Seks
alle pijlers
bijna 4 jaar geen seks meer
vrijdag 18 december 2009 om 15:36
Even onder een andere nick, ik heb een aantal meelezers...
Zoals de titel al zegt heb ik alweer bijna 4 jaar geen seks meer gehad. Ik ben nu 28 en de laatste tijd denk ik daar regelmatig over na. Ik mis intimiteit en doe regelmatig aan zelfbevrediging. Maar het idee om daadwerkelijk met iemand naar bed te gaan, vind ik behoorlijk eng. Ik merk ook dat hoe langer dit duurt, hoe moeilijker ik het vind om die stap te zetten.
Ik heb tussen mijn 18e en 21e jaar een relatie gehad met een jongen die mijn grenzen op seksgebied niet kon respecteren. Ik heb toen veel tegen mijn zin gedaan, ook altijd gezegd als ik iets niet wilde, maar ik was niet sterk genoeg om er echt tegenin te gaan. Ik was echt helemaal gek op hem en het heeft lang geduurd voordat het me lukte een definitieve punt achter die relatie te zetten. Ik was nogal onzeker over mezelf en hij was een mooie, populaire jongen. Het feit dat hij bij mij wilde zijn heb ik nooit echt begrepen, maar hij zei dat hij mij mooi/lief/aantrekkelijk vond en ik was toen heel bang om dat kwijt te raken. Maar door zijn gedrag in bed heeft hij wel iets van mij kapotgemaakt. Ik heb nu weinig vertrouwen in mensen, met name in mannen. Als ik ook maar iets wat lijkt op een relatie aanga, ben ik bang mezelf weer te verliezen en mijn eigen grenzen over te gaan.
Vier jaar geleden, ik was toen 24, had ik eindelijk een jongen ontmoet die ik genoeg vertrouwde om mee naar bed te gaan (ik had toen ook al 3 jaar niets gedaan). We waren al een poos aan het daten en waren in mij ogen ook gek op elkaar. Ik heb hem verteld waarom ik rustig aan wilde doen en hij vond het geen probleem om te wachten. Toen we uiteindelijk toch met elkaar naar bed gingen, was dit voor mij heftiger dan ik verwacht had. Niet eens tijdens 'de daad' zelf, dat was best fijn, maar daarna kwamen alle gevoelens van verdriet en pijn van de vorige relatie naar boven. Ik moest ontzettend huilen. Die jongen was op dat moment heel lief en begripvol. Maar de volgende dag ben ik door hem gedumpt, omdat hij 'geen zin had in zoveel drama, seks hoort er gewoon bij.'
Ik heb hierdoor ook weinig vertrouwen meer in mijn eigen intuitie over of iemand te vertrouwen is of niet. Ik dacht echt dat deze jongen voor mij wilde gaan en hij heeft me daardoor erg gekwetst. Daarna is het gewoon niet meer van een relatie en seks gekomen. Ik heb wel gedated en gezoend, maar meer niet. Ik durf geen relatie aan te gaan en op het moment dat ik gevoelens krijg voor iemand, merk ik dat ik niet goed weet wat ik daarmee aan moet. Mijn verstand zegt dan 'leuk, ga ervoor' maar mijn gevoel zegt 'rennen'
Het gekke is dat ik mijn leven voor de rest goed op de rit heb. Leuke baan, fijn huis, gezellige vrienden. Ook zie ik er best ok uit, krijg genoeg aandacht van mannen. En zij denken gewoon dat ik 'hard to get' ben. Eigenlijk zijn er maar een paar mensen die weten van mijn verleden en dat wil ik graag zo houden.
Maar ja, ik schiet hier niets mee op. Ik wil uiteindelijk ook een leuke relatie en kinderen enz. En ik mis een arm om me heen, een maatje die er voor mij is. Ik kan het allemaal best zelf, maar ben dit zo zat. Ik weet alleen niet hoe ik verder moet, wat ik moet doen om meer vertrouwen in mannen te krijgen en mijn verleden achter me te laten. En ik voel me vooral ontzettend eenzaam.
Zoals de titel al zegt heb ik alweer bijna 4 jaar geen seks meer gehad. Ik ben nu 28 en de laatste tijd denk ik daar regelmatig over na. Ik mis intimiteit en doe regelmatig aan zelfbevrediging. Maar het idee om daadwerkelijk met iemand naar bed te gaan, vind ik behoorlijk eng. Ik merk ook dat hoe langer dit duurt, hoe moeilijker ik het vind om die stap te zetten.
Ik heb tussen mijn 18e en 21e jaar een relatie gehad met een jongen die mijn grenzen op seksgebied niet kon respecteren. Ik heb toen veel tegen mijn zin gedaan, ook altijd gezegd als ik iets niet wilde, maar ik was niet sterk genoeg om er echt tegenin te gaan. Ik was echt helemaal gek op hem en het heeft lang geduurd voordat het me lukte een definitieve punt achter die relatie te zetten. Ik was nogal onzeker over mezelf en hij was een mooie, populaire jongen. Het feit dat hij bij mij wilde zijn heb ik nooit echt begrepen, maar hij zei dat hij mij mooi/lief/aantrekkelijk vond en ik was toen heel bang om dat kwijt te raken. Maar door zijn gedrag in bed heeft hij wel iets van mij kapotgemaakt. Ik heb nu weinig vertrouwen in mensen, met name in mannen. Als ik ook maar iets wat lijkt op een relatie aanga, ben ik bang mezelf weer te verliezen en mijn eigen grenzen over te gaan.
Vier jaar geleden, ik was toen 24, had ik eindelijk een jongen ontmoet die ik genoeg vertrouwde om mee naar bed te gaan (ik had toen ook al 3 jaar niets gedaan). We waren al een poos aan het daten en waren in mij ogen ook gek op elkaar. Ik heb hem verteld waarom ik rustig aan wilde doen en hij vond het geen probleem om te wachten. Toen we uiteindelijk toch met elkaar naar bed gingen, was dit voor mij heftiger dan ik verwacht had. Niet eens tijdens 'de daad' zelf, dat was best fijn, maar daarna kwamen alle gevoelens van verdriet en pijn van de vorige relatie naar boven. Ik moest ontzettend huilen. Die jongen was op dat moment heel lief en begripvol. Maar de volgende dag ben ik door hem gedumpt, omdat hij 'geen zin had in zoveel drama, seks hoort er gewoon bij.'
Ik heb hierdoor ook weinig vertrouwen meer in mijn eigen intuitie over of iemand te vertrouwen is of niet. Ik dacht echt dat deze jongen voor mij wilde gaan en hij heeft me daardoor erg gekwetst. Daarna is het gewoon niet meer van een relatie en seks gekomen. Ik heb wel gedated en gezoend, maar meer niet. Ik durf geen relatie aan te gaan en op het moment dat ik gevoelens krijg voor iemand, merk ik dat ik niet goed weet wat ik daarmee aan moet. Mijn verstand zegt dan 'leuk, ga ervoor' maar mijn gevoel zegt 'rennen'
Het gekke is dat ik mijn leven voor de rest goed op de rit heb. Leuke baan, fijn huis, gezellige vrienden. Ook zie ik er best ok uit, krijg genoeg aandacht van mannen. En zij denken gewoon dat ik 'hard to get' ben. Eigenlijk zijn er maar een paar mensen die weten van mijn verleden en dat wil ik graag zo houden.
Maar ja, ik schiet hier niets mee op. Ik wil uiteindelijk ook een leuke relatie en kinderen enz. En ik mis een arm om me heen, een maatje die er voor mij is. Ik kan het allemaal best zelf, maar ben dit zo zat. Ik weet alleen niet hoe ik verder moet, wat ik moet doen om meer vertrouwen in mannen te krijgen en mijn verleden achter me te laten. En ik voel me vooral ontzettend eenzaam.
vrijdag 18 december 2009 om 15:44
Stom ik heb niet alles gelezen. Aan het einde van de post wordt duidelijk dat je niet eens zozeer op zoek bent naar die seksuele bevrediging, je wil een man. Een man voor het echie, om alles mee te delen..
Je loopt hierbij tegen een aantal vertrouwensproblemen. Problemen die vanuit jezelf komen. Misschien kan je hier eens met een professional over praten?
Je loopt hierbij tegen een aantal vertrouwensproblemen. Problemen die vanuit jezelf komen. Misschien kan je hier eens met een professional over praten?
vrijdag 18 december 2009 om 15:46
zeker naar een psycholoog...
klein beetje herken ik je verhaal wel, toen ikvoor het eerst sex had (maar met die gast heb geen echte relatie gehad..) was het behoorlijk opdringerig en hij ging gewoon door terwijl het pijn deed etc...
Toen was ik gewoon aan het huilen en pas na een tijdje zag hij dat en stopte uiteindelijk... ik was toen bijna 20.
En ismet hem 2,3 keer gebeurd.
En ja, dit maakt het een hele emotionele toestand allemaal.
klein beetje herken ik je verhaal wel, toen ikvoor het eerst sex had (maar met die gast heb geen echte relatie gehad..) was het behoorlijk opdringerig en hij ging gewoon door terwijl het pijn deed etc...
Toen was ik gewoon aan het huilen en pas na een tijdje zag hij dat en stopte uiteindelijk... ik was toen bijna 20.
En ismet hem 2,3 keer gebeurd.
En ja, dit maakt het een hele emotionele toestand allemaal.
vrijdag 18 december 2009 om 16:49
Ik denk dat je zeker niet de enige bent met dit probleem. Ik kan me voorstellen dat de drempel voor sex wel heel hoog ligt nu en dat het erg beladen voor je is.
Maar als iemand echt voor je gaat, zal deze wel het geduld opbrengen. Je moet alleen wel mensen toelaten in je leven.
Ondertussen is een psycholoog misschien geen slecht idee.
Maar als iemand echt voor je gaat, zal deze wel het geduld opbrengen. Je moet alleen wel mensen toelaten in je leven.
Ondertussen is een psycholoog misschien geen slecht idee.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
vrijdag 18 december 2009 om 16:50
Ik denk er inderdaad over om naar een psycholoog/therapeut/seksuoloog te gaan, vooral omdat ik er de laatste tijd erg mee bezig ben. Ik kan heel lang doen alsof er niets aan de hand is, m'n gevoel negeren. Maar laatst kreeg ik gevoelens voor iemand en dat is niets geworden. En dat komt 100% door mij en mijn moeilijke gedoe. Ik was (ben) daar erg verdrietig van en ben nu denk ik wel zover dat ik iets met mijn problemen moet doen. Ik weet alleen niet goed hoe ik dat aan moet pakken. Waar moet ik heen? Naar een psycholoog of naar een seksuoloog? En hoe? Ik woon in het buitenland en hier ga je niet zomaar even naar de huisarts voor een verwijsbrief. Ik zal toch bij een prive therapeut een afspraak moeten maken, maar dan moet ik dus weten wat voor soort therapie ik nodig heb. En dan ook therapie in een taal die niet de mijne is, daar zie ik wel tegenop. Pffff, ik vind dit echt heel moeilijk! Wel bedankt voor de reacties.
vrijdag 18 december 2009 om 16:50
vrijdag 18 december 2009 om 17:03
Hoe je bij een goede therapeut terecht komt in een ander land weet ik niet. Verschilt per land. In NL kun je meestal kostenloos een kennismakingsgesprek aanvragen en zo besluiten waar je heengaat. Misschien daar ook wel? Bel eens rond zou ik denken.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
vrijdag 18 december 2009 om 17:10
In NL heb je voor heel veel dingen waar je vroeger een verwijsbrief voor nodig had dat nu niet meer nodig (fysio, manueel therapeut ed.). Voor een psycholoog denk ik ook niet. Anders bel je eerst en dan kunnen ze je daar vertellen of je wel of geen brief nodig hebt.
Want dat je met een derde moet praten is wel duidelijk. Naar hoor, kan me helemaal voorstellen dat je je sexleven on hold hebt gezet na deze voorvallen.
Sterkte meid!
Want dat je met een derde moet praten is wel duidelijk. Naar hoor, kan me helemaal voorstellen dat je je sexleven on hold hebt gezet na deze voorvallen.
Sterkte meid!
vrijdag 18 december 2009 om 22:46
vrijdag 18 december 2009 om 22:57
