Escortmeisje blijkt bekende

Ik ben een alleenstaande man en vanwege bindingsangst blijf ik dat ook.

Mijn behoefte aan sex is niet enorm groot, maar bestaat wel. Ongeveer 1 keer per maand laat ik daarom een escortmeisje komen. Altijd in een hotelkamer in een andere stad, dat is wat anoniemer.

Nu had ik begin deze maand weer een escortmeisje ingehuurd voor 2 uur. Een enkele keer had ik in het verleden een vast meisje met wie ik wel een klik had, maar die was ermee gestopt en nu is het iedere keer weer een verrassing wie er aanklopt. Dat is oprecht het spannendste moment van de avond. Nu ik dit schrijf, realiseer ik me dat de combinatie van bindingsangst en een vast escortmeisje wat tegenstrijdig klinkt. Deze tegenstrijdigheid is er niet, want zoals ik het zie betaal ik niet voor gezelschap en ook niet voor de sex. Ik betaal voor het feit dat ze weer ophoepelt, me niet gaat appen en geen interesse heeft in enige vorm van sociale interactie buiten deze ontmoeting.

Dit keer stond er een best nog wel jong en ook knap meisje voor de deur. Mooi figuur en een mooie bos krullen. Dit was 1 van de meest aantrekkelijke escortmeisjes die er ooit voor mijn hotelkamerdeur hebben gestaan. Er was wel een probleem: we herkenden elkaar direct. Voor de deur van mijn hotelkamer stond mijn nichtje, de dochter van de jongste zus van 1 van mijn ouders, en vanwege optellende leeftijdsverschillen bijna 2 decennia jonger dan ik. Ze studeert en heeft dus ook een bijbaantje.

Het protocol van zo’n ontmoeting schrijft voor dat je zo’n meisje binnenlaat en als eerste de financiële transactie netjes afhandelt. Dat zou in dit geval echter impliceren dat we na de transactie over zouden gaan tot de dienstverlening en dat leek me niet zo gepast. Tegelijkertijd is het een grove inbreuk op de etiquette om niet te betalen en het zou ook niet fair zijn.

Een ander deel van het protocol houdt in dat je de gesprekken beperkt tot small talk en dat je nooit, nooit gaat zitten wroeten in het prive leven van zo’n meisje. Ze voert een toneelstukje op dat best ingewikkeld is en verdient daarvoor waardering en respect, maar de wereld achter het toneel moet verborgen blijven. Hier stond echter een meisje die ik kende en over wie ik onbedoeld al best veel wist. Ik wist wat ze studeerde, waar ze woonde, ik ken haar ouders erg goed en ook haar broer.

Er waren dus meteen al twee enorme dilemma’s. Het dilemma werd opgelost door mijn nichtje, die me aansprak als oom Anton. Daarmee was ik geen klant, maar een familielid. De verhoudingen waren duidelijk. Het financiële deel heb ik opgelost door haar de envelop te geven en haar gevraagd dit te beschouwen als onvoorwaardelijke schenking. Daarna zijn we naar de bar gegaan en heb ik bijna 2 uur lang met haar gesproken over haar studie, haar ambities, de reis die ze wil maken als COVID voorbij is en over modetrends, een onderwerp waar ze heel veel verstand van bleek te hebben. Daarna moest ze door, de chauffeur stond te wachten. Alles bij elkaar was dit best een verrassende en zelfs best gezellige avond.

We hebben elkaar beloofd deze ontmoeting geheim te houden. Daar hebben we natuurlijk allebei goede redenen voor. Tegelijkertijd blijft het een beetje door mijn hoofd spoken. Escortmeisjes zijn vaak best OK, maar ik heb vaak ook wel de indruk dat er iets tragisch aan ze is. Ze hebben wat pech gehad in het leven waardoor ze, ondanks hun talenten, in deze vorm van dienstverlening zijn beland. Dat wil niet zeggen dat ze het werk met tegenzin doen, maar ze zitten in een wereldje waar ze moeilijk uit komen. Mijn nichtje daarentegen is best wel getalenteerd en ik weet vrij zeker dat ze ook op andere manieren geld kan verdienen, hooguit met een wat lager uurtarief. Dus waarom doet ze dit? Ik heb deze vraag niet durven stellen uit respect en beleefdheid, maar ben toch wel benieuwd naar het antwoord.