Seks
alle pijlers
Geen zelfbevrediging ervaren als vrouw [Lege OP]
woensdag 28 oktober 2020 om 06:12
woensdag 28 oktober 2020 om 08:23
TO dit klinkt inderdaad als iets waar je hulp bij nodig hebt, het klinkt alsof je zeer gefrustreerd bent en totaal geen gezonde uiting voor je seksualiteit kan vinden.
Heb je een idee waar dit door komt? Ooit een traumatische ervaring gehad?
Hoe dan ook sterkte en zoek zeker hulp <3 je verdient het om jezelf veel veel veel beter dan dit te behandelen.
Heb je een idee waar dit door komt? Ooit een traumatische ervaring gehad?
Hoe dan ook sterkte en zoek zeker hulp <3 je verdient het om jezelf veel veel veel beter dan dit te behandelen.
woensdag 28 oktober 2020 om 08:59
Dus als ik het goed begrijp is dit je vorm van masturberen? Eindigt dat dan in een orgasme of blijft dat onbevredigde gevoel?
Ik zou eens aan de slag gaan met een andere masturbatietechniek.
Gewoon eens een paar dagen niks en dan e.u. met een klein vibrerend speeltje, je clitoris stimuleren. Eens kijken wat dat voor je doet.
Probeer iets anders te verzinnen.
Een sexuoloog kan je ook hulp/ tips geven.
Ik zou eens aan de slag gaan met een andere masturbatietechniek.
Gewoon eens een paar dagen niks en dan e.u. met een klein vibrerend speeltje, je clitoris stimuleren. Eens kijken wat dat voor je doet.
Probeer iets anders te verzinnen.
Een sexuoloog kan je ook hulp/ tips geven.
thanx wijzigde dit bericht op 28-10-2020 15:13
Reden: Lekker belangrijk, schrijffouten, blijkbaar vinden mensen dit belangrijker dan de inhoud.
Reden: Lekker belangrijk, schrijffouten, blijkbaar vinden mensen dit belangrijker dan de inhoud.
0.50% gewijzigd
de wereld wacht om ontdekt te worden
woensdag 28 oktober 2020 om 09:03
Klinkt heel naar...
ik zou echt hulp gaan zoeken want dit klinkt behoorlijk obsessief. Je moet leren om andere manieren te vinden om te kunnen slapen en je vagina te zien als een lustobject om te kunnen genieten van seks.
Sterkte.
ik zou echt hulp gaan zoeken want dit klinkt behoorlijk obsessief. Je moet leren om andere manieren te vinden om te kunnen slapen en je vagina te zien als een lustobject om te kunnen genieten van seks.
Sterkte.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
woensdag 28 oktober 2020 om 09:44
Het doet me wat denken aan een dwangmatige handeling. Mensen bijten op hun nagels, draaien strengetjes in hun haar, krabben op hun hoofd of krabben elders hun huid kapot zonder jeuk te hebben, trekken haren uit, knijpen dwangmatig puistjes uit, kauwen potloden kapot, eten rare dingen als sponzen...het kan van alles zijn.
woensdag 28 oktober 2020 om 09:56
Jeetje, dat een enkeling het in een trolltopic vervormt oké, jij lijkt niet eens meer te weten hoe je het werkelijk schrijft
woensdag 28 oktober 2020 om 11:06
Och vrouw toch, wat een verdriet spreekt er uit je OP....
Ik herken wel iets, denk ik. En ik wil proberen je wat te vertellen en uit te leggen over hoe sommige mensen dingen ervaren. Ik zeg heel nadrukkelijk NIET dat het is wat jij voelt, want ik weet niet zeker of ik jou goed begrijp en ik ben geen gediplomeerd hulpverlener. Maar ik herken dus iets, en misschien helpt wat ik je wil vertellen je in je zoektocht naar een manier om hier mee om te gaan.
Disclaimer: ik wil TO absoluut niet aanmoedigen om door te gaan met zelfverminking, ik claim niet de wijsheid in pacht te hebben en ik wil zeer zeker niet beweren dat wat ik ga vertellen goed en gezond is voor iedereen. Maar het is (ook volgens de laatste DSM) ook niet per definitie ongezond en verkeerd en fout.
Waar ik aan moest denken bij het lezen van je OP is een endorfine-rush. Sommige mensen kennen de term runners-high wel. Door inspanning en opzoeken van je lichamelijke grenzen maakt het lichaam endorfine en adrenaline aan, en als je daar gevoelig voor bent kun je daar high van worden. Niet knetter-stoned, maar een lekkere buzz waardoor je ontspant en bijvoorbeeld makkelijker in slaap valt. Hardlopers die zeggen "verslaafd" te zijn aan hardlopen, hebben vaak te maken met die runners-high.
Zo'n endorfine-rush kan ook op andere manieren opgewekt worden. En het is voor de mensen met een gezonde voorkeur voor masochisme vaak de onderliggende oorzaak van hun verlangen. Een subcategorie van masochisme is algolagnie. Waar bij masochisme vernedering en onmacht ook een grote rol spelen, draait het bij algolagnie grotendeels om het ontstaan van seksuele opwinding door middel van pijn. En die pijn zorgt dus voor endorfine en adrenaline waardoor je die high bereikt en uiteindelijk ontspant/in slaap valt.
Zoals je verhaal op mij overkomt, heb je ooit als klein kind zo'n endorfine-rush ervaren, waarschijnlijk geheel per ongeluk, en ben je daarna dat gevoel blijven najagen. Je hebt jezelf manieren aangeleerd om die rush op te wekken, en daarom doe je wat je nu doet.
Het rotgevoel komt niet zozeer door de rush zelf, maar door het gevoel van schaamte over de handelingen en fysieke gevolgen daarvan. Je beschadigt jezelf, en dat is vast hartstikke ontzettend fout en verkeerd en gestoord. En je kunt niet of nauwelijks slapen als je het niet doet, dat moet ook compleet koekoek zijn. En sex is ook niet zo lekker als je ergens denkt dat het kan zijn, da's vast ook totaal van lotje getikt. Maar er over praten met iemand? Ja doei, dan denkt iedereen straks dat je rijp bent voor een inrichting.
Maar weet je... De reden waarom je doet wat je doet, die endorfine-rush, is op zichzelf helemaal niet raar of gestoord of ongezond. Echt niet. De manier waarop je die rush oproept, en de invloed die dat heeft op je mentale gesteldheid en je sexleven, dat is wel schadelijk. Dat weet je inmiddels zelf ook, vandaar je topic.
Je bent niet de enige endorfine-junkie op de wereld. Je bent waarschijnlijk niet eens de enige endorfine-junkie in je straat. We are many...
En het overgrote deel is prima in staat een lichamelijk en geestelijk gezond leven te leiden, en die endorfine-fix op een gezonde en verantwoorde manier te krijgen.
Voor sommigen is hardlopen inderdaad de manier om die fix te krijgen. Of zichzelf maximaal pushen in de sportschool. Houthakken tot de hele wijk de komende 3 winters de open haard brandend kan houden. Er zijn veel niet-sexuele manieren om die endorfine-rush te bereiken, en veel mensen zijn zich er niet eens van bewust dat het ze om die fix te doen is. En dat hoeft ook niet, want er is helemaal niks mis met zo'n endorfine-rush.
En dan zijn er dus ook mensen voor wie pijn en sexueel genot heel nauw samenhangen. En ook daar is niets mis mee! Vroeger vond men van wel, en er zijn heel wat -logen en -peuten afgestudeerd op het verhelpen van dat "probleem".
Maar ook in de psychiatrie en psychologie kent men voortschrijdend inzicht, en inmiddels is zelfs hun "bijbel" (de DSM, waarin aandoeningen, afwijkingen en geestesgesteldheden worden omschreven en gecategoriseerd) aangepast. Masochisme (en daarmee ook algolagnie) kàn een signaal zijn van onderliggende problematiek, een symptoom zijn dat er iets mis is. Maar dat hoeft niet! Masochisme op zichzelf is niet iets dat verholpen moet worden, is op zichzelf geen afwijking, geen gebrek. Masochisten kunnen heel goed op een lichamelijk en geestelijk gezonde manier aan hun behoeften voldoen. Zonder zelfverminking, zonder schaamte, zonder rotgevoel er aan over te houden.
Goed, wat moet jij nou met die informatie? Ik denk in ieder geval niet dat voor jou de oplossing zit in je door een in zwart leer gekleed figuur met een zweep af te laten rossen terwijl je naakt over de grond kruipt. Dat is het beeld dat veel mensen bij masochisme hebben, en dat is een erg eenzijdig (en overwegend onjuist) beeld.
Masochisme kent heel veel verschillende vormen, en de meesten zijn eigenlijk heel mild, vriendelijk, respectvol en zelfs ook nog liefdevol. Veel masochisten vertellen verhalen over hoe ze, toen ze hun schaamte voorbij waren en hun voorkeuren en behoeften konden delen met gelijkgestemden en konden beleven met mensen die hen begrepen en bovenal respecteerden, groeiden en sterker werden. Meer zelfvertrouwen kregen.
Want er is niks mis met jou. Er is niks mis met die behoefte aan endorfine. Er is niks mis met die voorkeur voor pijn. Je moet alleen een manier vinden om dat vorm te geven, om die endorfine op te roepen, om die link tussen pijn en opwinding te beleven zonder jezelf te beschadigen. En dat kan heus!
Hoe vind je die manier? Ja, da's lastig, dat geef ik eerlijk toe.
Jezelf blind in de wereld van kink storten is geen goed idee. Hals over kop een winkel met sm-artikelen leegkopen ook niet. Google is in dit geval ook niet zomaar je vriend. Want masochisme is oververtegenwoordigd in porno en de (commerciële) sexbranche. En ik denk dat jij daarvoor op dit moment te kwetsbaar bent.
Er zijn kink-vriendelijke psychologen, en ook seksuologen die masochisme niet veroordelen, niet zien als iets dat verholpen moet worden. Ik denk dat dat een goed beginpunt voor jou zou zijn. Want nogmaals: er is niks mis met jou, je moet alleen een manier vinden om om te gaan met jouw verlangens op een manier die je niet beschadigt. En dat is geen gemakkelijke weg, maar het kan echt.
Ik herken wel iets, denk ik. En ik wil proberen je wat te vertellen en uit te leggen over hoe sommige mensen dingen ervaren. Ik zeg heel nadrukkelijk NIET dat het is wat jij voelt, want ik weet niet zeker of ik jou goed begrijp en ik ben geen gediplomeerd hulpverlener. Maar ik herken dus iets, en misschien helpt wat ik je wil vertellen je in je zoektocht naar een manier om hier mee om te gaan.
Disclaimer: ik wil TO absoluut niet aanmoedigen om door te gaan met zelfverminking, ik claim niet de wijsheid in pacht te hebben en ik wil zeer zeker niet beweren dat wat ik ga vertellen goed en gezond is voor iedereen. Maar het is (ook volgens de laatste DSM) ook niet per definitie ongezond en verkeerd en fout.
Waar ik aan moest denken bij het lezen van je OP is een endorfine-rush. Sommige mensen kennen de term runners-high wel. Door inspanning en opzoeken van je lichamelijke grenzen maakt het lichaam endorfine en adrenaline aan, en als je daar gevoelig voor bent kun je daar high van worden. Niet knetter-stoned, maar een lekkere buzz waardoor je ontspant en bijvoorbeeld makkelijker in slaap valt. Hardlopers die zeggen "verslaafd" te zijn aan hardlopen, hebben vaak te maken met die runners-high.
Zo'n endorfine-rush kan ook op andere manieren opgewekt worden. En het is voor de mensen met een gezonde voorkeur voor masochisme vaak de onderliggende oorzaak van hun verlangen. Een subcategorie van masochisme is algolagnie. Waar bij masochisme vernedering en onmacht ook een grote rol spelen, draait het bij algolagnie grotendeels om het ontstaan van seksuele opwinding door middel van pijn. En die pijn zorgt dus voor endorfine en adrenaline waardoor je die high bereikt en uiteindelijk ontspant/in slaap valt.
Zoals je verhaal op mij overkomt, heb je ooit als klein kind zo'n endorfine-rush ervaren, waarschijnlijk geheel per ongeluk, en ben je daarna dat gevoel blijven najagen. Je hebt jezelf manieren aangeleerd om die rush op te wekken, en daarom doe je wat je nu doet.
Het rotgevoel komt niet zozeer door de rush zelf, maar door het gevoel van schaamte over de handelingen en fysieke gevolgen daarvan. Je beschadigt jezelf, en dat is vast hartstikke ontzettend fout en verkeerd en gestoord. En je kunt niet of nauwelijks slapen als je het niet doet, dat moet ook compleet koekoek zijn. En sex is ook niet zo lekker als je ergens denkt dat het kan zijn, da's vast ook totaal van lotje getikt. Maar er over praten met iemand? Ja doei, dan denkt iedereen straks dat je rijp bent voor een inrichting.
Maar weet je... De reden waarom je doet wat je doet, die endorfine-rush, is op zichzelf helemaal niet raar of gestoord of ongezond. Echt niet. De manier waarop je die rush oproept, en de invloed die dat heeft op je mentale gesteldheid en je sexleven, dat is wel schadelijk. Dat weet je inmiddels zelf ook, vandaar je topic.
Je bent niet de enige endorfine-junkie op de wereld. Je bent waarschijnlijk niet eens de enige endorfine-junkie in je straat. We are many...
En het overgrote deel is prima in staat een lichamelijk en geestelijk gezond leven te leiden, en die endorfine-fix op een gezonde en verantwoorde manier te krijgen.Voor sommigen is hardlopen inderdaad de manier om die fix te krijgen. Of zichzelf maximaal pushen in de sportschool. Houthakken tot de hele wijk de komende 3 winters de open haard brandend kan houden. Er zijn veel niet-sexuele manieren om die endorfine-rush te bereiken, en veel mensen zijn zich er niet eens van bewust dat het ze om die fix te doen is. En dat hoeft ook niet, want er is helemaal niks mis met zo'n endorfine-rush.
En dan zijn er dus ook mensen voor wie pijn en sexueel genot heel nauw samenhangen. En ook daar is niets mis mee! Vroeger vond men van wel, en er zijn heel wat -logen en -peuten afgestudeerd op het verhelpen van dat "probleem".
Maar ook in de psychiatrie en psychologie kent men voortschrijdend inzicht, en inmiddels is zelfs hun "bijbel" (de DSM, waarin aandoeningen, afwijkingen en geestesgesteldheden worden omschreven en gecategoriseerd) aangepast. Masochisme (en daarmee ook algolagnie) kàn een signaal zijn van onderliggende problematiek, een symptoom zijn dat er iets mis is. Maar dat hoeft niet! Masochisme op zichzelf is niet iets dat verholpen moet worden, is op zichzelf geen afwijking, geen gebrek. Masochisten kunnen heel goed op een lichamelijk en geestelijk gezonde manier aan hun behoeften voldoen. Zonder zelfverminking, zonder schaamte, zonder rotgevoel er aan over te houden.
Goed, wat moet jij nou met die informatie? Ik denk in ieder geval niet dat voor jou de oplossing zit in je door een in zwart leer gekleed figuur met een zweep af te laten rossen terwijl je naakt over de grond kruipt. Dat is het beeld dat veel mensen bij masochisme hebben, en dat is een erg eenzijdig (en overwegend onjuist) beeld.
Masochisme kent heel veel verschillende vormen, en de meesten zijn eigenlijk heel mild, vriendelijk, respectvol en zelfs ook nog liefdevol. Veel masochisten vertellen verhalen over hoe ze, toen ze hun schaamte voorbij waren en hun voorkeuren en behoeften konden delen met gelijkgestemden en konden beleven met mensen die hen begrepen en bovenal respecteerden, groeiden en sterker werden. Meer zelfvertrouwen kregen.
Want er is niks mis met jou. Er is niks mis met die behoefte aan endorfine. Er is niks mis met die voorkeur voor pijn. Je moet alleen een manier vinden om dat vorm te geven, om die endorfine op te roepen, om die link tussen pijn en opwinding te beleven zonder jezelf te beschadigen. En dat kan heus!
Hoe vind je die manier? Ja, da's lastig, dat geef ik eerlijk toe.
Jezelf blind in de wereld van kink storten is geen goed idee. Hals over kop een winkel met sm-artikelen leegkopen ook niet. Google is in dit geval ook niet zomaar je vriend. Want masochisme is oververtegenwoordigd in porno en de (commerciële) sexbranche. En ik denk dat jij daarvoor op dit moment te kwetsbaar bent.
Er zijn kink-vriendelijke psychologen, en ook seksuologen die masochisme niet veroordelen, niet zien als iets dat verholpen moet worden. Ik denk dat dat een goed beginpunt voor jou zou zijn. Want nogmaals: er is niks mis met jou, je moet alleen een manier vinden om om te gaan met jouw verlangens op een manier die je niet beschadigt. En dat is geen gemakkelijke weg, maar het kan echt.
Dulcissime, totam tibi sibdo me...
woensdag 28 oktober 2020 om 11:17
Sorry, ik heb geen inhoudelijke reactie - weet hier te weinig vanaf om er een advies te kunnen over geven. Wens je wel veel sterkte TO en veroordeel jezelf niet zo - je eerste stap is gezet: het hier bespreekbaar maken.
Ik wilde eigenlijk enkel even posten dat ik de post hierboven van sweet concubine erg behulpzaam en steunend vind. Hopelijk kan TO er wat mee.
Ik wilde eigenlijk enkel even posten dat ik de post hierboven van sweet concubine erg behulpzaam en steunend vind. Hopelijk kan TO er wat mee.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
woensdag 28 oktober 2020 om 11:33
Als je de stap naar de huisarts te zwaar vindt, is dan starten bekken bodem therapie Een idee? Die ballon doet me ergens aan denken (mag niet diagnostiseren dus ik houd het hier bij). Ik heb me bij d ebekkenbodemtherapie heel veilig gevoeld. Het is toch heel kwetsbaar, met klachten in dat gebied letterlijk met de billen bloot gaan en iemand laten kijken. Maar het was heel veilig en de therapeut was heel professioneel. Zij kan dan in elk geval kijken naar de fysieke schade en Met je meedenken hoe je in dat gebied wel ontspanning kan vinden.
Daarnaast lijkt een psycholoog mij ook helpend.
Daarnaast lijkt een psycholoog mij ook helpend.
woensdag 28 oktober 2020 om 11:36
Grant me the serenity to accept the things I cannot change, courage to change the things I can and wisdom to know the difference.
woensdag 28 oktober 2020 om 15:14
Goeie reactie!
Lekker inhoudelijk ook.
Ach, het is crisis, mensen hebben tijd over he
de wereld wacht om ontdekt te worden
woensdag 28 oktober 2020 om 22:24
Dank je welbelgali schreef: ↑28-10-2020 11:17Sorry, ik heb geen inhoudelijke reactie - weet hier te weinig vanaf om er een advies te kunnen over geven. Wens je wel veel sterkte TO en veroordeel jezelf niet zo - je eerste stap is gezet: het hier bespreekbaar maken.
Ik wilde eigenlijk enkel even posten dat ik de post hierboven van sweet concubine erg behulpzaam en steunend vind. Hopelijk kan TO er wat mee.
en ik hoop ook dat TO er wat mee kan. De OP raakte me, ik hoop oprecht dat ze haar weg vindt, welke weg dat dan ook moge zijn.
Dulcissime, totam tibi sibdo me...
donderdag 29 oktober 2020 om 08:27
griezelig verhaal
hoe dan ook, je moet naar de specialist gaan en geen forumantwoorden van mensen lezen
Ik herlas het essay voor wat voor de duizendste keer voelde, maar geloofde mijn ogen nog steeds niet. Het was ingeleverd met de anderen uit mijn Engelse klas van de vierde klas van de tiende klas, maar zonder naam. De titel, "Leren deepthroaten", had me doen geloven, althans aanvankelijk, dat het een soort smakeloze grap was.
De opdracht, het eerste grote essay van het schooljaar, was om een verhalend essay te schrijven over een eerste ervaring. Gezien de leeftijd van mijn studenten, van wie de meesten pas vijftien tot bijna zestien waren, ontving ik regelmatig essays over leren autorijden, alleen thuis blijven, een maaltijd koken of andere soorten leeftijdsgeschikte onderwerpen. Maar in de acht jaar dat ik lesgaf, had ik nog niet eerder een verhalend essay met een seksueel thema ontvangen https://www.lucalussurioso.com/ .
Mijn ogen gingen naar de stapel essays, waarvan ik de helft al had beoordeeld. Ik vroeg me af of ik de auteur zou kunnen ontdekken door middel van eliminatie. Degene die aanwezig was geweest maar geen essay had ingeleverd, zou waarschijnlijk de schrijver zijn. Dus ik deed mijn best om het expliciete verhaal - een verhaal waarin een buurvrouw foto's maakt van een meisje dat topless ligt te zonnebaden, haar vervolgens chanteert om te pijpen voordat ze haar uiteindelijk tot deepthroat dwingt - uit mijn hoofd te zetten. Met enige moeite is het me gelukt.
Nadat alle essays waren beoordeeld, nam ik de cijfers op. Ik bleef echter gefrustreerd achter. Geen van de aanwezige studenten had er die dag niet in geslaagd een opstel in te leveren, en de enige twee afwezigheden waren jongens. En toch, het essay had in de stapel gestaan van mijn vierde klas, en ik wist dat het nergens anders vandaan kon komen. Toen trof mijn fout me. Ik had het deepthroat-essay opzij gelegd zonder op te merken welke essays ervoor en erna kwamen.
Terwijl ik naar de stapel papieren staarde, probeerde ik me te herinneren welk essay ik onmiddellijk na de deepthroat had beoordeeld. Het ging over het koken van een dankmaaltijd voor het eerst nadat haar moeder was overleden, of dat dacht ik tenminste. Ik zocht naar het essay en vond het achtste van boven, wat ongeveer goed leek. Terwijl ik eroverheen keek, bevestigde ik dat het degene was die ik me herinnerde. En het is geschreven door een meisje - Emily Breckenridge. Ik legde het opzij naast degene zonder naam en bekeek toen het essay dat op de zevende plaats was gekomen. Het was van een jongen die Craig heette en het was natuurlijk ongeveer de eerste keer dat zijn vader hem meenam te rijden. Ik legde het weer op de stapel en richtte mijn aandacht weer op Emily's essay, terwijl ik me het meisje in gedachten voorstelde.
Zoals alle meisjes van die leeftijd, of in ieder geval de meeste van hen, bezat ze de aantrekkingskracht van de jeugd. Of dat tot in de volwassenheid zou duren, was moeilijk te zeggen. Ze was schattig, niet mooi, met een kleine, opstaande neus; volle lippen, waarvan de bovenste een hoge boog vormde, zodat haar lippen gewoonlijk werden gescheiden als haar gezicht in rust was, met grote voortanden en een beetje een overbeet; een zacht, rond gezicht behalve een spitse kin; en grote blauwe ogen. Haar schouderlange haar zou liefdevol lichtbruin kunnen worden genoemd, of ten onrechte als muisachtig kunnen worden bestempeld. Om de look af te maken, droeg ze vaak een dikke bril over haar grote, blauwe ogen.
Haar lichaam was echter een droom en een fantasie, althans voor mij. Ze stond ongeveer 5'2 "en was aan de korte kant. Maar hoewel ze duidelijk fit is en een smalle taille en platte buik heeft, betwijfel ik of iemand haar ooit dun zou hebben genoemd. Een prominente buste, middelgroot tot groot voor haar leeftijd, stond trots uit haar borst en trotseerde dagelijks de zwaartekracht. En haar heupen waren glorieus gebogen, vloeiend vanuit haar smalle taille om die perfecte zandlopervorm te creëren die in de jaren vijftig de bom definieerde. Haar derrière, rond en vol en veerkrachtig, was een genot om van achteren te zien, haar wangen wriemelden terwijl ze door de gangen liep. Of anders gezegd, vanaf haar nek was ze perfect, althans naar mijn mening. En hoewel haar gelaatstrekken alleen mijn aandacht niet zouden hebben getrokken, waren ze helemaal niet onaangenaam. Ze was een schattig meisje, grenzend aan vlakte, met een dodelijk lichaam. En het was mogelijk dat ze ook een essay had ingeleverd over gedwongen worden om te leren deepthroaten.
hoe dan ook, je moet naar de specialist gaan en geen forumantwoorden van mensen lezen
Ik herlas het essay voor wat voor de duizendste keer voelde, maar geloofde mijn ogen nog steeds niet. Het was ingeleverd met de anderen uit mijn Engelse klas van de vierde klas van de tiende klas, maar zonder naam. De titel, "Leren deepthroaten", had me doen geloven, althans aanvankelijk, dat het een soort smakeloze grap was.
De opdracht, het eerste grote essay van het schooljaar, was om een verhalend essay te schrijven over een eerste ervaring. Gezien de leeftijd van mijn studenten, van wie de meesten pas vijftien tot bijna zestien waren, ontving ik regelmatig essays over leren autorijden, alleen thuis blijven, een maaltijd koken of andere soorten leeftijdsgeschikte onderwerpen. Maar in de acht jaar dat ik lesgaf, had ik nog niet eerder een verhalend essay met een seksueel thema ontvangen https://www.lucalussurioso.com/ .
Mijn ogen gingen naar de stapel essays, waarvan ik de helft al had beoordeeld. Ik vroeg me af of ik de auteur zou kunnen ontdekken door middel van eliminatie. Degene die aanwezig was geweest maar geen essay had ingeleverd, zou waarschijnlijk de schrijver zijn. Dus ik deed mijn best om het expliciete verhaal - een verhaal waarin een buurvrouw foto's maakt van een meisje dat topless ligt te zonnebaden, haar vervolgens chanteert om te pijpen voordat ze haar uiteindelijk tot deepthroat dwingt - uit mijn hoofd te zetten. Met enige moeite is het me gelukt.
Nadat alle essays waren beoordeeld, nam ik de cijfers op. Ik bleef echter gefrustreerd achter. Geen van de aanwezige studenten had er die dag niet in geslaagd een opstel in te leveren, en de enige twee afwezigheden waren jongens. En toch, het essay had in de stapel gestaan van mijn vierde klas, en ik wist dat het nergens anders vandaan kon komen. Toen trof mijn fout me. Ik had het deepthroat-essay opzij gelegd zonder op te merken welke essays ervoor en erna kwamen.
Terwijl ik naar de stapel papieren staarde, probeerde ik me te herinneren welk essay ik onmiddellijk na de deepthroat had beoordeeld. Het ging over het koken van een dankmaaltijd voor het eerst nadat haar moeder was overleden, of dat dacht ik tenminste. Ik zocht naar het essay en vond het achtste van boven, wat ongeveer goed leek. Terwijl ik eroverheen keek, bevestigde ik dat het degene was die ik me herinnerde. En het is geschreven door een meisje - Emily Breckenridge. Ik legde het opzij naast degene zonder naam en bekeek toen het essay dat op de zevende plaats was gekomen. Het was van een jongen die Craig heette en het was natuurlijk ongeveer de eerste keer dat zijn vader hem meenam te rijden. Ik legde het weer op de stapel en richtte mijn aandacht weer op Emily's essay, terwijl ik me het meisje in gedachten voorstelde.
Zoals alle meisjes van die leeftijd, of in ieder geval de meeste van hen, bezat ze de aantrekkingskracht van de jeugd. Of dat tot in de volwassenheid zou duren, was moeilijk te zeggen. Ze was schattig, niet mooi, met een kleine, opstaande neus; volle lippen, waarvan de bovenste een hoge boog vormde, zodat haar lippen gewoonlijk werden gescheiden als haar gezicht in rust was, met grote voortanden en een beetje een overbeet; een zacht, rond gezicht behalve een spitse kin; en grote blauwe ogen. Haar schouderlange haar zou liefdevol lichtbruin kunnen worden genoemd, of ten onrechte als muisachtig kunnen worden bestempeld. Om de look af te maken, droeg ze vaak een dikke bril over haar grote, blauwe ogen.
Haar lichaam was echter een droom en een fantasie, althans voor mij. Ze stond ongeveer 5'2 "en was aan de korte kant. Maar hoewel ze duidelijk fit is en een smalle taille en platte buik heeft, betwijfel ik of iemand haar ooit dun zou hebben genoemd. Een prominente buste, middelgroot tot groot voor haar leeftijd, stond trots uit haar borst en trotseerde dagelijks de zwaartekracht. En haar heupen waren glorieus gebogen, vloeiend vanuit haar smalle taille om die perfecte zandlopervorm te creëren die in de jaren vijftig de bom definieerde. Haar derrière, rond en vol en veerkrachtig, was een genot om van achteren te zien, haar wangen wriemelden terwijl ze door de gangen liep. Of anders gezegd, vanaf haar nek was ze perfect, althans naar mijn mening. En hoewel haar gelaatstrekken alleen mijn aandacht niet zouden hebben getrokken, waren ze helemaal niet onaangenaam. Ze was een schattig meisje, grenzend aan vlakte, met een dodelijk lichaam. En het was mogelijk dat ze ook een essay had ingeleverd over gedwongen worden om te leren deepthroaten.
anoniem_644b8fc27ef14 wijzigde dit bericht op 28-04-2021 11:17
95.60% gewijzigd
maandag 2 november 2020 om 01:04
Lijkt me heel naar, als je zo geil bent maar jezelf niet tot een hoogtepunt kan brengen.
Heb je wel eens seks gehad met een man/vrouw? Zo ja, lukt het dan wel om klaar te komen of dan ook niet?
Misschien is het een goed idee om hulp te zoeken bij een seksuoloog?
De manier waarop jij de handelingen omschrijft met adem inhouden en zo hard drukken dat je jezelf beschadigt klinkt niet echt prettig en gezond.
En die buikpijn? Misschien een infectie door de beschadigingen?
Snap dat het geen makkelijk onderwerp is maar ik zou daar echt even mee naar de huisarts gaan. Buikpijn is geen goed teken.
Kun je je gelijk ook laten doorverwijzen naar een seksuoloog om je te helpen op een fijne manier te masturberen zonder jezelf te beschadigen.
Veel succes en sterkte meid, laat je nog eens weten hoe het met je gaat?
Heb je wel eens seks gehad met een man/vrouw? Zo ja, lukt het dan wel om klaar te komen of dan ook niet?
Misschien is het een goed idee om hulp te zoeken bij een seksuoloog?
De manier waarop jij de handelingen omschrijft met adem inhouden en zo hard drukken dat je jezelf beschadigt klinkt niet echt prettig en gezond.
En die buikpijn? Misschien een infectie door de beschadigingen?
Snap dat het geen makkelijk onderwerp is maar ik zou daar echt even mee naar de huisarts gaan. Buikpijn is geen goed teken.
Kun je je gelijk ook laten doorverwijzen naar een seksuoloog om je te helpen op een fijne manier te masturberen zonder jezelf te beschadigen.
Veel succes en sterkte meid, laat je nog eens weten hoe het met je gaat?
