Seks
alle pijlers
is dit ok?
woensdag 13 september 2017 om 09:31
EDIT: gezien het verloop van het hele verhaal en de huidige situatie reflecteert de OP niet wat er op dit moment aan de hand is
Goedemorgen,
ik ben al een lange tijd meelezer maar nu dus toch een eigen topic, wat ik daarmee wil, geen idee, beetje reflectie.
De situatie: Mijn man en ik zijn inmiddels 10 jaar getrouwd, eigenlijk geen noemenswaardige problemen in ons huwelijk. Op seksueel gebied ging ook alles goed, we hadden regelmatig seks en die vonden we allebei prettig.
gisteren avond echter was het anders. Mijn man is normaal wel enigszins de dominantere partij op seksueel gebied, maar gisteren was hij opens heel erg dominant. Ik ben zelf niet preuts en durf best iets uit te proberen maar dit was anders. Ik vind het moeilijk om het duidelijk uit te leggen maar ik doe een poging. Wat hij wilde (en ook deed) was gewoon ontzettend hard, het is wellicht belangrijk om erbij te vermelden dat mijn man en ik een vrij groot lengte en gewichtsverschil hebben. Ik ben klein en tenger, mijn man is lang en doet aan kracht sport (om dat concreet te maken: ik weeg 61 kilo, hij 110) .
Ik was op dat moment zelf eigenlijk bang voor hem. Het was qua handelingen niet anders dan dat we normaal doen maar dan nog voelde het anders. Normaal pijp ik ook, maar grijpt hij me niet hard aan mijn hoofd vast en duwt hij zijn penis niet hard in mijn keel, normaal doen we ook verschillende standjes, maar dan draait hij me om en zwiept me niet een soort van over het bed heen. Normaal gaat hij ook nooit met zo ontzettend veel kracht bij mij naar binnen. Het was echt ontzettend hard.
Laten we zeggen dat ik het fysiek nogal een uitdaging vond, en het echt lastig vond om het fysiek bij te benen. Op een bepaald punt 'vloog' ik praktisch naar voren (hij zat achter mij, op zijn hondjes) en moest hij me dus echt met zijn armen klem zetten om ervoor te zorgen dat ik niet naar voren vloog. Ben dus ook helemaal blauw (maar ik wordt snel blauw) en het deed ook echt pijn. Niet zozeer de seks zelf, want ik had in eerste instantie wel zin, maar alles wat erom heen kwam.
Waar het nu op neerkomt, ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik heb op geen enkel moment 'nee' gezegd, ik ben dus gewoon erin meegegaan zonder protest, waarom ik dat deed, geen idee, ik weet het echt niet. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ach je mag best eens wat uit proberen, en misschien vind hij het soms op die manier wel lekker. Voor mij was het fysiek moeilijk en vond ik het op sommige punten ook pijn doen, hij is groot en ik kon op een gegeven moment geen kant meer op, hij had me letterlijk klem gezet. Daarnaast was ik ook echt bang voor hem en dat vind ik geen fijn gevoel, dat heb ik nooit bij hem gehad.
We hebben het er niet over gehad (hij viel in slaap) en vanochtend ging hij eerder werken dan ik. Ik kreeg wel nog een heel gewoon appje, dus volgens mij heeft hij oprecht niet in de gaten dat ik me hier een beetje ongemakkelijk bij voel.
Nogmaals, ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar wat reflectie zou leuk zijn.
Goedemorgen,
ik ben al een lange tijd meelezer maar nu dus toch een eigen topic, wat ik daarmee wil, geen idee, beetje reflectie.
De situatie: Mijn man en ik zijn inmiddels 10 jaar getrouwd, eigenlijk geen noemenswaardige problemen in ons huwelijk. Op seksueel gebied ging ook alles goed, we hadden regelmatig seks en die vonden we allebei prettig.
gisteren avond echter was het anders. Mijn man is normaal wel enigszins de dominantere partij op seksueel gebied, maar gisteren was hij opens heel erg dominant. Ik ben zelf niet preuts en durf best iets uit te proberen maar dit was anders. Ik vind het moeilijk om het duidelijk uit te leggen maar ik doe een poging. Wat hij wilde (en ook deed) was gewoon ontzettend hard, het is wellicht belangrijk om erbij te vermelden dat mijn man en ik een vrij groot lengte en gewichtsverschil hebben. Ik ben klein en tenger, mijn man is lang en doet aan kracht sport (om dat concreet te maken: ik weeg 61 kilo, hij 110) .
Ik was op dat moment zelf eigenlijk bang voor hem. Het was qua handelingen niet anders dan dat we normaal doen maar dan nog voelde het anders. Normaal pijp ik ook, maar grijpt hij me niet hard aan mijn hoofd vast en duwt hij zijn penis niet hard in mijn keel, normaal doen we ook verschillende standjes, maar dan draait hij me om en zwiept me niet een soort van over het bed heen. Normaal gaat hij ook nooit met zo ontzettend veel kracht bij mij naar binnen. Het was echt ontzettend hard.
Laten we zeggen dat ik het fysiek nogal een uitdaging vond, en het echt lastig vond om het fysiek bij te benen. Op een bepaald punt 'vloog' ik praktisch naar voren (hij zat achter mij, op zijn hondjes) en moest hij me dus echt met zijn armen klem zetten om ervoor te zorgen dat ik niet naar voren vloog. Ben dus ook helemaal blauw (maar ik wordt snel blauw) en het deed ook echt pijn. Niet zozeer de seks zelf, want ik had in eerste instantie wel zin, maar alles wat erom heen kwam.
Waar het nu op neerkomt, ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik heb op geen enkel moment 'nee' gezegd, ik ben dus gewoon erin meegegaan zonder protest, waarom ik dat deed, geen idee, ik weet het echt niet. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ach je mag best eens wat uit proberen, en misschien vind hij het soms op die manier wel lekker. Voor mij was het fysiek moeilijk en vond ik het op sommige punten ook pijn doen, hij is groot en ik kon op een gegeven moment geen kant meer op, hij had me letterlijk klem gezet. Daarnaast was ik ook echt bang voor hem en dat vind ik geen fijn gevoel, dat heb ik nooit bij hem gehad.
We hebben het er niet over gehad (hij viel in slaap) en vanochtend ging hij eerder werken dan ik. Ik kreeg wel nog een heel gewoon appje, dus volgens mij heeft hij oprecht niet in de gaten dat ik me hier een beetje ongemakkelijk bij voel.
Nogmaals, ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar wat reflectie zou leuk zijn.
isabelles wijzigde dit bericht op 11-10-2017 09:01
2.19% gewijzigd
vrijdag 17 november 2017 om 15:41
vrijdag 17 november 2017 om 17:29
Jaw: dat zei ze zelf al in haar brief, min of meer. Dus ik hoef dat alleen te bevestigen. Vind het echt fijn hoe begripvol ze naar mij is.
Doreia: zou ik graag doen, want ik vind het een prachtig vergelijk maar mijn schoonmoeder is niet van de metaforen. Ik zie het zo gebeuren dat ze dan denkt dat ik geen geld heb voor nieuwe schoenen.
Antoon: altijd respectvol naar zijn moeder geweest en in al die jaren buiten die ene keer ook naar mij. Zijn moeder valt echt niets te verwijten en dat meen ik echt, fantastische vrouw. Dat was ik ook van plan op het kaartje te zetten.
Doreia: zou ik graag doen, want ik vind het een prachtig vergelijk maar mijn schoonmoeder is niet van de metaforen. Ik zie het zo gebeuren dat ze dan denkt dat ik geen geld heb voor nieuwe schoenen.
Antoon: altijd respectvol naar zijn moeder geweest en in al die jaren buiten die ene keer ook naar mij. Zijn moeder valt echt niets te verwijten en dat meen ik echt, fantastische vrouw. Dat was ik ook van plan op het kaartje te zetten.
vrijdag 17 november 2017 om 18:05
Heb altijd meegelezen, leef enorm met je mee en ik vind je echt een super sterke en wijze vrouw!
En wat ongelooflijk lief en attent van je schoonmoeder. Een kaartje terug is een ontzettend goed idee.
Mbt EMDR, ik heb soortgelijke ervaring gehad. Het heeft mij super goed geholpen, ik was juist helemaal kapot na een sessie. Doodmoe. Iedereen verwerkt het weer anders.
Heel veel sterkte verder!
En wat ongelooflijk lief en attent van je schoonmoeder. Een kaartje terug is een ontzettend goed idee.
Mbt EMDR, ik heb soortgelijke ervaring gehad. Het heeft mij super goed geholpen, ik was juist helemaal kapot na een sessie. Doodmoe. Iedereen verwerkt het weer anders.
Heel veel sterkte verder!
maandag 20 november 2017 om 11:17
Potverdrie.....en dit laat niet zien hoe boos ik ben (maar zal me inhouden). Krijg ik dan nooit effe een beetje rust.....
sorry dames (en de enkele heer) maar ik moet effe van me afschrijven
Ik lig vannacht rustig te slapen probeert hoor ik gerommel aan de achterdeur. Ik kijk uit het raam en zie daar 2 (of 3) mensen in mijn tuin staan. Probeerden dus in te breken.
Ik schrok me echt suf. Ben meteen gaan gillen, 112 gebeld, politie zou er onmiddelijk aankomen. In elk geval, in de tussentijd hoor ik glas breken (glas van achterdeur in geslagen) dus ben ik als een gek naar beneden gerend en door de voordeur het huis uit gegaan.
De buurman was al wakker geworden van mijn gegil, dus die heeft mij binnengelaten, stond daar echt te rillen op mijn benen. Toen de politie kwam (en dat was best snel ook al voelde dat een eeuwigheid) waren de inbrekers al weg. Ze zijn feitelijk niet binnen geweest maar zijn waarschijnlijk op de vlucht geslagen door mijn geschreeuw.
Goed, ik zit daar dus in badjas bij de buurman op de bank met de politie (no way dat ik zelf mijn eigen huis inging totdat de politie dat eerst gedaan had). Dus ik mijn man maar gebeld.Buurman snapte er niets van: "jullie gingen toch scheiden...?". dus manlief midden in de nacht ook maar naar die buurman, zitten we daar met z'n allen....
Om de buurman ook nog even wat slaap te gunnen zijn we dus maar met z'n allen (man, politie, ik) naar ons huis gegaan. Zit ik daar, politie begreep er niets van, man woont ergens anders maar wordt meteen gebeld, doet ook of hij thuis is, maakt koffie voor de politie.
Uiteindelijk is de politie weggegaan want die konden natuurlijk ook weinig meer doen, er was immers niets gestolen en de inbrekers waren al weg. En toen trok ik het effe echt niet meer, ben normal echt geen hysterisch type (vind ik zelf) maar ik zag het echt even niet meer zitten. Volgens mij heb ik al niet meer zo hard gehuild sinds ik een kind was.
Man wist natuurlijk helemaal niet meer wat hij moest doen, ik zit daar te huilen, hij staat daar met de koffiekopjes van de politie, probeert mij te kalmeren dat de inbrekers al weg waren, en ik ging alleen maar harder huilen. Mijn man is nooit erg goed geweest met huilende mensen maar nu was het natuurlijk helemaal dramatisch. Volgens mij dacht hij er echt niet bij na maar hij pakte me vast (als in: probeerde me te troosten) en het was heel gek, maar ik vond het fijn. Ik was blij dat hij er was, en ik vond het fijn dat hij me aanraakte, hij is tot vanochtend hier geweest (niet geslapen).
Geen idee wat ik hier nu mee moet, praktische dingen ben ik aan het regelen (psych ingelicht, raam wordt vanmiddag gemaakt, deur wordt gerepareerd). Maar hoe nu verder? Ik snap mezelf niet, ik begrijp niet waarom ik zo hysterisch reageerde, natuurlijk, inbrekers zijn eng, maar ook weer geen reden om meteen te doen of er een apocalypse ontstaat. Ik weet ook niet waarom ik het opeens wel fijn vond dat hij bij me was. Ik wil ook niet bang zijn in mijn eigen huis (volgens de politie komen inbrekers na een mislukte inbraak meestal niet terug maar dan nog) maar ik wil ook niet dat mijn man weer hier komt slapen, want ik wil me houden aan de oorspronkelijk gemaakte afspraak.
Man snapt er ook niets meer van, is ook in de war, begrijpt niet waarom ik nu wel een knuffel wilde, is bang dat hij het fout gedaan heeft, dat hij met die knuffel over een grens gegaan is, want de afspraak was geen lichamelijk contact.
Wat een chaos weer. Ik bedoel, ik kom er wel, maar dit werkt even niet mee.
Sorry voor het van me afschrijven, is wel behoorlijk lange ego post geworden....
sorry dames (en de enkele heer) maar ik moet effe van me afschrijven
Ik lig vannacht rustig te slapen probeert hoor ik gerommel aan de achterdeur. Ik kijk uit het raam en zie daar 2 (of 3) mensen in mijn tuin staan. Probeerden dus in te breken.
Ik schrok me echt suf. Ben meteen gaan gillen, 112 gebeld, politie zou er onmiddelijk aankomen. In elk geval, in de tussentijd hoor ik glas breken (glas van achterdeur in geslagen) dus ben ik als een gek naar beneden gerend en door de voordeur het huis uit gegaan.
De buurman was al wakker geworden van mijn gegil, dus die heeft mij binnengelaten, stond daar echt te rillen op mijn benen. Toen de politie kwam (en dat was best snel ook al voelde dat een eeuwigheid) waren de inbrekers al weg. Ze zijn feitelijk niet binnen geweest maar zijn waarschijnlijk op de vlucht geslagen door mijn geschreeuw.
Goed, ik zit daar dus in badjas bij de buurman op de bank met de politie (no way dat ik zelf mijn eigen huis inging totdat de politie dat eerst gedaan had). Dus ik mijn man maar gebeld.Buurman snapte er niets van: "jullie gingen toch scheiden...?". dus manlief midden in de nacht ook maar naar die buurman, zitten we daar met z'n allen....
Om de buurman ook nog even wat slaap te gunnen zijn we dus maar met z'n allen (man, politie, ik) naar ons huis gegaan. Zit ik daar, politie begreep er niets van, man woont ergens anders maar wordt meteen gebeld, doet ook of hij thuis is, maakt koffie voor de politie.
Uiteindelijk is de politie weggegaan want die konden natuurlijk ook weinig meer doen, er was immers niets gestolen en de inbrekers waren al weg. En toen trok ik het effe echt niet meer, ben normal echt geen hysterisch type (vind ik zelf) maar ik zag het echt even niet meer zitten. Volgens mij heb ik al niet meer zo hard gehuild sinds ik een kind was.
Man wist natuurlijk helemaal niet meer wat hij moest doen, ik zit daar te huilen, hij staat daar met de koffiekopjes van de politie, probeert mij te kalmeren dat de inbrekers al weg waren, en ik ging alleen maar harder huilen. Mijn man is nooit erg goed geweest met huilende mensen maar nu was het natuurlijk helemaal dramatisch. Volgens mij dacht hij er echt niet bij na maar hij pakte me vast (als in: probeerde me te troosten) en het was heel gek, maar ik vond het fijn. Ik was blij dat hij er was, en ik vond het fijn dat hij me aanraakte, hij is tot vanochtend hier geweest (niet geslapen).
Geen idee wat ik hier nu mee moet, praktische dingen ben ik aan het regelen (psych ingelicht, raam wordt vanmiddag gemaakt, deur wordt gerepareerd). Maar hoe nu verder? Ik snap mezelf niet, ik begrijp niet waarom ik zo hysterisch reageerde, natuurlijk, inbrekers zijn eng, maar ook weer geen reden om meteen te doen of er een apocalypse ontstaat. Ik weet ook niet waarom ik het opeens wel fijn vond dat hij bij me was. Ik wil ook niet bang zijn in mijn eigen huis (volgens de politie komen inbrekers na een mislukte inbraak meestal niet terug maar dan nog) maar ik wil ook niet dat mijn man weer hier komt slapen, want ik wil me houden aan de oorspronkelijk gemaakte afspraak.
Man snapt er ook niets meer van, is ook in de war, begrijpt niet waarom ik nu wel een knuffel wilde, is bang dat hij het fout gedaan heeft, dat hij met die knuffel over een grens gegaan is, want de afspraak was geen lichamelijk contact.
Wat een chaos weer. Ik bedoel, ik kom er wel, maar dit werkt even niet mee.
Sorry voor het van me afschrijven, is wel behoorlijk lange ego post geworden....
maandag 20 november 2017 om 11:27
Oh meid! Wat eng!
Wat een klootzakken om iemands persoonlijke ruimte en veiligheid zo te schenden!
Ik vind het niet gek dat je hysterisch werd! Verdomme, ben je net lekker bezig om je eigenlijk (verbroken) veiligheid te herstellen, komt dit er overheen!!
En wat fijn dat je een knuffel kreeg, en goed ontving, van je man. Ik snap het wel waarom het nu wel goed voelde. Tenminste, als ik een beetje amateuristische psychologie erop loslaat: nu troostte hij jou, en was hij jouw beschermer van de buitenwereld.
Voorheen was hij de oorzaak van de angst en het verdriet, in die situatie. Maar in deze situatie was hij juist de 'veilige'.
hmm, het lukt me niet goed om het te omschrijven zoals ik het in mijn hoofd heb.
hopelijk neem je het niet verkeerd op.
Wat een 'geluk' bij een ongeluk dat je al met de psych bezig bent een trauma te verwerken. Dan kan dit (want dit is traumatisch, een inbraak) aan 1 stuk 'erbij'.
Bij de bouwmarkt heb je een simpel alarmsysteem te koop: een deur alarm. 1 ding op de deurpost, 1 ding op de deur. Als de deur dan opengaat, gaat er een alarm af. Zou je dat een stukje veiligheid geven?
Ah shit....dit vind ik echt ontzettend klote voor je
Dikke knuffel.
Wat een klootzakken om iemands persoonlijke ruimte en veiligheid zo te schenden!
Ik vind het niet gek dat je hysterisch werd! Verdomme, ben je net lekker bezig om je eigenlijk (verbroken) veiligheid te herstellen, komt dit er overheen!!
En wat fijn dat je een knuffel kreeg, en goed ontving, van je man. Ik snap het wel waarom het nu wel goed voelde. Tenminste, als ik een beetje amateuristische psychologie erop loslaat: nu troostte hij jou, en was hij jouw beschermer van de buitenwereld.
Voorheen was hij de oorzaak van de angst en het verdriet, in die situatie. Maar in deze situatie was hij juist de 'veilige'.
hmm, het lukt me niet goed om het te omschrijven zoals ik het in mijn hoofd heb.
hopelijk neem je het niet verkeerd op.
Wat een 'geluk' bij een ongeluk dat je al met de psych bezig bent een trauma te verwerken. Dan kan dit (want dit is traumatisch, een inbraak) aan 1 stuk 'erbij'.
Bij de bouwmarkt heb je een simpel alarmsysteem te koop: een deur alarm. 1 ding op de deurpost, 1 ding op de deur. Als de deur dan opengaat, gaat er een alarm af. Zou je dat een stukje veiligheid geven?
Ah shit....dit vind ik echt ontzettend klote voor je
Dikke knuffel.
maandag 20 november 2017 om 11:34
sarkast, dank je!
Je omschrijft het goed, zo voelde het precies, ik voelde me veilig en weet dus niet hoe ik daar nu mee om moet gaan, ik had gedacht dat we dingen langzaam zouden opbouwen in relatie therapie in de toekomst, niet dat ik nu al een uur tegen hem aan ging liggen huilen.
Man is inmiddels naar een of andere bouwmarkt, want hij wil niet dat ik zonder alarm alleen in het huis zit. Dat is een soort van zijn oplossing met omgaan met zijn verwarring, hij zei meteen vanochtend: we gaan nu een alarm installeren. Of ik me daar veiliger door voel: geen idee, hij blijkbaar wel. Ook geen idee wat hij gaat kopen, zal wel een of ander slim systeem zijn.
Dat met die psych zei ik ook al, ik had vanochtend de psych gemaild wat er gebeurd was en hij belde daarna, ik grapte nog dat het allemaal best efficient was zo, twee traumas voor de prijs van een bij de emdr. Maar leuk is het niet.
Je omschrijft het goed, zo voelde het precies, ik voelde me veilig en weet dus niet hoe ik daar nu mee om moet gaan, ik had gedacht dat we dingen langzaam zouden opbouwen in relatie therapie in de toekomst, niet dat ik nu al een uur tegen hem aan ging liggen huilen.
Man is inmiddels naar een of andere bouwmarkt, want hij wil niet dat ik zonder alarm alleen in het huis zit. Dat is een soort van zijn oplossing met omgaan met zijn verwarring, hij zei meteen vanochtend: we gaan nu een alarm installeren. Of ik me daar veiliger door voel: geen idee, hij blijkbaar wel. Ook geen idee wat hij gaat kopen, zal wel een of ander slim systeem zijn.
Dat met die psych zei ik ook al, ik had vanochtend de psych gemaild wat er gebeurd was en hij belde daarna, ik grapte nog dat het allemaal best efficient was zo, twee traumas voor de prijs van een bij de emdr. Maar leuk is het niet.
maandag 20 november 2017 om 11:36
Jezus Isabelle wat een verhaal dit. Ik vind juist dat je super goed hebt gereageerd!! Je hebt geluid gemaakt, je hebt 112 gebeld en je hebt jezelf in veiligheid gebracht. Lijkt mij dat je alles fantastisch hebt gedaan.
En dat je vervolgens een beetje over de rooie was is denk ik heel normaal, je probeert je gevoel van persoonlijke veiligheid terug te krijgen en dan gebeurt er dit....
Wat betreft de knuffel: niet teveel over nadenken! Het voelde op dat moment goed voor je, dus was het goed. Regels zijn goed, maar zijn ingesteld om jou te beschermen. En nu had je die knuffel nodig, dus is het ook goed.
Kan je vandaag wel een beetje ontspannen? En kan je je verhaal een beetje kwijt bij de psych? Hoop dat je je snel wel weer fijn voelt in je huis!
En dat je vervolgens een beetje over de rooie was is denk ik heel normaal, je probeert je gevoel van persoonlijke veiligheid terug te krijgen en dan gebeurt er dit....
Wat betreft de knuffel: niet teveel over nadenken! Het voelde op dat moment goed voor je, dus was het goed. Regels zijn goed, maar zijn ingesteld om jou te beschermen. En nu had je die knuffel nodig, dus is het ook goed.
Kan je vandaag wel een beetje ontspannen? En kan je je verhaal een beetje kwijt bij de psych? Hoop dat je je snel wel weer fijn voelt in je huis!
maandag 20 november 2017 om 11:40
nou, ontspannen is nog even niet aan het lukken, heb me echt heel erg verschrokken. Maar het komt natuurlijk wel goed uiteindelijk.
Is misschien ook wel zo wat je zegt met die knuffel (en het was wel behoorlijk lange knuffel), op dat moment was het fijn, hij vond het ook fijn. Ik had alleen niet gedacht dat ik het fijn zou vinden.
Woensdag pas naar de psych, hij vroeg of ik eerder wilde komen maar dat hoeft van mij eigenlijk niet, ik ben nu gewoon geschrokken. Ik had wel nog gevraagd (want daar was ik bang voor) of ik nou een soort van helemaal opnieuw moest beginnen. Maar hij zei dat dat niet zo was, effect wat al geboekt is, blijft. Alleen even korte terugslag, dus dat is wel fijn.
Is misschien ook wel zo wat je zegt met die knuffel (en het was wel behoorlijk lange knuffel), op dat moment was het fijn, hij vond het ook fijn. Ik had alleen niet gedacht dat ik het fijn zou vinden.
Woensdag pas naar de psych, hij vroeg of ik eerder wilde komen maar dat hoeft van mij eigenlijk niet, ik ben nu gewoon geschrokken. Ik had wel nog gevraagd (want daar was ik bang voor) of ik nou een soort van helemaal opnieuw moest beginnen. Maar hij zei dat dat niet zo was, effect wat al geboekt is, blijft. Alleen even korte terugslag, dus dat is wel fijn.
maandag 20 november 2017 om 11:41
He, wat ongelooflijk rot. Stelletje droeftoeters.
Wel fijn dat je, wel steun aan je man hebt. Dat je nu toch wel even veilig bij hem voelde.
Dat zegt niet dat je nu maar over alles heen moet stappen en dat je eerdere gevoel overdreven was. Meer dat jullie toch een kans maken.
Ik hoop dat dit je herstel niet in de weg zit.
Wel fijn dat je, wel steun aan je man hebt. Dat je nu toch wel even veilig bij hem voelde.
Dat zegt niet dat je nu maar over alles heen moet stappen en dat je eerdere gevoel overdreven was. Meer dat jullie toch een kans maken.
Ik hoop dat dit je herstel niet in de weg zit.
maandag 20 november 2017 om 11:42
Precies wat ik ook dacht.
Je was opnieuw niet veilig.
Dit keer kon je vechten, want dat is wat je deed met schreeuwen, bellen en wegwezen. Handelen!
Snap meteen dat je ook terug grijpt op je man. Volkomen logisch.
Hoe verschrikkelijk is dit zeg, inbrekers in je huis! Een normaal mens zonder traject heeft hieraan voldoende om hulp te zoeken!
Ondanks alles is je zelfbeschikking niet verloren. Een groot goed. Sterkte. Wat een nare ervaring!
Je was opnieuw niet veilig.
Dit keer kon je vechten, want dat is wat je deed met schreeuwen, bellen en wegwezen. Handelen!
Snap meteen dat je ook terug grijpt op je man. Volkomen logisch.
Hoe verschrikkelijk is dit zeg, inbrekers in je huis! Een normaal mens zonder traject heeft hieraan voldoende om hulp te zoeken!
Ondanks alles is je zelfbeschikking niet verloren. Een groot goed. Sterkte. Wat een nare ervaring!
maandag 20 november 2017 om 11:45
maandag 20 november 2017 om 11:51
Wat 'fijn' dat je nu op een onbewuste manier hebt ondervonden dat je veiligheid en vertrouwdheid nog steeds in jouw man vindt!
Het zal verwarrend zijn, omdat je hoofd nog in de weg staat op bepaalde zaken, maar de onbewuste angst die jouw lijf had voor je man is (nu in ieder geval even) omgeslagen naar (on?)bewuste veiligheid zoeken bij je man.
Het zit er (nog) in.....dat bedoel ik te zeggen.
Het zal verwarrend zijn, omdat je hoofd nog in de weg staat op bepaalde zaken, maar de onbewuste angst die jouw lijf had voor je man is (nu in ieder geval even) omgeslagen naar (on?)bewuste veiligheid zoeken bij je man.
Het zit er (nog) in.....dat bedoel ik te zeggen.
maandag 20 november 2017 om 12:03
Hoe raar dit misschien ook klinkt, maar dit laat wel zien dat er een positieve ontwikkeling gaande is in de situatie tussen jou en jouw man. Niet alleen dat bij gevaar, jij effectief weet te handelen. Maar ook dat er daarna een hoop opgekropte emoties en stress uit komt waarbij jij ook nog eens in staat bent om jouw man te accepteren als een veilige haven.
Natuurlijk kan dat verwarrend zijn voor hem, maar ook naar hem kan jij aangeven dat jouw gevoelens qua veiligheid en geborgenheid op dat moment richting hem er gewoon waren. Dat het verwerken natuurlijk nog steeds bezig is en nog tijd nodig zal hebben, maar dat daar, op dat moment, het goed voelde tussen jullie.
Natuurlijk kan dat verwarrend zijn voor hem, maar ook naar hem kan jij aangeven dat jouw gevoelens qua veiligheid en geborgenheid op dat moment richting hem er gewoon waren. Dat het verwerken natuurlijk nog steeds bezig is en nog tijd nodig zal hebben, maar dat daar, op dat moment, het goed voelde tussen jullie.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
maandag 20 november 2017 om 12:14
Op een verknipte manier lijkt het inderdaad juist goed te zijn dat dit gebeurde (wat kan het leven toch raar lopen soms), want het laat zien dat je die geborgenheid nog steeds kunt vinden bij je man. Wanneer je daaraan toe bent.
Ik zou zeggen, ga gewoon door met hoe je nu bezig bent en dan gaat het volgens mij helemaal goedkomen.
Ik zou zeggen, ga gewoon door met hoe je nu bezig bent en dan gaat het volgens mij helemaal goedkomen.
maandag 20 november 2017 om 13:09
dank allen, het is inderdaad misschien goed om naar het positieve te kijken (ik ben nog even op het punt van absolute verwarring) want het is wel waar wat jullie stellen, er kwam even drie maanden ellende in een keer uit zeg maar, en ik vond het echt fijn dat hij er was.
We hebben het er net even over gehad (man is alarm aan het installeren, hij snapt hoe dat moet) en hij vond het dus ook super fijn, was ook heel blij dat ik dat ook zo voelde. Hij zei ook dat het (naast het feit dat inbrekers gewoon echt heel shit zijn) misschien ook wel beter was zo, omdat het natuurlijk verliep en niet geforceerd. Hij heeft daar eigenlijk ook wel een punt.
Ik ga even een uurtje slapen, want dat heb ik afgelopen nacht dus niet gedaan, ben opeens doodmoe. (eigenlijk ben ik dus door man naar bed gestuurd, maar goed, lief dat hij zich zo'n zorgen om me maakt, is niet nodig, maar wel lief)
We hebben het er net even over gehad (man is alarm aan het installeren, hij snapt hoe dat moet) en hij vond het dus ook super fijn, was ook heel blij dat ik dat ook zo voelde. Hij zei ook dat het (naast het feit dat inbrekers gewoon echt heel shit zijn) misschien ook wel beter was zo, omdat het natuurlijk verliep en niet geforceerd. Hij heeft daar eigenlijk ook wel een punt.
Ik ga even een uurtje slapen, want dat heb ik afgelopen nacht dus niet gedaan, ben opeens doodmoe. (eigenlijk ben ik dus door man naar bed gestuurd, maar goed, lief dat hij zich zo'n zorgen om me maakt, is niet nodig, maar wel lief)
maandag 20 november 2017 om 13:51
Isabelles, wat een pech, dat ze nou net bij jou moesten zijn. Een berg stress die dan weer losgetrokken wordt, natuurlijk. Wéér onveilig zijn. Stress op trauma, ik kan er over meepraten, erg ellendig.
Gelukkig kon je goed reageren, en heeft dit zo te lezen iets teruggebracht van de vertrouwdheid tussen jou en je man.
Wat Jaw zo goed verwoordt, dus.
Leg het voor aan je psycholoog, en probeer voorzichtig om te gaan met het nieuwe kleine kiempje dat nu groeit tussen je man en jou
Gelukkig kon je goed reageren, en heeft dit zo te lezen iets teruggebracht van de vertrouwdheid tussen jou en je man.
Wat Jaw zo goed verwoordt, dus.
Leg het voor aan je psycholoog, en probeer voorzichtig om te gaan met het nieuwe kleine kiempje dat nu groeit tussen je man en jou
nounou
maandag 20 november 2017 om 14:41
Tsjonge jonge zeg, dat dit nou juist jou moet overkomen. Je krijgt het wel op je bordje momenteel zeg 
Het enige positieve is wel dat je nu een knuffel hebt gekregen van je man en dat het fijn voelde. Dat is natuurlijk echt heel positief, dat je lichaam er niet afwijzend op reageerde. Ik hoop voor jullie dat dit 'per ongeluk' lichamelijk contact ertoe leidt dat de 'druk' er vanaf is. Want ik kan me zo voorstellen dat het anders heel erg beladen blijft en ook een echte hobbel waar je overheen moet. Dat het nu (soort van) spontaan is gebeurt maakt het misschien makkelijker in de toekomst.
(Sorry als dit als een soort raaskallen overkomt, ik vind het gewoon zo rot voor je wat er allemaal gebeurt en probeer je op mijn manier een hart onder de riem te steken)
Het enige positieve is wel dat je nu een knuffel hebt gekregen van je man en dat het fijn voelde. Dat is natuurlijk echt heel positief, dat je lichaam er niet afwijzend op reageerde. Ik hoop voor jullie dat dit 'per ongeluk' lichamelijk contact ertoe leidt dat de 'druk' er vanaf is. Want ik kan me zo voorstellen dat het anders heel erg beladen blijft en ook een echte hobbel waar je overheen moet. Dat het nu (soort van) spontaan is gebeurt maakt het misschien makkelijker in de toekomst.
(Sorry als dit als een soort raaskallen overkomt, ik vind het gewoon zo rot voor je wat er allemaal gebeurt en probeer je op mijn manier een hart onder de riem te steken)
maandag 20 november 2017 om 15:36
Irritant zeg!
Ik geloof niet dat ik zoveel heb toe te voegen aan de eerdere beschouwingen.
Lastig met al die verwarrende situaties waarbij je helmaal geen zin hebt om te verklaren hoe de vork nu in de steel zit. En dat je niet in een wat rustiger tempo kan aftasten of je weer tot elkaar kan komen.
Een felle buitenlamp ophangen met een bewegingsmelder wil inbrekers nog wel eens afschrikken.
Ik geloof niet dat ik zoveel heb toe te voegen aan de eerdere beschouwingen.
Lastig met al die verwarrende situaties waarbij je helmaal geen zin hebt om te verklaren hoe de vork nu in de steel zit. En dat je niet in een wat rustiger tempo kan aftasten of je weer tot elkaar kan komen.
Een felle buitenlamp ophangen met een bewegingsmelder wil inbrekers nog wel eens afschrikken.
maandag 20 november 2017 om 15:39
Je hebt inderdaad zeer adequaat gehandeld. Om wat hij gedaan heeft heb ik niet zo'n hoge pet op van je man. Vandaar dat ik ook niet van het beste in hem uitga en het door mijn hoofd schoot dat hij dit georkestreerd heeft om jou te 'breken'. Misschien vergezocht maar het zou hem wel kunnen lukken op deze manier.
maandag 20 november 2017 om 15:44
Wat een megagrote onzinAntoon69 schreef: ↑20-11-2017 15:39Je hebt inderdaad zeer adequaat gehandeld. Om wat hij gedaan heeft heb ik niet zo'n hoge pet op van je man. Vandaar dat ik ook niet van het beste in hem uitga en het door mijn hoofd schoot dat hij dit georkestreerd heeft om jou te 'breken'. Misschien vergezocht maar het zou hem wel kunnen lukken op deze manier.
maandag 20 november 2017 om 15:48
Zazamaenade en bumba: nee hoor geen geraaskal, ik hoop ook dat dat zo is (dus dat we over een hobbel heen zijn). Man is nu naar zijn psych (hij heeft op maandag afspraak) en ik ga woensdag. Even kijken wat daar uitkomt. We hebben voor nu afgesproken het er tot nadat ik bij de psych ben geweest niet meer over te hebben. Om gewoon even tot rust te komen
Kastella: alarmsysteem hangt (geen idee hoe het werkt, man heeft het geinstalleerd maar nog niet uitgelegd). Ziet er in elk geval heel fancy uit.
Antoon: het was eigenlijk niet eens in me opgekomen, kan het me ook echt niet voorstellen. Allereerst dat hij dat zou doen, en ten tweede was hij ook echt geschrokken. Nu begin ik me dus af te vragen of ik gewoon naief ben.....Ik kan me echt niet voorstellen dat hij dat zou doen.
Verder ben ik eigenlijk wel flink boos op de inbrekers: stelletje asos, dit doe je toch gewoon niet.
Kastella: alarmsysteem hangt (geen idee hoe het werkt, man heeft het geinstalleerd maar nog niet uitgelegd). Ziet er in elk geval heel fancy uit.
Antoon: het was eigenlijk niet eens in me opgekomen, kan het me ook echt niet voorstellen. Allereerst dat hij dat zou doen, en ten tweede was hij ook echt geschrokken. Nu begin ik me dus af te vragen of ik gewoon naief ben.....Ik kan me echt niet voorstellen dat hij dat zou doen.
Verder ben ik eigenlijk wel flink boos op de inbrekers: stelletje asos, dit doe je toch gewoon niet.
maandag 20 november 2017 om 15:50
Ik denk niet dat de man van TO zo ziek van geest is dat hij op zo'n idee zou komen, laat staan dat dan ook nog eens uit te voeren.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
