Seks
alle pijlers
is dit ok?
woensdag 13 september 2017 om 09:31
EDIT: gezien het verloop van het hele verhaal en de huidige situatie reflecteert de OP niet wat er op dit moment aan de hand is
Goedemorgen,
ik ben al een lange tijd meelezer maar nu dus toch een eigen topic, wat ik daarmee wil, geen idee, beetje reflectie.
De situatie: Mijn man en ik zijn inmiddels 10 jaar getrouwd, eigenlijk geen noemenswaardige problemen in ons huwelijk. Op seksueel gebied ging ook alles goed, we hadden regelmatig seks en die vonden we allebei prettig.
gisteren avond echter was het anders. Mijn man is normaal wel enigszins de dominantere partij op seksueel gebied, maar gisteren was hij opens heel erg dominant. Ik ben zelf niet preuts en durf best iets uit te proberen maar dit was anders. Ik vind het moeilijk om het duidelijk uit te leggen maar ik doe een poging. Wat hij wilde (en ook deed) was gewoon ontzettend hard, het is wellicht belangrijk om erbij te vermelden dat mijn man en ik een vrij groot lengte en gewichtsverschil hebben. Ik ben klein en tenger, mijn man is lang en doet aan kracht sport (om dat concreet te maken: ik weeg 61 kilo, hij 110) .
Ik was op dat moment zelf eigenlijk bang voor hem. Het was qua handelingen niet anders dan dat we normaal doen maar dan nog voelde het anders. Normaal pijp ik ook, maar grijpt hij me niet hard aan mijn hoofd vast en duwt hij zijn penis niet hard in mijn keel, normaal doen we ook verschillende standjes, maar dan draait hij me om en zwiept me niet een soort van over het bed heen. Normaal gaat hij ook nooit met zo ontzettend veel kracht bij mij naar binnen. Het was echt ontzettend hard.
Laten we zeggen dat ik het fysiek nogal een uitdaging vond, en het echt lastig vond om het fysiek bij te benen. Op een bepaald punt 'vloog' ik praktisch naar voren (hij zat achter mij, op zijn hondjes) en moest hij me dus echt met zijn armen klem zetten om ervoor te zorgen dat ik niet naar voren vloog. Ben dus ook helemaal blauw (maar ik wordt snel blauw) en het deed ook echt pijn. Niet zozeer de seks zelf, want ik had in eerste instantie wel zin, maar alles wat erom heen kwam.
Waar het nu op neerkomt, ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik heb op geen enkel moment 'nee' gezegd, ik ben dus gewoon erin meegegaan zonder protest, waarom ik dat deed, geen idee, ik weet het echt niet. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ach je mag best eens wat uit proberen, en misschien vind hij het soms op die manier wel lekker. Voor mij was het fysiek moeilijk en vond ik het op sommige punten ook pijn doen, hij is groot en ik kon op een gegeven moment geen kant meer op, hij had me letterlijk klem gezet. Daarnaast was ik ook echt bang voor hem en dat vind ik geen fijn gevoel, dat heb ik nooit bij hem gehad.
We hebben het er niet over gehad (hij viel in slaap) en vanochtend ging hij eerder werken dan ik. Ik kreeg wel nog een heel gewoon appje, dus volgens mij heeft hij oprecht niet in de gaten dat ik me hier een beetje ongemakkelijk bij voel.
Nogmaals, ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar wat reflectie zou leuk zijn.
Goedemorgen,
ik ben al een lange tijd meelezer maar nu dus toch een eigen topic, wat ik daarmee wil, geen idee, beetje reflectie.
De situatie: Mijn man en ik zijn inmiddels 10 jaar getrouwd, eigenlijk geen noemenswaardige problemen in ons huwelijk. Op seksueel gebied ging ook alles goed, we hadden regelmatig seks en die vonden we allebei prettig.
gisteren avond echter was het anders. Mijn man is normaal wel enigszins de dominantere partij op seksueel gebied, maar gisteren was hij opens heel erg dominant. Ik ben zelf niet preuts en durf best iets uit te proberen maar dit was anders. Ik vind het moeilijk om het duidelijk uit te leggen maar ik doe een poging. Wat hij wilde (en ook deed) was gewoon ontzettend hard, het is wellicht belangrijk om erbij te vermelden dat mijn man en ik een vrij groot lengte en gewichtsverschil hebben. Ik ben klein en tenger, mijn man is lang en doet aan kracht sport (om dat concreet te maken: ik weeg 61 kilo, hij 110) .
Ik was op dat moment zelf eigenlijk bang voor hem. Het was qua handelingen niet anders dan dat we normaal doen maar dan nog voelde het anders. Normaal pijp ik ook, maar grijpt hij me niet hard aan mijn hoofd vast en duwt hij zijn penis niet hard in mijn keel, normaal doen we ook verschillende standjes, maar dan draait hij me om en zwiept me niet een soort van over het bed heen. Normaal gaat hij ook nooit met zo ontzettend veel kracht bij mij naar binnen. Het was echt ontzettend hard.
Laten we zeggen dat ik het fysiek nogal een uitdaging vond, en het echt lastig vond om het fysiek bij te benen. Op een bepaald punt 'vloog' ik praktisch naar voren (hij zat achter mij, op zijn hondjes) en moest hij me dus echt met zijn armen klem zetten om ervoor te zorgen dat ik niet naar voren vloog. Ben dus ook helemaal blauw (maar ik wordt snel blauw) en het deed ook echt pijn. Niet zozeer de seks zelf, want ik had in eerste instantie wel zin, maar alles wat erom heen kwam.
Waar het nu op neerkomt, ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik heb op geen enkel moment 'nee' gezegd, ik ben dus gewoon erin meegegaan zonder protest, waarom ik dat deed, geen idee, ik weet het echt niet. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ach je mag best eens wat uit proberen, en misschien vind hij het soms op die manier wel lekker. Voor mij was het fysiek moeilijk en vond ik het op sommige punten ook pijn doen, hij is groot en ik kon op een gegeven moment geen kant meer op, hij had me letterlijk klem gezet. Daarnaast was ik ook echt bang voor hem en dat vind ik geen fijn gevoel, dat heb ik nooit bij hem gehad.
We hebben het er niet over gehad (hij viel in slaap) en vanochtend ging hij eerder werken dan ik. Ik kreeg wel nog een heel gewoon appje, dus volgens mij heeft hij oprecht niet in de gaten dat ik me hier een beetje ongemakkelijk bij voel.
Nogmaals, ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar wat reflectie zou leuk zijn.
isabelles wijzigde dit bericht op 11-10-2017 09:01
2.19% gewijzigd
maandag 9 september 2019 om 11:10
Als hij iets wil, doet hij het, inderdaad. Maar het contactverbod kan wel net die drempel opwerpen voor hem en net het zetje in de rug geven aan jou om je hieraan te ontworstelen. Het beschermt je niet als hij ervoor kiest je op te zoeken, maar het helpt je wel in de verwerking. Want dan ben je slechts 1 belletje verwijderd van hulp.isabelles schreef: ↑09-09-2019 11:08ik heb gesproken met iemand van de huiselijk geweld taskforce. Het is inderdaad waar dat ik niet weet of hij me wat zal doen als ik aangifte doe, politie denkt dat de kans relatief klein is omdat hij me ook niets gedaan heeft toen in de scheiding inzette. Het zou ook best kunnen dat hij me niets doet, ik weet het niet, maar ik ben er wel bang voor en het is eigenlijk niet zo dat ik er op dit moment nog wat bij kan hebben, ik heb het idee dat ik al volledig onder water sta.
wat betreft het contact verbod, ja natuurlijk ze kunnen hem oppakken als hij dat schendt, maar het is natuurlijk niet zo dat ze permanent een agent bij mij in de straat zetten, dus het idee dat ze komen aanrennen als hij ook maar zijn hoofd laat zien klopt natuurlijk niet, ik bel dan 112 en dan komen ze, wat hij dan in de tussentijd al gedaan heeft weet ik dan natuurlijk niet. In theorie klinkt het allemaal leuk, een contactverbod, maar in praktijk heb je er eigenlijk niet heel veel aan tenzij er een situatie van stalking is, en die heb ik niet.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 9 september 2019 om 11:11
dit is wel een goed punt, daar ben ik met de psycholoog ook mee bezig, in eerste instantie wilde ik niet omdat ik dacht dat het goed zou komen, en elke overweging daarna is ingegeven door angst.Zazamaenade schreef: ↑09-09-2019 11:03Ik had het over de inschatting dat het beter is om nu geen aangifte te doen.
Al twee jaar lang is er telkens weer een reden om geen aangifte te doen. Ik vraag me af of je geen argumenten zoekt om je weerzin tegen aangifte tegen je ex te rechtvaardigen, en of dat verstandig is.
Kijk daar alsjeblieft eens naar, kijk eens eerlijk naar je eigen redeneringen.
Dit houdt niet vanzelf op hoor.
Telkens hoop je het beste ervan, ben je optimistisch over het verdere verloop, en telkens weer brengt hij je in gevaar.
maandag 9 september 2019 om 11:12
die situatie is er nu ook he? Behalve dan dat ze nu pas wat kunnen als hij jou fysiek aanvalt.isabelles schreef: ↑09-09-2019 11:08ik heb gesproken met iemand van de huiselijk geweld taskforce. Het is inderdaad waar dat ik niet weet of hij me wat zal doen als ik aangifte doe, politie denkt dat de kans relatief klein is omdat hij me ook niets gedaan heeft toen in de scheiding inzette. Het zou ook best kunnen dat hij me niets doet, ik weet het niet, maar ik ben er wel bang voor en het is eigenlijk niet zo dat ik er op dit moment nog wat bij kan hebben, ik heb het idee dat ik al volledig onder water sta.
wat betreft het contact verbod, ja natuurlijk ze kunnen hem oppakken als hij dat schendt, maar het is natuurlijk niet zo dat ze permanent een agent bij mij in de straat zetten, dus het idee dat ze komen aanrennen als hij ook maar zijn hoofd laat zien klopt natuurlijk niet, ik bel dan 112 en dan komen ze, wat hij dan in de tussentijd al gedaan heeft weet ik dan natuurlijk niet. In theorie klinkt het allemaal leuk, een contactverbod, maar in praktijk heb je er eigenlijk niet heel veel aan tenzij er een situatie van stalking is, en die heb ik niet.
Je hoeft van mij geen contactverbod af te dwingen hoor, het is alleen zo duidelijk dat jij nog steeds hem de baas laat zijn over jouw leven. De dreiging is er, aangifte of geen aangifte, dat maakt niet uit. Maar wat wel uitmaakt is dat hij bepaalt wat jij doet en de vraag is wat er voor nodig is dat jij voor jezelf gaat staan.
maandag 9 september 2019 om 11:17
ik ben nu boos op hem. Ik was eerder niet boos, maar nu dus wel, dat komt voornamelijk omdat hij dus 1.5 maand geleden langs is geweest. Ik heb zo hard gewerkt om die scheiding erdoor te krijgen, zo hard gewerkt met de therapeut om weer te gaan bouwen aan een leven en hij komt even langs en ik val weer in een gat en ben weer terug in de situatie dat ik heel erg bang ben. Ik weet wel dat ik daaraan moet werken, dat mijn angst van mij is en ik me daar overheen moet zetten maar ik neem het hem heel erg kwalijk dat hij dit gedaan heeft.
maandag 9 september 2019 om 11:17
er zijn ook mannen die dan gewoon twee vrouwen terroriseren trouwens
maandag 9 september 2019 om 11:21
I will not let anyone walk through my mind with their dirty feet.isabelles schreef: ↑09-09-2019 11:17ik ben nu boos op hem. Ik was eerder niet boos, maar nu dus wel, dat komt voornamelijk omdat hij dus 1.5 maand geleden langs is geweest. Ik heb zo hard gewerkt om die scheiding erdoor te krijgen, zo hard gewerkt met de therapeut om weer te gaan bouwen aan een leven en hij komt even langs en ik val weer in een gat en ben weer terug in de situatie dat ik heel erg bang ben. Ik weet wel dat ik daaraan moet werken, dat mijn angst van mij is en ik me daar overheen moet zetten maar ik neem het hem heel erg kwalijk dat hij dit gedaan heeft.
Je hebt je jarenlang vrijwillig, om hem gelukkig te maken, op je kop laten zitten door hem. Hebt je volledig op hem aangepast.
En nu breek je daaruit vrij. krijg je geen verdoving meer door hem, die al de macht en invloed had in de relatie maar wat fijn vond en vond dat hij er récht op had, en wordt je langzaam maar zeker wakker.
Dat wil hij niet. Hij wil je terug verdoven, zodat hij weer kan doen wat hij wil met je. Daarom komt hij langs. Om je terug de verdoving in te krijgen. Een contactverbod kan je helpen om hem geen macht meer over je te laten hebben. Zodat jij verder kan met je aan hem ontworstelen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 9 september 2019 om 11:25
Ben je ook kwaad op het feit dat hij je bijna om het leven heeft gebracht en je lichaam heeft gebruikt voor zijn eigen plezier?isabelles schreef: ↑09-09-2019 11:17ik ben nu boos op hem. Ik was eerder niet boos, maar nu dus wel, dat komt voornamelijk omdat hij dus 1.5 maand geleden langs is geweest. Ik heb zo hard gewerkt om die scheiding erdoor te krijgen, zo hard gewerkt met de therapeut om weer te gaan bouwen aan een leven en hij komt even langs en ik val weer in een gat en ben weer terug in de situatie dat ik heel erg bang ben. Ik weet wel dat ik daaraan moet werken, dat mijn angst van mij is en ik me daar overheen moet zetten maar ik neem het hem heel erg kwalijk dat hij dit gedaan heeft.
maandag 9 september 2019 om 11:30
ik neem het mezelf heel erg kwalijk dat ik de eerste keer niet meteen gescheiden ben, ik dacht toen oprecht dat ik goed deed aan wat ik deed, en achteraf had ik dat dus nooit moeten doen. Het voelt of de tweede keer een soort van mijn eigen schuld is.
Ik weet rationeel wel dat dat een idiote gedachtengang is, want hij kiest zijn acties, niet ik, maar toch voelt het zo (en daar wordt dus aan gewerkt).
maandag 9 september 2019 om 11:34
Maar zo gaat het altijd, met de wetenschap van nu....isabelles schreef: ↑09-09-2019 11:30ik neem het mezelf heel erg kwalijk dat ik de eerste keer niet meteen gescheiden ben, ik dacht toen oprecht dat ik goed deed aan wat ik deed, en achteraf had ik dat dus nooit moeten doen. Het voelt of de tweede keer een soort van mijn eigen schuld is.
Ik weet rationeel wel dat dat een idiote gedachtengang is, want hij kiest zijn acties, niet ik, maar toch voelt het zo (en daar wordt dus aan gewerkt).
maar je had die wetenschap nog niet.
maandag 9 september 2019 om 11:34
Betrek je het weer op jezelf.isabelles schreef: ↑09-09-2019 11:30ik neem het mezelf heel erg kwalijk dat ik de eerste keer niet meteen gescheiden ben, ik dacht toen oprecht dat ik goed deed aan wat ik deed, en achteraf had ik dat dus nooit moeten doen. Het voelt of de tweede keer een soort van mijn eigen schuld is.
Ik weet rationeel wel dat dat een idiote gedachtengang is, want hij kiest zijn acties, niet ik, maar toch voelt het zo (en daar wordt dus aan gewerkt).
Ben je ook boos op hém. Boos op dat hij het gore lef had om je zó te mishandelen. Dat hij je letterlijk het ziekenhuis in heeft geslagen.
Dat hij zo weinig respect voor je heeft getoond dat hij vond dat hij dit 'mocht'.
Wat zeg je tegen jezelf over ZIJN acties? Vergoelijk je ze, zoals eerst ( hij wist niet wat hij deed) of denk je inmiddels godverdomme vent, dit heb ik niet verdiend en wat ben jij voor loser dat jij je zo aan mij hebt vergrepen!!
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 9 september 2019 om 11:36
isabelles schreef: ↑09-09-2019 11:30ik neem het mezelf heel erg kwalijk dat ik de eerste keer niet meteen gescheiden ben, ik dacht toen oprecht dat ik goed deed aan wat ik deed, en achteraf had ik dat dus nooit moeten doen. Het voelt of de tweede keer een soort van mijn eigen schuld is.
Ik weet rationeel wel dat dat een idiote gedachtengang is, want hij kiest zijn acties, niet ik, maar toch voelt het zo (en daar wordt dus aan gewerkt).
Nu niet jezelf de schuld geven hoor. Als ik het topic zo lees heb je het helemaal goed aangepakt. Niemand had kunnen voorspellen dat het zo zou aflopen. Gezien alle omstandigheden en de bereidheid van je man was de kans ook heel groot dat het bij één keer zou blijven. Dat het fout is gegaan is niet iets ‘wat je had kunnen weten’ of had moeten verwachten. Je hebt gedaan wat met de informatie en situatie van toen het beste leek. Daar heb je niks fout aan gedaan.
maandag 9 september 2019 om 11:39
het vergoeilijken ben ik wel klaar mee, en dat had ik dus nooit moeten doen, maar zoals S-Meds ook zegt, dat is achteraf gepraat, wat hij deed was fout en hij had dat nooit mogen doen. Ik weet eigenlijk niet zeker of ik daar nu boos over ben, enerzijds wel en denk ik inderdaad, wat ben je een onnoemelijke klootzak om dat zo te doen, anderzijds ben ik veel meer bezig met het hier en nu en dus eigenlijk erger boos over dat hij nog langs is gekomen.Doreia* schreef: ↑09-09-2019 11:34Betrek je het weer op jezelf.
Ben je ook boos op hém. Boos op dat hij het gore lef had om je zó te mishandelen. Dat hij je letterlijk het ziekenhuis in heeft geslagen.
Dat hij zo weinig respect voor je heeft getoond dat hij vond dat hij dit 'mocht'.
Wat zeg je tegen jezelf over ZIJN acties? Vergoelijk je ze, zoals eerst ( hij wist niet wat hij deed) of denk je inmiddels godverdomme vent, dit heb ik niet verdiend en wat ben jij voor loser dat jij je zo aan mij hebt vergrepen!!
maandag 9 september 2019 om 13:15
Ik meen me te herinneren dat er een afspraak gemaakt was dat hij je niet op zou zoeken. Die afspraak heeft hij geschonden, en dat mag hij best te horen krijgen. Hij moet beseffen dat zijn acties niet zonder consequenties blijven, ook al kies je ervoor om geen aangifte te doen. Met wie was die afspraak ook alweer gemaakt? Politie, therapeut, advocaat? Diegene zou hem tot de orde moeten roepen.isabelles schreef: ↑09-09-2019 11:17ik ben nu boos op hem. Ik was eerder niet boos, maar nu dus wel, dat komt voornamelijk omdat hij dus 1.5 maand geleden langs is geweest. Ik heb zo hard gewerkt om die scheiding erdoor te krijgen, zo hard gewerkt met de therapeut om weer te gaan bouwen aan een leven en hij komt even langs en ik val weer in een gat en ben weer terug in de situatie dat ik heel erg bang ben. Ik weet wel dat ik daaraan moet werken, dat mijn angst van mij is en ik me daar overheen moet zetten maar ik neem het hem heel erg kwalijk dat hij dit gedaan heeft.
Ik snap heel goed dat je bang bent, hoor. Maar zoals al eerder werd geschreven: die angst hou je in elk scenario, of je nu wel of geen actie onderneemt.
maandag 9 september 2019 om 13:21
isabelles schreef: ↑09-09-2019 10:57ik ga er inderdaad wel vanuit dat als de politie zegt dat zij op een bepaalde manier zullen handelen dat ze dat ook daadwerkelijk zullen doen. Ik ben 1.5 maand geleden daar geweest met iemand van slachtofferhulp om me dat te laten uitleggen, en ik ga er inderdaad vanuit dat het gewoon klopt. Het gaat me dan niet om hun inschatting maar meer omdat ze me uitgelegd hebben welke stappen zij zullen ondernemen, een contactverbod zou ik volgens hen makkelijk kunnen krijgen, maar daar heb ik gewoon niet heel veel aan tenzij hij het contact verbod daadwerkelijk schendt. Dan pakken ze hem op, maar dan heeft hij het natuurlijk al geschonden.
Overgaan tot aangifte en dus eventuele strafvervolging zou er toe leiden dat ze hem horen, maar hem niet in hechtenis nemen dus dan wandelt hij daar gewoon weer naar buiten totdat het komt tot een zaak.
Bizar toch, dat het zo werkt. We hebben het hier over een extreem gewelddadige verkrachter. De politie stond naast je ziekenhuisbed (als ik het goed onthouden heb). Waarom die man niet onmiddellijk is opgepakt en opgesloten is mij echt een raadsel.
maandag 9 september 2019 om 13:28
Jij hebt echt gespeciialiseerde hulp nodig van iemand die heel goed weet wat huiselijk geweld met je doet.isabelles schreef: ↑09-09-2019 11:39het vergoeilijken ben ik wel klaar mee, en dat had ik dus nooit moeten doen, maar zoals S-Meds ook zegt, dat is achteraf gepraat, wat hij deed was fout en hij had dat nooit mogen doen. Ik weet eigenlijk niet zeker of ik daar nu boos over ben, enerzijds wel en denk ik inderdaad, wat ben je een onnoemelijke klootzak om dat zo te doen, anderzijds ben ik veel meer bezig met het hier en nu en dus eigenlijk erger boos over dat hij nog langs is gekomen.
Want je bent nu aan het overleven. Je aan hem aan het ontworstelen. De klap, het besef wat er is gebeurd en wat je is aangedaan en wat je de afgelopen 10 jaar allemaal hebt laten gebeuren en gaan omwille van de lieve vrede, dat moet nog komen.
Maar daarom ben je nog wel heel erg gevoelig voor hem en wat hij zou kunnen doen. Begrijp je niet verkeerd, hij kán natuurlijk nog altijd werkelijk iets doen! Maar hij heeft er ook wel voor gezorgd dat hij in je hoofd zit, om je op die manier op het rechte pad (volgens hem en zoals hij het wil) te houden. Dat proces is nog steeds gaande.
Wat nu als hij opeens aan de deur staat, maar dan met bloemen, betraand gezicht en grote puppy ogen, waarin hij je zegt dat hij nu, na de scheiding heeft ontdekt dat hij niet zonder je kan, hij berouw heeft en je terug zou willen? Ga je dan weer opnieuw? Zie je dan weer een opening? Geef je hem dan een nieuwe kans?
Of als hij opeens contact met je opneemt, radeloos, want er is iets Heel Ergs gebeurd, iets wat hem op zijn grondvesten doet schudden, iets wat buiten zijn macht ligt (ongeluk / ziekte van iemand of its dergelijks). Ga je dan hem troosten, helpen, redden?
Kortom, ben je nog gevoelig voor hem en wil je daarom misschien geen aangifte en een contactverbod?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 9 september 2019 om 13:52
Wat een ellende. Ontzettend grof ook van hem om je te bedreigen. Welk recht heeft hij nu nog om jou in de weg te zitten, of je nu wel of geen behoefte hebt aan een nieuwe partner.
Ik ben bang dat je er alleen maar vanaf komt door een confrontatie aan te gaan. Geeft meer energie, dan die lijdzaam afwachtende modus waar je nu inzit. Hij heeft je nu totaal onder controle met die bedreigingen van hem.
Doe met terugwerkende kracht aangifte. Alles is immers gedocumenteerd. Ik begrijp dat je daar ontzettend bang voor hem bent, maar je zit nu ook aan zijn grillen overgeleverd.
Wat een klootzak. Hij heeft het knap gespeeld, maar kan blijkbaar toch niet zijn echte aard onderdrukken. Beter dat zo iemand wordt opgeborgen.
Ik ben bang dat je er alleen maar vanaf komt door een confrontatie aan te gaan. Geeft meer energie, dan die lijdzaam afwachtende modus waar je nu inzit. Hij heeft je nu totaal onder controle met die bedreigingen van hem.
Doe met terugwerkende kracht aangifte. Alles is immers gedocumenteerd. Ik begrijp dat je daar ontzettend bang voor hem bent, maar je zit nu ook aan zijn grillen overgeleverd.
Wat een klootzak. Hij heeft het knap gespeeld, maar kan blijkbaar toch niet zijn echte aard onderdrukken. Beter dat zo iemand wordt opgeborgen.
maandag 9 september 2019 om 14:10
Misschien heeft TO niet de ware toedracht over de verwondingen verteld. Het OM doet in ernstig gevallen van huiselijk geweld zelf onderzoek daar hoef je geen aangifte voor te doen. Maar als TO niet wil getuigen en er zijn verder geen getuigen waar moet je dan beginnen met je onderzoek?.
maandag 9 september 2019 om 14:17
kastella schreef: ↑09-09-2019 13:52Ik ben bang dat je er alleen maar vanaf komt door een confrontatie aan te gaan. Geeft meer energie, dan die lijdzaam afwachtende modus waar je nu inzit. Hij heeft je nu totaal onder controle met die bedreigingen van hem.
Doe met terugwerkende kracht aangifte. Alles is immers gedocumenteerd. Ik begrijp dat je daar ontzettend bang voor hem bent, maar je zit nu ook aan zijn grillen overgeleverd.
Tja, van de andere kant: hij doet nu niets. Als je nu aangifte doet dan zijn de rapen gaar. Dus ik snap wel dat je ervoor kiest om nu niets te doen.
Maar misschien moet je dan wel de voorwaarde stellen (het liefst natuurlijk uitgesproken naar hem maar anders voor jezelf) dat hij je met rust laat en nooit meer onder ogen komt. Doet hij dat wel, dan ga je alsnog alle juridische middelen inzetten die je tot je beschikking hebt.
maandag 9 september 2019 om 14:22
maandag 9 september 2019 om 16:39
maandag 9 september 2019 om 17:12
