Relaties
alle pijlers
Welke toegevoegde waarde heeft jouw partner in je leven?
woensdag 4 juli 2007 om 20:47
woensdag 4 juli 2007 om 20:53
Heel veel:
ik word blij en vrolijk als hij er is
ik leer van hem, van de manier waarop hij gesprekken voert
hij zorgt ervoor dat ik met beide benen op de grond blijf staan
hij geeft me het gevoel dat ik mooi, lief en slim ben
hij is heel lief voor mijn zoon, die daar weer erg blij van wordt
door hem doe ik dingen die ik in mijn eentje niet zou doen
hij heeft interesses die voor mij niet bekend waren
ik heb door hem een bloeiend sexleven
hij zorgt goed voor mij in alle opzichten
als ik me niet lekker voel, ben ik in no time weer op de been (geestelijk, licamelijk)
ik word blij en vrolijk als hij er is
ik leer van hem, van de manier waarop hij gesprekken voert
hij zorgt ervoor dat ik met beide benen op de grond blijf staan
hij geeft me het gevoel dat ik mooi, lief en slim ben
hij is heel lief voor mijn zoon, die daar weer erg blij van wordt
door hem doe ik dingen die ik in mijn eentje niet zou doen
hij heeft interesses die voor mij niet bekend waren
ik heb door hem een bloeiend sexleven
hij zorgt goed voor mij in alle opzichten
als ik me niet lekker voel, ben ik in no time weer op de been (geestelijk, licamelijk)
woensdag 4 juli 2007 om 21:28
Voor ons voelt het echt-echt-echt zo, om maar even in dezelfde terminologie te blijven. Mocht mocht het allemaal een illusie blijken, dan wel één die ik koester. Bovendien is deze illusie dan door ons beiden geschapen, dus in hoeverre je dan nog van een illusie spreekt…Zijn je eigen illusies (of desillusies zo je wilt) de motivatie voor dit topic?
woensdag 4 juli 2007 om 21:29
Je klinkt wat verbitterd, Sunny.
Ik vind het in ieder geval niet direct een vriendelijke reactie op iemand die gelukkig is in haar/zijn relatie. (weet niet op wie je exact reageerde)
Had jij niet ook een topic over gezeik in/rond relaties geopend? Ben je misschien je geloof in een gelukkige relatie verloren?
Ik vind het in ieder geval niet direct een vriendelijke reactie op iemand die gelukkig is in haar/zijn relatie. (weet niet op wie je exact reageerde)
Had jij niet ook een topic over gezeik in/rond relaties geopend? Ben je misschien je geloof in een gelukkige relatie verloren?
woensdag 4 juli 2007 om 21:35
woensdag 4 juli 2007 om 21:39
Sunny, ik snap dat je wat sceptisch wordt in de loop der jaren...ik zit per slot van rekening in het zelfde schuitje als jij....( 30+ en weer single..) Maar kan het misschien zo zijn dat je kijk er op zou kunnen/moeten veranderen?? Gedesillusioneerd zijn heeft weinig zin, en zal je ook belemmeren om ooit weer eens een leuke gezonde liefdevolle relatie op te bouwen.
Ik probeer de laatste tijd vooral naar mijn eigen rol te kijken, en naar mijn manier van het aangaan van relaties in het verleden. Alleen dan kun je je relatiepatroon een positieve wending geven. :R
Ik probeer de laatste tijd vooral naar mijn eigen rol te kijken, en naar mijn manier van het aangaan van relaties in het verleden. Alleen dan kun je je relatiepatroon een positieve wending geven. :R
woensdag 4 juli 2007 om 21:40
Sunny, voor ik (op 44-jarige leeftijd) mijn huidige man ontmoette, was ik ook zo sceptisch en gedesillusioneerd over relaties als jij.
Maar wat ik nu al acht jaar lang beleef, en wat sommige andere stellen ook beleven, is helemaal geen illusie.
En om even op te sommen wat zo allemaal de toegevoegde waarde is van mijn partner:
- hij is ontzettend grappig en vrolijk, door hem kan ik heel veel lachen
- door hem voel ik dat mijn leven niet nutteloos is, ik beteken heel veel voor hem, ik maak iemand gelukkig
- ik kan over alles met hem praten en leer heel veel door naar zijn mening te luisteren en te ontdekken hoe hij dingen voelt, beleeft
- via zijn interesses, meningen, hobby's, wordt ook mijn eigen wereld verruimd
- heel veel dingen die ik leuk vind (reizen, wandelen, fietsen, naar de bios gaan...) zijn veel leuker met hem dan als ik ze alleen zou doen
- als ik me niet lekker voel vertroetelt hij me
- iedere avond krijg ik een lekkere rugmassage en als ik niet in slaap kan vallen masseert hij mijn voorhoofd en dat is zo ontspannend dat ik ervan in slaap val
- als ik koude voeten heb in bed maakt hij ze warm in zijn handen
- door zijn optimisme maak ik me over allerlei dingen veel minder zorgen dan ik vroeger deed
- we hebben heerlijke seks
en ik vergeet vast nog een heleboel dingen...
Maar wat ik nu al acht jaar lang beleef, en wat sommige andere stellen ook beleven, is helemaal geen illusie.
En om even op te sommen wat zo allemaal de toegevoegde waarde is van mijn partner:
- hij is ontzettend grappig en vrolijk, door hem kan ik heel veel lachen
- door hem voel ik dat mijn leven niet nutteloos is, ik beteken heel veel voor hem, ik maak iemand gelukkig
- ik kan over alles met hem praten en leer heel veel door naar zijn mening te luisteren en te ontdekken hoe hij dingen voelt, beleeft
- via zijn interesses, meningen, hobby's, wordt ook mijn eigen wereld verruimd
- heel veel dingen die ik leuk vind (reizen, wandelen, fietsen, naar de bios gaan...) zijn veel leuker met hem dan als ik ze alleen zou doen
- als ik me niet lekker voel vertroetelt hij me
- iedere avond krijg ik een lekkere rugmassage en als ik niet in slaap kan vallen masseert hij mijn voorhoofd en dat is zo ontspannend dat ik ervan in slaap val
- als ik koude voeten heb in bed maakt hij ze warm in zijn handen
- door zijn optimisme maak ik me over allerlei dingen veel minder zorgen dan ik vroeger deed
- we hebben heerlijke seks
en ik vergeet vast nog een heleboel dingen...
woensdag 4 juli 2007 om 21:41
Ik reageerde op deze reactie.
Illusie= waanvoorstelling. ... in stand houden...
...sprookjes...
Alsof je niet in gelooft dat het mogelijk is.
Het was ook maar een vraag, of je verbitterd was. Net als de vraag of je er misschien niet meer in gelooft. Geen stelling, geen conclusie.
En om je geen antwoord schuldig te blijven: nee, ik heb geen idee hoe het voelt om verbitterd te zijn. Ik ben namelijk ronduit gelukkig.
woensdag 4 juli 2007 om 21:42
Mijn partner is degene die me laat lachen, bij wie ik kan huilen, bij wie ik helemaal mezelf kan zijn. Degene die me het beste kent, met wie ik oud wil worden, die me het gevoel geeft dat ik heel speciaal ben.
Hij is mijn klankbord.
Waarom hij toegevoegde waarde heeft? Omdat ik dat aan hem geef, wat ik voor hem voel, voel ik niet voor een ander, dus een ander kan hem niet vervangen.
En nee mijn kind, familie of vrienden kunnen mij dát gevoel niet geven. Mijn kind is heel speciaal maar geeft me vooral het gevoel dat ik nódig ben. Dat gevoel geeft mijn partner me niet, die heeft mij niet nódig.
Hij is mijn klankbord.
Waarom hij toegevoegde waarde heeft? Omdat ik dat aan hem geef, wat ik voor hem voel, voel ik niet voor een ander, dus een ander kan hem niet vervangen.
En nee mijn kind, familie of vrienden kunnen mij dát gevoel niet geven. Mijn kind is heel speciaal maar geeft me vooral het gevoel dat ik nódig ben. Dat gevoel geeft mijn partner me niet, die heeft mij niet nódig.
woensdag 4 juli 2007 om 21:47
Ja maar dat ronduit gelukkig geloof ik dus niet. Dat kan niet anders dan een illusie zijn, die je zelf geschapen hebt.
For your information: ik ben 'gewoon' getrouwd, onze relatie heeft ups en downs. We lijken teveel op elkaar volgens mij. Kunnen onderuitgezakt ons afvragen waar het heen moet met de wereld enzo (wel met toastje en franse kaas, dat dan weer wel ;)) we horen zoveel shit om ons heen de laatste tijd wat relatie betreft. En ook ik vraag me soms af of het niet makkelijker zou zijn om een lat-relatie ofzo te hebben. Weer een zorg minder ofzo... weet het ook niet precies.
woensdag 4 juli 2007 om 22:05
En tóch ben ik ronduit gelukkig. (wil bijna zeggen: neh neh neh neh neeeeh neh ;) :D).
Het is beslist geen waanvoorstelling. Mijn eigen instelling heeft er natuurlijk wél mee te maken.
Ik heb trouwens géén partner. Maar dat doet niets af aan mijn geluksgevoel.
Just in case ik hier dan niets te zoeken zou hebben: ik reageerde in 1e instantie op jouw reactie op anderen. Als ik alleen gelukiig kan zijn, kunnen anderen dat zeker ook in een relatie zijn)
Het is beslist geen waanvoorstelling. Mijn eigen instelling heeft er natuurlijk wél mee te maken.
Ik heb trouwens géén partner. Maar dat doet niets af aan mijn geluksgevoel.
Just in case ik hier dan niets te zoeken zou hebben: ik reageerde in 1e instantie op jouw reactie op anderen. Als ik alleen gelukiig kan zijn, kunnen anderen dat zeker ook in een relatie zijn)
