Relaties
alle pijlers
weet niet om te gaan met.....ziekte van vriend
maandag 15 oktober 2007 om 23:45
Hallo allemaal,
Ik ben momenteel radeloos. Zal het zo duidelijk mogenlijk proberen te tikken.
Mijn vriend en ik hebben een relatie van bijna vier jaar. We wonen apart omdat hij het zo wilt. Half uur van elkaar.
Nu komt het:
Vorige week Maandag te horen gekregen dat mijn vriend kanker heeft op twee plekken.
Het gekke is, hij is juist heel positief en ik zit in een diepe dip.
Ik wil er voor hem zijn, zorgen ect. Alleen hij laat het niet toe.
Hij woont in een flat en sinds aantal bewoners het ook weten, verzorgen ze hem, met eten brengen, zijn flatje schoonmaken ect.
Is allemaal heel erg lief van hun.
En als ik zeg, kom een tijdje hier, bij mij in, dan kan ik voor je zorgen ect. Wilt hij niet. Hij vindt het best zo dat anderen voor hem zorgen. Hij is al tevreden als we het erover hebben via msn.
Ik voel me zo nutteloos.............
Dan vraag ik me af, wat geef ik als vriendin voor inhoud? Luisterde ogen in dit geval, via msn.
Hij is te moe om te reizen. Dat snap ik.
Ik voel dat ik niet genoeg doe, zoals je als je een relatie hebt, hoort.
Stel ik me nu aan??????
Dank jullie wel voor de reaktie's
Ik ben momenteel radeloos. Zal het zo duidelijk mogenlijk proberen te tikken.
Mijn vriend en ik hebben een relatie van bijna vier jaar. We wonen apart omdat hij het zo wilt. Half uur van elkaar.
Nu komt het:
Vorige week Maandag te horen gekregen dat mijn vriend kanker heeft op twee plekken.
Het gekke is, hij is juist heel positief en ik zit in een diepe dip.
Ik wil er voor hem zijn, zorgen ect. Alleen hij laat het niet toe.
Hij woont in een flat en sinds aantal bewoners het ook weten, verzorgen ze hem, met eten brengen, zijn flatje schoonmaken ect.
Is allemaal heel erg lief van hun.
En als ik zeg, kom een tijdje hier, bij mij in, dan kan ik voor je zorgen ect. Wilt hij niet. Hij vindt het best zo dat anderen voor hem zorgen. Hij is al tevreden als we het erover hebben via msn.
Ik voel me zo nutteloos.............
Dan vraag ik me af, wat geef ik als vriendin voor inhoud? Luisterde ogen in dit geval, via msn.
Hij is te moe om te reizen. Dat snap ik.
Ik voel dat ik niet genoeg doe, zoals je als je een relatie hebt, hoort.
Stel ik me nu aan??????
Dank jullie wel voor de reaktie's
maandag 15 oktober 2007 om 23:48
Hey,
Wat rot voor je vriend en tuurlijk ook voor jou.
Het lijkt wel of je vriend je niet toelaat in het proces. Misschien ter bescherming van jou ? Ik denk dat je er toch het beste samen met je vriend over kan praten. Hij heeft dit niet alleen, jij ook. En daar moet je samen voor vechten en uitkomen. Praat met hem en vertel wat er je dwars zit en dat je niet afzijdig gehouden wilt worden, maar er juist voor hem zijn. Ookal zijn het maar van die kleine dingen.
Veel succes meid !!!
Wat rot voor je vriend en tuurlijk ook voor jou.
Het lijkt wel of je vriend je niet toelaat in het proces. Misschien ter bescherming van jou ? Ik denk dat je er toch het beste samen met je vriend over kan praten. Hij heeft dit niet alleen, jij ook. En daar moet je samen voor vechten en uitkomen. Praat met hem en vertel wat er je dwars zit en dat je niet afzijdig gehouden wilt worden, maar er juist voor hem zijn. Ookal zijn het maar van die kleine dingen.
Veel succes meid !!!
maandag 15 oktober 2007 om 23:55
Hallo Nagelstyliste26,
We hebben het erover gehad maar hij wil er niet aan. Ik heb me in alle hoeken gewrongen om het hem duidelijk te maken.
Hij heeft genoeg als ik kijk wat hij tikt.
Ben ook bang dat ik me aanstel maar ik kan er niks aan doen.
En wil het hem ook niet extra moeilijk maken. Vanavond wel mijn wensen duidelijk gemaakt maar zonder resultaat.
Ik heb al aangegeven dat ik me aan moet passen maar zo hoort een relatie toch niet te zijn?
Je bent er voor elkaar.
Maar zal mijn gedachten wel zijn, weet het ook niet meer.
We hebben het erover gehad maar hij wil er niet aan. Ik heb me in alle hoeken gewrongen om het hem duidelijk te maken.
Hij heeft genoeg als ik kijk wat hij tikt.
Ben ook bang dat ik me aanstel maar ik kan er niks aan doen.
En wil het hem ook niet extra moeilijk maken. Vanavond wel mijn wensen duidelijk gemaakt maar zonder resultaat.
Ik heb al aangegeven dat ik me aan moet passen maar zo hoort een relatie toch niet te zijn?
Je bent er voor elkaar.
Maar zal mijn gedachten wel zijn, weet het ook niet meer.
dinsdag 16 oktober 2007 om 01:00
je bent er zeker voor elkaar, maar als jij echt alles gedaan hebt wat je kunt... wat wil je nog meer doen dan? k vind t n hele lastige... het kan zijn dat hij gewoon de behoefte niet heeft jou zo dicht bij te hebben, het kan ook zijn dat hij te trots is om afhankelijk te zijn. laat hem iig zo nu en dan weten dat jouw deuren flink open staan voor hem, en dat het ook voor jou zelf veel fijner zou zijn als hij in je buurt is. daarbij zou ik proberen niet de nadruk op het verzorgende te leggen, maar op alleen al de aanwezigheid van elkaar.
dinsdag 16 oktober 2007 om 01:06
Heel rot voor jullie beide. Waarom dit niet tegen je vriend zeggen hoe je je voelt. Ik snap dat hij door deze ziekte gaat maar ook jij gaat daar doorheen . Daarom zou ik dat half uurtje reizen naar hem toe om dit duidelijk te bespreken van hoe je je voelt. Ik denk dat eerlijk praten altijd de beste remedi is.Heel veel sterkte samen.
dinsdag 16 oktober 2007 om 02:35
Ik denk dat je vriend behoefte heeft aan een vriendin, en niet aan een verpleegster.
Wees dus op dit moment de vriendin waar hij behoefte aan heeft, en laat de verzorging/verpleging aan iemand anders over.
Het is namelijk jou behoefte om hem te verzorgen, niet die van hem.
Het is zijn behoefte om "normaal" met jou te doen, en om niet door jou verzorgd te worden.
Dan is nu de vraag :
Ga je nu kijken in hoeverre het mogelijk is om aan zijn behoefte's te voldoen, of wil je je vasthouden aan het bevredigen van jou behoefte( namelijk het zorgen) ?
JOjanneke
Wees dus op dit moment de vriendin waar hij behoefte aan heeft, en laat de verzorging/verpleging aan iemand anders over.
Het is namelijk jou behoefte om hem te verzorgen, niet die van hem.
Het is zijn behoefte om "normaal" met jou te doen, en om niet door jou verzorgd te worden.
Dan is nu de vraag :
Ga je nu kijken in hoeverre het mogelijk is om aan zijn behoefte's te voldoen, of wil je je vasthouden aan het bevredigen van jou behoefte( namelijk het zorgen) ?
JOjanneke
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
dinsdag 16 oktober 2007 om 08:49
Het gaat wel degelijk ook om Crosskabouter in deze situatie. Na 4 jaar relatie is het niet meer dan normaal, dat je samen probeert deze strijd aan te gaan.
Het nieuws is nog erg vers en alles moet nog een beetje een plekje krijgen in jullie relatie.Ik denk dat het een heel natuurlijke reactie van Crosskabouter om te willen zorgen voor haar vriend. Maar ook de reactie van haar vriend is een hele normale reactie. Hij wil haar juist met dit niet teveel belasten.
Maar dit soort gesprekken moet je niet doen via MSN. Hier komen zoveel emoties bij kijken, dat er makkelijk miscommunicatie ontstaat.
Een ding is duidelijk, hij wil graag in zijn eigen omgeving blijven en dat kan ik me best voorstellen. Hij zal zijn eigen huis een stuk prettiger vinden om ziek in te zijn en er staan vrienden voor hem klaar.
Een reisafstand van een half uur is best te doen voor jou en niet voor hem.
Maar Crosskabouter, wanneer je zo'n bericht krijgt, dan heb je echt tijd nodig om een en ander te verwerken en te begrijpen. Gun hem en jezelf die tijd. Ga dit soort dingen niet op de spits drijven, want dat is het totaal niet waard.
Ik wens je heel veel sterkte toe, want ook jij zult het erg zwaar hebben met dit nieuws.
Het nieuws is nog erg vers en alles moet nog een beetje een plekje krijgen in jullie relatie.Ik denk dat het een heel natuurlijke reactie van Crosskabouter om te willen zorgen voor haar vriend. Maar ook de reactie van haar vriend is een hele normale reactie. Hij wil haar juist met dit niet teveel belasten.
Maar dit soort gesprekken moet je niet doen via MSN. Hier komen zoveel emoties bij kijken, dat er makkelijk miscommunicatie ontstaat.
Een ding is duidelijk, hij wil graag in zijn eigen omgeving blijven en dat kan ik me best voorstellen. Hij zal zijn eigen huis een stuk prettiger vinden om ziek in te zijn en er staan vrienden voor hem klaar.
Een reisafstand van een half uur is best te doen voor jou en niet voor hem.
Maar Crosskabouter, wanneer je zo'n bericht krijgt, dan heb je echt tijd nodig om een en ander te verwerken en te begrijpen. Gun hem en jezelf die tijd. Ga dit soort dingen niet op de spits drijven, want dat is het totaal niet waard.
Ik wens je heel veel sterkte toe, want ook jij zult het erg zwaar hebben met dit nieuws.
dinsdag 16 oktober 2007 om 09:02
Heel erg eens met Pom: het gaat natuurlijk wel degelijk ook om Crosskabouter. Als in een relatie 1 van de partners ziek wordt, is dat ook een enorme slag voor de andere partner; die kan zich al snel buitengesloten voelen als de ander het op zijn/haar manier probeert aan te pakken. Natuurlijk, de zieke partner is degene die ziek is (duhuh), maar dat wil niet zeggen dat de andere partner geen behoeftes heeft. Ik kan me enorm goed voorstellen dat Crosskabouter de behoefte heeft voor haar vriend te zorgen, iets te doen, iets te fixen. Lijkt mij een heel natuurlijke reactie.
Crosskabouter: ik denk dat het het beste is als je met je vriend praat, en dan inderdaad niet via MSN. Neem de tijd, kijk wat de beste manier is om samen te wennen aan deze verandering in jullie relatie en manier van met elkaar omgaan, maar blijf vooral praten. Heel erg veel sterkte gewenst voor jullie allebei.
Crosskabouter: ik denk dat het het beste is als je met je vriend praat, en dan inderdaad niet via MSN. Neem de tijd, kijk wat de beste manier is om samen te wennen aan deze verandering in jullie relatie en manier van met elkaar omgaan, maar blijf vooral praten. Heel erg veel sterkte gewenst voor jullie allebei.
.
dinsdag 16 oktober 2007 om 09:04
Hoi hoi,
Bedankt voor jullie reactie's. Fijn om te lezen.
Wat ik ga trachtten te doen is een stapje terug zoals altijd. Lijkt mij het beste als ik er zo over nadenk.
Ik snap ook wel, hij is DE patient maar voor naaste ook zo moeilijk en vooral omdat ik het op 1 vriendin na, aan niemand kwijt kan.
En wat Pom508 tikte, zo denk ik ook, na 4 jaar mag je toch verwachten met zoiets.......
En dat iedere keer op en neer reizen is voor mij ook bijna niet te doen, financieel en heb een handicap. En msn is ook geen optie nee, maar is het enige contact die we hebben zo. Ik ben niet zo 'n msn figuur.
Bedankt voor jullie reactie's. Fijn om te lezen.
Wat ik ga trachtten te doen is een stapje terug zoals altijd. Lijkt mij het beste als ik er zo over nadenk.
Ik snap ook wel, hij is DE patient maar voor naaste ook zo moeilijk en vooral omdat ik het op 1 vriendin na, aan niemand kwijt kan.
En wat Pom508 tikte, zo denk ik ook, na 4 jaar mag je toch verwachten met zoiets.......
En dat iedere keer op en neer reizen is voor mij ook bijna niet te doen, financieel en heb een handicap. En msn is ook geen optie nee, maar is het enige contact die we hebben zo. Ik ben niet zo 'n msn figuur.
dinsdag 16 oktober 2007 om 09:39
Eens met Jojanneke.
Jij gaat voor JOUW behoefte en niet voor de ZIJNE.
Waarom kun je niet van hem aannemen dat hij iets anders van je nodig heeft als dat jij vindt dat je hem moet geven?
Gaat het om jou of gaat het om hem?
Het gaat om hem natuurlijk, maar na vier jaar lijkt me normaal dat je zoiets SAMEN deelt. En niet via msn. Er voor elkaar zijn. Hoe hij het mij liet weten was via mail en toen op msn, kort en krachtig en het was klaar.
Ik weet het nog steeds niet eigenlijk, zit te diep in een dip.....
Jij gaat voor JOUW behoefte en niet voor de ZIJNE.
Waarom kun je niet van hem aannemen dat hij iets anders van je nodig heeft als dat jij vindt dat je hem moet geven?
Gaat het om jou of gaat het om hem?
Het gaat om hem natuurlijk, maar na vier jaar lijkt me normaal dat je zoiets SAMEN deelt. En niet via msn. Er voor elkaar zijn. Hoe hij het mij liet weten was via mail en toen op msn, kort en krachtig en het was klaar.
Ik weet het nog steeds niet eigenlijk, zit te diep in een dip.....
dinsdag 16 oktober 2007 om 10:20
Ik sluit me aan bij het anti-MSN verhaal maar kan me het gevoel van Crosskabouter erg goed voorstellen. Meid, wat een klap en wat een moeilijke tijd gaan jullie tegemoet.
Zou het zo kunnen zijn dat jouw vriend dingen altíjd zelf uitknobbelt? Dat hij sowieso weinig hulp van anderen aanneemt? Misschien moet je hem even tijd geven om zijn ziekte een plaats in zijn leven te geven. Dat bedoel ik niet zweverig maar ik kan me indenken dat hij eerst zélf moet weten hoe hij zich voelt voor hij dat kan delen.
Als mij iets ergs zou makeren dan denk ik dat ik me omringd zou willen voelen door allerlei mensen die me dierbaar zijn. Ik zou niet zonder kunnen jij? Je vriend vindt het moeilijk om zich juist naar jou toe kwetsbaar op te stellen en aanvaardt wel hulp van anderen, juist omdát die verder van hem afstaan, emotioneel.
Onbegrijpelijk als je zelf niet zo in elkaar zit maar ik geef Jojanneke gelijk hierin, hij wil je als zijn vriendin en niet als zijn verzorgster. Hij komt wel als hij je nodig heeft, echt. Nu nog niet maar misschien later. Geef hem tijd en neem zelf ook tijd, jullie gaan het waarschijnlijk nog heel druk krijgen met zijn ziekte en jullie relatie tijdens deze ziekte.
Zou het zo kunnen zijn dat jouw vriend dingen altíjd zelf uitknobbelt? Dat hij sowieso weinig hulp van anderen aanneemt? Misschien moet je hem even tijd geven om zijn ziekte een plaats in zijn leven te geven. Dat bedoel ik niet zweverig maar ik kan me indenken dat hij eerst zélf moet weten hoe hij zich voelt voor hij dat kan delen.
Als mij iets ergs zou makeren dan denk ik dat ik me omringd zou willen voelen door allerlei mensen die me dierbaar zijn. Ik zou niet zonder kunnen jij? Je vriend vindt het moeilijk om zich juist naar jou toe kwetsbaar op te stellen en aanvaardt wel hulp van anderen, juist omdát die verder van hem afstaan, emotioneel.
Onbegrijpelijk als je zelf niet zo in elkaar zit maar ik geef Jojanneke gelijk hierin, hij wil je als zijn vriendin en niet als zijn verzorgster. Hij komt wel als hij je nodig heeft, echt. Nu nog niet maar misschien later. Geef hem tijd en neem zelf ook tijd, jullie gaan het waarschijnlijk nog heel druk krijgen met zijn ziekte en jullie relatie tijdens deze ziekte.
dinsdag 16 oktober 2007 om 10:27
Ach kaboutertje....
Waar het hier om gaat, dat zijn verwachtingen. Mensen verwachten niet op jonge leeftijd dit soort berichten te moeten geven aan de mensen die ze liefhebben. Ze verwachten punt 1 niet dat ze zelf dood kunnen gaan, en laat staat dat ze zich er 5 minuten voor genomen hebben om te bedenken hoe je die booschap aan de mensen om je heen brengt.
En dan wordt je erg ziek, en moet je die boodschap wel brengen
En dan wordt je lief ziek, en moet je die boodschap maar even vreten.
Je krijgt het bericht al via email, je kon zijn gezicht en houding niet zien, en ergens hoor je het in Keulen nog altijd donderen. Want die keren dat jij hebt gedacht aan ziek en zeer, zag je jezelf waarschijnlijk in de "zorgende ondersteunende" rol, en kreeg je daar ook waardering op.
Wil je graag e.e.a met hem delen, om dit proces samen door te maken.
En juist datgene wat jij verwacht te gaan doen, wijst hij af....
Wat je kunt doen, is je verwachtingen helder krijgen.
En wordt eerst maar een boos en verdrietig, omdat je lief iets onder de leden heeft wat helemaal niet goed is. En als je dat gehad hebt, kijk dan of je je verwachtingen helder kunt krijgen. Wat kan hij van je verwachten? wat niet?
Wat is reeel, en wat niet. Wat verwacht jij van je vriend?
Als je dat helder hebt, ga dan het gesprek met hem aan.
En tot die tijd? rouw om datgene wat had kunnen zijn, en geniet van dat wat is..
JOjanneke
Waar het hier om gaat, dat zijn verwachtingen. Mensen verwachten niet op jonge leeftijd dit soort berichten te moeten geven aan de mensen die ze liefhebben. Ze verwachten punt 1 niet dat ze zelf dood kunnen gaan, en laat staat dat ze zich er 5 minuten voor genomen hebben om te bedenken hoe je die booschap aan de mensen om je heen brengt.
En dan wordt je erg ziek, en moet je die boodschap wel brengen
En dan wordt je lief ziek, en moet je die boodschap maar even vreten.
Je krijgt het bericht al via email, je kon zijn gezicht en houding niet zien, en ergens hoor je het in Keulen nog altijd donderen. Want die keren dat jij hebt gedacht aan ziek en zeer, zag je jezelf waarschijnlijk in de "zorgende ondersteunende" rol, en kreeg je daar ook waardering op.
Wil je graag e.e.a met hem delen, om dit proces samen door te maken.
En juist datgene wat jij verwacht te gaan doen, wijst hij af....
Wat je kunt doen, is je verwachtingen helder krijgen.
En wordt eerst maar een boos en verdrietig, omdat je lief iets onder de leden heeft wat helemaal niet goed is. En als je dat gehad hebt, kijk dan of je je verwachtingen helder kunt krijgen. Wat kan hij van je verwachten? wat niet?
Wat is reeel, en wat niet. Wat verwacht jij van je vriend?
Als je dat helder hebt, ga dan het gesprek met hem aan.
En tot die tijd? rouw om datgene wat had kunnen zijn, en geniet van dat wat is..
JOjanneke
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
dinsdag 16 oktober 2007 om 15:38
Hallo,
Ik wilde jullie hartelijk bedanken voor de reactie's allemaal. Er zijn dingen genoemd waar ik nog niet zelf aan gedacht had van zijn kant uit. Ik weet nog niet echt hoe het uitpakt want daarvoor ben ik nog niet zo helder denkend. En in onze relatie voor dat die ziekte bij kwam kijken, moest ik ook altijd een stap terug doen van hem met alles behalve als hij zelf iets toe laat,zelfs nu en dat is moeilijk.
Ik ben meer een sociaal iemand en mijn vriend is meer op zijn eigen, totdat hij aan een flat bewoner vertelde wat hij heeft. Nu komen zelfs mensen over de vloer bij hem, die hij niet eens kent...
Nou ja, het zal wel goed zijn allemaal...
Ik zal de reactie's iedere x nog goed doornemen en hoop dat ik mezelf gauw op rails heb.
Dan kan je ook anders gaan denken natuurlijk.
Bedankt allemaal!!
Ik wilde jullie hartelijk bedanken voor de reactie's allemaal. Er zijn dingen genoemd waar ik nog niet zelf aan gedacht had van zijn kant uit. Ik weet nog niet echt hoe het uitpakt want daarvoor ben ik nog niet zo helder denkend. En in onze relatie voor dat die ziekte bij kwam kijken, moest ik ook altijd een stap terug doen van hem met alles behalve als hij zelf iets toe laat,zelfs nu en dat is moeilijk.
Ik ben meer een sociaal iemand en mijn vriend is meer op zijn eigen, totdat hij aan een flat bewoner vertelde wat hij heeft. Nu komen zelfs mensen over de vloer bij hem, die hij niet eens kent...
Nou ja, het zal wel goed zijn allemaal...
Ik zal de reactie's iedere x nog goed doornemen en hoop dat ik mezelf gauw op rails heb.
Dan kan je ook anders gaan denken natuurlijk.
Bedankt allemaal!!
dinsdag 16 oktober 2007 om 16:59
Crosskabouter, ik kan me goed voorstellen dat je het pijnlijk vindt dat hij je niet toelaat. Misschien ben je ook wel een beetje jaloers dat allerlei 'vreemde' mensen hem wel kunnen helpen en dat jij dat van hem niet 'mag' doen.
Natuurlijk mag jij jouw behoefte hierin ook aangeven, betekent echt niet direct dat je zijn verpleegster bent. Ik vind het toch wel vreemd dat hij zo'n afstand houdt, ik heb het idee dat jullie relatie voordat hij ziek werd ook al zo in elkaar stak en dat jij altijd jouw wensen en behoeftes in moest slikken en maar moest afwachten wat hij wel of niet wilde. Ik krijg zo het gevoel dat je daar ook niet helemaal happy mee bent.
Misschien ben je ook wel iets te afwachtend en als jij hem wilt zien en iets voor hem wilt doen, moet je het misschien wel gewoon doen en zeggen 'hoho, dit wil ik allemaal niet per MSN doen, ik wil je nu gewoon even zien'.
Natuurlijk mag jij jouw behoefte hierin ook aangeven, betekent echt niet direct dat je zijn verpleegster bent. Ik vind het toch wel vreemd dat hij zo'n afstand houdt, ik heb het idee dat jullie relatie voordat hij ziek werd ook al zo in elkaar stak en dat jij altijd jouw wensen en behoeftes in moest slikken en maar moest afwachten wat hij wel of niet wilde. Ik krijg zo het gevoel dat je daar ook niet helemaal happy mee bent.
Misschien ben je ook wel iets te afwachtend en als jij hem wilt zien en iets voor hem wilt doen, moet je het misschien wel gewoon doen en zeggen 'hoho, dit wil ik allemaal niet per MSN doen, ik wil je nu gewoon even zien'.
dinsdag 16 oktober 2007 om 18:07
Hallo Sunshine585,
Nee ik ben echt niet jaloers en vindt het voor hem fijn dat hij nu mensen om zich heen heeft(die hij nooit gekent heeft).
Het zit m meer waarom hij dat verkiest boven zn vriendin.
Donderdag a.s moet hij voor het eerst naar Amersfoort voor zn hersentumor laten bestralen en de week erop in Utrecht voor zijn long. Ik moet maar afwachtten op afstand, hoe het gegaan is ect.
Voor deze ziekte was hij al zo in zijn keuzes. En ik was al altijd bang, wat als er iets gebeurd met hem? Mag ik bij m? Ik moet meestal een stapje achteruit doen. En zelfs in zo n ernstige situatie ook blijkt.
Als ik iets ergs zou hebben zou ik hem het liefste om me heen hebben.
Maar ja wie zijn jij, hij, die andere, ik, en allemaal?
Ieder denkt en doet anders.
Moeilijk hoor maar zal me er toch bij neer moeten leggen.....
Nee ik ben echt niet jaloers en vindt het voor hem fijn dat hij nu mensen om zich heen heeft(die hij nooit gekent heeft).
Het zit m meer waarom hij dat verkiest boven zn vriendin.
Donderdag a.s moet hij voor het eerst naar Amersfoort voor zn hersentumor laten bestralen en de week erop in Utrecht voor zijn long. Ik moet maar afwachtten op afstand, hoe het gegaan is ect.
Voor deze ziekte was hij al zo in zijn keuzes. En ik was al altijd bang, wat als er iets gebeurd met hem? Mag ik bij m? Ik moet meestal een stapje achteruit doen. En zelfs in zo n ernstige situatie ook blijkt.
Als ik iets ergs zou hebben zou ik hem het liefste om me heen hebben.
Maar ja wie zijn jij, hij, die andere, ik, en allemaal?
Ieder denkt en doet anders.
Moeilijk hoor maar zal me er toch bij neer moeten leggen.....
woensdag 17 oktober 2007 om 09:42
Dag Crosskabouter,
Wat moeilijk situatie zeg! Ik kan me voorstellen dat het je niet loslaat en dat je je zorgen maakt.
Enkele jaren geleden heb ik met een ex in een soortgelijke situatie gezeten. We waren ruim 4 jaar samen toen hij zo'n ernstige longontsteking kreeg dat hij echt op het randje van de dood heeft gelegen. Wij woonden ook niet samen en hadden een knipperlichtrelatie. Toen hij zo ziek werd hadden we net afgesproken dat we een poosje afstand van elkaar zouden nemen, om daarna te beslissen wat we nu verder met elkaar wilden. Op enkele vriendinnen van mij na, wist niemand dat we 'bij elkaar hoorden'. Ik zocht mijn vriend wel elke dag op in het ziekenhuis, maar hij introduceerde me niet bij de artsen als zijn partner, waardoor ze me niet betrokken in gesprekken e.d. Hij liet me ook niet echt dichtbij hem komen. Toen hij dacht dat hij dood zou gaan gaf hij me alleen instructies hoe ik alles zakelijk moest afhandelen. Ik wilde dichtbij hem zijn, maar hij weerde me af.
Ik heb me verschrikkelijk gevoeld in die tijd. Wat ik er van geleerd heb is dat je relatie ten tijde van ziekte niet anders is als ten tijde van gezondheid. Gevoelsmatig wilde ik dichtbij hem zijn en ik dacht ook dat dit zo hoorde. Op één of andere manier veronderstelde ik dat nu hij zo ernstig ziek was de muren die er tussen ons waren zouden verdwijnen en dat we echt zouden kunnen praten. In het normale leven moest ik vechten om dichtbij zijn persoon te zijn. Toen hij ziek was was dat niet anders.
Je schreef dat je maar één vriendin hebt om te praten over je situatie. Waarom is dat zo?
Pas goed op je zelf. Weten de flatgenoten van je vriend af van je bestaan? Bellen ze je als er iets ernstigs is?
Wat moeilijk situatie zeg! Ik kan me voorstellen dat het je niet loslaat en dat je je zorgen maakt.
Enkele jaren geleden heb ik met een ex in een soortgelijke situatie gezeten. We waren ruim 4 jaar samen toen hij zo'n ernstige longontsteking kreeg dat hij echt op het randje van de dood heeft gelegen. Wij woonden ook niet samen en hadden een knipperlichtrelatie. Toen hij zo ziek werd hadden we net afgesproken dat we een poosje afstand van elkaar zouden nemen, om daarna te beslissen wat we nu verder met elkaar wilden. Op enkele vriendinnen van mij na, wist niemand dat we 'bij elkaar hoorden'. Ik zocht mijn vriend wel elke dag op in het ziekenhuis, maar hij introduceerde me niet bij de artsen als zijn partner, waardoor ze me niet betrokken in gesprekken e.d. Hij liet me ook niet echt dichtbij hem komen. Toen hij dacht dat hij dood zou gaan gaf hij me alleen instructies hoe ik alles zakelijk moest afhandelen. Ik wilde dichtbij hem zijn, maar hij weerde me af.
Ik heb me verschrikkelijk gevoeld in die tijd. Wat ik er van geleerd heb is dat je relatie ten tijde van ziekte niet anders is als ten tijde van gezondheid. Gevoelsmatig wilde ik dichtbij hem zijn en ik dacht ook dat dit zo hoorde. Op één of andere manier veronderstelde ik dat nu hij zo ernstig ziek was de muren die er tussen ons waren zouden verdwijnen en dat we echt zouden kunnen praten. In het normale leven moest ik vechten om dichtbij zijn persoon te zijn. Toen hij ziek was was dat niet anders.
Je schreef dat je maar één vriendin hebt om te praten over je situatie. Waarom is dat zo?
Pas goed op je zelf. Weten de flatgenoten van je vriend af van je bestaan? Bellen ze je als er iets ernstigs is?
woensdag 17 oktober 2007 om 10:28
Hoi Crosskabouter,
Ik wil jou en je vriend heel veel sterkte wensen. Snap heel goed dat de schok nog aan het natrillen is en ik hoop dat je voor jezelf rustig de tijd neemt om dit te verwerken. Er is iets wat ik me afvraag. Je schrijft meerdere malen 'dan doe ik wel zoals altijd een stapje terug'. Nu je vriend ziek is niet het handige moment dat eens uit te spitten vrees ik maar er spreekt zoveel verongelijktheid uit. Als jij nu alleen dingen voor je vriend gaat doen op je vriends manier dan blijf je wrokkig. Je klinkt ook boos omdat jullie op een half uur rijden wonen omdat hij dat wil en je daardoor nu niet snel bij hem kan zijn. Ik begrijp hoe dat werkt maar misschien moet je die boosheid loslaten? Jij bent er destijds wel bij geweest toen jullie dat bespraken neem ik aan.
Je kan beter bedenken hoe je nu ook voor jouw behoeftes kan zorgen. Is verzorgen het enige wat je je wil? Wil je misschien veel bij hem zijn of goed op de hoogte worden gehouden? Waarom kun je het niet aan je omgeving vertellen? Misschien zijn er wel mensen die jou aftentoe heen en weer willen rijden?
Ik wil jou en je vriend heel veel sterkte wensen. Snap heel goed dat de schok nog aan het natrillen is en ik hoop dat je voor jezelf rustig de tijd neemt om dit te verwerken. Er is iets wat ik me afvraag. Je schrijft meerdere malen 'dan doe ik wel zoals altijd een stapje terug'. Nu je vriend ziek is niet het handige moment dat eens uit te spitten vrees ik maar er spreekt zoveel verongelijktheid uit. Als jij nu alleen dingen voor je vriend gaat doen op je vriends manier dan blijf je wrokkig. Je klinkt ook boos omdat jullie op een half uur rijden wonen omdat hij dat wil en je daardoor nu niet snel bij hem kan zijn. Ik begrijp hoe dat werkt maar misschien moet je die boosheid loslaten? Jij bent er destijds wel bij geweest toen jullie dat bespraken neem ik aan.
Je kan beter bedenken hoe je nu ook voor jouw behoeftes kan zorgen. Is verzorgen het enige wat je je wil? Wil je misschien veel bij hem zijn of goed op de hoogte worden gehouden? Waarom kun je het niet aan je omgeving vertellen? Misschien zijn er wel mensen die jou aftentoe heen en weer willen rijden?
woensdag 17 oktober 2007 om 12:47
Hallo yuky,
Dank je voor je reactie en wat herkening er in. Dat ik maar 1 vriendin heb waar ik nu woon is dat omdat ik hier pas een half jaartje woont en ik weet niet of hij hun alles verteld en weet ook niet of ze me bellen. Daar heeft hij niet over en als ik ernaar vraag krijg ik, ja ja. Zo onduidelijk en dat maakt me zelfs nu maar onzekerder.
dametje27,
Ook jij bedankt voor je reactie en ik zal ook je vragen beantwoorden.
Nu je vriend ziek is niet het handige moment dat eens uit te spitten vrees ik
Nee idd maar het is altijd zo geweest dat ik dat moest. lees het stukje van yuku maar, is heel erg herkenbaar.
Je klinkt ook boos omdat jullie op een half uur rijden wonen omdat hij dat wil en je daardoor nu niet snel bij hem kan zijn. Ik begrijp hoe dat werkt maar misschien moet je die boosheid loslaten? Jij bent er destijds wel bij geweest toen jullie dat bespraken neem ik aan.
Ik heb het meerdere malen gevraagt in het begin en daartussen over samenwonen. Ik wil wel en hij niet, dus is nooit overeen gekomen.
Is verzorgen het enige wat je je wil?
Nee niet de enige, het is normaal lijkt me als je als vaste vriendin voor je zorgt en bij je bent , het samen zijn, samen verwerken, noem maar op.
Hoop dat antwoorden duidelijk zijn.
groetjes
Dank je voor je reactie en wat herkening er in. Dat ik maar 1 vriendin heb waar ik nu woon is dat omdat ik hier pas een half jaartje woont en ik weet niet of hij hun alles verteld en weet ook niet of ze me bellen. Daar heeft hij niet over en als ik ernaar vraag krijg ik, ja ja. Zo onduidelijk en dat maakt me zelfs nu maar onzekerder.
dametje27,
Ook jij bedankt voor je reactie en ik zal ook je vragen beantwoorden.
Nu je vriend ziek is niet het handige moment dat eens uit te spitten vrees ik
Nee idd maar het is altijd zo geweest dat ik dat moest. lees het stukje van yuku maar, is heel erg herkenbaar.
Je klinkt ook boos omdat jullie op een half uur rijden wonen omdat hij dat wil en je daardoor nu niet snel bij hem kan zijn. Ik begrijp hoe dat werkt maar misschien moet je die boosheid loslaten? Jij bent er destijds wel bij geweest toen jullie dat bespraken neem ik aan.
Ik heb het meerdere malen gevraagt in het begin en daartussen over samenwonen. Ik wil wel en hij niet, dus is nooit overeen gekomen.
Is verzorgen het enige wat je je wil?
Nee niet de enige, het is normaal lijkt me als je als vaste vriendin voor je zorgt en bij je bent , het samen zijn, samen verwerken, noem maar op.
Hoop dat antwoorden duidelijk zijn.
groetjes
woensdag 17 oktober 2007 om 14:46
Dag Crosskabouter,
Je zult je vast machteloos voelen nu. Heb je al met je vriendin over je vriend gepraat? Kent zij hem ook? Wat denkt ze er van? Je moet er voor zorgen dat je er niet helemaal alleen voor staat hoor! Blijf contact zoeken hier op het forum en liefst ook met mensen IRL. Kun je niet bij je ouders terecht, of weten ze niet af van je relatie? Als er in de komende weken geen verandering in de situatie en je gevoel komt is het misschien goed om professionele hulp te zoeken. Ik vind dat je in een complexe situatie zit. Een psycholoog zou je kunnen steunen en helpen om alles op een rijtje te zetten. Het zou niet alleen goed zijn voor jou, maar ook voor je vriend. Hij heeft, hoe dan ook, het meest aan je als je beter in je vel zit. Heb je overdag wel genoeg afleiding? Werk je, of ga je naar school?
veel sterkte!
woensdag 17 oktober 2007 om 15:25
Hallo yuky,
Ik ben moeder van 2 binken van jongens, 14 en 5 jaar en ben zelf 38. Mijn vriend is 49 jaar. En ik werk niet omdat ik beperkt ben met rechterbeen, door ongeluk.
Korte voor geschiedenis,
Mijn ouders mogen hem niet omdat er dingen zijn voor gevallen in het verleden, wat hem niet de ideale schoonzoon maakt, vriendin weet dit ook en zegt, laat m vallen, vanaf het begin dat ik haar ken. Wat de overeenkomst met haar en ouders betreft, dat hij erg dominand is en zo afstandelijk doet al vanaf het begin en eerste jaar dat ik hem kende, bleek hij nog een vriendin te hebben. Hij heeft daarna gekozen voor mij maar wilde nooit samenwoinen, wat alleen maar argwaan wekt bij ouders en volgens vriendin, klopt het.
Ik heb vaak met hem gesproken over, wat als er met 1 van ons iets gebeurd? Hij ja zullen we oplossing moeten vinden.
Ik heb 2 jaar geleden ongeluk gehad waardoor ik nu beperkt ben en tijdens ziekenhuis en thuis zijn, was hij er ook niet. Ik heb samen de maanden door geknokt met mijn moeder, de zorg voor mijn jongste, school e.d. kind bezig houden.
Ik heb vaak gevraagd, waarom kom jenu niet, ik heb je nodig. Hij was te druk.
Nu heeft hij een hersentumor en tumor in zijn rechter long en krijgt morgen zijn eerste
bestraling.
Zelfs mijn vriendin zegt, hij
neemt je in de maling en wat hij wil gebeurd en nu nog en jij slikt alles en ik heb zoiets van ja voorheen maar nu is hij erg ziek en je kan zo iemand niet laten vallen? Toch?
Met vriendin praten krijg ik alleen maar nu negatieve dingen over me heen en mn ouders willen niks met hem te maken hebben, dus daar kan ik beter maar niet over beginnen.
Tis zo moeilijk.........
Ik ben moeder van 2 binken van jongens, 14 en 5 jaar en ben zelf 38. Mijn vriend is 49 jaar. En ik werk niet omdat ik beperkt ben met rechterbeen, door ongeluk.
Korte voor geschiedenis,
Mijn ouders mogen hem niet omdat er dingen zijn voor gevallen in het verleden, wat hem niet de ideale schoonzoon maakt, vriendin weet dit ook en zegt, laat m vallen, vanaf het begin dat ik haar ken. Wat de overeenkomst met haar en ouders betreft, dat hij erg dominand is en zo afstandelijk doet al vanaf het begin en eerste jaar dat ik hem kende, bleek hij nog een vriendin te hebben. Hij heeft daarna gekozen voor mij maar wilde nooit samenwoinen, wat alleen maar argwaan wekt bij ouders en volgens vriendin, klopt het.
Ik heb vaak met hem gesproken over, wat als er met 1 van ons iets gebeurd? Hij ja zullen we oplossing moeten vinden.
Ik heb 2 jaar geleden ongeluk gehad waardoor ik nu beperkt ben en tijdens ziekenhuis en thuis zijn, was hij er ook niet. Ik heb samen de maanden door geknokt met mijn moeder, de zorg voor mijn jongste, school e.d. kind bezig houden.
Ik heb vaak gevraagd, waarom kom jenu niet, ik heb je nodig. Hij was te druk.
Nu heeft hij een hersentumor en tumor in zijn rechter long en krijgt morgen zijn eerste
bestraling.
Zelfs mijn vriendin zegt, hij
neemt je in de maling en wat hij wil gebeurd en nu nog en jij slikt alles en ik heb zoiets van ja voorheen maar nu is hij erg ziek en je kan zo iemand niet laten vallen? Toch?
Met vriendin praten krijg ik alleen maar nu negatieve dingen over me heen en mn ouders willen niks met hem te maken hebben, dus daar kan ik beter maar niet over beginnen.
Tis zo moeilijk.........
woensdag 17 oktober 2007 om 16:11
Eigenlijk gedraagt je vriend zich nu dus net zo ten opzichte van jou als toen hij nog gezond was. Hebben jullie die hele 4 jaar een relatie gehad, of is het ook wel eens uit geweest?
Ik denk dat je voorlopig even het beste kunt doen wat hij het liefste heeft, contact zoeken via MSN en bellen, dan heb je voor jezelf ook tijd om alles wat op een rijtje te zetten. Er zijn misschien nog andere manieren om hem te laten weten dat je aan hem denkt, als je daar behoefte aan hebt. Je zou hem zo nu en dan een kaart kunnen sturen of een cadeautje. Je laat hem niet vallen. Je doet precies waar hij zegt behoefte aan te hebben. Zorg dat het geen obsessie voor je wordt.
Ik denk echt dat het het beste is om snel hulp te zoeken van een psycholoog. Je kunt je door je huisarts door laten verwijzen. Afgezien van het feit dat je vriend nu ziek is, loopt je relatie eigenlijk al 4 jaar niet lekker. Kennelijk heb je het idee dat je ouders en vriendin niet objectief zijn. Zij kunnen je niet echt helpen. Een psycholoog kan helpen om alles op een rijtje te zetten. Als de situatie van je vriend nog ernstiger wordt, is het erg belangrijk om te weten waar je staat.
Probeer ook zo veel mogelijk afleiding te zoeken. Kun je je huis uit? Misschien kun je met je jongste zoon naar de kinderboerderij gaan of zoiets... Of ga iets speciaals koken als je daar van houdt.... of huur een leuke film voor vanavond.
Kom op meid....
Ik denk dat je voorlopig even het beste kunt doen wat hij het liefste heeft, contact zoeken via MSN en bellen, dan heb je voor jezelf ook tijd om alles wat op een rijtje te zetten. Er zijn misschien nog andere manieren om hem te laten weten dat je aan hem denkt, als je daar behoefte aan hebt. Je zou hem zo nu en dan een kaart kunnen sturen of een cadeautje. Je laat hem niet vallen. Je doet precies waar hij zegt behoefte aan te hebben. Zorg dat het geen obsessie voor je wordt.
Ik denk echt dat het het beste is om snel hulp te zoeken van een psycholoog. Je kunt je door je huisarts door laten verwijzen. Afgezien van het feit dat je vriend nu ziek is, loopt je relatie eigenlijk al 4 jaar niet lekker. Kennelijk heb je het idee dat je ouders en vriendin niet objectief zijn. Zij kunnen je niet echt helpen. Een psycholoog kan helpen om alles op een rijtje te zetten. Als de situatie van je vriend nog ernstiger wordt, is het erg belangrijk om te weten waar je staat.
Probeer ook zo veel mogelijk afleiding te zoeken. Kun je je huis uit? Misschien kun je met je jongste zoon naar de kinderboerderij gaan of zoiets... Of ga iets speciaals koken als je daar van houdt.... of huur een leuke film voor vanavond.
Kom op meid....
woensdag 17 oktober 2007 om 16:51
Wij hebben toen een maandje of drie geen contact gehad toen ik er achterkwam dat hij nog een ander had.
Toen stond ie ineens voor m deur en lang gepraat en toen de draad weer opgepakt.
Achteraf dom en relatie stond nu weer op springen omdat hij altijd afstand bewaard en zo vaag doet. Tot hij met de mail kwam over wat ze gezien hadden in het ziekenhuis.
En ja, dan staat relatie probleem op lag pitje bij me en voel nog steeds wat voor hem. En hij zegt voor mij ook maar waarom die afstandelijkheid? Ik voelde me helemaal in jou verhaal passen.
En ben bang dat het ook zo kan gaan, als het niet goed afloopt.
Dus relatieprobleem plus dit er nog bij.............................
Misschien idd een psycholoog.
Mijn vriendin zegt ook iedere keer, hij wilt toch niet? Laat m dan gaan dan kan hij wat hij wel wilt. Hij wilt niet door jou verzorgd worden, waarom door vreemde wel?
Maar zo zit ik niet in elkaar.
En MSN is ook niet alles hoor. Ik heb ook nog kinderen en die zitten niet te wachten op een moeder die iedere keer achter MSN zit , zoals nu het geval.
Oudste zoon reageer er al op.
Vanavond ga ik ook lekker met mn oudste zoon tv kijken
Misschien idd beter
Dank je yuky voor je belangstelling en advies
Toen stond ie ineens voor m deur en lang gepraat en toen de draad weer opgepakt.
Achteraf dom en relatie stond nu weer op springen omdat hij altijd afstand bewaard en zo vaag doet. Tot hij met de mail kwam over wat ze gezien hadden in het ziekenhuis.
En ja, dan staat relatie probleem op lag pitje bij me en voel nog steeds wat voor hem. En hij zegt voor mij ook maar waarom die afstandelijkheid? Ik voelde me helemaal in jou verhaal passen.
En ben bang dat het ook zo kan gaan, als het niet goed afloopt.
Dus relatieprobleem plus dit er nog bij.............................
Misschien idd een psycholoog.
Mijn vriendin zegt ook iedere keer, hij wilt toch niet? Laat m dan gaan dan kan hij wat hij wel wilt. Hij wilt niet door jou verzorgd worden, waarom door vreemde wel?
Maar zo zit ik niet in elkaar.
En MSN is ook niet alles hoor. Ik heb ook nog kinderen en die zitten niet te wachten op een moeder die iedere keer achter MSN zit , zoals nu het geval.
Oudste zoon reageer er al op.
Vanavond ga ik ook lekker met mn oudste zoon tv kijken
Misschien idd beter
Dank je yuky voor je belangstelling en advies
