Seks
alle pijlers
It's all about the passion?
dinsdag 21 september 2010 om 14:12
Waar onze relatie vol passie, hartstocht en seks begon, lijkt het nu allemaal anders te zijn. En ik mis dat.
Ik mis de spontane vrijpartijen, het in elkaar opgaan, gewoon een geile bedoeling.
Mijn vriend is vaak moe (werkt veel) en aan seks ontbreekt het nu toch behoorlijk. Ik probeer erover te praten, hem te verleiden, maar echt zoden aan de dijk lijkt het niet te zetten.
Ik schrok, want vannacht droomde ik over seks met iemand anders (fictief, hij zag er wel goed uit overigens ) en ik stond met een 'lekker' gevoel op. Het mag duidelijk zijn dat ik me niet bevredigd voel op seksgebied en zou graag willen dat dit weer wat normaler wordt.
Ik vind het eigenlijk niet prettig dit onderwerp te delen met anderen, maar op een forum als deze voelt het redelijk veilig. Hopelijk hebben jullie wat advies en/of herkent iemand dit?
Ik mis de spontane vrijpartijen, het in elkaar opgaan, gewoon een geile bedoeling.
Mijn vriend is vaak moe (werkt veel) en aan seks ontbreekt het nu toch behoorlijk. Ik probeer erover te praten, hem te verleiden, maar echt zoden aan de dijk lijkt het niet te zetten.
Ik schrok, want vannacht droomde ik over seks met iemand anders (fictief, hij zag er wel goed uit overigens ) en ik stond met een 'lekker' gevoel op. Het mag duidelijk zijn dat ik me niet bevredigd voel op seksgebied en zou graag willen dat dit weer wat normaler wordt.
Ik vind het eigenlijk niet prettig dit onderwerp te delen met anderen, maar op een forum als deze voelt het redelijk veilig. Hopelijk hebben jullie wat advies en/of herkent iemand dit?
dinsdag 21 september 2010 om 15:03
quote:troetelbeertje30 schreef op 21 september 2010 @ 15:02:
Ik vind het best vroeg om na een jaar in deze situatie te zitten. Was dit aan het begin van jullie relatie wel beter? Wanneer is dit veranderd? En is dat al lang zo of kan het komen door de stress op zijn werk?Ja, was beter. Veranderd sinds een maand ongeveer. Wellicht door zijn stress, geen idee.
Ik vind het best vroeg om na een jaar in deze situatie te zitten. Was dit aan het begin van jullie relatie wel beter? Wanneer is dit veranderd? En is dat al lang zo of kan het komen door de stress op zijn werk?Ja, was beter. Veranderd sinds een maand ongeveer. Wellicht door zijn stress, geen idee.
dinsdag 21 september 2010 om 15:14
Ik ken de kant van geen zin meer hebben door een partner die er teveel op gefixeerd was. Ik geloof dat niemand met mij te klagen te hebben, maar het gebeurde toch. Al deed je het 2 x per dag 7 dagen per week 360 dagen van het jaar, was het niet goed, het was immers geen 3 x en er misten nog wat dagen bij wijze van spreken (al kwam het wel in de buurt)
Moest altijd wat ruigere extreme seks zoals in pornofilms, gewone seks ook, maar in mindere mate. Dit is zelfs als eis gesteld. Ik had het niet door in het begin (jaren) omdat ik het wel prima vond. Tot ik een keertje moe was... en dan ga je opletten hoe je partner reageert. De volgende keer was het een keertje minder op een dag. Dit heeft voor heel veel spanningen gezorgd. Nu ben ik nog steeds een seksueel beestje, maar waardeer warmte nog meer, een knuffel nog meer, hiet 'zien' van mij nog veel meer, waardering voor mij nog meer. Daaruit ontstaat passie. Niet die enorme overdreven geilheid waar veel mensen aan moeten te lijken voldoen. Ik ben blij dat ik daar van af ben.
Alex, hoe het ook anders kan is makkelijk, met iemand die zich gedeeltelijk beschikbaar opstelt. Met iemand die niks te maken heeft met jouw onvolkomenheden, die jouw sokken niet hoeft te wassen, die jij niet vanzelfsprekend acht. Snap je wat ik bedoel? Zelfs de mooiste, geilste en lekkerste houdt dat niet vol jaren lang. Op een gegeven moment wordt het ongemakkelijk.
TO, ja, passie is belangrijk. Maar om passie te verkrijgen moeten een aantal basis elementen kloppen die niets met seks te maken hebben. Dat ligt in het omgang met elkaar. En zoals ik en mijn ex, bij hem zat het er gewoon niet in. Die kon warmte, genegenheid en alles wat het leuk maakt niet mixen met de plaatjes op tv.
Moest altijd wat ruigere extreme seks zoals in pornofilms, gewone seks ook, maar in mindere mate. Dit is zelfs als eis gesteld. Ik had het niet door in het begin (jaren) omdat ik het wel prima vond. Tot ik een keertje moe was... en dan ga je opletten hoe je partner reageert. De volgende keer was het een keertje minder op een dag. Dit heeft voor heel veel spanningen gezorgd. Nu ben ik nog steeds een seksueel beestje, maar waardeer warmte nog meer, een knuffel nog meer, hiet 'zien' van mij nog veel meer, waardering voor mij nog meer. Daaruit ontstaat passie. Niet die enorme overdreven geilheid waar veel mensen aan moeten te lijken voldoen. Ik ben blij dat ik daar van af ben.
Alex, hoe het ook anders kan is makkelijk, met iemand die zich gedeeltelijk beschikbaar opstelt. Met iemand die niks te maken heeft met jouw onvolkomenheden, die jouw sokken niet hoeft te wassen, die jij niet vanzelfsprekend acht. Snap je wat ik bedoel? Zelfs de mooiste, geilste en lekkerste houdt dat niet vol jaren lang. Op een gegeven moment wordt het ongemakkelijk.
TO, ja, passie is belangrijk. Maar om passie te verkrijgen moeten een aantal basis elementen kloppen die niets met seks te maken hebben. Dat ligt in het omgang met elkaar. En zoals ik en mijn ex, bij hem zat het er gewoon niet in. Die kon warmte, genegenheid en alles wat het leuk maakt niet mixen met de plaatjes op tv.
dinsdag 21 september 2010 om 15:27
quote:Nora_ schreef op 21 september 2010 @ 15:02:
Jammer dat het zo moet gaan he. Ben benieuwd naar hoe jij op die andere manier aan je trekken komt dan (als je er niets over kwijt wil, dan snap ik dat ook)(en nee, ik heb geen plannen).
Er zijn dingen in je lezen die je liever niet van de daken schreeuwt Dit is er één van. Wil er best wat over zeggen, maar dan liever wat meer prive..
Overigens kan iets in de marge nooit een normale relatie vervangen.
Jammer dat het zo moet gaan he. Ben benieuwd naar hoe jij op die andere manier aan je trekken komt dan (als je er niets over kwijt wil, dan snap ik dat ook)(en nee, ik heb geen plannen).
Er zijn dingen in je lezen die je liever niet van de daken schreeuwt Dit is er één van. Wil er best wat over zeggen, maar dan liever wat meer prive..
Overigens kan iets in de marge nooit een normale relatie vervangen.
dinsdag 21 september 2010 om 15:32
quote:Alex, hoe het ook anders kan is makkelijk, met iemand die zich gedeeltelijk beschikbaar opstelt.
I know, de vergelijking is heel oneerlijk, dat realiseer ik me terdege.
Wat jij verder beschrijft staat aan de totaal andere kant van het spectrum dan hier ooit gespeeld heeft. Ik zou als man afknappen als ik dagelijks 2, 3x moest presteren.. Juist omdat intimiteit gaat over zien en gezien worden.. Over in elkaars armen in slaap vallen en met de ruggen naar elkaar toe weer wakker..
I know, de vergelijking is heel oneerlijk, dat realiseer ik me terdege.
Wat jij verder beschrijft staat aan de totaal andere kant van het spectrum dan hier ooit gespeeld heeft. Ik zou als man afknappen als ik dagelijks 2, 3x moest presteren.. Juist omdat intimiteit gaat over zien en gezien worden.. Over in elkaars armen in slaap vallen en met de ruggen naar elkaar toe weer wakker..
dinsdag 21 september 2010 om 20:40
Bij mij, bij ons, begon het net zo. Achteraf denk ik wel eens.... had ik er mee door moeten gaan?
Van iedere dag of nacht dat we samen waren, ging het op den duur naar eens per week. Dat is normaal, dacht ik toen nog. Pas toen ik opmerkte dat ik steeds het initiatief nam, begon ik me zorgen te maken.
Langzaam zakten we naar eens per twee weken... waarbij ik steeds wachtte op inittiatief van hèm, tot ik het niet meer hield. Hoe meer ik erover na ging denken, hoe minder spontaan het werd. Als ik initiatief nam vroeg ik me af of hij wel echt zin had. Als ik hem op een onverwacht moment verleidde - en echt de trucendoos opentrok - was vaak het resultaat het tegenovergestelde van waar ik op hoopte.
Geen passie, geen spontaniteit. Afwijzing.
Ik heb gehuild en ik heb gepraat. Hij luisterde wel, begreep het en deed dan weer even zijn best. Maar dan volgden een paar van die plichtswippen en was het weer uit met de pret.
Ik stopte met initiatieven nemen. Twee jaar terug.... sindsdien hebben we een keer of drie seks gehad. De laatste keer ongeveer een jaar geleden. Want, merk ik, als je het lang niet doet, wordt de drempel steeds een beetje hoger. Als je het lang niet doet, lijkt het bijna alsof het gewoon is, alsof het zo hoort. Berusting.
Ik ben allang niet meer dagelijks bezig met het geen seks meer hebben. Soms gaan er weken voorbij dat ik er niet aan denk. Dan bevredig ik mezelf met wat erotische lectuur en mijn vieb voor de fysieke behoefte en geniet ik van al het goede wat mijn man me wel te bieden heeft. Maar soms steekt het ineens de kop weer op.
Doordat ik in gesprek raak, met een goede vriendin of een halve vreemde. Zoals afgelopen weekend. Dan denk ik ineens weer aan wat ik mis. En dan ga ik weer eens hiernaartoe...en verrek: er is altijd wel een topic over dit probleem!
Want hoezeer ik het ook negeer, wegstop, bagitaliseer of zelfs kan accepteren. Het is een probleem. Het ergste vind ik dat ik me onaantrekkelijk voel. Dus ik flirt met andere mannen. Niet vaak, niet veel. Maar ik doe het wel. En ik ben vreemd gegaan. Een slippertje dat niets voorstelde, maar wel met een man die zichtbaar geil was. Oja, zo voelde dat!
Ik gebruik nu de smoes die ik bij mannen vervloekt heb, toen ik single was. Ik kom tekort thuis.
Het leven dat ik nu leid is prima. We hebben het echt heel leuk en ik zou hem echt voor geen goud willen missen. Maar kan ik de rest van mijn leven zonder passie?
Van iedere dag of nacht dat we samen waren, ging het op den duur naar eens per week. Dat is normaal, dacht ik toen nog. Pas toen ik opmerkte dat ik steeds het initiatief nam, begon ik me zorgen te maken.
Langzaam zakten we naar eens per twee weken... waarbij ik steeds wachtte op inittiatief van hèm, tot ik het niet meer hield. Hoe meer ik erover na ging denken, hoe minder spontaan het werd. Als ik initiatief nam vroeg ik me af of hij wel echt zin had. Als ik hem op een onverwacht moment verleidde - en echt de trucendoos opentrok - was vaak het resultaat het tegenovergestelde van waar ik op hoopte.
Geen passie, geen spontaniteit. Afwijzing.
Ik heb gehuild en ik heb gepraat. Hij luisterde wel, begreep het en deed dan weer even zijn best. Maar dan volgden een paar van die plichtswippen en was het weer uit met de pret.
Ik stopte met initiatieven nemen. Twee jaar terug.... sindsdien hebben we een keer of drie seks gehad. De laatste keer ongeveer een jaar geleden. Want, merk ik, als je het lang niet doet, wordt de drempel steeds een beetje hoger. Als je het lang niet doet, lijkt het bijna alsof het gewoon is, alsof het zo hoort. Berusting.
Ik ben allang niet meer dagelijks bezig met het geen seks meer hebben. Soms gaan er weken voorbij dat ik er niet aan denk. Dan bevredig ik mezelf met wat erotische lectuur en mijn vieb voor de fysieke behoefte en geniet ik van al het goede wat mijn man me wel te bieden heeft. Maar soms steekt het ineens de kop weer op.
Doordat ik in gesprek raak, met een goede vriendin of een halve vreemde. Zoals afgelopen weekend. Dan denk ik ineens weer aan wat ik mis. En dan ga ik weer eens hiernaartoe...en verrek: er is altijd wel een topic over dit probleem!
Want hoezeer ik het ook negeer, wegstop, bagitaliseer of zelfs kan accepteren. Het is een probleem. Het ergste vind ik dat ik me onaantrekkelijk voel. Dus ik flirt met andere mannen. Niet vaak, niet veel. Maar ik doe het wel. En ik ben vreemd gegaan. Een slippertje dat niets voorstelde, maar wel met een man die zichtbaar geil was. Oja, zo voelde dat!
Ik gebruik nu de smoes die ik bij mannen vervloekt heb, toen ik single was. Ik kom tekort thuis.
Het leven dat ik nu leid is prima. We hebben het echt heel leuk en ik zou hem echt voor geen goud willen missen. Maar kan ik de rest van mijn leven zonder passie?
dinsdag 21 september 2010 om 22:45
@ Alex
Ik wilde je geen pijn doen hoor
Heb zo eens per half jaar ineens de behoefte het te verwoorden. Op een moment dat ik weer 's wakker geschud ben... zoals nu.
Eigenlijk zou ik weer eens met hem moeten praten; geen vraag om begrip of verbetering dit keer. Maar een keuze: geef me waar ik naar verlang of geef me de vrijheid dat elders te zoeken. Maar dat durf ik niet. Bang om al dat andere, dat we wel hebben, kapot te maken.
Ik wilde je geen pijn doen hoor
Heb zo eens per half jaar ineens de behoefte het te verwoorden. Op een moment dat ik weer 's wakker geschud ben... zoals nu.
Eigenlijk zou ik weer eens met hem moeten praten; geen vraag om begrip of verbetering dit keer. Maar een keuze: geef me waar ik naar verlang of geef me de vrijheid dat elders te zoeken. Maar dat durf ik niet. Bang om al dat andere, dat we wel hebben, kapot te maken.
dinsdag 21 september 2010 om 23:09
@Femme77
Hier zelfde soort gedachten hoor...
Eigenlijk moet ik haar duidelijk maken hoezeer dit me raakt en hoe ik er mee worstel, zelfs zo dat ik vaak fantaseer of dit huwelijk stoppen.
Tegelijk ligt het zo complex.. ons huwelijk is jarenlang zo moeizaam geweest en het gaat eigenlijk zo goed als het nooit gegaan heeft.. En er is zoveel meer belangrijk dan intimiteit zegt mijn verstand. Het risico dat alles stuk te maken door er over te beginnen durf ik - net als jij - niet te nemen.
P.S. Ik heb je vriendschapsverzoek gedaan.. Nog nooit gedaan en ik wist niet dat je geen tekst kan toevoegen..
Hier zelfde soort gedachten hoor...
Eigenlijk moet ik haar duidelijk maken hoezeer dit me raakt en hoe ik er mee worstel, zelfs zo dat ik vaak fantaseer of dit huwelijk stoppen.
Tegelijk ligt het zo complex.. ons huwelijk is jarenlang zo moeizaam geweest en het gaat eigenlijk zo goed als het nooit gegaan heeft.. En er is zoveel meer belangrijk dan intimiteit zegt mijn verstand. Het risico dat alles stuk te maken door er over te beginnen durf ik - net als jij - niet te nemen.
P.S. Ik heb je vriendschapsverzoek gedaan.. Nog nooit gedaan en ik wist niet dat je geen tekst kan toevoegen..
dinsdag 21 september 2010 om 23:35
jeetje, lekker herkenbaar.............ik heb een paar dagen geleden ook zoiets gepost hier op het forum. Tussen mijn vriend en mij loopt ook alles soepel en zou hem voor geen goud willen missen, maar de sex is echt om te huilen. Eens per maand als ik geluk heb, en anders nog langer...ik worstel heel erg met of ik dit wel kan volhouden.
Femme77 als ik lees hoe dat jij nu leeft...je er bij neer legt, kan ik mij op dit moment niet voorstellen....misschien wil ik het mij niet voorstellen, dat zou ook kunnen. Maar goed zoals je beschrijft, zolang er thuis geen intimiteit is word de verleiding naar iets of zeg maar iemand anders wel heel erg groot......
maar mag ik vragen aan je femme77. voel je je ook schuldig op het feit dat je met iemand anders naar bed bent geweest? of was het juist een opluchting. Kan me voorstellen dat je wel kan huilen van gemis als je weer naar huis toe rijdt, of alleen maar hongerig word en smacht naar meer.
Femme77 als ik lees hoe dat jij nu leeft...je er bij neer legt, kan ik mij op dit moment niet voorstellen....misschien wil ik het mij niet voorstellen, dat zou ook kunnen. Maar goed zoals je beschrijft, zolang er thuis geen intimiteit is word de verleiding naar iets of zeg maar iemand anders wel heel erg groot......
maar mag ik vragen aan je femme77. voel je je ook schuldig op het feit dat je met iemand anders naar bed bent geweest? of was het juist een opluchting. Kan me voorstellen dat je wel kan huilen van gemis als je weer naar huis toe rijdt, of alleen maar hongerig word en smacht naar meer.
dinsdag 21 september 2010 om 23:46
dinsdag 21 september 2010 om 23:53
Dit is nou precies waarom ik niet geloof in eeuwig durende relaties.
Polygame monogamie (meerdere langere relaties in een mensenleven), heet dat tegenwoordig met een mooi woord. Op een bepaald moment is de koek gewoon op tussen 2 mensen, fysiek in elk geval. Je moet dan ook onder ogen kunnen zien dat als jij wel meer behoefte hebt aan sex, dat het wellicht tijd is om te onderkennen dat je samen een mooie tijd hebt gehad, maar dat het ook tijd is om verder te gaan kijken. Nee, niet makkelijk. Men doet dit dus ook niet zo snel met als gevolg dat veel mensen vast zitten in een relatie die wordt ingevuld op een manier die ze eigenlijk niet wensen, of dat ze vreemdgaan. Bang om dat veilige nest te verlaten.
Ik denk dat het heel weinig mensen gegeven is (ze zijn er wel hoor, maar de uitzondering bevestigt hier opnieuw de regel) om heeeel lang opgewonden te blijven raken van dezelfde persoon, tenzij het een "foute" relatie is of iets dergelijks. dan blijft er spanning. Dat is vaak ook de reden dat vrouwen, maar misschien ook mannen, vaak zo moeilijk met een dergelijke relatie kunnen stoppen. Omdat de sex goed blijft, juist omdat die spanning er steeds weer is!!! In een goede, normale relatie ebt die op een bepaald moment toch vaak weg, dat is heel normaal.
"De mens" moet onder ogen zien dat hij niet is gemaakt voor levenslange relaties. Een "systeem" dat ons is opgelegd door de maatschappij. Houden van, OK, dat kun je je leven lang intens veel van iemand, maar fysieke aantrekkingskracht? Die verdwijnt...
Polygame monogamie (meerdere langere relaties in een mensenleven), heet dat tegenwoordig met een mooi woord. Op een bepaald moment is de koek gewoon op tussen 2 mensen, fysiek in elk geval. Je moet dan ook onder ogen kunnen zien dat als jij wel meer behoefte hebt aan sex, dat het wellicht tijd is om te onderkennen dat je samen een mooie tijd hebt gehad, maar dat het ook tijd is om verder te gaan kijken. Nee, niet makkelijk. Men doet dit dus ook niet zo snel met als gevolg dat veel mensen vast zitten in een relatie die wordt ingevuld op een manier die ze eigenlijk niet wensen, of dat ze vreemdgaan. Bang om dat veilige nest te verlaten.
Ik denk dat het heel weinig mensen gegeven is (ze zijn er wel hoor, maar de uitzondering bevestigt hier opnieuw de regel) om heeeel lang opgewonden te blijven raken van dezelfde persoon, tenzij het een "foute" relatie is of iets dergelijks. dan blijft er spanning. Dat is vaak ook de reden dat vrouwen, maar misschien ook mannen, vaak zo moeilijk met een dergelijke relatie kunnen stoppen. Omdat de sex goed blijft, juist omdat die spanning er steeds weer is!!! In een goede, normale relatie ebt die op een bepaald moment toch vaak weg, dat is heel normaal.
"De mens" moet onder ogen zien dat hij niet is gemaakt voor levenslange relaties. Een "systeem" dat ons is opgelegd door de maatschappij. Houden van, OK, dat kun je je leven lang intens veel van iemand, maar fysieke aantrekkingskracht? Die verdwijnt...
woensdag 22 september 2010 om 00:57
Hoe meer ik over dit onderwerp nadenk, des te verbitterder ik raak. Mijn teleurstelling en verdriet begint om te slaan in woede, van frustratie.
Ik heb het er (weer) even met hem over gehad en hij zegt dat zijn hoofd er gewoon niet naar staat, dat hij geen geilheid voelt maaaar, het ligt niet aan mij. Nee vast, dat weet ik ook wel, ik ben de lelijkste niet verdomme. En wat gaan we eraan doen? Dat weet ie niet.
Ik heb het er (weer) even met hem over gehad en hij zegt dat zijn hoofd er gewoon niet naar staat, dat hij geen geilheid voelt maaaar, het ligt niet aan mij. Nee vast, dat weet ik ook wel, ik ben de lelijkste niet verdomme. En wat gaan we eraan doen? Dat weet ie niet.
woensdag 22 september 2010 om 07:37
hey Nora,
Het is inderdaad net of ik mijzelf hoor praten. Zit in ook zo een situatie...heb vorige week nog nog een gesprek met hem gehad hierover, maar mijn wil ook geen hulp en zegt na elk gesprek dat het beter zal gaan, maar er gebeurt niks. Het is verschrikkelijk frustrerend.
en ja met de vraag wat gaan we er aan doen...kan ik je dus ook niet helpen. Maar weer wel verschrikkelijk goed hoe jij je voelt.
Het is inderdaad net of ik mijzelf hoor praten. Zit in ook zo een situatie...heb vorige week nog nog een gesprek met hem gehad hierover, maar mijn wil ook geen hulp en zegt na elk gesprek dat het beter zal gaan, maar er gebeurt niks. Het is verschrikkelijk frustrerend.
en ja met de vraag wat gaan we er aan doen...kan ik je dus ook niet helpen. Maar weer wel verschrikkelijk goed hoe jij je voelt.
woensdag 22 september 2010 om 09:22
quote:Nora_ schreef op 22 september 2010 @ 00:57:
Ik heb het er (weer) even met hem over gehad en hij zegt dat zijn hoofd er gewoon niet naar staat, dat hij geen geilheid voelt maaaar, het ligt niet aan mij. Nee vast, dat weet ik ook wel, ik ben de lelijkste niet verdomme. En wat gaan we eraan doen? Dat weet ie niet."Als jij er niets aan doet, er niet voor wil vechten.. dan weet ik niet of onze relatie nog toekomst heeft...?"
Ik heb het er (weer) even met hem over gehad en hij zegt dat zijn hoofd er gewoon niet naar staat, dat hij geen geilheid voelt maaaar, het ligt niet aan mij. Nee vast, dat weet ik ook wel, ik ben de lelijkste niet verdomme. En wat gaan we eraan doen? Dat weet ie niet."Als jij er niets aan doet, er niet voor wil vechten.. dan weet ik niet of onze relatie nog toekomst heeft...?"
woensdag 22 september 2010 om 11:00
Beste Nora,
Ik heb je vraag/probleem gelezen. En je verhaal trok me aan. Jammer voor je. Als je pas bij elkaar bent “vreet” je elkaar bijna op van de geile lust.
Na een tijdje wordt dat iets minder en gaat het “opvreten” over in “houden van”. Dan begin je aan elkaar te wennen. Weet je wat je partner wel en niet lekker vind e.d.
Die vorm van verliefdheid moet je “normaal” gesproken lange tijd kunnen vasthouden.
Maar na 1 jaar loopt het al terug? Zou inderdaad door vermoeidheid kunnen komen. Maar kan ook zijn dat jullie toch niet zo goed bij elkaar passen. Ik hoop het niet voor jullie. Maar ga er eens een weekje, of voor mij part een lang week-end, even helemaal tussenuit. Een korte vakantie. Kan je mooi zien (testen) of de lust bij hem weer terug komt. De vermoeidheid wordt dan (veel) minder en als het goed is komt zijn lust dan weer terug.
Indien de belangstelling van zijn kant naar jou toe “afwezig” blijft moet je, denk ik, eens goed gaan nadenken over jullie realatie.
Sterkte gewenst
Ik heb je vraag/probleem gelezen. En je verhaal trok me aan. Jammer voor je. Als je pas bij elkaar bent “vreet” je elkaar bijna op van de geile lust.
Na een tijdje wordt dat iets minder en gaat het “opvreten” over in “houden van”. Dan begin je aan elkaar te wennen. Weet je wat je partner wel en niet lekker vind e.d.
Die vorm van verliefdheid moet je “normaal” gesproken lange tijd kunnen vasthouden.
Maar na 1 jaar loopt het al terug? Zou inderdaad door vermoeidheid kunnen komen. Maar kan ook zijn dat jullie toch niet zo goed bij elkaar passen. Ik hoop het niet voor jullie. Maar ga er eens een weekje, of voor mij part een lang week-end, even helemaal tussenuit. Een korte vakantie. Kan je mooi zien (testen) of de lust bij hem weer terug komt. De vermoeidheid wordt dan (veel) minder en als het goed is komt zijn lust dan weer terug.
Indien de belangstelling van zijn kant naar jou toe “afwezig” blijft moet je, denk ik, eens goed gaan nadenken over jullie realatie.
Sterkte gewenst
woensdag 22 september 2010 om 13:00
quote:Nora_ schreef op 21 september 2010 @ 14:38:
Ewelina, we hebben er wel degelijk over gesproken, en ik weet niet waar het 'mis' is gegaan. Ik vind hem onzekerder geworden en ook minder in voor nieuwe dingen. Waar ik de behoefte voel het een en ander wat ruiger te laten zijn, hoeft dat voor hem allemaal niet geloof ik. Jammerdebammer..Ik denk dat dit belangrijk is om te bespreken met elkaar. Ik denk dat veel mannen juist graag wat ruiger doen, maar dat juist niet doen omdat ze rekening willen houden met hun partner. Moet ook zeggen dat ik dat meestal vraag na een tijdje aan mijn partner, of ze houdt van wat ruiger of niet.
Ewelina, we hebben er wel degelijk over gesproken, en ik weet niet waar het 'mis' is gegaan. Ik vind hem onzekerder geworden en ook minder in voor nieuwe dingen. Waar ik de behoefte voel het een en ander wat ruiger te laten zijn, hoeft dat voor hem allemaal niet geloof ik. Jammerdebammer..Ik denk dat dit belangrijk is om te bespreken met elkaar. Ik denk dat veel mannen juist graag wat ruiger doen, maar dat juist niet doen omdat ze rekening willen houden met hun partner. Moet ook zeggen dat ik dat meestal vraag na een tijdje aan mijn partner, of ze houdt van wat ruiger of niet.
donderdag 23 september 2010 om 23:03
Ik vind het niet erg dat mijn stukje genegeerd wordt hoor. Alleen een beetje dom.
Ga lekker door met jullie leventje in een luchtballon, en verbaas je slechts als een dom gansje waarom het op een bepaald moment minder wordt met de sex. Vreemd he..? Tja... zo gaan die dingen (nogmaals, uitzonderingen daargelaten, anders krijgen we daar weer opmerkingen over).
Accepteer het of probeer het met allerlei speelpakjes, triootjes, parenclubs of weet ik veel wat voor creatieve oplossingen leuker te maken. Of zoek een andere partner met wie het wel (weer) spannend is..Hoe mooi je ook bent maakt helemaal niet uit...elke dag kaviaar gaat ook vervelen.
Ja Alex, de mens moet, of zo je wilt: "zou onder ogen moeten" zien dat....Omdat dat een stuk minder problemen op zou leveren. Verder onderbouw je je eigen mening niet dus daar kan ik weinig mee.
Ga lekker door met jullie leventje in een luchtballon, en verbaas je slechts als een dom gansje waarom het op een bepaald moment minder wordt met de sex. Vreemd he..? Tja... zo gaan die dingen (nogmaals, uitzonderingen daargelaten, anders krijgen we daar weer opmerkingen over).
Accepteer het of probeer het met allerlei speelpakjes, triootjes, parenclubs of weet ik veel wat voor creatieve oplossingen leuker te maken. Of zoek een andere partner met wie het wel (weer) spannend is..Hoe mooi je ook bent maakt helemaal niet uit...elke dag kaviaar gaat ook vervelen.
Ja Alex, de mens moet, of zo je wilt: "zou onder ogen moeten" zien dat....Omdat dat een stuk minder problemen op zou leveren. Verder onderbouw je je eigen mening niet dus daar kan ik weinig mee.
