Seks
alle pijlers
Laag libido partner, hoe ga ik daarmee om?
zondag 17 maart 2013 om 19:15
Hallo allemaal,
Hier is iedereen welkom om te praten over het (langdurig) lage of afwezige libido van je partner.
Dit probleem kan een groot issue zijn binnen de relatie.
Waar loop je tegenaan? Hoe ga je ermee om? Wil je ervaringen delen, van je af huilen of even lekker "zeuren"?
Schrijf het hier van je af!
Dit topic is een vervolg op Depressief door laag libido vriend
Dat topic heeft inmiddels de 3000 postings bereikt.
Er valt blijkbaar zoveel over te schrijven dat dit deel niet specifiek over één persoon gaat, maar over iedereen die hier tegenaan loopt.
Voor iedereen die het eerste topic nog niet heeft gelezen:
Ik heb zelf niet meer met het probleem te maken, maar schrijf hier wel mee om mijn ervaringen te delen. Er is behoefte aan een deel twee, dus bij deze heb ik deze geopend.
Hier is iedereen welkom om te praten over het (langdurig) lage of afwezige libido van je partner.
Dit probleem kan een groot issue zijn binnen de relatie.
Waar loop je tegenaan? Hoe ga je ermee om? Wil je ervaringen delen, van je af huilen of even lekker "zeuren"?
Schrijf het hier van je af!
Dit topic is een vervolg op Depressief door laag libido vriend
Dat topic heeft inmiddels de 3000 postings bereikt.
Er valt blijkbaar zoveel over te schrijven dat dit deel niet specifiek over één persoon gaat, maar over iedereen die hier tegenaan loopt.
Voor iedereen die het eerste topic nog niet heeft gelezen:
Ik heb zelf niet meer met het probleem te maken, maar schrijf hier wel mee om mijn ervaringen te delen. Er is behoefte aan een deel twee, dus bij deze heb ik deze geopend.
donderdag 28 maart 2013 om 13:51
@jozette1
Ik herken het echt helemaal. Freaky eigenlijk.
Ik neem beslissingen in functie van mij en ons kind. Ik wil een goed voorbeeld kunnen geven. Ik wil graag dat mijn kind weet wat intimiteit is. Ik wil graag dat mijn kind het verschil weet tussen broer/zus relatie en een liefdes relatie. En ik wil uiteraard zelf ook zo niet verder.
Je zegt letterlijk "Ik kan gewoon niet meer". Dat gevoel had ik vorige week ook. Ondertussen is de knop om ik zeg ik liever "Ik verdien beter". Dat geldt ook voor jou dus!
Ik herken het echt helemaal. Freaky eigenlijk.
Ik neem beslissingen in functie van mij en ons kind. Ik wil een goed voorbeeld kunnen geven. Ik wil graag dat mijn kind weet wat intimiteit is. Ik wil graag dat mijn kind het verschil weet tussen broer/zus relatie en een liefdes relatie. En ik wil uiteraard zelf ook zo niet verder.
Je zegt letterlijk "Ik kan gewoon niet meer". Dat gevoel had ik vorige week ook. Ondertussen is de knop om ik zeg ik liever "Ik verdien beter". Dat geldt ook voor jou dus!
Don't cry because it's over, smile because it happened.
donderdag 28 maart 2013 om 20:32
Dag allemaal! Ik lees en leef nog steeds met jullie mee.
Pedroso en Lillith: heel goed dat jullie voor jezelf kiezen! Net als Mopsie vind ik ook dat niemand zijn/haar partner mag veroordelen tot een seksloos leven. Als het, om welke reden dan ook, niet goed gaat met de seks, heb je SAMEN een heel groot probleem!
Loreley, dat geldt ook voor jou meis. Durf jezelf te bevrijden van al die ellende, heus, het leven kan zoveel leuker zijn! Wat een onzin dat het "slechts" om seks zou gaan. Wonen al die zogenaamde vrienden van jou samen met hun broer of zus??
Lillith, ongelooflijk dat jouw ex nu opeens zielig begint te doen "want hij zoekt nu hulp". Ja, duh..... rijkelijk laat he. En wat je eerder schreef, het levert alleen maar meer begrip voor jou op. Mooi, maar niet voldoende.
BING, fijn dat je je wat rustiger voelt. Een scheiding is en blijft niet makkelijk, maar je hebt nu eindelijk weer de mogelijkheid voor je om te leven zoals jj dat wilt, met seks en intimiteit. Heel belangrijk!
Voor degenen die mij niet kennen: ik heb net als Mopsie ook in zo'n seksarme relatie gezeten, maar daar ben ik gelukkig uit en net als Mopsie ben ik nu gelukkig met een lieve vent met een normaal libido! In het begin was ik nog wel bang voor afwijzing, maar dat hoef ik bij hem niet te zijn. Wat een verademing, een lekkere normale vent!
Overigens, als ik zo die issues lees waar vele partners mee te maken hebben... pfff! Dat had mijn ex niet! Net als de vriend van Troides kon mijn ex gewoon voor zichzelf zorgen, had gewoon een baan, etc. Hij wilde alleen "gewoon" weinig seks. En overigens ook niet met mij samenwonen, hij had zijn ruimte nodig. Tja....
Pedroso, ik hoop voor je dat jouw vriendin er volmondig voor wil gaan, maar ik acht de kans groter dat er weinig zal veranderen. In dat geval wens ik je de kracht toe om jouw eigen geluk te zoeken. Want die ligt er, ergens voor je!
Pedroso en Lillith: heel goed dat jullie voor jezelf kiezen! Net als Mopsie vind ik ook dat niemand zijn/haar partner mag veroordelen tot een seksloos leven. Als het, om welke reden dan ook, niet goed gaat met de seks, heb je SAMEN een heel groot probleem!
Loreley, dat geldt ook voor jou meis. Durf jezelf te bevrijden van al die ellende, heus, het leven kan zoveel leuker zijn! Wat een onzin dat het "slechts" om seks zou gaan. Wonen al die zogenaamde vrienden van jou samen met hun broer of zus??
Lillith, ongelooflijk dat jouw ex nu opeens zielig begint te doen "want hij zoekt nu hulp". Ja, duh..... rijkelijk laat he. En wat je eerder schreef, het levert alleen maar meer begrip voor jou op. Mooi, maar niet voldoende.
BING, fijn dat je je wat rustiger voelt. Een scheiding is en blijft niet makkelijk, maar je hebt nu eindelijk weer de mogelijkheid voor je om te leven zoals jj dat wilt, met seks en intimiteit. Heel belangrijk!
Voor degenen die mij niet kennen: ik heb net als Mopsie ook in zo'n seksarme relatie gezeten, maar daar ben ik gelukkig uit en net als Mopsie ben ik nu gelukkig met een lieve vent met een normaal libido! In het begin was ik nog wel bang voor afwijzing, maar dat hoef ik bij hem niet te zijn. Wat een verademing, een lekkere normale vent!
Overigens, als ik zo die issues lees waar vele partners mee te maken hebben... pfff! Dat had mijn ex niet! Net als de vriend van Troides kon mijn ex gewoon voor zichzelf zorgen, had gewoon een baan, etc. Hij wilde alleen "gewoon" weinig seks. En overigens ook niet met mij samenwonen, hij had zijn ruimte nodig. Tja....
Pedroso, ik hoop voor je dat jouw vriendin er volmondig voor wil gaan, maar ik acht de kans groter dat er weinig zal veranderen. In dat geval wens ik je de kracht toe om jouw eigen geluk te zoeken. Want die ligt er, ergens voor je!
vrijdag 29 maart 2013 om 03:49
2 jaar Pedroso??? Really? Ok, dan valt het wel mee met mij . Ik snap heel goed dat je relatie dan op de klippen loopt..
Wat ik me nu afvraag, en dat is eigenlijk een vraag aan jullie allemaal:
Ik heb het idee dat bij de meeste van jullie jullie partner hun lage libido niet als probleem zagen en het jullie probleem vond. Had het voor jullie uitgemaakt als het wel als een gezamenlijk probleem gezien zou worden? Als je zou merken dat je partner er wel moeite voor zou doen, er voor zou vechten, ook al zou het resultaat nog steeds (soms) belabberd zijn? Of zou dat op den duur geen verschil maken?
Ik realiseer me net dat Lilith vroeg of er bij ons nog wel intimiteit was en dat ik die vraag nooit beantwoord heb.
Ja, bij ons is nog intimiteit. We zijn gek op , knuffelen, zoenen, en raken elkaar veel aan. Maar niet alleen lichamelijk, ook in gevoel en woord. We zijn lief voor elkaar. In tegenstelling tot Pedroso krijgen onze kinderen best mee wat een liefdevolle relatie is. Ik zie het te weinig sex hebben dan ook als ons probleem, niet als zijn probleem. En vaker nog zie ik het als mijn probleem eigenlijk, omdat ik het probleem veroorzaak.
Hoe zit het bij jullie dan, qua intimiteit? Bestaat die ook niet meer? En ligt het probleem dan in geen sex hebben of geen intimiteit hebben met elkaar?
Wat ik me nu afvraag, en dat is eigenlijk een vraag aan jullie allemaal:
Ik heb het idee dat bij de meeste van jullie jullie partner hun lage libido niet als probleem zagen en het jullie probleem vond. Had het voor jullie uitgemaakt als het wel als een gezamenlijk probleem gezien zou worden? Als je zou merken dat je partner er wel moeite voor zou doen, er voor zou vechten, ook al zou het resultaat nog steeds (soms) belabberd zijn? Of zou dat op den duur geen verschil maken?
Ik realiseer me net dat Lilith vroeg of er bij ons nog wel intimiteit was en dat ik die vraag nooit beantwoord heb.
Ja, bij ons is nog intimiteit. We zijn gek op , knuffelen, zoenen, en raken elkaar veel aan. Maar niet alleen lichamelijk, ook in gevoel en woord. We zijn lief voor elkaar. In tegenstelling tot Pedroso krijgen onze kinderen best mee wat een liefdevolle relatie is. Ik zie het te weinig sex hebben dan ook als ons probleem, niet als zijn probleem. En vaker nog zie ik het als mijn probleem eigenlijk, omdat ik het probleem veroorzaak.
Hoe zit het bij jullie dan, qua intimiteit? Bestaat die ook niet meer? En ligt het probleem dan in geen sex hebben of geen intimiteit hebben met elkaar?
vrijdag 29 maart 2013 om 06:51
Hé Koolmeesje, leuk weer van je te horen.
Ja die verwijten van ex naar mijn adres, tja zal wel een afweermechanisme van hem zijn,best laat het langs me heen glijden.
Heb het 2x geprobeert, het is mooi geweest.
Opzich zou ik zelf ook niet meer kiezen voor samenwonen hoor.
Vind de vrijheid erg fijn en vanwege mijn kinderen.
Dus mocht er ooit nog iemandin mijn leven komen dan wordt het een latrelatie.
Je verzand al snel in een dagelijkse sleur als je gaat samenwonen althans ik heb dat , heb gewoon ook ruimte voor mezelf nodig.
Ashaninta,
Als mijn ex er toen alles aan gedaan had , had het anders geweest.
Ik zeg niet dat we dan nog bij elkaar zouden zijn, dat weet ik niet, er speelt natuurlijk meer.
Maar in feite heeft hij alles op z'n beloop gelaten en dat is voor mij wel een bottleneck ja.
Ben zelf een vechter en verwacht dat in meer of mindere mate van een partner ook.
Hij heeft kansen zat gehad, diverse verwijsbrieven de laatste 6 jr, en met de laatste is hij pas iets gaan doen tja.
Jozette, natuurlijk doet het pijn, maar beter nu dan nog eens jaren door modderen.
Geef een voorbeeld aan je dochter ( dochter toch?)
En hoe jong ze ook zijn, ze pikken veel op.
Laats had mijn oudste iets ze is 11, en ze zei, mam als iets niet meer goed is kun je er maar beter zsm mee stoppen toch?
Ik zei ja beter van wel, anders blijf je er zo in hangen en kun je niet verder en wie weet wat voor moois/leuks je dan misloopt.
Ze zei , je bedoelt jij en ... he?
Mijn ex is niet haar bio vader.
Kinderen pikken veel op, geef ze een goede balast mee ipv een verkeerde!
Ja die verwijten van ex naar mijn adres, tja zal wel een afweermechanisme van hem zijn,best laat het langs me heen glijden.
Heb het 2x geprobeert, het is mooi geweest.
Opzich zou ik zelf ook niet meer kiezen voor samenwonen hoor.
Vind de vrijheid erg fijn en vanwege mijn kinderen.
Dus mocht er ooit nog iemandin mijn leven komen dan wordt het een latrelatie.
Je verzand al snel in een dagelijkse sleur als je gaat samenwonen althans ik heb dat , heb gewoon ook ruimte voor mezelf nodig.
Ashaninta,
Als mijn ex er toen alles aan gedaan had , had het anders geweest.
Ik zeg niet dat we dan nog bij elkaar zouden zijn, dat weet ik niet, er speelt natuurlijk meer.
Maar in feite heeft hij alles op z'n beloop gelaten en dat is voor mij wel een bottleneck ja.
Ben zelf een vechter en verwacht dat in meer of mindere mate van een partner ook.
Hij heeft kansen zat gehad, diverse verwijsbrieven de laatste 6 jr, en met de laatste is hij pas iets gaan doen tja.
Jozette, natuurlijk doet het pijn, maar beter nu dan nog eens jaren door modderen.
Geef een voorbeeld aan je dochter ( dochter toch?)
En hoe jong ze ook zijn, ze pikken veel op.
Laats had mijn oudste iets ze is 11, en ze zei, mam als iets niet meer goed is kun je er maar beter zsm mee stoppen toch?
Ik zei ja beter van wel, anders blijf je er zo in hangen en kun je niet verder en wie weet wat voor moois/leuks je dan misloopt.
Ze zei , je bedoelt jij en ... he?
Mijn ex is niet haar bio vader.
Kinderen pikken veel op, geef ze een goede balast mee ipv een verkeerde!
vrijdag 29 maart 2013 om 08:42
Als je zou merken dat je partner er wel moeite voor zou doen, er voor zou vechten, ook al zou het resultaat nog steeds (soms) belabberd zijn? Of zou dat op den duur geen verschil maken?
Als mijn ex echt moeite had gedaan en het probleem volledig had erkend, was het misschien anders gelopen. Maar dat weet je natuurlijk nooit zeker.
In ieder geval is het niet willen oplossen van zo'n probleem een signaal dat ze met andere dingen ook zo slap zijn. Want andere zaken die problematisch zijn in hun relatie of leven in het algemeen, worden ook niet aangepakt. "Te moeilijk", "het overkomt me, ik kan er niks aan doen", "het is de schuld van ex, werk, leven, moeilijke jeugd, mijn gezondheid, blablabla"......die mentaliteit, daar kots ik inmiddels op.
Je staat als partner heel vaak in je eentje voor het oplossen van van "zijn" problemen.
Als mijn ex echt moeite had gedaan en het probleem volledig had erkend, was het misschien anders gelopen. Maar dat weet je natuurlijk nooit zeker.
In ieder geval is het niet willen oplossen van zo'n probleem een signaal dat ze met andere dingen ook zo slap zijn. Want andere zaken die problematisch zijn in hun relatie of leven in het algemeen, worden ook niet aangepakt. "Te moeilijk", "het overkomt me, ik kan er niks aan doen", "het is de schuld van ex, werk, leven, moeilijke jeugd, mijn gezondheid, blablabla"......die mentaliteit, daar kots ik inmiddels op.
Je staat als partner heel vaak in je eentje voor het oplossen van van "zijn" problemen.
vrijdag 29 maart 2013 om 09:34
quote:ashanita schreef op 29 maart 2013 @ 03:49:Had het voor jullie uitgemaakt als het wel als een gezamenlijk probleem gezien zou worden? Als je zou merken dat je partner er wel moeite voor zou doen, er voor zou vechten, ook al zou het resultaat nog steeds (soms) belabberd zijn? Of zou dat op den duur geen verschil maken?
Het resultaat kan zeker het zelfde zijn, maar het gevoel is dan heel anders. Dan weet je dat er door beide moeite gedaan is. Dan weet je dat je niet meer compatibel bent. Dan kan je jezelf niets verwijten tov je kind.
Ons kind heeft een super leuke thuis. Ziet ook dat wij best goed met elkaar omgaan. Weinig ruzies en discussies en we hadden het leuk. Maar als broer en zus. Seks is voor mij persoonlijk een logisch gevolg van intimiteit. Het enigste dat ontbreekt is net die intimiteit, maar voor mij, door de langdurige afwezigheid nu net een breekpunt. Zeker na het vreemdgaan vorig jaar. Van haar nota bene. Dus een vorm intimiteit die dan ineens wel kon. Maar met iemand anders. Dat heeft mijn zicht op de zaken drastisch veranderd. Om die reden vind ik soms dat de thread onder een verkeerde pijler staat. In de meeste gevallen zou deze beter onder "relaties" staan.
Het resultaat kan zeker het zelfde zijn, maar het gevoel is dan heel anders. Dan weet je dat er door beide moeite gedaan is. Dan weet je dat je niet meer compatibel bent. Dan kan je jezelf niets verwijten tov je kind.
Ons kind heeft een super leuke thuis. Ziet ook dat wij best goed met elkaar omgaan. Weinig ruzies en discussies en we hadden het leuk. Maar als broer en zus. Seks is voor mij persoonlijk een logisch gevolg van intimiteit. Het enigste dat ontbreekt is net die intimiteit, maar voor mij, door de langdurige afwezigheid nu net een breekpunt. Zeker na het vreemdgaan vorig jaar. Van haar nota bene. Dus een vorm intimiteit die dan ineens wel kon. Maar met iemand anders. Dat heeft mijn zicht op de zaken drastisch veranderd. Om die reden vind ik soms dat de thread onder een verkeerde pijler staat. In de meeste gevallen zou deze beter onder "relaties" staan.
Don't cry because it's over, smile because it happened.
vrijdag 29 maart 2013 om 10:09
Ik heb dit topic doorgelezen. En ben verbaasd dat ik bij lange na niet de enige ben die met dit probleem te kampen heeft.
Hier is de sex frequentie zo ongeveer 2 keer per jaar als we dat redden. Moet helaas toegeven dat na een aantal jaren initiatief nemen en afgewezen worden ik dit dus steeds minder doe. Erover praten is moeilijk, hij doet het af met; 'maar ik hou toch van je' en 'binnenkort...' Hij zegt wel dat hij me mooi vindt, maar het blijft bij woorden.
Ik weet niet meer hoe ik het moet doorbreken.
Hier is de sex frequentie zo ongeveer 2 keer per jaar als we dat redden. Moet helaas toegeven dat na een aantal jaren initiatief nemen en afgewezen worden ik dit dus steeds minder doe. Erover praten is moeilijk, hij doet het af met; 'maar ik hou toch van je' en 'binnenkort...' Hij zegt wel dat hij me mooi vindt, maar het blijft bij woorden.
Ik weet niet meer hoe ik het moet doorbreken.
vrijdag 29 maart 2013 om 10:09
Jeetje Mops....
Maar gezondheid of verleden zijn toch redenen dat een probleem er kan zijn? Niet qua verschuilen of goedpraten, maar puur dat: reden? En van daaruit moet er naar een oplossing gezocht worden?
Ik heb 8 jaar lang fysiek heel veel pijn gehad bij het vrijen. Aantoonbaar door de medische wereld enzo. Ben zes keer geopereerd met als laatste operatie een baarmoederverwijdering als gevolg. Dat ontkennen zou toch ook raar zijn? En in die periode heb ik mij enorm schuldiggevoeld, heb ik regelmatig wel gevreeen, hebben we naar oplossingen gezocht. Maar ik kan me niet goed voorstellen dat voor mijn lief het ooit échtbevredigend is geweest.
Momenteel heb ik vanwege het verleden (zowel verkrachting als jarenlange pijn) blokkades. En dan vooral in los kunnen/durven laten. Er zijn geen redenen meer waarom we niet zouden kunnen vrijen, ik wil het hartstikke graag, ik gun lief (maar ook mijzelf) een goed sexleven. En heb dat altijd gedaan. Maar het lijkt wel of mijn lichaam verkeerd geprogrammeerd staat ofzo: ik verkramp gewoon. Dat kun je als smoes zien (en ja: ik betrek het even op mijzelf
), maar het is wel werkelijkheid. Het is voor mij een gevecht met mijzelf, dat ik soms verlies en soms win. Hoe beter ik in mijn vel zit, hoe beter het gaat.
Pedroso, tuurlijk is sex een gevolg van intimiteit, maar er kan ook intimiteit zijn zonder ( of met weinig) sex.
Maar gezondheid of verleden zijn toch redenen dat een probleem er kan zijn? Niet qua verschuilen of goedpraten, maar puur dat: reden? En van daaruit moet er naar een oplossing gezocht worden?
Ik heb 8 jaar lang fysiek heel veel pijn gehad bij het vrijen. Aantoonbaar door de medische wereld enzo. Ben zes keer geopereerd met als laatste operatie een baarmoederverwijdering als gevolg. Dat ontkennen zou toch ook raar zijn? En in die periode heb ik mij enorm schuldiggevoeld, heb ik regelmatig wel gevreeen, hebben we naar oplossingen gezocht. Maar ik kan me niet goed voorstellen dat voor mijn lief het ooit échtbevredigend is geweest.
Momenteel heb ik vanwege het verleden (zowel verkrachting als jarenlange pijn) blokkades. En dan vooral in los kunnen/durven laten. Er zijn geen redenen meer waarom we niet zouden kunnen vrijen, ik wil het hartstikke graag, ik gun lief (maar ook mijzelf) een goed sexleven. En heb dat altijd gedaan. Maar het lijkt wel of mijn lichaam verkeerd geprogrammeerd staat ofzo: ik verkramp gewoon. Dat kun je als smoes zien (en ja: ik betrek het even op mijzelf
), maar het is wel werkelijkheid. Het is voor mij een gevecht met mijzelf, dat ik soms verlies en soms win. Hoe beter ik in mijn vel zit, hoe beter het gaat. Pedroso, tuurlijk is sex een gevolg van intimiteit, maar er kan ook intimiteit zijn zonder ( of met weinig) sex.
vrijdag 29 maart 2013 om 10:21
quote:Mopsie41 schreef op 29 maart 2013 @ 09:57:Heeft jouw vrouw geen zin in seks, of heeft ze gewoon geen zin meer in jou?Volgens haar is/was onze relatie goed. Ze had enkel geen behoefte aan intimiteit en seksualiteit hoefde daarom ook niet. Voor de geboorte van ons kindje was dit er wel. Waren we wel intiem(knuffelen, aanraken, soms samen douchen) en hadden we eens in de twee maanden seks. Mocht meer van mij, maar kon ik wel mee leven. Na de geboorte werd het dramatisch. Wat ik zeker kan begrijpen. Maar het kwam niet terug. En toch zocht ze op een gegeven moment spanning en stond ze open voor iets anders. Zonder die energie in onze relatie te stoppen. Dat deed het meeste pijn. Het zit dus relationeel idd wel complex. Dat kan en dat mag, maar de besluiteloosheid was het gene waar ik niet meer tegen kon. Ze moet kiezen of ze gaat met verliezen.
Don't cry because it's over, smile because it happened.
vrijdag 29 maart 2013 om 11:29
quote:ashanita schreef op 29 maart 2013 @ 10:09:
Jeetje Mops....
Maar gezondheid of verleden zijn toch redenen dat een probleem er kan zijn? Niet qua verschuilen of goedpraten, maar puur dat: reden? En van daaruit moet er naar een oplossing gezocht worden?
Ik heb 8 jaar lang fysiek heel veel pijn gehad bij het vrijen. Aantoonbaar door de medische wereld enzo. Ben zes keer geopereerd met als laatste operatie een baarmoederverwijdering als gevolg. Dat ontkennen zou toch ook raar zijn? En in die periode heb ik mij enorm schuldiggevoeld, heb ik regelmatig wel gevreeen, hebben we naar oplossingen gezocht. Maar ik kan me niet goed voorstellen dat voor mijn lief het ooit échtbevredigend is geweest.
Momenteel heb ik vanwege het verleden (zowel verkrachting als jarenlange pijn) blokkades. En dan vooral in los kunnen/durven laten. Er zijn geen redenen meer waarom we niet zouden kunnen vrijen, ik wil het hartstikke graag, ik gun lief (maar ook mijzelf) een goed sexleven. En heb dat altijd gedaan. Maar het lijkt wel of mijn lichaam verkeerd geprogrammeerd staat ofzo: ik verkramp gewoon. Dat kun je als smoes zien (en ja: ik betrek het even op mijzelf ), maar het is wel werkelijkheid. Het is voor mij een gevecht met mijzelf, dat ik soms verlies en soms win. Hoe beter ik in mijn vel zit, hoe beter het gaat.
Pedroso, tuurlijk is sex een gevolg van intimiteit, maar er kan ook intimiteit zijn zonder ( of met weinig) sex.
Jouw verhaal heeft toch niks met het mijne te maken? Jij geeft toch zélf aan dat je graag wil werken aan de mogelijkheden, ipv alleen maar te kijken naar de onmogelijkheden?
Dáár zit het verschil. Jij steekt je kop niet in het zand, mijn ex deed dat wel.
Ik ben ook wel eens "beperkt" geweest in bed, maar ik zoek oplossingen. Mijn ex deed dat dus niet. Daar is het op stuk gelopen.
Momenteel hebben huidige vriend en ik ook wat probleempjes in bed, maar dat drukt de pret absoluut niet.
Het is hoe je ermee omgaat, de bereidheid om er iets aan te doen, te luisteren naar de partner. Dat seks misschien nooit wordt zoals de meeste mensen het beleven, hoeft helemaal niet te betekenen dat je seksleven slecht is. Er zijn 1001 dingen te verzinnen.
Jij wil wel, maar het lukt niet altijd even goed en je blijft vechten voor een zo goed mogelijk seksleven.
Mijn ex wilde niet. Punt. Geen discussie, geen oplossingen zoeken, niks.
Dat is toch een hele andere insteek.
Jeetje Mops....
Maar gezondheid of verleden zijn toch redenen dat een probleem er kan zijn? Niet qua verschuilen of goedpraten, maar puur dat: reden? En van daaruit moet er naar een oplossing gezocht worden?
Ik heb 8 jaar lang fysiek heel veel pijn gehad bij het vrijen. Aantoonbaar door de medische wereld enzo. Ben zes keer geopereerd met als laatste operatie een baarmoederverwijdering als gevolg. Dat ontkennen zou toch ook raar zijn? En in die periode heb ik mij enorm schuldiggevoeld, heb ik regelmatig wel gevreeen, hebben we naar oplossingen gezocht. Maar ik kan me niet goed voorstellen dat voor mijn lief het ooit échtbevredigend is geweest.
Momenteel heb ik vanwege het verleden (zowel verkrachting als jarenlange pijn) blokkades. En dan vooral in los kunnen/durven laten. Er zijn geen redenen meer waarom we niet zouden kunnen vrijen, ik wil het hartstikke graag, ik gun lief (maar ook mijzelf) een goed sexleven. En heb dat altijd gedaan. Maar het lijkt wel of mijn lichaam verkeerd geprogrammeerd staat ofzo: ik verkramp gewoon. Dat kun je als smoes zien (en ja: ik betrek het even op mijzelf
), maar het is wel werkelijkheid. Het is voor mij een gevecht met mijzelf, dat ik soms verlies en soms win. Hoe beter ik in mijn vel zit, hoe beter het gaat. Pedroso, tuurlijk is sex een gevolg van intimiteit, maar er kan ook intimiteit zijn zonder ( of met weinig) sex.
Jouw verhaal heeft toch niks met het mijne te maken? Jij geeft toch zélf aan dat je graag wil werken aan de mogelijkheden, ipv alleen maar te kijken naar de onmogelijkheden?
Dáár zit het verschil. Jij steekt je kop niet in het zand, mijn ex deed dat wel.
Ik ben ook wel eens "beperkt" geweest in bed, maar ik zoek oplossingen. Mijn ex deed dat dus niet. Daar is het op stuk gelopen.
Momenteel hebben huidige vriend en ik ook wat probleempjes in bed, maar dat drukt de pret absoluut niet.
Het is hoe je ermee omgaat, de bereidheid om er iets aan te doen, te luisteren naar de partner. Dat seks misschien nooit wordt zoals de meeste mensen het beleven, hoeft helemaal niet te betekenen dat je seksleven slecht is. Er zijn 1001 dingen te verzinnen.
Jij wil wel, maar het lukt niet altijd even goed en je blijft vechten voor een zo goed mogelijk seksleven.
Mijn ex wilde niet. Punt. Geen discussie, geen oplossingen zoeken, niks.
Dat is toch een hele andere insteek.
vrijdag 29 maart 2013 om 11:30
quote:pedroso schreef op 29 maart 2013 @ 10:21:
[...]
Volgens haar is/was onze relatie goed. Ze had enkel geen behoefte aan intimiteit en seksualiteit hoefde daarom ook niet. Voor de geboorte van ons kindje was dit er wel. Waren we wel intiem(knuffelen, aanraken, soms samen douchen) en hadden we eens in de twee maanden seks. Mocht meer van mij, maar kon ik wel mee leven. Na de geboorte werd het dramatisch. Wat ik zeker kan begrijpen. Maar het kwam niet terug. En toch zocht ze op een gegeven moment spanning en stond ze open voor iets anders. Zonder die energie in onze relatie te stoppen. Dat deed het meeste pijn. Het zit dus relationeel idd wel complex. Dat kan en dat mag, maar de besluiteloosheid was het gene waar ik niet meer tegen kon. Ze moet kiezen of ze gaat met verliezen. ;)Mag ik dan de conclusie trekken dat ze jou niet meer ziet zitten op seksueel vlak? Puur relationeel zul je een fantastische man zijn voor haar, maar als ik het zo lees, ben je voor haar niet aantrekkelijk. Dat kan. er zijn zat vrouwen die jou misschien wel degelijk zien zitten. Soms matcht het lichamelijke gewoon niet.
[...]
Volgens haar is/was onze relatie goed. Ze had enkel geen behoefte aan intimiteit en seksualiteit hoefde daarom ook niet. Voor de geboorte van ons kindje was dit er wel. Waren we wel intiem(knuffelen, aanraken, soms samen douchen) en hadden we eens in de twee maanden seks. Mocht meer van mij, maar kon ik wel mee leven. Na de geboorte werd het dramatisch. Wat ik zeker kan begrijpen. Maar het kwam niet terug. En toch zocht ze op een gegeven moment spanning en stond ze open voor iets anders. Zonder die energie in onze relatie te stoppen. Dat deed het meeste pijn. Het zit dus relationeel idd wel complex. Dat kan en dat mag, maar de besluiteloosheid was het gene waar ik niet meer tegen kon. Ze moet kiezen of ze gaat met verliezen. ;)Mag ik dan de conclusie trekken dat ze jou niet meer ziet zitten op seksueel vlak? Puur relationeel zul je een fantastische man zijn voor haar, maar als ik het zo lees, ben je voor haar niet aantrekkelijk. Dat kan. er zijn zat vrouwen die jou misschien wel degelijk zien zitten. Soms matcht het lichamelijke gewoon niet.
vrijdag 29 maart 2013 om 11:49
quote:Mopsie41 schreef op 29 maart 2013 @ 11:30:
[...]Mag ik dan de conclusie trekken dat ze jou niet meer ziet zitten op seksueel vlak? Puur relationeel zul je een fantastische man zijn voor haar, maar als ik het zo lees, ben je voor haar niet aantrekkelijk. Dat kan. er zijn zat vrouwen die jou misschien wel degelijk zien zitten. Soms matcht het lichamelijke gewoon niet.Goeie conclusie en die deel ik ook. Ik heb zat aandacht van andere mooie, lieve vrouwen maar die laat ik bewust niet toe omdat ik monogaan van inborst ben en respect heb voor mijn partner. Daarom dat beslissen voor mij zo belangrijk geworden is. Een liefdesleven is niet iets wat on-hold moet staan. Dat moet "leven"
[...]Mag ik dan de conclusie trekken dat ze jou niet meer ziet zitten op seksueel vlak? Puur relationeel zul je een fantastische man zijn voor haar, maar als ik het zo lees, ben je voor haar niet aantrekkelijk. Dat kan. er zijn zat vrouwen die jou misschien wel degelijk zien zitten. Soms matcht het lichamelijke gewoon niet.Goeie conclusie en die deel ik ook. Ik heb zat aandacht van andere mooie, lieve vrouwen maar die laat ik bewust niet toe omdat ik monogaan van inborst ben en respect heb voor mijn partner. Daarom dat beslissen voor mij zo belangrijk geworden is. Een liefdesleven is niet iets wat on-hold moet staan. Dat moet "leven"
Don't cry because it's over, smile because it happened.
vrijdag 29 maart 2013 om 12:46
quote:pedroso schreef op 29 maart 2013 @ 11:49:
[...]
Goeie conclusie en die deel ik ook. Ik heb zat aandacht van andere mooie, lieve vrouwen maar die laat ik bewust niet toe omdat ik monogaan van inborst ben en respect heb voor mijn partner. Daarom dat beslissen voor mij zo belangrijk geworden is. Een liefdesleven is niet iets wat on-hold moet staan. Dat moet "leven" ;)Waar wacht je dan nog op....?
[...]
Goeie conclusie en die deel ik ook. Ik heb zat aandacht van andere mooie, lieve vrouwen maar die laat ik bewust niet toe omdat ik monogaan van inborst ben en respect heb voor mijn partner. Daarom dat beslissen voor mij zo belangrijk geworden is. Een liefdesleven is niet iets wat on-hold moet staan. Dat moet "leven" ;)Waar wacht je dan nog op....?
vrijdag 29 maart 2013 om 13:09
Heb net een hele reactie getypt, knalt internet eruit 
.
Kort dan:
Mops, ik weet dat je het niet tegen mij hebt hoor. Maar ondanks mijn vechten is het gewoon niet zoals het zijn moet. En ben ik als de dood dat mijn relatie het uiteindelijk niet gaat overleven. Hier denk ik mee te krijgen hoe mijn partner zich moet voelen, dus voel ik mij aangesproken. Meer vanwege mijn eigen onzekerheid.
Pedroso, ik ben het met je eens: een relatie moet leven. En neer nog: in een relatie moet je openstaan voor elkaar, naar elkaar willen luisteren en het beste voorhebben met elkaar. Als dat weg is, heb je een probleem... Goed dat je voor jezelf kiest. Ik hoop dat je vrouw en jij voor hen op een zelfde soort basis als die er nu is verder kunnen!
.Kort dan:
Mops, ik weet dat je het niet tegen mij hebt hoor. Maar ondanks mijn vechten is het gewoon niet zoals het zijn moet. En ben ik als de dood dat mijn relatie het uiteindelijk niet gaat overleven. Hier denk ik mee te krijgen hoe mijn partner zich moet voelen, dus voel ik mij aangesproken. Meer vanwege mijn eigen onzekerheid.
Pedroso, ik ben het met je eens: een relatie moet leven. En neer nog: in een relatie moet je openstaan voor elkaar, naar elkaar willen luisteren en het beste voorhebben met elkaar. Als dat weg is, heb je een probleem... Goed dat je voor jezelf kiest. Ik hoop dat je vrouw en jij voor hen op een zelfde soort basis als die er nu is verder kunnen!
vrijdag 29 maart 2013 om 13:23
quote:Mopsie41 schreef op 29 maart 2013 @ 12:46:
[...]Waar wacht je dan nog op....?
Ha, nu zijn we op time-out. Nog niet uit elkaar. Ik "geef" haar twee weken om te weten wat ze wil. Ze weet wat ik wil.
Dan wacht ik nergens meer op Dan kom ik wel eens hengelen haha
[...]Waar wacht je dan nog op....?
Ha, nu zijn we op time-out. Nog niet uit elkaar. Ik "geef" haar twee weken om te weten wat ze wil. Ze weet wat ik wil.
Dan wacht ik nergens meer op
Dan kom ik wel eens hengelen haha
Don't cry because it's over, smile because it happened.
vrijdag 29 maart 2013 om 13:29
quote:ashanita schreef op 29 maart 2013 @ 03:49:
Wat ik me nu afvraag, en dat is eigenlijk een vraag aan jullie allemaal:
Ik heb het idee dat bij de meeste van jullie jullie partner hun lage libido niet als probleem zagen en het jullie probleem vond. Had het voor jullie uitgemaakt als het wel als een gezamenlijk probleem gezien zou worden? Als je zou merken dat je partner er wel moeite voor zou doen, er voor zou vechten, ook al zou het resultaat nog steeds (soms) belabberd zijn? Of zou dat op den duur geen verschil maken?
Ashanita, hier leg je de vinger precies op de voor mij pijnlijke plek. Ik heb het idee dat het inderdaad heel veel uitgemaakt zou hebben als mijn ex zijn lage libido (en als gevolg daarvan mijn constante "lijden" onder het gebrek aan seks) als ons gezamenlijk probleem had gezien. En vooral: als hij uberhaupt de moeite zou hebben genomen om daar iets aan te doen! Maar nee, hij is nooit naar de huisarts geweest en al helemaal niet naar een seksuoloog. Dat wilde hij niet. Het enige wat hij zei is dat hij dan wel viagra zou kopen, via internet. Dat leek me al geen verstandig plan, maar ja als je wanhopig bent klamp je je overal aan vast. Dan vroeg ik na een paar weken schuchter of hij al viagra had besteld en dan kreeg ik als antwoord: Nee, daar ben ik nog niet aan toegekomen.....
Nou ja zeg, had ik al die tijd weer voor niks liggen wachten! Niet dat ik achteraf denk dat dat iets opgelost zou hebben, maar het feit dat hij wist dat ik het moeilijk had en dan te belabberd was om eventjes moeite te steken in een potentiele oplossing. Dat nekte me.
Ik heb het hier weleens eerder in het vorige topic over gehad, en dan werd er gezegd dat ookal had mijn ex wel zijn best gedaan, dat het misschien uiteindelijk toch niet voldoende was geweest voor mij. Dat is misschien zo, maar ik zou het dan echt veel langer volgehouden hebben en er echt voor gegaan zijn!
Wat ik me nu afvraag, en dat is eigenlijk een vraag aan jullie allemaal:
Ik heb het idee dat bij de meeste van jullie jullie partner hun lage libido niet als probleem zagen en het jullie probleem vond. Had het voor jullie uitgemaakt als het wel als een gezamenlijk probleem gezien zou worden? Als je zou merken dat je partner er wel moeite voor zou doen, er voor zou vechten, ook al zou het resultaat nog steeds (soms) belabberd zijn? Of zou dat op den duur geen verschil maken?
Ashanita, hier leg je de vinger precies op de voor mij pijnlijke plek. Ik heb het idee dat het inderdaad heel veel uitgemaakt zou hebben als mijn ex zijn lage libido (en als gevolg daarvan mijn constante "lijden" onder het gebrek aan seks) als ons gezamenlijk probleem had gezien. En vooral: als hij uberhaupt de moeite zou hebben genomen om daar iets aan te doen! Maar nee, hij is nooit naar de huisarts geweest en al helemaal niet naar een seksuoloog. Dat wilde hij niet. Het enige wat hij zei is dat hij dan wel viagra zou kopen, via internet. Dat leek me al geen verstandig plan, maar ja als je wanhopig bent klamp je je overal aan vast. Dan vroeg ik na een paar weken schuchter of hij al viagra had besteld en dan kreeg ik als antwoord: Nee, daar ben ik nog niet aan toegekomen.....
Nou ja zeg, had ik al die tijd weer voor niks liggen wachten! Niet dat ik achteraf denk dat dat iets opgelost zou hebben, maar het feit dat hij wist dat ik het moeilijk had en dan te belabberd was om eventjes moeite te steken in een potentiele oplossing. Dat nekte me.
Ik heb het hier weleens eerder in het vorige topic over gehad, en dan werd er gezegd dat ookal had mijn ex wel zijn best gedaan, dat het misschien uiteindelijk toch niet voldoende was geweest voor mij. Dat is misschien zo, maar ik zou het dan echt veel langer volgehouden hebben en er echt voor gegaan zijn!
vrijdag 29 maart 2013 om 13:32
quote:ashanita schreef op 29 maart 2013 @ 03:49:
Ja, bij ons is nog intimiteit. We zijn gek op , knuffelen, zoenen, en raken elkaar veel aan. Maar niet alleen lichamelijk, ook in gevoel en woord. We zijn lief voor elkaar. In tegenstelling tot Pedroso krijgen onze kinderen best mee wat een liefdevolle relatie is. Ik zie het te weinig sex hebben dan ook als ons probleem, niet als zijn probleem. En vaker nog zie ik het als mijn probleem eigenlijk, omdat ik het probleem veroorzaak.
Respect, Ashanita! Dit is precies de mentaliteit die ik miste bij mijn ex. Ik begrijp heel goed dat jouw man bij je blijft, ondanks het problematische seksleven!
Ik hoop dat jij ook een manier vindt om ongecompliceerde seks te hebben, je verdient het!
Ja, bij ons is nog intimiteit. We zijn gek op , knuffelen, zoenen, en raken elkaar veel aan. Maar niet alleen lichamelijk, ook in gevoel en woord. We zijn lief voor elkaar. In tegenstelling tot Pedroso krijgen onze kinderen best mee wat een liefdevolle relatie is. Ik zie het te weinig sex hebben dan ook als ons probleem, niet als zijn probleem. En vaker nog zie ik het als mijn probleem eigenlijk, omdat ik het probleem veroorzaak.
Respect, Ashanita! Dit is precies de mentaliteit die ik miste bij mijn ex. Ik begrijp heel goed dat jouw man bij je blijft, ondanks het problematische seksleven!
Ik hoop dat jij ook een manier vindt om ongecompliceerde seks te hebben, je verdient het!
vrijdag 29 maart 2013 om 13:34
vrijdag 29 maart 2013 om 14:46
quote:ashanita schreef op 29 maart 2013 @ 13:09:
Heb net een hele reactie getypt, knalt internet eruit .
Kort dan:
Mops, ik weet dat je het niet tegen mij hebt hoor. Maar ondanks mijn vechten is het gewoon niet zoals het zijn moet. En ben ik als de dood dat mijn relatie het uiteindelijk niet gaat overleven. Hier denk ik mee te krijgen hoe mijn partner zich moet voelen, dus voel ik mij aangesproken. Meer vanwege mijn eigen onzekerheid.
Pedroso, ik ben het met je eens: een relatie moet leven. En neer nog: in een relatie moet je openstaan voor elkaar, naar elkaar willen luisteren en het beste voorhebben met elkaar. Als dat weg is, heb je een probleem... Goed dat je voor jezelf kiest. Ik hoop dat je vrouw en jij voor hen op een zelfde soort basis als die er nu is verder kunnen!
Het is aan je partner of hij ermee kan leven dat jullie een seksleven hebben wat afhankelijk is van hoe jij je voelt.
Als mijn ex een goede dag had hadden we seks, sorry maar ik trok het ( naast nog andere zaken) echt niet om maar op die goede dag te moeten wachten.
Ik wil gewoon een ongecompiceerd seksleven.
En aangezien iedereen anders is , zul je het je partner moeten vragen.
Heb net een hele reactie getypt, knalt internet eruit
.Kort dan:
Mops, ik weet dat je het niet tegen mij hebt hoor. Maar ondanks mijn vechten is het gewoon niet zoals het zijn moet. En ben ik als de dood dat mijn relatie het uiteindelijk niet gaat overleven. Hier denk ik mee te krijgen hoe mijn partner zich moet voelen, dus voel ik mij aangesproken. Meer vanwege mijn eigen onzekerheid.
Pedroso, ik ben het met je eens: een relatie moet leven. En neer nog: in een relatie moet je openstaan voor elkaar, naar elkaar willen luisteren en het beste voorhebben met elkaar. Als dat weg is, heb je een probleem... Goed dat je voor jezelf kiest. Ik hoop dat je vrouw en jij voor hen op een zelfde soort basis als die er nu is verder kunnen!
Het is aan je partner of hij ermee kan leven dat jullie een seksleven hebben wat afhankelijk is van hoe jij je voelt.
Als mijn ex een goede dag had hadden we seks, sorry maar ik trok het ( naast nog andere zaken) echt niet om maar op die goede dag te moeten wachten.
Ik wil gewoon een ongecompiceerd seksleven.
En aangezien iedereen anders is , zul je het je partner moeten vragen.
vrijdag 29 maart 2013 om 15:02
quote:Lilith75 schreef op 29 maart 2013 @ 14:46:
[...]Als mijn ex een goede dag had hadden we seks, sorry maar ik trok het ( naast nog andere zaken) echt niet om maar op die goede dag te moeten wachten.Inderdaad. Dat is hier ook. Wat bij een midlife crisis, wat bij de overgang, wat bij slecht weer, wat bij te veel zout in het eten?
[...]Als mijn ex een goede dag had hadden we seks, sorry maar ik trok het ( naast nog andere zaken) echt niet om maar op die goede dag te moeten wachten.Inderdaad. Dat is hier ook. Wat bij een midlife crisis, wat bij de overgang, wat bij slecht weer, wat bij te veel zout in het eten?
Don't cry because it's over, smile because it happened.
vrijdag 29 maart 2013 om 15:08
quote:pedroso schreef op 29 maart 2013 @ 15:02:
[...]
Inderdaad. Dat is hier ook. Wat bij een midlife crisis, wat bij de overgang, wat bij slecht weer, wat bij te veel zout in het eten?
Er was dus gewoon altijd wel wat.
En op een gegeven moment had ik er geen geduld en begrip meer voor , begon het respect te verliezen en ik had dus ook geen zin meer in knuffelen of tegen elkaar op de bank liggen, dát kon ik met mijn kinderen ook, want met hem bleef het ook bij knuffelen..tja .
We leefden als broer en zus, oftewel we waren voordeur delers.
[...]
Inderdaad. Dat is hier ook. Wat bij een midlife crisis, wat bij de overgang, wat bij slecht weer, wat bij te veel zout in het eten?
Er was dus gewoon altijd wel wat.
En op een gegeven moment had ik er geen geduld en begrip meer voor , begon het respect te verliezen en ik had dus ook geen zin meer in knuffelen of tegen elkaar op de bank liggen, dát kon ik met mijn kinderen ook, want met hem bleef het ook bij knuffelen..tja .
We leefden als broer en zus, oftewel we waren voordeur delers.
vrijdag 29 maart 2013 om 15:28
Pedroso, jij hebt twee jaar geen sex gehad, dat zou betekenen dat ze in twee jaar tijd geen goede bui zou hebben gehad...
Uiteraard vraag ik het ook aan mijn partner. Hij geeft aan dat zolang er intimiteit is en zo lang hij het gevoel heeft dat ik er moeite voor doe om dingen te veranderen, moeite doe om een sexleven te hebben, dat voor hem voldoende is. Maar ik geloof hem niet . Nu heeft hij niet veel geluk gehad geloof ik: ik ben zijn tweede sexpartner en zijn eerste lag alleen maar als een plank in bed. Vergeleken met haar heeft hij het met mij getroffen, zeg maar . Ik ben echt bang dat het op een gegeven moment tussen ons stuk loopt en dat hij zich vervolgens voor de kop slaat dat hij zo lang bij me is gebleven.
Met een goede periode bedoel ik meer een periode dat ik weinig pijn heb, waardoor ik meer uitgeslapen ben, daardoor meer vechtlust heb. En dan kan het zomaar voorkomen dat we een paar weken (bijna) dagelijks vrijen. Om vervolgens een slechtere periode te hebben, waarbij ik (letterlijk) slechter in mijn vel zit en het me niet meer lukt om over mijn eigen drempel te komen. Hem bevredigen: tuurlijk. Maar liever niet dat hij aan mij zit.
Maar goed, misschien ben ik niet zo'n hopeloos geval en is het echt mijn eigen onzekerheid. Volgens mij is het nooit voorgekomen dat we langer dan een week of vier niet gevreeen hebben. Alleen de keren dat het echt ongecompliceerd ging en het steren-van-de-hemel-fucking-fantastisch was: tja... Die waren er zeker, maar meestal dan als ik flink aangeschoten was (of net wakker )
Uiteraard vraag ik het ook aan mijn partner. Hij geeft aan dat zolang er intimiteit is en zo lang hij het gevoel heeft dat ik er moeite voor doe om dingen te veranderen, moeite doe om een sexleven te hebben, dat voor hem voldoende is. Maar ik geloof hem niet . Nu heeft hij niet veel geluk gehad geloof ik: ik ben zijn tweede sexpartner en zijn eerste lag alleen maar als een plank in bed. Vergeleken met haar heeft hij het met mij getroffen, zeg maar . Ik ben echt bang dat het op een gegeven moment tussen ons stuk loopt en dat hij zich vervolgens voor de kop slaat dat hij zo lang bij me is gebleven.
Met een goede periode bedoel ik meer een periode dat ik weinig pijn heb, waardoor ik meer uitgeslapen ben, daardoor meer vechtlust heb. En dan kan het zomaar voorkomen dat we een paar weken (bijna) dagelijks vrijen. Om vervolgens een slechtere periode te hebben, waarbij ik (letterlijk) slechter in mijn vel zit en het me niet meer lukt om over mijn eigen drempel te komen. Hem bevredigen: tuurlijk. Maar liever niet dat hij aan mij zit.
Maar goed, misschien ben ik niet zo'n hopeloos geval en is het echt mijn eigen onzekerheid. Volgens mij is het nooit voorgekomen dat we langer dan een week of vier niet gevreeen hebben. Alleen de keren dat het echt ongecompliceerd ging en het steren-van-de-hemel-fucking-fantastisch was: tja... Die waren er zeker, maar meestal dan als ik flink aangeschoten was (of net wakker )
vrijdag 29 maart 2013 om 15:38
quote:ashanita schreef op 29 maart 2013 @ 15:28:
Pedroso, jij hebt twee jaar geen sex gehad, dat zou betekenen dat ze in twee jaar tijd geen goede bui zou hebben gehad...Nee, nee. Maar zoals Lilith75 aangaf er is altijd wel wat. Van "het is té gezellig" tot "ik ben moe" en "Misschien morgen als we nieuwe lakens opleggen". Elke uitvlucht om de behoefte die er niet is te ondersteunen zeg maar. En inderdaad. Je wordt de afwijzingen zo moe dat je zelf ook minder moeite gaat doen en dat je minder behoefte heb in intimiteit met die persoon. Om dan op een goed moment toch weer eens iets voor te stellen en dan weer afgewezen te worden. ping-pong-ping-pong
Pedroso, jij hebt twee jaar geen sex gehad, dat zou betekenen dat ze in twee jaar tijd geen goede bui zou hebben gehad...Nee, nee. Maar zoals Lilith75 aangaf er is altijd wel wat. Van "het is té gezellig"
tot "ik ben moe" en "Misschien morgen als we nieuwe lakens opleggen". Elke uitvlucht om de behoefte die er niet is te ondersteunen zeg maar. En inderdaad. Je wordt de afwijzingen zo moe dat je zelf ook minder moeite gaat doen en dat je minder behoefte heb in intimiteit met die persoon. Om dan op een goed moment toch weer eens iets voor te stellen en dan weer afgewezen te worden. ping-pong-ping-pong
Don't cry because it's over, smile because it happened.
vrijdag 29 maart 2013 om 15:58
En hebben jullie daar de afgelopen twee jaar wel eens een goed gesprek over gevoerd? Waar gaar gebrek aan behoefte vandaan kwam? Wat zij miste, of nodig had? Wat het met jou deed (zonder verwijtend te worden)?
Ik bedoel: ik snap meer dan dat het op een gegeven moment klaar is, zeker als zij (in deze situatie) vreemd gaat. Maar als er verder (met haar) niet zoveel aan de hand is, dan moet er toch meer aan de hand zijn dan alleen "geen zin"? Of ben ik nu naief?
Ik bedoel: ik snap meer dan dat het op een gegeven moment klaar is, zeker als zij (in deze situatie) vreemd gaat. Maar als er verder (met haar) niet zoveel aan de hand is, dan moet er toch meer aan de hand zijn dan alleen "geen zin"? Of ben ik nu naief?
