zoooo teleurgesteld in hem...wat moet ik hiermee?

Hallo allemaal,



na lang denken toch maar een topic openen.

wat is het verhaal.



ik ben zo'n 5 jaar geleden getrouwd met een lieve man, we hebben ondertussen 2 kinderen.

mijn man verdient goed, maar toch kwamen er regelmatig brieven binnen dat bijv. de hypotheek niet betaald was of dat er iets anders niet afgeschreven kon worden van zijn rekening.



vooral in de laatste periode van de 2e zwangerschap werd ik achterdochtig...

we kregen toen een overzicht van de hypotheek en daar stond op dat het doorlopend krediet (die bij de hypotheek hoort ivm noodgevallen) helemaal opgebruikt was...het ging hier bijna om 10000 euro.

na de bevalling kreeg ik steeds meer het gevoel dat er iets mis was, maar de vinger er op leggen was moeilijk en op vragen kreeg ik een ontwijkend antwoord.

op een gegeven moment werd ik benadert door de mobieletelefoon provider met de vraag of we het contract wilden verlengen. Dat wilden we niet omdat het bereik hier in de buurt slecht is. Maar om de prijzen te kunnen vergelijken heb ik wel gevraagd of het mogelijk was om de nota's van de afgelopen maanden toegestuurd te krijgen.

Die vielen na enkele dagen in de bus...en toen stond mijn leventje even stil



rekeningen van over de 700 euro, op de specificaties allemaal 0900 nummers én betaalde sms.



zonder meteen over de rooie te gaan ben ik eerst zelf eens gaan bellen met de nummers, wat voor lijnen zijn het eigenlijk?

Sexlijnen dus, ja dat had ik op mn vingers na kunnen tellen...maar niet dat het ook homolijnen waren..



Toen ben ik de datas eens gaan bekijken, en wat me zoooooooo ontzettend kwetste was dat hij op de dag van de bevalling amper thuis was met onze oudste zoon (ik moest in het zkh blijven) en toen alweer belde..



hij heeft dit dus al jaren gedaan, en jaren verzwegen...

mijn vertrouwen in hem is weg, noppes, nada..

hij zegt spanning te zoeken?? als hij het thuis nu zo slecht had...tja dan kon ik me er wat bij voorstellen.



ik heb hem gevraagd te kiezen, of blijven en therapie of move..

hij is er nog steeds en door de lange wachtlijsten is hij pas 1 week geleden met gesprekken begonnen.

per 3 weken 1 gesprek..nou dat schiet op!



maar goed, mijn vraag of probleem is dat ik hem nog steeds niet vertrouw. Ik zoek en kijk niets na, vraag geen specificaties meer op en pluis geen bankafschriften na.

dat is geen struisvogelpolitiek maar ik vind dat hij het me zou moeten vertellen mocht het weer misgaan bij hem.



ik ben dus al die jaren niet genoeg geweest voor hem?

hij vetrouwde me niet genoeg om er over te praten?

hij speelde met ons huwelijk?

hij bracht ons financieel in gevaar en dat deedt hem niets??

wat voeg ik wel toe aan zijn leven?



ik hoop dat jullie begrijpen dat het voor mij niet makkelijk is...alles wat ik dacht opgebouwd te hebben werd in 1 keer met de grond gelijk gemaakt.

wat moet ik nu? komt mijn vertrouwen in hem weer terug? Is er iemand die dit ook meegemaakt heeft?



dit speelt nu al bijna 2 jaar, hij verteld niets, speelt geen open kaart en kan nog steeds niet uitleggen waarom hij die spanning zocht..



ik ben er zooooo moe van, en ik ben zo bang dat onze kinderen hier een trauma aan overhouden..



bedankt voor het luisteren...

twijgje, natuurlijk hebben wij de financieen verdeelt.

Hij doet een deel en ik ook, maar je komt met alles steeds weer terug op vertrouwen! En onderschat niet iemand die verslaafd is...



Sungirl, we hebben het hier wel over een huwelijk, en ik ben daar niet voor niets ingestapt. Toen we trouwden hebben we beloftes gedaan, hij heeft zich daar niet aan gehouden, moet ik dat dan ook niet doen? Hij is ziek en ik heb toen beloofd dat ik in ziekte er voor hem zou zijn, in voor én tegenspoed...

ik denk dat ik voor mezelf alles geprobeerd wil hebben om met een 'goed' gevoel er een punt achter te kunnen zetten. Ik ben niet iemand die snel opgeeft.

wbt de kinderen, ze merken weinig dat weet ik zeker. Ook omdat mijn man veel weg is en maar 2 dagen per week thuis is.

dank je muis, het is idd hard maar wie weet is er ergens nog hoop? ik kan niet zomaar opgeven. ik zou wel willen hoor, gewoon de deur achter me dichttrekken en zeggen 'bekijk het maar' .

Maar ik wil hem de kans geven om te leren opener te zijn, zich bewust te worden van wat hij deed.



Misschien voor sommigen niet te snappen en dat vind ik dus niet raar!!