weggaan, maar door corona is dat er niet van gekomen.
Misschien goed om te vermelden, zonder daar verder op in te willen gaan, dat mijn vorige relatie niet goed verliep (misbruik, liegen, emotionele chantage etc.).
Bij mijn huidige vriend heb ik nooit dit soort vermoedens gehad en voelt het wel echt goed als we samen zijn, bellen (gemiddeld 1x per week) of tussendoor contact hebben via WhatsApp. Heb ook absoluut niet het idee dat hij niet voor mij zou gaan of me gebruikt oid., maar eerder dat het soort van onhandigheid is of niet goed tijd kunnen inschatten.
Alleen spelen bij mij nu de onzekerheid en negatieve gedachten weer op en ik weet niet hoe dit te stoppen...
Ik weet niet zo goed hoe ik dit met hem zou kunnen bespreken, maar zit er wel echt mee. Vooral dat ik hem nu zo weinig zie/spreek maakt dit lastig en is eigenlijk ook iets dat ik graag anders zou zien. Maar hoe begin ik hierover?
Alle tips zijn welkom
Ik zit ergens mee. Volgens mij maak ik het in mijn hoofd veel erger dan het is (althan, ddat hoop ik), maar het lukt me niet om te stoppen met malen dus misschien helpt het als ik het opschrijf. En misschien heeft iemand nog tips.
Ik heb een paar weken vakantie. Mijn vriend is net zijn baan kwijt. Nu is hij erg druk met solliciteren. We wonen niet samen en hij wil de komende weken alles op alles zetten om weer een nieuwe baan te vinden en dat begrijp ik natuurlijk heel goed. We zien elkaar doorgaans 1x per week en nu wil hij dat tijdelijk terugschroeven naar 1x per 2 weken. Dit omdat we niet heel dicht bij elkaar wonen (1,5 uur met de auto enkele reis, voor mij geen probleem, zeker niet in vakantie).
Omdat we eerder hadden afgesproken om juist in mijn vakantie wat meer tijd samen door te brengen, vind ik dit erg jammer. Meer dan ik zou willen toegeven.
Vorig jaar hebben we ook al heel weinig tijd samen gehad tijdens de zomer. We kenden elkaar toen net en hij had al vakantie geboekt met zijn familie. Toen hij terugkwam, begon hij na ca 1,5 week met zijn (toen) nieuwe baan en in de tussentijd had hij ook geen tijd meer om dingen samen te ondernemen. Toen vond ik dat jammer, maar begreep het nog wel en we kenden elkaar ook nog niet zo lang.
Rond de kerst hadden we tegelijk bijna 2 weken vrij, maar ook toen vond hij het in eerste instantie te zwaar om vaker dan 1x iets samen te doen. Hij was erg moe en wilde vooral uitrusten. Pas toen hij besefte dat we elkaar dan 3 weken niet zouden zien (ivm buitenlandse reis voor mijn werk week daarop), wilde hij wel nog een keer afspreken.
In april zouden we een paar dagen samen weggaan, maar door corona is dat er niet van gekomen.
Misschien goed om te vermelden, zonder daar verder op in te willen gaan, dat mijn vorige relatie niet goed verliep (misbruik, liegen, emotionele chantage etc.).
Bij mijn huidige vriend heb ik nooit dit soort vermoedens gehad en voelt het wel echt goed als we samen zijn, bellen (gemiddeld 1x per week) of tussendoor contact hebben via WhatsApp. Heb ook absoluut niet het idee dat hij niet voor mij zou gaan of me gebruikt oid., maar eerder dat het soort van onhandigheid is of niet goed tijd kunnen inschatten.
Alleen spelen bij mij nu de onzekerheid en negatieve gedachten weer op en ik weet niet hoe dit te stoppen...
Ik weet niet zo goed hoe ik dit met hem zou kunnen bespreken, maar zit er wel echt mee. Vooral dat ik hem nu zo weinig zie/spreek maakt dit lastig en is eigenlijk ook iets dat ik graag anders zou zien. Maar hoe begin ik hierover?
Alle tips zijn welkom
zondag 7 februari 2021 om 15:07
B1loemetje schreef: ↑07-02-2021 09:40Je noemde dat je nooit anders meegemaakt hebt. Heb je thuis (als kind) wél anders gezien, hoe een liefdevolle, wederkerige relatie kan zijn?
Ja dat wel, mijn ouders hebben een hele harmonieuze relatie. Maar zelf heb ik dat nog nooit zo meegemaakt.
zondag 7 februari 2021 om 15:09
Ik sprak hem net. Blijkbaar is hij gisteravond naar zijn eigen appartement gegaan. Daar zouden we vandaag ook afspreken. Ergens doet dat pijn, dat hij dat niet spontaan vertelde (terwijl ik tegelijk vind dat hij dat niet verplicht is, heel dubbel en zo voelt het ook). Maar misschien stel ik me nu aan. Dat denk ik vaak, dat iets aan mij ligt en niet aan een ander.Leergierig schreef: ↑07-02-2021 09:03Er was gisteren al bekend dat het zou sneeuwen. Hij had gisteren naar je toe kunnen komen en blijven slapen.
zondag 7 februari 2021 om 15:13
Dankjewel, ik sta er zeker voor open en het helpt om mijn gedachten op een rij te krijgen. Ik kan er nu nog niet goed afstand van nemen om een of andere reden. Maar dat komt wel steeds sneller op deze manier.S-Groot schreef: ↑07-02-2021 09:45De meesten van ons zijn een stuk ouder dan jij, zijn gepokt en gemazeld en hebben om ons heen een hoop gezien. Dat maakt dat je signalen veel sneller herkent en kunt duiden. Het is niet raar om dat op jongere leeftijd minder goed door te hebben. Het is juist heel wijs dat je onze duidingen serieus neemt. Je hoeft/moet ze niet meteen als vaste waarheid aan( te )nemen, maar ervoor open staan en dan zelf voelen en bedenken wat bij jou en jouw situatie past is dus wel wijs. En dat doe je nu volgens mij (en dan nog heb je alle recht op je eigen lessen).
Ik voel me steeds zo verward
zondag 7 februari 2021 om 15:14
ik denk, dat als jij later terugkijkt op deze relatie (je hebt dan een leukere vriend) je je afvraagt, waarom je ooit dacht, dat dit een leuke relatie wasLuckyDucky_001 schreef: ↑07-02-2021 15:09Ik sprak hem net. Blijkbaar is hij gisteravond naar zijn eigen appartement gegaan. Daar zouden we vandaag ook afspreken. Ergens doet dat pijn, dat hij dat niet spontaan vertelde (terwijl ik tegelijk vind dat hij dat niet verplicht is, heel dubbel en zo voelt het ook). Maar misschien stel ik me nu aan. Dat denk ik vaak, dat iets aan mij ligt en niet aan een ander.
Het ligt echt niet allemaal aan zijn moeder, hij heeft gewoon zelf geen zin in je
Er zijn echt mannen die leuker zijn
zondag 7 februari 2021 om 15:15
Foechoer schreef: ↑07-02-2021 09:45Volgens mij is het een gezond teken dat je hier twijfels bij hebt. Het voelt misschien voor jou deels als een goede relatie omdat je het vergelijkt met iets veel ergers, maar het is gewoon niet wat je wilt en wat je nodig hebt.
Deze man heeft niet dezelfde behoeften als jij qua contact en staat ook nog onder invloed van zijn moeder die zijn aandacht niet wenst te delen met zijn partner. Hij is nog lang niet op het punt dat hij daarin zijn eigen plan kan trekken. Je kunt er natuurlijk op gaan inzetten om hem tot een soort project te maken, maar als de wens om jou te zien niet in hem zit dan zal elke verbetering steeds maar tijdelijk houdbaar blijken. En jij cijfert jezelf weg voor de lieve vrede of om zijn gevoelens te sparen.
Als je één les zou moeten trekken uit je vorige relatie is het dat jouw gevoel net zo waardevol is als dat van een ander en dat je het voor minder dan een relatie waar je blij van wordt niet meer doet. Sterker nog, jij bent de enige die absolute prioriteit een dat gevoel kunt geven en dat mag je jezelf ook gunnen. Ik dit geval zou ik ook echt niet bang zijn voor stalking of iets in die geest, daar heeft deze man de energie en motivatie niet voor. Hooguit probeert hij je een schuldgevoel te geven als je het uitmaakt, maar dat is een small price to pay voor de vrijheid om een relatie te zoeken die wel bij je past.
Dit is heel erg waar denk ik. Maakt het niet makkelijker, veroorzaakt misschien juist de verwarring die ik nu voel.
zondag 7 februari 2021 om 15:16
zondag 7 februari 2021 om 15:21
viva-amber schreef: ↑07-02-2021 15:16TO, je vraagt heel weinig van hem en zelf daarin komt hij je zelden tegemoet en toch ben je elke keer weer intens blij met elke kruimel.
Ik denk dat ik zo bang ben om veel te vragen dat ik al die tijd te weinig heb gevraagd. En voor mijn gevoel is het nu te laat ofzo...
zondag 7 februari 2021 om 15:23
te laat?LuckyDucky_001 schreef: ↑07-02-2021 15:21Ik denk dat ik zo bang ben om veel te vragen dat ik al die tijd te weinig heb gevraagd. En voor mijn gevoel is het nu te laat ofzo...
en dus? moet je voor altijd ongelukkig met hem samen blijven?
Jij hebt het hem keer p keer verteld, hij verandert niet. Zijn schuld, dat jij er klaar mee bent
zondag 7 februari 2021 om 15:27
Te laat om te herstellen? Ik weet het niet. Ik twijfel zo of ik er alles aan doe of aan gedaan heb om het wél te laten slagen, ben zo bang dat ik spijt krijg als ik er nu mee ophou.
zondag 7 februari 2021 om 15:31
Maar hij is helemaal niet leuk met jeLuckyDucky_001 schreef: ↑07-02-2021 15:27Te laat om te herstellen? Ik weet het niet. Ik twijfel zo of ik er alles aan doe of aan gedaan heb om het wél te laten slagen, ben zo bang dat ik spijt krijg als ik er nu mee ophou.
zondag 7 februari 2021 om 15:43
LuckyDucky_001 schreef: ↑07-02-2021 15:27Te laat om te herstellen? Ik weet het niet. Ik twijfel zo of ik er alles aan doe of aan gedaan heb om het wél te laten slagen, ben zo bang dat ik spijt krijg als ik er nu mee ophou.
Waar zou je spijt van krijgen denk je? Wat is het allerergste dat er kan gebeuren? Dat je nooit meer een ander zou vinden?
Het klinkt alsof jij je liever alleen voelt in een relatie dan alleen als single. Terwijl je alleen als single een grotere kans hebt op het vinden van een partner die beter bij je past.
zondag 7 februari 2021 om 15:46
Heb je wel eens met je ouders hierover gesproken? Over dat je je niet welkom voelt bij je vriends moeder, over dat je je vriend minder vaak ziet dan je zou willen? Wat voor advies zouden je ouders geven?
Je vorige relatie was een stuk slechter schrijf je in de OP. Dat je in deze relatie niet wordt misbruikt en dat jou geen emotionele schade wordt toegedaan betekent niet dat dit de beste relatie is die je kunt hebben.
Je vorige relatie was een stuk slechter schrijf je in de OP. Dat je in deze relatie niet wordt misbruikt en dat jou geen emotionele schade wordt toegedaan betekent niet dat dit de beste relatie is die je kunt hebben.
zondag 7 februari 2021 om 16:53
LuckyDucky_001 schreef: ↑07-02-2021 15:27Te laat om te herstellen? Ik weet het niet. Ik twijfel zo of ik er alles aan doe of aan gedaan heb om het wél te laten slagen, ben zo bang dat ik spijt krijg als ik er nu mee ophou.
Dit is de 'sunk cost fallacy', een mentale bias die ons ervan weerhoudt om een punt te zetten achter iets waarin we investeren maar dat geen rendement oplevert. Met als gevolg dat je als je nu doorgaat over een jaar nog meer energie hebt geinvesteerd (dus verder in het rood staat bij jezelf) en nog steeds met lege handen of kruimels staat. Die strategie is wel menselijk, maar niet heel rationeel.
Als je in een ongezonde relatie hebt gezeten dan ben je vaak jezelf een beetje kwijt geraakt. Je moet dan aan de slag om terug bij jezelf te komen. In deze relatie ben je er in minder dan een jaar achter dat dit het ook niet voor je is. Dat is pure winst, alleen moet je dan nu nog leren om door te pakken. Ja, het is jammer dat deze man niet is wat je dacht of hoopte en de potentie die je in hem zag niet kan vervullen. Maar nog jammerder is het als je aan die hoop vast blijft houden terwijl de realiteit daar geen enkele aanleiding toe geeft.
Je bent aan het leren en ontdekken waar een relatie voor jou aan moet voldoen. Het feit dat dit het ook niet is geeft je hele waardevolle informatie. De volgende keer weet je nog weer beter waar je op moet letten en kun je in een veel vroeger stadium je conclusies trekken als het eigenlijk van dichtbij toch niks blijkt te zijn. Dat proces is soms rottig, maar uiteindelijk kun je alleen maar gelukkig worden als je weet waar je grenzen liggen en die ook durft te handhaven. Alleen dan kun je de persoon vinden die jou aanvult en niet leegtrekt.
zondag 7 februari 2021 om 22:16
Ik had in mijn laatste relatie soms het gevoel van: dit mag niet mislukken, want de vorige keren lukte het ook al niet.
Een gevoel alsof je dan zelf gefaald hebt als de relatie eindigt. Omdat je weer geen (goede) relatie hebt kunnen vasthouden. Omdat je op een gegeven moment op een punt komt in je leven dat je relatie “voor altijd” moet zijn. Dat dit “het” is... en dat je daarmee genoegen neemt omdat de onzekerheid als single nog veel groter is. Je legt je dus maar neer bij de situatie.
Is dat iets dat je bij jezelf herkent?
Ik ben er zelf vorig jaar uitgestapt. Heb geaccepteerd dat ook mijn relatie “het” niet was, op mijn 30e, waar om me heen juist iedereen een stap voorwaarts zet in hun relaties en ik voor mijn gevoel achteruit. Destijds voelde ik dat zo.
Inmiddels helemaal content met mijn beslissing en ik ben er zoveel sterker van geworden op persoonlijk vlak. Heb weer van en over mezelf mogen leren de afgelopen jaren en weet nu ook heel goed wat ik wel en niet wil in een eventuele volgende relatie.
Ik hoop dat jij voor jezelf de beste keuze kan maken, waar jij het gelukkigst van wordt, bij iemand waar je je geborgen, veilig en welkom voelt.
Is dat deze man?
Een gevoel alsof je dan zelf gefaald hebt als de relatie eindigt. Omdat je weer geen (goede) relatie hebt kunnen vasthouden. Omdat je op een gegeven moment op een punt komt in je leven dat je relatie “voor altijd” moet zijn. Dat dit “het” is... en dat je daarmee genoegen neemt omdat de onzekerheid als single nog veel groter is. Je legt je dus maar neer bij de situatie.
Is dat iets dat je bij jezelf herkent?
Ik ben er zelf vorig jaar uitgestapt. Heb geaccepteerd dat ook mijn relatie “het” niet was, op mijn 30e, waar om me heen juist iedereen een stap voorwaarts zet in hun relaties en ik voor mijn gevoel achteruit. Destijds voelde ik dat zo.
Inmiddels helemaal content met mijn beslissing en ik ben er zoveel sterker van geworden op persoonlijk vlak. Heb weer van en over mezelf mogen leren de afgelopen jaren en weet nu ook heel goed wat ik wel en niet wil in een eventuele volgende relatie.
Ik hoop dat jij voor jezelf de beste keuze kan maken, waar jij het gelukkigst van wordt, bij iemand waar je je geborgen, veilig en welkom voelt.
Is dat deze man?
zondag 7 februari 2021 om 22:38
LuckyDucky_001 schreef: ↑07-02-2021 15:27Te laat om te herstellen? Ik weet het niet. Ik twijfel zo of ik er alles aan doe of aan gedaan heb om het wél te laten slagen, ben zo bang dat ik spijt krijg als ik er nu mee ophou.
En wat doet hij dan? Het is trekken aan een dood paard. Het zit er niet in. Er gaat een last van je af vallen als je er mee stopt.
maandag 8 februari 2021 om 21:34
Herkenbaar. Heb alleen je eerste bericht gelezen. Heb ook pas relatie verbroken, omdat jongen me steeds minder vaak wilde zien. Afspreken kwam steeds meer vanuit mijn kant. Hij zei dat hij druk had met werk en dat zijn hoofd vol zat. Uiteindelijk bleek hij twijfels over de relatie te hebben en had ik het gevoel dat hij mij meer als last zag... Omdat hij nu niet 100% voor me kon geven, hebben we de relatie verbroken. Uiteindelijk hebben we maar 3-4 maanden een relatie gehad. Trekken aan een dood paard is zo vermoeiend en je wordt er zo onrustig en onzeker van! Je verdient beter, echt waar!
dinsdag 9 februari 2021 om 17:29
TO, je hebt in het verleden een hele foute relatie gehad waarin jouw grenzen zwaar waren overschreden. Iedere andere relatie die dan minder erg lijkt, lijkt dan goed of in ieder geval iets is dat je niet zomaar weg gooit voor jouw gevoel. Ik denk dat je de lat veel hoger moet leggen en precies mag gaan onderzoeken wat jouw grenzen zijn en wat jij allemaal wil. Dat ben je echt waard. Is er een match dan zal het ook goed zitten en dan zal het ook goed voelen. Ga dus na of een man daar aan kan voldoen en blijf anders gewoon een tijdje alleen. Beter alleen dan een halve vriend. Wat wil jij, jij wil een man die goed voor je is en die tijd met jou wil doorbrengen. Deze man voldoet daar niet aan. Het is waarschijnlijk niet gemakkelijk de knoop door te hakken in jouw situatie en jezelf daadwerkelijk van hem te bevrijden. Ik hoop voor jou wel dat je dat snel toch gaat doen. Je verdient zoveel beter en iemand die jou wel graag ziet op een manier en met de frequentie die bij jou past. Dus leg de lat echt hoger voor jezelf dat ben je waard.
dinsdag 9 februari 2021 om 17:54
Bedankt. Wist niet dat daar een term voor was. Heb dat ook meegemaakt: je verwacht dan iets vanwege de investering, maar de uitkomst is dat er nog steeds meer in blijft gaan dan eruit komt.Foechoer schreef: ↑07-02-2021 16:53Dit is de 'sunk cost fallacy', een mentale bias die ons ervan weerhoudt om een punt te zetten achter iets waarin we investeren maar dat geen rendement oplevert. Met als gevolg dat je als je nu doorgaat over een jaar nog meer energie hebt geinvesteerd (dus verder in het rood staat bij jezelf) en nog steeds met lege handen of kruimels staat. Die strategie is wel menselijk, maar niet heel rationeel.
Als het een vriendschap was, zou ik zeggen: zet het contact op een laag pitje, nodig nog uit voor je verjaardag en kijk of er nog eens een leuke uitnodiging terug uitkomt zonder veel te verwachten, maar dit is een liefdesrelatie. Dat werkt zo niet met gradaties, van beste vriend, naar vriend, kennis, naar vage kennis etc.
zaterdag 13 februari 2021 om 08:36
Allemaal heel erg bedankt voor de reacties! Het zet mij erg aan het denken en dat was ook de bedoeling. Het gevoel van dat ik afstand kan nemen moet bij mij echt groeien, dat lukt niet "zomaar". Voor mijn gevoel voel ik nu nog teveel om het helemaal los te laten, maar ik merk wel dat dat gevoel langzaam begint weg te ebben. Ik ben het nog steeds allemaal aan het verwerken, wat tijd kost voor mij, maar ik houd jullie op de hoogte als er grote ontwikkelingen zijn.
Nogmaals ontzettend bedankt!
Nogmaals ontzettend bedankt!
