Seks
alle pijlers
Laag libido partner, hoe ga ik daarmee om?
zondag 17 maart 2013 om 19:15
Hallo allemaal,
Hier is iedereen welkom om te praten over het (langdurig) lage of afwezige libido van je partner.
Dit probleem kan een groot issue zijn binnen de relatie.
Waar loop je tegenaan? Hoe ga je ermee om? Wil je ervaringen delen, van je af huilen of even lekker "zeuren"?
Schrijf het hier van je af!
Dit topic is een vervolg op Depressief door laag libido vriend
Dat topic heeft inmiddels de 3000 postings bereikt.
Er valt blijkbaar zoveel over te schrijven dat dit deel niet specifiek over één persoon gaat, maar over iedereen die hier tegenaan loopt.
Voor iedereen die het eerste topic nog niet heeft gelezen:
Ik heb zelf niet meer met het probleem te maken, maar schrijf hier wel mee om mijn ervaringen te delen. Er is behoefte aan een deel twee, dus bij deze heb ik deze geopend.
Hier is iedereen welkom om te praten over het (langdurig) lage of afwezige libido van je partner.
Dit probleem kan een groot issue zijn binnen de relatie.
Waar loop je tegenaan? Hoe ga je ermee om? Wil je ervaringen delen, van je af huilen of even lekker "zeuren"?
Schrijf het hier van je af!
Dit topic is een vervolg op Depressief door laag libido vriend
Dat topic heeft inmiddels de 3000 postings bereikt.
Er valt blijkbaar zoveel over te schrijven dat dit deel niet specifiek over één persoon gaat, maar over iedereen die hier tegenaan loopt.
Voor iedereen die het eerste topic nog niet heeft gelezen:
Ik heb zelf niet meer met het probleem te maken, maar schrijf hier wel mee om mijn ervaringen te delen. Er is behoefte aan een deel twee, dus bij deze heb ik deze geopend.
vrijdag 29 maart 2013 om 16:20
quote:pedroso schreef op 29 maart 2013 @ 13:23:
[...]
Ha, nu zijn we op time-out. Nog niet uit elkaar. Ik "geef" haar twee weken om te weten wat ze wil. Ze weet wat ik wil.
Dan wacht ik nergens meer op
Dan kom ik wel eens hengelen haha
Maar stel, in het gekke geval, dat ze aangeeft ervoor te willen gaan en dat een maand of twee volhoudt om terug te vallen in het oude patroon (zie alle voorbeelden hier).
Wat dan?
Ik begrijp jouw intentie, maar ik zie niet in dat ze blijvend gaat veranderen. Tenzij ze het doet om je bij haar te houden en het gaat zien als de wekelijkse verplichting. compleet met het maken van de boodschappenlijst terwijl je haar "doet".
Dat wil je toch ook niet?
[...]
Ha, nu zijn we op time-out. Nog niet uit elkaar. Ik "geef" haar twee weken om te weten wat ze wil. Ze weet wat ik wil.
Dan wacht ik nergens meer op
Dan kom ik wel eens hengelen hahaMaar stel, in het gekke geval, dat ze aangeeft ervoor te willen gaan en dat een maand of twee volhoudt om terug te vallen in het oude patroon (zie alle voorbeelden hier).
Wat dan?
Ik begrijp jouw intentie, maar ik zie niet in dat ze blijvend gaat veranderen. Tenzij ze het doet om je bij haar te houden en het gaat zien als de wekelijkse verplichting. compleet met het maken van de boodschappenlijst terwijl je haar "doet".
Dat wil je toch ook niet?
vrijdag 29 maart 2013 om 16:25
Misschien is er wel helemaal niet spcifiek iets als in verleden/ziekte oid
Stom genoeg had ik tijdens mijn 1e relatie echt heel weinig behoefte aan seks, we deden het wel, maar meer omdat ik dacht we moeten weer.
Ik vond hem niet meer aantrekkelijk én dat was de bottleneck.
Ik heb die relatie dan ook verbroken .
Ex 2 vond ik meer dan seksueel aantrekkelijk, maar ja die heeft seks nooit een prioriteit gevonden ook niet in voorgaande relaties.
3x scheepsrecht dan? fingers crossed.....
Stom genoeg had ik tijdens mijn 1e relatie echt heel weinig behoefte aan seks, we deden het wel, maar meer omdat ik dacht we moeten weer.
Ik vond hem niet meer aantrekkelijk én dat was de bottleneck.
Ik heb die relatie dan ook verbroken .
Ex 2 vond ik meer dan seksueel aantrekkelijk, maar ja die heeft seks nooit een prioriteit gevonden ook niet in voorgaande relaties.
3x scheepsrecht dan? fingers crossed.....
. Wanneer heb je de date met leuke man?
vrijdag 29 maart 2013 om 19:29
Ik heb het heel druk gehad met werk. Er is weer een hoop gepost. Ik denk datvhet een heel groot verschil maakt of je partner het ook als een probleem van alletwee ziet of alleen al een probleem van de ander. In het tweede geval is er denk ik nauwelijks over te praten. In het eerste is er in ieder geval een gesprek mogelijk en mogelijkheden tot een zoektocht met elkaar hoe het voor beiden een te behappen probleem word.
Lilith spannend allemaal hoor!!
Lilith spannend allemaal hoor!!
vrijdag 29 maart 2013 om 20:30
quote:ashanita schreef op 29 maart 2013 @ 15:58:
En hebben jullie daar de afgelopen twee jaar wel eens een goed gesprek over gevoerd? Waar gaar gebrek aan behoefte vandaan kwam? Wat zij miste, of nodig had? Wat het met jou deed (zonder verwijtend te worden)?
Ik bedoel: ik snap meer dan dat het op een gegeven moment klaar is, zeker als zij (in deze situatie) vreemd gaat. Maar als er verder (met haar) niet zoveel aan de hand is, dan moet er toch meer aan de hand zijn dan alleen "geen zin"? Of ben ik nu naief?Niet naïef NA het ontdekken van het vreemdgaan kwamen er heel wat kleine aapjes uit de mouw. Moeite met het verwerken van een overleden moeder, het werk dat niet helemaal goed zat, onze toekomst plannen, enz. Wat voor mij dingen waren die we moesten aanpakken, waren het voor haar dingen om negatiever te gaan denken en leven, met alle negatieve gevolgen van dien. Maar in plaats van dingen samen aan te pakken, samen als koppel vooruit te willen, liep ze weg van ons als koppel. Je kan blijven lopen, en blijven vluchten, maar de waarheid achterhaald het wel. Onze communicatie in onze relatie was ook niet goed. Te veel vanzelfsprekende dingen en alles maar op zen beloop laten gaan. Hier was ik ook even goed schuldig aan, dus ik doe er alles aan om daar niet in terug te hervallen. Maar je moet met twee zijn. Het is dus zeker niet zwart/wit, en er zit zeker heel wat geschiedenis achter haar en mijn gevoelens.
En hebben jullie daar de afgelopen twee jaar wel eens een goed gesprek over gevoerd? Waar gaar gebrek aan behoefte vandaan kwam? Wat zij miste, of nodig had? Wat het met jou deed (zonder verwijtend te worden)?
Ik bedoel: ik snap meer dan dat het op een gegeven moment klaar is, zeker als zij (in deze situatie) vreemd gaat. Maar als er verder (met haar) niet zoveel aan de hand is, dan moet er toch meer aan de hand zijn dan alleen "geen zin"? Of ben ik nu naief?Niet naïef
NA het ontdekken van het vreemdgaan kwamen er heel wat kleine aapjes uit de mouw. Moeite met het verwerken van een overleden moeder, het werk dat niet helemaal goed zat, onze toekomst plannen, enz. Wat voor mij dingen waren die we moesten aanpakken, waren het voor haar dingen om negatiever te gaan denken en leven, met alle negatieve gevolgen van dien. Maar in plaats van dingen samen aan te pakken, samen als koppel vooruit te willen, liep ze weg van ons als koppel. Je kan blijven lopen, en blijven vluchten, maar de waarheid achterhaald het wel. Onze communicatie in onze relatie was ook niet goed. Te veel vanzelfsprekende dingen en alles maar op zen beloop laten gaan. Hier was ik ook even goed schuldig aan, dus ik doe er alles aan om daar niet in terug te hervallen. Maar je moet met twee zijn. Het is dus zeker niet zwart/wit, en er zit zeker heel wat geschiedenis achter haar en mijn gevoelens.
Don't cry because it's over, smile because it happened.
vrijdag 29 maart 2013 om 20:34
quote:Mopsie41 schreef op 29 maart 2013 @ 16:20:
[...]
Maar stel, in het gekke geval, dat ze aangeeft ervoor te willen gaan en dat een maand of twee volhoudt om terug te vallen in het oude patroon (zie alle voorbeelden hier).
Wat dan?
Ik begrijp jouw intentie, maar ik zie niet in dat ze blijvend gaat veranderen. Tenzij ze het doet om je bij haar te houden en het gaat zien als de wekelijkse verplichting. compleet met het maken van de boodschappenlijst terwijl je haar "doet".
Dat wil je toch ook niet?Gelijk heb je. En die piste gaat niet leuk zijn maar is wel mogelijk. Ik ga positief zijn, maar ben zeker op de hoede. Maar zover zijn we nog niet.
[...]
Maar stel, in het gekke geval, dat ze aangeeft ervoor te willen gaan en dat een maand of twee volhoudt om terug te vallen in het oude patroon (zie alle voorbeelden hier).
Wat dan?
Ik begrijp jouw intentie, maar ik zie niet in dat ze blijvend gaat veranderen. Tenzij ze het doet om je bij haar te houden en het gaat zien als de wekelijkse verplichting. compleet met het maken van de boodschappenlijst terwijl je haar "doet".
Dat wil je toch ook niet?Gelijk heb je. En die piste gaat niet leuk zijn maar is wel mogelijk. Ik ga positief zijn, maar ben zeker op de hoede. Maar zover zijn we nog niet.
Don't cry because it's over, smile because it happened.
zaterdag 30 maart 2013 om 00:38
quote:Mopsie41 schreef op 17 maart 2013 @ 20:15:
[...]
Ook welkom hier!
Heb je wel dingen ondernomen om het gevoel weer terug te krijgen? Of heb je inmiddels helemaal vrede met zoals je bent.
Ben je niet bang dat in een eventuele volgende relatie dit een struikelblok kan worden?
Ja we hebben er wel over gepraat, het gemis was in het begin van beide kanten.
Maar we hebben twee bijzondere kids met veel gedragsproblemen op te voeden (jongen van 5 met ADHD en een van bijna 7 met PDD-NOS+ADHD) en we zijn eigenlijk ook al 6 jaar aan het overleven.
dat was de grootste killer van onze intimiteit, we waren compleet opgebrand. En inmiddels zijn we uit elkaar, en ik kan eerlijk zeggen dat een 'volgende' relatie er voor mij zeker niet in gaat zitten.
Ik heb er de energie niet voor, ik leef voor mijn jongens.
en ik zou ook niet op zoek gaan, want ik mis het niet. Of dat door de medicatie komt? Ik weet het niet...
verder ben ik wel heel happy nu we uit elkaar zijn, het geeft veel rust.
[...]
Ook welkom hier!
Heb je wel dingen ondernomen om het gevoel weer terug te krijgen? Of heb je inmiddels helemaal vrede met zoals je bent.
Ben je niet bang dat in een eventuele volgende relatie dit een struikelblok kan worden?
Ja we hebben er wel over gepraat, het gemis was in het begin van beide kanten.
Maar we hebben twee bijzondere kids met veel gedragsproblemen op te voeden (jongen van 5 met ADHD en een van bijna 7 met PDD-NOS+ADHD) en we zijn eigenlijk ook al 6 jaar aan het overleven.
dat was de grootste killer van onze intimiteit, we waren compleet opgebrand. En inmiddels zijn we uit elkaar, en ik kan eerlijk zeggen dat een 'volgende' relatie er voor mij zeker niet in gaat zitten.
Ik heb er de energie niet voor, ik leef voor mijn jongens.
en ik zou ook niet op zoek gaan, want ik mis het niet. Of dat door de medicatie komt? Ik weet het niet...
verder ben ik wel heel happy nu we uit elkaar zijn, het geeft veel rust.
maandag 1 april 2013 om 17:29
Hoi ladys (en een paar gentlemen`s;-),
Ik dacht altijd dat ik zo uitzonderlijk was met mijn verhaal, dus wat een feest der herkenning is dit. Mooi om te zien dat jullie elkaar zo eerlijk feedback en steun kunnen geven, ik hoop ook hierop. Ik zal in t kort mijn verhaal doen.
Sinds 5 jaar samen met een leuke, gezonde kerel. We wonen nu 2 jaar samen. Voor het samenwonen al een gevoel van, goh, hij heeft volgens mij minder zin in sex dan ik, maar ach, je bent verliefd en de keren dat we elkaar zagen ging het best prima. Tot we dus een huis kochten. Tijdens het verbouwen mocht er vooral geen lichamelijk contact zijn, raakte hij wat geïrriteerd, maar ook weinig tot niets als we wel tijd hadden. Ok, komt wel weer dacht ik (alarmbellennnn, waar waren jullie). hij was wel vaker moe van het werk. Maar als we op vakantie gingen, kwam er ook vaak niets van, dan ben je toch juist heel ontspannen lijkt mij. Ik begin inmiddels moe meer als lui te zien. We hebben inmiddels al 2 crisissen gehad waarbij ik er genoeg van had, maar na veel praten dacht ik dat het aangekomen was en gingen we toch samen verder. Ik dacht dat ik sex naar een hoger plan kon trekken (jaja, grappige woordkeuze hihi) met iemand samen. Dit doe je uiteindelijk alleen met diegene. Ik wil dingen samen ontdekken met mijn partner.Toen ik voorstelde, ok, misschien moet je in dat deel wat meer openminded zijn, toen steigerde hij. Dat gaan we niet doen, ik doe het niet, maar een ander ook niet. Met als gevolg dat ik steeds meer de focus er op leg (onbedoeld) en gefrustreerd raak.
Inmiddels is er ook een kinderwens die de kop op steekt. maakt het niet makkelijker. A) om zwanger te worden moet je nu eenmaal sex hebben, ja ook door de week als je MOE bent...mijn ei houdt hier namelijk geen rekening mee
na al vele mislukte pogingen begint het steeds meer te knagen, moet ik dit wel willen...misschien geeft dit iets aan.
Maar ja, ben de 35 gepasseerd dus....werkt ook niet mee he.
Zo, ik weet dat er geen kant en klaar antwoord/advies is en dat je de keuze blijven/gaan zelf moet maken, maar ik lijk wel in een cirkeltje rond te blijven draaien. Gewoon wel fijn effe je verhaal te doen bij mensen die me snappen.
Dus veel respect voor mensen die de knoop door hebben gehakt en voor zichzelf hebben durven kiezen, want we weten allemaal dat daar een heel proces aan vooraf is gegaan.
Ik dacht altijd dat ik zo uitzonderlijk was met mijn verhaal, dus wat een feest der herkenning is dit. Mooi om te zien dat jullie elkaar zo eerlijk feedback en steun kunnen geven, ik hoop ook hierop. Ik zal in t kort mijn verhaal doen.
Sinds 5 jaar samen met een leuke, gezonde kerel. We wonen nu 2 jaar samen. Voor het samenwonen al een gevoel van, goh, hij heeft volgens mij minder zin in sex dan ik, maar ach, je bent verliefd en de keren dat we elkaar zagen ging het best prima. Tot we dus een huis kochten. Tijdens het verbouwen mocht er vooral geen lichamelijk contact zijn, raakte hij wat geïrriteerd, maar ook weinig tot niets als we wel tijd hadden. Ok, komt wel weer dacht ik (alarmbellennnn, waar waren jullie). hij was wel vaker moe van het werk. Maar als we op vakantie gingen, kwam er ook vaak niets van, dan ben je toch juist heel ontspannen lijkt mij. Ik begin inmiddels moe meer als lui te zien. We hebben inmiddels al 2 crisissen gehad waarbij ik er genoeg van had, maar na veel praten dacht ik dat het aangekomen was en gingen we toch samen verder. Ik dacht dat ik sex naar een hoger plan kon trekken (jaja, grappige woordkeuze hihi) met iemand samen. Dit doe je uiteindelijk alleen met diegene. Ik wil dingen samen ontdekken met mijn partner.Toen ik voorstelde, ok, misschien moet je in dat deel wat meer openminded zijn, toen steigerde hij. Dat gaan we niet doen, ik doe het niet, maar een ander ook niet. Met als gevolg dat ik steeds meer de focus er op leg (onbedoeld) en gefrustreerd raak.
Inmiddels is er ook een kinderwens die de kop op steekt. maakt het niet makkelijker. A) om zwanger te worden moet je nu eenmaal sex hebben, ja ook door de week als je MOE bent...mijn ei houdt hier namelijk geen rekening mee
na al vele mislukte pogingen begint het steeds meer te knagen, moet ik dit wel willen...misschien geeft dit iets aan. Maar ja, ben de 35 gepasseerd dus....werkt ook niet mee he.
Zo, ik weet dat er geen kant en klaar antwoord/advies is en dat je de keuze blijven/gaan zelf moet maken, maar ik lijk wel in een cirkeltje rond te blijven draaien. Gewoon wel fijn effe je verhaal te doen bij mensen die me snappen.
Dus veel respect voor mensen die de knoop door hebben gehakt en voor zichzelf hebben durven kiezen, want we weten allemaal dat daar een heel proces aan vooraf is gegaan.
maandag 1 april 2013 om 19:09
Missmatch...mede doordat ik té lang bij mijn ex ben blijven hangen, zijn er geen kinderen gekomen. Was ik mijn huidige lief eerder tegengekomen, dan had er zeker van beide kanten een kind op de wensenlijst gestaan. Maar ik was tegen de 40 toen ik uiteindelijk mijn ex verliet. En nu is het te laat.
Buiten het feit dat ik ook heel goed kan leven zonder een kind, is het wel iets waar je goed over na moet denken.
Ben je bereid een kinderwens op te geven voor.......ja....voor wat eigenlijk? Het voorrecht steeds afgewezen te worden? Het voorrecht om te blijven trekken aan een dood paard? Het voorrecht te weten dat wat je had kunnen hebben, met hem nooit bewaarheid wordt?
Ook voor jou geldt: je WIL dat het werkt, je WIL in hem de perfecte partner zien.....maar het werkt niet en hij is niet de juiste voor jou.
Ik zal niet zeggen dat je hem moet verlaten, maar zie je relatie én hem voor wat het nú is. Niet voor wat het was of voor wat het misschien nog kan gaan worden........
Als je die schellen van je ogen durft te trekken, en kijkt naar de realiteit van het nu, zou je dit dan willen voor de rest van je leven? Want het zit er namelijk heel dik in, dat dit het gewoon is. Niks meer, niks minder.
Buiten het feit dat ik ook heel goed kan leven zonder een kind, is het wel iets waar je goed over na moet denken.
Ben je bereid een kinderwens op te geven voor.......ja....voor wat eigenlijk? Het voorrecht steeds afgewezen te worden? Het voorrecht om te blijven trekken aan een dood paard? Het voorrecht te weten dat wat je had kunnen hebben, met hem nooit bewaarheid wordt?
Ook voor jou geldt: je WIL dat het werkt, je WIL in hem de perfecte partner zien.....maar het werkt niet en hij is niet de juiste voor jou.
Ik zal niet zeggen dat je hem moet verlaten, maar zie je relatie én hem voor wat het nú is. Niet voor wat het was of voor wat het misschien nog kan gaan worden........
Als je die schellen van je ogen durft te trekken, en kijkt naar de realiteit van het nu, zou je dit dan willen voor de rest van je leven? Want het zit er namelijk heel dik in, dat dit het gewoon is. Niks meer, niks minder.
maandag 1 april 2013 om 20:23
Jeetje Mopsie41, ik word er even stil van.....van wat je tegen me zegt. En het is gewoon zo waar!! Ik had al gezien dat je direct bent (lol) maar nu gaat het over mijzelf. Ten eerste, ik vind het heel verdrietig voor jou dat je kinderwens door dit niet vervuld is. Ik heb hetzelfde, ik kan ook heel goed zonder kinderen leven, alleen wat blijft er dan in deze situatie eigenlijk over...in ieder geval geen ontdekkingsreis tussen de lakens. Het is eigenlijk al een tijdje voor mij duidelijk dat, hoe veel ik ook van hem houd en hoe leuk we hetverder samen ook hebben, hij mij niet compleet gelukkig kan maken. Hij denkt het te begrijpen, maar eigenlijk kan je iemand die dit niet zo ervaart het helemaal niet uitleggen...
Alleen ik stel maar uit en uit...ik weet steeds weer een reden te bedenken om toch weer even "de kans te bieden'..
Ik ben gewoon erg bang dat ik op een dag wakker wordt, 80 ben en niet geleefd heb hoe ik geleefd had willen hebben..
Hoe sta jij nu in het leven Mopsie? Heb je nu wel het totaalplaatje? Ik denk soms dat ik op zoek ben naar iets wat er niet is.
ps..ik heb een nicht van 42 die is vorige week voor het eerst mama geworden..dussss;-))
Alleen ik stel maar uit en uit...ik weet steeds weer een reden te bedenken om toch weer even "de kans te bieden'..
Ik ben gewoon erg bang dat ik op een dag wakker wordt, 80 ben en niet geleefd heb hoe ik geleefd had willen hebben..
Hoe sta jij nu in het leven Mopsie? Heb je nu wel het totaalplaatje? Ik denk soms dat ik op zoek ben naar iets wat er niet is.
ps..ik heb een nicht van 42 die is vorige week voor het eerst mama geworden..dussss;-))
maandag 1 april 2013 om 22:52
Ha Missmatch! Ik ben inmiddels 44, en zie toch echt mezelf niet meer achter de kinderwagen 
En het is goed zo.
Ik had voor die ene ex, een behoorlijk wild leventje met stappen, mannen, intriges, spanning en sensatie. (geen woord aan gelogen trouwens). Ik wilde stabiliteit en dacht het te vinden met ex. Stabiel was het zeker. Vooral in het ontbrekende seksleven en de ruzies.
Ik was al bezig met het trekken van mijn eigen plan om ex te verlaten (een eigen woning zoeken en meer geld verdienen) toen ik mijn huidige vriend tegenkwam. Die heeft het verlaten van ex wat versneld. En ik heb enorm veel geluk gehad, ik kan nu zeggen dat ik het totaalpakketje wat voor mij voldoet, gevonden heb.
Lang heb ik ook gedacht dat ik iets wilde, wat niet bestond. Klinkt cliché, maar toen ik mijn ideaalplaatje had losgelaten, klopte het op mijn deur. Bizar.
Je weet nooit wat de toekomst brengt als je bij hem weggaat. Maar je weet wel wat de toekomst brengt als je blijft.
Aan jou, of je de uitdaging (in beide gevallen) aangaat.
In het eerste geval heb je lekker zelf de regie, in het laatste geval ben je afhankelijk van de grillen van je partner.
Maar JIJ moet kiezen. En nadenken hoe je je leven wil indelen, wat je nodig hebt om happy te zijn. In een relatie moet mijn partner mijn beste vriend en minnaar zijn, en niet op een aantal vlakken mijn vijand en handige huisgenoot. Dat is zo'n beetje mijn referentiekader.
Ik kon het na 7 jaar niet meer. Ik had verder met ex een redelijk relaxed leven en een mooi huis. Kon verder doen en laten wat ik wilde. Maar het was niet genoeg blijkbaar, want ik werd doodongelukkig door de aantasting in mijn hele vrouwelijke "zijn". Die voortdurende afwijzingen, de strijd. Bleeeehhhrrrrggggg! Nooit meer!
De relatie die ik nu heb (5 jaar alweer) is voor mij de meest perfecte. Veel lol, intimiteit, seks. Maar ook elkaar steunen door dik en dun. En ik kan zeggen dat wij in 5 jaar tijd een behoorlijke vuurdoop hebben gehad. Sterfgevallen, financiële problemen, ziekte van beide.....we hebben het overleefd. En ons seksleven ook.
Maar als vriend niet in mijn leven was gekomen, was ik ook bij ex weggegaan. Zag het al helemaal voor me: eigen hutje, werk, stappen, leuke dingen doen met vriendinnen. En verder zou ik wel zien. Alles was beter dan blijven.
Misschien ben jij nog niet zover, misschien bereik je dat punt nooit. Maar blijf in godsnaam wel bedenken, dat een relatie je meer voldoening moet geven dan stress.....
En het is goed zo.
Ik had voor die ene ex, een behoorlijk wild leventje met stappen, mannen, intriges, spanning en sensatie. (geen woord aan gelogen trouwens). Ik wilde stabiliteit en dacht het te vinden met ex. Stabiel was het zeker. Vooral in het ontbrekende seksleven en de ruzies.
Ik was al bezig met het trekken van mijn eigen plan om ex te verlaten (een eigen woning zoeken en meer geld verdienen) toen ik mijn huidige vriend tegenkwam. Die heeft het verlaten van ex wat versneld. En ik heb enorm veel geluk gehad, ik kan nu zeggen dat ik het totaalpakketje wat voor mij voldoet, gevonden heb.
Lang heb ik ook gedacht dat ik iets wilde, wat niet bestond. Klinkt cliché, maar toen ik mijn ideaalplaatje had losgelaten, klopte het op mijn deur. Bizar.
Je weet nooit wat de toekomst brengt als je bij hem weggaat. Maar je weet wel wat de toekomst brengt als je blijft.
Aan jou, of je de uitdaging (in beide gevallen) aangaat.
In het eerste geval heb je lekker zelf de regie, in het laatste geval ben je afhankelijk van de grillen van je partner.
Maar JIJ moet kiezen. En nadenken hoe je je leven wil indelen, wat je nodig hebt om happy te zijn. In een relatie moet mijn partner mijn beste vriend en minnaar zijn, en niet op een aantal vlakken mijn vijand en handige huisgenoot. Dat is zo'n beetje mijn referentiekader.
Ik kon het na 7 jaar niet meer. Ik had verder met ex een redelijk relaxed leven en een mooi huis. Kon verder doen en laten wat ik wilde. Maar het was niet genoeg blijkbaar, want ik werd doodongelukkig door de aantasting in mijn hele vrouwelijke "zijn". Die voortdurende afwijzingen, de strijd. Bleeeehhhrrrrggggg! Nooit meer!
De relatie die ik nu heb (5 jaar alweer) is voor mij de meest perfecte. Veel lol, intimiteit, seks. Maar ook elkaar steunen door dik en dun. En ik kan zeggen dat wij in 5 jaar tijd een behoorlijke vuurdoop hebben gehad. Sterfgevallen, financiële problemen, ziekte van beide.....we hebben het overleefd. En ons seksleven ook.
Maar als vriend niet in mijn leven was gekomen, was ik ook bij ex weggegaan. Zag het al helemaal voor me: eigen hutje, werk, stappen, leuke dingen doen met vriendinnen. En verder zou ik wel zien. Alles was beter dan blijven.
Misschien ben jij nog niet zover, misschien bereik je dat punt nooit. Maar blijf in godsnaam wel bedenken, dat een relatie je meer voldoening moet geven dan stress.....
maandag 1 april 2013 om 23:24
Hey missmatch!
Met veel interesse en herkenning heb ik jouw verhaal zitten lezen. Kan me heel goed indenken in wat voor situatie je nu zit en welke afwegingen er vootdurend door je heen gaan. Het lastige is dat niemand je antwoord kan geven op je vragen, hooguit advies. Maar wellicht is het bij jou, net als bij vele anderen (en ook bij mij) dat het vaak al goed doet dat je jouw verhaal kwijt kunt en dat er geluisterd wordt. Als man zit ik overigens in dezelfde situatie als jou (vrouw met laag libido) en worstel hoe hier mee om te gaan. Lees regelmatig dit forum. vooral voor een stukje herkenning (doet op een of andere manier toch goed). Nou, ik wens je alvast weer veel wijsheid toe.
Met veel interesse en herkenning heb ik jouw verhaal zitten lezen. Kan me heel goed indenken in wat voor situatie je nu zit en welke afwegingen er vootdurend door je heen gaan. Het lastige is dat niemand je antwoord kan geven op je vragen, hooguit advies. Maar wellicht is het bij jou, net als bij vele anderen (en ook bij mij) dat het vaak al goed doet dat je jouw verhaal kwijt kunt en dat er geluisterd wordt. Als man zit ik overigens in dezelfde situatie als jou (vrouw met laag libido) en worstel hoe hier mee om te gaan. Lees regelmatig dit forum. vooral voor een stukje herkenning (doet op een of andere manier toch goed). Nou, ik wens je alvast weer veel wijsheid toe.
dinsdag 2 april 2013 om 07:58
Missmatch,
Welkom , ik zit inmiddels in de "ik heb net weer de knoop doorgehakt fase"
En het is verdomd niet makkelijk , maar wat Mopsie al zegt, of je blijft en weet dat dit het is, of je gaat , en je springt in het diepe.
Ik herken de twijfel als geen ander, maar telkens die afwijzing, die teleurstelling, het hopen op betere tijden.
Als iets mij de laatste jaren pijnlijk duidelijk is geworden is dat , hoop uitstel is van teleurstelling.
Nu is mijn ex in therapie voor vanalles en bekruipt mij vaak nog de gedachte , stel stel je voor dat hij echt gaat veranderen, dat datgene gebeurt waar ik al die jaren zo naar verlangt heb.
Niet dat ik er veel vertrouwen in heb hoor, de aard van het beestje verdwijnt zomaar niet natuurlijk.
Is het wel verstanding om samen een kindje te willen, feit is dat een baby de relatie vaak op scherp zet, en die van jullie staat natuurlijk al op scherp.
Dat ex en ik samen een kind hebben is een godswonder te noemen, datum en tijdstip van verwekking kan ik dan ook zo opnoemen.
Zijn andere problemen zijn juist toen aan het licht gekomen, nu achteraf waren er al genoeg signalen hoor, maar die duwde ik ver weg.
Missmatch wees realistisch en denk nu even niet met je hart, maar met je verstand, heel lastig, maar daardoor heb ik nu voor de 2e keer overigens de knoop doorgehakt.
Ik geef nog steeds om die man, maar mijn verstand zegt stoppen anders ga je er nog meer aan onderdoor.
Seks en intimiteit zijn de basis van een liefdesrelatie, maken het verschil tussen een gewone vriendschap.
Welkom , ik zit inmiddels in de "ik heb net weer de knoop doorgehakt fase"
En het is verdomd niet makkelijk , maar wat Mopsie al zegt, of je blijft en weet dat dit het is, of je gaat , en je springt in het diepe.
Ik herken de twijfel als geen ander, maar telkens die afwijzing, die teleurstelling, het hopen op betere tijden.
Als iets mij de laatste jaren pijnlijk duidelijk is geworden is dat , hoop uitstel is van teleurstelling.
Nu is mijn ex in therapie voor vanalles en bekruipt mij vaak nog de gedachte , stel stel je voor dat hij echt gaat veranderen, dat datgene gebeurt waar ik al die jaren zo naar verlangt heb.
Niet dat ik er veel vertrouwen in heb hoor, de aard van het beestje verdwijnt zomaar niet natuurlijk.
Is het wel verstanding om samen een kindje te willen, feit is dat een baby de relatie vaak op scherp zet, en die van jullie staat natuurlijk al op scherp.
Dat ex en ik samen een kind hebben is een godswonder te noemen, datum en tijdstip van verwekking kan ik dan ook zo opnoemen.
Zijn andere problemen zijn juist toen aan het licht gekomen, nu achteraf waren er al genoeg signalen hoor, maar die duwde ik ver weg.
Missmatch wees realistisch en denk nu even niet met je hart, maar met je verstand, heel lastig, maar daardoor heb ik nu voor de 2e keer overigens de knoop doorgehakt.
Ik geef nog steeds om die man, maar mijn verstand zegt stoppen anders ga je er nog meer aan onderdoor.
Seks en intimiteit zijn de basis van een liefdesrelatie, maken het verschil tussen een gewone vriendschap.
dinsdag 2 april 2013 om 09:28
quote:Lilith75 schreef op 02 april 2013 @ 07:58:
Dat ex en ik samen een kind hebben is een godswonder te noemen, datum en tijdstip van verwekking kan ik dan ook zo opnoemen.
Haha, bij ons ook. Ik had meteen raak geschoten Zelf durft ze dat betwijfelen en zegt ze dat we een aantal keren sex gehad hebben, maar geloof me. 1 keer en meteen de hoofdprijs
Dat ex en ik samen een kind hebben is een godswonder te noemen, datum en tijdstip van verwekking kan ik dan ook zo opnoemen.
Haha, bij ons ook. Ik had meteen raak geschoten
Zelf durft ze dat betwijfelen en zegt ze dat we een aantal keren sex gehad hebben, maar geloof me. 1 keer en meteen de hoofdprijs
Don't cry because it's over, smile because it happened.
dinsdag 2 april 2013 om 09:31
Dag allemaal! Hier is de kogel door de kerk, we gaat uit elkaar. Met dus als grootste oorzaak een beroerd seksleven. Alhoewel er op communicatief vlak ook eea niet goed zat hoor. Eigenlijk min of meer zelfde verhaal als hierboven (Lilith). Ik kan datum en tijdstip van verwekking ook zo oplepelen....ERG toch. Nooit weer wil ik dergelijke frustraties, dan ben ik echt liever alleen.
dinsdag 2 april 2013 om 10:43
Lieve Jozette, heel dapper en moedig besluit.
Makkelijk is het absoluut niet , maar probeer afleiding te zoeken .
Het heeft tijd nodig en je zal door verschillende lagen van emoties gaan.
Maar echt het wordt beter!
Ja hoe erg is dat, dat je gewoon weet door het minimale aan seks dat je weet wanneer je kind verwekt is.
Vanmorgen ex gezien toen hij onze zoon ( verwekt op dag ....tijdstip ... datum....gheghe) kwam brengen, en het doet me steeds minder
Verlang gewoon zo naar een vent die me gewoon wil en niet wanneer zijn pet goed staat.
Als ik ex s'morgens eens aanraakte, kreeg ik hmmm slaap nog/moet plassen/laat me/niet nu .
S'avonds zorgde hij er voor dat ik al sliep dus tja...en tussendoor was hij druk druk druk.....tssss welke gezonde vent is überhaupt te moe te druk om intiem te willen/kunnen zijn rot op zeg.
Of hij begon ineens "geil"te doen als het gewoon echt niet kon...heb ook vaak gezegd , "veilig he? nu het gewoon echt niet kan".
Nee ben er klaar mee....ga voor een vent met een gezond libido en neem niet te lang de tijd om dat uit te vinden.
Lees, als er een geschikte vent op mijn pad komt let ik beter op signalen, want dit gaat me nooit maar dan ook nooit meer overkomen.
Nu de man van vrijdag nog echt leuk vinden en dan ga ik er gewoon voor.
Al is het maar om me weer eens vrouw te kunnen voelen.
Makkelijk is het absoluut niet , maar probeer afleiding te zoeken .
Het heeft tijd nodig en je zal door verschillende lagen van emoties gaan.
Maar echt het wordt beter!
Ja hoe erg is dat, dat je gewoon weet door het minimale aan seks dat je weet wanneer je kind verwekt is.
Vanmorgen ex gezien toen hij onze zoon ( verwekt op dag ....tijdstip ... datum....gheghe) kwam brengen, en het doet me steeds minder
Verlang gewoon zo naar een vent die me gewoon wil en niet wanneer zijn pet goed staat.
Als ik ex s'morgens eens aanraakte, kreeg ik hmmm slaap nog/moet plassen/laat me/niet nu .
S'avonds zorgde hij er voor dat ik al sliep dus tja...en tussendoor was hij druk druk druk.....tssss welke gezonde vent is überhaupt te moe te druk om intiem te willen/kunnen zijn rot op zeg.
Of hij begon ineens "geil"te doen als het gewoon echt niet kon...heb ook vaak gezegd , "veilig he? nu het gewoon echt niet kan".
Nee ben er klaar mee....ga voor een vent met een gezond libido en neem niet te lang de tijd om dat uit te vinden.
Lees, als er een geschikte vent op mijn pad komt let ik beter op signalen, want dit gaat me nooit maar dan ook nooit meer overkomen.
Nu de man van vrijdag nog echt leuk vinden en dan ga ik er gewoon voor.
Al is het maar om me weer eens vrouw te kunnen voelen.
dinsdag 2 april 2013 om 10:44
quote:jozette1 schreef op 02 april 2013 @ 09:31:
Dag allemaal! Hier is de kogel door de kerk, we gaat uit elkaar. Met dus als grootste oorzaak een beroerd seksleven. Alhoewel er op communicatief vlak ook eea niet goed zat hoor. Eigenlijk min of meer zelfde verhaal als hierboven (Lilith). Ik kan datum en tijdstip van verwekking ook zo oplepelen....ERG toch. Nooit weer wil ik dergelijke frustraties, dan ben ik echt liever alleen.Sterkte. En vooral op naar meer en beter!
Dag allemaal! Hier is de kogel door de kerk, we gaat uit elkaar. Met dus als grootste oorzaak een beroerd seksleven. Alhoewel er op communicatief vlak ook eea niet goed zat hoor. Eigenlijk min of meer zelfde verhaal als hierboven (Lilith). Ik kan datum en tijdstip van verwekking ook zo oplepelen....ERG toch. Nooit weer wil ik dergelijke frustraties, dan ben ik echt liever alleen.Sterkte. En vooral op naar meer en beter!
Don't cry because it's over, smile because it happened.
dinsdag 2 april 2013 om 18:39
Oh jongens meisjes....ben een beetje in de zenuwe, het slaat natuurlijk even helemaal nergens op.
Die man waar ik mee mail, begint steeds leuker te worden ( ik moet ervoor waken niet alleen op het leuke mail contact af te gaan I know)
Vrijdag gaan we ergens wat eten en daarna wat drinken.....als hij niks is die klik enzo hou ik het op cola en anders tja dan ga ik er gewoon voor.....
Maar oh Lilith heeft de zenuwe...en het is nog niet eens vrijdag.
Die man waar ik mee mail, begint steeds leuker te worden ( ik moet ervoor waken niet alleen op het leuke mail contact af te gaan I know)
Vrijdag gaan we ergens wat eten en daarna wat drinken.....als hij niks is die klik enzo hou ik het op cola en anders tja dan ga ik er gewoon voor.....
Maar oh Lilith heeft de zenuwe...en het is nog niet eens vrijdag.
dinsdag 2 april 2013 om 20:24
O ja...Mopsie41....met je 44e moet je de kinderwagen inderdaad helaas onderhand wel laten staan. Ach, lekker uitslapen op zondagochtend zonder bed vol gillende kinderen en dan 3 x sexen met je kerel heeft ook wel wat he;-))) hihi...jij wel waarschijnlijk...zit er voor mij niet in. Ik weet ook wel dat het kop-in-t-zandstekengedrag is, maar mn bioklok is ook niet te negeren. Maar als ik nu me zo eens bedenk vanaf wanneer ik eigenlijk al twijfel over de relatie, dan is dat toch zeker al 2 jaar en kan ik beter mn tijd steken in een relatie die wel biedt wat ik zoek.
Niels74...bedankt voor het medeleven, jij kan ook wel wat gebruiken hoor ik. Hebben jullie kids? en zoja, was het daarvoor ook al zo of nog wat beter? Ik loop thuis chagrijnig te wezen van het feit dat ik mezelf zo laat leven, zo ben ik toch eigenlijk helemaal niet denk ik dan.
Wat goed van je Jozette1 dat je doorgezet hebt. Hoe en wanneer heb je dat gedaan vraag ik me af. Ik denk zo..door de week kan ik toch niet maken, morgen weer werken, met de pasen, ja het is toch pasen he, in t wekend, ja zijn we lekker eens vrij, moet we hethele weekend gaan janken..ook maar niet nu..
pfffffff
Niels74...bedankt voor het medeleven, jij kan ook wel wat gebruiken hoor ik. Hebben jullie kids? en zoja, was het daarvoor ook al zo of nog wat beter? Ik loop thuis chagrijnig te wezen van het feit dat ik mezelf zo laat leven, zo ben ik toch eigenlijk helemaal niet denk ik dan.
Wat goed van je Jozette1 dat je doorgezet hebt. Hoe en wanneer heb je dat gedaan vraag ik me af. Ik denk zo..door de week kan ik toch niet maken, morgen weer werken, met de pasen, ja het is toch pasen he, in t wekend, ja zijn we lekker eens vrij, moet we hethele weekend gaan janken..ook maar niet nu..
pfffffff
