ik wil geen sex meer met mijn vriend

Je bent blijkbaar absoluut nog niet toe aan de gedachte te vrijen met een ander. Dat is in ieder geval een goede basis voor herstel.

quote:Enrique1 schreef op 06 april 2009 @ 21:34:

Je bent blijkbaar absoluut nog niet toe aan de gedachte te vrijen met een ander. Dat is in ieder geval een goede basis voor herstel.Als je mijn reacties opdringerig vond dan mogen die van jezelf (neem bovenstaande als goed voorbeeld) op dezelfde stapel.

quote:lalalol schreef op 06 april 2009 @ 22:32:

[...]



Als je mijn reacties opdringerig vond dan mogen die van jezelf (neem bovenstaande als goed voorbeeld) op dezelfde stapel. Meen je dat nou? Ik heb je bijdrage aan dit forum eens bekeken, je hebt een vervelende manier om je mening weer te geven. Het lijkt wel alsof je altijd gelijk wil hebben.

Ik denk dat je hier zeker uit kunt komen! Blijf praten met je vriend, laat m weten dat je m lief vind en dat je graag wil dat jullie er samen uit komen. Vind je het nog wel fijn om met m te knuffelen? Of vind je alle aanrakingen vervelend?

Ik vind dit heel herkenbaar, hoor. Het hoeft echt niet t einde van je relatie te betekenen..

quote:Enrique1 schreef op 06 april 2009 @ 22:36:

[...]



Meen je dat nou? Ik heb je bijdrage aan dit forum eens bekeken, je hebt een vervelende manier om je mening weer te geven. Het lijkt wel alsof je altijd gelijk wil hebben.

Och de helft van mijn reacties zijn als D geplaatst dus jouw conclusie verbaasd me in die zin niet. Gelijk hebben interesseert me overigens niet zoveel, het gaat erom om je gelijk te krijgen en ook dat maakt me hier niks uit. Ik plaats gewoon waar ik op dat moment zin in heb en probeer dat met zoveel mogelijk tact en respect te doen zonder dat ik mijn oprechte mening onder stoelen of banken schuif.



Maar goed, over naar jouw reacties. Ik vind je erg bepalend in je mening, je zegt wat in het straatje past maar het gaat mij persoonlijk wat ver om bij een volledig onbekende aannames te doen in de zin van "daar ben je nog niet aan toe" e.d.



Laten we het er maar op houden dat we gewoon een andere mening zijn toebedeeld zonder daar een waarde oordeel aan op te hangen.

quote:hauer schreef op 03 april 2009 @ 22:59:

4 jaar hebben we een relatie en in het begin hadden we (zoals meestal in de verliefde fase) veel (en goede!) seks.. helaas is dat steeds minder geworden en momenteel zelfs eigenlijk gestopt. Dit ligt geheel aan mij. Ten eerste heb ik er nooit zin in en ten tweede als we het proberen lukt het vaak niet of doet het pijn.

Ook ben ik steeds viezer van luchtjes e.d. aan het worden, ik vind het gewoon niet prettig en teveel gedoe. Ook zoenen wil niet lukken en voelt niet fijn. Toch droom ik wel vaak over seks, maar dan met anderen.. Terwijl we het op alle andere vlakken heel goed hebben samen, mist de passie (van mijn kant) geheel. Als dit niet gauw veranderd denk ik dat hij bij me weg gaat of dat het gewoon doodbloedt tussen ons... als iemand tips heeft, ik heb ze hard nodig!!!Zou het kunnen zijn dat je op lichamelijk gebied op hem uitgekeken bent en eigenlijk verlangt naar een ander? Ik denk dat je het antwoord al weet.

quote:hauer schreef op 06 april 2009 @ 19:53:

Aan de ene kant ben ik 'blij' dat er tóch mensen zijn die zich in mijn verhaal herkennen.. als ik namelijk alles en iedereen om me heen hoor is het net of seks en lust altijd gewoon vanzelf gaat en ontstaat. Aan de relatie beëindigen ben ik idd nog niet toe, het liefst wil ik zin hebben in mijn eigen partner en niet in anderen..

Ik zit te denken om een online seksuologe te vinden.. of toch therapie proberen.. Mocht dat allemaal niet baten wordt het wel moeilijk om de relatie in stand te houden.. want het is niet zo dat ik niet van seks hou en ik mis passie! Daarbij is dit ook niet fijn voor mijn vriend, hij wordt er erg onzeker van en dat verdient hij niet..



Ik hoop voor jullie dat je eruit komt samen.

Succes!

Maar als hij onzeker wordt enzo, is dat dan geen aanleiding voor hem om het in ieder geval eens te proberen met zo'n relatietherapeut of seksuoloog? Of probeer dat eens met hem te bespreken, dat je er zelf niet uitkomt zo en weet dat je hem pijn doet / onzeker maakt en dat je juist daarom hulp wilt inschakelen in plaats van meteen het bijltje erbij neer te gooien? Misschien kun je hem wel overhalen om gewoon eerst 1 keer te gaan? Wellicht worden dingen voor hem ook duidelijker op die manier.

Volgens mij heb ik eens een keer bij Oprah gezien/gehoord dat je de geur van je partner "lekker en/of opwindend" moet vinden in een relatie. Als dit verandert dan voel je je niet meer aangetrokken tot hem.

Die conclusie had/heb je zelf natuurlijk al getrokken, maar wat nu ?

Je houdt (nog) veel van hem maar de fysieke intimiteit in een relatie is toch ook heel erg belangrijk en maakt het bijzonder/speciaal tussen jullie.

De behoefte aan sex kent ups en downs in een relatie, dus 'even' geen zin hebben kan, maar als je ook geen zin meer hebt om hem te zoenen, strelen en te knuffelen, dan wordt het toch een ander verhaal.

Rest nog denk ik advies bij/van een goede sexuologe ?

Ik heb ook een beetje zo iets alleen ik heb pas een half jaar en relatie met mijn vriend.



Nu moet ik daar bij vertellen dat ik in vorige relatie nooit echt gelukkig ben geweest (en nu des te meer) en dat ik/wij in het half jaar dat wij een realtie hebben gehad een hoop dingen hebben mee gemaakt.



Het begon er al mee dat wij verliefd op elkaar werden terwijl hij nog een relatie had (waar hij overigens bezig was uit te stappen en dat had niets te maken met mij) en ik net een geeinigde, moeilijke zware realtie aan het afsluiten was voor mijzelf.

Hij is, toen het uit ging met zijn ex, bij een gezamelijke vriend van ons gaan wonen (door die vriend hebben wij elkaar leren kennen) en ik woonde op mijzelf in een huisje die ik van een (toen nog) kennis van mij gehuurd had. Voor we het wisten zaten we hele dagen bij elkaar en hij voornamelijk bij mij. Toen hij aan zijn knie geopereerd werd kwam hij een week bij mij wonen (als of hij dat nog niet deed) omdat hij niets kon beginnen en ik was op dat moment thuis omdat ik in de ziektewet liep met schouder klachten en niet meer mijn beroep uit kon oefenen.

Een paar weken later werd ik na een ruzie met mijn huisbaas mijn huis uit gezet. Ik had geen cent te makken en bij mn ouders kon ik ook niet terecht. Mn vriend had net een nieuw huisje, dus........... En nu wonen we vanaf februari samen. Nou jah eigenlijk vanaf de 3e week dat we een relatie hadden al, alleen hadden we toen nog allebei een bed op een ander adres.....

Ik heb inmiddels een leuke, maar stressvolle baan en we zitten nog steeds in een verbouwing. Alleen de keuken nog en dan is het klaar.



Het gaat verder goed tussen ons, op wat conflicten over onzinnige dingen na, omdat we nogal aan elkaar moeten wennen.

En ons sex leven.........

Als we vrijen, dan is het heerlijk, echt geweldig!!

Maar we vrijen sinds dat we samen wonen vaak maar 1 a 2 keer in de week....... Aan de ene kant mis ik het maar aan de andere kant kan ik die sexdrive bij mijzelf ook niet vinden...... Ik ben gewoon nauwelijks geil!!



Maar nou moet ik ook zeggen, dat we vaak moe zijn en een hoop dingen aan ons hoofd hebben door de weeks.

Maar ik voel me net zo'n getrouwd stel, die al jaren en jaren samenwoont!

Maar ik vindt dat mijn vriend ook niet echt veel initiatief neemt......

Soms zegt ie ineens: ik had gisteren zo'n zin in je!! En dan zeg ik: waarom heb je daar niets mee gedaan dan?

Hij weet het niet precies, maar hij denkt dat het onzekerheid is, zijn ex had er nl nogal een handje van om hem af te wijzen en was nogal preuts.......

Ik daar in tegen niet, we praten ook heel open over sex, maar echt veel actie zit er niet in! Ik wil gewoon eens lekker te grazen genomen worden, zonder dat ik hem heel tijd moet beklimmen om hem op te geilen, of om ons sexspel op gang te brengen!



Wat kan ik doen zodat hij wat dominanter word (dus eens de leiding neemt en eens lekker met mij vrijt, zonder dat ie een half uur loopt te peilen of hij een kans kan wagen) praten heb ik al gedaan, sexy lingerie heb ik ook gedaan, maar dan neem ik nog het initiatief........



En is dit wel normaal, na een half jaar?

Ik denk dat elke relatie op een gegeven moment sleur krijgt, minder sex, minder zin in sex...

maar als je zelfs (een beetje) afstoting gaat voelen naar de ander en ook tegenzin hebt lijkt het mij eigenlijk afgelopen zaak.

Ik herken je verhaal. Heb zelf een relatie van 6,5 jaar gehad en na 4 jaar begon de zin in sex af te nemen, ook vond ik alles vies aan mijn (toen nog) vriend. Zoenen deden we niet meer laat staan dat we nog sex met elkaar hadden. Ik was niet meer verliefd op hem en zag hem als een vriend en niet meer als mijn parter. Eind 2007 heb ik de knoop doorgehakt en er een einde aan gemaakt. Bedenk goed wat je wil want wil je op deze manier oud worden met hem? Succes!

Oooooooh ik hoop zo dat je hier nog op kijkt!



IK HAD DIT OOK!!!!



Toen ben ik geswitched naar anticonceptie zonder hormonen.

Géén pil, géén novaring, géén mirena spiraaltje...

(ook geen condooms, dat werkte niet...)

Ikzelf zit aan een koperspiraal. En sinds al die hormonen uit mijn

lijf zijn ben ik weer verliefd op mijn mannetje!

Godzijdank! Want ik hou zielsveel van hem!

Maar heel langzaam leek zijn geur te veranderen, en z'n

karakter... en ik had helemaal niet door dat het m in mijzelf zat!



Dus, t proberen waard lijkt me!



xx

quote:hauer schreef op 06 april 2009 @ 19:53:

Ik zit te denken om een online seksuologe te vinden.. of toch therapie proberen.. Mocht dat allemaal niet baten wordt het wel moeilijk om de relatie in stand te houden.. want het is niet zo dat ik niet van seks hou en ik mis passie! Daarbij is dit ook niet fijn voor mijn vriend, hij wordt er erg onzeker van en dat verdient hij niet..Voor online therapie zou je kunnen kijken op www.annazorg.nl

quote:IAmMe schreef op 19 augustus 2009 @ 21:23:

Oooooooh ik hoop zo dat je hier nog op kijkt!



IK HAD DIT OOK!!!!



Toen ben ik geswitched naar anticonceptie zonder hormonen.

Géén pil, géén novaring, géén mirena spiraaltje...

(ook geen condooms, dat werkte niet...)

Ikzelf zit aan een koperspiraal. En sinds al die hormonen uit mijn

lijf zijn ben ik weer verliefd op mijn mannetje!

Godzijdank! Want ik hou zielsveel van hem!

Maar heel langzaam leek zijn geur te veranderen, en z'n

karakter... en ik had helemaal niet door dat het m in mijzelf zat!



Dus, t proberen waard lijkt me!



xxHoe lang duurt het ongeveer voor je er iets van gaat merken als je stopt met anticonceptie-hormonen? Ik ben zelf ook ontevreden over mijn seksdrive, toen ben ik vorig jaar een paar maanden met de pil gestopt maar ik merkte nul verschil en de seks werd er ook niet leuker op met die condooms Toen ben ik dus maar weer begonnen... Een spiraaltje laten plaatsen lijkt me eng, ik heb gehoord dat het erg pijnlijk is, maar als het echt een oplossing kan zijn wil ik het misschien toch overwegen...

quote:hauer schreef op 03 april 2009 @ 22:59:

4 jaar hebben we een relatie en in het begin hadden we (zoals meestal in de verliefde fase) veel (en goede!) seks.. helaas is dat steeds minder geworden en momenteel zelfs eigenlijk gestopt. Dit ligt geheel aan mij. Ten eerste heb ik er nooit zin in en ten tweede als we het proberen lukt het vaak niet of doet het pijn.

Ook ben ik steeds viezer van luchtjes e.d. aan het worden, ik vind het gewoon niet prettig en teveel gedoe. Ook zoenen wil niet lukken en voelt niet fijn. Toch droom ik wel vaak over seks, maar dan met anderen.. Terwijl we het op alle andere vlakken heel goed hebben samen, mist de passie (van mijn kant) geheel. Als dit niet gauw veranderd denk ik dat hij bij me weg gaat of dat het gewoon doodbloedt tussen ons... als iemand tips heeft, ik heb ze hard nodig!!!





Dag Hauer,



Veel is niet duidelijk uit je bericht, dus is het moeilijk om erop te speculeren. Is hij steeds meer gaan stinken? Of ben jij minder verliefd waardoor dingen die eerst niet irritant waren ineens wel irritatie oproepen? Je probleem is duidelijk, maar het verhaal erachter niet helemaal.



Maar er staat een zin in je verhaal die me wel iets vertelt over het verhaal erachter, namelijk:



"Dit ligt geheel aan mij."



Ik ben niet van de denkschool van het eeuwigdurende begrip in relaties hoor: ik denk dat partners die monogamiteit van elkaar eisen zichzelf uiteindelijk ook verplichten om moeite te doen elkaar te bevredigen, en ik denk dat ieder mens het recht heeft om zijn seksleven bevredigend te maken.



Maar je gaat dit forum op omdat je een probleem hebt waarvoor je geen oplossing hebt. Maar bij het zoeken naar de oplossing ga je er - getuige van je mededeling - van uit dat die bij jou zou moeten liggen, en niet bij hem.



Los van de vraag of je vriend stinkt of niet, ik denk dat dit soort seksproblemen misschien niet altijd door beiden zijn veroorzaakt, maar dat de oplossing altijd een inspanning van beiden vraagt. Het is niet alleen de vraag wat jouw probleem is, maar ook hoe hij op dat probleem reageert.



Door bij voorbaat te zeggen dat het allemaal aan jou ligt, creeer je een dynamiek tussen jullie twee, waarin hij naar jou komt voor seks en jij het steeds verknalt. Dat voert de druk op jullie beiden op. Op jou, want bij elke seksgelegenheid is jouw falen groter, en dus ook de druk om te presteren. Daar wordt geen vrouw opgewonden van, en dus is het logisch dat je pijn voelt. Maar ook op hem: er wordt van hem steeds meer "begrip" gevraagd, en tegelijkertijd schilder jij jezelf ook in zijn ogen af als de grote boosdoener. Zo krijgt hij, binnen de gecreeerde dynamiek, niet de gelegenheid zich af te vragen wat hij zelf verkeerd doet of hoe hij jou zou kunnen helpen, maar zijn zijn enige opties: boos op je worden en jou de schuld geven, of je "accepteren" (zo'n vreselijk woord dat vaak op dit forum voorbij komt en dat zo vriendelijk lijkt, maar vaak een eufemisme is voor het laten door-etteren van een probleem door er onduidelijk over te zijn).



Een relatietherapeut is volgens mij geen slecht idee. Je moet daarvoor even af van de gedachte dat je daarheen gaat alleen als het water je aan de lippen staat en je op het punt staat te scheiden. Ik heb er zelf vorig jaar gebruik van gemaakt, ver voordat mijn vrouw en ik op het punt zouden komen dat we zouden gaan scheiden. Dat was juist heel prettig en verstandig. Onder leiding van zo'n mediator kun je op een goede, afstandelijke manier gaan zoeken naar waar precies de kink in de kabel zit op seksueel gebied tussen jullie.



Er zit duidelijk iets fout in de dynamiek tussen jullie. Wiens schuld dat is, is niet interessant. Wat belangrijk is, is dat je beiden een aandeel hebt en moet nemen in de oplossing daarvan.



Nog een tip uit persoonlijke ervaring. Het kan zijn dat het met een zeker gebrek aan vertrouwen te maken heeft, dat gewoon stapje voor stapje gegroeid is zonder een specifieke grote aanleiding. Het kan dan helpen om alle seks gewoon weer helemaal terug te schroeven en opnieuw leren om intiem met elkaar te zijn. Zo leer je ook weer luisteren naar je lichaam, want je lichaam geeft je namelijk een duidelijk signaal af: nee. Ook kan het helpen om de druk van jullie intimiteit af te halen, door je op de intimiteit te richten en niet op het neuken.



Dat kun je doen door af te spreken, bijvoorbeeld op zaterdagavond om 22.00u., om een uur, twee uur, intiem te zijn. Wat dat dan inhoudt, dat specificeer je niet, maar het moet iets zijn waar jullie je allebei prettig bij voelen. Als je lichaam zegt: nee - dan is het ook nee. En voor hem geldt dat ook. Het betekent dat je met z'n tweeen in bed gaat liggen, of op de bank, en dat je geen tv aanhebt, geen boek leest (tenzij voorlezen aan elkaar), geen telefoon aan hebt, hoogstens achtergrondmuziek, en dat je je helemaal op elkaar richt. Je kunt helemaal naakt gaan. Tegen elkaar aanliggen. Elkaar strelen, etc. Maar het hoeft niet. Het punt is: dat uur is helemaal alleen van jullie twee. En daarvan moeten jullie beiden op aan kunnen.



Kortom: vermijd de schuldvraag, los het samen op, en probeer de druk eraf te halen. En wees niet bang om dat zonder "spontaniteit" te doen (nog zo'n overschat begrip). Spontaniteit is mooi, maar voor spontaniteit moet je de juiste omstandigheden creeren, en bij jullie schort het aan die omstandigheden. Daar moet je je op focussen.



Shepherd

Hey Hauer (en al de rest),



Wat er gebeurt is volledig normaal, na een tijd gaat de verliefdheid een stuk over, en is "het nieuw" er ook een beetje af.



Je reactie is dan ook volledig normaal, als je verliefd bent, reageer je ook totaal anders op die ander dan voordien.



Dingen die je eerder totaal niet stoorden worden nu vervelend, dingen die je vroeger wel stoorden, maar voor lief neemt, omdat je hem echt graag ziet, worden nadien echt héél onaanvaardbaar en je verdraagt ook veel minder van de andere.



En, jammer maar helaas, het eerste waarop zulke zaken een weerslag hebben, is de seks.



Twee dingen die je kan doen, is je seksleven opnieuw een beetje proberen te "kruiden", experimenteren met zaken die je vroeger niet deed, ... Misschien flakkert het weer even op.



Lukt absoluut niets, dan denk ik dat je hierover correct met je vriendje moet communiceren, en erover moet praten hoe dit verder moet.



Misschien verlies je dan wel je vriendje, maar hou je er een héél goeie vriend aan over. Ik vind het overigens wel lief van hem dat hij je trouw blijft, en "het" ook niet aan jou opdringt, getuigd van respect, en da's ook héél belangrijk.

koentje69, ik herken je probleem!!!



Mijn vriendin en ik zijn al vele jaren samen (meer dan tien jaar). eigenlijk kan ik wel zeggen dat ik bijna altijd meer zin heb dan zij. ongeveer 3 tot 4 keer zo vaak denk ik. Eigenlijk is dat ongeveer zo sinds zij niet meer studeert, en dus werkt. We hebben allebei een drukke baan, ikzelf ook (met eigen zaak). Als we thuis komen van ons werk, is zij vaak degene die nog vele uren nodig heeft om 'het werk' uit haar systeem te zetten. Ze praat vaak honderduit over alle ditjes en datjes, de probleempjes op haar werk (dit ging zo met alle baantjes die ze had), de reden dat het weer zo'n stressdag was, etc etc. Op zulke momenten weet ik eigenlijk al wel dat 'het' er zo'n avond gewoon niet in zit.

Persoonlijk kan ik zodra ik thuis kom vrij goed 'de knop omzetten'. Mijn werk laat ik achter, denk ik weinig meer aan. Stiekem verwacht ik dat ook van haar.



Sinds ongeveer 2 jaar hebben we ook een kind, en dat maakt het er zeker ook niet beter op.. meer stress factoren!



Ik weet niet zo goed wat ik ermee aan moet. Als je altijd meer zin hebt dan de ander, kan dat natuurlijk weken, maanden, seizoenen en jaren goed gaan. Je wordt vaak teleurgesteld, maar vaak denk ik wel 'ok, i'll bite the bullet' en wacht tot de eerstvolgende keer zich aandient. Maar nu, naar vele jaren, merk ik aan mezelf dat te vaak een doodmoeie, slapende vriendin naast me hebben terwijl ikzelf wakker lig van de zin, me kapot begint te maken.



Het stomme van dit alles is, áls we sex hebben (ongeveer 2 a 3x per maand) is het echt geweldig. Ze is gewillig, doet sexy, vaak kan en er zit veel passie in.



Maar na zo'n keer... is het altijd weer veels te lang wachten tot de volgende keer. Zo langzamerhand breekt dit me op.



Ze is zich overigens wel bewust van het feit dat ik altijd vaker wil, we hebben het diverse keren besproken. Geen verbetering.

misschien moet ze een andere pil nemen, daar ben ik nu ook momenteel mee bezig.

Misschien kan ze nu zelf eens aangeven hoe ze er nu instaat. Er zijn inmiddels weer een paar maanden - 5 - voorbij.

M'n vriendin had eerst jaren de ene soort pil, daarna een lange tijd geen (na een tijd ook zwanger), en na haar zwangerschap een andere pil.



Al deze varianten hebben geen invloed gehad op haar libido / sexdrive.



Het enige dat ik kan zeggen is dat tijdens het begin van onze relatie (met pil variant 1 dus) de seks het meest frequent was.



Ik ben zelf denk ik maar tot de conclusie gekomen dat het komt doordat we al zo lang hebben. Van haar hoeft het klaarblijkelijk allemaal niet meer zo vaak. Ik ben duidelijk geweest, en zij inmiddels ook, ze zit gewoon niet met deze zelfde issues als ik. Ze is zelf gewoon gelukkig met de situatie nu.



Als ik vaker wil, is dat mijn eigen probleem. Ik ga er niet voor op mijn kniën, want het moet wel uit haarzelf komen. Ik vind het alleen leuk als ze evenveel zin heeft als ik, en het niet driekwart van de keren 'voor mij doet' zeg maar.



Geen idee hoe ik hier verder mee moet. Ik zit zo gewoon heel vaak met een onbevredigd gevoel (niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk-sexueel dus).



Is 2 a 3 keer in de week onnatuurlijk veel gevraagd?