Relaties
alle pijlers
zo onzeker over relatie
maandag 9 juli 2007 om 14:02
Hallo,
ik wou hier even mijn verhaal kwijt want ik weet niet meer zo goed wat ik moet doen. ik heb nu ongeveer 3 maanden een relatie. Ik heb altijd heel erg veel pech in de liefde gehad. en dacht nu eindelijk een keer dat het goed zat en dat ik een goede lieve jongen had gevonden. en helemaal in het begin ging alles nog goed tussen ons. Nu is mijn probleem dat het de laatste tijd alleen maar van mijn kant komt. Mijn vriend heeft ook nog nooit eerder een lange relatie gehad, en is dit ook niet gewend. En dat is ook wel duidelijk te merken. Ik vraag me af of hij echt zo gek op mij is als ik op hem. Alles moet van mijn kant komen, ik moet tegen hem zeggen dat ik wel naar hem toe kom en dat ik hem wil zien en met hem af wil spreken. hij zou mij nooit zomaar eens spontaan vragen. verder stapt hij nog erg veel met zn vrienden en ik kom niet op de eerste plek op mijn gevoel maar zeker pas op de 2e of 3e. zijn vrienden gaan voor mij. Ik vind dit heel erg want ben heel erg verliefd op hem en vind het erg jammer. hij gaat nog ieder weekend op stap. ik begrijp dat hij een beetje vrijheid nodig heeft en die geef ik hem meer dan genoeg. veel te veel zelfs voor mijn gevoel. ik zie hem namelijk maar 1 a 2 keer in de week en dat is in het weekend verder zie ik hem niet ( en niet eens elk weekend). ik heb hem dus aangegeven dat ik hem meer wil zien. en hij zei dat het wel goed kwam maar doet er vervolgens helemaal niets mee. vervolgens vraagt hij me niet op zijn verjaardag en zegt dat dat alleen zn ouders komen. en hij heeft me ook verteld dat hij in de vakantie samen met zijn vriend op vakantie gaat. hij vraagt me niet of ik met hem op vakantie zou willen. maar deelt me gewoon mee dat hij met zn vriend er even tussen uit wil, maar dat ik me niet druk moet maken dat hij niet vreemd gaat en dat hij gewoon ff weg wil. ik kon ff niks meer zeggen klapte helemaal dicht omdat ik me al niet goed voel de laatste tijd en heel erg bang ben dat deze relatie eindigd. er zijn nog wel meer punten van hem die ik niet snap maar dit waren een paar voorbeelden.ik pik veel te veel van hem omdat ik bang ben om hem kwijt te raken en ik weet dat het niet goed is dat ik me zo opstel. ook ben ik mijn vertrouwen in hem helemaal kwijt geraakt ik geloof niks meer van hij wat zegt. en ik vertrouw hem niet meer met andere meisjes. en dat hij zo vaak zegt dat hij niet vreemd gaat en dat ik me niet druk moet maken als hij alleen op stap is. ik heb hierbij mijn vraagtekens. maar de druppel vind ik wel dat hij met zijn vriend (die ook nog vrijgezel is op vakantie wil). dit zie ik echt niet zitten maarja kan hem moeilijk tegen houden. dan denk ik, ik ben toch zijn vriendin dan kan hij toch met mij op vakantie en meer dingen doen. maar volgens mij ziet hij het anders en heeft hij nog gewoon zijn leven als toen het was voordat hij mij kende. alleen nu ben ik erbij zo af en toe dan. ik weet dat onze relatie nog heel erg pril is maar dan nog vind ik het raar dat hij met een vriend op vakantie wil. en voor mijn gevoel ben je in het begin van een relatie juist heel veel bij elkaar en doe je leuke dingen samen. en wil je graag zoveel mogelijk bij elkaar zijn enz enz. we zijn beide ook geen relatie gewend en ik ben ook heel erg onzeker en bang.
Ik weet ook dat ik met hem moet praten want hij geeft mij niet wat ik nodig heb en ik vraag mezelf af of ik dit nog langer trek omdat ik hier zelf aan onderdoor ga en dood ongelukkig van word. misschien verwacht ik ook wel veel te veel van hem, we hebben pas 3 maanden een relatie en misschien wil ik wel te snel. En ook denk ik dat we beter moeten communiceren, mijn probleem is alleen dat ik heel erg moeilijk praat en er moeite mee heb om te praten, maarja hij kan natuurlijk ook niet in mijn hoofd kijken en ik niet in zijne. ik heb een heel erg dubbel gevoel. aan de ene kant wil ik hem gewoon echt niet kwijt omdat ik heel erg gek op hem ben. maar misschien weet ik ergens dat het niet genoeg is het moet wel van twee kanten komen toch. en ik ben ook zo bang omdat er dan weer een relatie gestrand is, daar kan ik heel verdrietig om worden dan denk ik ligt het aan mij dat mij dit steeds gebeurd. verder vind ik het sowieso al moeilijk om mannen te vertrouwen en heb ik een mega muur om heen gebouwd. waar mijn vriend dus wel doorheen is gekomen. maar als dit weer mis gaat weet ik niet of het ooit nog kan. ik had ook eigenlijk met hem moeten praten afgelopen weekend maar ik kon het op een of andere manier niet, ik sloeg helemaal dicht en moest steeds bijna huilen hij houd totaal geen rekening met mij. Dus op dat moment was ik nogal zwakjes. ik weet dat als ik hem weer zie echt met hem moet gaan praten van hoe hij deze relatie nou eigenlijk ziet en ik hoop stiekem heel erg dat het nog gaat veranderen en dat het beter word in de toekomst dat ik hem misschien tijd moet geven omdat hij ook geen relatie gewend is. maar aan de andere kant ben ik ook weer bang om met hem te praten, bang voor het antwoord. en als hij dan niet zo gek op mij is dan denk ik waarom maakt hij het dan niet gewoon uit. alles moet van mijn kant komen, ik voel me hier heel erg verdrietig over. wat denken jullie. heeft iemand tips wat ik moet nu moet doen of herkent iemand dit?
ik wou hier even mijn verhaal kwijt want ik weet niet meer zo goed wat ik moet doen. ik heb nu ongeveer 3 maanden een relatie. Ik heb altijd heel erg veel pech in de liefde gehad. en dacht nu eindelijk een keer dat het goed zat en dat ik een goede lieve jongen had gevonden. en helemaal in het begin ging alles nog goed tussen ons. Nu is mijn probleem dat het de laatste tijd alleen maar van mijn kant komt. Mijn vriend heeft ook nog nooit eerder een lange relatie gehad, en is dit ook niet gewend. En dat is ook wel duidelijk te merken. Ik vraag me af of hij echt zo gek op mij is als ik op hem. Alles moet van mijn kant komen, ik moet tegen hem zeggen dat ik wel naar hem toe kom en dat ik hem wil zien en met hem af wil spreken. hij zou mij nooit zomaar eens spontaan vragen. verder stapt hij nog erg veel met zn vrienden en ik kom niet op de eerste plek op mijn gevoel maar zeker pas op de 2e of 3e. zijn vrienden gaan voor mij. Ik vind dit heel erg want ben heel erg verliefd op hem en vind het erg jammer. hij gaat nog ieder weekend op stap. ik begrijp dat hij een beetje vrijheid nodig heeft en die geef ik hem meer dan genoeg. veel te veel zelfs voor mijn gevoel. ik zie hem namelijk maar 1 a 2 keer in de week en dat is in het weekend verder zie ik hem niet ( en niet eens elk weekend). ik heb hem dus aangegeven dat ik hem meer wil zien. en hij zei dat het wel goed kwam maar doet er vervolgens helemaal niets mee. vervolgens vraagt hij me niet op zijn verjaardag en zegt dat dat alleen zn ouders komen. en hij heeft me ook verteld dat hij in de vakantie samen met zijn vriend op vakantie gaat. hij vraagt me niet of ik met hem op vakantie zou willen. maar deelt me gewoon mee dat hij met zn vriend er even tussen uit wil, maar dat ik me niet druk moet maken dat hij niet vreemd gaat en dat hij gewoon ff weg wil. ik kon ff niks meer zeggen klapte helemaal dicht omdat ik me al niet goed voel de laatste tijd en heel erg bang ben dat deze relatie eindigd. er zijn nog wel meer punten van hem die ik niet snap maar dit waren een paar voorbeelden.ik pik veel te veel van hem omdat ik bang ben om hem kwijt te raken en ik weet dat het niet goed is dat ik me zo opstel. ook ben ik mijn vertrouwen in hem helemaal kwijt geraakt ik geloof niks meer van hij wat zegt. en ik vertrouw hem niet meer met andere meisjes. en dat hij zo vaak zegt dat hij niet vreemd gaat en dat ik me niet druk moet maken als hij alleen op stap is. ik heb hierbij mijn vraagtekens. maar de druppel vind ik wel dat hij met zijn vriend (die ook nog vrijgezel is op vakantie wil). dit zie ik echt niet zitten maarja kan hem moeilijk tegen houden. dan denk ik, ik ben toch zijn vriendin dan kan hij toch met mij op vakantie en meer dingen doen. maar volgens mij ziet hij het anders en heeft hij nog gewoon zijn leven als toen het was voordat hij mij kende. alleen nu ben ik erbij zo af en toe dan. ik weet dat onze relatie nog heel erg pril is maar dan nog vind ik het raar dat hij met een vriend op vakantie wil. en voor mijn gevoel ben je in het begin van een relatie juist heel veel bij elkaar en doe je leuke dingen samen. en wil je graag zoveel mogelijk bij elkaar zijn enz enz. we zijn beide ook geen relatie gewend en ik ben ook heel erg onzeker en bang.
Ik weet ook dat ik met hem moet praten want hij geeft mij niet wat ik nodig heb en ik vraag mezelf af of ik dit nog langer trek omdat ik hier zelf aan onderdoor ga en dood ongelukkig van word. misschien verwacht ik ook wel veel te veel van hem, we hebben pas 3 maanden een relatie en misschien wil ik wel te snel. En ook denk ik dat we beter moeten communiceren, mijn probleem is alleen dat ik heel erg moeilijk praat en er moeite mee heb om te praten, maarja hij kan natuurlijk ook niet in mijn hoofd kijken en ik niet in zijne. ik heb een heel erg dubbel gevoel. aan de ene kant wil ik hem gewoon echt niet kwijt omdat ik heel erg gek op hem ben. maar misschien weet ik ergens dat het niet genoeg is het moet wel van twee kanten komen toch. en ik ben ook zo bang omdat er dan weer een relatie gestrand is, daar kan ik heel verdrietig om worden dan denk ik ligt het aan mij dat mij dit steeds gebeurd. verder vind ik het sowieso al moeilijk om mannen te vertrouwen en heb ik een mega muur om heen gebouwd. waar mijn vriend dus wel doorheen is gekomen. maar als dit weer mis gaat weet ik niet of het ooit nog kan. ik had ook eigenlijk met hem moeten praten afgelopen weekend maar ik kon het op een of andere manier niet, ik sloeg helemaal dicht en moest steeds bijna huilen hij houd totaal geen rekening met mij. Dus op dat moment was ik nogal zwakjes. ik weet dat als ik hem weer zie echt met hem moet gaan praten van hoe hij deze relatie nou eigenlijk ziet en ik hoop stiekem heel erg dat het nog gaat veranderen en dat het beter word in de toekomst dat ik hem misschien tijd moet geven omdat hij ook geen relatie gewend is. maar aan de andere kant ben ik ook weer bang om met hem te praten, bang voor het antwoord. en als hij dan niet zo gek op mij is dan denk ik waarom maakt hij het dan niet gewoon uit. alles moet van mijn kant komen, ik voel me hier heel erg verdrietig over. wat denken jullie. heeft iemand tips wat ik moet nu moet doen of herkent iemand dit?
maandag 9 juli 2007 om 14:19
volgens mij weet je zelf al heel goed hoe het zit. je schreef:
misschien verwacht ik ook wel veel te veel van hem, we hebben pas 3 maanden een relatie en misschien wil ik wel te snel.
Meis, gun jezelf en hem tijd. Gun hem die vakantie. Hij is niet al je exen die je teleur hebben gesteld. Geef hem een kans. Gun hem de vakantie met vrienden. Ga zelf iets leuks doen meis...stel je niet te afhankelijk op van hem.
Bedenk...absance makes the heart grow fonder. (of dan correct gespelt in engels..hihi)
misschien verwacht ik ook wel veel te veel van hem, we hebben pas 3 maanden een relatie en misschien wil ik wel te snel.
Meis, gun jezelf en hem tijd. Gun hem die vakantie. Hij is niet al je exen die je teleur hebben gesteld. Geef hem een kans. Gun hem de vakantie met vrienden. Ga zelf iets leuks doen meis...stel je niet te afhankelijk op van hem.
Bedenk...absance makes the heart grow fonder. (of dan correct gespelt in engels..hihi)
maandag 9 juli 2007 om 18:34
Ik vind het sneu dat de relatie niet is wat je ervan verwachtte.
Drie maanden is echt heel erg kort, dan sta je nog helemaal aan het begin. Een lange relatie is voor mij een relatie van 10 jaar of meer. Natuurlijk is dat voor iedereen verschillend, maar 3 maanden is nog erg pril. Als je dan al zulke problemen hebt kun je het beter uitmaken denk ik. Als je je relatie nog een kans wil geven is open en eerlijk praten een aanrader. Niet alleen nu, maar altijd.
maandag 9 juli 2007 om 21:25
Je zegt zelf al: je stelt je heel afhankelijk op van hem. Als alle contact, elk initiatief, van jouw kant komt dan ben je hem ook elke keer te slim af misschien? Krijgt hij wel de kans om iets af te spreken?
(ik heb het andersom namelijk.... mijn vriend komt altijd met een voorstel en dan denk ik soms ''huh? ik heb je gister nog gezien.'' Het komt meestal van zijn kant, ik krijg de kans niet echt. Ik ben ook niet zo'n planner en hij wel)
Je kan even niets van je laten horen om te ''testen'' wanneer hij dan iets laat horen. Als het dan heel lang stil blijft zou ik me toch afvragen of ik dit wel langer wilde.... want dan is het logisch dat je je tweede rang voelt, en dat al na 3 maanden?
Jullie denken heel anders over relaties. Jij ziet 3 maanden al als een serieuze relatie, terwijl andere mensen 3 maanden nog als een twijfelfase zien en juist rustig aan willen doen. Dan wil je inderdaad niet al na 3 maanden een vakantie gaan boeken met je vriend(in). Het is niet bij iedereen zo, dat ze in het begin van een relatie elk moment bij elkaar willen zijn.
Kun je leven met dat verschil, is de vraag.....
(ik heb het andersom namelijk.... mijn vriend komt altijd met een voorstel en dan denk ik soms ''huh? ik heb je gister nog gezien.'' Het komt meestal van zijn kant, ik krijg de kans niet echt. Ik ben ook niet zo'n planner en hij wel)
Je kan even niets van je laten horen om te ''testen'' wanneer hij dan iets laat horen. Als het dan heel lang stil blijft zou ik me toch afvragen of ik dit wel langer wilde.... want dan is het logisch dat je je tweede rang voelt, en dat al na 3 maanden?
Jullie denken heel anders over relaties. Jij ziet 3 maanden al als een serieuze relatie, terwijl andere mensen 3 maanden nog als een twijfelfase zien en juist rustig aan willen doen. Dan wil je inderdaad niet al na 3 maanden een vakantie gaan boeken met je vriend(in). Het is niet bij iedereen zo, dat ze in het begin van een relatie elk moment bij elkaar willen zijn.
Kun je leven met dat verschil, is de vraag.....
maandag 9 juli 2007 om 23:00
Na drie maand lijkt me wel vroeg het raar te vinden dat hij met een vriend op vakantie gaat. Het moet toch wel een tijd zijn dat je elkaar graag ziet (ook al is het niet zo vaak) maar er wel enthausiast over zijn. Het lijkt mij wel belangrijk dat hij ook initiatief toont, maar misschien is dit zijn aard? Wat gebeurt er als jij geen initiatief neemt? Zie je hem dan nooit meer? Misschien een goede test:?
maandag 9 juli 2007 om 23:13
dinsdag 10 juli 2007 om 07:16
Deze jongen is duidelijk niet degene die jou gelukkig maakt. Je kunt het beste verder gaan met je leven zonder deze gozer. Je wordt niet happy als je voortdurend alles moet regelen en op hem moet wachten en hij geen enkel initatief toont. Je krijgt niet eens een fijn gevoel van hem, je hebt het idee dat jij gekker bent op hem dan hij op jou. Ik zou ermee kappen, hoe vervelend het ook is, maar als je wacht is het alleen maar moeilijker. Als je dan weer zonder relatie bent, zou ik ook eens nadenken over hoe je in het leven staat. Je begint al met te zeggen dat je altijd pech hebt in de liefde, zolang je daar maar in gelooft, en dat vooral tegen jezelf blijft zeggen, dan blijf je tegen dit soort eikels aanlopen. Vanaf nu ben je alleen nog maar succesvol en gelukkig, ga dat maar tegen jezelf zeggen, net zolang tot het jouw waarheid wordt.
dinsdag 10 juli 2007 om 08:11
Is het niet wat rigoreus om gelijk te gooien met dingen als 'ik ga er aan onderdoor' en 'ik hou dit niet meer vol..'
Ik snap uit je verhaal dat je gewoon hartstikke gek bent op die gozer en hij is waarschijnlijk ook gek op jou, anders was íe denk allang bij je weggelopen want na drie maanden kan je dat nog 'makkelijk' doen.. Ik heb ook een relatie gehad met een man die ook sloten vrienden had en ook vaak de deur uit was. Zo was hij, en zo nam ik hem ook.. Natuurlijk vroeg ik hem ook dingen met mij samen te doen en naar mate de tijd verstreek veranderde het ook in 'altijd met z'n vrienden' naar 'af en toe met z'n vrienden'.
Ik begrijp je angst ook wel.. dat je bang bent om hem te verliezen omdat je in de liefde al zoveel negativiteit hebt meegemaakt. Ook ik heb nu een hele lieve vriend bij wie ik 100% mezelf kan zijn en die die muur om mijn hart ook heeft getrotseerd.. Wat niet wegneemt dat ik nog steeds onzeker ben en ook bang ben hem kwijt te raken.. Ik probeer gewoon niet aan dat gevoel toe te geven en hem het vertrouwen te geven wat hij verdiend. Soms moet je ook gewoon streng zijn voor jezelf en je niet mee laten slepen in die gedachtengang die dan door je hoofd heen gaat.
Ik snap uit je verhaal dat je gewoon hartstikke gek bent op die gozer en hij is waarschijnlijk ook gek op jou, anders was íe denk allang bij je weggelopen want na drie maanden kan je dat nog 'makkelijk' doen.. Ik heb ook een relatie gehad met een man die ook sloten vrienden had en ook vaak de deur uit was. Zo was hij, en zo nam ik hem ook.. Natuurlijk vroeg ik hem ook dingen met mij samen te doen en naar mate de tijd verstreek veranderde het ook in 'altijd met z'n vrienden' naar 'af en toe met z'n vrienden'.
Ik begrijp je angst ook wel.. dat je bang bent om hem te verliezen omdat je in de liefde al zoveel negativiteit hebt meegemaakt. Ook ik heb nu een hele lieve vriend bij wie ik 100% mezelf kan zijn en die die muur om mijn hart ook heeft getrotseerd.. Wat niet wegneemt dat ik nog steeds onzeker ben en ook bang ben hem kwijt te raken.. Ik probeer gewoon niet aan dat gevoel toe te geven en hem het vertrouwen te geven wat hij verdiend. Soms moet je ook gewoon streng zijn voor jezelf en je niet mee laten slepen in die gedachtengang die dan door je hoofd heen gaat.
dinsdag 10 juli 2007 om 13:24
Ik heb zo een relatie achter de rug en geloof mij, het word niet beter!! Onzin van drie maanden, het is nog pril! Juist in het begin als je net verliefd bent, moet je de behoefte hebben zoveel mogelijk bij elkaar te willen zijn. Juist dan! Ik heb in het begin van mijn anderhalf jarige relatie, precies zo een topic geopend met precies dezelfde problemen. Toen dacht ik ook, van ach geef hem een kans. Dat dacht ik uiteindelijk anderhalf jaar lang! Hij had ook nooit een lange relatie gehad voor mij, ik dacht steeds als excuus dat hij niet goed wist hoe hij met een relatie om moest gaan. Uiteindelijk bleek dat hij gewoon helemaal niet aan een relatie toe was! Ik ben nooit zijn nummer 1 geworden. Juist als je net samen bent, moet hij niks liever willen dan bij jou willen zijn! Dat verdien je! Stop alsjeblieft want dit gaat jouw net zo slopen als mij!
dinsdag 10 juli 2007 om 13:59
Liuvera, zo zie je maar, meningen verschillen. Ik ben het absoluut niet met je eens dat je vanaf het begin alleen maar bij elkaar moet willen zijn.
Sterker nog...als je net 3 maanden bij elkaar bent moeten veel mensen wennen...en haar vriend had misschien die afspraak al veel langer met zijn vrienden.
Desje...je hoort verschillende meningen hier, iedere situatie is anders en niemand kan voor jou bepalen. Haal eruit (uit de adviesen hier) wat je kan....maar uitmaken kan altijd nog.
Sterker nog...als je net 3 maanden bij elkaar bent moeten veel mensen wennen...en haar vriend had misschien die afspraak al veel langer met zijn vrienden.
Desje...je hoort verschillende meningen hier, iedere situatie is anders en niemand kan voor jou bepalen. Haal eruit (uit de adviesen hier) wat je kan....maar uitmaken kan altijd nog.
woensdag 11 juli 2007 om 15:59
hallo,
bedankt voor jullie reacties! de meningen zijn inderdaad heel verschillend. ik ben heel erg gek op hem en wil hem absoluut niet kwijt. en ik ken hem gewoon nog niet goed genoeg om te weten of het beter zal worden met de tijd. denk dat dit ook per persoon verschillend is. daarom wil ik hem ook graag wat vaker zien. Ik geef hem al ontzettend veel vrijheid dus hij heeft daarover niets te klagen.Op den duur zal er voor mij wel iets moeten veranderen want ik vind zelf dat ik het ook wel een keer verdien. en misschien ligt het ook wel voor een deel aan mezelf, ik ben zelf ook erg onzeker over dingen. en weet niet goed wat normaal is in een relatie. zelf ben ik dus ook van mening dat je het begin van een relatie heel veel bij elkaar wilt zijn omdat je gek op elkaar bent ljikt mij. en ik voel het wel zo ik wil wel graag veel bij hem zijn.
misschien dat hij inderdaad gewoon niet zo is en dat hij tijd nodig heeft om eraan te wennen. dat zal natuurlijk heel goed kunnen. want hij is ook altijd die vrijheid gewend. maar ik heb wel het gevoel dat ik pas na zijn vrienden kom en dat vind ik erg vervelend. zijn vrienden moeten ook maar begrijpen dat hij nu een relatie heeft en dat dingen daardoor wel veranderen.want hij gedraagd zich serieus nog als iemand die vrijgezel is in de dingen die hij doet en hij overlegd niets met mij. daarbij komt ook nog dat ik het lekker vind om dingen te plannen van tevoren en hij is niet zo'n planner. daarom zou ik zo graag willen dat hij wat meer rekening houd met mij. heb het ook wel een keer eerder aangegeven tegen hem. maar hij doet er niks mee. en ik wil ook geen zeur zijn. ik ga het ook echt nog niet uitmaken daar vind ik hem veel te leuk voor verder en ik geef het echt nog wel een kans en zal met hem gaan praten. ik twijfel alleen zo omdat ik zoveel pieker in deze relatie en er gewoon meer hoofdpijn van krijg dan dat ik me gelukkig voel.
bedankt voor jullie reacties! de meningen zijn inderdaad heel verschillend. ik ben heel erg gek op hem en wil hem absoluut niet kwijt. en ik ken hem gewoon nog niet goed genoeg om te weten of het beter zal worden met de tijd. denk dat dit ook per persoon verschillend is. daarom wil ik hem ook graag wat vaker zien. Ik geef hem al ontzettend veel vrijheid dus hij heeft daarover niets te klagen.Op den duur zal er voor mij wel iets moeten veranderen want ik vind zelf dat ik het ook wel een keer verdien. en misschien ligt het ook wel voor een deel aan mezelf, ik ben zelf ook erg onzeker over dingen. en weet niet goed wat normaal is in een relatie. zelf ben ik dus ook van mening dat je het begin van een relatie heel veel bij elkaar wilt zijn omdat je gek op elkaar bent ljikt mij. en ik voel het wel zo ik wil wel graag veel bij hem zijn.
misschien dat hij inderdaad gewoon niet zo is en dat hij tijd nodig heeft om eraan te wennen. dat zal natuurlijk heel goed kunnen. want hij is ook altijd die vrijheid gewend. maar ik heb wel het gevoel dat ik pas na zijn vrienden kom en dat vind ik erg vervelend. zijn vrienden moeten ook maar begrijpen dat hij nu een relatie heeft en dat dingen daardoor wel veranderen.want hij gedraagd zich serieus nog als iemand die vrijgezel is in de dingen die hij doet en hij overlegd niets met mij. daarbij komt ook nog dat ik het lekker vind om dingen te plannen van tevoren en hij is niet zo'n planner. daarom zou ik zo graag willen dat hij wat meer rekening houd met mij. heb het ook wel een keer eerder aangegeven tegen hem. maar hij doet er niks mee. en ik wil ook geen zeur zijn. ik ga het ook echt nog niet uitmaken daar vind ik hem veel te leuk voor verder en ik geef het echt nog wel een kans en zal met hem gaan praten. ik twijfel alleen zo omdat ik zoveel pieker in deze relatie en er gewoon meer hoofdpijn van krijg dan dat ik me gelukkig voel.
donderdag 12 juli 2007 om 08:11
Je piekert, je krijgt hoofdpijn en je voelt je niet gelukkig, hij houdt geen rekening met je en gedraagd zich als iemand die vrijgezel is, maar hij is te leuk om het uit te maken? Wanneer is hij leuk dan? Op de sporadische momenten dat hij tijd voor jou vrijmaakt eens per week? Het is zonde van je tijd om zo lang aan te modderen, en 3 maanden is niet zo lang, daar kom je snel overheen.
donderdag 12 juli 2007 om 09:27
ja ik vind hem heel erg leuk, en ben ook echt heel erg gek op hem.
daarom wil ik hem ook niet kwijt. misschien ligt het ook wel voor een groot deel aan mijn eigen onzekerheid. hij is verder ook helemaal leuk. daarom wil ik ook zo graag vaker bij hem zijn. ik weet gewoon niet zo goed wat normaal als je 3 maanden hebt. (wat nog heel erg het begin is). het zal voor iedereen wel verschillend zijn. maar ik heb ook het idee dat hij het wel goed vind zo als het nu is. en ik pieker me suf. ik denk dat ik gewoon meer met hem moet praten misschien.
daarom wil ik hem ook niet kwijt. misschien ligt het ook wel voor een groot deel aan mijn eigen onzekerheid. hij is verder ook helemaal leuk. daarom wil ik ook zo graag vaker bij hem zijn. ik weet gewoon niet zo goed wat normaal als je 3 maanden hebt. (wat nog heel erg het begin is). het zal voor iedereen wel verschillend zijn. maar ik heb ook het idee dat hij het wel goed vind zo als het nu is. en ik pieker me suf. ik denk dat ik gewoon meer met hem moet praten misschien.
donderdag 12 juli 2007 om 09:41
Ik wil je niet teleurstellen, ik vind het vreselijk lullig voor je, maar als een man echt gek is op een vrouw, dan doet hij moeite voor haar, en dan vertoont hij niet het gedrag wat jouw vriend hier laat zien. Als je schrijft dat je 3 maanden verkering met hem hebt, waarbij je hem 1 keer in de week ziet in het weekend, en dan nog niet eens elk weekend, heb je hem eigenlijk hooguit 10 a 12 keer in levende lijve bij je gezien. Je wordt niet op zijn verjaardag uitgenodigd, hij houdt nooit rekening met je. Een man die gek is op een vrouw, is trots op haar en wil niets liever dan haar bij zich hebben, en haar voorstellen aan zijn vrienden en familie. Ik ben bang dat je teveel van deze relatie verwacht en dat hij niet zo gek op jou is, als dat jij op hem bent. Sorry voor deze harde woorden. Ga voor jezelf na, wat deze relatie jou aan goeds brengt, als de balans negatief doorslaat zou ik niet langer mijn tijd verspillen aan deze man, ook al is hij nog zo knap of charmant, als hij eens sporadisch tijd voor je vrij wil maken. Het is moeilijk, maar je komt er wel overheen. Als de liefde van twee kanten komt is de begintijd van verkering een van de gelukkigste tijden in je leven. Je voelt je geliefd door het gedrag van je vriend, en dat maakt dat je je beiden super voelt. Dit is helaas in jouw relatie ver te zoeken.
donderdag 12 juli 2007 om 17:25
Klopt idd ook Ellen dat mensen verschillen (gelukkig) maar ook de mensen die veel behoefte hebben aan vrijheid en wennen, moeten elkaar nog wel enigzins bevestiging geven en dat krijgt TO ook niet.
Afgezien van dat is het ook handig dat mensen met dezelfde behoeftes bij elkaar zijn. Jij zou beter bij de vriend van TO passen dan TO zelfs en als ik een man was zou TO weer beter bij mij passen.
Wat ik bedoel te zeggen; veranderen kan niet! Aanpassen zonder enige bevestiging is doelloos dus TO zoek een partner die aan jouw behoeftes kan voldoen!
donderdag 12 juli 2007 om 17:44
Mijn relatie was net zo. Mijn vriend gaf van in het begin duidelijk te kennen dat hij geen vaste relatie's gewoon was en hij heel erg op zijn vrijheid gesteld was... Omdat ik ook geen zin had om direct als een getrouwd koppel te gaan leven, kon het me dat ogenblik niet veel schelen, ik had mijn vriendinnen waar ik mee weg ging, hij zijn vrienden... Zijn eerste afspraakje om met mij naar de bioscoop te gaan heeft hij gewoon gemist... omdat hij blijven hangen was na de voetbal. Ik vond dat ik daar niet veel kon op zeggen - we waren toen nog maar een 3-tal weken een koppel - en dat heeft hij enorm geapprecieerd. Ik deed afstandelijk naar hem toe en blijkbaar heeft dat goed gewerkt, want we zijn nu bijna een half jaar verder en we wonen al zo goed als samen. Als ik wegging met vrienden, kreeg ik zeker een berichtje met de vraag of ik geen zin had om bij hem te komen slapen. Regelmatig zei hij dat hij ergens heen moest en toen ik er geen probleem van maakte en zei dat ik wel thuis zou slapen of die avond ook wegging met vrienden, kreeg ik 8 op 10 keer een berichtje dat 'hij toch niet zo lang zou weg zijn of gepland, of ik toch niet kwam slapen'...
Hij houdt 1x in de maand een 'mannenavond', dan maak ik me uit de voeten, zelfs al smeekt hij om te blijven, ik doe het niet. Ook hij ging op skiverlof met 3 vrienden van hem en voordat ik iets kon zeggen, zei hij er direct achteraan: zonder vrouwen... Hij sprak zelfs om in mei alleen op vakantie te gaan naar Polen, en toen hij zag dat ik ook daar niet op reageerde, is hij toch maar niet geweest hehe :P
Ik denk dat jij eerder het omgekeerde effect krijgt door aanhankelijk te zijn... Misschien als je onverschillig reageert op het feit dat hij met zijn vriend op vakantie gaat en wat minder aanhankelijk wordt (niet volledig natuurlijk) en wat meer zonder hem gaat doen, dan zal HIJ schrik krijgen dat hij je kwijt raakt. Nu moet hij toch geen moeite doen voor jou, hij weet dat hij je sowieso heeft. Mannen zijn jagers, laat hem jagen... op jou ;)
Hij houdt 1x in de maand een 'mannenavond', dan maak ik me uit de voeten, zelfs al smeekt hij om te blijven, ik doe het niet. Ook hij ging op skiverlof met 3 vrienden van hem en voordat ik iets kon zeggen, zei hij er direct achteraan: zonder vrouwen... Hij sprak zelfs om in mei alleen op vakantie te gaan naar Polen, en toen hij zag dat ik ook daar niet op reageerde, is hij toch maar niet geweest hehe :P
Ik denk dat jij eerder het omgekeerde effect krijgt door aanhankelijk te zijn... Misschien als je onverschillig reageert op het feit dat hij met zijn vriend op vakantie gaat en wat minder aanhankelijk wordt (niet volledig natuurlijk) en wat meer zonder hem gaat doen, dan zal HIJ schrik krijgen dat hij je kwijt raakt. Nu moet hij toch geen moeite doen voor jou, hij weet dat hij je sowieso heeft. Mannen zijn jagers, laat hem jagen... op jou ;)
donderdag 12 juli 2007 om 17:54
Owja, omtrent dat skiverlof dat hij alleen met zijn vrienden doet, zonder vrouwen...
Zondag krijg ik mijn tweede les snowboarden, hij vindt het hoognodig dat ik dat kan... Hij is al samen met mij om een 'deftige' skibroek geweest die zeker een paar jaar moet kunnen gebruikt worden...
Als hij alleen met mannen op skivakantie wilt, waarom moet ik dan zeker kunnen snowboarden en een goede skibroek hebben?
Ik ben dan misschien wel blond, maar dat wilt niks zeggen hoor...
En ik? Ik gebaar me van de domme. Snowboarden? Ja leuk. Maar ik zal er niet zelf om vragen om mee te gaan op vakantie... No way hehe :D
Zondag krijg ik mijn tweede les snowboarden, hij vindt het hoognodig dat ik dat kan... Hij is al samen met mij om een 'deftige' skibroek geweest die zeker een paar jaar moet kunnen gebruikt worden...
Als hij alleen met mannen op skivakantie wilt, waarom moet ik dan zeker kunnen snowboarden en een goede skibroek hebben?
Ik ben dan misschien wel blond, maar dat wilt niks zeggen hoor...
En ik? Ik gebaar me van de domme. Snowboarden? Ja leuk. Maar ik zal er niet zelf om vragen om mee te gaan op vakantie... No way hehe :D
vrijdag 13 juli 2007 om 08:20
Tja, als ik het zo lees is hij niet van plan om zijn leven voor jou aan te passen. hij wil dezelfde dingen kunnen doen die hij hiervoor deed. Kan zijn dat het voor hem inderdaad nog kort aandoet, pas 3 maanden. Maar denk ook dat hij niet over een paar maanden ineens verandert: waarom zou hij, je vindt het nu toch ook goed? (nou ja, in zijn ogen dan hè? )
Als jij je hier niet goed bij voelt, moet je je afvragen of je hier wel mee door wil gaan. Eén ding is zeker, mannen veranderen niet zo snel, dus denk niet: Het komt nog wel.
Om er over 1,5 jaar achter te komen dat dat toch niet zo was...
Als jij je hier niet goed bij voelt, moet je je afvragen of je hier wel mee door wil gaan. Eén ding is zeker, mannen veranderen niet zo snel, dus denk niet: Het komt nog wel.
Om er over 1,5 jaar achter te komen dat dat toch niet zo was...
vrijdag 13 juli 2007 om 09:35
Bedankt voor jullie reacties nogmaals.
ik ben zelf ook bang dat hij niet snel zal veranderen. maar heb wel het idee dat hij echt aan een relatie moet wennen. en denk dat er ook
wel wat in het verhaal van fien1 zit. misschien loop ik nu teveel achter hem aan en verwacht ik teveel van hem.
Alleen ik heb er een beetje dubbel gevoel bij, aan de ene kant denk ik nu misschien moet ik wat minder van me laten horen zodat hij weer wat meer achter mij aan komt.
maar aan de andere kant zit het me gewoon dwars en wil ik er met hem over praten. omdat het echt aan me vreet zo.
ik denk dat als ik niets zeg dan weet hij ook niet wat hij fout doet en zal hij zo door blijven gaan denk ik. als ik eerlijk ben kan hij misschien wat meer rekening met mij houden. aangezien ik ook nogal een planner ben en hij totaal niet en vaak afwacht tot het laatste moment wat ik dus echt niet kan.
maar fien1 deed jij dat expres je vriend zo vrij laten? en liet je het ook gewoon allemaal toe, dacht je dan nooit een keer nu ben ik zat van zijn gedrag ofzo?
misschien zit hier ook wel wat in hoor, het valt me zelf ook op dat ik nogal aanhankelijk ben op dit moment naar hem toe. en misschien gaat dat hem wat te snel.komt ook omdat ik hier nogal onzeker van wordt en mezelf constant af te loop te vragen zal hij nog wel gek genoeg op me zijn, dan denk ik ook weer anders had hij het toch wel uitgemaakt. daarom denk ik dat ik toch voor mn eigen gevoel met hem moet gaan praten. of misschien moet ik ook eens proberen om wat afstandelijker te gaan doen zoals niet meteen smssen enz en eerst kijken wat hij doet, ook al vind ik dit erg moeilijk.
ik ben zelf ook bang dat hij niet snel zal veranderen. maar heb wel het idee dat hij echt aan een relatie moet wennen. en denk dat er ook
wel wat in het verhaal van fien1 zit. misschien loop ik nu teveel achter hem aan en verwacht ik teveel van hem.
Alleen ik heb er een beetje dubbel gevoel bij, aan de ene kant denk ik nu misschien moet ik wat minder van me laten horen zodat hij weer wat meer achter mij aan komt.
maar aan de andere kant zit het me gewoon dwars en wil ik er met hem over praten. omdat het echt aan me vreet zo.
ik denk dat als ik niets zeg dan weet hij ook niet wat hij fout doet en zal hij zo door blijven gaan denk ik. als ik eerlijk ben kan hij misschien wat meer rekening met mij houden. aangezien ik ook nogal een planner ben en hij totaal niet en vaak afwacht tot het laatste moment wat ik dus echt niet kan.
maar fien1 deed jij dat expres je vriend zo vrij laten? en liet je het ook gewoon allemaal toe, dacht je dan nooit een keer nu ben ik zat van zijn gedrag ofzo?
misschien zit hier ook wel wat in hoor, het valt me zelf ook op dat ik nogal aanhankelijk ben op dit moment naar hem toe. en misschien gaat dat hem wat te snel.komt ook omdat ik hier nogal onzeker van wordt en mezelf constant af te loop te vragen zal hij nog wel gek genoeg op me zijn, dan denk ik ook weer anders had hij het toch wel uitgemaakt. daarom denk ik dat ik toch voor mn eigen gevoel met hem moet gaan praten. of misschien moet ik ook eens proberen om wat afstandelijker te gaan doen zoals niet meteen smssen enz en eerst kijken wat hij doet, ook al vind ik dit erg moeilijk.
vrijdag 13 juli 2007 om 10:49
Ik kwam uit een relatie van 9 jaar en had totaal geen zin om me te binden, en da's in mijn voordeel geweest. Heb nu nog zoiets van, ok we gaan wel samenwonen, maar toch nog effe ons eigen ding. Hij gaat nog alleen weg en ik ook, als het niet past om samen weg te gaan. Hij blijft zijn zelfstandigheid houden, dat zal altijd zo zijn. Hij is een vrije vogel geweest en wilt niet dat zijn vleugels geknipt worden. Hij wilt wel inbinden, maar wil af en toe zijn vleugels nog eens kunnen uitslaan. Ik ook trouwens, hij gaat binnenkort voetballen, maar het is niet omdat hij op zondag moet voetballen dat ik op zaterdag niet tot de vroege uurtjes mag uitgaan. Hij zal af en toe na het voetballen ook wel blijven hangen :) Maar we weten allebei dat, als we thuiskomen, er iemand is op wie we kunnen rekenen en lief en leed kunnen mee delen.
Met hem praten zou ik zeker doen, dat hebben wij altijd gedaan. Hij moet zeker weten hoe hij je voelt, hij is een man, veel kans dat hij het niet doorheeft. Hij zal je waarschijnlijk ook niet veel zeggen dat hij je mist of je graag ziet, dat doet mijn vriend ook niet, maar ik word verwent, niet te doen. Niet van in het begin hoor, maar na een paar maanden wel. Ik heb veel liever een man van 'geen woorden maar daden'. Misschien is jouw vriend ook wel zo. Volgens mij heeft hij gewoon schrik dat, als hij zich teveel bezig houdt met jou, jij dat na een tijdje ook zal verwachten dat hij er altijd voor je is, en dan is hij zijn vrijheid zeker kwijt.
Praat met hem, zeg dat je hem nodig hebt en de bevestiging dat hij je graag ziet (ik vraag er soms ook zelf naar hoor bij mijn vriend), maar dat het niet je bedoeling is om zijn vrijheid af te nemen. Dat je schrik krijgt als hij afstandelijk reageert. Dat dat nergens nodig voor is, jij wilt van hem weten dat hij je graag ziet en graag bij je is, en hij wilt van jou horen dat hij zijn vrijheid mag houden. Het lijkt moeilijker dan het is, maar wees gerust, eens je allebei die bevestiging hebt, gaat het stukken beter. Zo was het bij mij toch...
Verwacht niet dat het erna niet meer moeilijk zal gaan. Als je dat verwacht moet je geen enkele relatie aangaan. Iedere relatie is geven en nemen. En praten, heel veel praten...
Veel succes *;
Met hem praten zou ik zeker doen, dat hebben wij altijd gedaan. Hij moet zeker weten hoe hij je voelt, hij is een man, veel kans dat hij het niet doorheeft. Hij zal je waarschijnlijk ook niet veel zeggen dat hij je mist of je graag ziet, dat doet mijn vriend ook niet, maar ik word verwent, niet te doen. Niet van in het begin hoor, maar na een paar maanden wel. Ik heb veel liever een man van 'geen woorden maar daden'. Misschien is jouw vriend ook wel zo. Volgens mij heeft hij gewoon schrik dat, als hij zich teveel bezig houdt met jou, jij dat na een tijdje ook zal verwachten dat hij er altijd voor je is, en dan is hij zijn vrijheid zeker kwijt.
Praat met hem, zeg dat je hem nodig hebt en de bevestiging dat hij je graag ziet (ik vraag er soms ook zelf naar hoor bij mijn vriend), maar dat het niet je bedoeling is om zijn vrijheid af te nemen. Dat je schrik krijgt als hij afstandelijk reageert. Dat dat nergens nodig voor is, jij wilt van hem weten dat hij je graag ziet en graag bij je is, en hij wilt van jou horen dat hij zijn vrijheid mag houden. Het lijkt moeilijker dan het is, maar wees gerust, eens je allebei die bevestiging hebt, gaat het stukken beter. Zo was het bij mij toch...
Verwacht niet dat het erna niet meer moeilijk zal gaan. Als je dat verwacht moet je geen enkele relatie aangaan. Iedere relatie is geven en nemen. En praten, heel veel praten...
Veel succes *;
maandag 16 juli 2007 om 20:53
Ik vind het vervelend voor je, verliefdheid kan een vreselijke ziekte zijn ;)
Ik ben het met Fien1 eens, vaak kan het helpen om een spiegel voor hem te houden. Probeer te gedragen zoals hij zich gedraagt zodat hij kan voelen hoe het is, en hierin misschien kan veranderen.
Het risico is wel dat je niet moet doorslaan zodat uiteindelijk je gevoelens voor hem verdwenen zijn.
Het nadeel is dat je even niet jezelf kunt zijn omdat je zo je best moet doen je anders voor te doen dit kan erg vermoeiend zijn.
Maar als het werkt heb je er misschien straks wat moois voor terug.
Probeer het, kijk het nog even aan (stel desnoods een einddatum), het kan veranderen ik heb het meegemaakt.
Alleen zul je veel geduld moeten hebben, en de vraag is heb je dit voor hem over?
Ik ben zelf ook erg onzeker heb net een relatie (2 maanden) ook heb ik momenten dat hij even nix laat horen. Ik laat hem dan ook, hoe rot ik me er ook over voel en hoe erg ik me ook opvreet.
Maar toch werkt het wel. En ik voel me er beter door zodra hij contact zoekt, dat brengt toch een bepaalde spanning met zich mee..
Succes! En probeer te denken dat het niet aan jou ligt.. Anders was hij er wel mee gestopt.
Ik ben het met Fien1 eens, vaak kan het helpen om een spiegel voor hem te houden. Probeer te gedragen zoals hij zich gedraagt zodat hij kan voelen hoe het is, en hierin misschien kan veranderen.
Het risico is wel dat je niet moet doorslaan zodat uiteindelijk je gevoelens voor hem verdwenen zijn.
Het nadeel is dat je even niet jezelf kunt zijn omdat je zo je best moet doen je anders voor te doen dit kan erg vermoeiend zijn.
Maar als het werkt heb je er misschien straks wat moois voor terug.
Probeer het, kijk het nog even aan (stel desnoods een einddatum), het kan veranderen ik heb het meegemaakt.
Alleen zul je veel geduld moeten hebben, en de vraag is heb je dit voor hem over?
Ik ben zelf ook erg onzeker heb net een relatie (2 maanden) ook heb ik momenten dat hij even nix laat horen. Ik laat hem dan ook, hoe rot ik me er ook over voel en hoe erg ik me ook opvreet.
Maar toch werkt het wel. En ik voel me er beter door zodra hij contact zoekt, dat brengt toch een bepaalde spanning met zich mee..
Succes! En probeer te denken dat het niet aan jou ligt.. Anders was hij er wel mee gestopt.
maandag 16 juli 2007 om 22:50
Hoi Desje,Héél erg herkenbaar wat je schrijft. Wil graag mijn ervaringen met je delen…zoals jou vriend is, is mijn inmiddels ex-vriendin. We hebben vier maanden een relatie gehad (ik ken haar al 3 jaar, maar dan als gewone vriendin), en zij had veel behoefte aan vrijheid. Door de weeks zagen we elkaar nooit, enkel in de weekenden en dat om de 2 weken! Nu is het wel zo dat ze in de verpleging zit (ga even naar de tegenwoordige tijd, is makkelijker schrijven) en veel nachtdiensten draait. Maar door de weeks heeft ze veel vrij, stelde haar voor om ook door de week af te spreken. Maar nee, haar vrienden/vriendinnen vind ze belangrijk…uiteraard, heb ik geen moeite mee hoor, maar het sloeg wel een beetje teveel naar één kant. Ook zij heeft moeite om een relatie in stand te houden, en kan moeilijk delen. Het kwam al gauw alleen maar van mijn kant, deed weinig moeite om écht tijd voor mij vrij te maken. Ik heb heel veel energie in de relatie gestoken, en kreeg er weinig voor terug. Ook ik ben van mening als je net een relatie hebt, elkaar dan regelmatig te zien, maar daar had ze geen behoefte aan…ze voelde zich al snel benauwd en verstikkend in onze relatie. Wel kan ze goed praten…ze heeft mij wel eerlijk verteld er moeite mee te hebben en dat ze eraan wilde werken. Ze heeft dat gezegd tegen me…maar er is niks van terecht gekomen. Mijn inziens is ze niet toe aan een relatie. Ze vertelde me ook echt eerlijk dat ze heel graag een relatie wilt, maar aan de andere kant ook weer niet omdat ze veel behoefte heeft aan haar vrijheid. Waarop ik antwoordde dat we daar een gulden middenweg in moesten gaan zoeken. “Dat komt wel goed” zei ze daar weer op. Uiteindelijk is er geen bal van terecht gekomen. Ook communicatief hadden we veel problemen….”op afstand” ging het uitermate slecht….we begrepen elkaar niet. Op MSN en mail…telefonisch ging het wel. Als we elkaar zagen was het altijd heel gezellig en hadden we de grootste schik met elkaar…..en dat is zo onverwerkbaar allemaal. Ondanks dat is het uiteindelijk toch mis gegaan. 3 weken geleden gaf ze te kennen ermee te willen stoppen. Eigenlijk voelde ik dat al aankomen, want om na 4 maanden al zoveel problemen te hebben…..nee, niet echt goed he? We hebben afgesproken elkaar 5 weken met rust te laten. Een rustperiode kan enorm verhelderend werken! Over 2 weken zie ik haar dus weer, en dan zien we wel verder hoe het gaat lopen….zit er nog een vriendschap in?....is het misschien beter het contact helemaal te verbreken?...opnieuw proberen?? We weten van elkaar dat we niet zonder elkaar kunnen, maar ook niet met elkaar kunnen! Soort haat-liefde verhouding dus. Heb het er nu best moeilijk mee hoor, want ik hou nog van haar. Verstand en gevoel zeggen twee verschillende dingen tegen me: Mijn verstand zegt: Het is beter zo… Mijn gevoel zegt: Ik wil haar graag terug omdat ik nog van haar hou. Dus…ben nu lekker in tweestrijd!Bovenstaande is echt een verkorte versie….als ik hier alles neer zo zetten hoe ik alles ervaren heb en wat er is gebeurd allemaal…dan typ ik zo 5 a4-tjes vol!Ik zal even ingaan op jou verhaal:Heel herkenbaar dus…je vriend heeft duidelijk ook heel veel behoefte aan zijn vrijheid, maar vind wel dat ie zich moet realiseren dat een relatie niet vrijblijvend is. Daarmee bedoel ik dat ie wel degelijk rekening zal moeten houden met jou, en dat zijn “vrijheid, blijheid” over is. Het is nu eenmaal geven en nemen in een relatie, mijn inziens moet je er elke dag aan werken om het leuk en spannend te houden. Mee eens? Waar ik echt heel verbaasd over was is dat hij je niet heeft gevraagd voor zijn verjaardag!, daar kan ik met de pet niet bij! Het is toch logisch dat hij jou ook vraagt??? Ook het verhaal over de vakantie, dat ie samen met een vriend gaat, en jou niet eens vraagt…dat is ook wat vreemd! Wat ik ook merk is dat je jezelf totaal wegcijfert, en dat alleen omdat je hem niet kwijt wilt. De basis in relatie begint met vertrouwen hebben in iemand én dat je lekker jezelf kan zijn/blijven. Het is toch niet vol te houden om je anders op te stellen dan dat je daadwerkelijk bent? Dat kost enorm veel energie…geloof me. Ook vertrouw je hem niet, en je gelooft niet niks meer wat hij zegt…is dat de basis Desje? Nee toch? Je bent nu 3 maanden verder, en als ik alles zo lees zijn er nu al problemen.Eigenlijk zeg je het zelf al: Hij geeft jou niet wat je nodig hebt en dat je het niet langer trekt zo omdat je er ongelukkig van wordt. En tja….daar komen gevoel en verstand weer met elkaar in gevecht he? Heel diep weet je dat deze relatie niet gaat werken, aan de andere kant wil je hem niet kwijt omdat jij erg veel om hem geeft.Hoe moeilijk het ook is…..maar stop er zelf mee…ik denk dat deze relatie geen kans van slagen heeft, ik merk uit je verhaal dat je vriend er niet voor de volle 100% achter staat.Ik weet het…zeg het heel makkelijk tegen je dat je er beter zelf een punt achter kan zetten…maar ja…doe het maar eens he? Heel erg moeilijk! Ik begrijp dat maar al te goed!Ik wens je heel veel sterkte, en bedenk…..er zijn meer mannen op deze wereld dan alleen je vriend!...die wel het beste met je voor hebben, veel energie in de relatie willen steken en ook nog voorwaardelijk van je houden!Zo denk ik momenteel ook hoor, ik kom de juiste ook nog wel tegen….Groetjes, Xan
