Seks
alle pijlers
is dit ok?
woensdag 13 september 2017 om 09:31
EDIT: gezien het verloop van het hele verhaal en de huidige situatie reflecteert de OP niet wat er op dit moment aan de hand is
Goedemorgen,
ik ben al een lange tijd meelezer maar nu dus toch een eigen topic, wat ik daarmee wil, geen idee, beetje reflectie.
De situatie: Mijn man en ik zijn inmiddels 10 jaar getrouwd, eigenlijk geen noemenswaardige problemen in ons huwelijk. Op seksueel gebied ging ook alles goed, we hadden regelmatig seks en die vonden we allebei prettig.
gisteren avond echter was het anders. Mijn man is normaal wel enigszins de dominantere partij op seksueel gebied, maar gisteren was hij opens heel erg dominant. Ik ben zelf niet preuts en durf best iets uit te proberen maar dit was anders. Ik vind het moeilijk om het duidelijk uit te leggen maar ik doe een poging. Wat hij wilde (en ook deed) was gewoon ontzettend hard, het is wellicht belangrijk om erbij te vermelden dat mijn man en ik een vrij groot lengte en gewichtsverschil hebben. Ik ben klein en tenger, mijn man is lang en doet aan kracht sport (om dat concreet te maken: ik weeg 61 kilo, hij 110) .
Ik was op dat moment zelf eigenlijk bang voor hem. Het was qua handelingen niet anders dan dat we normaal doen maar dan nog voelde het anders. Normaal pijp ik ook, maar grijpt hij me niet hard aan mijn hoofd vast en duwt hij zijn penis niet hard in mijn keel, normaal doen we ook verschillende standjes, maar dan draait hij me om en zwiept me niet een soort van over het bed heen. Normaal gaat hij ook nooit met zo ontzettend veel kracht bij mij naar binnen. Het was echt ontzettend hard.
Laten we zeggen dat ik het fysiek nogal een uitdaging vond, en het echt lastig vond om het fysiek bij te benen. Op een bepaald punt 'vloog' ik praktisch naar voren (hij zat achter mij, op zijn hondjes) en moest hij me dus echt met zijn armen klem zetten om ervoor te zorgen dat ik niet naar voren vloog. Ben dus ook helemaal blauw (maar ik wordt snel blauw) en het deed ook echt pijn. Niet zozeer de seks zelf, want ik had in eerste instantie wel zin, maar alles wat erom heen kwam.
Waar het nu op neerkomt, ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik heb op geen enkel moment 'nee' gezegd, ik ben dus gewoon erin meegegaan zonder protest, waarom ik dat deed, geen idee, ik weet het echt niet. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ach je mag best eens wat uit proberen, en misschien vind hij het soms op die manier wel lekker. Voor mij was het fysiek moeilijk en vond ik het op sommige punten ook pijn doen, hij is groot en ik kon op een gegeven moment geen kant meer op, hij had me letterlijk klem gezet. Daarnaast was ik ook echt bang voor hem en dat vind ik geen fijn gevoel, dat heb ik nooit bij hem gehad.
We hebben het er niet over gehad (hij viel in slaap) en vanochtend ging hij eerder werken dan ik. Ik kreeg wel nog een heel gewoon appje, dus volgens mij heeft hij oprecht niet in de gaten dat ik me hier een beetje ongemakkelijk bij voel.
Nogmaals, ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar wat reflectie zou leuk zijn.
Goedemorgen,
ik ben al een lange tijd meelezer maar nu dus toch een eigen topic, wat ik daarmee wil, geen idee, beetje reflectie.
De situatie: Mijn man en ik zijn inmiddels 10 jaar getrouwd, eigenlijk geen noemenswaardige problemen in ons huwelijk. Op seksueel gebied ging ook alles goed, we hadden regelmatig seks en die vonden we allebei prettig.
gisteren avond echter was het anders. Mijn man is normaal wel enigszins de dominantere partij op seksueel gebied, maar gisteren was hij opens heel erg dominant. Ik ben zelf niet preuts en durf best iets uit te proberen maar dit was anders. Ik vind het moeilijk om het duidelijk uit te leggen maar ik doe een poging. Wat hij wilde (en ook deed) was gewoon ontzettend hard, het is wellicht belangrijk om erbij te vermelden dat mijn man en ik een vrij groot lengte en gewichtsverschil hebben. Ik ben klein en tenger, mijn man is lang en doet aan kracht sport (om dat concreet te maken: ik weeg 61 kilo, hij 110) .
Ik was op dat moment zelf eigenlijk bang voor hem. Het was qua handelingen niet anders dan dat we normaal doen maar dan nog voelde het anders. Normaal pijp ik ook, maar grijpt hij me niet hard aan mijn hoofd vast en duwt hij zijn penis niet hard in mijn keel, normaal doen we ook verschillende standjes, maar dan draait hij me om en zwiept me niet een soort van over het bed heen. Normaal gaat hij ook nooit met zo ontzettend veel kracht bij mij naar binnen. Het was echt ontzettend hard.
Laten we zeggen dat ik het fysiek nogal een uitdaging vond, en het echt lastig vond om het fysiek bij te benen. Op een bepaald punt 'vloog' ik praktisch naar voren (hij zat achter mij, op zijn hondjes) en moest hij me dus echt met zijn armen klem zetten om ervoor te zorgen dat ik niet naar voren vloog. Ben dus ook helemaal blauw (maar ik wordt snel blauw) en het deed ook echt pijn. Niet zozeer de seks zelf, want ik had in eerste instantie wel zin, maar alles wat erom heen kwam.
Waar het nu op neerkomt, ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik heb op geen enkel moment 'nee' gezegd, ik ben dus gewoon erin meegegaan zonder protest, waarom ik dat deed, geen idee, ik weet het echt niet. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ach je mag best eens wat uit proberen, en misschien vind hij het soms op die manier wel lekker. Voor mij was het fysiek moeilijk en vond ik het op sommige punten ook pijn doen, hij is groot en ik kon op een gegeven moment geen kant meer op, hij had me letterlijk klem gezet. Daarnaast was ik ook echt bang voor hem en dat vind ik geen fijn gevoel, dat heb ik nooit bij hem gehad.
We hebben het er niet over gehad (hij viel in slaap) en vanochtend ging hij eerder werken dan ik. Ik kreeg wel nog een heel gewoon appje, dus volgens mij heeft hij oprecht niet in de gaten dat ik me hier een beetje ongemakkelijk bij voel.
Nogmaals, ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar wat reflectie zou leuk zijn.
isabelles wijzigde dit bericht op 11-10-2017 09:01
2.19% gewijzigd
zondag 8 september 2019 om 14:41
En de reden dat het rustig is, is omdat het vakantie was? Of omdat er even 'niets' gebeurd waardoor hij weer uit zijn hol 'moet' komen omdat zaken niet gaan zoals hij wil?
Ik hoop echt dat je een hele goede psycholoog hebt. Maar ook belangrijk is: je gaat nu met andere ogen opnieuw naar je relatie kijken. En zal daarin nog wat eye openers en schokken te verwerken krijgen als je opnieuw naar situaties kijkt. Met de kennis van nu. Al met al, als je ex je nu fysiek wel met rust laat, ben je geestelijk nog lang niet van hem af
Wat erg vind ik dit toch voor je.
Ik hoop echt dat je een hele goede psycholoog hebt. Maar ook belangrijk is: je gaat nu met andere ogen opnieuw naar je relatie kijken. En zal daarin nog wat eye openers en schokken te verwerken krijgen als je opnieuw naar situaties kijkt. Met de kennis van nu. Al met al, als je ex je nu fysiek wel met rust laat, ben je geestelijk nog lang niet van hem af
Wat erg vind ik dit toch voor je.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zondag 8 september 2019 om 14:44
het is rustig omdat hij zijn zin krijgt: geen nieuwe partner en geen aangifte. Hij is toen alleen maar langsgekomen naar mijn idee om dat even duidelijk te maken. Hij weet dat ik bang voor hem ben, dus ik denk dat hij ook wel gelooft dat ik dat nu niet zal doen.Doreia* schreef: ↑08-09-2019 14:41En de reden dat het rustig is, is omdat het vakantie was? Of omdat er even 'niets' gebeurd waardoor hij weer uit zijn hol 'moet' komen omdat zaken niet gaan zoals hij wil?
Ik hoop echt dat je een hele goede psycholoog hebt. Maar ook belangrijk is: je gaat nu met andere ogen opnieuw naar je relatie kijken. En zal daarin nog wat eye openers en schokken te verwerken krijgen als je opnieuw naar situaties kijkt. Met de kennis van nu. Al met al, als je ex je nu fysiek wel met rust laat, ben je geestelijk nog lang niet van hem af
zondag 8 september 2019 om 14:57
Wauw, ik ken je topic vanaf dag 1 en wat een wending heeft jouw verhaal genomen. Ik vind het verschrikkelijk voor je dat je zo in angst moet leven. Want dat is gewoonweg geen leven, maar overleven. De vraag is wanneer gebeurt er wat, voordat hij weer aan je deur staat. ik zou toch pepperspray of iets dergelijks de hand houden. Ik had in het begin van je topic bijna met hem te doen, maar hij is gewoon ziek in zíjn hoofd. Je bent zijn eigendom niét
zondag 8 september 2019 om 15:48
Al die tijd ben ik een stille meelezer geweest maar nu laat ik toch even van me horen om je een hart onder de riem te steken. Wat een nare wending heeft dit verhaal genomen, ik heb met open mond de updates vanaf mei tot nu gelezen en ben sprakeloos. Jouw ex heeft écht meerdere steekjes los, wat een enge vent. Ik vind het verschrikkelijk om te lezen dat je zo in angst leeft en het leven op dit moment niet kunt oppakken zoals je gehoopt had. Gelukkig heb je goede begeleiding, ik hoop dan ook dat het gauw iets beter met je gaat en bovenal dat ex je met rust laat.
zondag 8 september 2019 om 15:52
Toch even een ander geluid.
Isabelles, wil je echt de rest van je leven door hem laten bepalen?
In feite bescherm je hem tegen de consequenties van zijn daden, dat is toch te gek voor woorden.
Misschien kom je weer iemand tegen op wie je verliefd wordt, met wie het erg fijn is, maar dan zul je altijd blijven denken aan zijn dreigement.
Je leven lang.
Dat moet je toch niet willen?
Ik realiseer me dat ik jou en je situatie niet ken, en dat ik gemakkelijk praten heb als buitenstaanster.
Ga alsjeblieft goed aan de gang met een (andere?) therapeut, ga op vechtsport, doe iets om je waardigheid te herstellen want je wordt op deze manier voor de rest van je leven een angstige muis, en dat gaat niet zomaar meer weg.
Sterkte
Isabelles, wil je echt de rest van je leven door hem laten bepalen?
In feite bescherm je hem tegen de consequenties van zijn daden, dat is toch te gek voor woorden.
Misschien kom je weer iemand tegen op wie je verliefd wordt, met wie het erg fijn is, maar dan zul je altijd blijven denken aan zijn dreigement.
Je leven lang.
Dat moet je toch niet willen?
Ik realiseer me dat ik jou en je situatie niet ken, en dat ik gemakkelijk praten heb als buitenstaanster.
Ga alsjeblieft goed aan de gang met een (andere?) therapeut, ga op vechtsport, doe iets om je waardigheid te herstellen want je wordt op deze manier voor de rest van je leven een angstige muis, en dat gaat niet zomaar meer weg.
Sterkte
nounou
zondag 8 september 2019 om 16:03
dit is dus ook waar ik zo bang voor ben, ik kan dit niet voor altijd blijven doen, ik begrijp ook niet hoe ik het voor elkaar gekregen heb dat ik hier de verliezer ben. Maar ik wil ook niet blijven hangen in een slachtofferrol. Met de therapeut ben ik wel blij, want ik heb nu feitelijk meer last van mijn eigen angst dan van hem, hij heeft immers al 1.5 maand niets van zich laten horen.Zazamaenade schreef: ↑08-09-2019 15:52Toch even een ander geluid.
Isabelles, wil je echt de rest van je leven door hem laten bepalen?
In feite bescherm je hem tegen de consequenties van zijn daden, dat is toch te gek voor woorden.
Misschien kom je weer iemand tegen op wie je verliefd wordt, met wie het erg fijn is, maar dan zul je altijd blijven denken aan zijn dreigement.
Je leven lang.
Dat moet je toch niet willen?
Ik realiseer me dat ik jou en je situatie niet ken, en dat ik gemakkelijk praten heb als buitenstaanster.
Ga alsjeblieft goed aan de gang met een (andere?) therapeut, ga op vechtsport, doe iets om je waardigheid te herstellen want je wordt op deze manier voor de rest van je leven een angstige muis, en dat gaat niet zomaar meer weg.
Sterkte
Ik weet het eigenlijk ook gewoon niet meer, ik ben gewoon moe, ik luister maar naar al het advies wat ik krijg en iedereen (ik bedoel in het echte leven, niet hier op het forum) stelt dat even afwachten en nu geen aangifte doen het beste is. Politie zegt ook dat deescalatie nu de veiligste optie is.
Hij weet dit gewoon, hij weet dat ik hardstikke klem zit en dat hij eigenlijk gewoon alsnog alles bepaalt. Toen hij hier was kon ik geen kant uit, hij had me meteen zo vast dat ik nergens heen kon en het enige wat er nog was wat ik kon doen is aan hem vragen om me alsjeblieft niets te doen. Het gevoel van absolute machteloosheid op dat moment laat me gewoon niet los, je voelt je gewoon zo overgeleverd. En ik weet gewoon dat hij het met opzet deed, dat hij het deed om te laten zien dat hij het kan en dat ik er niets aan kan veranderen.
Op sommige momenten ben ik zo boos op hem, dat hij me dit aandoet, op andere momenten ben ik zo moe dat ik denk dat ik maar gewoon beter terug kan gaan naar hem want dan ben ik van deze stress af. Dan denk ik weer, ik doe gewoon aangifte, laat maar komen, dan doet ie maar wat hij wil. En dan denk ik weer na over wat hij dan gaat doen en dan durf ik dat ook weer niet meer.
Eigenlijk is het op dit moment gewoon een enorme puinhoop in mijn hoofd. Ik doe hier echt mijn best en meeste dagen kom ik ook gewoon wel door, maar leuk is het niet.
zondag 8 september 2019 om 16:23
isabelles schreef: ↑08-09-2019 16:03dit is dus ook waar ik zo bang voor ben, ik kan dit niet voor altijd blijven doen, ik begrijp ook niet hoe ik het voor elkaar gekregen heb dat ik hier de verliezer ben. Maar ik wil ook niet blijven hangen in een slachtofferrol. Met de therapeut ben ik wel blij, want ik heb nu feitelijk meer last van mijn eigen angst dan van hem, hij heeft immers al 1.5 maand niets van zich laten horen.
Ik weet het eigenlijk ook gewoon niet meer, ik ben gewoon moe, ik luister maar naar al het advies wat ik krijg en iedereen (ik bedoel in het echte leven, niet hier op het forum) stelt dat even afwachten en nu geen aangifte doen het beste is. Politie zegt ook dat deescalatie nu de veiligste optie is.
Hij weet dit gewoon, hij weet dat ik hardstikke klem zit en dat hij eigenlijk gewoon alsnog alles bepaalt. Toen hij hier was kon ik geen kant uit, hij had me meteen zo vast dat ik nergens heen kon en het enige wat er nog was wat ik kon doen is aan hem vragen om me alsjeblieft niets te doen. Het gevoel van absolute machteloosheid op dat moment laat me gewoon niet los, je voelt je gewoon zo overgeleverd. En ik weet gewoon dat hij het met opzet deed, dat hij het deed om te laten zien dat hij het kan en dat ik er niets aan kan veranderen.
Op sommige momenten ben ik zo boos op hem, dat hij me dit aandoet, op andere momenten ben ik zo moe dat ik denk dat ik maar gewoon beter terug kan gaan naar hem want dan ben ik van deze stress af. Dan denk ik weer, ik doe gewoon aangifte, laat maar komen, dan doet ie maar wat hij wil. En dan denk ik weer na over wat hij dan gaat doen en dan durf ik dat ook weer niet meer.
Eigenlijk is het op dit moment gewoon een enorme puinhoop in mijn hoofd. Ik doe hier echt mijn best en meeste dagen kom ik ook gewoon wel door, maar leuk is het niet.
Als ik jou was zou ik eens gaan praten met een advocaat gespecialiseerd in huiselijk geweld, en met een therapeut of psycholoog die hier veel ervaring mee heeft. Het lijkt alsof je steeds dieper vast komt te zitten omdat niet te overzien is wat de gevolgen zijn van alsnog aangifte te doen.
Ik vraag me serieus af of voor de veiligste weg te kiezen, voor nu, uiteindelijk wel de verstandigste weg is.
Misschien kun je eens bellen met of een bezoek brengen aan Gabi van Driem, zij is een zeer ervaren advocate in dit soort zaken. Of misschien heeft zij contacten of ideeën waar je iets aan hebt.
https://www.vandriemadvocaten.nl/advoca ... van-driem/
nounou
zondag 8 september 2019 om 16:47
Kind, wat heb je allemaal al overleefd!
Ik lees dat je ouders er niet meer zijn,mag ik je virtueel in mijn armen nemen voor een moederlijke knuffel?
≠=============
Je ex is heel gevaarlijk ...wie denkt er voor jou en met jou vooruit....nu overleven en de-escaleren: ja, kan me er iets bij voorstellen...., er moet een aanpak komen voor langere termijn......
Een plan dat rekening houdt met o.a. de optie dat je ex nog gevaarlijker wordt ..bijvoorbeeld omdat hij denkt dat je een nieuwe relatie hebt omdat je ergens gezien bent met je buurman oid .... Veilig thuis is hierin gespecialiseerd?
Ik lees dat je ouders er niet meer zijn,mag ik je virtueel in mijn armen nemen voor een moederlijke knuffel?
≠=============
Je ex is heel gevaarlijk ...wie denkt er voor jou en met jou vooruit....nu overleven en de-escaleren: ja, kan me er iets bij voorstellen...., er moet een aanpak komen voor langere termijn......
Een plan dat rekening houdt met o.a. de optie dat je ex nog gevaarlijker wordt ..bijvoorbeeld omdat hij denkt dat je een nieuwe relatie hebt omdat je ergens gezien bent met je buurman oid .... Veilig thuis is hierin gespecialiseerd?
zondag 8 september 2019 om 17:00
Ik zou heel sterk overwegen om wel aangifte te doen. Niet zo ineens, maar in een plan waarin je ook bijvoorbeeld met hulp verdwijnt naar een andere stad (als dat kan met je werk). Andere optie is dat je na aangifte je voor een poos bescherming krijgt van mannen die jouw man aandurven, die terugslaan als hij verhaal komt halen. Ik heb alleen geen idee of je zulke mannen kent en of ze je willen helpen. Maar ik denk dat afwachten en hem hiermee weg laten komen gewoon niet ok is. Ik zou ook met de politie overleggen hoe en of ze je kunnen beschermen als je aangifte doet. Heel bot gezegd, als je ex zich zo dreigend naar je opgesteld heeft toen jullie nog getrouwd waren, dan vrees ik dat hij ooit, om wat voor onzinreden dan ook doorflipt en je dan ook mishandelt of mogelijk doodslaat. Met die dreiging zou ik niet willen leven en dan denk ik dat verdwijnen wellicht de beste optie is. Maar dat is nogal een stap qua werk en sociaal leven, want die ben je dan ook kwijt.
zondag 8 september 2019 om 17:14
Het OM kan ook vervolgen zonder aangifte. De politie heeft geen aangifte nodig om aan zaak aanhangig te maken, te onderzoeken en bij het OM te deponeren. Daarnaast zou ik je aanraden om elke contactmoment wat hij onderneemt te registreren. Opschrijven: datum, tijd, middel (telefoon/mail/aan de deur) met name dreigende taal opschrijven, opnemen met je telefoon en alles bij houden.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 8 september 2019 om 17:18
nou ja, nare wending, het begon met een gewelddadige verkrachting he?Eyeofthetiger schreef: ↑08-09-2019 15:48Al die tijd ben ik een stille meelezer geweest maar nu laat ik toch even van me horen om je een hart onder de riem te steken. Wat een nare wending heeft dit verhaal genomen, ik heb met open mond de updates vanaf mei tot nu gelezen en ben sprakeloos. Jouw ex heeft écht meerdere steekjes los, wat een enge vent. Ik vind het verschrikkelijk om te lezen dat je zo in angst leeft en het leven op dit moment niet kunt oppakken zoals je gehoopt had. Gelukkig heb je goede begeleiding, ik hoop dan ook dat het gauw iets beter met je gaat en bovenal dat ex je met rust laat.
zondag 8 september 2019 om 17:22
je weet wat het stockholm syndroom is he?isabelles schreef: ↑08-09-2019 16:03dit is dus ook waar ik zo bang voor ben, ik kan dit niet voor altijd blijven doen, ik begrijp ook niet hoe ik het voor elkaar gekregen heb dat ik hier de verliezer ben.
Je bent het slachtoffer dat is wat anders, het was immers geen wedstrijdje. dat je dit zo ziet zegt best wel veel over jou en de situatie waar je nu in zit. Alles altijd goed willen doen, niet klagen maar dragen. Het heeft je niet geholpen dus tijd om uit een ander vaatje te tappen
Maar ik wil ook niet blijven hangen in een slachtofferrol. Met de therapeut ben ik wel blij, want ik heb nu feitelijk meer last van mijn eigen angst dan van hem, hij heeft immers al 1.5 maand niets van zich laten horen.
Ik weet het eigenlijk ook gewoon niet meer, ik ben gewoon moe, ik luister maar naar al het advies wat ik krijg en iedereen (ik bedoel in het echte leven, niet hier op het forum) stelt dat even afwachten en nu geen aangifte doen het beste is. Politie zegt ook dat deescalatie nu de veiligste optie is.
Hij heeft je gewoon bij de lurven. Als je aangifte doet kan je een contact en/ of straatverbod afdwingen. Hij voelt zich over jou de baas maar hij zal wel anders piepen als ie even wordt opgehaald.
Hij weet dit gewoon, hij weet dat ik hardstikke klem zit en dat hij eigenlijk gewoon alsnog alles bepaalt. Toen hij hier was kon ik geen kant uit, hij had me meteen zo vast dat ik nergens heen kon en het enige wat er nog was wat ik kon doen is aan hem vragen om me alsjeblieft niets te doen. Het gevoel van absolute machteloosheid op dat moment laat me gewoon niet los, je voelt je gewoon zo overgeleverd. En ik weet gewoon dat hij het met opzet deed, dat hij het deed om te laten zien dat hij het kan en dat ik er niets aan kan veranderen.
Op sommige momenten ben ik zo boos op hem, dat hij me dit aandoet, op andere momenten ben ik zo moe dat ik denk dat ik maar gewoon beter terug kan gaan naar hem want dan ben ik van deze stress af. Dan denk ik weer, ik doe gewoon aangifte, laat maar komen, dan doet ie maar wat hij wil. En dan denk ik weer na over wat hij dan gaat doen en dan durf ik dat ook weer niet meer.
Eigenlijk is het op dit moment gewoon een enorme puinhoop in mijn hoofd. Ik doe hier echt mijn best en meeste dagen kom ik ook gewoon wel door, maar leuk is het niet.
zondag 8 september 2019 om 17:37
feniks02 schreef: ↑08-09-2019 16:47Je ex is heel gevaarlijk ...wie denkt er voor jou en met jou vooruit....nu overleven en de-escaleren: ja, kan me er iets bij voorstellen...., er moet een aanpak komen voor langere termijn......Een plan dat rekening houdt met o.a. de optie dat je ex nog gevaarlijker wordt ..bijvoorbeeld omdat hij denkt dat je een nieuwe relatie hebt omdat je ergens gezien bent met je buurman oid .... Veilig thuis is hierin gespecialiseerd?
Daar zat ik ook aan te denken. Voor de korte termijn is het denk ik inderdaad verstandig om te de-escaleren en je een tijd gedeisd te houden, maar misschien is het wel goed om over een tijdje, met hulp van een advocaat of iets dergelijks, te kijken wat je kunt doen om een eind te maken aan deze gekte. Want je kunt moeilijk in angst blijven leven, dat is geen doen zo.
zondag 8 september 2019 om 18:23
Normaal gesproken ben ik een meelezer maar ben zo geschrokken van de wending die dit topic heeft genomen dat ik graag wil reageren.
Er zijn al veel goede tips gegeven over welke stappen je zou kunnen ondernemen. Hoe bedreigend de situatie nu is, het piekeren en daardoor door je emoties overmand raken, kan erg belemmerend werken voor je herstel. Een vechtsport of zelfverdedigingscursus kan helpen om sterker in je schoenen te staan omdat je weet hoe je beter voor jezelf op kunt komen, maar het kan zijn dat dit op dit moment nog teveel emoties oproept. Het heeft mij goed geholpen door naar een haptonoom te gaan doordat ik daar mijn emoties leerde waarnemen - wat voel ik en waar voel ik dat - hierdoor eventuele triggers kon herkennen, maar tegelijkertijd mijzelf ook weer naar het hier en nu terug kon halen. Dit heeft mij veel rust gegeven en langzamerhand is de angst minder geworden.
Ik wens je veel sterkte toe.
Er zijn al veel goede tips gegeven over welke stappen je zou kunnen ondernemen. Hoe bedreigend de situatie nu is, het piekeren en daardoor door je emoties overmand raken, kan erg belemmerend werken voor je herstel. Een vechtsport of zelfverdedigingscursus kan helpen om sterker in je schoenen te staan omdat je weet hoe je beter voor jezelf op kunt komen, maar het kan zijn dat dit op dit moment nog teveel emoties oproept. Het heeft mij goed geholpen door naar een haptonoom te gaan doordat ik daar mijn emoties leerde waarnemen - wat voel ik en waar voel ik dat - hierdoor eventuele triggers kon herkennen, maar tegelijkertijd mijzelf ook weer naar het hier en nu terug kon halen. Dit heeft mij veel rust gegeven en langzamerhand is de angst minder geworden.
Ik wens je veel sterkte toe.
zondag 8 september 2019 om 18:42
Zijn vroegere sportschoolmaten misschien, of zijn trainer?
Isabelles, ben je destijds nog naar de sportschool geweest waar hij trainde, in verband met de anabolen?
Van het bokswereldje weet ik niets, maar ik neem aan dat de meeste mannen in die wereld een grote verachting voelen voor een bokser die zijn vrouw mishandelt en verkracht.
Misschien kunnen zij eens een hartig woordje met hem spreken.
Je zet dan zijn (vroegere?) leefwereld in om hem te corrigeren. Misschien neemt hij wel iets aan van andere gespierde, getrainde types.
nounou
zondag 8 september 2019 om 18:47
Isabelles,
10 jaar lang heb je gedaan wat hij wou.
Ach, een kleine moeite om het zo te doen.
Och, als hij er gelukkig van wordt.
Hee, zo is hij nu eenmaal, laat ik het maar gewoon doen.
Pick your battles, dit is het me niet waard om over te ruzien.
En waarschijnlijk ben je gaandeweg zo steeds verder en verder verwijderd van je eigen IK, je eigen persoonlijkheid en je eigen wil. Zo erg dat je nu niet meer weet wie je bent of wat je wil, omdat je bewust of onbewust, altijd rekening met hém hebt gehouden.
En dat krijg je er niet 1,2,3 uit. Dat hersenspoelen wat het is, moet eerst eruit. Maar dat is reuze hardnekkig, want om het eruit te krijgen, moet je haast eerst toestemming van jezelf van hém hebben. Vind hij het goed dat je nu aan jezelf gaat werken, want dan kan ik proberen de hersenspoeling eruit te halen.
Hoe krom het is, zo werkt het nu.
En daarom wordt je zó heen en weer geslingerd. Hij was altijd degene die bepaalde wat er gedaan en gemeden werd. En nu beslis jij dat. En dat is ENG. Want stel dat hij het niet eens is? Dan is er heibel.
Voor nu zou ik, als ik jou was, eerst jezelf ontworstelen aan de psychische gevangenis waarin hij je gevangen houdt. Pas daarna wordt je hoofd helder, objectief en nuchter om je eigen beslissingen te nemen.
10 jaar lang heb je gedaan wat hij wou.
Ach, een kleine moeite om het zo te doen.
Och, als hij er gelukkig van wordt.
Hee, zo is hij nu eenmaal, laat ik het maar gewoon doen.
Pick your battles, dit is het me niet waard om over te ruzien.
En waarschijnlijk ben je gaandeweg zo steeds verder en verder verwijderd van je eigen IK, je eigen persoonlijkheid en je eigen wil. Zo erg dat je nu niet meer weet wie je bent of wat je wil, omdat je bewust of onbewust, altijd rekening met hém hebt gehouden.
En dat krijg je er niet 1,2,3 uit. Dat hersenspoelen wat het is, moet eerst eruit. Maar dat is reuze hardnekkig, want om het eruit te krijgen, moet je haast eerst toestemming van jezelf van hém hebben. Vind hij het goed dat je nu aan jezelf gaat werken, want dan kan ik proberen de hersenspoeling eruit te halen.
Hoe krom het is, zo werkt het nu.
En daarom wordt je zó heen en weer geslingerd. Hij was altijd degene die bepaalde wat er gedaan en gemeden werd. En nu beslis jij dat. En dat is ENG. Want stel dat hij het niet eens is? Dan is er heibel.
Voor nu zou ik, als ik jou was, eerst jezelf ontworstelen aan de psychische gevangenis waarin hij je gevangen houdt. Pas daarna wordt je hoofd helder, objectief en nuchter om je eigen beslissingen te nemen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zondag 8 september 2019 om 20:02
Ongelofelijk Isabelles, wat erg dat degene waar je van hield je nu gewoon fysiek bedreigt.
Jij bent bang voor hem, maar hij is ook heel bang voor jou. Omdat je nog 11 jaar aangifte mag doen zal hij denk ik ook al die tijd geen rust hebben?
Ik kan me goed voorstellen dat jij helemaal niet aan andere relaties moet denken. Jij bent echt nog aan het overleven.
Bestaat er eigenlijk niet zoiets als een noodknop van de politie? En zo ja, zou je daar dan gebruik van kunnen maken zonder aangifte? Dat je alleen meldt, zonder dat hij het weet?
Jij bent bang voor hem, maar hij is ook heel bang voor jou. Omdat je nog 11 jaar aangifte mag doen zal hij denk ik ook al die tijd geen rust hebben?
Ik kan me goed voorstellen dat jij helemaal niet aan andere relaties moet denken. Jij bent echt nog aan het overleven.
Bestaat er eigenlijk niet zoiets als een noodknop van de politie? En zo ja, zou je daar dan gebruik van kunnen maken zonder aangifte? Dat je alleen meldt, zonder dat hij het weet?
zondag 8 september 2019 om 21:43
Wat een ongelooflijke klootzak zeg....
Het werd hierboven al geopperd, maar is er ergens een soort van tussenpersoon die invloed op hem kan uitoefenen buiten de politie om? Zijn therapeut, moeder, vrienden, trainer, een advocaat... En dat zonder te laten merken dat ze weten dat hij bij jou langs is geweest?
Wat ik me ook bedacht: als hij jou iets aandoet omdat je aangifte hebt gedaan, belandt hij zeker in de gevangenis en dat voor langere tijd. Dat moet hij zelf toch ook beseffen? In feite is het ook mogelijk om hem te chanteren: dreigen met aangifte doen als hij je niet met rust laat. Maar ik snap heel goed dat je bang bent voor escalatie.
Overigens ben ik wel benieuwd hoe hij erachter zou komen dat je een nieuwe relatie zou hebben. Zonder je bang te willen maken: weet je heel zeker dat hij je niet in de gaten houdt?
Als ik zo lees hoe jij de situatie beschrijft, vraag ik me ook af hoeveel tijd er nodig is voordat hij jou loslaat. Misschien kun je die vraag ook eens aan een psycholoog stellen: hoe werkt dat bij dit soort mannen?
Maar wat een rotsituatie zeg...
Het werd hierboven al geopperd, maar is er ergens een soort van tussenpersoon die invloed op hem kan uitoefenen buiten de politie om? Zijn therapeut, moeder, vrienden, trainer, een advocaat... En dat zonder te laten merken dat ze weten dat hij bij jou langs is geweest?
Wat ik me ook bedacht: als hij jou iets aandoet omdat je aangifte hebt gedaan, belandt hij zeker in de gevangenis en dat voor langere tijd. Dat moet hij zelf toch ook beseffen? In feite is het ook mogelijk om hem te chanteren: dreigen met aangifte doen als hij je niet met rust laat. Maar ik snap heel goed dat je bang bent voor escalatie.
Overigens ben ik wel benieuwd hoe hij erachter zou komen dat je een nieuwe relatie zou hebben. Zonder je bang te willen maken: weet je heel zeker dat hij je niet in de gaten houdt?
Als ik zo lees hoe jij de situatie beschrijft, vraag ik me ook af hoeveel tijd er nodig is voordat hij jou loslaat. Misschien kun je die vraag ook eens aan een psycholoog stellen: hoe werkt dat bij dit soort mannen?
Maar wat een rotsituatie zeg...
zondag 8 september 2019 om 21:46
na een aangifte is er natuurlijk verscherpte aandacht van politie voor dreiging en stalking. Dat is alleen al een goede reden om aangifte te doen. De gedachte dat niks doen escalatie voorkomt is een leugen, het is al geescaleerd en TO heeft echt geen enkele invleod op die manPhineas schreef: ↑08-09-2019 21:43Wat een ongelooflijke klootzak zeg....
Het werd hierboven al geopperd, maar is er ergens een soort van tussenpersoon die invloed op hem kan uitoefenen buiten de politie om? Zijn therapeut, moeder, vrienden, trainer, een advocaat... En dat zonder te laten merken dat ze weten dat hij bij jou langs is geweest?
Wat ik me ook bedacht: als hij jou iets aandoet omdat je aangifte hebt gedaan, belandt hij zeker in de gevangenis en dat voor langere tijd. Dat moet hij zelf toch ook beseffen? In feite is het ook mogelijk om hem te chanteren: dreigen met aangifte doen als hij je niet met rust laat. Maar ik snap heel goed dat je bang bent voor escalatie.
Overigens ben ik wel benieuwd hoe hij erachter zou komen dat je een nieuwe relatie zou hebben. Zonder je bang te willen maken: weet je heel zeker dat hij je niet in de gaten houdt?
Als ik zo lees hoe jij de situatie beschrijft, vraag ik me ook af hoeveel tijd er nodig is voordat hij jou loslaat. Misschien kun je die vraag ook eens aan een psycholoog stellen: hoe werkt dat bij dit soort mannen?
Maar wat een rotsituatie zeg...
