Relaties
alle pijlers
WEER een topic over vriend met kind
dinsdag 14 augustus 2007 om 13:07
hallo allemaal
ik weet het, het is het zoveelste topic over een vriend met een kind maar iedere situatie is anders...
mijn vriend heeft een dochter van 17, wij zijn sinds ruim 8 mnd samen, hij voelt zich schuldig omdat hij is gaan scheiden zij buit haar vader uit. hij vind het zielig voor haar en laat daardoor alles, maar dan ook echt alles toe. Zij maakt daar misbruik van. En ik? ik weet gewoon niet hoe ik hiermee om moet gaan... ik kan er niet tegen hoe respectloos zij met haar vader omgaat, en hoe hij zich voor haar karretje laat spannen.
er is al zoveel voorgevallen in een hele korte periode, ik heb mijn mening over dit alles maar zit daarmee totaal niet op 1 lijn met mijn vriend.
hij zegt dat hij van andere gescheiden mensen hoort dat hij haar haar gang moet laten gaan en dat het vanzelf goed komt. maar ik weet voor mezelf zeker dat dit niet het geval is, zij was namelijk al een door en door verwend kind, hij heeft mij zelf dingen verteld die er zijn gebeurd in het verleden, en dat was niks anders als dat het nu is. HELP!! ik ben nl bang dat dit onze relatie gaat kosten...
ik weet het, het is het zoveelste topic over een vriend met een kind maar iedere situatie is anders...
mijn vriend heeft een dochter van 17, wij zijn sinds ruim 8 mnd samen, hij voelt zich schuldig omdat hij is gaan scheiden zij buit haar vader uit. hij vind het zielig voor haar en laat daardoor alles, maar dan ook echt alles toe. Zij maakt daar misbruik van. En ik? ik weet gewoon niet hoe ik hiermee om moet gaan... ik kan er niet tegen hoe respectloos zij met haar vader omgaat, en hoe hij zich voor haar karretje laat spannen.
er is al zoveel voorgevallen in een hele korte periode, ik heb mijn mening over dit alles maar zit daarmee totaal niet op 1 lijn met mijn vriend.
hij zegt dat hij van andere gescheiden mensen hoort dat hij haar haar gang moet laten gaan en dat het vanzelf goed komt. maar ik weet voor mezelf zeker dat dit niet het geval is, zij was namelijk al een door en door verwend kind, hij heeft mij zelf dingen verteld die er zijn gebeurd in het verleden, en dat was niks anders als dat het nu is. HELP!! ik ben nl bang dat dit onze relatie gaat kosten...
dinsdag 14 augustus 2007 om 13:14
Sja, jouw vriend is een volwassen vent en hij bepaalt hoe hij zijn dochter opvoedt. als hij zich voor haar karretje laat spannen, dan isdat kennelijk zijn idee van opvoeden. dat jij daar een andere mening over hebt, das dan jammer voor jou.K inderen worden niet verwend geboren, dus als hij er de afgelopen 17 jaar niets aan gedaan heeft om te voorkomen dat het kind verwend werd, denk ik niet dat je dat nu nog mag en kan verwachten. ook zal die 17jarige zeker van jou niks pikken. leuk dat je een mening hebt, maar afgezien van het feit dat je kunt eisen dat ze zich in jouw omgeving netjes gerdraagt, heb jij niets te zeggen over haar opvoeding. Als je niet wil dat dit je je relatie kost is er maasr 1 oplossing, de manier vn opvoeden van jouw vriend en de gevolgen daarvan accepteren en respecteren.
dinsdag 14 augustus 2007 om 13:18
Zijn kind, zijn schuldgevoel en zijn verantwoordelijkheid.
Dametjes tussen de 13 en (laten we zeggen) 19 zijn vaak ware kunstenaars in het uitbuiten van hun vader en vinden het dan heel normaal dat hij in het gelid springt zodra zij hem toeblaffen - dat is zijn taak
De snelste manier om je relatie te beëindigen, is door je hiermee te bemoeien. Wees gerust en heb geduld - het komt goed
Dametjes tussen de 13 en (laten we zeggen) 19 zijn vaak ware kunstenaars in het uitbuiten van hun vader en vinden het dan heel normaal dat hij in het gelid springt zodra zij hem toeblaffen - dat is zijn taak
De snelste manier om je relatie te beëindigen, is door je hiermee te bemoeien. Wees gerust en heb geduld - het komt goed
dinsdag 14 augustus 2007 om 13:19
Klop ook, haar ouders hebben haar voor het grootste gedeelte gemaakt zoals ze nu is. Daar kan zij op zich niks aan doen, alleen denk ik dat je van een kind van 17 wel mag verwachten dat ze respect toont voor andere mensen en zich aan de regels (die er dan wel zijn) houdt.
om een vb te noemen: we vragen haar om de avond van te voren door te geven of ze wel of niet thuis eet, dat doet ze niet, ze komt dezelfde dag rond etenstijd met het verhaal aan dat ze niet thuis eet. met als gevolg je dus eten weg moet gooien. Dat kan een x per ongeluk gebeuren natuurlijk, maar als dat keer op keer gebeurd denk ik dat het ene kwestie is van geen respect hebben. Ik stel dan voor om een avond van te voren door te geven wanneer ze WEL thuis eet (dan draaien we de rollen om) en heeft ze dus pech wanneer ze wel thuis wilt eten maar dat niet heeft doorgegeven. Die "regel" mag ik dan niet invoeren terwijl ik denk dat ze dan wel een keer eieren voor haar geld kiest. Haar moeder ergerde zich voorheen ook aan deze dingen maar ook toen vond men dat ze niet moest zeuren blijkbaar
dinsdag 14 augustus 2007 om 13:30
Mss moet je je vriend dan maar laten koken? Dan merkt hij hoe vervelend het is .
maar ja als hij het geen probleem vind om eten weg te gooien, dan vrees ik dat je hoog en aag kunt springen maar dat er niets verandert.
ik zou precies hetzelfde doen als jij, als ze zo vaak je met het eten laat ziten wordt er niet meer op haar gerekent, maar als de vader dat niet wil, dan ligt het probleem niet bij haar maar bij jullie verschillende manieren van opvoeen. En dan is en blijft het in eerste instantie "zijn"kind. Dus aan jou de keuze om je er niet meer aan te ergeren of je conclusies te trekken.
maar ja als hij het geen probleem vind om eten weg te gooien, dan vrees ik dat je hoog en aag kunt springen maar dat er niets verandert.
ik zou precies hetzelfde doen als jij, als ze zo vaak je met het eten laat ziten wordt er niet meer op haar gerekent, maar als de vader dat niet wil, dan ligt het probleem niet bij haar maar bij jullie verschillende manieren van opvoeen. En dan is en blijft het in eerste instantie "zijn"kind. Dus aan jou de keuze om je er niet meer aan te ergeren of je conclusies te trekken.
dinsdag 14 augustus 2007 om 13:37
Klinkt als een redelijk normale puber, de meesten kunnen niet vooruit plannen of laten de leukste optie vóór gaan op hun eerder gemaakte afspraken...... kan je niet op de dagen dat ze zou blijven eten iets van macaroni maken ipv een prakkie met een speciaal voor haar gekocht stukkie vlees ? Altijd handig om een extra portie van in de vriezer te hebben ...
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 14 augustus 2007 om 13:43
Ja bgb, dat zou een goede oplossing zijn, ware het niet dat er co-ouderschap afgesproken is maar dit nog steeds niet is ingegaan omdat mevrouw de puber bij haar moeder wel regels heeft en daar dus niet zomaar naar toe gaat, ze 24/7 bij ons, is te lui om ook maar iets te doen behalve dan haar hand ophouden als ze weer iets nodig heeft. Haar vrienden en vriendinnen hebben allemaal ene vakantiebaantje maar zij zelf niet, en papa maar toeschuiven, mijn salaris komt daar ook binnen dus ik vind dat ik daar dan ook wat over te zeggen heb. Ze zoekt maar een baantje als ze dingen wilt kopen die ze van haar kleedgeld niet kan kopen. Welkom in de echte wereld zeg ik dan!
dinsdag 14 augustus 2007 om 14:38
Zoalng pappa haar wel telkens geld geeft, kun je blijven roepen"welkom in de echte wereld"maar het zal weinig effect hebben.
mss je eigen salaris toch weer apart op een rekening zodat pappa leert dat ie jouw geld niet ongelimiteerd aan zijn dochter kan geven? Je kunt het kind niet kwalijk nemen dat ze handig gebruikt maakt van het feit dat bij pappa alles mag. als kleuter wist ik al dat ik beter mijn vader dan mijn moeder om een ijsje kon vragen, zo werkt dat. Enige wat je kunt doen is het gesprek aangaan met je vriend hierover. Je vriend is de gebne die regels moet stellen. weigert ie dat dan kun je alleen maar ervoor zorgen dat ie nooit vader van jouw kinderen wordt en desnoods weer op jezelf gaan wonen.
mss je eigen salaris toch weer apart op een rekening zodat pappa leert dat ie jouw geld niet ongelimiteerd aan zijn dochter kan geven? Je kunt het kind niet kwalijk nemen dat ze handig gebruikt maakt van het feit dat bij pappa alles mag. als kleuter wist ik al dat ik beter mijn vader dan mijn moeder om een ijsje kon vragen, zo werkt dat. Enige wat je kunt doen is het gesprek aangaan met je vriend hierover. Je vriend is de gebne die regels moet stellen. weigert ie dat dan kun je alleen maar ervoor zorgen dat ie nooit vader van jouw kinderen wordt en desnoods weer op jezelf gaan wonen.
dinsdag 14 augustus 2007 om 14:42
Hoi GVDG, het probleem van het wel of niet thuis eten herken ik, ik had (toen ik nog niet gescheiden was) ook een puber die niet van tevoren kon zeggen of hij wel of niet thuis at. Heb je zelf ook kinderen?
Over de financiën: betaal jij mee aan je vriend zijn dochter? Dat zou ik in deze omstandigheden veranderen. Als je vriend zich door zijn dochter laat uitbuiten, vind ik dat hij dat van zijn eigen geld moet doen, niet van het jouwe. Zeker als je elkaar pas acht maanden kent.
Over de financiën: betaal jij mee aan je vriend zijn dochter? Dat zou ik in deze omstandigheden veranderen. Als je vriend zich door zijn dochter laat uitbuiten, vind ik dat hij dat van zijn eigen geld moet doen, niet van het jouwe. Zeker als je elkaar pas acht maanden kent.
dinsdag 14 augustus 2007 om 14:43
diep in mijn hart weet ik ook wel dat het take it or leave it is maar ik vind het zo moeilijk! ik had er een hele andere voorstelling van... mede door wat mijn vriend mij vertelde. HIj heeft zelf gezegd dat zijn kind nooit tussen ons in zou komen te staan, dat hij met mij verder moet en niet met haar, zij gaat uiteindelijk op zichzelf wonen en hij hoeft zijn keus niet van haar af te laten hangen vond ie.. ook al zou het heel erg vinden als zij zijn keus niet zou accepteren, toch zou zij dan aan t kortste eind trekken. dit alles is van de baan nu omdat het real live is en het in de praktijk toch moeilijker blijkt te zijn om met je verstand te handelen ipv met je gevoel.
Elke keer als ik een gesprek aan wil gaan hierover ontaard dat in een heftige discussie, vaak zelfs ruzie omdat hij niet tegen kritiek over zijn dochter kan. Zij probeert ons tegen elkaar uit te spelen en hij laat dat gebeuren en geeft vervolgens mij de schuld ervan.
dinsdag 14 augustus 2007 om 14:46
Hoi Reiger,
nee ik heb zelf geen kinderen, daar zal ook wel een gedeelte vandaan komen omdat ik me totaal niet voor kan stellen hoe het is om kinderen te hebben, hoe dat voelt enzo. Ik sta echt met mijn rug tegen de muur, zo voelt het, als ik mijn gevoel naar hem uit over deze situatie krijgen we ruzie omdat hij vind dat ik niet weet waar ik het over heb omdat ik zelf geen kinderen heb, en omdat hij vind dat ik het tijd moet geven. Toon ik mijn gevoel niet, hou ik het dus voor me, knap ik zowat uit elkaar van frustratie, pfff echt heel moeilijk, zeker omdat het gewoon niet bespreekbaar is.
Wat betreft die gescheiden rekeningen heb je ook wel een punt ja...
dinsdag 14 augustus 2007 om 14:49
Jullie wonen na 8 maanden al samen en hebben samen 1 rekening ? Zeker met kind(eren) in 't spel had je beter eerst de situatie van een afstandje kunnen bekijken.
En wat betreft de verwende dochter, ik denk dat dit niks te maken heeft met schuldgevoel van je vriend, maar dat hij altijd al zo naar haar is geweest.
En wat betreft de verwende dochter, ik denk dat dit niks te maken heeft met schuldgevoel van je vriend, maar dat hij altijd al zo naar haar is geweest.
dinsdag 14 augustus 2007 om 14:49
Ik vind dat je er een te groot probleem van maakt...
Ze is 17, welkom in the real world kan ze ook tegen jou zeggen. Als je 17 bent staat de hele wereld voor je open. Kan je zomaar door je vrienden worden uitgenodigd om met zn allen bij de Mac te gaan eten. En die spontane acties worden nou eenmaal niet altijd een dag van te voren aangekondigd. Puber zijn is al lastig genoeg, maar is al helemaal lastig als je een stiefmoeder hebt die wil dat je je aan haar regels gaat houden (heb een vriendin gehad die daar mee te kampen had, stiefmoeder maakte grootste problemen elke keer als wij met zn 2tjes de hort op wilden, moest ze opeens eerst haar eigen kleren strijken ofzo... voordat ze weg mocht. daar hadden wij 1, helemaal geen zin in en 2, dat kwam ons helemaaaaal niet uit... en 3, was niet gemoedelijk voor de sfeer en onderlinge band...)
Thuis bij ons was eten trouwens zowieso nooit een big issue. Wij deden nooit echt in porties, er was altijd iets meer dan we nodig hadden. At ik niet mee dan had de rest meer of was dat stukje extra mooi voor de hond! En er kon altijd iemand mee eten. Hoefde niet van te voren worden aangekondigd.
Ik zou proberen je iets minder druk te maken, het opvoeden en de regels voor de vader te laten en niet je eigen gebruiken teveel opdringen, ze is al bijna volwassen en ze heeft waarschijnlijk weinig zin in jouw "gezeur". Oplossingen genoeg, zoals idd. de vriezer.
Succes ermee,
Ze is 17, welkom in the real world kan ze ook tegen jou zeggen. Als je 17 bent staat de hele wereld voor je open. Kan je zomaar door je vrienden worden uitgenodigd om met zn allen bij de Mac te gaan eten. En die spontane acties worden nou eenmaal niet altijd een dag van te voren aangekondigd. Puber zijn is al lastig genoeg, maar is al helemaal lastig als je een stiefmoeder hebt die wil dat je je aan haar regels gaat houden (heb een vriendin gehad die daar mee te kampen had, stiefmoeder maakte grootste problemen elke keer als wij met zn 2tjes de hort op wilden, moest ze opeens eerst haar eigen kleren strijken ofzo... voordat ze weg mocht. daar hadden wij 1, helemaal geen zin in en 2, dat kwam ons helemaaaaal niet uit... en 3, was niet gemoedelijk voor de sfeer en onderlinge band...)
Thuis bij ons was eten trouwens zowieso nooit een big issue. Wij deden nooit echt in porties, er was altijd iets meer dan we nodig hadden. At ik niet mee dan had de rest meer of was dat stukje extra mooi voor de hond! En er kon altijd iemand mee eten. Hoefde niet van te voren worden aangekondigd.
Ik zou proberen je iets minder druk te maken, het opvoeden en de regels voor de vader te laten en niet je eigen gebruiken teveel opdringen, ze is al bijna volwassen en ze heeft waarschijnlijk weinig zin in jouw "gezeur". Oplossingen genoeg, zoals idd. de vriezer.
Succes ermee,
dinsdag 14 augustus 2007 om 14:49
[
Elke keer als ik een gesprek aan wil gaan hierover ontaard dat in een heftige discussie, vaak zelfs ruzie omdat hij niet tegen kritiek over zijn dochter kan. Zij probeert ons tegen elkaar uit te spelen en hij laat dat gebeuren en geeft vervolgens mij de schuld ervan
Niet alleen hij maar ook jij lat het dus gebeuren. als jij je niet met de opvoeding bemoeit valt er ook niets uit te spelen. Zolang jij kritiek hebt op zijn manier van opvoeden en dit tot discussie leidt zet jij zijn dochter tussen jullie in. Uiteraard hoef jij niet alles te pikken van haar, maar als de vader weigert zijn kind tot de orde te roepen, dan zou ik me afvragen of ik wel deel van het gezin wil zijn. ik zou, als ik jou was, lekker gaan latten tot dochter op zichzelf woont. of mss erger je je tegen die tijd al zo aan de lakse houding van je vriend dat je volledig op hem bent afgeknapt.
Elke keer als ik een gesprek aan wil gaan hierover ontaard dat in een heftige discussie, vaak zelfs ruzie omdat hij niet tegen kritiek over zijn dochter kan. Zij probeert ons tegen elkaar uit te spelen en hij laat dat gebeuren en geeft vervolgens mij de schuld ervan
Niet alleen hij maar ook jij lat het dus gebeuren. als jij je niet met de opvoeding bemoeit valt er ook niets uit te spelen. Zolang jij kritiek hebt op zijn manier van opvoeden en dit tot discussie leidt zet jij zijn dochter tussen jullie in. Uiteraard hoef jij niet alles te pikken van haar, maar als de vader weigert zijn kind tot de orde te roepen, dan zou ik me afvragen of ik wel deel van het gezin wil zijn. ik zou, als ik jou was, lekker gaan latten tot dochter op zichzelf woont. of mss erger je je tegen die tijd al zo aan de lakse houding van je vriend dat je volledig op hem bent afgeknapt.
dinsdag 14 augustus 2007 om 14:59
Ik kan heel goed je frustratie begrijpen hoor.
Ik heb me bij mijn eigen kinderen ook wel over hun gedrag geërgerd.
Misschien helpt het om te bedenken dat er bijna geen pubers zijn die zich altijd netjes en goed opgevoed gedragen. En probeer ook je kritiek op je vriend zijn dochter niet te 'hard' te formuleren. Eigenlijk is het enige wat ik je kan aanraden, boeken te lezen over communicatie (hoe je je wensen zo kunt uiten dat je de meeste kans hebt dat er rekening mee gehouden wordt) en over pubers.
Bij mij heeft dat goed geholpen. Ik heb gemerkt dat ik veel meer bereikte bij mijn kinderen door niet boos op ze te worden maar door mijn wensen duidelijk maar vriendelijk mee te delen en consequent te blijven.
Die nieuwe manier van ermee omgaan leverde niet alleen resultaten op op de lange termijn, maar ook op de korte termijn, ik voelde me meteen prettiger, want boos worden is ook voor jezelf heel naar (hartkloppingen, enz...).
Het probleem dat je hebt is niet zomaar één twee drie op te lossen, het vraagt inderdaad tijd, geduld, incasserings- en relativeringsvermogen, liefde en moeite (erover lezen en dan consequent de raadgevingen blijven toepassen).
En nog één troost: het is maar een fase, ook de moeilijkste puber wordt meestal als hij 20-25 is, een aangenaam mens.
Sterkte!
Ik heb me bij mijn eigen kinderen ook wel over hun gedrag geërgerd.
Misschien helpt het om te bedenken dat er bijna geen pubers zijn die zich altijd netjes en goed opgevoed gedragen. En probeer ook je kritiek op je vriend zijn dochter niet te 'hard' te formuleren. Eigenlijk is het enige wat ik je kan aanraden, boeken te lezen over communicatie (hoe je je wensen zo kunt uiten dat je de meeste kans hebt dat er rekening mee gehouden wordt) en over pubers.
Bij mij heeft dat goed geholpen. Ik heb gemerkt dat ik veel meer bereikte bij mijn kinderen door niet boos op ze te worden maar door mijn wensen duidelijk maar vriendelijk mee te delen en consequent te blijven.
Die nieuwe manier van ermee omgaan leverde niet alleen resultaten op op de lange termijn, maar ook op de korte termijn, ik voelde me meteen prettiger, want boos worden is ook voor jezelf heel naar (hartkloppingen, enz...).
Het probleem dat je hebt is niet zomaar één twee drie op te lossen, het vraagt inderdaad tijd, geduld, incasserings- en relativeringsvermogen, liefde en moeite (erover lezen en dan consequent de raadgevingen blijven toepassen).
En nog één troost: het is maar een fase, ook de moeilijkste puber wordt meestal als hij 20-25 is, een aangenaam mens.
Sterkte!
dinsdag 14 augustus 2007 om 15:16
Je maakt het zowel jezelf, je vriend als haar moeilijker dan nodig is denk ik.
Hij hééft voor jou gekozen, jullie wonen blijkbaar samen.
Maar die keuze voor jou betekent niet dat dochterlief zich nu ook volledig aan jouw ideeën hoeft aan te passen.
Het is al gezegd- welkom in the real world, waar 17-jarigen een druk en niet te plannen sociaal leven hebben.
Open een eigen rekening, maak een compleet overzicht van de vaste lasten en stort elk een evenredig deel van je inkomen op die rekening.
Jij betaalt je eigen leuke dingen (en die vriezer?) van jouw eigen rekening, hij laat zich uitbuiten van zijn eigen rekening, de vaste lasten worden ook betaald en over een paar jaar is dochter een leuk mens geworden en/of de deur uit.
Waarschijnlijk is het in de tussentijd ook een stuk gezelliger, want:
a) jij kunt het beter loslaten en ergert je minder
b) vriend heeft niet het idee dat 'ie zich steeds maar weer moet verdedigen
c) dochter heeft minder om zich tegen af te zetten en is dus beter te hanteren
waardoor weer a, enzovoort.
eigenlijk is het zó gemakkelijk (als ervaringsdeskundig verwend kreng)
Hij hééft voor jou gekozen, jullie wonen blijkbaar samen.
Maar die keuze voor jou betekent niet dat dochterlief zich nu ook volledig aan jouw ideeën hoeft aan te passen.
Het is al gezegd- welkom in the real world, waar 17-jarigen een druk en niet te plannen sociaal leven hebben.
Open een eigen rekening, maak een compleet overzicht van de vaste lasten en stort elk een evenredig deel van je inkomen op die rekening.
Jij betaalt je eigen leuke dingen (en die vriezer?) van jouw eigen rekening, hij laat zich uitbuiten van zijn eigen rekening, de vaste lasten worden ook betaald en over een paar jaar is dochter een leuk mens geworden en/of de deur uit.
Waarschijnlijk is het in de tussentijd ook een stuk gezelliger, want:
a) jij kunt het beter loslaten en ergert je minder
b) vriend heeft niet het idee dat 'ie zich steeds maar weer moet verdedigen
c) dochter heeft minder om zich tegen af te zetten en is dus beter te hanteren
waardoor weer a, enzovoort.
eigenlijk is het zó gemakkelijk (als ervaringsdeskundig verwend kreng)
dinsdag 14 augustus 2007 om 16:18
nee dochterlief hoeft zich ook niet aan mijn ideeën aan te passen, sterker nog, ik laat aan haar niet eens blijken dat ik het er vaak niet mee eens ben. Ik weet namelijk als geen ander (heb zelf ook gescheiden ouders) dat een kind zich dan juist tegen je gaat afzetten.
Ik kan er alleen heel slecht tegen dat ik elke x degene ben die alles maar moet slikken en moet incasseren. Terwijl ik merk dat mijn vriend zich er ook aan ergert maar er niks van durft te zeggen omdat hij bang is dat dochterlief haar biezen pakt en naar haar moeder gaat. Ik denk dan dat je je kind niet bij je houdt door het te verwennen en alles van haar te pikken, ik denk dat je haar "bij je houdt" door haar respect bij te brengen en haar ook zo met je laten omgaan. De grootste reden dat dochterlief bij ons woont is omdat het materialistisch voor haar natuurlijk kazie is.
Ik kan er alleen heel slecht tegen dat ik elke x degene ben die alles maar moet slikken en moet incasseren. Terwijl ik merk dat mijn vriend zich er ook aan ergert maar er niks van durft te zeggen omdat hij bang is dat dochterlief haar biezen pakt en naar haar moeder gaat. Ik denk dan dat je je kind niet bij je houdt door het te verwennen en alles van haar te pikken, ik denk dat je haar "bij je houdt" door haar respect bij te brengen en haar ook zo met je laten omgaan. De grootste reden dat dochterlief bij ons woont is omdat het materialistisch voor haar natuurlijk kazie is.
dinsdag 14 augustus 2007 om 17:32
Dit is primair een probleem tussen jou en je partner en niet tussen jou en de dochter. De manier waarop jullie er tot nu toe kennelijk mee zijn omgegaan lijkt mij niet zo constructief. Jij beschouwt de dochter als een respectloze profiteur en je partner beschouwt jou een een ongeduldige bemoeial, dat schiet natuurlijk niet op.
Ik meen uit je berichten te kunnen opmaken dat jullie een duurzame relatie hebben. In dat geval is het aan jou en je partner om goede afspraken te maken over zowel de financiën als over de opvoeding van de dochter. De kunst is dan om je oordelen over de ander even opzij te zetten en samen te zoeken naar een modus die voor jullie allebei werkt.
Ik meen uit je berichten te kunnen opmaken dat jullie een duurzame relatie hebben. In dat geval is het aan jou en je partner om goede afspraken te maken over zowel de financiën als over de opvoeding van de dochter. De kunst is dan om je oordelen over de ander even opzij te zetten en samen te zoeken naar een modus die voor jullie allebei werkt.
dinsdag 14 augustus 2007 om 18:05
Ik ben het eens met de voorgaande posters; praktische oplossingen zoeken! Het opvoeden is bij een 17-jarige al voor een groot deel gedaan, daar verandert paps nu ineens niet zo heel veel meer aan. Daarnaast is het in mijn ogen ook een zaak tussen hem en haar. Mits hij wel aangeeft dat jij er niet zomaar bij bungelt en zij respectvol naar jou dient te zijn. Je hoeft persoonlijk niet over je heen te laten lopen (of zij nou zijn kind is of het kind van de kroonprins, dat maakt niet uit!), maar je kan het in praktische zin wel zo inrichten (aparte rekeningen en vriezer idd), dat je er zelf geen/minder last van hebt. Zoals hiervoor ook al gezegd is; pubers zijn pubers en dat is een apart ras... 
woensdag 15 augustus 2007 om 15:37
ik weet ook wel dat het opvoeden nu voor een groot gedeelte al is gedaan en ws ook niet meer nodig zal zijn, aleen kan ik er moeilijk mee omgaan dat mijn vriend zoveel verdriet heeft van de manier waarop zijn dochter met hem omgaat, Tuurlijk heeft hij dat zelf in de hand, hij is degene die aan de bel moet trekken en moet zeggen dat t zo niet langer kan, maar dat is juist het probleem, dat kan ie niet, hij doet alles om haar maar blij te maken. Vergeet er alleen mij mee... ik word door haar genegeerd als ik alleen met haar ben, ze heeft 1 grote bende van het huis gemaakt en zodra papa belt dat ie eraan komt gaat ze opruimen en als jhij 1 stap in huis zet begint ze tegen mij te praten, zo hypocriet! Ik weet dat ik de volwassene ben en hier boven moet staan, maar dat wordt op deze manier niet echt makkelijk. Hij komt gewoon niet voor mij op, hij kiest altijd haar kant, en alleen ik krijg het te horen als er iets niet goed is (als ik bijv iets "verkeerd" doe of zeg)
ik weet dat het allemaal heel kinderachtig klinkt uit de mond van een volwassen vrouw, maar het is voor mij echt een probleem
ik weet dat het allemaal heel kinderachtig klinkt uit de mond van een volwassen vrouw, maar het is voor mij echt een probleem
