Relaties
alle pijlers
WEER een topic over vriend met kind
dinsdag 14 augustus 2007 om 13:07
hallo allemaal
ik weet het, het is het zoveelste topic over een vriend met een kind maar iedere situatie is anders...
mijn vriend heeft een dochter van 17, wij zijn sinds ruim 8 mnd samen, hij voelt zich schuldig omdat hij is gaan scheiden zij buit haar vader uit. hij vind het zielig voor haar en laat daardoor alles, maar dan ook echt alles toe. Zij maakt daar misbruik van. En ik? ik weet gewoon niet hoe ik hiermee om moet gaan... ik kan er niet tegen hoe respectloos zij met haar vader omgaat, en hoe hij zich voor haar karretje laat spannen.
er is al zoveel voorgevallen in een hele korte periode, ik heb mijn mening over dit alles maar zit daarmee totaal niet op 1 lijn met mijn vriend.
hij zegt dat hij van andere gescheiden mensen hoort dat hij haar haar gang moet laten gaan en dat het vanzelf goed komt. maar ik weet voor mezelf zeker dat dit niet het geval is, zij was namelijk al een door en door verwend kind, hij heeft mij zelf dingen verteld die er zijn gebeurd in het verleden, en dat was niks anders als dat het nu is. HELP!! ik ben nl bang dat dit onze relatie gaat kosten...
ik weet het, het is het zoveelste topic over een vriend met een kind maar iedere situatie is anders...
mijn vriend heeft een dochter van 17, wij zijn sinds ruim 8 mnd samen, hij voelt zich schuldig omdat hij is gaan scheiden zij buit haar vader uit. hij vind het zielig voor haar en laat daardoor alles, maar dan ook echt alles toe. Zij maakt daar misbruik van. En ik? ik weet gewoon niet hoe ik hiermee om moet gaan... ik kan er niet tegen hoe respectloos zij met haar vader omgaat, en hoe hij zich voor haar karretje laat spannen.
er is al zoveel voorgevallen in een hele korte periode, ik heb mijn mening over dit alles maar zit daarmee totaal niet op 1 lijn met mijn vriend.
hij zegt dat hij van andere gescheiden mensen hoort dat hij haar haar gang moet laten gaan en dat het vanzelf goed komt. maar ik weet voor mezelf zeker dat dit niet het geval is, zij was namelijk al een door en door verwend kind, hij heeft mij zelf dingen verteld die er zijn gebeurd in het verleden, en dat was niks anders als dat het nu is. HELP!! ik ben nl bang dat dit onze relatie gaat kosten...
woensdag 15 augustus 2007 om 22:19
Tja... als ik het een beetje goed begrepen heb ben jij met haar vader vreemd gegaan en binnen 8 maanden wonen jullie samen en delen zelfs een rekening... welke reactie had je eigelijk van haar verwacht? Ik vind eigelijk dat ze het nog best netjes doet... denk niet dat ik het had kunnen opbrengen als 17jarige puber... zou niet eens weten of ik dat zou kunnen opbrengen als 25jarige vrouw voor de minnares van mijn vader...
donderdag 16 augustus 2007 om 07:50
ik ben vooral boos over de manier waarop zij met haar vader omgaat, zoals hierboven ook gezegd, kan ik me van haar heel goed voorstellen dat zij niet op mij zit te wachten. En ik snap ook dat ze boos is op mij en haar vader en dat ze haar moeder zielig vind. Ik snap het allemaal, ik zou alleen graag willen (en ws is dat alleen een kwestie van tijd) dat mijn vriend zich niet zo liet behandelen. En dat heeft hij in de hand, alleen zijn schuldgevoel voert de boventoon (en ook dat snap ik) alleen ik denk zelf dat als je haar nu haar gang laat gaan het heel moeilijk is om straks de teugels weer aan te trekken. je kunt niet nu alles toestaan en straks niet meer, tenminste dat denk ik.
Als ik er wat van zeg tegen hem wordt hij boos omdat hij denkt dat t vanzelf overgaat, maar hij heeft zelf tegen mij gezegd dat zij ook al zo was toen ze nog niet gescheiden waren en dat zijn ex daar ook elke keer over viel, maar hij vind het wel meevallen dus dochterlief gaat vrolijk door.
Ik weet ook wel dat ik er dan al helemaal niks mee kan, als het zijn ex al niet is gelukt.
Als ik er wat van zeg tegen hem wordt hij boos omdat hij denkt dat t vanzelf overgaat, maar hij heeft zelf tegen mij gezegd dat zij ook al zo was toen ze nog niet gescheiden waren en dat zijn ex daar ook elke keer over viel, maar hij vind het wel meevallen dus dochterlief gaat vrolijk door.
Ik weet ook wel dat ik er dan al helemaal niks mee kan, als het zijn ex al niet is gelukt.
donderdag 16 augustus 2007 om 09:24
Je legt er erg de nadruk op het vooral akelig te vinden voor je vriend, maar hij vindt het nogal meevallen.
Als jij er iets van zegt, wordt hij boos, omdat hij denkt dat het vanzelf overgaat.
Als jij alleen met haar thuis bent, gedraagt ze zich onbeschoft. Zodra hij binnen is, praat ze wel met of tegen je.
Als ze zich ook al als puber gedroeg toen hij nog met haar moeder getrouwd was, waarom zeg je dan dat hij het nu tolereert uit schuldgevoel?
Dochterlief is zijn project, voel je er niet verantwoordelijk voor, besteedt er geen aandacht aan, vertrouw erop dat het goed komt, erger je intussen zo weinig mogelijk en ga leuke dingen doen! Voor iedereen gezelliger.
Als jij er iets van zegt, wordt hij boos, omdat hij denkt dat het vanzelf overgaat.
Als jij alleen met haar thuis bent, gedraagt ze zich onbeschoft. Zodra hij binnen is, praat ze wel met of tegen je.
Als ze zich ook al als puber gedroeg toen hij nog met haar moeder getrouwd was, waarom zeg je dan dat hij het nu tolereert uit schuldgevoel?
Dochterlief is zijn project, voel je er niet verantwoordelijk voor, besteedt er geen aandacht aan, vertrouw erop dat het goed komt, erger je intussen zo weinig mogelijk en ga leuke dingen doen! Voor iedereen gezelliger.
donderdag 16 augustus 2007 om 14:15
tja er is toch geen pasklare oplossing voor, t zal zo wel moeten zijn en wie weet komt t ooit goed.
Hij tolereert het nu uit schuldgevoel (dat zegt ie zelf, dat ie bang is dat ze niet meer komt) hij is zowiezo altijd wel makkelijk geweest voor haar, want haar moeder belde mijn vriend weleens op, als t kind niet luisterde, of hij haar even kon bellen en vragen of ze iets wilde doen (???) hij belde haar dan op en vroeg dan poeslief en aardig of ze dat wilde, terwijl ze nog geen 10 min. geleden een enorme grote mond tegen haar moeder had, nou ja sorry, als mensen dat prettig vinden is dat heel fijn, maar ik vind toch dat ik, zolang ik samen met hun in 1 huis woon, ook mijn zegje mag doen.
ik ben namelijk degene die thuis komt en gelijk middenin de rotzooi zit omdat mevrouw de puber het schijnbaar nodig vindt, ik ben degene die eten kookt, vaak voor jan met de korte achternaam, ik ben geen huissloof.
ja dan is de optie er nog om de boel de boel te laten , niks op te ruimen (ik ruim haar zooi ook niet op hoor) en geen eten meer te koken, maar dat is voor geen partij goed
Hij tolereert het nu uit schuldgevoel (dat zegt ie zelf, dat ie bang is dat ze niet meer komt) hij is zowiezo altijd wel makkelijk geweest voor haar, want haar moeder belde mijn vriend weleens op, als t kind niet luisterde, of hij haar even kon bellen en vragen of ze iets wilde doen (???) hij belde haar dan op en vroeg dan poeslief en aardig of ze dat wilde, terwijl ze nog geen 10 min. geleden een enorme grote mond tegen haar moeder had, nou ja sorry, als mensen dat prettig vinden is dat heel fijn, maar ik vind toch dat ik, zolang ik samen met hun in 1 huis woon, ook mijn zegje mag doen.
ik ben namelijk degene die thuis komt en gelijk middenin de rotzooi zit omdat mevrouw de puber het schijnbaar nodig vindt, ik ben degene die eten kookt, vaak voor jan met de korte achternaam, ik ben geen huissloof.
ja dan is de optie er nog om de boel de boel te laten , niks op te ruimen (ik ruim haar zooi ook niet op hoor) en geen eten meer te koken, maar dat is voor geen partij goed
donderdag 16 augustus 2007 om 14:51
Er zit dus inderdaad meer onder.
Ik zou toch echt voor de praktische oplossingen die al gegeven zijn gaan en verder de boel de boel laten.
Dat is misschien wel juist voor alle partijen goed. In de eerste plaats voor jou! Vervolgens voor je vriend, die dan misschien toch ook maar eens gaat doorpakken en tenslotte voor dochterlief die mogelijk tot de conclusie gaat komen dat acties gevolgd worden door reacties.
Ik zou toch echt voor de praktische oplossingen die al gegeven zijn gaan en verder de boel de boel laten.
Dat is misschien wel juist voor alle partijen goed. In de eerste plaats voor jou! Vervolgens voor je vriend, die dan misschien toch ook maar eens gaat doorpakken en tenslotte voor dochterlief die mogelijk tot de conclusie gaat komen dat acties gevolgd worden door reacties.
donderdag 16 augustus 2007 om 15:43
donderdag 16 augustus 2007 om 18:12
Ik kan me je frustratie heel goed voorstellen, hoor. Een puber is nooit makkelijk en (denk ik) al helemaal niet de puber van je vriend. Ze kunnen het bloed onder je nagels vandaan halen. Maar ik denk idd dat het het beste werkt als je doet of je neus bloedt. Zij vindt het misschien juist wel leuk om te merken dat het ja raakt als ze je negeert en als je doet of het je totaal siberisch laat, dan heb je kans dat ze zelf toenadering zoekt. En ook al gebeurt dat niet, dan stop je iig niet onnodig veel energie in het contact zoeken met haar... Heel veel sterkte, joh!
donderdag 16 augustus 2007 om 19:50
Het spijt me, als ik heel eerlijk ben zie ik niet het verband tussen haar gedrag en jouw frustratie. Geloof me, ik weet heel goed hoe ingewikkeld een samengesteld gezin kan zijn. Maar om jezelf zo te laten provoceren door een zeventienjarige? Daar ben je toch echt nog steeds zelf bij. Nogmaals, dit is een zaak tussen jou en je partner. Jullie zullen samen goede en praktische oplossingen moeten zoeken. Dan helpt het niet om kritiek te uiten op de dochter, laat staan om jezelf in neerbuigende bewoordingen (mevrouw de puber, lui, respectloos, etc.) te uiten. Ga nou eerst eens samen bespreken welke waarden en normen jullie delen en welk gedrag daar voor alle gezinsleden bij zou moeten horen. Maak vervolgens afspraken en hou je er aan. Sterkte.
vrijdag 17 augustus 2007 om 08:17
