Seks
alle pijlers
Mijn partner wil geen seks meer
maandag 16 maart 2020 om 21:57
Hallo,
Ik weet niet goed hoe beginnen .
Maar er zijn een paar dingen die mij zeer onzeker maken.
Het begon allemaal heel mooi tussen mijn partner en mij , wij konden niet van elkaar af blijven , hij was zo lief voor mij, attent , zacht , kortom ik zou alles voor mij gedaan hebben.
Op een gegeven moment vroeg hij mij voor een kindje , dat dat zijn grootste droom en wens was om een kindje samen met mij te hebben.
Omdat wij toch een goed koppel waren , en ik geen minpunt kon bedenken tussen ons en ik ook wel op het punt gekomen was met een kinderwens wou ik ook niets liever en zag ik in hem de perfecte papa voor een kindje .
Na een tijdje proberen en het niet lukte dachten we dat 1 van ons geen kinderen kon krijgen en hadden we even opgegeven en de plannen voor een kindje 'on hold ' gezet . Maar bij na een tijdje mij heel ziek te voelen , misselijk, moe ,.... besloot ik toch nog een test te doen en bleek ik toch zwanger te zijn . Ik was verschrikken en toch heel gelukkig , tot zover dus nog
....
Ik besloot zo snel mogelijk het nieuws tegen mijn vriend te vertellen , maar daar veranderde het compleet voor mij ....
Was zijn reactie heel anders dan ik verwacht had , toen ik zei zwanger te zijn was zijn eerste reactie .. . Abortus !!! Ik was kapot van verdriet en razend tegelijk , maar ik besloot dat het mijn kind was en het niet weg ging ik zou er wel voor gaan dan moest hij maar geen erkenning al vader doen desnoods . Maar pijn deed het mij enorm .
2 weken later was zijn reactie ineens weer anders , nu wou hij het kindje wel graag houden en er ook voor gaan . Maar ik weet niet wat iemand anders zou denken maar ik had nog altijd hartpijn van de eerste reactie tot de dag van vandaag nog !!! Maar bon , ik dacht laten we vanaf hier vooruit kijken .
Wat is mijn zwangerschap rot verlopen !!!
Mij hele zwangerschap heeft hij mij in de steek gelaten . Mijn hormonen waren niet gemakkelijk zoals bij de meeste wel denk ik maar ik was eigenlijk nog zeer redelijk ik was juist enorm weemoedig, huilde vlugger maar wanneer ik enkel maar een troostend woord wou kreeg ik enkel maar gesnauw !! Ben je weer aant janken!! Kun je zo tegen niets !! Hij bezag me niet meer als ik lief wou doen duwde hij me weg en zei dat hij een zwangere vrouw onaantrekkelijk vind liet mij een foto zien van mij voor de verwachting en zei tegen mij 'toen was je nog sexy '!
Ook begon hij met wodka te drinken wat hij ervoor nooit deed en zocht voor het minste ruzie en slingerde de lelijkste dingen naar mij hoofd dat ik niet moest denken dat ik zonder hem een goeie moeder kon zijn en etc...
En de dagen dat hij dat niet deed ging hij in zijn bed liggen en liet mij alleen . Hij was nog liever voor zijn hond dan voor mij.
Tijdens de bevalling was hij er wel , maar de dagen in de kliniek was hij amper te zien .
Thans was ik blij om met mijn klein meisje naar huis te gaan het is zo een braaf kindje ze huilde al amper , maar eens thuis (zeker door verandering van omgeving ) huilde ze de hele nacht . Wat had ik een spijt dat ik terug thuis was !!!! Niet door mijn kindje helemaal niet maar door die vent van mij !!! Wat doet een moeder als haar kindje blijft huilen ? Volgens mij toch haar opnemen en proberen troosten ? Dat was precies wat ik deed en hij begon al te brullen tegen mij dat dat huilsmoel is en niet normaal kind is . Ik ben nog nooit zo razend geweest .
De eerste 3 maanden vertrouwde ik hem niet in haar buurt en mocht ook geen vinger naar haar reiken . Stikkop als ik ook was ik deed het alleen met haar want ik zag hem niet bekwaam en had zelfs schrik dat hij haar iets zou doen . Ik wou niets liever dan bij hem weggaan ook al hield ik wel nog van hem .
1 dag was het zo erg dat hij weer ruzie zocht en zij moest juist haar flesje melk krijgen maar door zijn gebrul nam ze het niet direct en begon te Wenen, toen nam hij mij het flesje uit mijn handen en nam haar nogal brut bij haar hoofdje en stak de speen in haar mond en duwde zo hard op het flesje dat ze haar verslikte . Ik nam van razernij het flesje en gooide het door de ruit van de deur dat het tegen zijn hoofd opvloog , moe was ik het dat verwijten van het dierbaarste dat ik heb dat het een ellendig nest was en etc.
Ik was van plan voorgoed te vertrekken van hem , maar hij besefte het zeker plots en smeekte te blijven en dat hij zou veranderen .
Ik heb besloten toch maar te blijven en vond dat een kindje toch beter bij 2 ouders samen kon blijven .
Hij is daadwerkelijk veranderd op zijn gedrag .
Het enige wat niet veranderd is , sinds het begin van de zwangerschap is dat hij mij altijd afwijst op seks , ik voel mij zo slecht in mijn vel daardoor en mijn zelfbeeld is kortom slechter dan slecht. Ook kan ik alles wat gebeurd is maar geen plaats geven en maar niet vergeven . Is dit normaal ??
Ik weet niet goed hoe beginnen .
Maar er zijn een paar dingen die mij zeer onzeker maken.
Het begon allemaal heel mooi tussen mijn partner en mij , wij konden niet van elkaar af blijven , hij was zo lief voor mij, attent , zacht , kortom ik zou alles voor mij gedaan hebben.
Op een gegeven moment vroeg hij mij voor een kindje , dat dat zijn grootste droom en wens was om een kindje samen met mij te hebben.
Omdat wij toch een goed koppel waren , en ik geen minpunt kon bedenken tussen ons en ik ook wel op het punt gekomen was met een kinderwens wou ik ook niets liever en zag ik in hem de perfecte papa voor een kindje .
Na een tijdje proberen en het niet lukte dachten we dat 1 van ons geen kinderen kon krijgen en hadden we even opgegeven en de plannen voor een kindje 'on hold ' gezet . Maar bij na een tijdje mij heel ziek te voelen , misselijk, moe ,.... besloot ik toch nog een test te doen en bleek ik toch zwanger te zijn . Ik was verschrikken en toch heel gelukkig , tot zover dus nog
....Ik besloot zo snel mogelijk het nieuws tegen mijn vriend te vertellen , maar daar veranderde het compleet voor mij ....
Was zijn reactie heel anders dan ik verwacht had , toen ik zei zwanger te zijn was zijn eerste reactie .. . Abortus !!! Ik was kapot van verdriet en razend tegelijk , maar ik besloot dat het mijn kind was en het niet weg ging ik zou er wel voor gaan dan moest hij maar geen erkenning al vader doen desnoods . Maar pijn deed het mij enorm .
2 weken later was zijn reactie ineens weer anders , nu wou hij het kindje wel graag houden en er ook voor gaan . Maar ik weet niet wat iemand anders zou denken maar ik had nog altijd hartpijn van de eerste reactie tot de dag van vandaag nog !!! Maar bon , ik dacht laten we vanaf hier vooruit kijken .
Wat is mijn zwangerschap rot verlopen !!!
Mij hele zwangerschap heeft hij mij in de steek gelaten . Mijn hormonen waren niet gemakkelijk zoals bij de meeste wel denk ik maar ik was eigenlijk nog zeer redelijk ik was juist enorm weemoedig, huilde vlugger maar wanneer ik enkel maar een troostend woord wou kreeg ik enkel maar gesnauw !! Ben je weer aant janken!! Kun je zo tegen niets !! Hij bezag me niet meer als ik lief wou doen duwde hij me weg en zei dat hij een zwangere vrouw onaantrekkelijk vind liet mij een foto zien van mij voor de verwachting en zei tegen mij 'toen was je nog sexy '!
Ook begon hij met wodka te drinken wat hij ervoor nooit deed en zocht voor het minste ruzie en slingerde de lelijkste dingen naar mij hoofd dat ik niet moest denken dat ik zonder hem een goeie moeder kon zijn en etc...
En de dagen dat hij dat niet deed ging hij in zijn bed liggen en liet mij alleen . Hij was nog liever voor zijn hond dan voor mij.
Tijdens de bevalling was hij er wel , maar de dagen in de kliniek was hij amper te zien .
Thans was ik blij om met mijn klein meisje naar huis te gaan het is zo een braaf kindje ze huilde al amper , maar eens thuis (zeker door verandering van omgeving ) huilde ze de hele nacht . Wat had ik een spijt dat ik terug thuis was !!!! Niet door mijn kindje helemaal niet maar door die vent van mij !!! Wat doet een moeder als haar kindje blijft huilen ? Volgens mij toch haar opnemen en proberen troosten ? Dat was precies wat ik deed en hij begon al te brullen tegen mij dat dat huilsmoel is en niet normaal kind is . Ik ben nog nooit zo razend geweest .
De eerste 3 maanden vertrouwde ik hem niet in haar buurt en mocht ook geen vinger naar haar reiken . Stikkop als ik ook was ik deed het alleen met haar want ik zag hem niet bekwaam en had zelfs schrik dat hij haar iets zou doen . Ik wou niets liever dan bij hem weggaan ook al hield ik wel nog van hem .
1 dag was het zo erg dat hij weer ruzie zocht en zij moest juist haar flesje melk krijgen maar door zijn gebrul nam ze het niet direct en begon te Wenen, toen nam hij mij het flesje uit mijn handen en nam haar nogal brut bij haar hoofdje en stak de speen in haar mond en duwde zo hard op het flesje dat ze haar verslikte . Ik nam van razernij het flesje en gooide het door de ruit van de deur dat het tegen zijn hoofd opvloog , moe was ik het dat verwijten van het dierbaarste dat ik heb dat het een ellendig nest was en etc.
Ik was van plan voorgoed te vertrekken van hem , maar hij besefte het zeker plots en smeekte te blijven en dat hij zou veranderen .
Ik heb besloten toch maar te blijven en vond dat een kindje toch beter bij 2 ouders samen kon blijven .
Hij is daadwerkelijk veranderd op zijn gedrag .
Het enige wat niet veranderd is , sinds het begin van de zwangerschap is dat hij mij altijd afwijst op seks , ik voel mij zo slecht in mijn vel daardoor en mijn zelfbeeld is kortom slechter dan slecht. Ook kan ik alles wat gebeurd is maar geen plaats geven en maar niet vergeven . Is dit normaal ??
dinsdag 17 maart 2020 om 08:07
TO: niet lullig bedoeld maar je komt zo van het beeldscherm erg kinderlijk op mij over. Je reacties op anderen zijn vervolgens doorspekt met gejamaar en terug gekrabbel dat je je topic anders had moet te noemen....kortom een hoop geneuzel en gedoe over seks terwijl...nee daar wil ik het eigenlijk niet eens over hebben.
Ik snap eigenlijk niet zo goed wat je hier komt zoeken want zodra er maar iemand is die iets van maar enigzins een oplossing aandraagt, ga je jammeren over hoe moeilijk het allemaal wel niet is, dat hij echt wel een andere kant heeft (ja iedereen heeft een andere kant maar daar gaat het niet om) etc..
Ik mag hopen dat je omgeving of hulpverlening die je reeds hebt op een gegeven moment gaat ingrijpen want ik heb sterk de indruk dat je dit zelf niet gaat doen.
Als dit een nep topic is of één of andere grap dan hoop ik dat degene met dergelijke zieke huiselijk geweld fantasieen zich elders gaat lopen vervelen in zijn of haar corona verlof.
Ik snap eigenlijk niet zo goed wat je hier komt zoeken want zodra er maar iemand is die iets van maar enigzins een oplossing aandraagt, ga je jammeren over hoe moeilijk het allemaal wel niet is, dat hij echt wel een andere kant heeft (ja iedereen heeft een andere kant maar daar gaat het niet om) etc..
Ik mag hopen dat je omgeving of hulpverlening die je reeds hebt op een gegeven moment gaat ingrijpen want ik heb sterk de indruk dat je dit zelf niet gaat doen.
Als dit een nep topic is of één of andere grap dan hoop ik dat degene met dergelijke zieke huiselijk geweld fantasieen zich elders gaat lopen vervelen in zijn of haar corona verlof.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
dinsdag 17 maart 2020 om 09:28
Hij lijkt mij een man, een kind eigenlijk dat geen goede opvoeding heeft gehad en mogelijk persoonlijkheidsstoornissen heeft, en dus heel veel problemen heeft. Hij droomde ervan een volwassen viriele vent te zijn die kinderen kon maken terwijl hij te onvolwassen voor de vaderrol was en niet besefte dat iedere boerenkinkel een kind kan maken zolang hij goed kan mikken. Dus daarin zit de prestatie niet.
Toen jij hem zijn zin gaf begon hij pas na te denken en voelde hij ineens de nadelen, misschien zelfs onvermogen om een kind groot te brengen..
Jij kan hem niet helpen. Je zal hem inspireren tot woede en verzet, maar verder kan hij niets van je leren omdat je zelf ook erg naief en onvolwassen bent. Dus zet hem eruit, laat hem zijn best doen voor zijn omgangsrechten en voed je kind in eerste instantie alleen op.
Toen jij hem zijn zin gaf begon hij pas na te denken en voelde hij ineens de nadelen, misschien zelfs onvermogen om een kind groot te brengen..
Jij kan hem niet helpen. Je zal hem inspireren tot woede en verzet, maar verder kan hij niets van je leren omdat je zelf ook erg naief en onvolwassen bent. Dus zet hem eruit, laat hem zijn best doen voor zijn omgangsrechten en voed je kind in eerste instantie alleen op.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
donderdag 19 maart 2020 om 21:06
Dit.doornroosje9 schreef: ↑17-03-2020 00:04Ben je bij die idioot weggegaan de eerste keer dat hij haar ruw beet nam of tegen haar schreeuwde?
Precies.
donderdag 19 maart 2020 om 22:52
Ken deze niet maar die is echt tenenkrommend. Wel een heel arsenaal aan opmerkingen paraat als ik dat ooit te horen krijg, wel of niet uitgesproken. Help mijn man is klusser in dit geval dus.
zaterdag 21 maart 2020 om 09:07
Klussen met hubbie voor een beeb, ook zo'n pareltje.RocketScienceFiction schreef: ↑19-03-2020 22:52Ken deze niet maar die is echt tenenkrommend. Wel een heel arsenaal aan opmerkingen paraat als ik dat ooit te horen krijg, wel of niet uitgesproken. Help mijn man is klusser in dit geval dus.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
zaterdag 21 maart 2020 om 10:15
Ehh, ben je serieus?! Hij heeft jou en je kind mishandeld en verwaarloosd, je zegt tig keer dat je bij hem weg wil, maar toch maak je je druk om de seks omdat hij is veranderd en ook lieve momenten heeft?
Lieve schat zelfs seriemoordenaars en verkrachters kunnen lieve momenten hebben, wil niet zeggen dat die ook maar een greintje respect verdienen en dat die ineens compleet veranderd zijn!!! Tuurlijk is hij nu lief, zodra hij jou weer heeft gehersenspoeld begint het weer opnieuw.
Hoe kun je je kind bij hem laten na wat hij heeft gedaan? Vind je jezelf echt een goede moeder dat je je kind in gevaarlijke situaties brengt?
Lieve schat zelfs seriemoordenaars en verkrachters kunnen lieve momenten hebben, wil niet zeggen dat die ook maar een greintje respect verdienen en dat die ineens compleet veranderd zijn!!! Tuurlijk is hij nu lief, zodra hij jou weer heeft gehersenspoeld begint het weer opnieuw.
Hoe kun je je kind bij hem laten na wat hij heeft gedaan? Vind je jezelf echt een goede moeder dat je je kind in gevaarlijke situaties brengt?
