Relaties
alle pijlers
zoooo teleurgesteld in hem...wat moet ik hiermee?
dinsdag 27 november 2007 om 20:45
Hallo allemaal,
na lang denken toch maar een topic openen.
wat is het verhaal.
ik ben zo'n 5 jaar geleden getrouwd met een lieve man, we hebben ondertussen 2 kinderen.
mijn man verdient goed, maar toch kwamen er regelmatig brieven binnen dat bijv. de hypotheek niet betaald was of dat er iets anders niet afgeschreven kon worden van zijn rekening.
vooral in de laatste periode van de 2e zwangerschap werd ik achterdochtig...
we kregen toen een overzicht van de hypotheek en daar stond op dat het doorlopend krediet (die bij de hypotheek hoort ivm noodgevallen) helemaal opgebruikt was...het ging hier bijna om 10000 euro.
na de bevalling kreeg ik steeds meer het gevoel dat er iets mis was, maar de vinger er op leggen was moeilijk en op vragen kreeg ik een ontwijkend antwoord.
op een gegeven moment werd ik benadert door de mobieletelefoon provider met de vraag of we het contract wilden verlengen. Dat wilden we niet omdat het bereik hier in de buurt slecht is. Maar om de prijzen te kunnen vergelijken heb ik wel gevraagd of het mogelijk was om de nota's van de afgelopen maanden toegestuurd te krijgen.
Die vielen na enkele dagen in de bus...en toen stond mijn leventje even stil
rekeningen van over de 700 euro, op de specificaties allemaal 0900 nummers én betaalde sms.
zonder meteen over de rooie te gaan ben ik eerst zelf eens gaan bellen met de nummers, wat voor lijnen zijn het eigenlijk?
Sexlijnen dus, ja dat had ik op mn vingers na kunnen tellen...maar niet dat het ook homolijnen waren..
Toen ben ik de datas eens gaan bekijken, en wat me zoooooooo ontzettend kwetste was dat hij op de dag van de bevalling amper thuis was met onze oudste zoon (ik moest in het zkh blijven) en toen alweer belde..
hij heeft dit dus al jaren gedaan, en jaren verzwegen...
mijn vertrouwen in hem is weg, noppes, nada..
hij zegt spanning te zoeken?? als hij het thuis nu zo slecht had...tja dan kon ik me er wat bij voorstellen.
ik heb hem gevraagd te kiezen, of blijven en therapie of move..
hij is er nog steeds en door de lange wachtlijsten is hij pas 1 week geleden met gesprekken begonnen.
per 3 weken 1 gesprek..nou dat schiet op!
maar goed, mijn vraag of probleem is dat ik hem nog steeds niet vertrouw. Ik zoek en kijk niets na, vraag geen specificaties meer op en pluis geen bankafschriften na.
dat is geen struisvogelpolitiek maar ik vind dat hij het me zou moeten vertellen mocht het weer misgaan bij hem.
ik ben dus al die jaren niet genoeg geweest voor hem?
hij vetrouwde me niet genoeg om er over te praten?
hij speelde met ons huwelijk?
hij bracht ons financieel in gevaar en dat deedt hem niets??
wat voeg ik wel toe aan zijn leven?
ik hoop dat jullie begrijpen dat het voor mij niet makkelijk is...alles wat ik dacht opgebouwd te hebben werd in 1 keer met de grond gelijk gemaakt.
wat moet ik nu? komt mijn vertrouwen in hem weer terug? Is er iemand die dit ook meegemaakt heeft?
dit speelt nu al bijna 2 jaar, hij verteld niets, speelt geen open kaart en kan nog steeds niet uitleggen waarom hij die spanning zocht..
ik ben er zooooo moe van, en ik ben zo bang dat onze kinderen hier een trauma aan overhouden..
bedankt voor het luisteren...
na lang denken toch maar een topic openen.
wat is het verhaal.
ik ben zo'n 5 jaar geleden getrouwd met een lieve man, we hebben ondertussen 2 kinderen.
mijn man verdient goed, maar toch kwamen er regelmatig brieven binnen dat bijv. de hypotheek niet betaald was of dat er iets anders niet afgeschreven kon worden van zijn rekening.
vooral in de laatste periode van de 2e zwangerschap werd ik achterdochtig...
we kregen toen een overzicht van de hypotheek en daar stond op dat het doorlopend krediet (die bij de hypotheek hoort ivm noodgevallen) helemaal opgebruikt was...het ging hier bijna om 10000 euro.
na de bevalling kreeg ik steeds meer het gevoel dat er iets mis was, maar de vinger er op leggen was moeilijk en op vragen kreeg ik een ontwijkend antwoord.
op een gegeven moment werd ik benadert door de mobieletelefoon provider met de vraag of we het contract wilden verlengen. Dat wilden we niet omdat het bereik hier in de buurt slecht is. Maar om de prijzen te kunnen vergelijken heb ik wel gevraagd of het mogelijk was om de nota's van de afgelopen maanden toegestuurd te krijgen.
Die vielen na enkele dagen in de bus...en toen stond mijn leventje even stil
rekeningen van over de 700 euro, op de specificaties allemaal 0900 nummers én betaalde sms.
zonder meteen over de rooie te gaan ben ik eerst zelf eens gaan bellen met de nummers, wat voor lijnen zijn het eigenlijk?
Sexlijnen dus, ja dat had ik op mn vingers na kunnen tellen...maar niet dat het ook homolijnen waren..
Toen ben ik de datas eens gaan bekijken, en wat me zoooooooo ontzettend kwetste was dat hij op de dag van de bevalling amper thuis was met onze oudste zoon (ik moest in het zkh blijven) en toen alweer belde..
hij heeft dit dus al jaren gedaan, en jaren verzwegen...
mijn vertrouwen in hem is weg, noppes, nada..
hij zegt spanning te zoeken?? als hij het thuis nu zo slecht had...tja dan kon ik me er wat bij voorstellen.
ik heb hem gevraagd te kiezen, of blijven en therapie of move..
hij is er nog steeds en door de lange wachtlijsten is hij pas 1 week geleden met gesprekken begonnen.
per 3 weken 1 gesprek..nou dat schiet op!
maar goed, mijn vraag of probleem is dat ik hem nog steeds niet vertrouw. Ik zoek en kijk niets na, vraag geen specificaties meer op en pluis geen bankafschriften na.
dat is geen struisvogelpolitiek maar ik vind dat hij het me zou moeten vertellen mocht het weer misgaan bij hem.
ik ben dus al die jaren niet genoeg geweest voor hem?
hij vetrouwde me niet genoeg om er over te praten?
hij speelde met ons huwelijk?
hij bracht ons financieel in gevaar en dat deedt hem niets??
wat voeg ik wel toe aan zijn leven?
ik hoop dat jullie begrijpen dat het voor mij niet makkelijk is...alles wat ik dacht opgebouwd te hebben werd in 1 keer met de grond gelijk gemaakt.
wat moet ik nu? komt mijn vertrouwen in hem weer terug? Is er iemand die dit ook meegemaakt heeft?
dit speelt nu al bijna 2 jaar, hij verteld niets, speelt geen open kaart en kan nog steeds niet uitleggen waarom hij die spanning zocht..
ik ben er zooooo moe van, en ik ben zo bang dat onze kinderen hier een trauma aan overhouden..
bedankt voor het luisteren...
dinsdag 27 november 2007 om 20:54
Kan me helemaal voorstellen dat je hier goed van ondersteboven bent en even niet weet wat je nu moet.
Meid, ik heb even geen goed advies maar las je verhaal en wil je even een dikke knuffel geven!
Je zegt het speelt al 2 jaar; weet je het al 2 jaar, of heb je nu kunnen traceren dat dit al 2 jaar bij je man speelt?
Meid, ik heb even geen goed advies maar las je verhaal en wil je even een dikke knuffel geven!
Je zegt het speelt al 2 jaar; weet je het al 2 jaar, of heb je nu kunnen traceren dat dit al 2 jaar bij je man speelt?
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 27 november 2007 om 21:03
Hoi Komernietuit,
Wat kunnen mensen toch verschrikkelijk naar en onnadenkend met elkaar omgaan
Je schrijft dat je niet controleert en niets nakijkt. Hoe nobel dat ook van je is, hij heeft gedrag vertoond waarmee hij de stabiliteit van jouw leven en dat van jullie kinderen in gevaar heeft gebracht. Probeer het niet te zien als iets slechts dat je controleert, maar als realiteitszin en goede zorg voor jullie gezin als je in de gaten houdt wat er zich bijvoorbeeld op het gebied van financieën afspeelt.
In het ergste geval gaan jullie uit elkaar, dan is het hard nodig er financieel zo goed mogelijk voor te staan.
In een beter geval lukt het jullie hier samen uit te komen, ook dan kun je financiële problemen missen als kiespijn, de problemen die zijn gedrag uit het verleden hebben opgeleverd zijn namelijk behoorlijk omvangrijk, daar kun je niet veel (eigenlijk gewoon niets) bijhebben.
Ik vind het ongelofelijk mooi van je dat je hem, en jullie relatie ècht een kans geeft door zo veel mogelijk 'open' te staan en ruimte te bieden voor verbetering. Maar zorg dat de kansen die je creëert je alleen omhoog kunnen helpen, en niet nog verder naar beneden. Pak de controle waar hij hem duidelijk niet kan dragen.
Heel erg veel sterkte, en heel erg veel succes.
Zorg goed voor jezelf.
Wat kunnen mensen toch verschrikkelijk naar en onnadenkend met elkaar omgaan
Je schrijft dat je niet controleert en niets nakijkt. Hoe nobel dat ook van je is, hij heeft gedrag vertoond waarmee hij de stabiliteit van jouw leven en dat van jullie kinderen in gevaar heeft gebracht. Probeer het niet te zien als iets slechts dat je controleert, maar als realiteitszin en goede zorg voor jullie gezin als je in de gaten houdt wat er zich bijvoorbeeld op het gebied van financieën afspeelt.
In het ergste geval gaan jullie uit elkaar, dan is het hard nodig er financieel zo goed mogelijk voor te staan.
In een beter geval lukt het jullie hier samen uit te komen, ook dan kun je financiële problemen missen als kiespijn, de problemen die zijn gedrag uit het verleden hebben opgeleverd zijn namelijk behoorlijk omvangrijk, daar kun je niet veel (eigenlijk gewoon niets) bijhebben.
Ik vind het ongelofelijk mooi van je dat je hem, en jullie relatie ècht een kans geeft door zo veel mogelijk 'open' te staan en ruimte te bieden voor verbetering. Maar zorg dat de kansen die je creëert je alleen omhoog kunnen helpen, en niet nog verder naar beneden. Pak de controle waar hij hem duidelijk niet kan dragen.
Heel erg veel sterkte, en heel erg veel succes.
Zorg goed voor jezelf.
dinsdag 27 november 2007 om 21:14
Dat je man met homolijnen belt, betekent niet noodzakelijk dat hij homo is, hij is wellicht biseksueel. De meeste mensen zijn in meer of mindere mate biseksueel, er zijn maar weinig mensen 100% hetero. Maar omdat dat een taboe is, komen maar weinig mensen daarvoor uit, ook soms niet tegenover zichzelf.
Als hij behoorlijk biseksueel is, wat hier het geval lijkt, lijkt het mij redelijk normaal voor een man dat hij wel eens naar een homolijn belt. Dat hoeft niets te maken te hebben met zijn liefde voor jou en betekent al helemaal niet dat jij niets zou toevoegen aan zijn leven! Liefde is gelukkig heel wat meer dan pure seks. Het grootste probleem lijkt me echter te zijn dat het bij hem een regelrechte verslaving is, die voor financiële problemen zorgt. Het is dus heel goed dat hij daarvoor in therapie is; Je schrijft: vertrouwde hij me niet genoeg om er met mij over te praten. Zou jij het dan geaccepteerd hebben, begrip voor zijn behoefte gehad hebben, als hij het jou wel gezegd zou hebben? Hij speelt geen open kaart, maar misschien durft hij dat niet uit schaamte, uit angst voor jouw reactie? Misschien heb je al 'signalen' uitgezonden waaruit hij besloten heeft dat hij niet op begrip van jou zal kunnen rekenen? (Dit zijn maar veronderstellingen hoor, misschien is het helemaal anders, maar het zijn vragen die je je toch moet stellen.)
Als hij behoorlijk biseksueel is, wat hier het geval lijkt, lijkt het mij redelijk normaal voor een man dat hij wel eens naar een homolijn belt. Dat hoeft niets te maken te hebben met zijn liefde voor jou en betekent al helemaal niet dat jij niets zou toevoegen aan zijn leven! Liefde is gelukkig heel wat meer dan pure seks. Het grootste probleem lijkt me echter te zijn dat het bij hem een regelrechte verslaving is, die voor financiële problemen zorgt. Het is dus heel goed dat hij daarvoor in therapie is; Je schrijft: vertrouwde hij me niet genoeg om er met mij over te praten. Zou jij het dan geaccepteerd hebben, begrip voor zijn behoefte gehad hebben, als hij het jou wel gezegd zou hebben? Hij speelt geen open kaart, maar misschien durft hij dat niet uit schaamte, uit angst voor jouw reactie? Misschien heb je al 'signalen' uitgezonden waaruit hij besloten heeft dat hij niet op begrip van jou zal kunnen rekenen? (Dit zijn maar veronderstellingen hoor, misschien is het helemaal anders, maar het zijn vragen die je je toch moet stellen.)
dinsdag 27 november 2007 om 21:31
ik weet het nu 2 jaar, bedankt voor de knuf! en dat geld is idd opgegaan aan bellen en sms.
Fleurtje, naar ik weet en voel is hij geen homo en hoef je dat volgens mij ook niet te zijn om die lijnen te bellen.
Sprankelend, toen ik dat stukje over dingen niet controleren gepost had heb ik mezelf ook achter de oren gekrabt...maar tegenwoordig heb je de creditcards..andere simkaarten voor je telefoon enz...ik zou niet weten waar ik zou moeten beginnen. Hij werkt ook nog veel in het buitenland dus dat maakt het nog moeilijker!
Met die kansen creeren ben ik nu ook bezig door duidelijk grenzen aan te geven en hopen dat hij zich er aan houdt.
Reiger, logisch dat die gedachte in je opkomt. Hij weet van mij dat ik in het verleden (voordat ik hem leerde kennen) een relatie gehad heb met een vrouw. Dat soort dingen zijn hier in huis (nou van mij uit dan blijkt) geen taboe.
Als hij echt aktief bi zou willen zijn dan weet ik idd niet of ik deze relatie wil houden, met zeker de kinderen in het achterhoofd.
ik vraag mezelf ook af waarom ik nog steeds de deur niet achter me dichtgetrokken heb..het enige wat ik kan bedenken is dat de angst om het allemaal alleen te moeten doen te groot is, ik heb geen overzicht in wat er allemaal zou moeten gebeuren en wat doe ik de kinderen aan...
moeilijk moeilijk,
en dan moet ik bij het volgende gesprek ook nog mee...
dinsdag 27 november 2007 om 21:40
Hee Komernietuit,
Zwaar zeg waar je doorheen gaat. Nog steeds niet duidelijk hoe en wat, geen open kaart spelen, niet communiceren en dus geen oplossingen of in ieder geval vooruitgang in jullie relatie. Vermoeiend lijkt me dat meid.
Om maar meteen even in te spelen op het punt van de therapie en de gesprekken en zo die je man heeft met een hulpverlener; die gaan natuurlijk niet meteen wonderen verrichten, ik neem aan dat je snapt dat dit een tijd gaat duren en dan nog is het de vraag of je man van zijn verslaving afkomt. Ik noem het maar even een verlaving omdat zijn gedrag nogal dwangmatig overkomt als hij zelfs op de dag van de bevalling die nummers moet bellen.
De vraag is vooral; ziet je man zelf in dat er een probleem is of gaat hij in therapie omdat jij dat wil en hij bang is je te verliezen? In je OP staat duidelijk een soort ultimatum (begrijpelijk vanuit jouw point of view); therapie of opzouten. Dat zou kunnen betekenen dat hij nu, om jou zoet te houden aan de gesprekken gaat meedoen, uit angst dus. Wat denk je?
En dan ben jij er nog. Wat is jouw grens? Je gaat niet controleren zeg je. Lijkt me een gezond uitgangspunt maar de kans dat je teleurgesteld raakt is groot mocht het bij hem om een verslaving gaan. Dan moet je ook bestand zijn tegen de terugvallen die hij gaat maken.
In hoeverre zie jij dat zitten?
Zwaar zeg waar je doorheen gaat. Nog steeds niet duidelijk hoe en wat, geen open kaart spelen, niet communiceren en dus geen oplossingen of in ieder geval vooruitgang in jullie relatie. Vermoeiend lijkt me dat meid.
Om maar meteen even in te spelen op het punt van de therapie en de gesprekken en zo die je man heeft met een hulpverlener; die gaan natuurlijk niet meteen wonderen verrichten, ik neem aan dat je snapt dat dit een tijd gaat duren en dan nog is het de vraag of je man van zijn verslaving afkomt. Ik noem het maar even een verlaving omdat zijn gedrag nogal dwangmatig overkomt als hij zelfs op de dag van de bevalling die nummers moet bellen.
De vraag is vooral; ziet je man zelf in dat er een probleem is of gaat hij in therapie omdat jij dat wil en hij bang is je te verliezen? In je OP staat duidelijk een soort ultimatum (begrijpelijk vanuit jouw point of view); therapie of opzouten. Dat zou kunnen betekenen dat hij nu, om jou zoet te houden aan de gesprekken gaat meedoen, uit angst dus. Wat denk je?
En dan ben jij er nog. Wat is jouw grens? Je gaat niet controleren zeg je. Lijkt me een gezond uitgangspunt maar de kans dat je teleurgesteld raakt is groot mocht het bij hem om een verslaving gaan. Dan moet je ook bestand zijn tegen de terugvallen die hij gaat maken.
In hoeverre zie jij dat zitten?
dinsdag 27 november 2007 om 21:43
Ik kom als een enorme pot mosterd aankakken zie ik. Sorry.
Moet je mee naar het volgende gesprek? Wauw....pittig zeg.
Regeldingen moeten geen reden zijn om bij elkaar te blijven Komternietuit. Dat gaat ten koste van jou en uiteindelijk ook van de kinderen die heus wel zien dat hun ouders niet happy zijn met elkaar.
Scheidingszaken regelen, daar weten heel veel mensen hier heel veel vanaf, dat is dus het punt niet. In hoeverre is je relatie nog te redden denk je, als jullie al twee jaar in deze situatie zitten?
Moet je mee naar het volgende gesprek? Wauw....pittig zeg.
Regeldingen moeten geen reden zijn om bij elkaar te blijven Komternietuit. Dat gaat ten koste van jou en uiteindelijk ook van de kinderen die heus wel zien dat hun ouders niet happy zijn met elkaar.
Scheidingszaken regelen, daar weten heel veel mensen hier heel veel vanaf, dat is dus het punt niet. In hoeverre is je relatie nog te redden denk je, als jullie al twee jaar in deze situatie zitten?
dinsdag 27 november 2007 om 21:47
Als bisexueel kun je heus wel een gezin hebben hoor. Tenslotte heb je voordat je hem leerde kennen ook wat gedaan met vrouwen. Waarom houden je kinderen hieraan een trauma over? Vertel je ze het over de financiele situatie? Denk dat je daar maar eens rustig over na moet gaan denken wat je hier over schrijft.
Het is moelijk om een relatie te beeindigen waar ook kinderen in betrokken zijn ongeacht de reden. Heb je iemand in de omgeving die je kunt vertrouwen als je daar je hart kan luchten. Kunnen je kinderen niet even een nachtje logeren bij opa en oma? Als je eenmaal de stap gezet hebt tot scheiding is de weg nog lang niet bewandeld maar het is een stap voor jezelf en de toekomst. Uiteindelijk zul je het redden. Probeer er samen uit te komen i.v.m. de kinderen. Succes
Het is moelijk om een relatie te beeindigen waar ook kinderen in betrokken zijn ongeacht de reden. Heb je iemand in de omgeving die je kunt vertrouwen als je daar je hart kan luchten. Kunnen je kinderen niet even een nachtje logeren bij opa en oma? Als je eenmaal de stap gezet hebt tot scheiding is de weg nog lang niet bewandeld maar het is een stap voor jezelf en de toekomst. Uiteindelijk zul je het redden. Probeer er samen uit te komen i.v.m. de kinderen. Succes
Een keer trek je de conclusie, vriendschap is een illusie
dinsdag 27 november 2007 om 22:04
eleonora, die mosterd gaat er hier wel in hoor, elke posting van iemand die met me meedenkt zet weer wat voor me op een rijtje, misschien anders neergezet maar wel net zo waardevol om te lezen!!
En ik ben idd bang voor een verslaving waardoor ik steeds op mn qui vive moet zijn...therapie zal wel een poosje duren dat weet ik maar als het openheid van zijn kant oplevert is het mij het wachten waard, dat denk ik tenminste..hoezo dubbel pffffff
Bambi, de kinderen weten van niets, de oudste is 5 en verdient een lekker onbezorgd kleuterbestaan!!
wel is zijn juf op de hoogte, juist omdat ik van haar wil horen of het met hem goed gaat en of ze iets aan zijn gedrag merkt.
ik weet dat je als bisexueel wel een gezin kan hebben, maar ben je dan ook aktief als bisexueel? ik wil mijn kinderen niet confronteren met zoiets moeilijks waar zelfs volwassenen soms niet mee om kunnen gaan.
ik wil zelf tzt contact opnemen met maatschappelijk werk, gewoon met een onbevooroordeeld persoon om de tafel en alles op een rij krijgen.
en dan ook mezelf vooropstellen voor een keertje, wat wil ik? Wat mag ik van hem vragen?
En ik ben idd bang voor een verslaving waardoor ik steeds op mn qui vive moet zijn...therapie zal wel een poosje duren dat weet ik maar als het openheid van zijn kant oplevert is het mij het wachten waard, dat denk ik tenminste..hoezo dubbel pffffff
Bambi, de kinderen weten van niets, de oudste is 5 en verdient een lekker onbezorgd kleuterbestaan!!
wel is zijn juf op de hoogte, juist omdat ik van haar wil horen of het met hem goed gaat en of ze iets aan zijn gedrag merkt.
ik weet dat je als bisexueel wel een gezin kan hebben, maar ben je dan ook aktief als bisexueel? ik wil mijn kinderen niet confronteren met zoiets moeilijks waar zelfs volwassenen soms niet mee om kunnen gaan.
ik wil zelf tzt contact opnemen met maatschappelijk werk, gewoon met een onbevooroordeeld persoon om de tafel en alles op een rij krijgen.
en dan ook mezelf vooropstellen voor een keertje, wat wil ik? Wat mag ik van hem vragen?
dinsdag 27 november 2007 om 22:09
Kies voor een psycholoog en dat kun je via de huisarts regelen. Wellicht is het handig om hem/haar te vertellen wat er nu allemaal speelt. Spanningen zijn een aanslag op je lijf en geestelijk heb je het niet meer zo helder.
Tuurlijk kun je een actief bisexueel leven hebben met een gezin. Dat ligt aan de afspraken die je samen maakt als volwassen partners en er samen achter kunt staan. In dit geval is dit niet het geval en kan inkomen dat je in schok bent van alles wat je tegen bent gekomen. Kom op meid, zoek hulp om orde in de chaos te scheppen. De schulden zullen niet minder worden en met een scheiding - als je die wilt - zul je de nodige veerkracht nodig hebben.
Tuurlijk kun je een actief bisexueel leven hebben met een gezin. Dat ligt aan de afspraken die je samen maakt als volwassen partners en er samen achter kunt staan. In dit geval is dit niet het geval en kan inkomen dat je in schok bent van alles wat je tegen bent gekomen. Kom op meid, zoek hulp om orde in de chaos te scheppen. De schulden zullen niet minder worden en met een scheiding - als je die wilt - zul je de nodige veerkracht nodig hebben.
Een keer trek je de conclusie, vriendschap is een illusie
dinsdag 27 november 2007 om 22:11
Wat stel je goede vragen....
Want inderdaad, wat mag je van hem verwachten? Mag je van hem verwachten dat hij het bellen met sekslijnen helemaal afzweert? Al was het maar vanwege de kosten die het met zich meebrengt. Misschien een hele rare vraag maar zou het jou schelen, emotioneel, als het gratis was? Hij zou ook porno kunnen neerladen namelijk en dat kan overal gratis heb ik me laten vertellen, kijk op een site al youporn en je krijgt porno in alle soorten en maten, iedere dag anders en voor niks ook nog. Maar, de vraag is, wat vind jij daarvan? Heb je uberhaupt moeite met het feit dat hij zich bezighoudt met externe seks? Of was het 't stiekeme, financieel kostbare aspect wat je dwarszit?
Nee, wacht, ik begrijp natuurlijk helemaal dat je hem simpelweg niet meer vertrouwt, dat vind ik logisch, hij was stiekem en bracht jullie financieel (bijna) in de problemen met zijn gedrag. Maar wat nou als het voor niks zou kunnen?
Met andere woorden, wat zou je - behalve praten - willen van je man, voordat je weer gelukkig kunt zijn met hem. Voor zover je dat nu in kunt zien natuurlijk.....
Want inderdaad, wat mag je van hem verwachten? Mag je van hem verwachten dat hij het bellen met sekslijnen helemaal afzweert? Al was het maar vanwege de kosten die het met zich meebrengt. Misschien een hele rare vraag maar zou het jou schelen, emotioneel, als het gratis was? Hij zou ook porno kunnen neerladen namelijk en dat kan overal gratis heb ik me laten vertellen, kijk op een site al youporn en je krijgt porno in alle soorten en maten, iedere dag anders en voor niks ook nog. Maar, de vraag is, wat vind jij daarvan? Heb je uberhaupt moeite met het feit dat hij zich bezighoudt met externe seks? Of was het 't stiekeme, financieel kostbare aspect wat je dwarszit?
Nee, wacht, ik begrijp natuurlijk helemaal dat je hem simpelweg niet meer vertrouwt, dat vind ik logisch, hij was stiekem en bracht jullie financieel (bijna) in de problemen met zijn gedrag. Maar wat nou als het voor niks zou kunnen?
Met andere woorden, wat zou je - behalve praten - willen van je man, voordat je weer gelukkig kunt zijn met hem. Voor zover je dat nu in kunt zien natuurlijk.....
dinsdag 27 november 2007 om 22:22
Wederzijds vertrouwen is voor mij een aspect dat er moet zijn in een huwelijk.
Als dat er niet is of niet meer komt is het voor mij einde verhaal...hoe moeilijk ook!
Hij weet dat ik daar geen moeite mee heb, het enige wat ik vervelend vind is dat ie samen met de porno ook nog een hoop virussen op de compu binnenhaalt en dan kan ik niet meer forummen
alle gekheid op een stokje..
wat zou er moeten veranderen of wat ik van hem zou willen?
dat hij mij vertrouwd...simpel toch?
en ja, dat stiekeme dat is zo kwetsend...en dan meer dan 4 jaar! Zo lang kan ik niet met een geheim rondlopen, echt niet!
maar het belangrijkste is dat ik dat in onze relatie ook niet wil, ik wil geen geheimen, stiekume dingen, ik wil vetrouwen, elkaar recht in de ogen kunnen kijken en dan weten waarom we ook al weer voor elkaar gekozen hebben...
ik weet dat (bijna) iedereen zn geheimpjes of gedachtes heeft die persoonlijk zijn en die je niet deelt met de ander, dat mag! Ik hoef niet alles te weten maar wel de dingen waardoor een relatie naar de klote gaat..
hij zal toch beseft hebben dat het een keer uit zou komen??
Hij weet dat ik niet zeker weet of onze relatie nog echt toekomst heeft, en of dat de reden is waardoor hij naar therapie is gegaan, dat is afwachten...nog meer afwachten, en wachten...
Als dat er niet is of niet meer komt is het voor mij einde verhaal...hoe moeilijk ook!
Hij weet dat ik daar geen moeite mee heb, het enige wat ik vervelend vind is dat ie samen met de porno ook nog een hoop virussen op de compu binnenhaalt en dan kan ik niet meer forummen
alle gekheid op een stokje..
wat zou er moeten veranderen of wat ik van hem zou willen?
dat hij mij vertrouwd...simpel toch?
en ja, dat stiekeme dat is zo kwetsend...en dan meer dan 4 jaar! Zo lang kan ik niet met een geheim rondlopen, echt niet!
maar het belangrijkste is dat ik dat in onze relatie ook niet wil, ik wil geen geheimen, stiekume dingen, ik wil vetrouwen, elkaar recht in de ogen kunnen kijken en dan weten waarom we ook al weer voor elkaar gekozen hebben...
ik weet dat (bijna) iedereen zn geheimpjes of gedachtes heeft die persoonlijk zijn en die je niet deelt met de ander, dat mag! Ik hoef niet alles te weten maar wel de dingen waardoor een relatie naar de klote gaat..
hij zal toch beseft hebben dat het een keer uit zou komen??
Hij weet dat ik niet zeker weet of onze relatie nog echt toekomst heeft, en of dat de reden is waardoor hij naar therapie is gegaan, dat is afwachten...nog meer afwachten, en wachten...
dinsdag 27 november 2007 om 22:37
Nou ja, die 4 jaar heeft natuurlijk voor veel schade gezorgd. Emotioneel is het heel moeilijk om over zo'n periode heen te komen. Een keer, twee keer, een paar maanden maar 4 jaar. Ik vind het altijd lastig als mensen aanvoeren dat het niet uitmaakt één keer of honderd keer. Daar zou ik het zelf wel moeilijk mee hebben.
Fantasieën zijn niet voor niks fantasieën. Je hoeft er geen prijs voor doorgaans, ze zijn van jou en je kunt ze oproepen als je er zin in hebt. Maar als die fantasieën een rol gaan spelen in je leven, als in, je hebt er iets bij nodig van buitenaf en dat brengt je in de financiële problemen, dan is het wel een lastig verhaal. In ieder geval voor je partner.
Ik denk dat je man op een gegeven moment niet meer kon stoppen. Hij zal ergens wel geweten hebben dat het op een dag uit moest komen maar hij kon er ook niet meer over beginnen, het was al te lang aan de gang en hij is geen prater.
Ik hoop natuurlijk voor jou dat jullie iets aan de therapie gaan hebben maar hou er rekening mee dat je man geen prater is van nature en geen deler blijkbaar. Dat is iets wat lastig te veranderen zal zijn, hij is natuurlijk ook gewoon wie hij is.
Meid, ik moet om 05.45 uur op morgen dus ik noem het een dag maar morgen lees ik je weer en reageer ik als je gepost hebt ok?
Terusten en gooi maar neer wat je kwijt wil, wij vinden het wel......
Fantasieën zijn niet voor niks fantasieën. Je hoeft er geen prijs voor doorgaans, ze zijn van jou en je kunt ze oproepen als je er zin in hebt. Maar als die fantasieën een rol gaan spelen in je leven, als in, je hebt er iets bij nodig van buitenaf en dat brengt je in de financiële problemen, dan is het wel een lastig verhaal. In ieder geval voor je partner.
Ik denk dat je man op een gegeven moment niet meer kon stoppen. Hij zal ergens wel geweten hebben dat het op een dag uit moest komen maar hij kon er ook niet meer over beginnen, het was al te lang aan de gang en hij is geen prater.
Ik hoop natuurlijk voor jou dat jullie iets aan de therapie gaan hebben maar hou er rekening mee dat je man geen prater is van nature en geen deler blijkbaar. Dat is iets wat lastig te veranderen zal zijn, hij is natuurlijk ook gewoon wie hij is.
Meid, ik moet om 05.45 uur op morgen dus ik noem het een dag maar morgen lees ik je weer en reageer ik als je gepost hebt ok?
Terusten en gooi maar neer wat je kwijt wil, wij vinden het wel......
dinsdag 27 november 2007 om 22:47
Komernietuit, het stiekeme en het geheimhouden dat is zo moeilijk want je weet nooit wanneer het definitef voorbij is. Je man heeft bewezen voor jou dat hij dit kan.
Je wilt nog niet opstappen geloof ik, dat hoeft ook niet. Wat je wel kan doen is openheid over jullie financieen verlangen. De gaten die zijn ontstaan samen opvullen, dat sterkt je voor je toekomst.
Maak een afspraak bij maatschappelijk werk of een psycholoog om jouw problemen te bespreken en om bij jouw verwerking hulp te krijgen.
En controleer gewoon, dat kan je rust geven.
Vertrouwen weer opbouwen is een lange moeilijke weg, maar wie weet is je man wel de moeite van het investeren waard. Dat is aan jou te bepalen.
Heeft je man begrip voor jou problemen met het gebeuren? Kunnen jullie zoeken naar een oplossing als gratis porno kijken, praten over zijn (misschien toch aanwezige) bi-seksualiteit?
Heel veel sterkte in ieder geval, kan je ook niet meer geven als mosterd.
Je wilt nog niet opstappen geloof ik, dat hoeft ook niet. Wat je wel kan doen is openheid over jullie financieen verlangen. De gaten die zijn ontstaan samen opvullen, dat sterkt je voor je toekomst.
Maak een afspraak bij maatschappelijk werk of een psycholoog om jouw problemen te bespreken en om bij jouw verwerking hulp te krijgen.
En controleer gewoon, dat kan je rust geven.
Vertrouwen weer opbouwen is een lange moeilijke weg, maar wie weet is je man wel de moeite van het investeren waard. Dat is aan jou te bepalen.
Heeft je man begrip voor jou problemen met het gebeuren? Kunnen jullie zoeken naar een oplossing als gratis porno kijken, praten over zijn (misschien toch aanwezige) bi-seksualiteit?
Heel veel sterkte in ieder geval, kan je ook niet meer geven als mosterd.
dinsdag 27 november 2007 om 22:55
Fleurtje, ik weet niet wat er uit de therapie komt, maar er is niet veel meer wat me erg zou verbazen..
eleonora,
tja het is zo ongeveer een huwelijk lang een leugen, en dat is dus best bitter.
en ik snap dat hij het op een gegeven moment niet meer durfde te vertellen maar uit alles blijkt dat ik niet in zijn gedachten was, bij belangrijke data stonden net zo goed de telefoontjes als bij minder belangrijke.
in de weekenden als hij even 'weg' ging waren ze ook terug te vinden...
ik verdien dit niet dat is wat ik laatst naar hem geschreeuwd heb in de hoop wat uit hem los te krijgen, kheb alles al geprobeerd, aardig, lief, boos, gekwetst, onzeker, bitchy...maar niets helpt en het frustreerd!!
het is pas zn 2e gesprek als ik meemoet, en ik snap ook niet zo goed waarom? hij heeft in het eerste gesprek een familieanamnese gehad en laten ze het dan maar over belangrijke dingen hebben!!
ik vraag me af of ik er wel aan toe ben? kan ik het aan? wil ik het wel?
hij kan me niets meer vertellen nu, er is immers nog niets besproken daar..
powerwoman,
dus het is geen utopie van mij? wil ik dus niet teveel? mag ik dit verlangen in een relatie?
weet je, soms ga ik aan mezelf twijfelen, is dit mijn schuld? was ik niet bevredigend genoeg? had ik meer moeten doen? anders moeten doen?
dan ben ik dus blij zo'n reaktie van jou te lezen!!!!!
eleonora,
tja het is zo ongeveer een huwelijk lang een leugen, en dat is dus best bitter.
en ik snap dat hij het op een gegeven moment niet meer durfde te vertellen maar uit alles blijkt dat ik niet in zijn gedachten was, bij belangrijke data stonden net zo goed de telefoontjes als bij minder belangrijke.
in de weekenden als hij even 'weg' ging waren ze ook terug te vinden...
ik verdien dit niet dat is wat ik laatst naar hem geschreeuwd heb in de hoop wat uit hem los te krijgen, kheb alles al geprobeerd, aardig, lief, boos, gekwetst, onzeker, bitchy...maar niets helpt en het frustreerd!!
het is pas zn 2e gesprek als ik meemoet, en ik snap ook niet zo goed waarom? hij heeft in het eerste gesprek een familieanamnese gehad en laten ze het dan maar over belangrijke dingen hebben!!
ik vraag me af of ik er wel aan toe ben? kan ik het aan? wil ik het wel?
hij kan me niets meer vertellen nu, er is immers nog niets besproken daar..
powerwoman,
dus het is geen utopie van mij? wil ik dus niet teveel? mag ik dit verlangen in een relatie?
weet je, soms ga ik aan mezelf twijfelen, is dit mijn schuld? was ik niet bevredigend genoeg? had ik meer moeten doen? anders moeten doen?
dan ben ik dus blij zo'n reaktie van jou te lezen!!!!!
dinsdag 27 november 2007 om 23:39
Alle vragen die jij nu stelt heb ik ooit ook gesteld. Het is zeker geen utopie, maar het betekent dat je datgene wat niet goed genoeg is voor jou moet durven weigeren. Je moet dus durven kiezen voor eerlijkheid en voor vertrouwen. Mensen die niet dezelfde waarden en normen hebben laat je los. Dat betekent niet dat je niet meer van ze houdt, maar wel dat je ervoor kiest om trouw te blijven aan jezelf ook als dat betekent dat je afstand van ze moet nemen.
Twijfel niet aan jezelf, want hij is degene die ervoor heeft gekozen om niet eerlijk en open tegen je te zijn. Door hem voel je je nu zo naar, ondanks dat dit helemaal niets met jouw te maken heeft. Hoe moeilijk dit ook te geloven is, maar alleen hij kan zijn problemen oplossen.
Blijf geloven in eerlijkheid en vertrouwen want dat is waar jij voor staat. Laat niemand je het gevoel geven dat je het niet waard zou zijn of het gevoel dat je meer had moeten doen. Je bent absoluut niet verantwoordelijk voor de keuzes van je man.
woensdag 28 november 2007 om 00:26
Hoi,
Ik snap heel goed dat je niet wil controleren en er vertrouwen moet zijn. Echter gaat het hier om veel geld. Is het niet een optie om voor alle zekerheid voorlopig zelf de financieen te doen zodat hij hier niet verder in de fout in kan gaan. Het is namelijk, mocht het een echte verslaving zijn , bijzonder moeilijk een gedrag van jaren (4jr) direkt te doen stoppen. En bij al deze problemen is het denk enorm vervelend als er straks ook schulden gaan ontstaan............
Sterkte meis!
Ik snap heel goed dat je niet wil controleren en er vertrouwen moet zijn. Echter gaat het hier om veel geld. Is het niet een optie om voor alle zekerheid voorlopig zelf de financieen te doen zodat hij hier niet verder in de fout in kan gaan. Het is namelijk, mocht het een echte verslaving zijn , bijzonder moeilijk een gedrag van jaren (4jr) direkt te doen stoppen. En bij al deze problemen is het denk enorm vervelend als er straks ook schulden gaan ontstaan............
Sterkte meis!
woensdag 28 november 2007 om 00:40
woensdag 28 november 2007 om 03:34
pfff ik zou helemaal gek worden en ik zou het echt niet 2 jaar uit houden ik zou echt met vragen zitten en hem gaan controleren of hij niet meer belt of hij niet naar een of andere homo ontmoetingsplaats gaat.Sorry maar kinderen hebben meer door dat je denkt.Ik had er denk ik een punt achter gezet of in iedergeval ff uitelkaar gegaan.Het vertrouwen komt denk ik toch nooit meer terug.Want alleen voor de kids bij elkaar blijven werkt niet heb het te vaak gezien.
