Relaties
alle pijlers
Wie kan ook niet overweg met schoonouders?
dinsdag 22 mei 2007 om 15:09
Waarschijnlijk al het zoveelste topic over schoonouders......
Naar mijn mening heb ik echt draken van schoonouders. Vanaf het allereerste begin is het wat mij betreft al moeizaam gegaan omdat zij heel anders met dingen (verjaardagen, verplichte nummers etc.) omgaan dan mijn familie. Om de lieve, goede vrede te bewaren heb ik altijd gedaan wat er verwacht werd maar nu ik zelf moeder ben (sinds een klein jaar) heb ik daar helemaal geen zin meer in. Ik ben nu zelf moeder, heb m'n eigen gezin en heb geen zin meer om dingen te doen waar ik niet achter sta. Uiteraard had ik dit vanaf moment één moeten doen zodat het nu niet koud op hun dak komt maar goed, dat kan ik niet meer terug draaien. Mijn vriend staat vierkant achter mij maar het blijven toch zijn ouders en hij blijft het toch proberen met ze maar ook hij komt er telkens teleurgesteld uit.
Wie heeft hier ook last van en hoe ga ik dit nog jaren uithouden?
Naar mijn mening heb ik echt draken van schoonouders. Vanaf het allereerste begin is het wat mij betreft al moeizaam gegaan omdat zij heel anders met dingen (verjaardagen, verplichte nummers etc.) omgaan dan mijn familie. Om de lieve, goede vrede te bewaren heb ik altijd gedaan wat er verwacht werd maar nu ik zelf moeder ben (sinds een klein jaar) heb ik daar helemaal geen zin meer in. Ik ben nu zelf moeder, heb m'n eigen gezin en heb geen zin meer om dingen te doen waar ik niet achter sta. Uiteraard had ik dit vanaf moment één moeten doen zodat het nu niet koud op hun dak komt maar goed, dat kan ik niet meer terug draaien. Mijn vriend staat vierkant achter mij maar het blijven toch zijn ouders en hij blijft het toch proberen met ze maar ook hij komt er telkens teleurgesteld uit.
Wie heeft hier ook last van en hoe ga ik dit nog jaren uithouden?
dinsdag 22 mei 2007 om 15:15
Prijs je gelukkig dat je partner achter je staat! Heb je hier al eens met de schoonlui over proberen te praten? Als je alles geprobeerd hebt, dan zou ik zoveel mogelijk proberen om het contact oppervlakkig te houden. Koetjes, kalfjes en verder niet. Is heel moeilijk en zeker met kinderen (die ook contact hebben met opa & oma), dat weet ik. Maar die schoonlui werden ook maar bijgeleverd met je partner en met hém heb je een relatie!
dinsdag 22 mei 2007 om 15:32
dinsdag 22 mei 2007 om 15:50
Wij moeten verplicht gezellig komen op voor hun allerlei bijzondere dagen, willen met alle geweld Sinterklaas vieren terwijl wij (en de broer en schoonzus van m'n vriend) dat niet willen (met de kleine wordt het uiteraard straks anders maar om verplicht gezellig Sinterklaas te vieren met 6 volwassenen terwijl 4 er geen zin in hebben.....) Je moet een bepaalde tijd komen en een bepaalde tijd vertrekken, kom je later of vertrek je eerder dan is de sfeer al verziekt door zijn vader die met een sjaggo-kop op de bank zit. Er hoeft maar een klein dingetje verkeerd te gaan (zijn vader krijgt de kurk niet van de fles) en hij ontploft wat uiteraard enorm de sfeer drukt etc. etc. En nu er een kleinkind is, is het allemaal nog veeeeeel erger geworden. Zij zeggen dat zij recht op haar hebben omdat het hun kleinkind is, zij willen met haar omgaan (minimaal 1 keer per week zien, voelen, weten wat er in de kast hangt, wat voor nieuwe kleren ze heeft etc.). En dat terwijl we elkaar daarvoor ook echt niet elke week of elke maand zagen.
dinsdag 22 mei 2007 om 15:53
Ik denk dat je een klein beetje moet begrijpen dat zij waarschijnlijk ook vreselijk trots zijn op hun kleinkind en daar heel graag deel van uit willen maken.
Ikzelf ben ook nooit zo dol op al die verplichte feestdagen, maar ik ga er wel altijd heen en vind ook wel leuk om dan mijn familie te zien. Ik probeer er altijd iets leuks van te maken. Als zij zo graag willen dat jullie langskomen met s'klaas, probeer anders een middenweg te zoeken en spreek af dat jullie alleen lekker gaan eten ofzo.
Ikzelf ben ook nooit zo dol op al die verplichte feestdagen, maar ik ga er wel altijd heen en vind ook wel leuk om dan mijn familie te zien. Ik probeer er altijd iets leuks van te maken. Als zij zo graag willen dat jullie langskomen met s'klaas, probeer anders een middenweg te zoeken en spreek af dat jullie alleen lekker gaan eten ofzo.
dinsdag 22 mei 2007 om 15:56
Klinkt inderdaad als erg overdreven! Ik zou daar ook niet blij van worden! Vervelend dat zij zo hun eigen zin doordrijven. Ook vreselijk irritant dat ze zich "rechten" toe eigenen die ze helemaal niet hebben! Mogen jij en je man ajb bepalen in hoeverre jullie hen laten bemoeien met jullie kind!
Als je al met ze hebt geprobeerd te praten, dan weet ik ook niet wat je verder kan doen. Het lijken me moeilijke mensen!
Als je al met ze hebt geprobeerd te praten, dan weet ik ook niet wat je verder kan doen. Het lijken me moeilijke mensen!
dinsdag 22 mei 2007 om 16:07
Geloof me, het is een gevecht waar je helemaal niet aan wilt beginnen... vooral niet als je een kind hebt want die gun je (neem ik aan) een leuk contact met oma en opa, al vind je het zelf... (vul maar in). Ik zou gewoon water bij de wijn doen, ga naar die sinterklaasavond, put on a happy face en laat het langs je heen gaan. Ruzies en continu grenzen aangeven is doodvermoeiend, waarschijnlijk een stuk erger dan die sinterklaasavond. Zorg wel dat je je eigen grenzen aangeeft en maak afspraken. Bijvoorbeeld dat je (of je man, heb je lekker ff tijd voor jezelf en hoef je je er niet aan te ergeren) 1 keer in de 2 weken een middagje bij ze langs komt.
Ik weet heel, heel, heel goed hoe vreselijk frustrerend schoonfamilie kan zijn (de mijne heeft zelfs een huissleutel...) en dat je ze af en toe best eens iets heel vreselijks toe kan wensen... maar je spaart jezelf er mee als je op sommige punten gewoon toegeeft... en je belangerijke punten beschermt.
Ik weet heel, heel, heel goed hoe vreselijk frustrerend schoonfamilie kan zijn (de mijne heeft zelfs een huissleutel...) en dat je ze af en toe best eens iets heel vreselijks toe kan wensen... maar je spaart jezelf er mee als je op sommige punten gewoon toegeeft... en je belangerijke punten beschermt.
dinsdag 22 mei 2007 om 16:17
dinsdag 22 mei 2007 om 16:19
dinsdag 22 mei 2007 om 16:35
Ik zou zeggen dat je je eigen gezin runt zoals jullie dat willen en niet zoals je schoonouders dat willen. Die verjaardagen en "speciale" dagen horen er helaas bij. Ik heb er ook een hekel aan en ik denk wel meer mensen maar het hoort er nu eenmaal bij. Ik zou die dingen gewoon doen maar zorgen dat je wel een eigen gezinsleven hebt zonder je schoonouders. Ze hoeven niet overal bij te zijn toch!
dinsdag 22 mei 2007 om 16:46
Brrrrr, dergelijke schoonouders: daar weet ik alles van! Ik kan me wel voorstellen dat ze hun kleinkind geregeld zien maar dan kan ook zonder alle verplichte feestdagen en zonder dat het een verplichting wordt. Het moet toch niet zo zijn dat je op een gegeven moment elke woensdagmiddag je schoonouders op de bank hebt zitten.
Wat ik me wel afvraag: hoe gaan jouw ouders met hun grootouderschap om? Ik merk zelf wel dat ik gewoon minder moeite heb met mijn eigen ouders dan met mijn schoonouders omdat die niet zo dwingend zijn. Als zij bellen of we zin hebben om mee te gaan of langs te komen dan kan ik gewoon ja of nee zeggen zonder dat ze daar kwaad om worden. Mijn ex schoonouders daarentegen waren dan gelijk een week pissig. Resulteerde er wel in dat mijn ouders uiteindelijk hun kleinkinderen vaker zagen.
Wat ik me wel afvraag: hoe gaan jouw ouders met hun grootouderschap om? Ik merk zelf wel dat ik gewoon minder moeite heb met mijn eigen ouders dan met mijn schoonouders omdat die niet zo dwingend zijn. Als zij bellen of we zin hebben om mee te gaan of langs te komen dan kan ik gewoon ja of nee zeggen zonder dat ze daar kwaad om worden. Mijn ex schoonouders daarentegen waren dan gelijk een week pissig. Resulteerde er wel in dat mijn ouders uiteindelijk hun kleinkinderen vaker zagen.
dinsdag 22 mei 2007 om 20:39
Mijn ouders zijn uberhaupt erg relaxt. Wil je komen van ben je van harte welkom maar niks verplicht. En zo gaan ze ook met hun kleinkind om. Natuurlijk hebben ook zij behoefte om haar te zien maar dat gaat een stuk relaxter dan met m'n schoonouders. Mijn schoonvader is nog steeds boos over dingen die 7 maanden geleden zijn gebeurd, wat is dat voor kinderachtig gedrag. Mijn ouders zijn gescheiden en m'n vader en stiefmoeder zijn superrelaxt, ook m'n vriend voelt zich veel meer thuis bij hun dan bij zijn eigen ouders. M'n moeder kan nog wel 's een tikkeltje 'zeuren' om aandacht maar die is dan ook alleen (geen partner). Maar zij snapt dat als ik nee zeg dat het ook nee is en dat het geen zin heeft om te zeuren omdat dat toch niet werkt. En zij accepteert het ondanks dat ze het niet altijd even leuk vindt. Dat is het enige wat we willen, dat het geaccepteert wordt, je hoeft het niet te snappen of mee eens te zijn. Dat is toch niet te veel gevraagd?
dinsdag 22 mei 2007 om 21:32
Probeer een middenweg te vinden, en niet altijd je gelijk te halen. Bedenk dat je schoonouders er voor altijd bij horen. Het zijn wel de ouders van je man/vriend. En nu ook nog grootouders. Altijd gelijk willen hebben kan zorgen voor jarenlang ruzie en conflicten binnen de familie. Ook kan je vriend/man tussen 2 vuren komen te staan. En dat is voor niemand leuk.
Bepaalde feestdagen horen er gewoon bij. Maar je kunt wel in overleg bepalen wanneer je komt en hoe lang. Bij ons delen we 1 feestdag altijd door midden. Dus in de ochtend/middag de ene ouders en in de avond de schoonouders of anders om. De andere dag is voor het gezin.
Jij hoeft niet precies te doen wat zij willen. Geef je eigen grenzen aan, maar doe niet altijd precies wat jij wilt. Probeer ook te denken aan je kind en je vriend/man. Ook die willen een goed contact met ouders/schoonouders.
Zelf vind ik het niet meer dan normaal dat de kleinkinderen in ieder geval 1x per week bij grootouders op bezoek gaan (of dat grootouders thuis komen). Gewoon een paar uurtjes op een hele week. Wat maakt dat nu uit? Natuurlijk bepaal je als ouder wel of en wanneer je tijd hebt. En je geeft zelf aan dat je op een bepaalde tijd weer naar huis moet/wilt. Verder hoef je er ook niet altijd met het hele gezin te zijn. Laat de ander eens gaan met jullie kind, of wissel elkaar af.
Bedenk verder dat jouw vriend/man de persoon is om zaken te regelen. Het zijn zijn ouders, dus hij is de eerste persoon om met ze te gaan praten over dingen.
Bepaalde feestdagen horen er gewoon bij. Maar je kunt wel in overleg bepalen wanneer je komt en hoe lang. Bij ons delen we 1 feestdag altijd door midden. Dus in de ochtend/middag de ene ouders en in de avond de schoonouders of anders om. De andere dag is voor het gezin.
Jij hoeft niet precies te doen wat zij willen. Geef je eigen grenzen aan, maar doe niet altijd precies wat jij wilt. Probeer ook te denken aan je kind en je vriend/man. Ook die willen een goed contact met ouders/schoonouders.
Zelf vind ik het niet meer dan normaal dat de kleinkinderen in ieder geval 1x per week bij grootouders op bezoek gaan (of dat grootouders thuis komen). Gewoon een paar uurtjes op een hele week. Wat maakt dat nu uit? Natuurlijk bepaal je als ouder wel of en wanneer je tijd hebt. En je geeft zelf aan dat je op een bepaalde tijd weer naar huis moet/wilt. Verder hoef je er ook niet altijd met het hele gezin te zijn. Laat de ander eens gaan met jullie kind, of wissel elkaar af.
Bedenk verder dat jouw vriend/man de persoon is om zaken te regelen. Het zijn zijn ouders, dus hij is de eerste persoon om met ze te gaan praten over dingen.
dinsdag 22 mei 2007 om 21:33
quote: swiebie reageerde
Ik weet heel, heel, heel goed hoe vreselijk frustrerend schoonfamilie kan zijn (de mijne heeft zelfs een huissleutel...) en dat je ze af en toe best eens iets heel vreselijks toe kan wensen... maar je spaart jezelf er mee als je op sommige punten gewoon toegeeft... en je belangerijke punten beschermt.
WAAROM????? Zo ongeveer het eerste dat ik mijn inmiddels echtgenoot heb duidelijk gemaakt toen we gingen samenwonen was dat zijn moeder géén sleutel van osn huis krijgt. Ze heeft er wel eens naar gehint, maar toen heb ik heel duidelijk gemaakt dat ik dat niet nodig vond. Mijn moeder heeft er wel een, maar die woont op ongeveer twee en een half uur reizen, dus die zit echt niet onverwacht op de bank.
Ik weet heel, heel, heel goed hoe vreselijk frustrerend schoonfamilie kan zijn (de mijne heeft zelfs een huissleutel...) en dat je ze af en toe best eens iets heel vreselijks toe kan wensen... maar je spaart jezelf er mee als je op sommige punten gewoon toegeeft... en je belangerijke punten beschermt.
WAAROM????? Zo ongeveer het eerste dat ik mijn inmiddels echtgenoot heb duidelijk gemaakt toen we gingen samenwonen was dat zijn moeder géén sleutel van osn huis krijgt. Ze heeft er wel eens naar gehint, maar toen heb ik heel duidelijk gemaakt dat ik dat niet nodig vond. Mijn moeder heeft er wel een, maar die woont op ongeveer twee en een half uur reizen, dus die zit echt niet onverwacht op de bank.
woensdag 23 mei 2007 om 08:36
Maar waarom heeft je moeder er dan wel één? Vind ik weer een beetje raar...
Misschien is het nodig voor de één of andere reden hoor... Maar dat was nu niet erg erg duidelijk.
Bij mij hebben mijn ouders ook geen sleutel. Ik vind idd dat het niet hoeft. Nu weet ik ook wel dat mijn ouders hier niet ineens zouden binnenstaan (in tegenstelling tot mijn schoonmoeder, dat heeft ze in het verleden bij schoonbroer en schoonzus al wel bewezen). Maar toch, ik vind het tegenover mijn vriend een beetje sneu als zijn moeder geen sleutel krijgt en mijn ouders wel. Dus hebben zij er ook geen, hebben ze ook niet nodig trouwens.
Misschien is het nodig voor de één of andere reden hoor... Maar dat was nu niet erg erg duidelijk.
Bij mij hebben mijn ouders ook geen sleutel. Ik vind idd dat het niet hoeft. Nu weet ik ook wel dat mijn ouders hier niet ineens zouden binnenstaan (in tegenstelling tot mijn schoonmoeder, dat heeft ze in het verleden bij schoonbroer en schoonzus al wel bewezen). Maar toch, ik vind het tegenover mijn vriend een beetje sneu als zijn moeder geen sleutel krijgt en mijn ouders wel. Dus hebben zij er ook geen, hebben ze ook niet nodig trouwens.
woensdag 23 mei 2007 om 08:44
Even ontopic. Als jullie je schoonouders vroeger soms maanden niet zagen, dan is het inderdaad nogal raar dat ze je nu ineens wekelijks willen zien omdat jullie een kind hebben. Natuurlijk is het hun kleinkind, maar je vriend is toch ook hun kind! Die wilden ze blijkbaar toch niet zo vaak zien... Daar zou ik toch ook wel moeite mee hebben denk ik.
Dat ze hun kleinkind geen maanden willen/kunnen missen, kan ik wel begrijpen. Dus je zal ergens een gulden middenweg moeten vinden. Natuurlijk moet jij je niet helemaal aan hen aanpassen, maar omgekeerd moeten zij zich ook niet helemaal aan jullie aanpassen. Als jullie beslissen om niet wekelijks met je kindje naar grootouders te gaan (of hen op bezoek te laten komen) terwijl zij dat eigenlijk wel zouden willen is dat jullie goed recht, maar probeer dan wel in te gaan op de uitnodigingen voor feestdagen. (Of omgekeerd natuurlijk)
Het zijn nu eenmaal de grootouders van je kind en de ouders van je vriend/man. Ze horen bij je leven. Dat wil niet zeggen dat je op alles "ja en amen" moet zeggen, maar ook wat rekening houden met hun wensen, kan volgens mij best.
Het hangt er natuurlijk ook beetje van af wat er in het verleden allemaal gebeurd is.
Dat ze hun kleinkind geen maanden willen/kunnen missen, kan ik wel begrijpen. Dus je zal ergens een gulden middenweg moeten vinden. Natuurlijk moet jij je niet helemaal aan hen aanpassen, maar omgekeerd moeten zij zich ook niet helemaal aan jullie aanpassen. Als jullie beslissen om niet wekelijks met je kindje naar grootouders te gaan (of hen op bezoek te laten komen) terwijl zij dat eigenlijk wel zouden willen is dat jullie goed recht, maar probeer dan wel in te gaan op de uitnodigingen voor feestdagen. (Of omgekeerd natuurlijk)
Het zijn nu eenmaal de grootouders van je kind en de ouders van je vriend/man. Ze horen bij je leven. Dat wil niet zeggen dat je op alles "ja en amen" moet zeggen, maar ook wat rekening houden met hun wensen, kan volgens mij best.
Het hangt er natuurlijk ook beetje van af wat er in het verleden allemaal gebeurd is.
woensdag 23 mei 2007 om 13:56
Waarom mijn schoonmoeder een sleutel heeft... tja, mijn vriend en ik woonden niet gelijk officieel samen toen hij het huis ging kopen en haar gedachte was dat dit wel makkelijk was. Ze kwam ook bijna dagelijks langs (met haar sleutel) om de was te doen, boodschappen te brengen, het tuinpad te vegen, om dat stoeltje te plaatsen dat ze o zo leuk daar vond staan, om te stofzuigen.... allemaal heel lief natuurlijk, maar ik werd er tierelier van... want het ging ook door toen we wel samen woonde. Van tierelier ging het langzaamerhand naar toch wel een vrom van haat. Toen kwam het hele verhaal van "zoon afgepakt" en uiteindelijk zo goed als geen contact meer. Het positieve daarvan is wel dat ze haar huissleutel niet meer gebruikt :D Maar het is niet het gevecht dat je aan wilt gaan. Achteraf had ik het ook anders aangepakt, was ik niet gaan samenwonen met een man die duidelijk nog niet los was van zijn moeder. Ook had ik er voor gekozen wat dingen langs mij heen te laten gaan, niet alles is het waard om gefrustreerd over te raken en je tegen te verzetten. Is moeilijk want als het nu eenmaal zo ver is kunnen ze echt niets meer goed doen...
Je hoeft je ook niet in alles aan te passen, dat probeerde ik ook niet te suggereren, maar je kan in het ene wat meer meeveren om bij het andere je voet wat stijver te houden.
Je hoeft je ook niet in alles aan te passen, dat probeerde ik ook niet te suggereren, maar je kan in het ene wat meer meeveren om bij het andere je voet wat stijver te houden.
woensdag 23 mei 2007 om 14:00
Ik heb dit probleem ook, maar dan met mijn eigen ouders.
Ik heb er heel wat discussie en gezeur door gehad, maar uiteindelijk is het mijn leven dus maak ik mijn keuzes.
Daarna vond ik het te belachelijk voor woorden, dat hun sinterklaasfeest verpest is als ik er niet bij ben. Zo geweldig ben ik ook weer niet meer.
Ik heb op een gegeven moment gewoon het volgende gemeld: "Ik heb nu een eigen gezin en wij willen als gezin onze eigen tradities gaan opbouwen en vieren. Uiteraard vinden we het gezellig om dingen samen te doen, maar bepaalde dingen willen wij nu ook als gezin doen.
Dit betekent onder ander dat wij geen sinterlkaas meer komen vieren omdat we dat als gezin zelf willen vieren. Natuurlijk zijn jullie welkom als jullie met Sinterklaas langs willen komen, maar we vieren het dan op onze manier.
Zelfde preek kwam ook met kerst, oud en nieuw, pasen en noem maar op".
Mijn ouders zijn hier heel boos over geweest maar leggen zich er nu wel bij neer. Mijn broer en zus gaan nog wel trouw naar alle "feest"dagen, ik trek liever mijn eigen plan.
Of je kiest voor jezelf en gaat de discussie aan en maakt je eigen keuzes.
Of je vermijdt de confrontatie en conformeert je aan hun keuze.
Het is maar wat je wil.
Ik heb er heel wat discussie en gezeur door gehad, maar uiteindelijk is het mijn leven dus maak ik mijn keuzes.
Daarna vond ik het te belachelijk voor woorden, dat hun sinterklaasfeest verpest is als ik er niet bij ben. Zo geweldig ben ik ook weer niet meer.
Ik heb op een gegeven moment gewoon het volgende gemeld: "Ik heb nu een eigen gezin en wij willen als gezin onze eigen tradities gaan opbouwen en vieren. Uiteraard vinden we het gezellig om dingen samen te doen, maar bepaalde dingen willen wij nu ook als gezin doen.
Dit betekent onder ander dat wij geen sinterlkaas meer komen vieren omdat we dat als gezin zelf willen vieren. Natuurlijk zijn jullie welkom als jullie met Sinterklaas langs willen komen, maar we vieren het dan op onze manier.
Zelfde preek kwam ook met kerst, oud en nieuw, pasen en noem maar op".
Mijn ouders zijn hier heel boos over geweest maar leggen zich er nu wel bij neer. Mijn broer en zus gaan nog wel trouw naar alle "feest"dagen, ik trek liever mijn eigen plan.
Of je kiest voor jezelf en gaat de discussie aan en maakt je eigen keuzes.
Of je vermijdt de confrontatie en conformeert je aan hun keuze.
Het is maar wat je wil.
