Seks
alle pijlers
is dit ok?
woensdag 13 september 2017 om 09:31
EDIT: gezien het verloop van het hele verhaal en de huidige situatie reflecteert de OP niet wat er op dit moment aan de hand is
Goedemorgen,
ik ben al een lange tijd meelezer maar nu dus toch een eigen topic, wat ik daarmee wil, geen idee, beetje reflectie.
De situatie: Mijn man en ik zijn inmiddels 10 jaar getrouwd, eigenlijk geen noemenswaardige problemen in ons huwelijk. Op seksueel gebied ging ook alles goed, we hadden regelmatig seks en die vonden we allebei prettig.
gisteren avond echter was het anders. Mijn man is normaal wel enigszins de dominantere partij op seksueel gebied, maar gisteren was hij opens heel erg dominant. Ik ben zelf niet preuts en durf best iets uit te proberen maar dit was anders. Ik vind het moeilijk om het duidelijk uit te leggen maar ik doe een poging. Wat hij wilde (en ook deed) was gewoon ontzettend hard, het is wellicht belangrijk om erbij te vermelden dat mijn man en ik een vrij groot lengte en gewichtsverschil hebben. Ik ben klein en tenger, mijn man is lang en doet aan kracht sport (om dat concreet te maken: ik weeg 61 kilo, hij 110) .
Ik was op dat moment zelf eigenlijk bang voor hem. Het was qua handelingen niet anders dan dat we normaal doen maar dan nog voelde het anders. Normaal pijp ik ook, maar grijpt hij me niet hard aan mijn hoofd vast en duwt hij zijn penis niet hard in mijn keel, normaal doen we ook verschillende standjes, maar dan draait hij me om en zwiept me niet een soort van over het bed heen. Normaal gaat hij ook nooit met zo ontzettend veel kracht bij mij naar binnen. Het was echt ontzettend hard.
Laten we zeggen dat ik het fysiek nogal een uitdaging vond, en het echt lastig vond om het fysiek bij te benen. Op een bepaald punt 'vloog' ik praktisch naar voren (hij zat achter mij, op zijn hondjes) en moest hij me dus echt met zijn armen klem zetten om ervoor te zorgen dat ik niet naar voren vloog. Ben dus ook helemaal blauw (maar ik wordt snel blauw) en het deed ook echt pijn. Niet zozeer de seks zelf, want ik had in eerste instantie wel zin, maar alles wat erom heen kwam.
Waar het nu op neerkomt, ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik heb op geen enkel moment 'nee' gezegd, ik ben dus gewoon erin meegegaan zonder protest, waarom ik dat deed, geen idee, ik weet het echt niet. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ach je mag best eens wat uit proberen, en misschien vind hij het soms op die manier wel lekker. Voor mij was het fysiek moeilijk en vond ik het op sommige punten ook pijn doen, hij is groot en ik kon op een gegeven moment geen kant meer op, hij had me letterlijk klem gezet. Daarnaast was ik ook echt bang voor hem en dat vind ik geen fijn gevoel, dat heb ik nooit bij hem gehad.
We hebben het er niet over gehad (hij viel in slaap) en vanochtend ging hij eerder werken dan ik. Ik kreeg wel nog een heel gewoon appje, dus volgens mij heeft hij oprecht niet in de gaten dat ik me hier een beetje ongemakkelijk bij voel.
Nogmaals, ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar wat reflectie zou leuk zijn.
Goedemorgen,
ik ben al een lange tijd meelezer maar nu dus toch een eigen topic, wat ik daarmee wil, geen idee, beetje reflectie.
De situatie: Mijn man en ik zijn inmiddels 10 jaar getrouwd, eigenlijk geen noemenswaardige problemen in ons huwelijk. Op seksueel gebied ging ook alles goed, we hadden regelmatig seks en die vonden we allebei prettig.
gisteren avond echter was het anders. Mijn man is normaal wel enigszins de dominantere partij op seksueel gebied, maar gisteren was hij opens heel erg dominant. Ik ben zelf niet preuts en durf best iets uit te proberen maar dit was anders. Ik vind het moeilijk om het duidelijk uit te leggen maar ik doe een poging. Wat hij wilde (en ook deed) was gewoon ontzettend hard, het is wellicht belangrijk om erbij te vermelden dat mijn man en ik een vrij groot lengte en gewichtsverschil hebben. Ik ben klein en tenger, mijn man is lang en doet aan kracht sport (om dat concreet te maken: ik weeg 61 kilo, hij 110) .
Ik was op dat moment zelf eigenlijk bang voor hem. Het was qua handelingen niet anders dan dat we normaal doen maar dan nog voelde het anders. Normaal pijp ik ook, maar grijpt hij me niet hard aan mijn hoofd vast en duwt hij zijn penis niet hard in mijn keel, normaal doen we ook verschillende standjes, maar dan draait hij me om en zwiept me niet een soort van over het bed heen. Normaal gaat hij ook nooit met zo ontzettend veel kracht bij mij naar binnen. Het was echt ontzettend hard.
Laten we zeggen dat ik het fysiek nogal een uitdaging vond, en het echt lastig vond om het fysiek bij te benen. Op een bepaald punt 'vloog' ik praktisch naar voren (hij zat achter mij, op zijn hondjes) en moest hij me dus echt met zijn armen klem zetten om ervoor te zorgen dat ik niet naar voren vloog. Ben dus ook helemaal blauw (maar ik wordt snel blauw) en het deed ook echt pijn. Niet zozeer de seks zelf, want ik had in eerste instantie wel zin, maar alles wat erom heen kwam.
Waar het nu op neerkomt, ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik heb op geen enkel moment 'nee' gezegd, ik ben dus gewoon erin meegegaan zonder protest, waarom ik dat deed, geen idee, ik weet het echt niet. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ach je mag best eens wat uit proberen, en misschien vind hij het soms op die manier wel lekker. Voor mij was het fysiek moeilijk en vond ik het op sommige punten ook pijn doen, hij is groot en ik kon op een gegeven moment geen kant meer op, hij had me letterlijk klem gezet. Daarnaast was ik ook echt bang voor hem en dat vind ik geen fijn gevoel, dat heb ik nooit bij hem gehad.
We hebben het er niet over gehad (hij viel in slaap) en vanochtend ging hij eerder werken dan ik. Ik kreeg wel nog een heel gewoon appje, dus volgens mij heeft hij oprecht niet in de gaten dat ik me hier een beetje ongemakkelijk bij voel.
Nogmaals, ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar wat reflectie zou leuk zijn.
isabelles wijzigde dit bericht op 11-10-2017 09:01
2.19% gewijzigd
woensdag 22 november 2017 om 14:55
Ik kan natuurlijk niet beoordelen of het resultaat door de emdr komt, of door de gesprekken, of door iets anders of door de combinatie met alles. Ik ben er in elk geval blij mee!
woensdag 22 november 2017 om 16:25
Isabelles, fijn dat je het weer kunt oppakken en verder met waar je was gebleven.
Doe je wel voorzichtig met jezelf en je relatie met je man ?
Het lijkt me na alles wat er gebeurd is dat je beter een maandje té voorzichtig kunt zijn dan impulsief weer samen gaan wonen.
Tere plantjes kunnen gauw kapot gaan, hè ?
Doe je wel voorzichtig met jezelf en je relatie met je man ?
Het lijkt me na alles wat er gebeurd is dat je beter een maandje té voorzichtig kunt zijn dan impulsief weer samen gaan wonen.
Tere plantjes kunnen gauw kapot gaan, hè ?
nounou
woensdag 22 november 2017 om 16:33
woensdag 22 november 2017 om 16:53
Oh nee ik ga sowieso nog wachten, anders gaat het echt te snel. Ik was dit eerder al aan het denken, maar toen dacht ik dat ik negatiever op hem zou reageren fysiek.
Ik wil sowieso nog wachten tot nadat ik klaar ben met emdr en we in relatie therapie zijn, en dan langzaam beslissen. Hij heeft zijn appartement nig gehuurd tot half januari, dus er zit geen druk op. En ik was ook niet van plan me te haasten.
Ik wil sowieso nog wachten tot nadat ik klaar ben met emdr en we in relatie therapie zijn, en dan langzaam beslissen. Hij heeft zijn appartement nig gehuurd tot half januari, dus er zit geen druk op. En ik was ook niet van plan me te haasten.
woensdag 22 november 2017 om 16:57
Het idee was om dat dus met relatie therapie te doen. Echter omdat ik er de afgelopen week (ook voor inbraak maar zeker erna) toch wat positiever insta gaan we misschien toch wat sneller. Psycholoog vond dus dat dat best kon en ik niet perse mezelf aan mijn eigen termijnen moet houden. Voordat emdr afgelopen is wil ik sowieso niet dat hij naar huis komt.s-a-r-kast schreef: ↑22-11-2017 16:33Je klinkt goed! En dat doet mij oprecht weer goed, want ik denk heel vaak aan je.
Misschien kun je samen met je man iets meer tijd doorbrengen als je hem zo mist?
Meteen weer terug in huis is natuurlijk wel een erg grote stap, maar jij bent degene die beslist wat goed voelt voor jou!
Maar samen ergens koffie drinken is natuurlijk ander verhaal. In elk geval, we bespreken het vanavond
woensdag 22 november 2017 om 18:32
Mooi om lezen dat je uit 'oude' patronen aan het stappen bent. Dat je jezelf ruimte toestaat om de dingen bij te stellen als je 'doorvoelt', dat je dichter bij jezelf bent.isabelles schreef: ↑22-11-2017 16:57Het idee was om dat dus met relatie therapie te doen. Echter omdat ik er de afgelopen week (ook voor inbraak maar zeker erna) toch wat positiever insta gaan we misschien toch wat sneller. Psycholoog vond dus dat dat best kon en ik niet perse mezelf aan mijn eigen termijnen moet houden. Voordat emdr afgelopen is wil ik sowieso niet dat hij naar huis komt.
Maar samen ergens koffie drinken is natuurlijk ander verhaal. In elk geval, we bespreken het vanavond
Ik sluit me helemaal aan bij Sarkast. Ik ken je helemaal niet en toch denk ik vaak aan je en aan jullie situatie. Ik wens jullie met heel mijn hart het allerbeste toe, wat dat dan ook mag zijn.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
donderdag 23 november 2017 om 10:26
ja enorm fijn. Ik heb nou ook veel meer inzicht in wat hij precies aan het doen is met zijn therapie.
Hij moet dus wachten op mij van zijn therapeut, want daar gaat het om, omdat hij 'dader' is moet hij nu dus mij controle terug geven, en mag hij geen initiatief nemen. Hij moet dus accepteren dat ik tijd nodig heb en dat ik bepaal wanneer en hoe ik hem vergeef. Vind dat eigenlijk wel een mooi idee. Hij heeft het er ontzettend lastig mee want hij is eigenlijk een heel pro actief persoon, zo iemand die altijd actief iets wil oplossen en nou moet hij wachten.
Na mijn emdr ga ik ook nog een keer mee naar zijn psych want die wil de interactie tussen ons bekijken vanuit die dader therapie. Daarna is het idee dat we in relatie therapie gaan en van daaruit verder opbouwen. Grappige is dat mijn psych dezelfde relatietherapeut aangeraden heeft als zijn psych. Beide psychologen hebben ook toegezegd dat zij de relatie therapeut inlichten over onze voorgeschiedenis, dus een soort van intercollegiaal overleg, zodat alles voor iedereen duidelijk is.
Ik heb hem uitgelegd hoe het voor mij voelde toen hij er was na die inbraak, hij heeft dat moment ook als heel erg fijn ervaren en zei ook dat hij voelde dat ik het fijn vond. Hij begrijpt dat ik nog niet wil dat hij thuis komt maar dat ik wel graag wat meer contact wil dan dat we nu hebben. We hebben zaterdag dus een koffie date.
Hij voelt zich nog steeds ontzettend schuldig en vind het lastig dat hij dit veroorzaakt heeft maar het niet mag oplossen. (of eigenlijk natuurlijk wel, want hij moet het oplossen door niets te doen, maar daar is hij dus niet goed in). Hij is ook nog steeds heel erg bang dat ik alsnog de stekker eruit trek, maar hij mag dus niet proberen mij te overtuigen van het feit dat ik dat niet moet doen, het moet bij mij liggen. Ik vind echt dat hij heel erg zijn best doet om dit goed te doen, om te leren van die therapie en hiermee om te gaan.
Na dat gesprek werd het eigenlijk gewoon heel gezellig, nog leuk gebabbeld over gewone dingen en was eigenlijk gewoon leuk. Dat gewoon kletsen over dagelijkse dingen heb ik echt wel heel erg gemist, ik ben dus blij met de koffie date zaterdag.
Hij moet dus wachten op mij van zijn therapeut, want daar gaat het om, omdat hij 'dader' is moet hij nu dus mij controle terug geven, en mag hij geen initiatief nemen. Hij moet dus accepteren dat ik tijd nodig heb en dat ik bepaal wanneer en hoe ik hem vergeef. Vind dat eigenlijk wel een mooi idee. Hij heeft het er ontzettend lastig mee want hij is eigenlijk een heel pro actief persoon, zo iemand die altijd actief iets wil oplossen en nou moet hij wachten.
Na mijn emdr ga ik ook nog een keer mee naar zijn psych want die wil de interactie tussen ons bekijken vanuit die dader therapie. Daarna is het idee dat we in relatie therapie gaan en van daaruit verder opbouwen. Grappige is dat mijn psych dezelfde relatietherapeut aangeraden heeft als zijn psych. Beide psychologen hebben ook toegezegd dat zij de relatie therapeut inlichten over onze voorgeschiedenis, dus een soort van intercollegiaal overleg, zodat alles voor iedereen duidelijk is.
Ik heb hem uitgelegd hoe het voor mij voelde toen hij er was na die inbraak, hij heeft dat moment ook als heel erg fijn ervaren en zei ook dat hij voelde dat ik het fijn vond. Hij begrijpt dat ik nog niet wil dat hij thuis komt maar dat ik wel graag wat meer contact wil dan dat we nu hebben. We hebben zaterdag dus een koffie date.
Hij voelt zich nog steeds ontzettend schuldig en vind het lastig dat hij dit veroorzaakt heeft maar het niet mag oplossen. (of eigenlijk natuurlijk wel, want hij moet het oplossen door niets te doen, maar daar is hij dus niet goed in). Hij is ook nog steeds heel erg bang dat ik alsnog de stekker eruit trek, maar hij mag dus niet proberen mij te overtuigen van het feit dat ik dat niet moet doen, het moet bij mij liggen. Ik vind echt dat hij heel erg zijn best doet om dit goed te doen, om te leren van die therapie en hiermee om te gaan.
Na dat gesprek werd het eigenlijk gewoon heel gezellig, nog leuk gebabbeld over gewone dingen en was eigenlijk gewoon leuk. Dat gewoon kletsen over dagelijkse dingen heb ik echt wel heel erg gemist, ik ben dus blij met de koffie date zaterdag.
donderdag 23 november 2017 om 10:34
Goh...echt hoor; ik vind jullie beiden zo sterk en knap hiermee omgaan!
Wat ontzettend fijn dat jullie apart en samen deze stappen maken.
En hoe triest en traumatisch de hele gebeurtenis is, klinkt het tegelijkertijd als een ontzettend sterk liefdesverhaal.
Menig mens had dit niet getrokken (zowel vanaf jouw als je man's perspectief bekeken).
Ontzettend veel respect voor jou (en je man ook hoor, het is voor hem ook heel moeilijk).
Fijn dat het een fijne avond was!
En jullie hebben het ook getroffen met de therapeuten allemaal, dat is ook erg fijn.
Wat ontzettend fijn dat jullie apart en samen deze stappen maken.
En hoe triest en traumatisch de hele gebeurtenis is, klinkt het tegelijkertijd als een ontzettend sterk liefdesverhaal.
Menig mens had dit niet getrokken (zowel vanaf jouw als je man's perspectief bekeken).
Ontzettend veel respect voor jou (en je man ook hoor, het is voor hem ook heel moeilijk).
Fijn dat het een fijne avond was!
En jullie hebben het ook getroffen met de therapeuten allemaal, dat is ook erg fijn.
donderdag 23 november 2017 om 10:41
dank je!s-a-r-kast schreef: ↑23-11-2017 10:34Goh...echt hoor; ik vind jullie beiden zo sterk en knap hiermee omgaan!
Wat ontzettend fijn dat jullie apart en samen deze stappen maken.
En hoe triest en traumatisch de hele gebeurtenis is, klinkt het tegelijkertijd als een ontzettend sterk liefdesverhaal.
Menig mens had dit niet getrokken (zowel vanaf jouw als je man's perspectief bekeken).
Ontzettend veel respect voor jou (en je man ook hoor, het is voor hem ook heel moeilijk).
Fijn dat het een fijne avond was!
En jullie hebben het ook getroffen met de therapeuten allemaal, dat is ook erg fijn.
Ik heb zelf eigenlijk langzamerhand ook steeds meer het gevoel dat we hier misschien wel beter uitkomen dan dat we erin gingen. Het feit dat hij bereid is zo hard aan zichzelf te werken doet me eigenlijk ook heel erg goed.
donderdag 23 november 2017 om 11:24
Ik denk ook dat het een verdieping kan aanbrengen in de relatie die jullie hadden. Niet dat je nu moet juichen om wat er voorgevallen is, maar het gevolg is wel dat jullie enorm veel praten, rekening leren houden met elkaar, beseffen dat een relatie nooit voor lief genomen moet worden. Daarbij kiezen jullie oprecht voor elkaar, om dit op te lossen, om samen te blijven omdat er nog veel liefde zit.
Natuurlijk kan niemand kan zeggen of jullie het gaan redden, maar dan hebben jullie er wel alles aan gedaan.
Natuurlijk kan niemand kan zeggen of jullie het gaan redden, maar dan hebben jullie er wel alles aan gedaan.
~ I want to be shaken to my core, like the wild winds disrobe the trees ~
donderdag 23 november 2017 om 13:59
Mijn idee: Hij heeft nooit gewild dat de bokswereld zich op deze manier ging mengen in zijn privéwereld.
En dat is wel wat er is gebeurd.
De idiote actie voor het boksen, ging mee naar huis regelrecht tot in de slaapkamer.
Daar zal hij mee moeten leren omgaan en het moeten verwerken. Dat hij zoiets doms heeft gedaan.
En daarmee jou ontzettend pijn heeft gedaan en alles op het spel heeft gezet daarmee.
Dat hij het alleen maar op kan lossen door lijdzaam af te wachten wat het uiteindelijke resultaat is.
Verdrietig voor hem. Maar nog meer voor jou.
Fijn dat iedereen op dezelfde lijn zit! Volg samen het pad en kijk wat er aan het eind op jullie staat te wachten.
donderdag 23 november 2017 om 14:13
Isabelles, ik lees het verhaal van de inbraak nu pas. Wat dubbelzijdig: van de ene kant hartstikke kut dat dit je is overkomen, van de andere kant: wat goed dat dit heeft geleid tot ontwikkelingen met betrekking tot de omgang met je man!
Het lijkt erop alsof jullie steeds weer een stap in de goede richting zetten. Topwijf!
Het lijkt erop alsof jullie steeds weer een stap in de goede richting zetten. Topwijf!
vrijdag 24 november 2017 om 13:38
vrijdag 24 november 2017 om 13:54
Wat fijn om te lezen. Jullie doen allebei zo je best om deze ervaring te accepteren, naar jezelf te kijken en er van te leren.
Ik vind het heel bijzonder en leer hier ook van!
maandag 27 november 2017 om 09:11
Dat was het allemaal! Ik had aangegeven dat ik gewoon even gezelligheid wilde en even geen zware onderwerpen, want de laatste tijd is dat natuurlijk het enige wat we feitelijk bespreken, en dat is gelukt. Leuk koffie gedronken, beetje gebabbeld over de week, nog even door de stad geslenterd, was gewoon ontzettend fijn. Enige nare is dan dat moment dat je dus zegt "zo, en nu ga ik naar huis", het voelt gewoon vreemd, het is leuk, het is vertrouwd, en dan ga je naar je eigen huis.
Volgende week zaterdag in elk geval weer, want hij vond het ook leuk, en zo kabbelen we rustig verder
woensdag 29 november 2017 om 08:31
@arnan en roos, nee hoor niet erg, ik hoop ook dat het zo afloopt!
@sarkast, nee geen lichamelijk contact, maar we zien elkaar natuurlijk ook alleen op publieke plekken, dus dan is daar sowieso niet veel ruimte voor (daarbij zijn we nooit echt aanrakerig in het openbaar geweest). Ik wil dat ook nog niet, het gaat nu allemaal zo goed dat ik het niet wil compliceren met lichamelijke dingen, want ik ben heel erg bang dat het allemaal heel erg akward wordt. Ik ben dus niet bang voor hem, ik ben alleen bang voor heel veel awkwardness.
Verder kabbelt het eigenlijk gewoon een beetje verder, ik merk wel dat die emdr werkt, maar ik kan niet uitleggen hoe ik dat merk. Eigenlijk is dat heel gek, maar ik kan het gewoon niet onder woorden brengen. maakt natuurlijk ook niet echt uit, zolang het maar werkt. Vanmiddag ga ik weer en gaan we ook overleggen hoeveel keer ik nog nodig heb. Ik wil het allemaal niet haasten maar ik wil wel vooruit, ik heb er wel vertrouwen in dat die therapeut weet waar hij mee bezig is, dus ik vertrouw gewoon op zijn advies.
@sarkast, nee geen lichamelijk contact, maar we zien elkaar natuurlijk ook alleen op publieke plekken, dus dan is daar sowieso niet veel ruimte voor (daarbij zijn we nooit echt aanrakerig in het openbaar geweest). Ik wil dat ook nog niet, het gaat nu allemaal zo goed dat ik het niet wil compliceren met lichamelijke dingen, want ik ben heel erg bang dat het allemaal heel erg akward wordt. Ik ben dus niet bang voor hem, ik ben alleen bang voor heel veel awkwardness.
Verder kabbelt het eigenlijk gewoon een beetje verder, ik merk wel dat die emdr werkt, maar ik kan niet uitleggen hoe ik dat merk. Eigenlijk is dat heel gek, maar ik kan het gewoon niet onder woorden brengen. maakt natuurlijk ook niet echt uit, zolang het maar werkt. Vanmiddag ga ik weer en gaan we ook overleggen hoeveel keer ik nog nodig heb. Ik wil het allemaal niet haasten maar ik wil wel vooruit, ik heb er wel vertrouwen in dat die therapeut weet waar hij mee bezig is, dus ik vertrouw gewoon op zijn advies.
