Seks
alle pijlers
Als seks verandert door ziekte/aandoening
donderdag 3 maart 2016 om 21:46
Hallo allemaal,
Ik ben altijd een trouwe meelezer geweest en heb nu toch iets waar ik mee zit en een topic over wilde openen, hoe moeilijk ik het ook vind.
Mijn persoonlijke verhaal:
Toen ik net samen was met mijn partner (beiden begin 30) bleek hij kanker te hebben. Onze wereld stond stil. Een emotionele achtbaan en ziekenhuis in - ziekenhuis uit volgde. Gelukkig is hij inmiddels bijna een jaar schoon en het gaat redelijk met hem. Helaas is hij wel erg verzwakt en heeft weinig conditie. Onze relatie is er ondanks alles heel sterk door geworden. We hebben elkaar in een korte periode door en door leren kennen.
En dan nu on-topic; op seksueel gebied is het heel raar gegaan, omdat vriend en ik net een relatie hadden toen hij gediagnosticeerd werd met kanker. We hebben elkaar dan ook (nog) niet echt kunnen leren kennen op seksueel gebied. In de periode dat hij ziek was hadden we ook zelden seks (hij lag in het begin veel in het ziekenhuis en eenmaal thuis was hij nog te zwak). Momenteel is zijn conditie laag, wij kunnen af en toe seks hebben als hij zich goed genoeg voelt... en dan meestal maar een paar minuten en dan is hij doodmoe. Ik ben blij dat we seks kúnnen hebben, en ik dank God (als die bestaat) op mijn blote knietjes dat mijn partner 'gezond' is, maar als ik echt eerlijk ben dan moet ik toegeven dat ik dit verschrikkelijk zwaar vind. Ik ben nog steeds verliefd en zou zo graag de sterren uit de lucht willen neuken met hem, maar dat zit er niet in en er valt ook niet te zeggen of dat er ooit in gaat zitten. En als hij bovenop me ligt en ik zie hoe hij langzaam bleker wordt, zijn ritme slomer wordt... dan vind ik het heel erg lief dat hij dat laatste restje energie wil besteden aan mij, maar eerlijk? Geil is het niet. En ja, tegenwoordig doen we het voornamelijk als hij onderop ligt, zodat hij niet zoveel hoeft te doen... maar ik merk dat hij dan ook niet lang hard kan blijven. Gewoon te moe.
Volgens mij zijn er ook nog geen topics zoals deze en misschien zijn er meer mannen of vrouwen hier die over dit onderwerp willen praten? Ik merk in het dagelijks leven dat hier best wel een 'taboe' op ligt en dat ik weinig herkenning/steun kan vinden. En ik zou het fijn vinden als we hier op wat voor manier dan ook ervaringen kunnen delen. Waar loop je op seksueel en relatie-gebied tegenaan sinds jouw partner of jij ziek is geworden? Hoe ging/ga je ermee om? Hier kun je je ervaringen delen, van je af huilen of even lekker "zeuren". Hoeft niet per se een ziekte zoals kanker te zijn, maar kan ook als je bijvoorbeeld lichamelijk ongemak ervaart of een partner hebt met een depressie bijvoorbeeld. Ik denk dat we elkaar kunnen helpen en een luisterend oor kunnen bieden, want de invloed hiervan op jezelf en op je relatie wordt maar al te vaak onderschat.
Ik ben altijd een trouwe meelezer geweest en heb nu toch iets waar ik mee zit en een topic over wilde openen, hoe moeilijk ik het ook vind.
Mijn persoonlijke verhaal:
Toen ik net samen was met mijn partner (beiden begin 30) bleek hij kanker te hebben. Onze wereld stond stil. Een emotionele achtbaan en ziekenhuis in - ziekenhuis uit volgde. Gelukkig is hij inmiddels bijna een jaar schoon en het gaat redelijk met hem. Helaas is hij wel erg verzwakt en heeft weinig conditie. Onze relatie is er ondanks alles heel sterk door geworden. We hebben elkaar in een korte periode door en door leren kennen.
En dan nu on-topic; op seksueel gebied is het heel raar gegaan, omdat vriend en ik net een relatie hadden toen hij gediagnosticeerd werd met kanker. We hebben elkaar dan ook (nog) niet echt kunnen leren kennen op seksueel gebied. In de periode dat hij ziek was hadden we ook zelden seks (hij lag in het begin veel in het ziekenhuis en eenmaal thuis was hij nog te zwak). Momenteel is zijn conditie laag, wij kunnen af en toe seks hebben als hij zich goed genoeg voelt... en dan meestal maar een paar minuten en dan is hij doodmoe. Ik ben blij dat we seks kúnnen hebben, en ik dank God (als die bestaat) op mijn blote knietjes dat mijn partner 'gezond' is, maar als ik echt eerlijk ben dan moet ik toegeven dat ik dit verschrikkelijk zwaar vind. Ik ben nog steeds verliefd en zou zo graag de sterren uit de lucht willen neuken met hem, maar dat zit er niet in en er valt ook niet te zeggen of dat er ooit in gaat zitten. En als hij bovenop me ligt en ik zie hoe hij langzaam bleker wordt, zijn ritme slomer wordt... dan vind ik het heel erg lief dat hij dat laatste restje energie wil besteden aan mij, maar eerlijk? Geil is het niet. En ja, tegenwoordig doen we het voornamelijk als hij onderop ligt, zodat hij niet zoveel hoeft te doen... maar ik merk dat hij dan ook niet lang hard kan blijven. Gewoon te moe.
Volgens mij zijn er ook nog geen topics zoals deze en misschien zijn er meer mannen of vrouwen hier die over dit onderwerp willen praten? Ik merk in het dagelijks leven dat hier best wel een 'taboe' op ligt en dat ik weinig herkenning/steun kan vinden. En ik zou het fijn vinden als we hier op wat voor manier dan ook ervaringen kunnen delen. Waar loop je op seksueel en relatie-gebied tegenaan sinds jouw partner of jij ziek is geworden? Hoe ging/ga je ermee om? Hier kun je je ervaringen delen, van je af huilen of even lekker "zeuren". Hoeft niet per se een ziekte zoals kanker te zijn, maar kan ook als je bijvoorbeeld lichamelijk ongemak ervaart of een partner hebt met een depressie bijvoorbeeld. Ik denk dat we elkaar kunnen helpen en een luisterend oor kunnen bieden, want de invloed hiervan op jezelf en op je relatie wordt maar al te vaak onderschat.
donderdag 3 maart 2016 om 22:07
quote:Java schreef op 03 maart 2016 @ 21:59:
Even heel praktisch hoor. Allebei relaxed op je zij liggen, lepeltje lepeltje, hij achter en jij voor. Dat is een standje dat weinig energie kost; je kunt beide het beweegwerk doen, of zelfs jij alleen.Mijn vriend heeft een dikke buik en ik een dikke kont, dus bij lepeltje lepeltje zitten we elkaar altijd enorm in de weg... maar misschien is het een kwestie van oefening baart kunst... wel iets om te proberen! Dank voor de tip!!
Even heel praktisch hoor. Allebei relaxed op je zij liggen, lepeltje lepeltje, hij achter en jij voor. Dat is een standje dat weinig energie kost; je kunt beide het beweegwerk doen, of zelfs jij alleen.Mijn vriend heeft een dikke buik en ik een dikke kont, dus bij lepeltje lepeltje zitten we elkaar altijd enorm in de weg... maar misschien is het een kwestie van oefening baart kunst... wel iets om te proberen! Dank voor de tip!!
donderdag 3 maart 2016 om 23:10
Voor nou is het wat het is. Seks met een 'beperking'. Je kunt er niet zoveel aan veranderen anders dat wat je al doet. Misschien dat als je het als samen beleven van intimiteit beschouwt ipv flink genomen worden en het slagen niet alleen afhankelijk van zijn 'prestaties' is, het ondanks alles toch wel bevredigend kan zijn? Pleit wel voor je dat je hem niet hebt willen verlaten terwijl lange onbezorgde wittebroodsweken er niet in zaten. Maar misschien komen die wittebroodsweken alsnog. Lijkt mij dat zijn conditie nog wel gaat verbeteren komende maanden/jaren, toch?
donderdag 3 maart 2016 om 23:30
Hij is bijna een jaar schoon schrijf je. Ik heb er geen ervaring mee. Wat moet ik me daarbij voorstellen, dat hij kankervrij is neem ik aan, maar hoe zal het nu verder gaan met zijn gezondheid? Is het normaal dat hij zich nog zo zwak en moe voelt? Hoort dat erbij als je genezen wordt verklaard? Of heeft hij psychisch nog veel te verwerken (psychische klachten kunnen ook lichamelijke klachten veroorzaken)? Of is dat iets wat op te lossen is met gezonde voeding en voldoende beweging (aangezien je schrijft dat hij een dikke buik heeft)?
donderdag 3 maart 2016 om 23:37
quote:Balisage schreef op 03 maart 2016 @ 22:07:
[...]
Mijn vriend heeft een dikke buik en ik een dikke kont, dus bij lepeltje lepeltje zitten we elkaar altijd enorm in de weg... maar misschien is het een kwestie van oefening baart kunst... wel iets om te proberen! Dank voor de tip!!Dat wil wel, maar dan moet jij meer gebogen liggen. Een beetje alsof je het staand van achteren zou doen, zeg maar. Lepeltje lukt inderdaad niet, maar zo dan wel. Als het ons lukt..
[...]
Mijn vriend heeft een dikke buik en ik een dikke kont, dus bij lepeltje lepeltje zitten we elkaar altijd enorm in de weg... maar misschien is het een kwestie van oefening baart kunst... wel iets om te proberen! Dank voor de tip!!Dat wil wel, maar dan moet jij meer gebogen liggen. Een beetje alsof je het staand van achteren zou doen, zeg maar. Lepeltje lukt inderdaad niet, maar zo dan wel. Als het ons lukt..
Later is nu
donderdag 3 maart 2016 om 23:37
quote:meaki schreef op 03 maart 2016 @ 23:30:
Hij is bijna een jaar schoon schrijf je. Ik heb er geen ervaring mee. Wat moet ik me daarbij voorstellen, dat hij kankervrij is neem ik aan, maar hoe zal het nu verder gaan met zijn gezondheid? Is het normaal dat hij zich nog zo zwak en moe voelt? Hoort dat erbij als je genezen wordt verklaard? Of heeft hij psychisch nog veel te verwerken (psychische klachten kunnen ook lichamelijke klachten veroorzaken)? Of is dat iets wat op te lossen is met gezonde voeding en voldoende beweging (aangezien je schrijft dat hij een dikke buik heeft)?Nou je bent na een flinke chemokuur wel 20 jaar ouder hoor.
Hij is bijna een jaar schoon schrijf je. Ik heb er geen ervaring mee. Wat moet ik me daarbij voorstellen, dat hij kankervrij is neem ik aan, maar hoe zal het nu verder gaan met zijn gezondheid? Is het normaal dat hij zich nog zo zwak en moe voelt? Hoort dat erbij als je genezen wordt verklaard? Of heeft hij psychisch nog veel te verwerken (psychische klachten kunnen ook lichamelijke klachten veroorzaken)? Of is dat iets wat op te lossen is met gezonde voeding en voldoende beweging (aangezien je schrijft dat hij een dikke buik heeft)?Nou je bent na een flinke chemokuur wel 20 jaar ouder hoor.
vrijdag 4 maart 2016 om 00:27
Hij is onder behandeling in het ziekenhuis en krijgt daar ook conditietraining. En ja die helpen hem ook met het vetverlies, maar als je niet mag sporten gaat dat niet zo snel. Dit wordt heel langzaam opgebouwd, half uurtje per dag bewegen is eigenlijk al teveel. En dat is inclusief seks. Conditie gaat beter worden. Dat is een kwestie van tijd. Maar of het echt weer wordt zoals het was dat valt nog niet te zeggen. We hebben voldoende voorlichting gehad, maar doktoren geven ook eerlijk toe dat ze het niet weten. Het is ook niet duidelijk hoe het nu verder zal gaan met zijn gezondheid. De kans dat het terugkomt is groot, maar dan zijn ze er waarschijnlijk wel op tijd bij.
Overigens is hij naast chemo ook meerdere malen geopereerd.
Psychisch valt er natuurlijk ook nog eea te verwerken, maar het gebrek aan conditie hoort bij het lichamelijk herstel. Wil niet zeggen dat de psyche geen rol speelt natuurlijk...
Dreamer, Oké goede tip zeg! dat gaan we proberen! Dank je!
Antoon69, ja natuurlijk, we zijn heel intiem samen, heerlijk lekker knuffelen en kussen. En het is een kwestie van accepteren dat de situatie is zoals die nu is en meestal lukt dat ook prima. Maar na een heerlijk avondje met vriendlief en een paar wijntjes achter de kiezen heb ik gewoon wél echt behoefte aan passie. Echt bevredigend kan ik knuffelen dan niet noemen. En daar voel ik me dan weer rot over.
Overigens is hij naast chemo ook meerdere malen geopereerd.
Psychisch valt er natuurlijk ook nog eea te verwerken, maar het gebrek aan conditie hoort bij het lichamelijk herstel. Wil niet zeggen dat de psyche geen rol speelt natuurlijk...
Dreamer, Oké goede tip zeg! dat gaan we proberen! Dank je!
Antoon69, ja natuurlijk, we zijn heel intiem samen, heerlijk lekker knuffelen en kussen. En het is een kwestie van accepteren dat de situatie is zoals die nu is en meestal lukt dat ook prima. Maar na een heerlijk avondje met vriendlief en een paar wijntjes achter de kiezen heb ik gewoon wél echt behoefte aan passie. Echt bevredigend kan ik knuffelen dan niet noemen. En daar voel ik me dan weer rot over.
vrijdag 4 maart 2016 om 08:57
Wat ontzettend moeilijk lijkt me dit voor jou. Vaak gaat alle aandacht en zorg uit naar de " patiënt". Dat is ook logisch. Híj is ziek...
Nu alle stress en angst en zorg wat minder wordt omdat hij aan de beterende hand is, begint het " normale" leven weer op gang te komen.
En dat heeft beperkingen. Nadeel is dat je geen tijdsbestek krijgt over wanneer het nu beter wordt.
En dat lijkt me idd heel moeilijk. Een oplossing heb ik niet voor je. Ook geen echte tips.
Behalve dat ik als ik jou was eens zou kijken op internet en zoeken naar een praatgroep voor mensen die kanker hebben( gehad) en hoe zij omgaan met seksualiteit.
Het lijkt me ook lastig voor jou partner. Hij zal best aanvoelen hoe moeilijk dit voor jou is.
Mss dat jullie daardoor weer korter bij elkaar komen? Door de dingen bespreekbaar te maken? En een deel herkenning te vinden bij anderen?
Dat geeft ook soms al steun.
Geloof me, je bent de enige niet.
Je " probleem" gaat niet zomaar weg. Je bent ook maar mens hè?
Nu alle stress en angst en zorg wat minder wordt omdat hij aan de beterende hand is, begint het " normale" leven weer op gang te komen.
En dat heeft beperkingen. Nadeel is dat je geen tijdsbestek krijgt over wanneer het nu beter wordt.
En dat lijkt me idd heel moeilijk. Een oplossing heb ik niet voor je. Ook geen echte tips.
Behalve dat ik als ik jou was eens zou kijken op internet en zoeken naar een praatgroep voor mensen die kanker hebben( gehad) en hoe zij omgaan met seksualiteit.
Het lijkt me ook lastig voor jou partner. Hij zal best aanvoelen hoe moeilijk dit voor jou is.
Mss dat jullie daardoor weer korter bij elkaar komen? Door de dingen bespreekbaar te maken? En een deel herkenning te vinden bij anderen?
Dat geeft ook soms al steun.
Geloof me, je bent de enige niet.
Je " probleem" gaat niet zomaar weg. Je bent ook maar mens hè?
vrijdag 4 maart 2016 om 09:12
vrijdag 4 maart 2016 om 12:35
Hoi Balisage,
Wat fijn dat het nu weer beter gaat met je vriend. Super dat jullie hier samen zo goed zijn uitgekomen.
Ik snap je gevoel helemaal. Zit ook in een situatie waarin de relatie goed is maar het sexueel helaas niet helemaal wil vlotten. Mijn vriend heeft namelijk erectie problemen. Eigenlijk al zolang ik hem ken, een jaartje nu maar de laatste tijd is het erger geworden. In het begin lukte het vaak uiteindelijk nog wel maar omdat het begon te frustreren (hem vooral) ligt de druk er nu voor hem zo hoog op dat het nu helemaal niet meer wil lukken. Bang voor iedere keer weer die domper of "afgang" zoals hij het zelf noemt.
Heb er nooit een probleem van gemaakt, ben echt ontzettend gek op hem en dacht dat we er samen wel uit zouden komen als ik hem het vertrouwen kon geven dat ik het echt niet zo erg vind als hij denkt. Dat hij voor mij echt de leukste, lekkerste en liefste is. Helaas heeft hij er zelf dusdanig problemen mee dat me dat niet gelukt is en het dus nu echt een probleem is geworden. Het lukt niet meer een erectie te houden en soms al niet eens er een te krijgen.
Weet niet zo goed hoe ermee om te gaan. Hoe te reageren. Ben begripvol en geruststellend. Maar ja...ik mis het toch wel, die geile, ongeremde sex. Onbevangen, wat het nu niet meer is.
Hij heeft er al eens hulp voor gezocht bij een psycholoog maar zonder resultaat. Hij heeft er erectie pillen voor gekregen die in het begin wel hielpen maar nu ook niet echt meer. Een lichamelijke oorzaak heeft het denk ik niet. Zit tussen zijn oren en dat maakt het lastig. Bij voorbaat denkt hij al dat het niet gaat lukken en dan lukt het ook niet.
Hoop zo dat we eruit gaan komen. Voor mij is het shit en voor hem nog meer. Vind het heel erg voor hem dat hij er zo mee zit, het doet veel met zn zelfbeeld en het lukt me niet dat te veranderen. Dus blijven in dat cirkeltje.
Wat fijn dat het nu weer beter gaat met je vriend. Super dat jullie hier samen zo goed zijn uitgekomen.
Ik snap je gevoel helemaal. Zit ook in een situatie waarin de relatie goed is maar het sexueel helaas niet helemaal wil vlotten. Mijn vriend heeft namelijk erectie problemen. Eigenlijk al zolang ik hem ken, een jaartje nu maar de laatste tijd is het erger geworden. In het begin lukte het vaak uiteindelijk nog wel maar omdat het begon te frustreren (hem vooral) ligt de druk er nu voor hem zo hoog op dat het nu helemaal niet meer wil lukken. Bang voor iedere keer weer die domper of "afgang" zoals hij het zelf noemt.
Heb er nooit een probleem van gemaakt, ben echt ontzettend gek op hem en dacht dat we er samen wel uit zouden komen als ik hem het vertrouwen kon geven dat ik het echt niet zo erg vind als hij denkt. Dat hij voor mij echt de leukste, lekkerste en liefste is. Helaas heeft hij er zelf dusdanig problemen mee dat me dat niet gelukt is en het dus nu echt een probleem is geworden. Het lukt niet meer een erectie te houden en soms al niet eens er een te krijgen.
Weet niet zo goed hoe ermee om te gaan. Hoe te reageren. Ben begripvol en geruststellend. Maar ja...ik mis het toch wel, die geile, ongeremde sex. Onbevangen, wat het nu niet meer is.
Hij heeft er al eens hulp voor gezocht bij een psycholoog maar zonder resultaat. Hij heeft er erectie pillen voor gekregen die in het begin wel hielpen maar nu ook niet echt meer. Een lichamelijke oorzaak heeft het denk ik niet. Zit tussen zijn oren en dat maakt het lastig. Bij voorbaat denkt hij al dat het niet gaat lukken en dan lukt het ook niet.
Hoop zo dat we eruit gaan komen. Voor mij is het shit en voor hem nog meer. Vind het heel erg voor hem dat hij er zo mee zit, het doet veel met zn zelfbeeld en het lukt me niet dat te veranderen. Dus blijven in dat cirkeltje.
vrijdag 4 maart 2016 om 13:11
Ik ben zelf bijna drie maanden geleden geopereerd vanwege kanker aan mijn penis. Iets meer dan de helft van de penis is verwijderd en de lymfeklieren in beide liezen. Bestraling of chemo was niet nodig. Ik moet wel elke twee maanden gecontroleerd worden, er bestaat dus een risico dat het terugkomt.
Seks is uiteraard heel anders nu. Ik ben "daar" een stuk kleiner en minder gevoelig. Penetreren gaat moeilijk met een stuk kleiner gereedschap en ook het gevoel is heel anders. Door penetratie komen we allebei niet meer klaar. Dat betekent meer mond-, hand-, en speeltjeswerk.
Voor mijn operatie deden we het bijna elke dag, dat is nu minder geworden. Ik merk dat mijn libido lager is dan voorheen, er blijft van alles door mijn hoofd spoken.
Seks is uiteraard heel anders nu. Ik ben "daar" een stuk kleiner en minder gevoelig. Penetreren gaat moeilijk met een stuk kleiner gereedschap en ook het gevoel is heel anders. Door penetratie komen we allebei niet meer klaar. Dat betekent meer mond-, hand-, en speeltjeswerk.
Voor mijn operatie deden we het bijna elke dag, dat is nu minder geworden. Ik merk dat mijn libido lager is dan voorheen, er blijft van alles door mijn hoofd spoken.
„Ik ben goddank helemaal niets” (Japi)
zaterdag 5 maart 2016 om 10:00
On topic;
Vanuit een compleet andere hoek kom ik vaak mensen tegen die seksuele problemen hebben gekregen door medicatiegebruik en/of psychische klachten. Dit wordt maar zelden aan de orde gesteld en vaak niet eens besproken. Terwijl het gewoon bij je mens zijn hoort wat mij betreft.
Afgezien van het leed wat hiermee gepaard gaat is er vaak echt nog wel het een en ander mogelijk, alleen ligt er toch nog steeds iets van gene blijkbaar. Ofwel bij arts of hulpverlener ofwel bij degene die het treft.
Blijven bespreken ook met proffesionals en zoals hier! Goed topic TO!
Vanuit een compleet andere hoek kom ik vaak mensen tegen die seksuele problemen hebben gekregen door medicatiegebruik en/of psychische klachten. Dit wordt maar zelden aan de orde gesteld en vaak niet eens besproken. Terwijl het gewoon bij je mens zijn hoort wat mij betreft.
Afgezien van het leed wat hiermee gepaard gaat is er vaak echt nog wel het een en ander mogelijk, alleen ligt er toch nog steeds iets van gene blijkbaar. Ofwel bij arts of hulpverlener ofwel bij degene die het treft.
Blijven bespreken ook met proffesionals en zoals hier! Goed topic TO!
zaterdag 5 maart 2016 om 21:58
Tjonge, wat een verhalen, zowel van Balisage en Oudebaas. Heftig hoor. En knap, Balisage, dat jullie bij elkaar gebleven zijn, ook al waren jullie nog niet lang samen.
On topic:
Het is heel logisch dat je je vriend wilt bespringen en dat je je in bed wilt uitleven met hem, en ik vind het heel goed dat je dat hier schrijft. Ik denk dat ook dat jullie seksleven wel een actief seksleven kunnen krijgen. Een chemokuur is zwaar, maarje vriend zal er wel weer bovenop komen (als hij schoon blijft). Je hoeft geen sportmens te zijn om lekker te kunnen neuken. Dus met de tijd komt zijn conditie, en daarmee ook zijn lust en uithoudingsvermogen wel weer terug. Maar dat vraagt voorlopig nog wel geduld voor jou.
Erover praten met mensen in je omgeving zal niet meevallen. Er rust vaak een taboe op seks. En er rust ook vaak een taboe op partners van patienten die om aandacht voor zichzelf vragen, hoe terecht die behoefte ook is. Kun je er wel met je vriend over praten, snapt hij je behoefte? Heb je goede vrienden of goede vriendinnen met wie je het er over kunt hebben? Of anders een arts of psycholoog oid?
On topic:
Het is heel logisch dat je je vriend wilt bespringen en dat je je in bed wilt uitleven met hem, en ik vind het heel goed dat je dat hier schrijft. Ik denk dat ook dat jullie seksleven wel een actief seksleven kunnen krijgen. Een chemokuur is zwaar, maarje vriend zal er wel weer bovenop komen (als hij schoon blijft). Je hoeft geen sportmens te zijn om lekker te kunnen neuken. Dus met de tijd komt zijn conditie, en daarmee ook zijn lust en uithoudingsvermogen wel weer terug. Maar dat vraagt voorlopig nog wel geduld voor jou.
Erover praten met mensen in je omgeving zal niet meevallen. Er rust vaak een taboe op seks. En er rust ook vaak een taboe op partners van patienten die om aandacht voor zichzelf vragen, hoe terecht die behoefte ook is. Kun je er wel met je vriend over praten, snapt hij je behoefte? Heb je goede vrienden of goede vriendinnen met wie je het er over kunt hebben? Of anders een arts of psycholoog oid?
Snel internet vraagt niet per se om een snelle mening
