Relaties
alle pijlers
Waarom durf ik hem niet loslaten?
maandag 6 augustus 2007 om 10:20
7 maanden geleden is het tot een breuk gekomen tussen mij en mijn ex. Lang verhaal, hij heeft de relatie verbroken (en voor zijn vrouw en kindjes gekozen). Ik heb me bij de situatie neergelegd, en heb ondertussen een nieuwe vriend. Het gaat super tussen ons, we zijn volop mijn spulletjes aan het verhuizen zodat we officieel kunnen samenwonen (we wonen eigenlijk al 4 maanden samen hehe).
Ik weet niet waarom, maar ik blijf mijn ex opzoeken. Ik wil hem graag loslaten, maar heb schrik dat ik hem dan nooit meer zal horen, niet zal weten hoe het met hem gaat enz... Hij woont op een dik half uur rijden van mijn vriend (waar ik nu ga wonen) en in een gemeente waar ik eigenlijk nooit kom. Op zich geen probleem, alleen gaat hij tijdens het weekend werken aan een huis dat op 10 min rijden is van mijn vriend, en ik kan langs die weg ook naar mijn werk rijden. Dus nu is het vakantie, en hij logeert daar met zijn gezinnetje. Dat doet hij ieder jaar.
En toch kan ik het niet laten om voorbij te rijden, om te kijken of zijn wagen er staat... om dan achteraf opgelucht te zijn dat ik hem niet gezien heb en mezelf de vraag stel waarom ik toch altijd moet voorbij rijden. Vorige week kwam ik hem natuurlijk tegen, hij was aan het wandelen met zijn vrouw en kindjes. Ik ben hem vlug voorbij gereden, omdat ik schrik had dat hij me zou herkennen. Of hij me gezien heeft weet ik niet (zijn vrouw zeker niet, die kent mij vaag van op foto en kent zeker mijn wagen niet), maar ik zag hem toch nog eens achterkom kijken...
Maar dat is niet alles. Ik heb pas onlangs zijn berichtjes in mijn gsm gewist, en dan nog niet allemaal. De grappige heb ik laten staan. Ik kan in zijn mailbox (ik ben de enige die ernaar stuur), dus ik weet wanneer hij mijn mails leest. Op de ene mailbox kan zijn vrouw ook, daar stuur ik grapjes naar, de andere mailbox is van hem alleen, heeft zijn vrouw geen weet van. Ik kijk regelmatig of hij zijn mails gelezen heeft (die ik gestuurd heb). Dat doet hij zelden. Ook heb ik hem in mijn msn-lijstje staan, dus weet ik wanneer hij online is.
Aan de ene kant wil ik hem heel graag loslaten en gewoon verder gaan met mijn vriend die me heel gelukkig maakt, aan de andere kant zou ik zo graag bevriend met hem willen zijn, het is een superkerel met enorm veel gevoel voor humor, we hebben altijd de grootste lol gehad samen.
Ik zou zo graag doorgaan met mijn huidig leventje, en hem zoveel mogelijk naar de achtergrond plaatsen. Maar ergens wil ik hem laten zien dat ik gelukkig ben, ook zonder hem. Ik zou hem zo graag nog 1x spreken, maar ik weet dat dat om problemen vragen is. Ik heb precies het gevoel dat ik toch nog aan het hopen ben dat hij terugkomt naar mij, maar eigenlijk wil ik dat niet. Ik heb nu alles wat ik wil. En ik vind het totaal niet eerlijk tegenover mijn huidige vriend, die echt enorm veel over heeft voor mij en heel veel doet voor mij.
Waarom durf ik mijn ex dan niet los te laten?
Ik weet niet waarom, maar ik blijf mijn ex opzoeken. Ik wil hem graag loslaten, maar heb schrik dat ik hem dan nooit meer zal horen, niet zal weten hoe het met hem gaat enz... Hij woont op een dik half uur rijden van mijn vriend (waar ik nu ga wonen) en in een gemeente waar ik eigenlijk nooit kom. Op zich geen probleem, alleen gaat hij tijdens het weekend werken aan een huis dat op 10 min rijden is van mijn vriend, en ik kan langs die weg ook naar mijn werk rijden. Dus nu is het vakantie, en hij logeert daar met zijn gezinnetje. Dat doet hij ieder jaar.
En toch kan ik het niet laten om voorbij te rijden, om te kijken of zijn wagen er staat... om dan achteraf opgelucht te zijn dat ik hem niet gezien heb en mezelf de vraag stel waarom ik toch altijd moet voorbij rijden. Vorige week kwam ik hem natuurlijk tegen, hij was aan het wandelen met zijn vrouw en kindjes. Ik ben hem vlug voorbij gereden, omdat ik schrik had dat hij me zou herkennen. Of hij me gezien heeft weet ik niet (zijn vrouw zeker niet, die kent mij vaag van op foto en kent zeker mijn wagen niet), maar ik zag hem toch nog eens achterkom kijken...
Maar dat is niet alles. Ik heb pas onlangs zijn berichtjes in mijn gsm gewist, en dan nog niet allemaal. De grappige heb ik laten staan. Ik kan in zijn mailbox (ik ben de enige die ernaar stuur), dus ik weet wanneer hij mijn mails leest. Op de ene mailbox kan zijn vrouw ook, daar stuur ik grapjes naar, de andere mailbox is van hem alleen, heeft zijn vrouw geen weet van. Ik kijk regelmatig of hij zijn mails gelezen heeft (die ik gestuurd heb). Dat doet hij zelden. Ook heb ik hem in mijn msn-lijstje staan, dus weet ik wanneer hij online is.
Aan de ene kant wil ik hem heel graag loslaten en gewoon verder gaan met mijn vriend die me heel gelukkig maakt, aan de andere kant zou ik zo graag bevriend met hem willen zijn, het is een superkerel met enorm veel gevoel voor humor, we hebben altijd de grootste lol gehad samen.
Ik zou zo graag doorgaan met mijn huidig leventje, en hem zoveel mogelijk naar de achtergrond plaatsen. Maar ergens wil ik hem laten zien dat ik gelukkig ben, ook zonder hem. Ik zou hem zo graag nog 1x spreken, maar ik weet dat dat om problemen vragen is. Ik heb precies het gevoel dat ik toch nog aan het hopen ben dat hij terugkomt naar mij, maar eigenlijk wil ik dat niet. Ik heb nu alles wat ik wil. En ik vind het totaal niet eerlijk tegenover mijn huidige vriend, die echt enorm veel over heeft voor mij en heel veel doet voor mij.
Waarom durf ik mijn ex dan niet los te laten?
maandag 6 augustus 2007 om 12:23
maandag 6 augustus 2007 om 13:21
Zal ook wel zielig zijn. Ik besef dat ik niet goed bezig ben. En als ik moet kiezen: mijn huidige vriend of blijven dobberen in het verleden en 'wachten' op mijn ex, dan is mijn keuze heel vlug gemaakt.
Inderdaad gedaan met tijd te verspelen aan mijn ex. Ik ga mijn tijd wat beter verdelen en me bezig houden met mijn nieuw leventje, op zoek gaan naar vrienden in mijn nieuwe woonplaats door me wat meer onder de mensen te begeven in plaats van tijd te verspelen met rondjes te rijden in niemandsland...
maandag 13 augustus 2007 om 16:47
Ben gisteren tot de ontdekking gekomen dat ik niet zozeer vasthoudt aan mijn ex, dan wel aan mijn verleden. Dat zal waarschijnlijk de grootste reden zijn waarom ik langs zijn 'vakantiehuis' rijd. Dat is een plaats waar ik weken mijn uurtjes versleten heb, waar ik een hele leuke tijd beleefd heb en wat me ook enorm veel deugd gedaan heeft, even iets anders dan opstaan, werken, slapen. Was ook wel werken, maar iets helemaal anders dan wat ik doordeweeks doe. Geen stress, alleen heel veel fun.
Maar hoe laat ik mijn verleden los? Ik wil helemaal niet meer in het verleden leven, maar dat lukt mij totaal niet. Ik blijf terug grijpen naar vorig jaar. Ik kan gewoon die knop niet omzetten en ik weet niet waarom...
Maar hoe laat ik mijn verleden los? Ik wil helemaal niet meer in het verleden leven, maar dat lukt mij totaal niet. Ik blijf terug grijpen naar vorig jaar. Ik kan gewoon die knop niet omzetten en ik weet niet waarom...
dinsdag 4 september 2007 om 10:58
Hellow dames,
hier ben ik nog eens.
Zijn een paar weken verder en ik heb ondertussen mijn ex kunnen laten voor wat hij was. Probleem wat ik wel nog heb is dat ik mijn verleden niet achter me kan laten. Bepaalde dingen kan ik niet loslaten. Ik vergelijk onbewust mijn huidige vriend met mijn exjes. Bv had zitten wegdromen met mijn ex over kindjes. Aan die droom is abrupt een einde gekomen. Mijn huidige vriend ziet dolgraag kinderen en zou er heel graag volgend jaar 'aan beginnen'. Ik wil dolgraag kinderen, maar durf er nu mijn hoop niet meer op zetten. Ik durf niet meer dromen, heb schrik dat als ik terug durf hopen, mijn hoop me terug afgenomen zal worden. Ik heb gewoon van alles enorm veel schrik. Veel plannen maken durf ik niet, ik durf niet meer in de toekomst kijken. Vriendlief vindt het natuurlijk niet leuk dat hij vergeleken wordt met mijn exen, terecht natuurlijk. Hij is inderdaad niet zo, maar ik durf het precies niet laten doordringen. Nu heb ik een psycholoog gevonden die sessies doet via internet. En ik denk dat dat voor mij misschien geen slecht idee zou zijn. Of vinden jullie dat te ver gezocht?
hier ben ik nog eens.
Zijn een paar weken verder en ik heb ondertussen mijn ex kunnen laten voor wat hij was. Probleem wat ik wel nog heb is dat ik mijn verleden niet achter me kan laten. Bepaalde dingen kan ik niet loslaten. Ik vergelijk onbewust mijn huidige vriend met mijn exjes. Bv had zitten wegdromen met mijn ex over kindjes. Aan die droom is abrupt een einde gekomen. Mijn huidige vriend ziet dolgraag kinderen en zou er heel graag volgend jaar 'aan beginnen'. Ik wil dolgraag kinderen, maar durf er nu mijn hoop niet meer op zetten. Ik durf niet meer dromen, heb schrik dat als ik terug durf hopen, mijn hoop me terug afgenomen zal worden. Ik heb gewoon van alles enorm veel schrik. Veel plannen maken durf ik niet, ik durf niet meer in de toekomst kijken. Vriendlief vindt het natuurlijk niet leuk dat hij vergeleken wordt met mijn exen, terecht natuurlijk. Hij is inderdaad niet zo, maar ik durf het precies niet laten doordringen. Nu heb ik een psycholoog gevonden die sessies doet via internet. En ik denk dat dat voor mij misschien geen slecht idee zou zijn. Of vinden jullie dat te ver gezocht?
zaterdag 8 september 2007 om 00:57
Hi!
Snap en herken jouw verhaal goed.
Alles is vrij normaal wat je denkt, dus dat is een ding waar je je geen zorgen ove rmoet maken,
Heb je gemerkt dat hij er een punt achter heeft gezet?
Hij was daar aan toe, jij kon niet anders dan accepteren.
Jij was misschien wel gewoon verder gegaan in die tijd, dus logisch dat het voor jou nog niet afgelsoten is.
Als het aan jou lag, was het nu nog aan zeg maar.
Jouw besef komt nog. Je loopt nog een fase achter.
Jullie hebben een mooie tijd gehad, hij was bij jou omdat je interessant was, daar moet je nooit aan twijfelen.
Maar jij bent tijdelijk en die vrouw en kinderen ziet hij meer als toekomst.
Zie hem ook als tijdelijk, en probeer te begrijpen dat jullie er alles uit gehaald hebben wat er in zat (want het hoorde natuurlijk niet).
Meer zit er niet in. Dus langrijden mag wel, die mailtjes ook, het kan allemaal, maar het leidt nergens toe.
Alleen maar naar obsessie en teleurstelling. Denk aan de mooie leuke dingen en zeg ook tegen jezelf dat je daar weer recht op hebt. Nu is het de beurt aan jouw vriend om jou gelukkig te maken.
Wees ook blij dat je zijn vrouw niet bent. Die zit nu met een man die een tijd met een ander doorbracht, is dat iemand die jij voor altijd wil?
Voor nu is het klaar tussen jullie.
En wie weet, zit er meer in maar dat moet dan zijn kant komen.
Daar is hij dus wel al eerlijk en duidelijk in geweest.
Succes komt allemaal goed, tijd verstrijkt en dan kunnen jullie best 'vrienden' worden.
Maar niet nu.
zaterdag 8 september 2007 om 11:56
Hey Kroesje,
bedankt voor je reactie.
Ik had onlangs een droom waarin hij terug naar mij toe kwam, me zei dat zijn vrouw zwanger geweest was maar een miskraam had, en dat hij me terug wou. Ik weet dat dromen heel intens kunnen zijn, maar in die droom had ik helemaal geen gevoelens meer voor hem. Heb hem toen ook gezegd dat dat wel allemaal waar kon zijn, maar dat ik hem niet meer moest. Dat ik iemand anders had die me heel graag ziet, die ik heel graag zie en die heel goed voor mij zorgt enz... Toen ik wakker werd voelde ik me enorm opgelucht en sindsdien gaat het echt goed met mij. Ik heb de behoefte niet meer om langs te rijden (moet soms wel nog, zoals straks, maar ik zal niet kijken of zijn wagen er staat), msn staat ook niet meer open, mails stuur ik hem niet meer... Ik vroeg deze morgen nog aan mijn vriend of ik nog veel praatte over hem (dat bleek een slechte gewoonte te zijn van mij). En hij zei dat het inderdaad heel veel verbetert was, en dat blijkt sinds die droom te zijn. Blijkbaar was die droom de 'afsluiter' voor mij. Vrienden met hem hoef ik niet meer te zijn, ik zou zijn vrouw (die van ons weet) en kindjes niet recht in de ogen durven kijken. En hoewel het een schat van een man is (met enorm veel gevoel voor humor en een heel zacht karakter, maar ook een enorm aanhankelijk iemand), zou ik inderdaad zijn vrouw niet willen zijn. Hoe meer ik erover nadacht, hoe meer ik zeker ben dat we heel veel problemen zouden gehad hebben: zijn ex, de zorg en het heen en weer lopen voor zijn kindjes, de reactie van onze ouders, maar vooral zijn aanhankelijke, hij is heel erg jaloers en zou mij nooit vertrouwd hebben. Mijn huidige vriend is ook wel jaloers, maar hij laat me vrij. Ik voel me nu echt heel vrij, en dat zou zo niet geweest zijn. Ik prijs mezelf heel gelukkig dat alles zo verlopen is. Al bij al kom ik er goed vanaf. Zijn vrouw kon helemaal anders gereageerd hebben. Ze zal het zeker niet gemakkelijk hebben, ik zou niet in haar plaats willen zijn.
bedankt voor je reactie.
Ik had onlangs een droom waarin hij terug naar mij toe kwam, me zei dat zijn vrouw zwanger geweest was maar een miskraam had, en dat hij me terug wou. Ik weet dat dromen heel intens kunnen zijn, maar in die droom had ik helemaal geen gevoelens meer voor hem. Heb hem toen ook gezegd dat dat wel allemaal waar kon zijn, maar dat ik hem niet meer moest. Dat ik iemand anders had die me heel graag ziet, die ik heel graag zie en die heel goed voor mij zorgt enz... Toen ik wakker werd voelde ik me enorm opgelucht en sindsdien gaat het echt goed met mij. Ik heb de behoefte niet meer om langs te rijden (moet soms wel nog, zoals straks, maar ik zal niet kijken of zijn wagen er staat), msn staat ook niet meer open, mails stuur ik hem niet meer... Ik vroeg deze morgen nog aan mijn vriend of ik nog veel praatte over hem (dat bleek een slechte gewoonte te zijn van mij). En hij zei dat het inderdaad heel veel verbetert was, en dat blijkt sinds die droom te zijn. Blijkbaar was die droom de 'afsluiter' voor mij. Vrienden met hem hoef ik niet meer te zijn, ik zou zijn vrouw (die van ons weet) en kindjes niet recht in de ogen durven kijken. En hoewel het een schat van een man is (met enorm veel gevoel voor humor en een heel zacht karakter, maar ook een enorm aanhankelijk iemand), zou ik inderdaad zijn vrouw niet willen zijn. Hoe meer ik erover nadacht, hoe meer ik zeker ben dat we heel veel problemen zouden gehad hebben: zijn ex, de zorg en het heen en weer lopen voor zijn kindjes, de reactie van onze ouders, maar vooral zijn aanhankelijke, hij is heel erg jaloers en zou mij nooit vertrouwd hebben. Mijn huidige vriend is ook wel jaloers, maar hij laat me vrij. Ik voel me nu echt heel vrij, en dat zou zo niet geweest zijn. Ik prijs mezelf heel gelukkig dat alles zo verlopen is. Al bij al kom ik er goed vanaf. Zijn vrouw kon helemaal anders gereageerd hebben. Ze zal het zeker niet gemakkelijk hebben, ik zou niet in haar plaats willen zijn.
zondag 9 september 2007 om 19:00
Hi hi, je laatste berichtje klink heel sterk en dus goed.
Als die droom daadwerkelijk heeft geholpen mag je daar heel dankbaar voor zijn! Je leven zou idd geen makkie zijn geweest, dat zou bovendien jullie liefde hebben verpest. Maar koester wel de mooie momenten, want die zijn van jullie. Alleen de toekomst is met je vriend!
Als die droom daadwerkelijk heeft geholpen mag je daar heel dankbaar voor zijn! Je leven zou idd geen makkie zijn geweest, dat zou bovendien jullie liefde hebben verpest. Maar koester wel de mooie momenten, want die zijn van jullie. Alleen de toekomst is met je vriend!
maandag 10 september 2007 om 09:43
ik koester zeker de mooie momenten, en ik verwijt hem niks. Integendeel, had hij er geen punt achter gezet, dan liep ik hem nog steeds achterna. Terwijl ik nu een hele lieve vriend heb, waarmee ik mijn eigen gezinnetje kan stichten.
En geloof het of niet, ik deed vanmorgen mijn mailbox open en zag dat mijn ex me een mailtje teruggestuurd had (eentje van maanden geleden - zo'n 'vriendschapsmailtje')... En het deed me eigenlijk niks. Op andere momenten stond mijn hart stil, nu niet. Heb het geopend, en terug gewist... Super :D
En geloof het of niet, ik deed vanmorgen mijn mailbox open en zag dat mijn ex me een mailtje teruggestuurd had (eentje van maanden geleden - zo'n 'vriendschapsmailtje')... En het deed me eigenlijk niks. Op andere momenten stond mijn hart stil, nu niet. Heb het geopend, en terug gewist... Super :D
