Relaties
alle pijlers
Zijn "vriendin" op het werk...
dinsdag 8 januari 2008 om 20:18
Hallo,
Ik zit met iets wat me al een tijdje bezighoudt en ik word er gewoon zot van, pieker me kapot..
Ik ben nu zo'n jaar samen met mijn vriend, we kenden mekaar hiervoor al half jaar. Nu het probleem: op zijn werk schijnt hij nogal een hechte vriendschap te hebben met een veel jongere collega, ze is zo'n 12 jaar jonger. Ik heb ze zelf nog maar één keer gezien op een personeelsparty. Zij heeft ook een vriend. Via een man die ook bij mijn vriend werkt, hoorde ik dat er zelfs geruchten waren dat mijn vriend en Klara (ik noem ze maar zo) iets hadden.
Op de personeelsparty kwam ze meteen naar mijn vriend, begon te lachen, giechelen, en toen ik kwam, keek ze nors en stapte weg. Ik vroeg m'n vriend om uitleg, maar hij zei dat dat niks was.
Ik voel me 'bedreigd' om het zo te zeggen.. Hij ziet haar elke dag. Wij wonen nog niet samen, dus soms zijn er dagen dat we mekaar niet zien. Telkens ik hem met mijn 'angst' confronteer (ik vind dit wel een gegronde angst), wordt hij boos en negeert hij mij.
Wat moet ik doen? Moet ik hier mee leren leven? Ik weet dat ik dat zomaar niet kan, ik ben iemand die daar over blijft piekeren, mede doordat hij daar zo 'losjes' over heen gaat.
Help me aub, want ik weet het echt niet meer. Ik heb hem al gezegd om onze relatie te beëindigen, maar ik hou nog teveel van hem. Maar hij zegt zelf dat, als ik erover bezig blijf, dat een relatie-einde wel de beste oplossing is.
een onzeker kreeftje
Ik zit met iets wat me al een tijdje bezighoudt en ik word er gewoon zot van, pieker me kapot..
Ik ben nu zo'n jaar samen met mijn vriend, we kenden mekaar hiervoor al half jaar. Nu het probleem: op zijn werk schijnt hij nogal een hechte vriendschap te hebben met een veel jongere collega, ze is zo'n 12 jaar jonger. Ik heb ze zelf nog maar één keer gezien op een personeelsparty. Zij heeft ook een vriend. Via een man die ook bij mijn vriend werkt, hoorde ik dat er zelfs geruchten waren dat mijn vriend en Klara (ik noem ze maar zo) iets hadden.
Op de personeelsparty kwam ze meteen naar mijn vriend, begon te lachen, giechelen, en toen ik kwam, keek ze nors en stapte weg. Ik vroeg m'n vriend om uitleg, maar hij zei dat dat niks was.
Ik voel me 'bedreigd' om het zo te zeggen.. Hij ziet haar elke dag. Wij wonen nog niet samen, dus soms zijn er dagen dat we mekaar niet zien. Telkens ik hem met mijn 'angst' confronteer (ik vind dit wel een gegronde angst), wordt hij boos en negeert hij mij.
Wat moet ik doen? Moet ik hier mee leren leven? Ik weet dat ik dat zomaar niet kan, ik ben iemand die daar over blijft piekeren, mede doordat hij daar zo 'losjes' over heen gaat.
Help me aub, want ik weet het echt niet meer. Ik heb hem al gezegd om onze relatie te beëindigen, maar ik hou nog teveel van hem. Maar hij zegt zelf dat, als ik erover bezig blijf, dat een relatie-einde wel de beste oplossing is.
een onzeker kreeftje
dinsdag 8 januari 2008 om 20:29
Het is vreemd dat jij je zorgen niet kenbaar mag maken. Jij maakt je zorgen over de relatie, logisch dat je dat wilt delen met hem. Daar hoort ie mijn insziens open voor te staan, het gaat om en over hem.
Het kan goed zijn dat die dame het op je vriend gemunt heeft, die dingen gebeuren nou eenmaal. Het feit dat hij een relatie heeft hoeft voor haar geen belemmering te zijn.
Maar nu snoert hij jou de mond.
Het kan goed zijn dat die dame het op je vriend gemunt heeft, die dingen gebeuren nou eenmaal. Het feit dat hij een relatie heeft hoeft voor haar geen belemmering te zijn.
Maar nu snoert hij jou de mond.
dinsdag 8 januari 2008 om 20:29
Denk dat je toch moet proberen er mee te leren leven. Je vriend zal namelijk altijd op zijn werk of daarbuiten met andere vrouwen in aanraking komen. Kan niet beoordelen of de geruchten kloppen dat je vriend idd iets met die betreffende collega heeft. Wat ik wel weet is dat er op de werkvloer wel erg vaak aannames worden gemaakt als een mannelijke collega iets te vaak met vrouwelijke collega omgaat of v.v. Je hoeft maar 1 keer met iemand te gaan lunchen en er wordt gelijk al gedacht dat er iets gaande is. Nogmaals ik weet niet of er daadwerkelijk iets tussen jouw vriend en die collega speelt maar hoe vaker je hier een issue van maakt des te meer je van hem weg duwt
dinsdag 8 januari 2008 om 20:36
Zamirah, dat is juist beschreven: hij kan mij niet overtuigen dat ik heel erg belangrijk voor hem ben.. Ben ik eigenlijk wel belangrijk voor hem? Als ik er nu aan denk, ik ben altijd diegene die eerst sms't 's morgens, hem een mailtje stuur naar z'n werk, hem eens belt,... Misschien moet ik gewoon eens niks meer sturen, of even niets meer van me laten horen...?
dinsdag 8 januari 2008 om 20:40
Ben het niet helemaal met Zamirah eens.
De vraag is hoe vaak ze ter sprake komt in julie relatie. als hij jou gelijk meteen al de mond snoert is dat mss een teken, maar als er iedere dag geruzied wordt om die collega dan kan ik me voorstellen dat het voor hem een keertje genoeg is en dat ie ervan baalt dat jij hem niet vertrouwt. Want ookal zit zijnachter hem aan het is zijn beslissing om daar wel of niet op in te gaan.
Je vriend zal altijd vrouwelijke collega's hebben en soms kan ie het er goed mee vinden. De vraag is dus : wat zou hij moeten doen opdat jij hem wel vertrouwt? waarom zie jij die collega als een bedreiging? Geeft hij je daar aanleiding toe, afgezien van het feit fdat ie boos wordt als je er (alweer) over begint? Hij heeft gezegd dat er niks is, wat kan ie nog meer doen om jou te bewijzen dat het niks is? En ja als je er over blijft piekeren en hem niet vertrouwt dan denk ik idd dat de relatie beeindigen de beste optie is. Want anders worden julie allebei knettergek van het voortdurende geruzie.
De vraag is hoe vaak ze ter sprake komt in julie relatie. als hij jou gelijk meteen al de mond snoert is dat mss een teken, maar als er iedere dag geruzied wordt om die collega dan kan ik me voorstellen dat het voor hem een keertje genoeg is en dat ie ervan baalt dat jij hem niet vertrouwt. Want ookal zit zijnachter hem aan het is zijn beslissing om daar wel of niet op in te gaan.
Je vriend zal altijd vrouwelijke collega's hebben en soms kan ie het er goed mee vinden. De vraag is dus : wat zou hij moeten doen opdat jij hem wel vertrouwt? waarom zie jij die collega als een bedreiging? Geeft hij je daar aanleiding toe, afgezien van het feit fdat ie boos wordt als je er (alweer) over begint? Hij heeft gezegd dat er niks is, wat kan ie nog meer doen om jou te bewijzen dat het niks is? En ja als je er over blijft piekeren en hem niet vertrouwt dan denk ik idd dat de relatie beeindigen de beste optie is. Want anders worden julie allebei knettergek van het voortdurende geruzie.
dinsdag 8 januari 2008 om 20:41
quote:Olla schreef op 08 januari 2008 @ 20:36:
Zamirah, dat is juist beschreven: hij kan mij niet overtuigen dat ik heel erg belangrijk voor hem ben.. Ben ik eigenlijk wel belangrijk voor hem? Als ik er nu aan denk, ik ben altijd diegene die eerst sms't 's morgens, hem een mailtje stuur naar z'n werk, hem eens belt,... Misschien moet ik gewoon eens niks meer sturen, of even niets meer van me laten horen...?Dat zou wel eens kunnen werken denk ik. En als je niks van hem hoort, weet je eigenlijk ook wel genoeg, toch?
Zamirah, dat is juist beschreven: hij kan mij niet overtuigen dat ik heel erg belangrijk voor hem ben.. Ben ik eigenlijk wel belangrijk voor hem? Als ik er nu aan denk, ik ben altijd diegene die eerst sms't 's morgens, hem een mailtje stuur naar z'n werk, hem eens belt,... Misschien moet ik gewoon eens niks meer sturen, of even niets meer van me laten horen...?Dat zou wel eens kunnen werken denk ik. En als je niks van hem hoort, weet je eigenlijk ook wel genoeg, toch?
dinsdag 8 januari 2008 om 20:42
Olla, in je 1e post geef je aan dat quote " op zijn werk schijnt hij nogal een hechte vriendschap te hebbben met een veel jongere collega" Heeft jouw vriend verteld een vriendschap te hebben met haar? is het jouw eigen aanname of heeft een collega van hem dit jou verteld? M.a.w waar is deze stelling op gebaseerd?
dinsdag 8 januari 2008 om 20:43
Ik weet niet of je er direct vanuit moet gaan dat er iets gaande zou kunnen zijn.
Persoonlijk vind ik het ook erg gezellig om met mannelijke collega's om te gaan, en sommige spreek ik ook buiten werktijd. Iedereen met wie ik omga, inclusief ikzelf, hebben een relatie en willen dat graag zo houden. Het gaat puur om de gezelligheid, niet meer, niet minder.
Als mijn vriend constant zou zeggen hoe vervelend hij het vindt, zou ik aan de ene kant veel waarde hechten aan zijn gevoel, maar aan de andere kant zijn het ook gewoon soort van vrienden van me, die ik ook niet zomaar aan de kant wil zetten. Gelukkig weet mijn vriend dat ik voor hem ga en dat die andere mannen alleen maar vrienden zijn. Hij gaat zelfs weleens mee of er komen mannen hier over de vloer waar hij het uitstekend mee kan vinden!
Zo zie je maar, het hoeft zeker niet altijd iets te betekenen en vind dan ook niet dat je hem daar meteen van moet verdenken.
En kan me zijn narrigheid ook wel voorstellen, zeker als je er heel vaak over begint. Maar goed, that's me.
Vind het wel vervelend voor je dat je het gevoel hebt teveel te zijn als zij er ook bij is. Dat is niet leuk. Maar kan je hem niet een keer, als jullie het er toevallig over hebben, zeggen hoe je het voelt, zonder hem te 'beschuldigen' oid?
Anyway, sterkte en hopelijk heeft hij dezelfde 'band' met dat meisje als ik met mijn collega's (en zit er dus totaal niets achter)!
Persoonlijk vind ik het ook erg gezellig om met mannelijke collega's om te gaan, en sommige spreek ik ook buiten werktijd. Iedereen met wie ik omga, inclusief ikzelf, hebben een relatie en willen dat graag zo houden. Het gaat puur om de gezelligheid, niet meer, niet minder.
Als mijn vriend constant zou zeggen hoe vervelend hij het vindt, zou ik aan de ene kant veel waarde hechten aan zijn gevoel, maar aan de andere kant zijn het ook gewoon soort van vrienden van me, die ik ook niet zomaar aan de kant wil zetten. Gelukkig weet mijn vriend dat ik voor hem ga en dat die andere mannen alleen maar vrienden zijn. Hij gaat zelfs weleens mee of er komen mannen hier over de vloer waar hij het uitstekend mee kan vinden!
Zo zie je maar, het hoeft zeker niet altijd iets te betekenen en vind dan ook niet dat je hem daar meteen van moet verdenken.
En kan me zijn narrigheid ook wel voorstellen, zeker als je er heel vaak over begint. Maar goed, that's me.
Vind het wel vervelend voor je dat je het gevoel hebt teveel te zijn als zij er ook bij is. Dat is niet leuk. Maar kan je hem niet een keer, als jullie het er toevallig over hebben, zeggen hoe je het voelt, zonder hem te 'beschuldigen' oid?
Anyway, sterkte en hopelijk heeft hij dezelfde 'band' met dat meisje als ik met mijn collega's (en zit er dus totaal niets achter)!
dinsdag 8 januari 2008 om 20:46
Vind het nogal 'verdacht'dat hij zo opgefokt raakt,jouw de mond snoert idd.En het afdoet met nou als dit tussen ons in blijft staan kunnen netzo goed kappen.
Nou lekker makkelijk.
Neem idd. even wat afstand qua initiatief nemen van sms/mail etc.
Het is overigens wel duidelijk dat jij meer 'verwacht/verlangt' in de relatie dan hij.Dat geeft op zich niets maar het is wel fijn te weten dat je wel belangrijk bent.
Nou lekker makkelijk.
Neem idd. even wat afstand qua initiatief nemen van sms/mail etc.
Het is overigens wel duidelijk dat jij meer 'verwacht/verlangt' in de relatie dan hij.Dat geeft op zich niets maar het is wel fijn te weten dat je wel belangrijk bent.
anoniem_44446 wijzigde dit bericht op 08-01-2008 20:52
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
dinsdag 8 januari 2008 om 20:46
Ik ben zelf een andere mening toebedeeld...
Bekijk het ook eens van de andere kant. Jij bent onzeker over die collega en je zult ongetwijfeld daarin dmv gesprekken, maar ook (zoals je zegt) dmv andere manieren van aandacht vragen (mailtjes sturen, smsjes sturen), bevestiging zoeken.
Als jouw vriend zegt dat het niets is, dan is het niets. En er zijn heel veel mannen die het moeilijk kunnen begrijpen dat dat antwoord niet genoeg is. Als je dan daar telkens je twijfels over kenbaar maakt, wordt het al snel gezien als "zeiken". Kijk, naar mijn mening kun je niet veel anders doen dan jouw vriend op zijn woord vertrouwen. Zegt hij nee, dan is het nee. De reactie van zijn collega op dat feest kan ook betekenen dat zij hem leuk vindt en dat hij haar niet op een romantische manier ziet zitten, dus doet ze lullig tegen de vrouw die daar volgens haar de schuldige van is: jij.
Ik begrijp jouw standpunt echt volledig, je hebt een onderbuikgevoel en het is moeilijk om daar afstand van te nemen. Maar je moet vertrouwen hebben. Je moet die emotie los zien te laten. En mocht hij jou bedonderen, dan is dat natuurlijk verschrikkelijk, maar dat is ZIJN probleem en is waar hij mee zal moeten leven. Vergeet gewoon niet dat wat dat betreft mannen en vrouwen heel anders in elkaar kunnen zitten. Mannen kunnen vaak het nut niet inzien van telkens terugkerende onderwerpen die te maken hebben met onzekerheid, het telkens opnieuw moeten bevestigen van de liefde die jullie hebben (en dan niet spontaan, maar omdat jij zijn bevestiging EIST).
Ik zou me even koest houden, wat je zegt: even niet meer iedere ochtend mailen, bellen, smsen. Ga wat leuks voor jezelf doen en probeer je hoofd leeg te houden van twijfels, laat hem met rust en vertrouw hem op wat hij zegt. Onzekerheid is een slechte raadgever.
Heel veel sterkte!
Bekijk het ook eens van de andere kant. Jij bent onzeker over die collega en je zult ongetwijfeld daarin dmv gesprekken, maar ook (zoals je zegt) dmv andere manieren van aandacht vragen (mailtjes sturen, smsjes sturen), bevestiging zoeken.
Als jouw vriend zegt dat het niets is, dan is het niets. En er zijn heel veel mannen die het moeilijk kunnen begrijpen dat dat antwoord niet genoeg is. Als je dan daar telkens je twijfels over kenbaar maakt, wordt het al snel gezien als "zeiken". Kijk, naar mijn mening kun je niet veel anders doen dan jouw vriend op zijn woord vertrouwen. Zegt hij nee, dan is het nee. De reactie van zijn collega op dat feest kan ook betekenen dat zij hem leuk vindt en dat hij haar niet op een romantische manier ziet zitten, dus doet ze lullig tegen de vrouw die daar volgens haar de schuldige van is: jij.
Ik begrijp jouw standpunt echt volledig, je hebt een onderbuikgevoel en het is moeilijk om daar afstand van te nemen. Maar je moet vertrouwen hebben. Je moet die emotie los zien te laten. En mocht hij jou bedonderen, dan is dat natuurlijk verschrikkelijk, maar dat is ZIJN probleem en is waar hij mee zal moeten leven. Vergeet gewoon niet dat wat dat betreft mannen en vrouwen heel anders in elkaar kunnen zitten. Mannen kunnen vaak het nut niet inzien van telkens terugkerende onderwerpen die te maken hebben met onzekerheid, het telkens opnieuw moeten bevestigen van de liefde die jullie hebben (en dan niet spontaan, maar omdat jij zijn bevestiging EIST).
Ik zou me even koest houden, wat je zegt: even niet meer iedere ochtend mailen, bellen, smsen. Ga wat leuks voor jezelf doen en probeer je hoofd leeg te houden van twijfels, laat hem met rust en vertrouw hem op wat hij zegt. Onzekerheid is een slechte raadgever.
Heel veel sterkte!
dinsdag 8 januari 2008 om 20:46
Hij zei dat hij zich, toen hij haar pas leerde kennen, lichamelijk aangetrokken voelt/voelde tot haar. Maar zij woonde toen samen met iemand (nog steeds).Ik denk dat mijn vriend die aandacht die zij aan hem geeft, leuk vindt.
Wij hebben geen slechte relatie in het algemeen, aan sex is zeker niks aan te merken, vindt hij zalig met me, zegt hij. Maar toch... ik heb al zo lang geen 'ik hou van je' meer gehoord. Misschien is ie me gewoon beu? Ik weet het niet meer... M'n hoofd zit zo vol muizenissen, ik geraak er niet meer uit... Ik mis wel liefde van hem, babbelen over gevoelens, ... Eén keer heb ik het uitgemaakt en dat was ok voor hem. Ik heb daarna een week niets meer van hem gehoord. Tot ik zelf contact opnam met hem en alles was toen weer in orde. Ik geraak er zo verward door...
Wij hebben geen slechte relatie in het algemeen, aan sex is zeker niks aan te merken, vindt hij zalig met me, zegt hij. Maar toch... ik heb al zo lang geen 'ik hou van je' meer gehoord. Misschien is ie me gewoon beu? Ik weet het niet meer... M'n hoofd zit zo vol muizenissen, ik geraak er niet meer uit... Ik mis wel liefde van hem, babbelen over gevoelens, ... Eén keer heb ik het uitgemaakt en dat was ok voor hem. Ik heb daarna een week niets meer van hem gehoord. Tot ik zelf contact opnam met hem en alles was toen weer in orde. Ik geraak er zo verward door...
dinsdag 8 januari 2008 om 20:54
quote:Olla schreef op 08 januari 2008 @ 20:46:
Hij zei dat hij zich, toen hij haar pas leerde kennen, lichamelijk aangetrokken voelt/voelde tot haar. Maar zij woonde toen samen met iemand (nog steeds).Ik denk dat mijn vriend die aandacht die zij aan hem geeft, leuk vindt.
Wij hebben geen slechte relatie in het algemeen, aan sex is zeker niks aan te merken, vindt hij zalig met me, zegt hij. Maar toch... ik heb al zo lang geen 'ik hou van je' meer gehoord. Misschien is ie me gewoon beu? Ik weet het niet meer... M'n hoofd zit zo vol muizenissen, ik geraak er niet meer uit... Ik mis wel liefde van hem, babbelen over gevoelens, ... Eén keer heb ik het uitgemaakt en dat was ok voor hem. Ik heb daarna een week niets meer van hem gehoord. Tot ik zelf contact opnam met hem en alles was toen weer in orde. Ik geraak er zo verward door...
het lijkt erop dat je het antwoord zelf al weet. Je hebt niet voor niks dat onderbuik-gevoel. Je wil heel graag dat hij hetzelfde voor jou voelt als jij voor hem, maar als dat niet zo is dan merk je dat wel.
Aan de andere kant zijn mannen natuurlijk anders dan vrouwen. Hij zal niet op bepaalde dingen reageren zoals jij zou willen dat hij doet. Maar dat hoeft niet per se te betekenen dat hij niet van je houdt.
Het antwoord ligt bij jouzelf. Maar ik zou wel proberen met hem hierover op een rustige manier te praten. Vertel hem wat je dwars zit. Luistert hij dan nog niet, tja...
Hij zei dat hij zich, toen hij haar pas leerde kennen, lichamelijk aangetrokken voelt/voelde tot haar. Maar zij woonde toen samen met iemand (nog steeds).Ik denk dat mijn vriend die aandacht die zij aan hem geeft, leuk vindt.
Wij hebben geen slechte relatie in het algemeen, aan sex is zeker niks aan te merken, vindt hij zalig met me, zegt hij. Maar toch... ik heb al zo lang geen 'ik hou van je' meer gehoord. Misschien is ie me gewoon beu? Ik weet het niet meer... M'n hoofd zit zo vol muizenissen, ik geraak er niet meer uit... Ik mis wel liefde van hem, babbelen over gevoelens, ... Eén keer heb ik het uitgemaakt en dat was ok voor hem. Ik heb daarna een week niets meer van hem gehoord. Tot ik zelf contact opnam met hem en alles was toen weer in orde. Ik geraak er zo verward door...
het lijkt erop dat je het antwoord zelf al weet. Je hebt niet voor niks dat onderbuik-gevoel. Je wil heel graag dat hij hetzelfde voor jou voelt als jij voor hem, maar als dat niet zo is dan merk je dat wel.
Aan de andere kant zijn mannen natuurlijk anders dan vrouwen. Hij zal niet op bepaalde dingen reageren zoals jij zou willen dat hij doet. Maar dat hoeft niet per se te betekenen dat hij niet van je houdt.
Het antwoord ligt bij jouzelf. Maar ik zou wel proberen met hem hierover op een rustige manier te praten. Vertel hem wat je dwars zit. Luistert hij dan nog niet, tja...
dinsdag 8 januari 2008 om 20:54
Bleh dat klinkt wel een beetje lauwtjes. Van zijn kant dus. Of je moet wel een ontzettende zeur zijn maar zelfs dan nog, als iemand gek op je is dan blijft het niet een week stil nadat je het uitmaakt.
Ik zou er persoonlijk voor kiezen om eens een tijdje geen contact op te nemen. Dan merk je vanzelf wel of hij er nog moeite voor wil doen of het allemaal wel best vindt.
Iig vervelende situatie. Niet eens zozeer die collega alswel het algemene gevoel, ik denk dat daar ook je zorgen vandaan komen.
Veel succes ermee en een dikke knuf.
Ik zou er persoonlijk voor kiezen om eens een tijdje geen contact op te nemen. Dan merk je vanzelf wel of hij er nog moeite voor wil doen of het allemaal wel best vindt.
Iig vervelende situatie. Niet eens zozeer die collega alswel het algemene gevoel, ik denk dat daar ook je zorgen vandaan komen.
Veel succes ermee en een dikke knuf.
dinsdag 8 januari 2008 om 21:29
Je kan er volgens mij best van uit gaan dat hij iets met haar heeft gedaan/doet. Ik heb namelijk op m'n werk een vergelijkbare situatie met m'n baas. Hij heeft een vriendin die hij absoluut niet kwijt wilt. Maar ondertussen zoent hij regelmatig met mij. Ik ben er niet trots op, maar ik vind het zijn keuze.Ik doe ook altijd bot tegen zijn vriendin, maar dat is meer omdat ik me geen houding weet te geven tegenover haar.
dinsdag 8 januari 2008 om 21:56
Dit gaat dus eigenlijk helemaal niet om die collega, dit gaat om het feit dat ie jou niet echt laat merken dat ie van je houdt.
Hij vond het ok toen je het uitmaakte, en toen jij m weer belde was het weer "aan". Dan snap ik wel dat je onzeker wordt ja.
Maar ipv dat te richten op die collega moet jejezelf mss de vraag stellen waarom jij perse een relatie wil met iemand die het kennelijk om het even is of het aan of uit is. iemand die klaarblijkelijk niet perse een relatie met jhe wil, maar het wel makkelijk vind om bedvulling te hebben tot er iets leukers beschikbaar is. want zo komt het een beetje op mij over. En dat lijkt me idd geen basis voor een relatie.
Hij vond het ok toen je het uitmaakte, en toen jij m weer belde was het weer "aan". Dan snap ik wel dat je onzeker wordt ja.
Maar ipv dat te richten op die collega moet jejezelf mss de vraag stellen waarom jij perse een relatie wil met iemand die het kennelijk om het even is of het aan of uit is. iemand die klaarblijkelijk niet perse een relatie met jhe wil, maar het wel makkelijk vind om bedvulling te hebben tot er iets leukers beschikbaar is. want zo komt het een beetje op mij over. En dat lijkt me idd geen basis voor een relatie.
dinsdag 8 januari 2008 om 23:11
Ik heb ooit een goed advies gehoord.
"Haat is niet de tegenhanger van de liefde, als wel onverschilligheid".
Jouw vriend reageert wel heel onverschillig. Inderdaad een killer voor de relatie. Want of het nu aan is of uit, het zal hem worst wezen, lijkt het uit jouw postings.
Ben het eens met de anderen. Laat het initiatief maar eens van hem komen en probeer (hoe moeilijk ook) zelf maar niet te bellen/smsen/mailen. Eens zien hoe lang het duurt. En als dat te lang is, dan weet je in principe genoeg. Je bent dan wss niet belangrijk genoeg om voor te vechten of voor te gaan.
Sterkte.
Spreek uit ervaring.
"Haat is niet de tegenhanger van de liefde, als wel onverschilligheid".
Jouw vriend reageert wel heel onverschillig. Inderdaad een killer voor de relatie. Want of het nu aan is of uit, het zal hem worst wezen, lijkt het uit jouw postings.
Ben het eens met de anderen. Laat het initiatief maar eens van hem komen en probeer (hoe moeilijk ook) zelf maar niet te bellen/smsen/mailen. Eens zien hoe lang het duurt. En als dat te lang is, dan weet je in principe genoeg. Je bent dan wss niet belangrijk genoeg om voor te vechten of voor te gaan.
Sterkte.
Spreek uit ervaring.
dinsdag 8 januari 2008 om 23:31
hoeveel topics zijn hier al geopend:mijn vriend laat nooit eens iets van zich horen, ofwel ik moet altijd de eerst zijn die belt mailt of smst.
Dus ja als hij niets laat horen als jij niets laat horen zegt dat nog niets,volgens die topics
Dus ja als hij niets laat horen als jij niets laat horen zegt dat nog niets,volgens die topics
nlies wijzigde dit bericht op 08-01-2008 23:31
Reden: wel erg veel typfouten
Reden: wel erg veel typfouten
% gewijzigd
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
woensdag 9 januari 2008 om 09:56
woensdag 9 januari 2008 om 10:10
Je kunt twee dingen doen:
1. Na de reactie van je vriend erop vertrouwen dat hij gewoon goed door een deur kan met zijn collega, en en gewoon verder gaan met de relatie zonder dat je erover doorgaat.
2. De relatie verbreken.
Met jouw houding op dit moment zul je je relatie hoe dan ook geen goed doen. Blijven trekken terwijl hij zegt dat er niets is, is niet echt een goede basis om verder te gaan. Ofwel je vertrouwt hem en laat het zo, ofwel je vertrouwt hem niet en je maakt het uit. Als ik het even omdraai en mijn vriend zou mij steeds blijven vragen hoe het zit tussen mij en een mannelijke collega met wie ik het goed kan vinden, zou ik op een gegeven moment ook niet meer reageren en kregel worden. Het is absoluut mogelijk om gewoon op (heel) goede voet te staan met een collega van het andere geslacht zonder dat er meteen wat aan de hand is. En niet iedere man/vrouw gaat dan meteen iedere dag rozen of zo meenemen naar zijn partner om de ander te overtuigen van zijn of haar trouw. Je moet zelf het vertrouwen hebben dat het goed zit tussen jullie no matter wat, anders scheelt er sowieso iets aan jullie relatie. Maar dat ligt niet aan die collega, dat ligt aan jullie zelf.
1. Na de reactie van je vriend erop vertrouwen dat hij gewoon goed door een deur kan met zijn collega, en en gewoon verder gaan met de relatie zonder dat je erover doorgaat.
2. De relatie verbreken.
Met jouw houding op dit moment zul je je relatie hoe dan ook geen goed doen. Blijven trekken terwijl hij zegt dat er niets is, is niet echt een goede basis om verder te gaan. Ofwel je vertrouwt hem en laat het zo, ofwel je vertrouwt hem niet en je maakt het uit. Als ik het even omdraai en mijn vriend zou mij steeds blijven vragen hoe het zit tussen mij en een mannelijke collega met wie ik het goed kan vinden, zou ik op een gegeven moment ook niet meer reageren en kregel worden. Het is absoluut mogelijk om gewoon op (heel) goede voet te staan met een collega van het andere geslacht zonder dat er meteen wat aan de hand is. En niet iedere man/vrouw gaat dan meteen iedere dag rozen of zo meenemen naar zijn partner om de ander te overtuigen van zijn of haar trouw. Je moet zelf het vertrouwen hebben dat het goed zit tussen jullie no matter wat, anders scheelt er sowieso iets aan jullie relatie. Maar dat ligt niet aan die collega, dat ligt aan jullie zelf.
woensdag 9 januari 2008 om 10:38
Ik kan ook goed overweg met mannen.Maar als ik vroeger op een bedrijfsfeestje in gesprek was met een man en zijn vriendin/vrouw kwam erbij dan stelde ik me netjes voor en vertelde haar haar wat mijn funcie was zodat ze gelijk wist dat ik een collega was van haar vriend/man.Dat zijn collega je kwaad/nors aankijkt en wegloopt vind ik toch een vaag teken.En dat gecombineerd met een opmerking van een ander dat ze wat met elkaar hadden zou bij mij ook vraagtekens oproepen als ik in TO schoenen stond.Ik zou het zelf 1x vragen aan mijn vriend,als hij zegt dat er niets zou zijn,zou ik me daarbij neerleggen en er verder niet naar vragen maar ik zou mijn ogen en oren wel goed openhouden.En wat zijn onverschilligheid betreft,ga wat meer dingen alleen of met vriendinnen buitenshuis doen,eens kijken hoe hij reageert als je niet altijd meer tijd voor hem hebt,misschien komt er dan juist meer reaktie van hem zelf uit...
woensdag 9 januari 2008 om 11:35
