Seks
alle pijlers
Lastige vraag. Vaginisme
vrijdag 1 januari 2010 om 07:33
Eigenlijk ben ik ten einde raad.
Sinds mijn eerste vriendje achtervolgd het mij en het is niet leuk.
Echt ik klap gewoon dicht (niet lachen).
Diverse artsen heb ik gezien en niemand kan mij helpen. Het is echt erg vele leuke relaties zijn er al op gestrand. Ik heb leuke minaars gehad en het lijkt goed te gaan totdat...
Er is mij gezegd om te spelen met nouja speeltjes en als ik heel relaxed ben dan lukt dat wel ook met moeite hoor!
Iemand die dit mee heeft gemaakt en tips heeft? Ben ten einde raad, is sex niet iets voor mij ofzo?
Sinds mijn eerste vriendje achtervolgd het mij en het is niet leuk.
Echt ik klap gewoon dicht (niet lachen).
Diverse artsen heb ik gezien en niemand kan mij helpen. Het is echt erg vele leuke relaties zijn er al op gestrand. Ik heb leuke minaars gehad en het lijkt goed te gaan totdat...
Er is mij gezegd om te spelen met nouja speeltjes en als ik heel relaxed ben dan lukt dat wel ook met moeite hoor!
Iemand die dit mee heeft gemaakt en tips heeft? Ben ten einde raad, is sex niet iets voor mij ofzo?
vrijdag 1 januari 2010 om 10:04
Ja, het is balen. Maar er zijn best veel vrouwen die er last van hebben.
Laat dit een troost zijn.
En natuurlijk zegt noooooooit iemand er iets over en voel je je helemaal kut.
Ik had er ook last van en heb wel eens een jaar geen sex gehad omdat ik dacht....nou ja, het gaat toch niet.
De enige remedie voor mij was, idd met speeltjes (als je alleen bent) je zelf ervan overtuigen dat het wijd genoeg is.
En het blijven proberen.
Bij mij ging een stukje beter, maar helemaal leuk vond ik het niet, pas toen ik een baby had gebaard ging het daarna echt goed. Waarom dat was begrijp ik ook niet, misschien omdat ik dacht, ik heb daar liggen persen en kreunen en mijn man heeft me ook zo gezien....ik weet het niet, maar daarna was er toch iets veranderd. Ik ben bij dat bevallen zelfs niet uitgescheurd, dus misschien heeft dat onbewust bewezen aan mezelf dat ik toch wijd genoeg was.
Je vraagt je misschien af, hoe ik dan zwanger ben geraakt, tja gek genoeg was dat zo gepiept. 1 maand geprobeerd en het was raak!
Het was meestal een case van 1 uur voorspel en een halve minuut gemeenschap.
Sterkte ermee.
Laat dit een troost zijn.
En natuurlijk zegt noooooooit iemand er iets over en voel je je helemaal kut.
Ik had er ook last van en heb wel eens een jaar geen sex gehad omdat ik dacht....nou ja, het gaat toch niet.
De enige remedie voor mij was, idd met speeltjes (als je alleen bent) je zelf ervan overtuigen dat het wijd genoeg is.
En het blijven proberen.
Bij mij ging een stukje beter, maar helemaal leuk vond ik het niet, pas toen ik een baby had gebaard ging het daarna echt goed. Waarom dat was begrijp ik ook niet, misschien omdat ik dacht, ik heb daar liggen persen en kreunen en mijn man heeft me ook zo gezien....ik weet het niet, maar daarna was er toch iets veranderd. Ik ben bij dat bevallen zelfs niet uitgescheurd, dus misschien heeft dat onbewust bewezen aan mezelf dat ik toch wijd genoeg was.
Je vraagt je misschien af, hoe ik dan zwanger ben geraakt, tja gek genoeg was dat zo gepiept. 1 maand geprobeerd en het was raak!
Het was meestal een case van 1 uur voorspel en een halve minuut gemeenschap.
Sterkte ermee.
vrijdag 1 januari 2010 om 10:29
Heel herkenbaar. Bij mij lukte het (pas) toen ik de 40 al gepasseerd was. Ik heb er ook nooit een probleem van gemaakt; ik voelde, ik wist dat het gewoon niet zou gaan lukken en heb het dan ook niet geforceerd. Er zijn andere manieren om ook samen of alleen te genieten. Op een gegeven moment voelde ik mij -als het ware- opengaan. Na alleen maar het gevoel van "dichtklappen" te kennen, was dit gevoel heel opmerkelijk maar des te fijner. Dit gevoel heb ik ongeveer twee jaar gehad. En op een dag ontmoette ik iemand waarbij alles ging "zoals het zou moeten gaan". Ik weet niet veel over vaginisme (medisch gezien) maar ik weet wel hoe het voelt. En ik weet ook dat het zich niet laat dwingen om weg te gaan. Vaginisme is voor mij een lijntje tussen je vagina en je hoofd en wanneer dat gebalanceerd is, dan is het goed. Let wel; dit is mijn waarheid en is voor iedereen anders.
vrijdag 1 januari 2010 om 11:42
Wat vervelend voor je. Ik herken mezelf wel in jou. Ik heb gee vaginisme, bij mij kon die er na lang proberen wel in, maar het doet echt enorm veel pijn.
Ik vind het erg knap dat je hiermee naar de dokter bent geweest, ik zelf vind dit best lastig.
Ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik je hierbij kan helpen. In ieder geval moet je geen dingen doen die pijn doen want dit maakt het alleen maar erger.
Heel veel sterkte ermee!
Ik vind het erg knap dat je hiermee naar de dokter bent geweest, ik zelf vind dit best lastig.
Ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik je hierbij kan helpen. In ieder geval moet je geen dingen doen die pijn doen want dit maakt het alleen maar erger.
Heel veel sterkte ermee!
vrijdag 1 januari 2010 om 14:44
Herkenbaar verhaal. Had het mijne kunnen zijn. Ben bij de huisarts geweest en die heeft me doorverwezen naar de gynaecoloog. Daar bleek medisch niets mis te zijn en dus werd ik doorgestuurd naar de sexuologe. Ook daar bleek ik niet op de juiste plek te zitten en weer een doorverwijzing... nu naar een bekkenbodemfysiotherapeut, want vermoedelijk is mijn bekkenbodemspier 'te veel ontwikkeld', waardoor ik moeite heb om die te ontspannen.
Ik zeg niet dat dit bij jou ook het geval is, maar ik vind het wel raar dat je naar artsen bent geweest en dat die je niet kunnen helpen. Er is namelijk door diverse oefeningen wel degelijk verbetering mogelijk.
Ik zeg niet dat dit bij jou ook het geval is, maar ik vind het wel raar dat je naar artsen bent geweest en dat die je niet kunnen helpen. Er is namelijk door diverse oefeningen wel degelijk verbetering mogelijk.
zaterdag 2 januari 2010 om 04:50
Bedankt voor jullie lieve berichtjes.
Ja de stap naar de huisarts was al een grote en door naar specialisten is nog enger.
Ik bedoel dan loop je het ziekenhuis uit met een tasje met daarin verschillende maten probeer dingen. Alsof iedereen weet wat er in het tasje zit! Iedereen kijkt je dan ook zo raar aan lijkt het.
Ik ben nu 34 en heb een leuke top baan maar ik wil eens verder vandaar ook de stap naar specialisten. Weten jullie: ik zeg niet dat ik het wil, maar gewoon op een feestje eens de bezemkast in bij wijze van spreken, snappen jullie? Gezien mijn positie binnen het bedrijf heb ik aandacht genoeg maar het gaat niet. Op zulke momenten heb ik het gevoel dat ik niet eens een vrouw ben.
Ik voel mij soms ook zo minderwaardig, terwijl ik weet dat het niet zo is. Zo voelt het soms wel.
Bedankt voor jullie berichtjes ik sta dus niet alleen.
Als iemand nog tips heeft graag, ben ten einde raad.
Ja de stap naar de huisarts was al een grote en door naar specialisten is nog enger.
Ik bedoel dan loop je het ziekenhuis uit met een tasje met daarin verschillende maten probeer dingen. Alsof iedereen weet wat er in het tasje zit! Iedereen kijkt je dan ook zo raar aan lijkt het.
Ik ben nu 34 en heb een leuke top baan maar ik wil eens verder vandaar ook de stap naar specialisten. Weten jullie: ik zeg niet dat ik het wil, maar gewoon op een feestje eens de bezemkast in bij wijze van spreken, snappen jullie? Gezien mijn positie binnen het bedrijf heb ik aandacht genoeg maar het gaat niet. Op zulke momenten heb ik het gevoel dat ik niet eens een vrouw ben.
Ik voel mij soms ook zo minderwaardig, terwijl ik weet dat het niet zo is. Zo voelt het soms wel.
Bedankt voor jullie berichtjes ik sta dus niet alleen.
Als iemand nog tips heeft graag, ben ten einde raad.
zondag 3 januari 2010 om 09:45
Ten eerste denk ik dat je eerst aan de slag moet met je gevoel van minderwaardigheid versus je uitspraak "dat je gezien je positie binnen het bedrijf aandacht genoeg hebt". Ten tweede, het scenario wat je beschrijft "dat je het ziekenhuis uitloopt met een tasje met daarin verschillende maten probeer dingen" komt -denk ik- niet helemaal over met de realiteit. Ik ben weleens benieuwd bij welke artsen je allemaal wel niet bent geweest en waarom -jij denkt- dat zij je niet kunnen helpen.
zaterdag 9 januari 2010 om 17:41
quote:Loeky schreef op 01 januari 2010 @ 14:44:
Herkenbaar verhaal. Had het mijne kunnen zijn. Ben bij de huisarts geweest en die heeft me doorverwezen naar de gynaecoloog. Daar bleek medisch niets mis te zijn en dus werd ik doorgestuurd naar de sexuologe. Ook daar bleek ik niet op de juiste plek te zitten en weer een doorverwijzing... nu naar een bekkenbodemfysiotherapeut, want vermoedelijk is mijn bekkenbodemspier 'te veel ontwikkeld', waardoor ik moeite heb om die te ontspannen.
Ik zeg niet dat dit bij jou ook het geval is, maar ik vind het wel raar dat je naar artsen bent geweest en dat die je niet kunnen helpen. Er is namelijk door diverse oefeningen wel degelijk verbetering mogelijk.Loekey, hoe ervaar jij de afspraken met de bekkenbodem fysio? Ik heb ze ook, zelfde verhaal, teveel gespannen etc. Ik vind het alleen allemaal zo zweverig wat ze doet...
Herkenbaar verhaal. Had het mijne kunnen zijn. Ben bij de huisarts geweest en die heeft me doorverwezen naar de gynaecoloog. Daar bleek medisch niets mis te zijn en dus werd ik doorgestuurd naar de sexuologe. Ook daar bleek ik niet op de juiste plek te zitten en weer een doorverwijzing... nu naar een bekkenbodemfysiotherapeut, want vermoedelijk is mijn bekkenbodemspier 'te veel ontwikkeld', waardoor ik moeite heb om die te ontspannen.
Ik zeg niet dat dit bij jou ook het geval is, maar ik vind het wel raar dat je naar artsen bent geweest en dat die je niet kunnen helpen. Er is namelijk door diverse oefeningen wel degelijk verbetering mogelijk.Loekey, hoe ervaar jij de afspraken met de bekkenbodem fysio? Ik heb ze ook, zelfde verhaal, teveel gespannen etc. Ik vind het alleen allemaal zo zweverig wat ze doet...
maandag 11 januari 2010 om 13:14
Ik heb zelf vagisme gehad en ben er nu vanaf. Door externe factoren, zoals werkstress wil het nog wel eens stroef gaan, maar dat is heel zeldzaam.
Graag geef ik je de volgende boeken als tip:
'De gesloten vrouw' (auteur: Connie van Gils & Willeke Bezemer) en 'Mijn lijf is me lief' (auteur: Ank van Wageningen & Els Plooij)
Ik heb ook een lange weg afgelegd van hulpverleners, voordat ik bij de 'juiste' was. Voor een ieder is dat anders. Ik hoop dat je de 'juiste' zal vinden en wens je heel veel sterkte!
Graag geef ik je de volgende boeken als tip:
'De gesloten vrouw' (auteur: Connie van Gils & Willeke Bezemer) en 'Mijn lijf is me lief' (auteur: Ank van Wageningen & Els Plooij)
Ik heb ook een lange weg afgelegd van hulpverleners, voordat ik bij de 'juiste' was. Voor een ieder is dat anders. Ik hoop dat je de 'juiste' zal vinden en wens je heel veel sterkte!
maandag 11 januari 2010 om 19:47
Hoi wat heel belangrijk is is dat je je bewust wordt van de spanning die in je lichaam zit (of in je geest) mogelijke sexuele traumas kunnen ervoor zorgen dat je als het ware letterlijk digtklapt.
Maar als het bij jou puur lichamelijk is moet je je bewust worden van je ademhaling probeer meditatie of mindfulness.
Als je lichamelijk gespannen bent,gaan je bekkenbodemspieren zich ook spannen,en zodra er dan iets naar binnen wilt komen gaat het helemaaal op slot.
Probeer eens bewust je bekkenbodemspieren aan te spannen en daarna bewust te ontspannen word je bewust van de spanning ik hoop dat je hier wat aan hebt ik ben ook een hele tijd vaginistisch geweest ik kreeg er niet eens een tampon in succes meid en als je iets wilt weten vraag het me
Maar als het bij jou puur lichamelijk is moet je je bewust worden van je ademhaling probeer meditatie of mindfulness.
Als je lichamelijk gespannen bent,gaan je bekkenbodemspieren zich ook spannen,en zodra er dan iets naar binnen wilt komen gaat het helemaaal op slot.
Probeer eens bewust je bekkenbodemspieren aan te spannen en daarna bewust te ontspannen word je bewust van de spanning ik hoop dat je hier wat aan hebt ik ben ook een hele tijd vaginistisch geweest ik kreeg er niet eens een tampon in succes meid en als je iets wilt weten vraag het me
woensdag 13 januari 2010 om 17:06
Hoi!!
Ik heb hetzelfde gehad!
Wat ik allemaal heb gedaan is:
arts geweest, doorverwezen naar gynaecoloog om lichamelijk 'iets' uit te sluiten, toen in behandeling bij bekkembodemspecialist (vond ik niks) en daar een keer onderzocht, toen naar een sexuoloog gegaan, inderdaad zo'n mooie gereedschapsmap meegekregen (na een paar afspraken) met allerlei maten dildo's, uiteindelijk met mijn nu exvriendje naar een sexshop gegaan en daar een schattig roze vibratror gekocht (die er veel vriendelijker uitzag dan die roestvrijstalen dildo's die niet trillen dus vond ik ook niks aan)
Ben toen op gemakkie mezelf gaan verwennen en als ik dan heel geil was en dus nat enz probeerde ik zonder mezelf te veel te pushen die (vrij smalle) vibo naar binnen te krijgen, dit lukte dan, en toen ik aan dat gevoel gewend was, ben ik het op een onwijs!!!! rustige manier met mijn vriendje gaan proberen, (die toevallig ook nog eens de grootste pik van het land had waar ik dus behoorijk van baalde) en op een gegeven moment is het gelukt! Moest zelfs een traantje laten haha, het deed de eerste paar maanden nog iedere keer een beetje pijn, maar hij vingerde mij altijd tegelijkertijd waardoor de pijn op de achtergrond kwam en ik het steeds minder pijnlijk vond worden.
Nu heb ik nergens last meer van!!!!!
I Love SEX!!! hahahahaha
Misschien heb je iets aan mijn verhaal, heel veel succes iig.
En weetje, toen het al die jaren niet lukte vond ik het zelf niet eens zo'n enorm probleem, tuurlijk in verschillende situaties wel, maar had toch altijd hele leuke en lekkere sex en de 2 vriendjes die ik toen had (na elkaar voor de goeie orde) hadden er allebei geen probleem mee, maar t was wel leuker (vond ik) toen het wel lukte.
XX
Ik heb hetzelfde gehad!
Wat ik allemaal heb gedaan is:
arts geweest, doorverwezen naar gynaecoloog om lichamelijk 'iets' uit te sluiten, toen in behandeling bij bekkembodemspecialist (vond ik niks) en daar een keer onderzocht, toen naar een sexuoloog gegaan, inderdaad zo'n mooie gereedschapsmap meegekregen (na een paar afspraken) met allerlei maten dildo's, uiteindelijk met mijn nu exvriendje naar een sexshop gegaan en daar een schattig roze vibratror gekocht (die er veel vriendelijker uitzag dan die roestvrijstalen dildo's die niet trillen dus vond ik ook niks aan)
Ben toen op gemakkie mezelf gaan verwennen en als ik dan heel geil was en dus nat enz probeerde ik zonder mezelf te veel te pushen die (vrij smalle) vibo naar binnen te krijgen, dit lukte dan, en toen ik aan dat gevoel gewend was, ben ik het op een onwijs!!!! rustige manier met mijn vriendje gaan proberen, (die toevallig ook nog eens de grootste pik van het land had waar ik dus behoorijk van baalde) en op een gegeven moment is het gelukt! Moest zelfs een traantje laten haha, het deed de eerste paar maanden nog iedere keer een beetje pijn, maar hij vingerde mij altijd tegelijkertijd waardoor de pijn op de achtergrond kwam en ik het steeds minder pijnlijk vond worden.
Nu heb ik nergens last meer van!!!!!
I Love SEX!!! hahahahaha
Misschien heb je iets aan mijn verhaal, heel veel succes iig.
En weetje, toen het al die jaren niet lukte vond ik het zelf niet eens zo'n enorm probleem, tuurlijk in verschillende situaties wel, maar had toch altijd hele leuke en lekkere sex en de 2 vriendjes die ik toen had (na elkaar voor de goeie orde) hadden er allebei geen probleem mee, maar t was wel leuker (vond ik) toen het wel lukte.
XX
woensdag 13 januari 2010 om 17:09
donderdag 21 januari 2010 om 12:54
Beste Meid,
Ik heb je reactie gelezen en dit komt mij heel bekend voor.!
Ik heb het namelijk ook, je bent niet de enigste, er zijn meerdere vrouwen die het hebben en die er niet voor durven uit te komen! Mijn complimentjes!
Ik ben van marokkaanse afgrond, zelf ben ik erachter gekomen toen ik trouwde, het lukte maar niet. Met veel onzekerheid/moeite ben ik naar de huisarts gegaan, ben toen doorverwezen na een gynaceoloog, fysiotherapeut die je leert je bekkembodemspieren te ontspannen! Alleen ik ben er mee gestopt, helaas.. Door deze oorzaak is mijn huwelijk kapot gegaan. Ik raad je aan om fysiotherapie te volgen, je leert echt ontspannen, waardoor je meer gaat durven..
Nogmaals veel sterkte..
Ik heb je reactie gelezen en dit komt mij heel bekend voor.!
Ik heb het namelijk ook, je bent niet de enigste, er zijn meerdere vrouwen die het hebben en die er niet voor durven uit te komen! Mijn complimentjes!
Ik ben van marokkaanse afgrond, zelf ben ik erachter gekomen toen ik trouwde, het lukte maar niet. Met veel onzekerheid/moeite ben ik naar de huisarts gegaan, ben toen doorverwezen na een gynaceoloog, fysiotherapeut die je leert je bekkembodemspieren te ontspannen! Alleen ik ben er mee gestopt, helaas.. Door deze oorzaak is mijn huwelijk kapot gegaan. Ik raad je aan om fysiotherapie te volgen, je leert echt ontspannen, waardoor je meer gaat durven..
Nogmaals veel sterkte..
