Relaties
alle pijlers
Wanneer is een relatie op?
zaterdag 8 september 2007 om 19:52
quote:summerparty schreef op 08 september 2007 @ 19:17:
[...]
Is het domheid of is het angst? Angst om de grootste fout van je leven te maken? Bij mij was het iig angst. Achteraf is altijd makkelijker en objectiever praten. Op dat moment zag ik het allemaal niet meer. Gelukkig ben ik er heel veel wijzer van geworden en ben ik nu heel gelukkig.
Ik vind dat wel een goede vraag!
Dom is idd misschien niet helemaal het goede woord. Het kan ook angst zijn. Als mensen het allemaal niet zo goed meer kunnen zien in een relatie verleggen ze vaak te veel van hun eigen grenzen. Dan wil een oude spreuk nog wel eens helpen: "De mens lijdt vaak het meest door het lijden dat hij vreest."
(Ik ben blij dat jij kan zeggen dat je er wijzer van bent geworden!)
[...]
Is het domheid of is het angst? Angst om de grootste fout van je leven te maken? Bij mij was het iig angst. Achteraf is altijd makkelijker en objectiever praten. Op dat moment zag ik het allemaal niet meer. Gelukkig ben ik er heel veel wijzer van geworden en ben ik nu heel gelukkig.
Ik vind dat wel een goede vraag!
Dom is idd misschien niet helemaal het goede woord. Het kan ook angst zijn. Als mensen het allemaal niet zo goed meer kunnen zien in een relatie verleggen ze vaak te veel van hun eigen grenzen. Dan wil een oude spreuk nog wel eens helpen: "De mens lijdt vaak het meest door het lijden dat hij vreest."
(Ik ben blij dat jij kan zeggen dat je er wijzer van bent geworden!)
zaterdag 8 september 2007 om 20:48
Mijn binnenste blijft me heen en weer schudden! Ik heb het wat klinisch geschreven omdat ik zo het beste alles op een rijtje zet. Gevoelsmatig is hier natuurlijk al veel aan vooraf gegaan. Maar dat ging over en kwam weer terug. Nu gaat het bijna niet meer weg en loop ik er dagelijks mee rond. Lijkt me niet goed...
Ik geef hem nog graag een schop onder z'n kont! Maar weet niet zo goed hoe. Ik heb aangegeven wat er aan schort. Ik ben er niet voor om te zeggen je moet dit en dat doen dan verliest hij zichzelf (ook?!). Dat is zoiets als vragen iedere zaterdag bloemen voor me kopen omdat de buurvrouw ze ook krijgt. Hij moet het zelf zien, aanvoelen. Maar hoe doe ik dat?
Ik geef hem nog graag een schop onder z'n kont! Maar weet niet zo goed hoe. Ik heb aangegeven wat er aan schort. Ik ben er niet voor om te zeggen je moet dit en dat doen dan verliest hij zichzelf (ook?!). Dat is zoiets als vragen iedere zaterdag bloemen voor me kopen omdat de buurvrouw ze ook krijgt. Hij moet het zelf zien, aanvoelen. Maar hoe doe ik dat?
zaterdag 8 september 2007 om 21:16
Ik begrijp het: jij gelooft in telepathie. Jij wil graag bloemen en hij moet dat uit zichzelf aanvoelen. En als je vervolgens geen bloemen krijgt is het zijn schuld; had hij het maar moeten zien.
Natuurlijk is het niet aan jou om hem te zeggen wat hij moet doen. Maar mijn ervaring is wel dat als ik concreet aangeef wat ik graag zou willen, de kans groter is dat ik het krijg dan wanneer ik ga hopen dat mijn vriend "het zelf ziet". Mijn vriend ziet dat soort dingen namelijk niet. En dus vraag ik erom. Dat brengt mij op de vraag: vind je dat hij de enige is die zou moeten veranderen? Denk je dat de sleutel tot een goede relatie in zijn handen ligt?
Natuurlijk is het niet aan jou om hem te zeggen wat hij moet doen. Maar mijn ervaring is wel dat als ik concreet aangeef wat ik graag zou willen, de kans groter is dat ik het krijg dan wanneer ik ga hopen dat mijn vriend "het zelf ziet". Mijn vriend ziet dat soort dingen namelijk niet. En dus vraag ik erom. Dat brengt mij op de vraag: vind je dat hij de enige is die zou moeten veranderen? Denk je dat de sleutel tot een goede relatie in zijn handen ligt?
zaterdag 8 september 2007 om 21:50
Je hoeft niet hetzelfde te willen. Het helpt vooral als je heel goed van elkaar weet wat de ander wil. Als jouw man niet weet dat jij het prettig vindt als hij vraagt hoe het met je gaat (zoals je beschreef in je eerste bericht) zal hij dus niet aan je vragen hoe het met je gaat.
Als je schrijft dat je hem zo graag een schop onder zijn kont zou willen geven dan ben je kennelijk nog gemotiveerd om jullie relatie te doen slagen. Dan is de tijd om de relatie eventueel te beëindigen dus nog niet daar. Ik zou nogmaals de vraag willen stellen: wie van jullie heeft volgens jou de sleutel in handen?
Als je schrijft dat je hem zo graag een schop onder zijn kont zou willen geven dan ben je kennelijk nog gemotiveerd om jullie relatie te doen slagen. Dan is de tijd om de relatie eventueel te beëindigen dus nog niet daar. Ik zou nogmaals de vraag willen stellen: wie van jullie heeft volgens jou de sleutel in handen?
zaterdag 8 september 2007 om 23:12
quote:Stokpaardje schreef op 08 september 2007 @ 20:48:
Mijn binnenste blijft me heen en weer schudden! Ik heb het wat klinisch geschreven omdat ik zo het beste alles op een rijtje zet. Gevoelsmatig is hier natuurlijk al veel aan vooraf gegaan. Maar dat ging over en kwam weer terug. Nu gaat het bijna niet meer weg en loop ik er dagelijks mee rond. Lijkt me niet goed...
Ik geef hem nog graag een schop onder z'n kont! Maar weet niet zo goed hoe. Ik heb aangegeven wat er aan schort. Ik ben er niet voor om te zeggen je moet dit en dat doen dan verliest hij zichzelf (ook?!). Dat is zoiets als vragen iedere zaterdag bloemen voor me kopen omdat de buurvrouw ze ook krijgt. Hij moet het zelf zien, aanvoelen. Maar hoe doe ik dat?Het klinkt of je graag nog zou willen. Hoe je dat doet, ik denk dat relatietherapie een hele goede voor jullie zou zijn. Jullie willen volgens mij allebei wel, maar begrijpen elkaar niet. Jullie begrijpen niet hoe jullie elkaar gelukkig kunnen maken. Een objectieve hulp zou een brug tussen jullie kunnen slaan. Als jullie echt nog willen vechten, zou ik je dit echt aanraden voor je de handdoek in de ring gooit.
Mijn binnenste blijft me heen en weer schudden! Ik heb het wat klinisch geschreven omdat ik zo het beste alles op een rijtje zet. Gevoelsmatig is hier natuurlijk al veel aan vooraf gegaan. Maar dat ging over en kwam weer terug. Nu gaat het bijna niet meer weg en loop ik er dagelijks mee rond. Lijkt me niet goed...
Ik geef hem nog graag een schop onder z'n kont! Maar weet niet zo goed hoe. Ik heb aangegeven wat er aan schort. Ik ben er niet voor om te zeggen je moet dit en dat doen dan verliest hij zichzelf (ook?!). Dat is zoiets als vragen iedere zaterdag bloemen voor me kopen omdat de buurvrouw ze ook krijgt. Hij moet het zelf zien, aanvoelen. Maar hoe doe ik dat?Het klinkt of je graag nog zou willen. Hoe je dat doet, ik denk dat relatietherapie een hele goede voor jullie zou zijn. Jullie willen volgens mij allebei wel, maar begrijpen elkaar niet. Jullie begrijpen niet hoe jullie elkaar gelukkig kunnen maken. Een objectieve hulp zou een brug tussen jullie kunnen slaan. Als jullie echt nog willen vechten, zou ik je dit echt aanraden voor je de handdoek in de ring gooit.
anoniem_40386 wijzigde dit bericht op 08-09-2007 23:14
Reden: .
Reden: .
% gewijzigd
zaterdag 15 september 2007 om 04:26
quote:summerparty schreef op 08 september 2007 @ 19:17:
[...]
Is het domheid of is het angst? Angst om de grootste fout van je leven te maken? Bij mij was het iig angst. Achteraf is altijd makkelijker en objectiever praten. Op dat moment zag ik het allemaal niet meer. Gelukkig ben ik er heel veel wijzer van geworden en ben ik nu heel gelukkig.
@ stokpaardje. Je beschrijft je situatie als van een afstandje. Ik vraag me af, wat vóel je nou. Wil je nog vechten? Wil je hem nog een schop onder zn kont geven en let him wake up and smell the coffee? Als ik je verhaal lees denk ik van niet. Maar ik ben benieuwd wat jouw binnenste zegt.
Ik kan mijn niet vooorstellen dat je zo nonchelant leeft dat je jaren niet in de gaten hebt dat je niet meer van iemand houdt
?????????????( ik beschrijf ook niet dat ik het niet in de gaten had)
Pardon? hoe kan je dat zo benoemen als je juist jaren vecht om je relatie te redden.
Het woord nonchelant is het slechtst gekozen woord,en de meest domme opmerking.
misschien ff de dikke van dalen er op na slaan wat nonchelant betekent
[...]
Is het domheid of is het angst? Angst om de grootste fout van je leven te maken? Bij mij was het iig angst. Achteraf is altijd makkelijker en objectiever praten. Op dat moment zag ik het allemaal niet meer. Gelukkig ben ik er heel veel wijzer van geworden en ben ik nu heel gelukkig.
@ stokpaardje. Je beschrijft je situatie als van een afstandje. Ik vraag me af, wat vóel je nou. Wil je nog vechten? Wil je hem nog een schop onder zn kont geven en let him wake up and smell the coffee? Als ik je verhaal lees denk ik van niet. Maar ik ben benieuwd wat jouw binnenste zegt.
Ik kan mijn niet vooorstellen dat je zo nonchelant leeft dat je jaren niet in de gaten hebt dat je niet meer van iemand houdt
?????????????( ik beschrijf ook niet dat ik het niet in de gaten had)
Pardon? hoe kan je dat zo benoemen als je juist jaren vecht om je relatie te redden.
Het woord nonchelant is het slechtst gekozen woord,en de meest domme opmerking.
misschien ff de dikke van dalen er op na slaan wat nonchelant betekent
zaterdag 15 september 2007 om 08:24
Soms is een relatie opperdepop. Dat hoeft niet per se van twee kanten te komen trouwens. Het kan voor de een al op zijn, terwijl de ander er heel tevreden mee is. Ik denk dat het in jouw hoofd al een tijdje op is. Je man is tevreden genoeg om daar geen last van te hebben.
Hoewel je natuurlijk als stel verantwoordelijk bent voor je relatie is op wel gewoon op. Het is ontzettend jammer maar houden van is niet altijd voor eeuwig.
Ga eens een weekje of twee het huis uit. Voel eens hoe dat voelt. Soms is er door fysiek afstand te creeëren ruimte voor andere gevoelens dan die je nu al een hele tijd hebt. Je zit nu vast in een patroon waarbij de spiraal alleen maar naar beneden kan bewegen zolangzamerhand. Door afstand te nemen, te leven zonder je partner op je lip, zonder de vastgeroeste patronen waar je een hekel aan hebt, kun je je rad van fortuin weer in beweging brengen. Het kan dan een aantal kanten opgaan. Nu zit je muurvast en wil je eigenlijk niet meer verder.
Is het mogelijk voor jou om bijvoorbeeld een weekje of wat bij een vriendin in te trekken, je ouders of andere familie? Nadenken moet soms gewoon even buiten de deur en in jouw geval is je eerste stap die je moet nemen, het doorbreken van een vast patroon waar je ongelukkig van wordt.
Hoewel je natuurlijk als stel verantwoordelijk bent voor je relatie is op wel gewoon op. Het is ontzettend jammer maar houden van is niet altijd voor eeuwig.
Ga eens een weekje of twee het huis uit. Voel eens hoe dat voelt. Soms is er door fysiek afstand te creeëren ruimte voor andere gevoelens dan die je nu al een hele tijd hebt. Je zit nu vast in een patroon waarbij de spiraal alleen maar naar beneden kan bewegen zolangzamerhand. Door afstand te nemen, te leven zonder je partner op je lip, zonder de vastgeroeste patronen waar je een hekel aan hebt, kun je je rad van fortuin weer in beweging brengen. Het kan dan een aantal kanten opgaan. Nu zit je muurvast en wil je eigenlijk niet meer verder.
Is het mogelijk voor jou om bijvoorbeeld een weekje of wat bij een vriendin in te trekken, je ouders of andere familie? Nadenken moet soms gewoon even buiten de deur en in jouw geval is je eerste stap die je moet nemen, het doorbreken van een vast patroon waar je ongelukkig van wordt.
zaterdag 15 september 2007 om 11:52
Pfff, dit moet je eigenlijk niet lezen als je twijfelt zeg. Genoeg voor 3 kwartier huilen.
Ik schrijf mee met 2 liefdes en hoe zet je iemand uit je hoofd omdat een verliefdheid me toch echt dwingt naar mijn relatie te kijken. Maar als ik dit lees, eenzaamheid, geen zin meer zin om te luisteren, geen zin meer om te vertellen, steeds denken aan hoe en toekomst zonder zou zijn. (met de kids alleen) Gevoel dat mijn leven langs me heen gaat...niet jaloers meer als hij naar anderen kijkt, snel geirriteerd,opzien tegen een weekend samen, s a'vonds of achter de pc of achter de tv, geen gesprek...Seks op een manier dat je met de vibrator ook wel afkan....
Ik weet dat mijn vriend een goede vent is en iedereen zal zeggen, daar is toch niks mis mee, prima vent, fair, betrouwbaar,mijn ouders zouden me ontereven...
En wat met je kids, das toch een nachtmerrrie. Ik zou me wel redden maar de kids??? Ramp?? Ellende...
Zal ik de vraag eens omdraaien. Wanneer blijf je???????
Groet Mies.
Ik schrijf mee met 2 liefdes en hoe zet je iemand uit je hoofd omdat een verliefdheid me toch echt dwingt naar mijn relatie te kijken. Maar als ik dit lees, eenzaamheid, geen zin meer zin om te luisteren, geen zin meer om te vertellen, steeds denken aan hoe en toekomst zonder zou zijn. (met de kids alleen) Gevoel dat mijn leven langs me heen gaat...niet jaloers meer als hij naar anderen kijkt, snel geirriteerd,opzien tegen een weekend samen, s a'vonds of achter de pc of achter de tv, geen gesprek...Seks op een manier dat je met de vibrator ook wel afkan....
Ik weet dat mijn vriend een goede vent is en iedereen zal zeggen, daar is toch niks mis mee, prima vent, fair, betrouwbaar,mijn ouders zouden me ontereven...
En wat met je kids, das toch een nachtmerrrie. Ik zou me wel redden maar de kids??? Ramp?? Ellende...
Zal ik de vraag eens omdraaien. Wanneer blijf je???????
Groet Mies.
zaterdag 15 september 2007 om 20:24
Daar ben ik weer es. Ik zie dat er nog een aantal reacties bijgekomen zijn. Dank!
Het gaat wel goed met mij op het moment. Ik heb wat afstand genomen van het hele vraagstuk en doe zoveel mogelijk de dingen die ik leuk vindt. Ik loop niet meer de hele dag te denken ik moet nu nu nu beslissen.
Ik heb er al aangedacht Eleonora om een paar dagen in m'n eentje weg te gaan. Misschien moet ik dat gewoon gaan doen.
Het gaat dus wel goed. Niet meer zo opgefokt en huilerig. Wel benik nog steeds erg moe. Gisteravond lag ik om zeven uur al in m'n bed. Dat was schijnbaar nodig. Vanochtend had ik nog niet veel puf om op te staan. Ben wel even lekker wezen uitwaaien en heb wat geshopt. Heerlijk!
Dus. Ik zie wel. Ik moet nu eerst (beter) voor mezelf zorgen.
Het gaat wel goed met mij op het moment. Ik heb wat afstand genomen van het hele vraagstuk en doe zoveel mogelijk de dingen die ik leuk vindt. Ik loop niet meer de hele dag te denken ik moet nu nu nu beslissen.
Ik heb er al aangedacht Eleonora om een paar dagen in m'n eentje weg te gaan. Misschien moet ik dat gewoon gaan doen.
Het gaat dus wel goed. Niet meer zo opgefokt en huilerig. Wel benik nog steeds erg moe. Gisteravond lag ik om zeven uur al in m'n bed. Dat was schijnbaar nodig. Vanochtend had ik nog niet veel puf om op te staan. Ben wel even lekker wezen uitwaaien en heb wat geshopt. Heerlijk!
Dus. Ik zie wel. Ik moet nu eerst (beter) voor mezelf zorgen.
