Seks
alle pijlers
Mijn nieuwe minnaar
zondag 6 december 2015 om 08:53
Mijn naam is Daisy,een vrouw van 45 uit Antwerpen.Ben al jaren gehuwd en heb sinds een paar weken via chat een leuke man leren kennen die ik nu wekelijks zie.Wij amuseren ons te pletter en hebben zalige sex.Probleem is dat hij een dochter van 4 heeft die hij dolgraag ziet,maar blijkbaar heeft hij geen interesse meer in zijn huidige vrouw.Bijna iedere dag krijg ik berichtjes van hem,buiten in het weekend niet,dit omdat zijn familie dan langskomt en ook omdat mijn man dan thuis is.Ben zo gelukkig,maar weet niet wat te doen.Doorgaan en mijn huwelijk op het spel zetten of er een punt achter zetten.Vorige week kwam mijn man thuis en mijn minnaar was juist weg....Iemand goede raad?Groetjes,Daisy
Leef nu!
zondag 6 december 2015 om 11:19
zondag 6 december 2015 om 11:23
quote:Nicotientje schreef op 06 december 2015 @ 11:19:
[...]
Oh wacht es ff! Dat is al gebeurt en ik leef nog steeds!
Zo'n paralel universum kan je behoorlijk verwarren zie je maar weer.
Ow echt? Hoe sneu!
Ik ga vast een toyboy zoeken voor als mijn man de kolder in de kop krijgt
[...]
Oh wacht es ff! Dat is al gebeurt en ik leef nog steeds!
Zo'n paralel universum kan je behoorlijk verwarren zie je maar weer.
Ow echt? Hoe sneu!
Ik ga vast een toyboy zoeken voor als mijn man de kolder in de kop krijgt
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zondag 6 december 2015 om 12:11
zondag 6 december 2015 om 12:13
quote:Blobvis schreef op 06 december 2015 @ 12:11:
Tss, wat belachelijk dat jullie allemaal TO geen top seks gunnen met haar minnaarrr. Wat maakt het nou uit dat ze ondertussen met een hakbijl op de rug van haar man in loopt te hakken? Ik bedoel, jeuk aan je doos rechtvaardigt dat toch gewoon...?
Ik ben gewoon jaloers.
Tss, wat belachelijk dat jullie allemaal TO geen top seks gunnen met haar minnaarrr. Wat maakt het nou uit dat ze ondertussen met een hakbijl op de rug van haar man in loopt te hakken? Ik bedoel, jeuk aan je doos rechtvaardigt dat toch gewoon...?
Ik ben gewoon jaloers.
zondag 6 december 2015 om 12:14
quote:Blobvis schreef op 06 december 2015 @ 12:11:
Tss, wat belachelijk dat jullie allemaal TO geen top seks gunnen met haar minnaarrr. Wat maakt het nou uit dat ze ondertussen met een hakbijl op de rug van haar man in loopt te hakken? Ik bedoel, jeuk aan je doos rechtvaardigt dat toch gewoon...?
Je hebt gelijk, het is de kift.
Ik schaam me diep nu.
Tss, wat belachelijk dat jullie allemaal TO geen top seks gunnen met haar minnaarrr. Wat maakt het nou uit dat ze ondertussen met een hakbijl op de rug van haar man in loopt te hakken? Ik bedoel, jeuk aan je doos rechtvaardigt dat toch gewoon...?
Je hebt gelijk, het is de kift.
Ik schaam me diep nu.
zondag 6 december 2015 om 12:16
Op heterdaad betrapt
Mijn telefoon piepte constant: tientallen berichtjes ingesproken door hem, maar ik durfde niet terug te bellen. En ik durfde hem zeker niet onder ogen te komen. Ik was bang dat het op mijn hoofd stond geschreven: dat ik me in de armen van een andere man had gestort...
Ik had spijt als haren op mijn hoofd. Natuurlijk. Hoe stom en ondoordacht om uit pure wanhoop, jaloezie en verdriet mijn heil te zoeken bij een ander. Hoe bizar ook: hij bedonderde zijn vrouw en zijn eigen minnares bedroog hem op haar beurt weer.
De deurbel ging. Heel indringend en lang. Ik wist dat hij voor de deur stond en ik twijfelde. Moest ik opendoen? Hij wist toch wel dat ik er was: de auto stond voor de deur, het licht brandde… Met lood in mijn schoenen liep ik naar de gang. In een flits zag ik mijn bleke gelaat in de spiegel terugkijken. Ik zag er niet uit.
Sorry
Ik deed de deur open en zag een enorme bos rode rozen. Er bovenuit keken twee smachtende ogen me aan. “Sorry”, zei hij. En ik barstte in tranen uit. “O lieverd, sorry dat ik zo uitviel.” Hij legde de rozen op de trap en omhelsde me. Ik kon de gierende uithalen niet meer inhouden en liet me gaan. Het schuldgevoel werd me te veel. En ik besefte dat hij dacht dat ikverdrietig was vanwege zijn uitval. Hij moest eens weten.
Natuurlijk eindigden we in bed. Allebei omdat we het gevoel hadden dat we het goed moesten maken. Allebei om een andere reden. We vreeën alsof ons leven er vanaf hing. Zoveel passie, zoveel liefde, zoveel lust. Dit was iets wat ik onmogelijk met iemand anders zou kunnen ervaren. Zo voelde hij dat toch ook wel?
Verhit, voldaan en moe, doezelden we even weg.
Betrapt
“Hij dacht dat ik verdrietig was vanwege zijn uitval. Hij moest eens weten”
- @DagboekvaneenMinnares
“Wie is dit?! Wie stuurt je deze berichten?”
Ik was echt in slaap gevallen en voelde hoe ik langzaam uit een ontspannen gevoel naar een stressniveau opsteeg. Ik deed mijn ogen open en zag hoe hij de telefoon dicht voor mijn gezicht hield. “Ik hoop dat we afgelopen nacht opnieuw kunnen…”
Shit…shit, shit, shit. Dat was de gescheiden man, 'mijn' andere man die me even had getroost.
Hij griste zijn kleding bij elkaar en stampte de kamer uit voordat ik überhaupt wat kon zeggen. De deur viel met een knal dicht. En ik werd boos, heel boos. Moest ik me nu aan hem verantwoorden? De man die zijn eigen gezin ook een rad voor ogen draaide?
Mijn telefoon piepte constant: tientallen berichtjes ingesproken door hem, maar ik durfde niet terug te bellen. En ik durfde hem zeker niet onder ogen te komen. Ik was bang dat het op mijn hoofd stond geschreven: dat ik me in de armen van een andere man had gestort...
Ik had spijt als haren op mijn hoofd. Natuurlijk. Hoe stom en ondoordacht om uit pure wanhoop, jaloezie en verdriet mijn heil te zoeken bij een ander. Hoe bizar ook: hij bedonderde zijn vrouw en zijn eigen minnares bedroog hem op haar beurt weer.
De deurbel ging. Heel indringend en lang. Ik wist dat hij voor de deur stond en ik twijfelde. Moest ik opendoen? Hij wist toch wel dat ik er was: de auto stond voor de deur, het licht brandde… Met lood in mijn schoenen liep ik naar de gang. In een flits zag ik mijn bleke gelaat in de spiegel terugkijken. Ik zag er niet uit.
Sorry
Ik deed de deur open en zag een enorme bos rode rozen. Er bovenuit keken twee smachtende ogen me aan. “Sorry”, zei hij. En ik barstte in tranen uit. “O lieverd, sorry dat ik zo uitviel.” Hij legde de rozen op de trap en omhelsde me. Ik kon de gierende uithalen niet meer inhouden en liet me gaan. Het schuldgevoel werd me te veel. En ik besefte dat hij dacht dat ikverdrietig was vanwege zijn uitval. Hij moest eens weten.
Natuurlijk eindigden we in bed. Allebei omdat we het gevoel hadden dat we het goed moesten maken. Allebei om een andere reden. We vreeën alsof ons leven er vanaf hing. Zoveel passie, zoveel liefde, zoveel lust. Dit was iets wat ik onmogelijk met iemand anders zou kunnen ervaren. Zo voelde hij dat toch ook wel?
Verhit, voldaan en moe, doezelden we even weg.
Betrapt
“Hij dacht dat ik verdrietig was vanwege zijn uitval. Hij moest eens weten”
- @DagboekvaneenMinnares
“Wie is dit?! Wie stuurt je deze berichten?”
Ik was echt in slaap gevallen en voelde hoe ik langzaam uit een ontspannen gevoel naar een stressniveau opsteeg. Ik deed mijn ogen open en zag hoe hij de telefoon dicht voor mijn gezicht hield. “Ik hoop dat we afgelopen nacht opnieuw kunnen…”
Shit…shit, shit, shit. Dat was de gescheiden man, 'mijn' andere man die me even had getroost.
Hij griste zijn kleding bij elkaar en stampte de kamer uit voordat ik überhaupt wat kon zeggen. De deur viel met een knal dicht. En ik werd boos, heel boos. Moest ik me nu aan hem verantwoorden? De man die zijn eigen gezin ook een rad voor ogen draaide?
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zondag 6 december 2015 om 12:19
quote:yasmijn schreef op 06 december 2015 @ 12:16:
Op heterdaad betrapt
Mijn telefoon piepte constant: tientallen berichtjes ingesproken door hem, maar ik durfde niet terug te bellen. En ik durfde hem zeker niet onder ogen te komen. Ik was bang dat het op mijn hoofd stond geschreven: dat ik me in de armen van een andere man had gestort...
Ik had spijt als haren op mijn hoofd. Natuurlijk. Hoe stom en ondoordacht om uit pure wanhoop, jaloezie en verdriet mijn heil te zoeken bij een ander. Hoe bizar ook: hij bedonderde zijn vrouw en zijn eigen minnares bedroog hem op haar beurt weer.
De deurbel ging. Heel indringend en lang. Ik wist dat hij voor de deur stond en ik twijfelde. Moest ik opendoen? Hij wist toch wel dat ik er was: de auto stond voor de deur, het licht brandde… Met lood in mijn schoenen liep ik naar de gang. In een flits zag ik mijn bleke gelaat in de spiegel terugkijken. Ik zag er niet uit.
Sorry
Ik deed de deur open en zag een enorme bos rode rozen. Er bovenuit keken twee smachtende ogen me aan. “Sorry”, zei hij. En ik barstte in tranen uit. “O lieverd, sorry dat ik zo uitviel.” Hij legde de rozen op de trap en omhelsde me. Ik kon de gierende uithalen niet meer inhouden en liet me gaan. Het schuldgevoel werd me te veel. En ik besefte dat hij dacht dat ikverdrietig was vanwege zijn uitval. Hij moest eens weten.
Natuurlijk eindigden we in bed. Allebei omdat we het gevoel hadden dat we het goed moesten maken. Allebei om een andere reden. We vreeën alsof ons leven er vanaf hing. Zoveel passie, zoveel liefde, zoveel lust. Dit was iets wat ik onmogelijk met iemand anders zou kunnen ervaren. Zo voelde hij dat toch ook wel?
Verhit, voldaan en moe, doezelden we even weg.
Betrapt
“Hij dacht dat ik verdrietig was vanwege zijn uitval. Hij moest eens weten”
- @DagboekvaneenMinnares
“Wie is dit?! Wie stuurt je deze berichten?”
Ik was echt in slaap gevallen en voelde hoe ik langzaam uit een ontspannen gevoel naar een stressniveau opsteeg. Ik deed mijn ogen open en zag hoe hij de telefoon dicht voor mijn gezicht hield. “Ik hoop dat we afgelopen nacht opnieuw kunnen…”
Shit…shit, shit, shit. Dat was de gescheiden man, 'mijn' andere man die me even had getroost.
Hij griste zijn kleding bij elkaar en stampte de kamer uit voordat ik überhaupt wat kon zeggen. De deur viel met een knal dicht. En ik werd boos, heel boos. Moest ik me nu aan hem verantwoorden? De man die zijn eigen gezin ook een rad voor ogen draaide?Niet stoppennnn!! Ga dooor!!!!
Op heterdaad betrapt
Mijn telefoon piepte constant: tientallen berichtjes ingesproken door hem, maar ik durfde niet terug te bellen. En ik durfde hem zeker niet onder ogen te komen. Ik was bang dat het op mijn hoofd stond geschreven: dat ik me in de armen van een andere man had gestort...
Ik had spijt als haren op mijn hoofd. Natuurlijk. Hoe stom en ondoordacht om uit pure wanhoop, jaloezie en verdriet mijn heil te zoeken bij een ander. Hoe bizar ook: hij bedonderde zijn vrouw en zijn eigen minnares bedroog hem op haar beurt weer.
De deurbel ging. Heel indringend en lang. Ik wist dat hij voor de deur stond en ik twijfelde. Moest ik opendoen? Hij wist toch wel dat ik er was: de auto stond voor de deur, het licht brandde… Met lood in mijn schoenen liep ik naar de gang. In een flits zag ik mijn bleke gelaat in de spiegel terugkijken. Ik zag er niet uit.
Sorry
Ik deed de deur open en zag een enorme bos rode rozen. Er bovenuit keken twee smachtende ogen me aan. “Sorry”, zei hij. En ik barstte in tranen uit. “O lieverd, sorry dat ik zo uitviel.” Hij legde de rozen op de trap en omhelsde me. Ik kon de gierende uithalen niet meer inhouden en liet me gaan. Het schuldgevoel werd me te veel. En ik besefte dat hij dacht dat ikverdrietig was vanwege zijn uitval. Hij moest eens weten.
Natuurlijk eindigden we in bed. Allebei omdat we het gevoel hadden dat we het goed moesten maken. Allebei om een andere reden. We vreeën alsof ons leven er vanaf hing. Zoveel passie, zoveel liefde, zoveel lust. Dit was iets wat ik onmogelijk met iemand anders zou kunnen ervaren. Zo voelde hij dat toch ook wel?
Verhit, voldaan en moe, doezelden we even weg.
Betrapt
“Hij dacht dat ik verdrietig was vanwege zijn uitval. Hij moest eens weten”
- @DagboekvaneenMinnares
“Wie is dit?! Wie stuurt je deze berichten?”
Ik was echt in slaap gevallen en voelde hoe ik langzaam uit een ontspannen gevoel naar een stressniveau opsteeg. Ik deed mijn ogen open en zag hoe hij de telefoon dicht voor mijn gezicht hield. “Ik hoop dat we afgelopen nacht opnieuw kunnen…”
Shit…shit, shit, shit. Dat was de gescheiden man, 'mijn' andere man die me even had getroost.
Hij griste zijn kleding bij elkaar en stampte de kamer uit voordat ik überhaupt wat kon zeggen. De deur viel met een knal dicht. En ik werd boos, heel boos. Moest ik me nu aan hem verantwoorden? De man die zijn eigen gezin ook een rad voor ogen draaide?Niet stoppennnn!! Ga dooor!!!!
zondag 6 december 2015 om 12:23
Ik las in een ander topic dat er altijd een verhaal achter vreemdgaan zit en dat de partner mede-veroorzaker is van de problemen die tot vreemdgaan leiden. Dus Daisy, ik heb met jou te doen. Jouw partner moet wel een buitengewoon zware klootzak zijn, dat hij jou hiertoe dreef.
it's not who I am underneath, but what I do that defines me
