Weduwe...loslopend wild voor gebonden mannen...bleh!

10-06-2007 21:38 17 berichten
Alle reacties Link kopieren
Anderhalf jaar geleden overleed mijn man. Binnen 4 maanden werd de kanker hem fataal. M'n wereld stortte in. Ons geluk mocht maar 3 1/2 jaar duren.

De eerste tijd is overleven, daarna begint een lange periode van ups en downs om uit dat dal te proberen op te klimmen.

M'n vrienden heb ik in die tijd van hun beste kant leren kennen....de mannen daarentegen van een heel andere kant.

Staat er soms op mijn voorhoofd dat ik verdrietig ben, me vaak best eenzaam voel, warmte en genegenheid mis, een arm om me heen zou willen. Tja, 't zou best kunnen dat dat er staat, maar staat er dan niet bij dat ik geen behoefte heb aan seks voor een keer met een vent die een vrouw thuis heeft zitten, omdat ie denkt dat ik op dat gebied iets te kort kom? Of 'lezen' ze daar voor 't gemak maar overheen?

Wat me erg tegenvalt is dat het ook nog vaak om mannen gaat die ik al jaren ken (via ouders, broers e.d.), die dus mijn verhaal kennen. Juist van hen zou ik toch wat meer respect verwachten. Hoe halen ze het in hun botte hersens om iets te proberen, terwijl ze allemaal een partner thuis op de bank hebben. Wat denken ze nou? Dat ik seksueel gefrustreerd ben omdat m'n vent dood is en dat ik met smart zit te wachten tot zij me komen verlossen. Misselijk!

Ik ga er maar vanuit dat ik steeds de 'foute' exemplaren tegen kom, want ik zou bijna gaan denken dat alle gebonden mannen er wel voor in zijn om een treurende weduwe te 'troosten'.

Nadeel is wel dat ik door deze ervaringen bijna niet meer normaal kan reageren op een vent die aardig doet. En hoewel ik niet toe ben aan een nieuwe relatie, hoop ik toch ooit wel weer een partner te vinden. Vind mezelf te jong (40) om de rest van mijn leven alleen te blijven.

Mijn beeld van mannen raakt een beetje vertroebeld... wie herkent dit?
Alle reacties Link kopieren
Ik herken je verhaal niet, maar ik wens je wel veel sterke.

*;
Alle reacties Link kopieren
Ik weet ff niet wat ik moet zeggen, iig dat ik het heel erg voor je vind.

Wat betreft die mannen kan ik zeggen dat inderdaad een hele hoop mannen de kans niet laten lopen als ze je zogezegd "van dienst kunnen zijn".

Nu wil ik niet alle mannen over 1 kam scheren en er zijn echt wel mannen die je wel kunt vertrouwen,ik heb veel mannelijke vrienden en ik ben zo vaak uitgelachen omdat ik dus ook niet overal wat achter zoek,dan kreeg ik weer te horen dat die man alleen zo aardig was omdat ie sex wilde!!! een hele goeie vriend zei een keer : "denk je nou echt dat ie niks van je wil?? ik weet hoe mannen denken en als ze de kans krijgen dan pakken ze die"

Gelukkig heb ik ook vrienden die heel erg trouw zijn, jij toch ook wel?



Groetjes Dulcie
Alle reacties Link kopieren
Hoi, ik herken jouw verhaal wel. Mijn man leeft ook niet meer en vooral in het begin kwamen er van die types langs met 'verkeerde' plannen. Ze wilde me wel troosten of me op zaterdagavond gezelschap houden, als vrouw moest werken.

Gelukkig lopen er ook aardige en behulpzame mannen rond en ik had al snel een manier gevonden om ze te scheiden. Ik vertel altijd dat ik een nieuw bed wil kopen omdat deze te groot is en nu vast mijn slaapkamer aan het opschilderen ben.

De goede types vragen of ze ergens mee kunnen helpen, die types die alleen langs komen met verkeerde bedoelingen (heeft partner en wilt alleen seks) willen de lege plek wel opvullen.

Tsssssssssssssssss. :(



Ik begrijp dat je niet goed meer weet hoe je moet reageren maar je niet al te kwetsbaar opstellen tegenover manspersonen werkt het beste, naar mijn idee.



Meevallen doet het helaas niet!



Sterkte ermee *;
Alle reacties Link kopieren
Ik ben geen weduwe maar ik herken wel de verhalen van mannen die denken dat zo'n vrouwtje alleen wel wat "hulp" kan gebruiken!! Na mijn scheiding kwam de 1 na de andere man kijken of ze wat voor me konden doen maar dat had niks met klussen te maken. Moest ik uiteindelijk allemaal zelf doen (geen probleem hoor maar biedt het dan niet aan!)



Wat ik ook vervelend vond was dat de vrouwen van die getrouwde mannen me opeens heel anders gingen behandelen. Alsof ik opeens hun man van ze af wilde troggelen. Als ik dan bij een vriendin langsging en die man was alleen thuis, waren ze kwaad als ie me binnen had gehaald en koffie had gegeven. Terwijl dat nooit een punt was toen ik nog getrouwd was.



(oke, ik heb een tijd een relatie met een getrouwde man gehad maar in ieder geval niet van een bekende uit mijn omgeving maar dat is een ander verhaal)



Maar er zijn gelukkig ook nog leuke en lieve mannen die wel het beste met vrouwen voor hebben. Daar moet je wel voor openstaan en ik kan me voorstellen dat dat bij jou nog niet helemaal het geval is.



Ik wens je in ieder geval heeeeel veel sterkte toe!!
Alle reacties Link kopieren
Je hebt het ook als je gescheiden bent, hoor, zelfde laken een pak.

Mannen van vriendinnen die ineens 'behulpzaam' willen zijn.

tsk.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
Alle reacties Link kopieren
TO, je bent blijkbaar een aantrekkelijke weduwe! Beschouw het nu maar als een compliment dat mannen je mooi en begeerlijk vinden. Iedere man heeft dat soort gedachtes bij het zien van of omgaan met een leuke vrouw. Alleen de ene man "doet" wat met die fantasieen en de andere laat ze onuitgesproken. Of laat het niet merken dat hij jou aantrekkelijk vindt.



En dat een man getrouwd is of een vaste relatie heeft maakt hem nog niet blind of ongevoelig voor andere vrouwen. Of het in jouw geval ethisch juist of kosjer gedrag is van die mannen is weer een ander verhaal, dat geef ik toe;).
Alle reacties Link kopieren
@Toyboygirl dat is wel een goeie die van dat bed ha ha. Misschien ga ik die smoes ook wel gebruiken, kijken wie er bij voorbaat al door de mand valt. :P



@Dulcia gelukkig heb ik idd ook een stel lieve en betrouwbare vrienden om me heen. Voornamelijk stellen waarvan de kerels gelukkig geen gekke ideeen in hun hoofd hebben gehaald. Pfff...ik zou nie weten waar ik het dan zoeken moest.

Die anderen staan wat verder weg, maar zijn toch ook mannen waar ik zoiets niet van zou verwachten. Ze kennen m'n historie en toch proberen ze zoiets. En zodra het ze dan duidelijk is dat ik daar echt niet op zit te wachten en niet voor in ben, dan haken ze ook direct af en hoor je niets meer.



@Yasmijn en Biga het zal idd als gescheiden vrouw ook gebeuren. Ik merk ook zeker wel dat er vrouwen zijn die je ineens als een soort 'bedreiging' zien. Ik las ook wel verhalen waarbij dat gebeurde met hele goeie vrienden, waarvan de vrouw dan ineens heel raar ging reageren. Dat heb ik gelukkig niet meegemaakt. Mijn vriendengroep bestaat voornamelijk uit stellen en ik ben god zij dank nog overal gewoon welkom, ook als de mannelijke helft alleen thuis is. :D



@Guattro35 Ik zie er niet uit als quasimodo, maar ik denk ook niet dat het daar iets mee te maken heeft. Qua uiterlijk ben ik dezelfde als toen mijn man nog leefde en toen was die 'speciale interesse' er toch ook niet van die kerels. Ze laten gewoon overduidelijk merken dat ze denken dat ik iets te kort kom op seksueel gebied...pfff..ik heb nog altijd 10 vingers en een tarzan hoor :P. Er was er zelfs één die een heel verhaal op hing over een droom die hij had gehad. En dat dat de reden was dat hij me kwam opzoeken op de sterfdag van mijn man. Een hoop geblah blah over dat het waarschijnlijk mijn man's wil was dat wij elkaar beter zouden leren kennen... zucht....triest hoor dat iemand zover gaat alleen omdat ie je een keer tussen de lakens wil hebben.



Anyway hoogste tijd om andere mensen te leren kennen. Die mijn verhaal niet kennen.... Er zal toch zeker nog wel ergens een oprecht exemplaar rondlopen :)
Alle reacties Link kopieren
on the rebound, wat ik me dan  afvraag...bedank je netjes voor de eer , word je boos, praat je eroverheen ? Vertel je het aan zijn vrouw ? Vraagt zo'n man om niks tegen zijn vrouw te zeggen , is zo'n man beledigd , of schaamt hij zich ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Hoi Rebound,Ik herken het niet, al zit ik in hetzelfde schuitje als jij, hoewel alweer even geleden. Mijn vrienden, en dan de mannelijke kant, zagen mij helemaal niet als loslopend wild, nog steeds niet. De klusjes die ze voor me wilden doen, die bestonden ook inderdaad alleen uit klusjes doen.Niet dat ik daar nu zo'n kluns in ben, maar dat was ook hun manier om te laten merken dat ze het er moeilijk mee hadden hun vriend verloren te hebben, dat ze het kl*te vonden.Eigenlijk is mijn vriendenclub, die al hecht was, hierdoor (ik zou bijna zeggen helaas door deze gebeurtenis) alleen maar hechter geworden. En de dames, die vonden het alleen maar leuk als ik langskwam, ook al was de man in kwestie alleen thuis. Dan werd er gebeld en gezegd, zoooo, laten jullie ook nog wat wijn voor mij over?Zo kan het gelukkig ook gaan, want zonder hen was ik niet geweest waar ik nu ben, kanjers zijn het. Dat je beeld vertroebeld is, kan ik wel begrijpen. Jij maakt wel het onderscheid, alleen helaas sommigen niet. En dat is kwetsend. Of vraag de volgende keer aan de bewuste man (indien de partner in de buurt is), joh, lijkt me leuk, weet je wat, laten we gelijk je vrouw/vriendin vertellen dat we er vantussen gaan.Niet netjes, maar dat is zo'n man ook niet, en misschien helemaal niet je stijl, maar kan goed werken.
Alle reacties Link kopieren
on the rebound, wat ik me dan  afvraag...bedank je netjes voor de eer , word je boos, praat je eroverheen ? Vertel je het aan zijn vrouw ? Vraagt zo'n man om niks tegen zijn vrouw te zeggen , is zo'n man beledigd , of schaamt hij zich ?
In het begin was ik vooral verbaasd, en dacht dat ik het verkeerd opvatte. Maar de opmerkingen en toenaderingspogingen logen er echt niet om, dus toen werd ik boos. Ik bedoel 't is toch behoorlijk waardeloos als je een zwak moment hebt, en een huilbui krijgt, waarop meneer denkt 'oh ik sla een arm om haar heen en probeer haar dan gelijk maar ff te zoenen'. Ok, dat zijn dan misschien typische mannen reactie's, maar waar ik nog het meest boos om word is dat ze dus blijkbaar denken dat ik er wel voor in ben of zo. Wat voor beeld heeft zo'n type eigenlijk van mij, vraag ik me dan af. En schamen? Wel nee. Als je netjes voor de eer bedankt zijn ze nog beledigd ook.



Het aan de vrouw vertellen...pfff...nee daar heb ik eigenlijk nog niet eens over nagedacht. Als het om een man uit mijn vaste vriendenkring zou gaan, zou ik ook niet weten wat ik zou moeten doen. Gelukkig hoef ik daar niet over na te denken, want daar is totaal geen sprake van.
Alle reacties Link kopieren


Hoi Rebound,



Ik herken het niet, al zit ik in hetzelfde schuitje als jij, hoewel alweer even geleden. Mijn vrienden, en dan de mannelijke kant, zagen mij helemaal niet als loslopend wild, nog steeds niet. De klusjes die ze voor me wilden doen, die bestonden ook inderdaad alleen uit klusjes doen.

Niet dat ik daar nu zo'n kluns in ben, maar dat was ook hun manier om te laten merken dat ze het er moeilijk mee hadden hun vriend verloren te hebben, dat ze het kl*te vonden.



Eigenlijk is mijn vriendenclub, die al hecht was, hierdoor (ik zou bijna zeggen helaas door deze gebeurtenis) alleen maar hechter geworden.

En de dames, die vonden het alleen maar leuk als ik langskwam, ook al was de man in kwestie alleen thuis. Dan werd er gebeld en gezegd, zoooo, laten jullie ook nog wat wijn voor mij over?



Zo kan het gelukkig ook gaan, want zonder hen was ik niet geweest waar ik nu ben, kanjers zijn het.



Dat je beeld vertroebeld is, kan ik wel begrijpen. Jij maakt wel het onderscheid, alleen helaas sommigen niet. En dat is kwetsend.

Of vraag de volgende keer aan de bewuste man (indien de partner in de buurt is), joh, lijkt me leuk, weet je wat, laten we gelijk je vrouw/vriendin vertellen dat we er vantussen gaan.

Niet netjes, maar dat is zo'n man ook niet, en misschien helemaal niet je stijl, maar kan goed werken.
Hai Dibbes,







Gelukkig gaat het bij mij ook niet om de vrienden waar ik al jaren mee om ga hoor. Wat dat betreft heb ik hetzelfde 'geluk' als jij en zijn we eigenlijk alleen nog maar hechter met elkaar geworden. En daar zijn de mannen idd bereid om iets voor me te doen zonder dat daar 'iets' tegenover moet staan. Heb gelukkig ook niet één vriendin die mij als bedreiging is gaan zien.



Het gaat om mensen die ik via via ken, weliswaar al jaren, maar waar ik dus verder geen band mee heb. En ook zeker niet zal krijgen ha ha. 



Ik heb wel eens gevraagd of hij er van uit ging dat zijn vrouw dat ook leuk zou vinden. Er werd toen gezegd dat ze mij toch niet zou geloven, want hij zou gewoon zeggen dat ik achter hem aan zat. Dat ik me eenzaam en alleen voelde en geprobeerd had hem te verleiden. :?
Alle reacties Link kopieren
Er was er zelfs één die een heel verhaal op hing over een droom die hij had gehad. En dat dat de reden was dat hij me kwam opzoeken op de sterfdag van mijn man. Een hoop geblah blah over dat het waarschijnlijk mijn man's wil was dat wij elkaar beter zouden leren kennen...
Nou nou, how low can you go.....
Alle reacties Link kopieren
Niet erg veel reacties...betekent dat dat ik de pech heb net de verkeerde kerels in m'n buurt te hebben?

Ik zou best nog wat tips willen hebben hoe er mee om te gaan.

Moet ik gelijk dreigen met het aan de grote klok te hangen, dus ermee naar z'n vrouw gaan?

En hoe stel ik me nu op? Ik heb nu bij voorbaat al een vooroordeel en dat is natuurlijk ook niet helemaal eerlijk. Begin me inmiddels een beetje als een bitch op te stellen ha ha, dat kan ook niet de bedoeling zijn.
Alle reacties Link kopieren
Kalm blijven en zeggen: "daar is het gat van de deur"...?
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
Alle reacties Link kopieren
viereneenhalf jaar geleden overleed mijn man aan kanker. We kenden elkaar 7 jaar waarvan we 5 jaar een relatie hadden. We kregen een relatie toen er net kanker was geconstateerd.



Gelukkig kan ik jouw ervaringen niet delen. Ik heb heel veel steun gehad van vrienden en mannelijke (getrouwde) collega's (ik werkte in een mannenbedrijf). Slechts 1 exemplaar probeerde me na 6 weken de liefde te verklaren toen hij me gelukkig nieuwjaar wenste. Ik kan vrij bot zijn en heb hem dus heel liefjes verteld dat ik geen behoefte had aan zijn goede bedoelingen nu mijn man pas 6 weken "het gras van onder lag te bekijken". Daar schrok hij nogal van.... Daarna heeft hij het nog geprobeerd met sms jes, daar kun je ook heel bot op antwoorden. Waar haal je het lef vandaan!!!



Goeie vrienden en collega's hebben me met van alles en nog wat geholpen (verhuizing, praktische klusjes, mannenrol in het leven van mijn zoon (inmiddels 51/2 jaar)).

Sinds begin dit jaar heb ik weer een relatie met een heerlijke en lieve vent die mijn nukken en verdriet (wat ik nog steeds heb) accepteert. Ik heb hem via Relatieplanet leren kennen en pas in een later stadium verteld van mijn "weduwschap" omdat ik wel merkte dat het ook een hoop mannen afschrikt.



Er lopen dus ook goeie kerels rond!! Gelukkig wel!
Alle reacties Link kopieren
Ik heb (gelukkig) geen ervaring met deze situatie, maar kan je helaas dus ook geen tips geven.

Het enige wat ik weet is dat er een oud cliché bestaat van 'die lustige witwe', met andere woorden sommige mensen schijnen te denken dat jonge weduwes stiekem wel vrolijk zijn en wel 'in' zijn voor een avontuurtje. Ik snap niet hoe ze erbij komen, ik denk dat zulke botteriken maar één taal verstaan en dat is glashelder en niet dilpomatiek zijn.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven