Seks
alle pijlers
Minnaar deel 10
woensdag 21 april 2010 om 22:19
Kunnen jullie een minnaar hebben echt alleen voor de seks zonder er verliefd op te worden?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze[url=Vind jij een SV ook zo vervelend?] Vind jij een SV ook zo vervelend?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze[url=Vind jij een SV ook zo vervelend?] Vind jij een SV ook zo vervelend?
donderdag 6 mei 2010 om 16:47
@Rooss, bespreek je dat dan ook met degene met wie je dan zou moeten stoppen als je man zijn veto uitspreekt? Lijkt me voor hem ook lastig namelijk.
@Look, stiekem ben ik wel een beetje jaloers. Het klinkt goed zoals jullie het voor elkaar hebben.
@nick, therapie voor mijn man heeft niet zo zeer met onze relatie te maken. Er spelen ook andere zaken mee op dit moment. Minnaar en ik nuchter, tsja. We hebben nooit veel contact, geen sms of msn, ook niet bellen. En we zagen elkaar heel weinig.
@hvj, ik vind jouw postings heel mooi.
@Look, stiekem ben ik wel een beetje jaloers. Het klinkt goed zoals jullie het voor elkaar hebben.
@nick, therapie voor mijn man heeft niet zo zeer met onze relatie te maken. Er spelen ook andere zaken mee op dit moment. Minnaar en ik nuchter, tsja. We hebben nooit veel contact, geen sms of msn, ook niet bellen. En we zagen elkaar heel weinig.
@hvj, ik vind jouw postings heel mooi.
donderdag 6 mei 2010 om 17:26
Lisanne, ja, dit bespreek ik. Hij heeft met mij ook besproken wat voor hem redenen zouden kunnen zijn om ermee te stoppen.
Dit is zelfs al besproken nog vóór we elkaar voor het eerst zagen. Dat vind ik ook niet meer dan normaal.
Ik ga er sowieso vanuit dat je een minnaar niet voor "het leven" hebt. Ik zie het als een tijdelijk iets. Als ik lees dat mensen al jaren achtereen dezelfde minnaar hebben voelt dat voor mij altijd een beetje onwerkelijk. Niet dat ik denk dat men daarover liegt... meer dat ik me er weinig bij kan voorstellen.
Dit is zelfs al besproken nog vóór we elkaar voor het eerst zagen. Dat vind ik ook niet meer dan normaal.
Ik ga er sowieso vanuit dat je een minnaar niet voor "het leven" hebt. Ik zie het als een tijdelijk iets. Als ik lees dat mensen al jaren achtereen dezelfde minnaar hebben voelt dat voor mij altijd een beetje onwerkelijk. Niet dat ik denk dat men daarover liegt... meer dat ik me er weinig bij kan voorstellen.
donderdag 6 mei 2010 om 18:40
Hmm een hoop materiaal om over na te denken, ik denk dat ik net als Angel in een situatie zit waar eigenlijk geen open relatie mogelijk is. Heb er veel over nagedacht, over hoe hij in elkaar steekt, hoe ik in elkaar steek. Wie we zijn en waar we vandaan komen.
Ik vind het mooi geschreven van Nick, helder en verklarend. Zoiets is bij ons gewoon niet mogelijk. Mede door de denkbeelden van nr1 maar zeker ook door de moeilijkheden die onze breuk hebben veroorzaakt.
Het is mij ook duidelijk dat je vanuit een sv situatie niet door kunt groeien naar een open relatie, dat voelt als het kopen van een vrijbriefje, maar het zal het vertrouwen schaden. Een open relatie starten vanuit avontuurlijkheid, nieuwsgierigheid is helder maar beide eigenschappen hier zeker niet bij nr1 aanwezig, en maar deels bij mezelf.
Ook heb ik nog even nagedacht over het 'kabbelende beekje' waar stew 2 pagina's geleden over sprak. In een goede relatie, waar echt op alle vlakken alle zaken kloppen kan me voorstellen dat een kabbelend beekje goed is, dat dat een mooie wijze is om de relatie goed te houden. Echter zijn er vaak wel zaken die er voor zorgen dat het niet op alle vlakken klopt, zo vaak kleine frustraties.
Een ander aspect wat mij erg duidelijk is geworden is inherent aan de sleur, de verveling, is het werken aan jezelf, niet alleen een relatie is hard werken (althans dat is mijn mening) ik ben ook van mening dat je hard aan jezelf dient te werken. Echter door aan jezelf te blijven werken, zelf ontplooiing, dien je ook harder aan je relatie te werken. Zorgen dat je op 1 lijn blijft. Dat je partner snapt waar je mee bezig bent, er niet zomaar vanuit gaan dat je partner mee veranderd.
Mijn eerste relatie is na 12.5 jaar samen (7 jaar getrouwd) gestrand op het feit dat ik mij persoonlijk behoorlijk ontwikkelde en mijn ex-partner stil bleef staan. Mijn ontwikkeling kon hem niet motiveren om mee te groeien. Dat kan een diepe kloof opleveren. Met mijn huidige nr1 heb ik een partner die niet alleen mij motiveerd, maar zelf ook gemotiveerd wordt door mijn veranderingen. Voor ons is dit ook goed bespreekbaar. Dit heeft echter wel tijd nodig gehad. En onze breuk heeft achter af gezien dit alleen maar versterkt. Hoe zwaar mijn beslissing ook geweest is, hoeveel slapeloze nachten en hoeveel verdriet dit me ook heeft gedaan, we komen hier beide veel sterker uit, niet alleen in onze relatie maar ook op persoonlijk vlak als individu
Ik vind het mooi geschreven van Nick, helder en verklarend. Zoiets is bij ons gewoon niet mogelijk. Mede door de denkbeelden van nr1 maar zeker ook door de moeilijkheden die onze breuk hebben veroorzaakt.
Het is mij ook duidelijk dat je vanuit een sv situatie niet door kunt groeien naar een open relatie, dat voelt als het kopen van een vrijbriefje, maar het zal het vertrouwen schaden. Een open relatie starten vanuit avontuurlijkheid, nieuwsgierigheid is helder maar beide eigenschappen hier zeker niet bij nr1 aanwezig, en maar deels bij mezelf.
Ook heb ik nog even nagedacht over het 'kabbelende beekje' waar stew 2 pagina's geleden over sprak. In een goede relatie, waar echt op alle vlakken alle zaken kloppen kan me voorstellen dat een kabbelend beekje goed is, dat dat een mooie wijze is om de relatie goed te houden. Echter zijn er vaak wel zaken die er voor zorgen dat het niet op alle vlakken klopt, zo vaak kleine frustraties.
Een ander aspect wat mij erg duidelijk is geworden is inherent aan de sleur, de verveling, is het werken aan jezelf, niet alleen een relatie is hard werken (althans dat is mijn mening) ik ben ook van mening dat je hard aan jezelf dient te werken. Echter door aan jezelf te blijven werken, zelf ontplooiing, dien je ook harder aan je relatie te werken. Zorgen dat je op 1 lijn blijft. Dat je partner snapt waar je mee bezig bent, er niet zomaar vanuit gaan dat je partner mee veranderd.
Mijn eerste relatie is na 12.5 jaar samen (7 jaar getrouwd) gestrand op het feit dat ik mij persoonlijk behoorlijk ontwikkelde en mijn ex-partner stil bleef staan. Mijn ontwikkeling kon hem niet motiveren om mee te groeien. Dat kan een diepe kloof opleveren. Met mijn huidige nr1 heb ik een partner die niet alleen mij motiveerd, maar zelf ook gemotiveerd wordt door mijn veranderingen. Voor ons is dit ook goed bespreekbaar. Dit heeft echter wel tijd nodig gehad. En onze breuk heeft achter af gezien dit alleen maar versterkt. Hoe zwaar mijn beslissing ook geweest is, hoeveel slapeloze nachten en hoeveel verdriet dit me ook heeft gedaan, we komen hier beide veel sterker uit, niet alleen in onze relatie maar ook op persoonlijk vlak als individu
En ik vraag me af wat goed is voor ons allebei. Op blote voeten loop ik langzaam door. We zijn één.
donderdag 6 mei 2010 om 18:43
quote:Bindi schreef op 06 mei 2010 @ 16:39:
Twee uurtjes een lange date? Dat is voor mij een tussendoortje Angel!
Wel vaak maar dus niet zo lang bij jullie. Alleen fast-food is idd al snel geen feestje meer... Hopelijk vind meneer nog ergens een flink gat in zijn agenda
fastfood is binnen een klein uurtje,twee uurtjes is erg lekker(maar geen lange date)en die hoteldate dat is pas een hete lange date!
idd wel vaak maar niet lang.
ik ga voor de hoteldate
Twee uurtjes een lange date? Dat is voor mij een tussendoortje Angel!
Wel vaak maar dus niet zo lang bij jullie. Alleen fast-food is idd al snel geen feestje meer... Hopelijk vind meneer nog ergens een flink gat in zijn agenda
fastfood is binnen een klein uurtje,twee uurtjes is erg lekker(maar geen lange date)en die hoteldate dat is pas een hete lange date!
idd wel vaak maar niet lang.
ik ga voor de hoteldate
donderdag 6 mei 2010 om 20:28
Er is teveel geschreven om op te kunnen reageren, en ook kan ik over een aantal zaken niet meepraten (open relatie bijv). Wel vind ik het interessant te horen wat het allemaal teweeg brengt bij eenieder, en hoe het werken daaraan eruit ziet.
Mbt kabbelen: in het begin van mijn relatie met nr1 was het allemaal erg stormachtig; maar op dat moment wist ik niet beter. Na een aantal jaren van storm en heftige gebeurtenissen gingen we, na even uit elkaar te zijn geweest, samenwonen en kwam er eindelijk rust in ons leven. Nooit geweten dat kabbelen zo heerlijk kon zijn! Maar er is, achteraf bezien, een moment geweest waarin kabbelen is over gegaan in 'voor lief nemen', in naast elkaar leven en het allemaal maar gewoon gaan vinden. En zelfs daarin lijken we nu te zijn doorgeslagen in totaal eigen levens leiden, en bij elkaar aanhaken wanneer we dat allebei toelaten. Met momenten gaat het goed, maar ook vandaag weer merkte ik dat het me soms niet lukt hem te laten aanhaken, of dat ik bij hem kan aanhaken (ben ik nog te volgen?). Hoe graag ik het ook wil, soms lukt het me niet, en dat irriteert me en doet me verdriet.
pff, vandaag gewoon even een mindere dag merk ik. Het kabbelt nu wel voort, maar eigenlijk is het meer 'aanmodderen'...
sorry, egopost merk ik. Maar ik begon toch met het kabbelen
Mbt kabbelen: in het begin van mijn relatie met nr1 was het allemaal erg stormachtig; maar op dat moment wist ik niet beter. Na een aantal jaren van storm en heftige gebeurtenissen gingen we, na even uit elkaar te zijn geweest, samenwonen en kwam er eindelijk rust in ons leven. Nooit geweten dat kabbelen zo heerlijk kon zijn! Maar er is, achteraf bezien, een moment geweest waarin kabbelen is over gegaan in 'voor lief nemen', in naast elkaar leven en het allemaal maar gewoon gaan vinden. En zelfs daarin lijken we nu te zijn doorgeslagen in totaal eigen levens leiden, en bij elkaar aanhaken wanneer we dat allebei toelaten. Met momenten gaat het goed, maar ook vandaag weer merkte ik dat het me soms niet lukt hem te laten aanhaken, of dat ik bij hem kan aanhaken (ben ik nog te volgen?). Hoe graag ik het ook wil, soms lukt het me niet, en dat irriteert me en doet me verdriet.
pff, vandaag gewoon even een mindere dag merk ik. Het kabbelt nu wel voort, maar eigenlijk is het meer 'aanmodderen'...
sorry, egopost merk ik. Maar ik begon toch met het kabbelen
donderdag 6 mei 2010 om 20:44
Heel duidelijk hoor Bkstr, ik snap helemaal wat je bedoelt! Dat is inderdaad het gevaar van kabbelen zonder af en toe een goede steen in de rivier.. en voor je het weet kabbel je allebei de andere kant op met alle zijspoortjes van dien!
Tja, in die zin is het inderdaad belangrijk aan je relatie te blijven werken. Wij doen dat door constant in gesprek te blijven maar ook door tijd voor elkaar te maken. Het schiet er natuurlijk vaak bij in vanwege de kinderen maar de laatste keer dat we een weekend weg waren was echt heerlijk.
Terwijl we een jaar geleden eens in de sauna tegen elkaar aan zaten te zwijgen, afschuwelijk we hadden elkaar niks maar dan ook niks te vertellen!
Goddank hebben we nú gespreksstof genoeg.
Knuffel voor jou Bkstr...best wel een heftige ontdekking op een dag die toch al wat minder ging!!
Tja, in die zin is het inderdaad belangrijk aan je relatie te blijven werken. Wij doen dat door constant in gesprek te blijven maar ook door tijd voor elkaar te maken. Het schiet er natuurlijk vaak bij in vanwege de kinderen maar de laatste keer dat we een weekend weg waren was echt heerlijk.
Terwijl we een jaar geleden eens in de sauna tegen elkaar aan zaten te zwijgen, afschuwelijk we hadden elkaar niks maar dan ook niks te vertellen!
Goddank hebben we nú gespreksstof genoeg.
Knuffel voor jou Bkstr...best wel een heftige ontdekking op een dag die toch al wat minder ging!!
donderdag 6 mei 2010 om 20:49
ik denk steeds als ik jullie verhalen hoor rooss: dat zouden wij nóóit kunnen! Je moet in zulke situaties met elkaar praten, en praten is per definitie al een no go voor nr1. Praten = negatief, zo ziet hij het. En als je 'meer dan kabbelt' is praten ook niet nodig: je trekt toch je eigen plan wel. Maar als er dan moeilijke, zware tijden zijn (met ziekte en overlijden in nabije familie e.d.), dan pas merk je dat je dat ook kunt missen; heel erg zelfs! En nu ben ik eigenlijk te moe om het proces weer aan te zwengelen..
Je zegt: godzijdank hebben we gespreksstof; voelt het ook echt zo? Of heb je soms ook niet het gevoel; was ik er maar nooit aan begonnen (de open relatie dus)?
Je zegt: godzijdank hebben we gespreksstof; voelt het ook echt zo? Of heb je soms ook niet het gevoel; was ik er maar nooit aan begonnen (de open relatie dus)?
donderdag 6 mei 2010 om 21:09
Ook ik zit in een al 14 jaar voortkabbelend huwelijk, wat vooral op vriendschappelijke solidariteit gebaseerd lijkt te zijn, naast ons gezamelijk ouderschap en ´n eigen bedrijf.
Dusss heb ik sinds een maand of 5 een sexy Jamaicaan als minnaar voor erbij...en wil wel even op de openingspost antwoorden: ik ben zwaar in lust met deze man, hij heeft een goddelijk lichaam (lang, gespierd, mooie kop) en hij is superviriel en erg goed in bed. Verslavend goed, ze zeggen echt niet voor niks ´once you go black, you never go back´ . Maar relatiemateriaal? Nou, als ik single was geweest misschien wel...maar het welzijn van m´n kind (en man) is me meer waard als mijn eigen geluk, ik zal ze niet verlaten. Wel moet ik hoognodig over open relatie gaan babbelen met nr.1, maar ik zie er zo tegen op om zijn wereld overhoop te gooien.
Dusss heb ik sinds een maand of 5 een sexy Jamaicaan als minnaar voor erbij...en wil wel even op de openingspost antwoorden: ik ben zwaar in lust met deze man, hij heeft een goddelijk lichaam (lang, gespierd, mooie kop) en hij is superviriel en erg goed in bed. Verslavend goed, ze zeggen echt niet voor niks ´once you go black, you never go back´ . Maar relatiemateriaal? Nou, als ik single was geweest misschien wel...maar het welzijn van m´n kind (en man) is me meer waard als mijn eigen geluk, ik zal ze niet verlaten. Wel moet ik hoognodig over open relatie gaan babbelen met nr.1, maar ik zie er zo tegen op om zijn wereld overhoop te gooien.
donderdag 6 mei 2010 om 21:10
Nee, Bkstr... dat denk ik eigenlijk nooit. Het is ook absoluut niet zo dat er alleen dáár over gepraat word... ook mijn man zit in woelig vaarwater, in een enorme ontdekkingstocht naar zichzelf, daar praten we ook over.
Daar komt natuurlijk bij dat hij depressief is, daar horen ook de nodige gesprekken bij en meestal niet negatief hoor, hij komt soms tot briljante inzichten over zichzelf. Hij heeft ontdekt dat het lekker is om over zijn gevoel te praten, daardoor kunnen we ons op bepaalde momenten -bijvoorbeeld tijdens een weekend weg- innig verbonden voelen.
We herontdekken elkaar weer een beetje...
Hoi Sahara desert!
Is je relatie met nummer 1 stabiel genoeg om een open relatie aan te kunnen? Of een stap terug, erover te praten alleen al? Weet wat je begint. Kijk bv maar naar de posts van Lisanne, dat werkte allemaal toch minder mooi uit dan van te voren gehoopt. Ik zal nooit iemand aanraden "lekker vreemd te blijven gaan" maar een open relatie vraagt ook veel van jou, je partner en jullie samen!
Daar komt natuurlijk bij dat hij depressief is, daar horen ook de nodige gesprekken bij en meestal niet negatief hoor, hij komt soms tot briljante inzichten over zichzelf. Hij heeft ontdekt dat het lekker is om over zijn gevoel te praten, daardoor kunnen we ons op bepaalde momenten -bijvoorbeeld tijdens een weekend weg- innig verbonden voelen.
We herontdekken elkaar weer een beetje...
Hoi Sahara desert!
Is je relatie met nummer 1 stabiel genoeg om een open relatie aan te kunnen? Of een stap terug, erover te praten alleen al? Weet wat je begint. Kijk bv maar naar de posts van Lisanne, dat werkte allemaal toch minder mooi uit dan van te voren gehoopt. Ik zal nooit iemand aanraden "lekker vreemd te blijven gaan" maar een open relatie vraagt ook veel van jou, je partner en jullie samen!
donderdag 6 mei 2010 om 21:20
Hoi Sahara: welkom! Ben het wel met Rooss eens; lees eens een paar pagina's terug ook. Dacht dat het LIsannes was die zei; ik wil geen 'valse start' door pas over een open relatie te praten wanneer er al een sv is. Het voelt dan alsof je al begonnen bent aan vreemdgaan, en het vervolgens pas legaal wilt doen. Maar goed, wat weet ik er eigenlijk van; heb daar iig geen ervaring mee...
Rooss: dat is wel het jubel-scenario voor mij; als nr1 nu toch eens mocht gaan ervaren, ontdekken en inzien dat praten ook echt een positief gebeuren kan zijn! *zucht*
Rooss: dat is wel het jubel-scenario voor mij; als nr1 nu toch eens mocht gaan ervaren, ontdekken en inzien dat praten ook echt een positief gebeuren kan zijn! *zucht*
vrijdag 7 mei 2010 om 02:58
@Bds: vraagje: hoe dacht jij vroeger over open relaties, ik bedoel voordat je zelf verlust raakte?
Ben namelijk wel benieuwd, het lijkt onbespreekbaar (zie Lisannez) met nr 1, maar is het niet ook iets van timing? Dat het voor jezelf vroeger ook nog onbespreekbaar was?
Dat het dus meer een kwestie is van: voor jezelf ben je pas anders over open relaties gaan denken toen je zelf in aanraking kwam met een sv/sc? En dat misschien totaal niet had verwacht van jezelf (diezelfde denkbeelden ook had over jezelf)?
Ben namelijk wel benieuwd, het lijkt onbespreekbaar (zie Lisannez) met nr 1, maar is het niet ook iets van timing? Dat het voor jezelf vroeger ook nog onbespreekbaar was?
Dat het dus meer een kwestie is van: voor jezelf ben je pas anders over open relaties gaan denken toen je zelf in aanraking kwam met een sv/sc? En dat misschien totaal niet had verwacht van jezelf (diezelfde denkbeelden ook had over jezelf)?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 7 mei 2010 om 03:15
Bkster: heel herkenbaar.. Elkaar "vrijlaten" kan doorslaan via "voor lief nemen" naar "onverschilligheid".. En dan het vuurtje weer aanwakkeren is heel moeilijk (maar ik denk dat het kan! Maar oa onder de loep nemen of je allebei nog zo blij bent met allerlei keuzes, ook in werk/gezin/vrije tijd/sociaal leven. Soms kan een verandering (in de zin van positieve uitdaging, zoals een verhuizing en samen nieuwe mensen leren kennen bijv) op andere gebieden ook weer de betrokkenheid en saamhorigheid aanwakkeren..
Maar stress en (familie)ellende drukt vaak juist op je relatie, (negatieve uitdaging), zeker als je allebei een andere manier hebt om met tegenslagen om te gaan: de een is een prater en de ander iemand die zich zwijgend terugtrekt om eea te verwerken (de vermijder).. Dan hebben wij (vrouwen) nog weleens de neiging om praten als "beter" te betitelen, maar het zijn gewoon totaal verschillende stijlen, de een niet beter dan de andere. Dit zijn stijlen die nogal hardnekkig lijken te zijn, vaak een levenlang bepalen hoe je reageert.
Die verschillen zie je vooral bij tegenslagen. En dat is moeilijk accepteren, want zonder communicatie weet je niet wat een ander denkt/voelt en kan je ook moeilijk iets veranderen ten goede of elkaar opvangen daarin. Andere behoeftes en als je je daar dan aan gaat ergeren (over en weer) verwijdert het je nog meer van elkaar..
Ik denk dat de meeste mannen nog steeds leren (van jongs af aan) om gevoelens niet te laten zien, laat staan ontrafelen en bespreken en in die zin een ongezonde hechtingsstijl ontwikkelen (onderdrukken, negeren van het "probleem"/verdriet en verder gaan, dat is "sterk" en "flink")..Dat is wel te veranderen, maar schijnt hardnekkig te zijn (dus bijv in therapie wel maar niet zomaar omdat jij of hij het wenselijker acht te veranderen daarin). En die stijl bepaalt hoe je reageert bij moeilijkheden..
Maar stress en (familie)ellende drukt vaak juist op je relatie, (negatieve uitdaging), zeker als je allebei een andere manier hebt om met tegenslagen om te gaan: de een is een prater en de ander iemand die zich zwijgend terugtrekt om eea te verwerken (de vermijder).. Dan hebben wij (vrouwen) nog weleens de neiging om praten als "beter" te betitelen, maar het zijn gewoon totaal verschillende stijlen, de een niet beter dan de andere. Dit zijn stijlen die nogal hardnekkig lijken te zijn, vaak een levenlang bepalen hoe je reageert.
Die verschillen zie je vooral bij tegenslagen. En dat is moeilijk accepteren, want zonder communicatie weet je niet wat een ander denkt/voelt en kan je ook moeilijk iets veranderen ten goede of elkaar opvangen daarin. Andere behoeftes en als je je daar dan aan gaat ergeren (over en weer) verwijdert het je nog meer van elkaar..
Ik denk dat de meeste mannen nog steeds leren (van jongs af aan) om gevoelens niet te laten zien, laat staan ontrafelen en bespreken en in die zin een ongezonde hechtingsstijl ontwikkelen (onderdrukken, negeren van het "probleem"/verdriet en verder gaan, dat is "sterk" en "flink")..Dat is wel te veranderen, maar schijnt hardnekkig te zijn (dus bijv in therapie wel maar niet zomaar omdat jij of hij het wenselijker acht te veranderen daarin). En die stijl bepaalt hoe je reageert bij moeilijkheden..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 7 mei 2010 om 03:27
@Sahara: welkom ook van mij.
Persoonlijk denk ik dat een open relatie pas kan vanuit het samen echt fijn en goed hebben, veel aandacht voor elkaar, over van alles open kunnen en durven zijn en ook een goede seksuele verstandhouding (zoals bij Nick zijn nr 1), en elkaar in vertrouwen kunnen nemen. Dan gaat het vanuit (positieve) uitdaging en saamhorigheid, samen iets nieuws ontdekken en elkaar gunnen.. zonder gene en wat je "mist" bij je nr 1. Denk dat dat een essentieel verschil is.. Bij een open relatie die lekker loopt is het iets extra's, een aanvullig, maar heb je het samen ook fijn en goed.
Als een SV er juist is gekomen omdat dat soort dingen ontbraken, of iig ruimte lieten om met een ander in te vullen, dan is dat niet een goed uitgangspunt. Namelijk vanuit gemis, gebrek aan iets en frustratie (ook al besef je dat soms pas op het moment dat je "verlust" raakt)..
Een negatieve motivatie dus eigenlijk (iets missen/ wat je niet hebt/deelt samen).. invullen van een onvervulde behoefte..
En niet vanuit een (gezamenlijk gegroeide) overtuiging, maar omdat het "zich aandiende". En dat loopt vaak niet gelijk.. de een voelt het eerder dan de ander, die nog helemaal tevreden is.
Dus niet alleen denkbeelden/overtuigingen kunnen veranderen (ontwikkelen), dat ging in jouw eigen tempo (tov daarvoor) en je partner heeft ook zijn eigen tempo..
Persoonlijk denk ik dat een open relatie pas kan vanuit het samen echt fijn en goed hebben, veel aandacht voor elkaar, over van alles open kunnen en durven zijn en ook een goede seksuele verstandhouding (zoals bij Nick zijn nr 1), en elkaar in vertrouwen kunnen nemen. Dan gaat het vanuit (positieve) uitdaging en saamhorigheid, samen iets nieuws ontdekken en elkaar gunnen.. zonder gene en wat je "mist" bij je nr 1. Denk dat dat een essentieel verschil is.. Bij een open relatie die lekker loopt is het iets extra's, een aanvullig, maar heb je het samen ook fijn en goed.
Als een SV er juist is gekomen omdat dat soort dingen ontbraken, of iig ruimte lieten om met een ander in te vullen, dan is dat niet een goed uitgangspunt. Namelijk vanuit gemis, gebrek aan iets en frustratie (ook al besef je dat soms pas op het moment dat je "verlust" raakt)..
Een negatieve motivatie dus eigenlijk (iets missen/ wat je niet hebt/deelt samen).. invullen van een onvervulde behoefte..
En niet vanuit een (gezamenlijk gegroeide) overtuiging, maar omdat het "zich aandiende". En dat loopt vaak niet gelijk.. de een voelt het eerder dan de ander, die nog helemaal tevreden is.
Dus niet alleen denkbeelden/overtuigingen kunnen veranderen (ontwikkelen), dat ging in jouw eigen tempo (tov daarvoor) en je partner heeft ook zijn eigen tempo..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 7 mei 2010 om 03:38
Om voor mijzelf te spreken: ik dacht ook na over die dingen, omdat ik eea miste (aan passie en aandacht bijv). Ik ben 2 keer verlust geweest tijdens mijn huwelijk, maar deed ik niks mee. Dacht ook dat je daar bij ex niet mee hoefde aan te komen, schaamde me ervoor, hij ging toen nog 100% voor mij
..
uiteindelijk was hij het (jaren later) die in zo'n proces terechtkwam en daar wel aan toegaf (en dacht dat dit onbespreekbaar zou zijn.. terwijl ik inmiddels ruimdenkender was). Soms verkijk je je erop dus.. dit soort dingen bespreek je vaak niet en denk je de ander zo goed te kennen.. en kan heel goed dat die er pas later aan toe is, of nooit..
En toen hij (1 a 2 jaar een sv inmiddels) erover begon, was ik er meteen klaar mee. Niet omdat ik dit feit (van een sv) niet kon accepteren, maar omdat ie me 1 a 2 jaar had voorgelogen en niet eerlijk had gecommuniceerd...alleen maar wat hij miste (in life, bij mij) en alleen maar nadacht over wat HIJ miste.. Totaal niet in hem opkwam dat IK misschien ook eea miste en hij ook een aandeel had.
Nog denkt hij dat ik niet anders gereageerd had als ie vanaf het begin/kennismaking eerlijk was geweest. En was voor mij wel anders geweest, maar voor heel veel mensen niet, die blijven dat nadragen, ook als je wel eerlijk bent. En dat is lastig van tevoren in te schatten, hoe nr 1 reageert als je eerlijk bent.
In je eentje dat bedenken is toch wel gebaseerd op wat je denkt voor de ander.. ik had toevallig ook mijn "geheime verlangens", dus dat ik misschien weleens meer open zou staan dan hij dacht (over sv's ernaast) is dan een aanname.. je weet het niet gewoon. Voor hetzelfde geld issie het best wel eens of schept het ook voor hem ruimte.. blijft een "inschatting"..
Soms is het nl een kwestie van "niet passen bij elkaar in seksuele verlangens/voorkeuren" en dat is makkelijker te begrijpen dan "ik mis dit of dat bij jou"..
..
uiteindelijk was hij het (jaren later) die in zo'n proces terechtkwam en daar wel aan toegaf (en dacht dat dit onbespreekbaar zou zijn.. terwijl ik inmiddels ruimdenkender was). Soms verkijk je je erop dus.. dit soort dingen bespreek je vaak niet en denk je de ander zo goed te kennen.. en kan heel goed dat die er pas later aan toe is, of nooit..
En toen hij (1 a 2 jaar een sv inmiddels) erover begon, was ik er meteen klaar mee. Niet omdat ik dit feit (van een sv) niet kon accepteren, maar omdat ie me 1 a 2 jaar had voorgelogen en niet eerlijk had gecommuniceerd...alleen maar wat hij miste (in life, bij mij) en alleen maar nadacht over wat HIJ miste.. Totaal niet in hem opkwam dat IK misschien ook eea miste en hij ook een aandeel had.
Nog denkt hij dat ik niet anders gereageerd had als ie vanaf het begin/kennismaking eerlijk was geweest. En was voor mij wel anders geweest, maar voor heel veel mensen niet, die blijven dat nadragen, ook als je wel eerlijk bent. En dat is lastig van tevoren in te schatten, hoe nr 1 reageert als je eerlijk bent.
In je eentje dat bedenken is toch wel gebaseerd op wat je denkt voor de ander.. ik had toevallig ook mijn "geheime verlangens", dus dat ik misschien weleens meer open zou staan dan hij dacht (over sv's ernaast) is dan een aanname.. je weet het niet gewoon. Voor hetzelfde geld issie het best wel eens of schept het ook voor hem ruimte.. blijft een "inschatting"..
Soms is het nl een kwestie van "niet passen bij elkaar in seksuele verlangens/voorkeuren" en dat is makkelijker te begrijpen dan "ik mis dit of dat bij jou"..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 7 mei 2010 om 05:00
Dank jullie wel voor alle fijne reacties en adviezen en ik zal het verhaal van Lisannez straks zeker lezen.
Situatie hier is echt gecompliceerd (al ben ik wel heel blij met m'n seksvriendje)...we wonen in een dorpje van maar 3000 inwoners en dus weet iedereen zo ongeveer alles van je!
Kerstavond vorig jaar was er een concert en feest in de dorpskroeg en daar kwam ik sv tegen (kende hem al wel jaren van op straat en inde winkels) en toen heb ik dus met m'n dronken kop staan zoenen met hem en het heeele dorp heeft dat gezien. Ahem, ik drink bijna nooit alcohol eigenlijk, dan krijg je dat soms, he? Anyhow, na een paar weken twijfelen zijn we toch wat begonnen met elkaar, maar het blijft lastig. Hij wil eigenlijk meer dan een paar uurtjes samenzijn, een echte liefdesrelatie met alles erop en eraan...liefst samenwonen alsof we getrouwd zijn. Kan niet, want ik ben al getrouwd, dat wist hij ook wel vantevoren hoor. Mijn echtgenoot is een lieve schat en m'n beste vriend...maar hij heeft ook wel serieuze flaws. De laatste kus van hem heb ikop mijn verjaardag gekregen en dat was in augustus! Vroeger deden we het wel hoor, maar hij heeft een paar chronische kwalen (waar hij niet mee naar de dokter gaat) en hij drinkt meestal een fles rum per dag! Zeg maar dag tegen je seksleven! Een vrijkous was het al nooit, hij zit erg in z'n hoofd vast, hij werkt thuis aan het bouwen van websites en hij vertaalt...de laatste maanden komt hij amper nog het huis uit. Misschien maar goed ook (voor mij) anders zouden die lieve dorpsgenoten van ons vast tegen hem roddelen over mij en sv. Maar hij gaat er vast een keer achterkomen, daar kan je op wachten! Hij heeft al zijn vermoedens omdat ik zoveel van huis ben. Dus ik ga het er binnenkort over hebben, als ons kind op zomervakantie gaat naar Europa (we zijn ge-emigreerd naar de Caribbean) want zij wordt altijd zo angstig als papa en mama ruzie maken.
Lastige situatie hoor, ik pieker er veel over. Het geluk van m'n kind vind ik het belangrijkst dus ik denk niet dat ik zal gaan scheiden voor zij het huis uit gaat. Maar misschien ook wel, alleen zou ik het gemeen van mezelf vinden om hem te verlaten in een ver, vreemd land en mijn kleine meid dan te confronteren met mama's nieuwe vriend...mijn ouders zijn vroeger gescheiden en dat was echt verschrikkelijk.
Situatie hier is echt gecompliceerd (al ben ik wel heel blij met m'n seksvriendje)...we wonen in een dorpje van maar 3000 inwoners en dus weet iedereen zo ongeveer alles van je!
Kerstavond vorig jaar was er een concert en feest in de dorpskroeg en daar kwam ik sv tegen (kende hem al wel jaren van op straat en inde winkels) en toen heb ik dus met m'n dronken kop staan zoenen met hem en het heeele dorp heeft dat gezien. Ahem, ik drink bijna nooit alcohol eigenlijk, dan krijg je dat soms, he? Anyhow, na een paar weken twijfelen zijn we toch wat begonnen met elkaar, maar het blijft lastig. Hij wil eigenlijk meer dan een paar uurtjes samenzijn, een echte liefdesrelatie met alles erop en eraan...liefst samenwonen alsof we getrouwd zijn. Kan niet, want ik ben al getrouwd, dat wist hij ook wel vantevoren hoor. Mijn echtgenoot is een lieve schat en m'n beste vriend...maar hij heeft ook wel serieuze flaws. De laatste kus van hem heb ikop mijn verjaardag gekregen en dat was in augustus! Vroeger deden we het wel hoor, maar hij heeft een paar chronische kwalen (waar hij niet mee naar de dokter gaat) en hij drinkt meestal een fles rum per dag! Zeg maar dag tegen je seksleven! Een vrijkous was het al nooit, hij zit erg in z'n hoofd vast, hij werkt thuis aan het bouwen van websites en hij vertaalt...de laatste maanden komt hij amper nog het huis uit. Misschien maar goed ook (voor mij) anders zouden die lieve dorpsgenoten van ons vast tegen hem roddelen over mij en sv. Maar hij gaat er vast een keer achterkomen, daar kan je op wachten! Hij heeft al zijn vermoedens omdat ik zoveel van huis ben. Dus ik ga het er binnenkort over hebben, als ons kind op zomervakantie gaat naar Europa (we zijn ge-emigreerd naar de Caribbean) want zij wordt altijd zo angstig als papa en mama ruzie maken.
Lastige situatie hoor, ik pieker er veel over. Het geluk van m'n kind vind ik het belangrijkst dus ik denk niet dat ik zal gaan scheiden voor zij het huis uit gaat. Maar misschien ook wel, alleen zou ik het gemeen van mezelf vinden om hem te verlaten in een ver, vreemd land en mijn kleine meid dan te confronteren met mama's nieuwe vriend...mijn ouders zijn vroeger gescheiden en dat was echt verschrikkelijk.
vrijdag 7 mei 2010 om 09:07
@sahara, Welkom. Pittig, je post. Mijn eerste gedachte was eerlijk gezegd dat ik in jouw plaats nu zeker niet over een open relatie zou beginnen. Volgens mij zijn er eerst andere zaken die opgelost moeten worden. Een minnaar maakt het beslist niet eenvoudiger.
En verder wil ik ook eens een leuk, positief berichtje plaatsen na alle ellende van de laatste tijd. Manlief en ik hadden gisteren een heerlijke avond! Echt, er zijn ook positieve kanten in deze crisis.
Ik moest ook nog denken aan de post van BDS over sloggies enzo. Dit gaat dus ook voor mijn echtgenoot op. Alle ouwe, verwassen zooi zag ik gisteren in de afvalbak liggen. Eindelijk trekt meneer ook iets leuks aan. Ik zit nu nog te grijnzen.
En -tot mijn verbazing- kreeg ik ook nog een lief mailtje van ex-minnaar. Geen geil mailtje maar gewoon een berichtje om te zeggen dat ie zich zorgen maakt en aan me denkt.
En verder wil ik ook eens een leuk, positief berichtje plaatsen na alle ellende van de laatste tijd. Manlief en ik hadden gisteren een heerlijke avond! Echt, er zijn ook positieve kanten in deze crisis.
Ik moest ook nog denken aan de post van BDS over sloggies enzo. Dit gaat dus ook voor mijn echtgenoot op. Alle ouwe, verwassen zooi zag ik gisteren in de afvalbak liggen. Eindelijk trekt meneer ook iets leuks aan. Ik zit nu nog te grijnzen.
En -tot mijn verbazing- kreeg ik ook nog een lief mailtje van ex-minnaar. Geen geil mailtje maar gewoon een berichtje om te zeggen dat ie zich zorgen maakt en aan me denkt.
vrijdag 7 mei 2010 om 09:32
@ Sahara_Desert, welkom hier. Zeker heel pittig jouw post maar ook zeker jouw huwelijk.Het klinkt niet echt als een liefdevolle relatie en de enige reden dat je het in stand wilt houden lijkt jouw kind.Mijn ouders zijn ook gescheiden dus net als jij denk ik daar echt niet al te makkelijk over. Maar ik vind wel dat ouders een voorbeeld moeten zijn, in de zin van dat kinderen voelen dat ze in een warm nest wonen. Ruzie met mijn man vermijd ik niet altijd omwille van de kinderen, ik leg ze uit dat ze zelf ook wel eens ruzie hebben met hun broertjes/zusjes en dat ruzie ook wel eens lucht kan geven. Ik ben bang dat jouw kind echt wel de sfeer en spanning proeft thuis, dus wat is wijsheid? Jezelf, en dus ook je kind opofferen voor een zogenaamde fijne jeugd is niet altijd goed. Misschien is jouw minnaar niet echt een grote liefde maar ik denk wel een teken dat jouw eigen huwelijk weinig meer voorstelt.
@ Lisannez, fijn zo'n avond!
@ Suzy, ik vind jouw posts echt goed, maar zou je het willen proberen om het in één post te doen, dat leest echt een stuk makkelijker.
@ Lisannez, fijn zo'n avond!
@ Suzy, ik vind jouw posts echt goed, maar zou je het willen proberen om het in één post te doen, dat leest echt een stuk makkelijker.
vrijdag 7 mei 2010 om 09:52
ff een dagje niet op het forum en het is al niet meer bij te houden!
Wel ontzettend mooie eerlijke posts gelezen.
Het is me te veel om overal op te reageren maar Lisannez: wat leuk om zo'n positief bericht te lezen! Fijn!
Ik zit me ineens ook te bedenken: nr1 loopt ook vaak in oude zooi of sportkleding rond.....
Ik zal eens proberen een subtiele hint te geven
Wel ontzettend mooie eerlijke posts gelezen.
Het is me te veel om overal op te reageren maar Lisannez: wat leuk om zo'n positief bericht te lezen! Fijn!
Ik zit me ineens ook te bedenken: nr1 loopt ook vaak in oude zooi of sportkleding rond.....
Ik zal eens proberen een subtiele hint te geven
vrijdag 7 mei 2010 om 10:18
@lisannez wat grappig dat je daar over begint. Dat was ook een van mijn ergenissen, hoe man erbij liep soms .... Ik realiseer me echt wel dat er een veel diepere reden achter lag maar het zijn toch dat soort kleine dingen waarmee je een positieve wending kan geven.
Hier gaat het met hele kleine stapjes, man doet zn best zoals elke dag na onze gesprekken. Dat uit zich dus ook in dat soort "kleine" dingetjes.
We proberen nu ook wat meer raakvlakken te vinden, af en toe eens samen iets ondernemen ipv apart (vrijlaten maar dan té).
Lastig, maar nu ik minder verlust ben lijkt het toch makkelijker te gaan.
Neemt niet weg dat ik wel blijf malen in mijn hoofd. Helaas is sc niet maar zo verdwenen.
Hier gaat het met hele kleine stapjes, man doet zn best zoals elke dag na onze gesprekken. Dat uit zich dus ook in dat soort "kleine" dingetjes.
We proberen nu ook wat meer raakvlakken te vinden, af en toe eens samen iets ondernemen ipv apart (vrijlaten maar dan té).
Lastig, maar nu ik minder verlust ben lijkt het toch makkelijker te gaan.
Neemt niet weg dat ik wel blijf malen in mijn hoofd. Helaas is sc niet maar zo verdwenen.
vrijdag 7 mei 2010 om 11:06
@ suzy, nee ik heb nooit eerder over een open relatie nagedacht. Tot een jaar geleden was sex eigenlijk ook helemaal niet belangrijk voor me. In mij eerste huwelijk zelfs iets wat voor mij als een verplichting voelde.
@ lisannez - herkenbaar ook de kleding van nr1.. Dat is ook een hekel punt tussen ons. Ik wil hem zo graag in leuke vlotte kleding zien, hij heeft een goed redelijk sportief lichaam maar loopt er bij alsof hij midden vijftig is
@ lisannez - herkenbaar ook de kleding van nr1.. Dat is ook een hekel punt tussen ons. Ik wil hem zo graag in leuke vlotte kleding zien, hij heeft een goed redelijk sportief lichaam maar loopt er bij alsof hij midden vijftig is
En ik vraag me af wat goed is voor ons allebei. Op blote voeten loop ik langzaam door. We zijn één.
vrijdag 7 mei 2010 om 11:14
Sahara, als je heel eerlijk bent, stelt je huwelijk niks voor hè? Getrouwd zijn met iemand die een fles rum per dag drinkt en niet of nauwelijks een stap buiten de deur zet.
Jij die juist weinig thuis bent en buiten de deur neukt en daar waarschijnlijk leugentjes aan moet verbinden en dat alles om zogenaamd de lieve vrede naar je kind toe te bewaren.
En dan wil je je relatie open gooien????
Ja, ik weet het, ik ben even hard maar iemand moet je de ogen openen. Met je man over een open relatie beginnen is het aller slechtste wat je kan doen op dit moment.
Ik zie 2 keuzes... of je stopt met je minnaar en je werkt aan je relatie of je gaan scheiden van je man en gaat met je dochter (dus zónder minnaar) wonen.
Mijn ouders zijn in harmonie gescheiden en dat was het aller beste wat ze op dat moment konden doen!
Lisanne: wat heerlijk, wat fijn!!
Wat goed om te merken dat jullie het nog goed kunnen hebben met elkaar, dat er liefde is, dat alles het nog waard is om voor te vechten. Koester zo`n avond, meissie!!
Ninah, klinkt goed...er gloort hoop aan de horizon... over werken aan je relatie gesproken!!
Jij die juist weinig thuis bent en buiten de deur neukt en daar waarschijnlijk leugentjes aan moet verbinden en dat alles om zogenaamd de lieve vrede naar je kind toe te bewaren.
En dan wil je je relatie open gooien????
Ja, ik weet het, ik ben even hard maar iemand moet je de ogen openen. Met je man over een open relatie beginnen is het aller slechtste wat je kan doen op dit moment.
Ik zie 2 keuzes... of je stopt met je minnaar en je werkt aan je relatie of je gaan scheiden van je man en gaat met je dochter (dus zónder minnaar) wonen.
Mijn ouders zijn in harmonie gescheiden en dat was het aller beste wat ze op dat moment konden doen!
Lisanne: wat heerlijk, wat fijn!!
Wat goed om te merken dat jullie het nog goed kunnen hebben met elkaar, dat er liefde is, dat alles het nog waard is om voor te vechten. Koester zo`n avond, meissie!!
Ninah, klinkt goed...er gloort hoop aan de horizon... over werken aan je relatie gesproken!!
vrijdag 7 mei 2010 om 11:20
vrijdag 7 mei 2010 om 11:31
Ja Stew je hebt gelijk...jij schreef een post van gelijke strekking. Nou ja, misschien komt het dan ook dubbel over
Een valse start is inderdaad geen goede binnenkomer: "lieverd, ik heb een minnaar, vind je dat vanaf nu effe goed?". Kijk, in het geval van Look, waarin je merkt dat partner ook zijn ogen de kost geeft en niet alleen zijn ogen...ja, dat is een goed moment om openheid van zaken te geven.
Een valse start is inderdaad geen goede binnenkomer: "lieverd, ik heb een minnaar, vind je dat vanaf nu effe goed?". Kijk, in het geval van Look, waarin je merkt dat partner ook zijn ogen de kost geeft en niet alleen zijn ogen...ja, dat is een goed moment om openheid van zaken te geven.
vrijdag 7 mei 2010 om 11:34
ik moet me aansluiten bij Stew en Roos.
Is geen goed begin van een open relatie.
Niet dat ik er zelf ervaring mee heb hahaha, want tja.... eigenlijk wou ik hetzelfde doen. En dat slaat nergens op. Is gewoon niet eerlijk naar mijn nr1 toe.
Oftewel.... ik ben nog steeds dolende
En heerlijk aan het filosoferen met cyber-sv. Nu meer in V stand als in S
Is geen goed begin van een open relatie.
Niet dat ik er zelf ervaring mee heb hahaha, want tja.... eigenlijk wou ik hetzelfde doen. En dat slaat nergens op. Is gewoon niet eerlijk naar mijn nr1 toe.
Oftewel.... ik ben nog steeds dolende
En heerlijk aan het filosoferen met cyber-sv. Nu meer in V stand als in S
