Zou je het willen weten als je partner onbetrouwbaar is?

Zamirah, natuurlijk Als je het niet weet, dan weet je het niet. Maar als je het stiekem wél weet..... waarom blijf je dan bij iemand?

Ja, dat snap ik ook niet.



Ik zou een man die pedo blijkt te zijn niet meer in mijn bed/huis hoeven.

tangerine schreef op 26 december 2007 @ 14:13:

En toch Fash, als je bij sommigen al vanaf dag één wist dat ie een vreemdganger is.. dat ie op sommige vlakken niet eerlijk is.. waarom ging je dan toch met ze in zee?



Tuurlijk, een ander is verantwoordelijk voor zijn eigen gedrag. Maar je moet ook goed op jezelf passen. En eerlijk is eerlijk, als ik terugkijk naar die ene die míj belazerd heeft, had ik het ook al lang en breed kunnen weten. Maar ja, hij was zo spannend en zo anders... en ik vond hem zo leuk en ik wilde hem zo graag blijven zien. Maar ik wíst het en heb dus niet goed op mezelf gepast...

Ik zat net nog wat toe te voegen aan mijn oorspronkelijke posting waar ik er al een beetje op inging.



Ik denk verschillende redenen: ik heb niet zoveel principiële bezwaren tegen een aantal dingen die voor anderen een dealbreaker zouden zijn. Naar de hoeren gaan, of drugs gebruiken cq verhandelen, one night stands hebben, dat soort dingen bijvoorbeeld. Ik vind ze niet leuk, maar ook weer niet zo dramatisch dat ik er niet mee kan leven, ik begrijp dat meestal wel.

Ten tweede ben ik zelf tot op zekere hoogte ook onbetrouwbaar, ik lieg weliswaar niet tegen mijn partner, maar ik hou ook weinig rekening met ze en heb me heel lang niet willen binden. Dus ik had ook voordeel bij een man die zelf onbetrouwbaar is, omdat het me vrijheid gaf.

En ten derde was ik tot op zekere hoogte naief, dacht ik dat het feit dat je ook je eigen duistere kanten en de anders duistere kanten kunt delen automatisch inhield dat er dan geen reden meer zou zijn om over andere zaken te liegen. Dat was idd een inschattingsfout, omdat iemand die bijvoorbeeld geen geheim maakt van hoerenbezoek vaak nog véél ergere dingen up his sleeve heeft.

Als zou blijken dat mijn lief een pedofiel is zou het voor mij wel einde verhaal zijn, daar zou ik niet mee kunnen leven.

Tja Fash, in zeker zin heb je gelijk.



Over het algemeen gesproken getuigd het niet van veel zelf-liefde of eigenwaarde als je met een man in zee gaat waarvan je WEET dat hij niet betrouwbaar is. Waarom laat je iemand in je leven toe die niet goed voor je is? Je verdient toch beter? Daarom sprak ik van weinig eigenwaarde. Dit IS in de meeste gevallen hoe je het went of keert gewoon zo. Denk aan loverboys...

Hoe deze mannen te werk gaan is slim, doordacht op zoek gaan naar een makkelijk slachtoffer, denk aan een naïef en naar liefde en erkenning hunkerend meisje. Vol met problemen met zichzelf.. en kijk daar; daar is de prins op het witte paard met zijn (te) mooie woorden, mooie cadeaus... bij menig vrouw met een realistische, gezonde kijk op de situatie weet dat er iets niet aan de haak is... Maar in de ogen van de slachtoffer is het te mooi om waar te zijn en wil met geen mogelijkheid zonder deze (valse) aandacht en liefde, met alle gevolgen van dien.

Het is geen psychologie van de koude grond, dit zijn feiten.



Zoals jij het beschrijft Fash, begrijp ik er dat er bij jou geen sprake is van weinig eigenwaarde... Misschien typisch go with te flow, we zien wel waar het schip strandt. Ik wil toch geen vaste relatie.. Je kan mij belazeren maar dan ben ik toch zo bij je weg.

Fashion, dank je voor de uitleg, het maakt het een stuk begrijpelijker.



Hoe ga je er nu mee om? Hou je je verre van het daten, of kijk je af en toe nog wat rond? (Naar betrouwbaarder mannen?)

Tang,



Ik hou me idd verre van daten, maar niet omdat ik mannen niet vertrouw hoor. Tot op heden ben ik gewoon veel te druk geweest met andere zaken die meer prioriteit hadden om ook nog eens met daten bezig te zijn. Heb wel hier en daar gedate, maar vind maar weinig mannen spannend en intrigerend. En de mannen die ik dat wel vind, zijn over het algemeen niet zo betrouwbaar (want getrouwd ofzo) en daar is in mijn huidige leven geen plaats meer voor.



Maar ik heb zo'n vaag vermoeden dat ik in 2008 weer volop aan het daten sla, heb er weer zin in en ruimte voor.

Ja ik zou het willen weten. Als je vreemdgaat wees dan ook zo eerlijk om het toe te geven dat je een 'fout' hebt begaan. Mijn ex is vreemdgegaan en het was vreselijk dat hij een week later vertelde dat hij een meisje had gezoend en met haar naar het park en het strand was geweest. Maar ik was blij dat hij wel zo eerlijk was het te vertellen. Later hebben ze nog 3x sex(uele handelingen) gehad. Toen hadden wij er ondertussen al een punt achtergezet. Maar ook dat voelde nog als bedonderd worden.

Iedereen moet verder zelf weten of hij/zij verder gaat met een onbetrouwbare partner. En ik denk dat het niet altijd 'eens een bedrieger, altijd een bedrieger' is. Het kan ook zijn door bepaalde omstandigheden dat iemand een misstap maakt (niet dat het goed te praten valt).



En over het zinnetje 'je wordt behandeld zoals je dat toelaat' vind ik nergens op slaan. Ik denk toch echt niet dat de persoon die bedrogen wordt daar om heeft gevraagd of zijn/haar partner heeft gestimuleerd om maar met een ander het bed in te duiken.

Ik heb zelf ook relaties gehad in het verleden die verre van goed voor mij waren. Mijn eerste vriendje was lief... te lief wel te verstaan. Mede omdat hij dingen deed die niet door de beugel konden had ik het idee dat hij het lieve, bijna overdreven lieve gedrag wilde compenseren voor hetgeen waarin hij mij teleurstelde. Achter mijn rug om dealde hij in drugs, zat totaal in het verkeerde wereldje van stelen en bedriegen. Maar oh wat was hij attent; bossen bloemen, mooie woorden, spontane uitstapjes... Nu snap ik niet hoe ik zo ontzettend onnozel kon zijn. Op de een of andere manier wuifde ik het weg. Het zal wel over gaan, zo is hij niet... hij is zo lief.



Mijn ogen gingen open toen mijn omgeving mij erop wees dat ik verandert was. Ik had het zelf niet eens in de gaten. Ik was eigenlijk helemaal niet zo gelukkig als dat ik dacht dat ik was. Ik zat vast in een spiraal van het niet willen en kunnen missen van de man die mij de hemel in prees. Dit had ik nodig destijds. Ik wist dat hij niet goed voor mij was... maar in zekere zin was ik aan hem verslaafd... gek hè? Maar goed, ik was destijds 17, jong, naïef en op zoek naar liefde.

isabon schreef op 26 december 2007 @ 13:00:

Priority wat een ellende. Ik ben ook jaren in therapie geweest,maar meer omde enorme shock van zelf gearresteerd, verhoord worden en gevangen zitten te verwerken.



Waarschijnlijk lukt dat nooit helemaal.



Ook ben ik er financieel enormaan onderdoor gegaan.Ik heb uiteindelijk een topadvovaat ingehuurd ommijn onschuld te bewijzen. Gelukt,maar wel ruim 30.000 euro armer.



Ook is al mijn geld zeker 6 jaar lang bevroren geweest omdat men niet wist welk geld met de criminele zaken van mijn ex was verdient en wat niet. Dat moest uitgezocht.

Ik studeerde nog voor advocaat (stagiaire) en ook mij studiefinanciering is in beslag genomen. Volkomen kolder...



Ik heb geen schadevergoeding gekregen voor onterecht zitten van het gerechtshof na de vrijspraak, ook geen vergoeding van advocaatkostenomdat ik gruwelijk naief was geweest volgens de rechters en mijn ex had moeten controleren....



Idioot maar goed.



Hij heeft 1 jaar gekregen. En een hele hoge boete.

Mijn God Isabon, wat een verhaal meid! Wat verschrikkelijk als je partner zo'n perverseling blijkt te zijn. Jij had je ex moeten controleren....wat een vreemde uitspraak. Weet je of die ergens op gebaseerd is, ik bedoel, zat je weleens op zijn computer te werken en had je het kúnnen zien of zo? Ik zou niet weten waar mijn man zijn porno opslaat, als hij dat zou doen. Ik weet dus niet of hij uberhaupt porno kijkt omdat ik me er nooit mee bezighoud maar jij had daarin een functie volgens de rechtbank.....curieus vind ik dat.



Heftig voor je allemaal. Ik hoop dat het nu goed met je gaat.

Even een algemene reactie;



Als en of iemand onbetrouwbaar is dan is dat iets wat je na verloop van tijd pas écht gaat merken. Ik heb twee onbetrouwbare vriendjes gehad, één toen ik heel jong was (16) en een vanaf mijn 22ste. Toen ik 16 was en verliefd werd op een lieve maar hele onbetrouwbare vent, kon ik daar maandenlang mijn vinger niet opleggen omdat hij altijd hele goede verhalen had als het om ontkennen ging. Later bleek hij aan de lopende band in te breken en hij jatte zelfs geld van mijn oppaskinderen, de lul.



De ex vriend die ik had vanaf mijn 22ste leek juist ontzettend eerlijk, recht door zee en betrouwbaar. Zo'n robuuste Groninger die niet hield van liegen en bedriegen maar intussen zelf een dubbelleven leidde en om de regel een leugen vertelde als het moest en dat zonder blikken of blozen, daar zat hij totaal niet mee, die mensen bestaan. Ik had al wel snel door dat onze relatie niet voor altijd zou zijn maar wat er precies mis was wist ik niet. Het duurde wel drie jaar voor ik uitvond dat de man waarmee ik samenwoonde er echt héle andere normen en waarden op nahield dan ik. Tegen mij, mijn familie, mijn vrienden, op zijn werk e.d. was hij op zijn manier goudeerlijk en we vonden het allemaal heel rot voor hem dat hem zoveel dingen 'overkwamen'.



Daarbij was hij op den duur vrij openlijk over zijn onbetrouwbaarheid. Hoe gek of dat ook klinkt. Hij kreeg door dat ik niet van gisteren was en dat hij beter eerlijk kon zijn dan dingen voor me verzwijgen omdat ik er toch wel achter kwam. Dan raak je dus zelfs betrokken bij zaakjes (het was in het begin nooit ernstig, dingen als weed roken toen dat nog verboden was en spacecake bakken en verkopen bijvoorbeeld). Tegen de tijd dat er echt zware criminelen bij ons op de bank zaten, liep onze relatie ten einde.



Ik heb me vaak vreemd gevoeld als ik bedacht dat ik, die toch op een bepaalde manier in het leven sta, met een man omging die alles wat ik aan scrupules had miste, als het om zijn zaakjes en zijn dubbelleven als vreemdganger ging. Hoe het zover had kunnen komen vroeg ik me dan af. Maar goed, dat is een heel anders verhaal en al vaak verteld hier op het forum.