Seks
alle pijlers
Minnaar deel 10
woensdag 21 april 2010 om 22:19
Kunnen jullie een minnaar hebben echt alleen voor de seks zonder er verliefd op te worden?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze[url=Vind jij een SV ook zo vervelend?] Vind jij een SV ook zo vervelend?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze[url=Vind jij een SV ook zo vervelend?] Vind jij een SV ook zo vervelend?
woensdag 5 mei 2010 om 20:28
BDS ik lees nu ook jouw reaktie op mij. Weet je wat ik zo moeilijk vind, mij is weleens de vraag gesteld 'wat als je niemand anders tegenkomt, zou je dan terug willen naar nr1?' Ik zei direct Ja, zonder twijfel... Dat vind ik eng. Eng omdat dat nu nooit meer kan, je kan geen lijntje open houden wanneer je het niet alleen blijkt te redden...
Nu wil ik niet zeggen dat ik nr1 alleen wil wanneer ik geen geschiktere kandidaat vind, ik wil hem niet meer omdat ik bang ben dat er een geschiktere kandidaat rondloopt...
Nu wil ik niet zeggen dat ik nr1 alleen wil wanneer ik geen geschiktere kandidaat vind, ik wil hem niet meer omdat ik bang ben dat er een geschiktere kandidaat rondloopt...
woensdag 5 mei 2010 om 20:29
woensdag 5 mei 2010 om 20:44
quote:Bindi schreef op 05 mei 2010 @ 20:28:
BDS ik lees nu ook jouw reaktie op mij. Weet je wat ik zo moeilijk vind, mij is weleens de vraag gesteld 'wat als je niemand anders tegenkomt, zou je dan terug willen naar nr1?' Ik zei direct Ja, zonder twijfel... Dat vind ik eng. Eng omdat dat nu nooit meer kan, je kan geen lijntje open houden wanneer je het niet alleen blijkt te redden...
Nu wil ik niet zeggen dat ik nr1 alleen wil wanneer ik geen geschiktere kandidaat vind, ik wil hem niet meer omdat ik bang ben dat er een geschiktere kandidaat rondloopt...
Ik krijg hieruit echt het idee dat je geen therapeut nodig hebt, enkel en alleen (en nee dat zeg ik niet omdat het makkelijk is maar omdat het de waarheid is ) eerlijkheid naar jezelf..
Geef jezelf de tijd om te weten wat je wilt, waarom je bepaalde keuzes hebt gemaakt.. Pas dan als je eerlijk kunt zijn naar jezelf, kun je ook eerlijk een keuze maken en eerlijk zijn naar je (ex)nr1
Ik heb precies het zelfde gedaan in mijn eerste weken toen ik alleen was. Weg van frustraties, geluisterd naar mijn hartje.. en de juiste conclusies getrokken..
@ Jahoe.. haha wat grappig dat je net met die vraag aan jezelf bezig was Ik liep al een tijdje met dit in mijn hoofd.. heb alles eens op een rijtje gezet.. en natuurlijk zijn er nog wel bijkomstige zaken. Ik heb nog niet geheel alles verwoord.. maar wil het wel een beetje overzichtelijk houden.
BDS ik lees nu ook jouw reaktie op mij. Weet je wat ik zo moeilijk vind, mij is weleens de vraag gesteld 'wat als je niemand anders tegenkomt, zou je dan terug willen naar nr1?' Ik zei direct Ja, zonder twijfel... Dat vind ik eng. Eng omdat dat nu nooit meer kan, je kan geen lijntje open houden wanneer je het niet alleen blijkt te redden...
Nu wil ik niet zeggen dat ik nr1 alleen wil wanneer ik geen geschiktere kandidaat vind, ik wil hem niet meer omdat ik bang ben dat er een geschiktere kandidaat rondloopt...
Ik krijg hieruit echt het idee dat je geen therapeut nodig hebt, enkel en alleen (en nee dat zeg ik niet omdat het makkelijk is maar omdat het de waarheid is ) eerlijkheid naar jezelf..
Geef jezelf de tijd om te weten wat je wilt, waarom je bepaalde keuzes hebt gemaakt.. Pas dan als je eerlijk kunt zijn naar jezelf, kun je ook eerlijk een keuze maken en eerlijk zijn naar je (ex)nr1
Ik heb precies het zelfde gedaan in mijn eerste weken toen ik alleen was. Weg van frustraties, geluisterd naar mijn hartje.. en de juiste conclusies getrokken..
@ Jahoe.. haha wat grappig dat je net met die vraag aan jezelf bezig was Ik liep al een tijdje met dit in mijn hoofd.. heb alles eens op een rijtje gezet.. en natuurlijk zijn er nog wel bijkomstige zaken. Ik heb nog niet geheel alles verwoord.. maar wil het wel een beetje overzichtelijk houden.
En ik vraag me af wat goed is voor ons allebei. Op blote voeten loop ik langzaam door. We zijn één.
woensdag 5 mei 2010 om 20:58
@Jahoe, Geen contact meer met minnaar, zeker niet irl. We hebben afgesproken elkaar 1 keer per week te mailen. Geen geile mailtjes, gewoon even laten weten hoe het gaat. Dat moet ook, ik moet mijn aandacht nu echt aan andere dingen geven. Contact met minnaar leidt echt enorm af en dat wil ik niet.
@Bindi, Mijn man gaat puur voor zich zelf in therapie. (Ik heb er al heel wat therapeutische jaartjes opzitten) Hij moet eerst voor zich zelf zaken helder krijgen. Zonder dat ik daar bij ben. Hij moet vrijuit kunnen praten. Ik ben nu vaak een soort van therapeut voor hem en dat breekt me op. Misschien volgt hierna nog een relatietherapie.
Minnaar is een nuchtere man. We hebben een enorme klik met elkaar op seksgebied maar niets meer dan dat. Onze relaties zijn belangrijker. Die gaan dus voor.
@Bindi, Mijn man gaat puur voor zich zelf in therapie. (Ik heb er al heel wat therapeutische jaartjes opzitten) Hij moet eerst voor zich zelf zaken helder krijgen. Zonder dat ik daar bij ben. Hij moet vrijuit kunnen praten. Ik ben nu vaak een soort van therapeut voor hem en dat breekt me op. Misschien volgt hierna nog een relatietherapie.
Minnaar is een nuchtere man. We hebben een enorme klik met elkaar op seksgebied maar niets meer dan dat. Onze relaties zijn belangrijker. Die gaan dus voor.
woensdag 5 mei 2010 om 21:00
BDS, mooie post heb je geschreven. Zo hier en daar herken ik wel wat in je verhaal. HIer geen sleur in huize Look (helaas niet, zou ik bijna zeggen). Maar het gevoel wat jij beschrijft wat een sv veroorzaakt, dat herken ik dan wel weer erg. De vrouw in je die naar boven wordt gehaald, het feit dat je alleen maar de leuke dingen met een sv deelt (daarom vind ik het soms ook een beetje eng om te lezen dat men er over twijfelt om voor de sv te kiezen, hoe goed ken je een sv?). En ook het feit dat er heel veel v over blijft mocht de s ooit verdwijnen.
Bindi, wat een lastig punt in je leven heb je nu. Wat een lastige beslissing ook. Ik hoop dat je de rust vind om eens goed bij jezelf te rade te gaan wat je nu eigenlijk wilt. En hoop dat je uiteindelijk peace of mind krijgt en de juiste beslissing kunt maken.
Hier gaat alles zijn gangetje. Heftige dingen op een ander vlak. Wat er voor zorgt dat nr.1 en ik heel dicht bij elkaar staan. Ik vind een open relatie trouwens knap overschat. Ik dacht altijd dat het makkelijker zou worden, maar dat ervaar ik helemaal niet zo. Ik vind het hard werken (waar op zich niks mis mee is) en volgens mij is zoiets ook nooit' 'af'. (en nu ben ik eigenlijk een beetje het punt van mijn stukje kwijt... hmm, wie weet kom ik er later nog wel weer op)
Bindi, wat een lastig punt in je leven heb je nu. Wat een lastige beslissing ook. Ik hoop dat je de rust vind om eens goed bij jezelf te rade te gaan wat je nu eigenlijk wilt. En hoop dat je uiteindelijk peace of mind krijgt en de juiste beslissing kunt maken.
Hier gaat alles zijn gangetje. Heftige dingen op een ander vlak. Wat er voor zorgt dat nr.1 en ik heel dicht bij elkaar staan. Ik vind een open relatie trouwens knap overschat. Ik dacht altijd dat het makkelijker zou worden, maar dat ervaar ik helemaal niet zo. Ik vind het hard werken (waar op zich niks mis mee is) en volgens mij is zoiets ook nooit' 'af'. (en nu ben ik eigenlijk een beetje het punt van mijn stukje kwijt... hmm, wie weet kom ik er later nog wel weer op)
woensdag 5 mei 2010 om 21:05
@ Look
Of een open relatie onderschat is kan ik niet bevestigen, echter jouw punt van het "harde werken" is iets wat mijn nou juist zou aantrekken aan een open relatie, je wordt gedwongen (op een positieve manier) om de relatie levendig en interressant te houden. Je weet dat als je niets aan je relatie doet, de kans dat je nr1 tegen iets 'beters' aanloopt iets groter is, of makkelijker gaat indien je een open relatie hebt..
Of is dat nou juist iets dat ik overschat? Ik heb het idee dat de sleur, de saaiheid minder kans krijgt in een (goede) open relatie..
Of een open relatie onderschat is kan ik niet bevestigen, echter jouw punt van het "harde werken" is iets wat mijn nou juist zou aantrekken aan een open relatie, je wordt gedwongen (op een positieve manier) om de relatie levendig en interressant te houden. Je weet dat als je niets aan je relatie doet, de kans dat je nr1 tegen iets 'beters' aanloopt iets groter is, of makkelijker gaat indien je een open relatie hebt..
Of is dat nou juist iets dat ik overschat? Ik heb het idee dat de sleur, de saaiheid minder kans krijgt in een (goede) open relatie..
En ik vraag me af wat goed is voor ons allebei. Op blote voeten loop ik langzaam door. We zijn één.
woensdag 5 mei 2010 om 21:16
@bds:
nr1 en ik hebben er jaren over gedaan om tot dit punt te komen. Ik had alleen het waarschijnlijk naieve idee dat wanneer alles dan eindelijk 'open' kon zijn, het dan ook makkelijker kon zijn. Dat ellenlange gesprekken niet meer nodig zouden zijn, dat je elkaar vertrouwen gaf en dat het daarmee goed was. Maar zo werkt het voor ons dus niet. Op zich niet erg, helemaal niet. Maar anders dan ik had verwacht.
nr1 en ik hebben er jaren over gedaan om tot dit punt te komen. Ik had alleen het waarschijnlijk naieve idee dat wanneer alles dan eindelijk 'open' kon zijn, het dan ook makkelijker kon zijn. Dat ellenlange gesprekken niet meer nodig zouden zijn, dat je elkaar vertrouwen gaf en dat het daarmee goed was. Maar zo werkt het voor ons dus niet. Op zich niet erg, helemaal niet. Maar anders dan ik had verwacht.
woensdag 5 mei 2010 om 21:24
@Look, ik denk dat een open relatie harder werken is dan een monogame relatie. Binnen een monogame relatie zijn de regels helder. Binnen een open relatie zul je alles zelf uit moeten vinden. Ik stel me zo voor dat je steeds af moet stemmen wat werkt en wat niet.
@BDS, dat is mijn idee ook. Doordat je kiest voor een andere vorm moet je wel in gesprek blijven. De gesprekken die nr. 1 en ik hier over gevoerd hebben hebben mij veel inzicht gegeven.
@BDS, dat is mijn idee ook. Doordat je kiest voor een andere vorm moet je wel in gesprek blijven. De gesprekken die nr. 1 en ik hier over gevoerd hebben hebben mij veel inzicht gegeven.
woensdag 5 mei 2010 om 21:34
@Bindi, ff snel tussendoor.. iedereen denkt altijd dat het beter is en hij dan tenminste de kans heeft op iemand die 100% voor hem gaat en jij iemand die 100% die voor jou gaat..
Daar zit zeker wat in, maar aan de andere kant hoeft dat helemaal niet. DE perfecte partner bestaat niet, denk ik, en soms komen mensen helemaal niet iemand tegen die "beter" is.. of die heeft eigenschappen die je mist en andere weer niet enz..
Het streven naar de "alles in 1 partner" en het allerbeste voor jezelf is niks mis mee, en misschien ook het beste wat je kan doen, maar soms twijfel ik daar ook aan. Soms is liefde het houden van "ondanks de beperkingen".. Hoewel dat in deze tijd ouderwets is, en tevreden zijn stilstaan betekent.. ik weet het soms niet. Dat maakt het zo moeilijk..
Heel veel sterkte bij deze keuzes..
Daar zit zeker wat in, maar aan de andere kant hoeft dat helemaal niet. DE perfecte partner bestaat niet, denk ik, en soms komen mensen helemaal niet iemand tegen die "beter" is.. of die heeft eigenschappen die je mist en andere weer niet enz..
Het streven naar de "alles in 1 partner" en het allerbeste voor jezelf is niks mis mee, en misschien ook het beste wat je kan doen, maar soms twijfel ik daar ook aan. Soms is liefde het houden van "ondanks de beperkingen".. Hoewel dat in deze tijd ouderwets is, en tevreden zijn stilstaan betekent.. ik weet het soms niet. Dat maakt het zo moeilijk..
Heel veel sterkte bij deze keuzes..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 5 mei 2010 om 21:37
@Lisannez, hoe helder je ook overkomt, en hoe goed jij je ook op een rijtje hebt, misschien lekker de kans aangrijpen en zelf ook paar sessies (mee)doen..
Het is een luxe en soms een cadeautje voor jezelf, alleen ziet haast niemand het zo.. feit dat iemand van buitenaf meekijkt en -vraagt, maakt voor jouzelf ook eea duidelijk(er)..
Succes met alles!
*heb nu bezoek, kan niet inhoudelijk reageren*
Het is een luxe en soms een cadeautje voor jezelf, alleen ziet haast niemand het zo.. feit dat iemand van buitenaf meekijkt en -vraagt, maakt voor jouzelf ook eea duidelijk(er)..
Succes met alles!
*heb nu bezoek, kan niet inhoudelijk reageren*
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 5 mei 2010 om 22:06
donderdag 6 mei 2010 om 00:23
quote:Lookolook schreef op 05 mei 2010 @ 21:00:
Heftige dingen op een ander vlak. Wat er voor zorgt dat nr.1 en ik heel dicht bij elkaar staan. Ik vind een open relatie trouwens knap overschat. Ik dacht altijd dat het makkelijker zou worden, maar dat ervaar ik helemaal niet zo. Ik vind het hard werken (waar op zich niks mis mee is) en volgens mij is zoiets ook nooit' 'af'. (en nu ben ik eigenlijk een beetje het punt van mijn stukje kwijt... hmm, wie weet kom ik er later nog wel weer op)
Aller eerst een knuffel voor jou, voor dat "andere vlak".. weet dat je regelmatig door mijn hoofd spookt!
Over open relaties, ja, het is heel hard werken. Veel denk en praat werk, constant peilen, hoe staan we erin. Wetende dat het ook zomaar afgelopen kan zijn, omdat partner zegt de stekker eruit te trekken.
Wat het bij jullie extra moeilijk maakt Look, is het feit dat het niet helemaal open is. Dat er nog steeds om een date heen gesmoest moet worden... dat je nog steeds niet kan vertellen wanneer je een date hebt en evt hoe het verlopen is.
En ik mag dat allemaal wél vertellen, bijna met alle details van dien maar dat betekend niet dat ik op mijn lauweren rust, het komt dagelijks ter sprake...
Ik voel het nog steeds als een wankel iets.... ook al lijkt hij er soms wel geiler van te worden dan ikzelf....
Heftige dingen op een ander vlak. Wat er voor zorgt dat nr.1 en ik heel dicht bij elkaar staan. Ik vind een open relatie trouwens knap overschat. Ik dacht altijd dat het makkelijker zou worden, maar dat ervaar ik helemaal niet zo. Ik vind het hard werken (waar op zich niks mis mee is) en volgens mij is zoiets ook nooit' 'af'. (en nu ben ik eigenlijk een beetje het punt van mijn stukje kwijt... hmm, wie weet kom ik er later nog wel weer op)
Aller eerst een knuffel voor jou, voor dat "andere vlak".. weet dat je regelmatig door mijn hoofd spookt!
Over open relaties, ja, het is heel hard werken. Veel denk en praat werk, constant peilen, hoe staan we erin. Wetende dat het ook zomaar afgelopen kan zijn, omdat partner zegt de stekker eruit te trekken.
Wat het bij jullie extra moeilijk maakt Look, is het feit dat het niet helemaal open is. Dat er nog steeds om een date heen gesmoest moet worden... dat je nog steeds niet kan vertellen wanneer je een date hebt en evt hoe het verlopen is.
En ik mag dat allemaal wél vertellen, bijna met alle details van dien maar dat betekend niet dat ik op mijn lauweren rust, het komt dagelijks ter sprake...
Ik voel het nog steeds als een wankel iets.... ook al lijkt hij er soms wel geiler van te worden dan ikzelf....
donderdag 6 mei 2010 om 09:01
Ach, misschien moet je gewoon altijd hard werken aan je relatie. Monogaam of open, je moet moeite blijven doen voor elkaar. En dat schiet er gewoon -door sleur etc- vaak bij in.
Mijn wens om een open relatie te hebben is zeker uit onvrede voortgekomen. Er ontbrak echte aandacht voor elkaar. Ons seksleven was aardig ingedut. Daar heb ik wel vaak over gesproken maar we waren niet bij machte dat te veranderen. Tot mijn vreemdgaan. Nu zijn we beide wakker geschud en hebben we gesprekken als nooit tevoren. We willen allebei niet terug naar de situatie zoals die was.
Maar we zijn bang dat we niet meer op één lijn kunnen komen. Dat door de gesprekken is gebleken dat we andere verwachtingen en verlangens hebben. En soms, soms snap ik zo goed dat het makkelijker is je relatie lekker te laten voortkabellen. Gewoon tevreden te zijn met wat je hebt.
Ik heb toch ook heel veel? Twee geweldige kinderen, fijne man, mooi huis, genoeg inkomen, wat wil ik nog meer?
Ik ben er nog lang niet uit, dat weet ik wel.
Mijn wens om een open relatie te hebben is zeker uit onvrede voortgekomen. Er ontbrak echte aandacht voor elkaar. Ons seksleven was aardig ingedut. Daar heb ik wel vaak over gesproken maar we waren niet bij machte dat te veranderen. Tot mijn vreemdgaan. Nu zijn we beide wakker geschud en hebben we gesprekken als nooit tevoren. We willen allebei niet terug naar de situatie zoals die was.
Maar we zijn bang dat we niet meer op één lijn kunnen komen. Dat door de gesprekken is gebleken dat we andere verwachtingen en verlangens hebben. En soms, soms snap ik zo goed dat het makkelijker is je relatie lekker te laten voortkabellen. Gewoon tevreden te zijn met wat je hebt.
Ik heb toch ook heel veel? Twee geweldige kinderen, fijne man, mooi huis, genoeg inkomen, wat wil ik nog meer?
Ik ben er nog lang niet uit, dat weet ik wel.
donderdag 6 mei 2010 om 10:02
Lisanne, daar zeg je iets waar ik ook altijd veel en vaak aan denk...wat is er in godsnaam mis met die kabbelende beek? Dat altijd maar keihard moeten werken aan je relatie, is dat niet zonde van de energie?
Energie die je ook aan andere leuke dingen kan besteden?
Waar ik vanzelfsprekend niét mee bedoel dat je geen energie in elkaar moet steken, dat dat even duidelijk is!!
Mensen zeggen altijd dat liefde een werkwoord is, dat je elkaar niet mag zien voor iemand "die er gewoon altijd is". Wij hebben wel een poosje zo geleefd.... we waren er gewoon...we deden ons ding, waren eigenlijk best tevreden. Natuurlijk is het plezierig als er af en toe een steen in de rivier gelegd word voor de nodige opschudding maar het mag van mij ook kabbelen.... ik ben geen tegenstander van sleur.
Energie die je ook aan andere leuke dingen kan besteden?
Waar ik vanzelfsprekend niét mee bedoel dat je geen energie in elkaar moet steken, dat dat even duidelijk is!!
Mensen zeggen altijd dat liefde een werkwoord is, dat je elkaar niet mag zien voor iemand "die er gewoon altijd is". Wij hebben wel een poosje zo geleefd.... we waren er gewoon...we deden ons ding, waren eigenlijk best tevreden. Natuurlijk is het plezierig als er af en toe een steen in de rivier gelegd word voor de nodige opschudding maar het mag van mij ook kabbelen.... ik ben geen tegenstander van sleur.
donderdag 6 mei 2010 om 10:37
Rooss, misschien komt het anders over als je stelt dat je een relatie niet voor gewoon moet nemen. Als een van beide ontevreden is kan het nooit kwaad je relatie onder de loep te nemen, weer wat meer aandacht erin te steken. Verder ben ik het ook wel met je eens dat er niets mis is met een kabbelende beek.Dat altijd harde werken klinkt ook wel vermoeiend, een goeie relatie moet ook op vele vlakken vanzelf kunnen gaan. Ik denk alleen dat als je een open relatie wilt, het eerst meer een kolkende rivier wordt.Nog meer praten,en het vertrouwen in elkaar moet echt heel groot zijn.In het geval van Lisannez begrijp ik de wisselende reakties van haar man heel goed. Eerst moet het vertrouwen weer terugkomen, en geloof me daar gaat een hele tijd overheen.Hij zou in therapie kunnen gaan, maar Lisannez is degene die hem dat vertrouwen (terug) kan geven. Geduld hebben dus.
donderdag 6 mei 2010 om 10:44
O absoluut Stew, het aangaan van een open relatie is geen steen in de beek, meer een rotsblok. Dat kan behoorlijk wat tijd en energie kosten voor dat weer een beetje kan kabbelen.
Gelukkig is het bij ons niet zo gegaan dat ik éérst een minnaar had en toen het gesprek aan gegaan ben. Ik heb vanaf het eerste gezellige chat contact mijn man op de hoogte gebracht..dat scheelt een hoop denk ik.
Ik snap de man van Lisanne ook. Er word op dit moment aan zijn fundament geknaagd... datgene wat er altijd was is nu onzeker geworden... tijd, therapie en energie... dat is dan wat het weer goed kan maken.
Gelukkig is het bij ons niet zo gegaan dat ik éérst een minnaar had en toen het gesprek aan gegaan ben. Ik heb vanaf het eerste gezellige chat contact mijn man op de hoogte gebracht..dat scheelt een hoop denk ik.
Ik snap de man van Lisanne ook. Er word op dit moment aan zijn fundament geknaagd... datgene wat er altijd was is nu onzeker geworden... tijd, therapie en energie... dat is dan wat het weer goed kan maken.
donderdag 6 mei 2010 om 10:53
Geduld is niet mijn best ontwikkelde eigenschap.........
Een open relatie is op dit moment de inzet niet meer. Eerst moet het fundament weer gelegd. Niet alleen mijn man is het vertrouwen in mij kwijt, ik heb mijn echtgenoot ook op een hele andere manier leren kennen. Het vertrouwen is over en weer beschadigd. Ik begrijp hem wel, hij begrijpt zichzelf alleen niet zo goed.
Rooss, ik wou zeker dat het bij ons ook zo gegaan was. Ik was er wel al over in gesprek maar niet serieus genoeg. Ik vond het toch wel eng en raar van mezelf. Mijn vreemdgaan heeft alles in een stroomversnelling gebracht. En toch......als ik het niet had gedaan hadden we nu nog steeds als een soort broer en zus geleefd.
Ehhhh, klinkt dit nu heel erg als mijn eigen straatje schoon willen vegen?
Maar nu is het tijd lekker naar de stad te gaan met één van mijn kids. De zon schijnt heerlijk en daar wil ik van genieten.
Een open relatie is op dit moment de inzet niet meer. Eerst moet het fundament weer gelegd. Niet alleen mijn man is het vertrouwen in mij kwijt, ik heb mijn echtgenoot ook op een hele andere manier leren kennen. Het vertrouwen is over en weer beschadigd. Ik begrijp hem wel, hij begrijpt zichzelf alleen niet zo goed.
Rooss, ik wou zeker dat het bij ons ook zo gegaan was. Ik was er wel al over in gesprek maar niet serieus genoeg. Ik vond het toch wel eng en raar van mezelf. Mijn vreemdgaan heeft alles in een stroomversnelling gebracht. En toch......als ik het niet had gedaan hadden we nu nog steeds als een soort broer en zus geleefd.
Ehhhh, klinkt dit nu heel erg als mijn eigen straatje schoon willen vegen?
Maar nu is het tijd lekker naar de stad te gaan met één van mijn kids. De zon schijnt heerlijk en daar wil ik van genieten.
donderdag 6 mei 2010 om 11:02
Het aangaan van een open relatie is hard werken.
Je kan er met weinig mensen over spreken ook. In een "normale" relatie kun je nog eens met anderen sparren, maar een open relatie is een taboe.
Ik word ook erg met mezelf en opgelegde normen en waarden geconfronteerd. Zonder het te beseffen, heb ik alles wat me meegegeven is in mijn opvoeding geaccepteerd en niet getoetst aan mijn eigen ideeen.
Dat vind nu eigenlijk pas plaats.
Je gaat een relatie aan en een ongeschreven regel binnen zo'n relatie is monogamie. Die regel is ongeschreven, maar bikkelhard. En als het niet voor jezelf is, dan is het dat wel voor je omgeving en wordt je erop afgerekend.
Als het voor mezelf al zo moeilijk is, hoe moet het dan voor mijn partner zijn. Die heeft misschien nog wel meer "beperkingen" meegekregen via haar opvoeding.
Niets mag en kan ik als vanzelfsprekend aannemen en alles moet worden uitgesproken en afgestemd.
Gaat dat nooit mis?
Uiteraard gaat dat mis en soms erg pjnlijk mis. Seksualiteit is een kwetsbaar gebied en als daar dingen mis gaan, dan levert dat gemene kwetsuren op.
Het belangrijkste in een open relatie, op dit gebied althans, geldt voor mij dat overduidelijk is dat er een positieve intentie is.
Misstappen, misverstanden of andere miscommunicatie kunnen om die reden makkelijker vergeven worden.
Blijft over dat het hard werken is, veel praten, over alles duidelijk zijn en ook met elkaar dingen evalueren.
Een open relatie houdt je wel scherp en dicht bij elkaar.
Van "voortkabbelen" kun je niet spreken in zo'n relatie.
Je kan er met weinig mensen over spreken ook. In een "normale" relatie kun je nog eens met anderen sparren, maar een open relatie is een taboe.
Ik word ook erg met mezelf en opgelegde normen en waarden geconfronteerd. Zonder het te beseffen, heb ik alles wat me meegegeven is in mijn opvoeding geaccepteerd en niet getoetst aan mijn eigen ideeen.
Dat vind nu eigenlijk pas plaats.
Je gaat een relatie aan en een ongeschreven regel binnen zo'n relatie is monogamie. Die regel is ongeschreven, maar bikkelhard. En als het niet voor jezelf is, dan is het dat wel voor je omgeving en wordt je erop afgerekend.
Als het voor mezelf al zo moeilijk is, hoe moet het dan voor mijn partner zijn. Die heeft misschien nog wel meer "beperkingen" meegekregen via haar opvoeding.
Niets mag en kan ik als vanzelfsprekend aannemen en alles moet worden uitgesproken en afgestemd.
Gaat dat nooit mis?
Uiteraard gaat dat mis en soms erg pjnlijk mis. Seksualiteit is een kwetsbaar gebied en als daar dingen mis gaan, dan levert dat gemene kwetsuren op.
Het belangrijkste in een open relatie, op dit gebied althans, geldt voor mij dat overduidelijk is dat er een positieve intentie is.
Misstappen, misverstanden of andere miscommunicatie kunnen om die reden makkelijker vergeven worden.
Blijft over dat het hard werken is, veel praten, over alles duidelijk zijn en ook met elkaar dingen evalueren.
Een open relatie houdt je wel scherp en dicht bij elkaar.
Van "voortkabbelen" kun je niet spreken in zo'n relatie.
donderdag 6 mei 2010 om 12:04
Het blijft eigenlijk een soort balans zoeken in "volledig jezelf mogen zijn bij een partner" en "interessant/aantrekkelijk blijven voor de ander/ rekening houden met wat die in een partner nodig heeft"..
Ergens het vertrouwde, het je thuisvoelen thuis, bij je partner, alsof je alleen woont (joggingbroek op de bank, toegeven aan bepaalde gewoontes en niet alsmaar "je best moeten doen" of op je tenen lopen).. niks mis met ook nog streven naar "je betere zelf zijn".
Maar dan wel waar je dat zelf je beste zelf vindt.. je partner tegemoet komen is prima (je best doen aantrekkelijk te blijven voor elkaar), maar niet als dat "je aanpassen" wordt. Wat je zelf prima vindt over jezelf, maar de partner niet. Dat blijft een moeilijk iets: je wil dat iemand van je houdt zoals je bent, ook als je dikker/ouder wordt, ook als je met wallen en rimpels wakker wordt, ook in vormeloze joggingoutfit, als je ziek of moe bent enz..
Vaak beantwoordt dat niet (helemaal) aan het ideaalplaatje wat je van je partner zou willen zien. Soms zit daar ook wat in (bijv stoppen met roken, afvallen, sporten enz) en als je helemaal geaccepteerd wordt zoals je bent, maakt dat ook lui (minder gemotiveerd om moeite te doen). Neem je elkaar voor lief, dan reken je er eigenlijk op dat je partner van je houdt met al je karaktertrekken en tekortkomingen. En dat voelt veilig.
Sommige dingen zou je eigenlijk voor jezelf moeten willen aanpakken, voor zover het dingen zijn waar je zelf iets aan kan doen. Dat wordt dan ook weleens uitgelegd als "die moeite doen als je van me houdt". Maar daar zijn dingen bij die je zelf wel accepteert, of (vooralsnog) prima vindt. Waar je wel wat aan kan doen en zelf eigenlijk ook wel vindt (verslavingen en "slechte gewoontes" bijv) ben je zelf vaak toegeeflijk en vergoelijkend in. Die kan je alleen veranderen voor jezelf, uit eigenliefde. Of zou je wel willen veranderen aan jezelf, voor je partner, maar lukt niet.
Het is ook lekker comfortabel in die comfortzone, lekker kabbelend. En soms word je dan hard wakkergeschud, als dat te lang duurt en vanzelfsprekend is geworden of je je lekker onderuit laat zakken. Denk dat er wel een ontwikkeling/beweging in jezelf moet blijven op allerlei vlakken en niet "zo ben ik nu eenmaal dus neem me maar zoals ik ben".
Ergens het vertrouwde, het je thuisvoelen thuis, bij je partner, alsof je alleen woont (joggingbroek op de bank, toegeven aan bepaalde gewoontes en niet alsmaar "je best moeten doen" of op je tenen lopen).. niks mis met ook nog streven naar "je betere zelf zijn".
Maar dan wel waar je dat zelf je beste zelf vindt.. je partner tegemoet komen is prima (je best doen aantrekkelijk te blijven voor elkaar), maar niet als dat "je aanpassen" wordt. Wat je zelf prima vindt over jezelf, maar de partner niet. Dat blijft een moeilijk iets: je wil dat iemand van je houdt zoals je bent, ook als je dikker/ouder wordt, ook als je met wallen en rimpels wakker wordt, ook in vormeloze joggingoutfit, als je ziek of moe bent enz..
Vaak beantwoordt dat niet (helemaal) aan het ideaalplaatje wat je van je partner zou willen zien. Soms zit daar ook wat in (bijv stoppen met roken, afvallen, sporten enz) en als je helemaal geaccepteerd wordt zoals je bent, maakt dat ook lui (minder gemotiveerd om moeite te doen). Neem je elkaar voor lief, dan reken je er eigenlijk op dat je partner van je houdt met al je karaktertrekken en tekortkomingen. En dat voelt veilig.
Sommige dingen zou je eigenlijk voor jezelf moeten willen aanpakken, voor zover het dingen zijn waar je zelf iets aan kan doen. Dat wordt dan ook weleens uitgelegd als "die moeite doen als je van me houdt". Maar daar zijn dingen bij die je zelf wel accepteert, of (vooralsnog) prima vindt. Waar je wel wat aan kan doen en zelf eigenlijk ook wel vindt (verslavingen en "slechte gewoontes" bijv) ben je zelf vaak toegeeflijk en vergoelijkend in. Die kan je alleen veranderen voor jezelf, uit eigenliefde. Of zou je wel willen veranderen aan jezelf, voor je partner, maar lukt niet.
Het is ook lekker comfortabel in die comfortzone, lekker kabbelend. En soms word je dan hard wakkergeschud, als dat te lang duurt en vanzelfsprekend is geworden of je je lekker onderuit laat zakken. Denk dat er wel een ontwikkeling/beweging in jezelf moet blijven op allerlei vlakken en niet "zo ben ik nu eenmaal dus neem me maar zoals ik ben".
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 6 mei 2010 om 12:09
@HvJ: dat is zo waar wat je daar zegt!
Maar ook op andere vlakken: zoveel van hoe je denkt en je "eigen mening" is, is aangeleerd.. en zo normaal geworden dat je dat nooit meer toetst, immers "iedereen" doet het zo of leeft zo.
Eenmaal uit die comfortzone krijg je vaak pas die confrontatie met jezelf of worden dingen aangeraakt waar je zelf eigenlijk ook anders over blijkt te denken. (vaak in crisis: overspel, ziekte, ongeval, ontslag, scheiding, dat je fundamenten op hun grondvesten trillen).. Dan worden je "kernen"/ essentie aangeraakt en dwingt je tot ontdekken/onderzoeken hoe je diep van binnen over het leven enz denkt/voelt.. En dat kan zeer botsen met "hoe het hoort" en jij zelf altijd ook dacht dat het hoorde..
Maar ook op andere vlakken: zoveel van hoe je denkt en je "eigen mening" is, is aangeleerd.. en zo normaal geworden dat je dat nooit meer toetst, immers "iedereen" doet het zo of leeft zo.
Eenmaal uit die comfortzone krijg je vaak pas die confrontatie met jezelf of worden dingen aangeraakt waar je zelf eigenlijk ook anders over blijkt te denken. (vaak in crisis: overspel, ziekte, ongeval, ontslag, scheiding, dat je fundamenten op hun grondvesten trillen).. Dan worden je "kernen"/ essentie aangeraakt en dwingt je tot ontdekken/onderzoeken hoe je diep van binnen over het leven enz denkt/voelt.. En dat kan zeer botsen met "hoe het hoort" en jij zelf altijd ook dacht dat het hoorde..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 6 mei 2010 om 12:15
@Bds: mooie stukken.. zit heel veel in.
20.44 uur.."eerlijk naar jezelf kijken" is nu net het probleem.. er zitten zoveel overtuigingen en tegenstrijdigheid tussen rationeel, emotioneel, instinct, en dergelijke, dat dat heel moeilijk te onderscheiden of te vergelijken is (soms appels met peren: het fijne van een comfortabele relatie of gezin met seksuele passie en spanning).. Een therapeut kan vaak door sommige "blinde vlekken" heenprikken (met vragen) die we allemaal hebben en in de weg staan om te weten wat "eerlijk" is..
20.44 uur.."eerlijk naar jezelf kijken" is nu net het probleem.. er zitten zoveel overtuigingen en tegenstrijdigheid tussen rationeel, emotioneel, instinct, en dergelijke, dat dat heel moeilijk te onderscheiden of te vergelijken is (soms appels met peren: het fijne van een comfortabele relatie of gezin met seksuele passie en spanning).. Een therapeut kan vaak door sommige "blinde vlekken" heenprikken (met vragen) die we allemaal hebben en in de weg staan om te weten wat "eerlijk" is..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
