Seks
alle pijlers
Minnaar deel 10
woensdag 21 april 2010 om 22:19
Kunnen jullie een minnaar hebben echt alleen voor de seks zonder er verliefd op te worden?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze[url=Vind jij een SV ook zo vervelend?] Vind jij een SV ook zo vervelend?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze[url=Vind jij een SV ook zo vervelend?] Vind jij een SV ook zo vervelend?
vrijdag 7 mei 2010 om 11:53
Ik ben absoluut niet nieuw enkel mijn nick. Na een hele poos niet meer geschreven te hebben en ook niet echt veel gelezen te hebben, wil ik af en toe in alle rust eens forummen en meer hoef ik daarover niet te zeggen .. een tipje van de sluier, ik ben die geweldige vrouw uit buurland B
Sahara heeft haar start niet gemist, die is in staat om haar man een levensverzekering aan te smeren terwijl hij in zijn sterfbed ligt.
Sahara heeft haar start niet gemist, die is in staat om haar man een levensverzekering aan te smeren terwijl hij in zijn sterfbed ligt.
vrijdag 7 mei 2010 om 12:00
HvJ en anderen, dat betekent dus dat iemand met een geheime sv nu niet ineens aan kan komen met een open relatie willen. Zo zie ik dat (ook), in mijn geval zeker.
Los nog van de gevoelens die ik hier gisteren beschreef en meer. Ik ben daar gewoon niet voor geschikt geloof ik.
Rooss het is idd heel hard werken, pfff. Constant alert zijn ook wel eigenlijk en vooral proberen om "die ander" uit mn hoofd te zetten-te houden.
Maar zelfs voor jou en Roossman geldt dat .... ondanks jullie mooie openheid van zaken.
@Abu, haaai .
Ik denk dat ik het weet ...
@jahoe? Je kan het niet laten he ????
Los nog van de gevoelens die ik hier gisteren beschreef en meer. Ik ben daar gewoon niet voor geschikt geloof ik.
Rooss het is idd heel hard werken, pfff. Constant alert zijn ook wel eigenlijk en vooral proberen om "die ander" uit mn hoofd te zetten-te houden.
Maar zelfs voor jou en Roossman geldt dat .... ondanks jullie mooie openheid van zaken.
@Abu, haaai .
Ik denk dat ik het weet ...
@jahoe? Je kan het niet laten he ????
vrijdag 7 mei 2010 om 12:20
Hmm, ik denk dat alles op tafel zou komen er op de duur best een mogelijkheid tot een open relatie in zou zitten. Maar ik zou me niet lekker voelen in een open relatie waar ik dingen zou verzwijgen.
Hi, Abudantia
HVJ, ik denk dat het weinig zin heeft om die vraag aan jezelf te stellen want 9 van de 10 keer zullen ze toch beantwoordt worden met, ik zou willen dat mijn man/vrouw ook een sv had. Al is dat alleen maar om van je schuldgevoel af te komen.
Hi, Abudantia
HVJ, ik denk dat het weinig zin heeft om die vraag aan jezelf te stellen want 9 van de 10 keer zullen ze toch beantwoordt worden met, ik zou willen dat mijn man/vrouw ook een sv had. Al is dat alleen maar om van je schuldgevoel af te komen.
vrijdag 7 mei 2010 om 12:21
Hee Abu, er gaat bij mij ook een belletje rinkelen.
@Ninah:
Het is een ongelukkige volgorde.
Het kan wel, alleen is de kans veel minder dat het ook gaat werken.
Voel je maar eens in, in de partij die de boodschap ontvangt om een open relatie te beginnen.
Een open relatie is gebaseerd op vertrouwen, openheid en eerlijkheid (mijn idee althans).
Die is er op het moment van bespreken (al) niet.
@Ninah:
Het is een ongelukkige volgorde.
Het kan wel, alleen is de kans veel minder dat het ook gaat werken.
Voel je maar eens in, in de partij die de boodschap ontvangt om een open relatie te beginnen.
Een open relatie is gebaseerd op vertrouwen, openheid en eerlijkheid (mijn idee althans).
Die is er op het moment van bespreken (al) niet.
vrijdag 7 mei 2010 om 12:25
Hallo allemaal,
Ik heb alles meegelezen en mijn gedachtes schieten momenteel alle kanten op.
Over mijn eigen (ex) huwelijk en onze open relatie.
Ook al vond ik het in het begin echt een opwindende gedachte dat hij het met een ander deed, toch denk ik dat dat het begin van het einde was.
Na verloop van tijd werd het "gewoon" en deed het me niets meer.
Ik denk dat op dat moment de onverschilligheid om de hoek kwam zetten. Het maakte me niet zoveel meer uit wat hij deed en ik denk dat dat een teken aan de wand had moeten zijn, alleen zag ik die niet.
Misschien dat ik daarom ook zo rustig ben en alles al geaccepteerd heb, ook al is het nu pas iets meer als een maand.
Had het net met mijn moeder over de oudste en hoe hij nu in de klas staat (stond altijd heel erg op de zijlijn en nu niet meer)
De precieze reden zullen we nooit weten want hij is net na de bom ook begonnen met een soort assertiviteitscursus maar misschien speelt een stukje rust bij hem ook mee.
We hadden zeker wel eens ruzie maar ik denk dat juist de onverschillige manier en de schone schijn hem parten heeft gespeeld. Dat is nu weg en dat zal bij hem ook de nodige rust geven.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat bij elkaar blijven voor de kinderen niet altijd een goede oplossing is. Zeker niet als er spanningen zijn, met of zonder ruzie.
De kinderen voelen dat toch altijd aan.
Vage post misschien maar zomaar even een hersenspinsel van mij.
Ik heb alles meegelezen en mijn gedachtes schieten momenteel alle kanten op.
Over mijn eigen (ex) huwelijk en onze open relatie.
Ook al vond ik het in het begin echt een opwindende gedachte dat hij het met een ander deed, toch denk ik dat dat het begin van het einde was.
Na verloop van tijd werd het "gewoon" en deed het me niets meer.
Ik denk dat op dat moment de onverschilligheid om de hoek kwam zetten. Het maakte me niet zoveel meer uit wat hij deed en ik denk dat dat een teken aan de wand had moeten zijn, alleen zag ik die niet.
Misschien dat ik daarom ook zo rustig ben en alles al geaccepteerd heb, ook al is het nu pas iets meer als een maand.
Had het net met mijn moeder over de oudste en hoe hij nu in de klas staat (stond altijd heel erg op de zijlijn en nu niet meer)
De precieze reden zullen we nooit weten want hij is net na de bom ook begonnen met een soort assertiviteitscursus maar misschien speelt een stukje rust bij hem ook mee.
We hadden zeker wel eens ruzie maar ik denk dat juist de onverschillige manier en de schone schijn hem parten heeft gespeeld. Dat is nu weg en dat zal bij hem ook de nodige rust geven.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat bij elkaar blijven voor de kinderen niet altijd een goede oplossing is. Zeker niet als er spanningen zijn, met of zonder ruzie.
De kinderen voelen dat toch altijd aan.
Vage post misschien maar zomaar even een hersenspinsel van mij.
vrijdag 7 mei 2010 om 12:35
Blij dat jullie klokkenspel begint te bellen
Tja ... de zin en onzin van open relaties ... het is en blijft altijd plan B ...
Iemand die zich verbindt tot een relatie, gaat niet vanaf dag 1 zeggen, voilà we zijn stapelgek op elkaar maar ondertussen gaan we nog wat rondlebberen om de spanning er in te houden.
Open relaties ontstaan dikwijls na jaren "slaapstand", maar ze betekenen niet altijd de redding. Dikwijls is jaloezie de uiteindelijke killer maar ook, zoals correct aangehaald door Pepersteak, onverschilligheid. Vanaf het moment dat iets je onverschillig laat, bestaat het niet meer ...
Tja ... de zin en onzin van open relaties ... het is en blijft altijd plan B ...
Iemand die zich verbindt tot een relatie, gaat niet vanaf dag 1 zeggen, voilà we zijn stapelgek op elkaar maar ondertussen gaan we nog wat rondlebberen om de spanning er in te houden.
Open relaties ontstaan dikwijls na jaren "slaapstand", maar ze betekenen niet altijd de redding. Dikwijls is jaloezie de uiteindelijke killer maar ook, zoals correct aangehaald door Pepersteak, onverschilligheid. Vanaf het moment dat iets je onverschillig laat, bestaat het niet meer ...
vrijdag 7 mei 2010 om 12:42
Inderdaad Abun (wat een nick trouwens, ik geloof dat ik je oude makkelijker vond als ik het tenminste goed gedacht heb)
Maar onverschilligheid is niet iets dat je zelf makkelijk ontdekt.
Er is iemand hier die me hele raken vragen heeft gesteld via de mail die me aan het denken hebben gezet.
En zelfs nu die vragen wat minder worden heb ik zelf wel door dat er iets in werking is gezet en ik dus heel kritisch ben gaan kijken naar mijn huwelijk en mijn aandeel in de bom (niet dat ik nu al zover ben dat ik dat eerlijk toe ga geven naar (ex)man.)
@ Stewe: Het was bij ons inderdaad "anders", voor zover je van een normale open relatie kan praten maar ik weet niet in hoeverre dat bij gedragen heeft aan de bom en mijn gevoel van onverschilligheid. Ik weet wel dat ik ook naar (ex)man heel anders was na mijn eenmalige avontuurtje. Of dat ook zo was geweest als ik wel had gemogen weet ik niet.
Wel denk ik dat mijn behoefte aan spanning ook te maken heeft gehad met ontevredenheid en dat dat uiteindelijk bijgedragen heeft aan de bom.
Maar onverschilligheid is niet iets dat je zelf makkelijk ontdekt.
Er is iemand hier die me hele raken vragen heeft gesteld via de mail die me aan het denken hebben gezet.
En zelfs nu die vragen wat minder worden heb ik zelf wel door dat er iets in werking is gezet en ik dus heel kritisch ben gaan kijken naar mijn huwelijk en mijn aandeel in de bom (niet dat ik nu al zover ben dat ik dat eerlijk toe ga geven naar (ex)man.)
@ Stewe: Het was bij ons inderdaad "anders", voor zover je van een normale open relatie kan praten maar ik weet niet in hoeverre dat bij gedragen heeft aan de bom en mijn gevoel van onverschilligheid. Ik weet wel dat ik ook naar (ex)man heel anders was na mijn eenmalige avontuurtje. Of dat ook zo was geweest als ik wel had gemogen weet ik niet.
Wel denk ik dat mijn behoefte aan spanning ook te maken heeft gehad met ontevredenheid en dat dat uiteindelijk bijgedragen heeft aan de bom.
vrijdag 7 mei 2010 om 12:47
Peper, wat fijn om aan je kind te merken dat de rust nu al positief uitpakt... want ja, cursusje of niet... als het fundament van een kind niet stevig is gaat hij zich daarnaar gedragen. Van onveilig naar veilig, hèt ultieme bewijs dat het een goede stap is.
Onverschilligheid. Je kan elkaar af en toe beter intens haten dan overschillig zijn naar elkaar. Toen ik dat een poosje geleden bij mezelf bemerkte, wist ik dat ik de noodknop moest luiden, dat heb ik dan ook gedaan. Onverschilligheid is de doodsteek voor je relatie!!
Ik hoop nooit onverschillig te staan in het contact wat mijn man met anderen heeft.. dat zou heel heel slecht zijn en andersom ook natuurlijk.
Grenzen blijven bewaken, blijven praten over wat er gebeurt en de gevoelens die het met zich mee brengt peilen hoe de ander erin staat... allemaal heel belangrijke zaken.
Hallo Abu
Onverschilligheid. Je kan elkaar af en toe beter intens haten dan overschillig zijn naar elkaar. Toen ik dat een poosje geleden bij mezelf bemerkte, wist ik dat ik de noodknop moest luiden, dat heb ik dan ook gedaan. Onverschilligheid is de doodsteek voor je relatie!!
Ik hoop nooit onverschillig te staan in het contact wat mijn man met anderen heeft.. dat zou heel heel slecht zijn en andersom ook natuurlijk.
Grenzen blijven bewaken, blijven praten over wat er gebeurt en de gevoelens die het met zich mee brengt peilen hoe de ander erin staat... allemaal heel belangrijke zaken.
Hallo Abu
vrijdag 7 mei 2010 om 12:54
vrijdag 7 mei 2010 om 13:26
@ Jahoe: Jeetje dat is een goede zeg.
Heb alle mails opgeslagen. Zou dat eens terug moeten lezen.
Het waren niet echt specifieke vragen maar meer algemene vragen waar ik wel even over moest nadenken.
Bijvoorbeeld of ik het echt niet heb zien aankomen en zo.
Tegen de buitenwereld heb ik altijd "nee" gezegd omdat je niet echt tijd hebt om uitgebreid na te denken over het antwoord en ik ook niet alles met hen wil delen.
Maar via mail heb je meer tijd om te denken (en kan ik eerlijker zijn omdat ik weet dat het niet bij ex terecht zal komen) en dan blijkt dat ik het wel degelijk aan had kunnen zien komen.
Het feit dat je denkt dat je er ook "last" van hebt zou wel eens een teken aan de wand kunnen zijn.
Heb alle mails opgeslagen. Zou dat eens terug moeten lezen.
Het waren niet echt specifieke vragen maar meer algemene vragen waar ik wel even over moest nadenken.
Bijvoorbeeld of ik het echt niet heb zien aankomen en zo.
Tegen de buitenwereld heb ik altijd "nee" gezegd omdat je niet echt tijd hebt om uitgebreid na te denken over het antwoord en ik ook niet alles met hen wil delen.
Maar via mail heb je meer tijd om te denken (en kan ik eerlijker zijn omdat ik weet dat het niet bij ex terecht zal komen) en dan blijkt dat ik het wel degelijk aan had kunnen zien komen.
Het feit dat je denkt dat je er ook "last" van hebt zou wel eens een teken aan de wand kunnen zijn.
vrijdag 7 mei 2010 om 13:27
@Peper, goed te lezen dat er bij jou ook positieve dingen gebeuren. Je kinderen, daar maak je je toch het meeste zorgen om bij een scheiding.
Dat van die onverschilligheid begrijp ik niet goed. Ik zou denken dat je het merkt als je onverschillig tegenover iemand staat. Misschien snap ik het wel.
Toen ik minnaar net ontmoet had merkte ik wel dat ik me afsloot voor de dingen thuis. Tenminste, nu zie ik dat in. Minnaar kreeg even alle aandacht en ik raakte nog onverschilliger naar manlief toe. En zo kom ik al typende weer tot inzichten.
Naar aanleiding van de berichten over open relaties zit ik ook na te denken over hoe ik er nu in sta en wat mijn motieven zijn. Op dit moment is het abslouut niet meer aan de orde. Eerst moet de relatie met nr. 1 weer hersteld.
De behoefte aan een sv kwam voort uit onvrede met een matig huwelijk, acheraf zie ik dat duidelijk. Ik had wel al eens gesproken over mijn verlangen met een ander te vrijen maar dat kwam natuurlijk ook voort uit de onvrede met nr. 1.
Ik zal nu natuurlijk nooit te weten kunnen komen of dat verlangen ook ontstaan was, als ons huwelijk nog wel goed had gezeten. En zo wordt het een kip of het ei verhaal.
Een minnaar/sv kan op dit moment echt niet, wil ik ook niet. Maar nooit meer met een ander seks dan met mijn man? Mmmmmm, diep in mijn hart vind ik dat wel héél jammer.
Of zou dat verlangen verdwijnen als alles hier thuis weer wat normaler is?
Dat van die onverschilligheid begrijp ik niet goed. Ik zou denken dat je het merkt als je onverschillig tegenover iemand staat. Misschien snap ik het wel.
Toen ik minnaar net ontmoet had merkte ik wel dat ik me afsloot voor de dingen thuis. Tenminste, nu zie ik dat in. Minnaar kreeg even alle aandacht en ik raakte nog onverschilliger naar manlief toe. En zo kom ik al typende weer tot inzichten.
Naar aanleiding van de berichten over open relaties zit ik ook na te denken over hoe ik er nu in sta en wat mijn motieven zijn. Op dit moment is het abslouut niet meer aan de orde. Eerst moet de relatie met nr. 1 weer hersteld.
De behoefte aan een sv kwam voort uit onvrede met een matig huwelijk, acheraf zie ik dat duidelijk. Ik had wel al eens gesproken over mijn verlangen met een ander te vrijen maar dat kwam natuurlijk ook voort uit de onvrede met nr. 1.
Ik zal nu natuurlijk nooit te weten kunnen komen of dat verlangen ook ontstaan was, als ons huwelijk nog wel goed had gezeten. En zo wordt het een kip of het ei verhaal.
Een minnaar/sv kan op dit moment echt niet, wil ik ook niet. Maar nooit meer met een ander seks dan met mijn man? Mmmmmm, diep in mijn hart vind ik dat wel héél jammer.
Of zou dat verlangen verdwijnen als alles hier thuis weer wat normaler is?
vrijdag 7 mei 2010 om 13:49
@ Lisannez: Een kabbelend beekje kan lekker zijn maar dat kan ook een teken van onverschilligheid zijn hoor.
Gewoon je ding doen allebei en verder doorleven.
Ik was zeker wel betrokken bij zijn leven, als in de zin van meeleven als er iets niet lekker ging op zijn werk en zo maar verder maakte het me niet zo heel veel uit dat hij hele avonden op zolder achter de computer zat (dan kon ik lekker bepalen wat er op tv gekeken werd) of als hij lang uitsliep zodat ik de hele ochtend er alleen voor stond met de kinderen.
Ik denk dat we al een tijdje gescheiden leefde maar dan wel onder 1 dak.
Gewoon je ding doen allebei en verder doorleven.
Ik was zeker wel betrokken bij zijn leven, als in de zin van meeleven als er iets niet lekker ging op zijn werk en zo maar verder maakte het me niet zo heel veel uit dat hij hele avonden op zolder achter de computer zat (dan kon ik lekker bepalen wat er op tv gekeken werd) of als hij lang uitsliep zodat ik de hele ochtend er alleen voor stond met de kinderen.
Ik denk dat we al een tijdje gescheiden leefde maar dan wel onder 1 dak.
vrijdag 7 mei 2010 om 13:53
quote:pepersteak schreef op 07 mei 2010 @ 13:49:
@ Lisannez: Een kabbelend beekje kan lekker zijn maar dat kan ook een teken van onverschilligheid zijn hoor.
Gewoon je ding doen allebei en verder doorleven.
Ik was zeker wel betrokken bij zijn leven, als in de zin van meeleven als er iets niet lekker ging op zijn werk en zo maar verder maakte het me niet zo heel veel uit dat hij hele avonden op zolder achter de computer zat (dan kon ik lekker bepalen wat er op tv gekeken werd) of als hij lang uitsliep zodat ik de hele ochtend er alleen voor stond met de kinderen.
Ik denk dat we al een tijdje gescheiden leefde maar dan wel onder 1 dak.Auw, dit is wel pijnlijk herkenbaar.
@ Lisannez: Een kabbelend beekje kan lekker zijn maar dat kan ook een teken van onverschilligheid zijn hoor.
Gewoon je ding doen allebei en verder doorleven.
Ik was zeker wel betrokken bij zijn leven, als in de zin van meeleven als er iets niet lekker ging op zijn werk en zo maar verder maakte het me niet zo heel veel uit dat hij hele avonden op zolder achter de computer zat (dan kon ik lekker bepalen wat er op tv gekeken werd) of als hij lang uitsliep zodat ik de hele ochtend er alleen voor stond met de kinderen.
Ik denk dat we al een tijdje gescheiden leefde maar dan wel onder 1 dak.Auw, dit is wel pijnlijk herkenbaar.
vrijdag 7 mei 2010 om 13:55
Het is, volgens mij, geen onverschilligheid, maar het geleidelijk verplaatsten van je grenzen.
Dat lijkt op onverschilligheid, maar je hebt een ander nodig om je te laten (in)zien dat dit proces heeft plaatsgevonden.
Je komt in een bepaalde flow, actie en reactie, waardoor je niet in de gaten hebt dat je over je eigen grenzen heen gaat.
Een buitenstaander die hierover vragen stelt en je alert maakt, kan je hierop atent maken.
Dat lijkt op onverschilligheid, maar je hebt een ander nodig om je te laten (in)zien dat dit proces heeft plaatsgevonden.
Je komt in een bepaalde flow, actie en reactie, waardoor je niet in de gaten hebt dat je over je eigen grenzen heen gaat.
Een buitenstaander die hierover vragen stelt en je alert maakt, kan je hierop atent maken.
vrijdag 7 mei 2010 om 14:03
Inderdaad HvJ
Het hoeven geen eens gerichte vragen te zijn maar een paar triggers kunnen al genoeg zijn.
Het heeft hier (als ik terug denk) een jaar of 5 geduurd en als ik eerlijk ben zou het nog langer zo gegaan zijn als (ex) man de bom niet neergegooid had.
Ik hoop dat de scheiding in harmonie zal verlopen.
Als dat gaat lukken wil ik als "afscheid" met hem uit eten gaan.
Ik weet niet of ik dan de moed heb maar ik hoop dat ik hem dan kan "bedanken" voor het feit dat hij wel het lef heeft gehad om ermee te stoppen.
Of zeg ik nu iets heel raars?
Het hoeven geen eens gerichte vragen te zijn maar een paar triggers kunnen al genoeg zijn.
Het heeft hier (als ik terug denk) een jaar of 5 geduurd en als ik eerlijk ben zou het nog langer zo gegaan zijn als (ex) man de bom niet neergegooid had.
Ik hoop dat de scheiding in harmonie zal verlopen.
Als dat gaat lukken wil ik als "afscheid" met hem uit eten gaan.
Ik weet niet of ik dan de moed heb maar ik hoop dat ik hem dan kan "bedanken" voor het feit dat hij wel het lef heeft gehad om ermee te stoppen.
Of zeg ik nu iets heel raars?
vrijdag 7 mei 2010 om 14:14
Ik denk dat bij mij de onverschilligheid langzaam is omgeslagen naar een beetje meer gevoel; al is het maar dat beetje jaloezie wat ik gisteren beschreef. Hierdoor besef ik dat er nog gevoel is en dus iets om voor te vechten.
Ik ben gewoon niet het jaloerse type (kan ook niet met een man als ik heb, met zijn intensieve hobby en vele afwezigheid) en dus denk ik .... pff tja. Het lijkt wel of ik er elke dag weer anders over denk.
Wat als ik volgende week weer gewerkt heb? Wat dan?
@peper, ik heb dat in ons laatste gesprek ook zo benoemd trouwens. Dat wij gescheiden leven, een soort van op kamers, maar dan onder één dak. Hij schrok, had dat nog niet zo bekeken.
Ik ben gewoon niet het jaloerse type (kan ook niet met een man als ik heb, met zijn intensieve hobby en vele afwezigheid) en dus denk ik .... pff tja. Het lijkt wel of ik er elke dag weer anders over denk.
Wat als ik volgende week weer gewerkt heb? Wat dan?
@peper, ik heb dat in ons laatste gesprek ook zo benoemd trouwens. Dat wij gescheiden leven, een soort van op kamers, maar dan onder één dak. Hij schrok, had dat nog niet zo bekeken.
vrijdag 7 mei 2010 om 14:32
Knap van je Peper, ook heel goed denk ik zo`n afsluiting. Mensen vergeten vaak het proces ook daadwerkelijk af te sluiten. Terwijl je in mijn optiek pas écht gescheiden bent als er geen emoties meer omheen hangen..geen boosheid geen verdriet. Met elkaar gaan eten is de ultieme afsluiter. Ook geeft het je de kans om de laatste dingetjes nog te vragen, zeggen, in een vriendelijke setting!
Ninah, eigenlijk ook wel weer mooi, dat hij schrok en het nooit zo had bekeken. Toch weer bewustwording op gang gebracht!
Ninah, eigenlijk ook wel weer mooi, dat hij schrok en het nooit zo had bekeken. Toch weer bewustwording op gang gebracht!
vrijdag 7 mei 2010 om 14:38
vrijdag 7 mei 2010 om 15:34
Waardevolle reacties hier, vooral van Stew en Roosss!
Een iemand vond het nodig om te schrijven (wilde het net citeren maar vind het niet opeens meer terug...):
'S_d zou haar man nog een levensverzekering aansmeren terwijl hij doodziek op zijn sterfbed ligt'
Jij kent mij helemaal niet! Kan hier nu wel de hele geschiedenis uit de doeken gaan doen van 14 jaar huwelijk, waaruit dan wel duidelijk zou worden wat ik allemaal doorstaan heb en wat voor nobel karakter ik eigenlijk wel niet heb...maar ik haal in plaats daarvan liever een zeer van toepassing zijnd Native American spreekwoord aan:
Grant me not to criticize my neighbor
Until I have walked a mile in his moccassins
Iedereen heeft behoefte aan liefde en genegenheid, dat krijg ik dus al heel lang niet meer thuis. Een relatie moet ook op wederkerigheid gebaseerd zijn, maar ik geef al jarenlang alleen maar. Mijn man heeft een supergoede deal met mij hoor! Zelfs nu, want ik zal hem niet verlaten. Wel is he zo, wat iemand hier al schreef, dat we in feite gescheiden leven, maar nog wel onder een dak. Dat is voor ons kind, maar ook omdat we 9000 km van onze familie en vrienden in NL af wonen, uit een oprecht gevoeld verantwoordelijkheidsbesef en solidariteit met hem.
Vroeger werd ik ook wel een beetje misselijk van al die vreemdgaande veertigers, nu ik het zelf meemaak snap ik het hoe & waarom ineens beter. Het welzijn van je kind(eren) is belangrijker dan je eigen liefdesgeluk. Dus maak je je huwelijk niet zomaar stuk en haalt daarmee hun hele wereld overhoop.
Zo, nu moet ik het huis schoonmaken, daarna naar mijn werk...manlief slaapt en duikt dan de hele dag achter de computer.
Een iemand vond het nodig om te schrijven (wilde het net citeren maar vind het niet opeens meer terug...):
'S_d zou haar man nog een levensverzekering aansmeren terwijl hij doodziek op zijn sterfbed ligt'
Jij kent mij helemaal niet! Kan hier nu wel de hele geschiedenis uit de doeken gaan doen van 14 jaar huwelijk, waaruit dan wel duidelijk zou worden wat ik allemaal doorstaan heb en wat voor nobel karakter ik eigenlijk wel niet heb...maar ik haal in plaats daarvan liever een zeer van toepassing zijnd Native American spreekwoord aan:
Grant me not to criticize my neighbor
Until I have walked a mile in his moccassins
Iedereen heeft behoefte aan liefde en genegenheid, dat krijg ik dus al heel lang niet meer thuis. Een relatie moet ook op wederkerigheid gebaseerd zijn, maar ik geef al jarenlang alleen maar. Mijn man heeft een supergoede deal met mij hoor! Zelfs nu, want ik zal hem niet verlaten. Wel is he zo, wat iemand hier al schreef, dat we in feite gescheiden leven, maar nog wel onder een dak. Dat is voor ons kind, maar ook omdat we 9000 km van onze familie en vrienden in NL af wonen, uit een oprecht gevoeld verantwoordelijkheidsbesef en solidariteit met hem.
Vroeger werd ik ook wel een beetje misselijk van al die vreemdgaande veertigers, nu ik het zelf meemaak snap ik het hoe & waarom ineens beter. Het welzijn van je kind(eren) is belangrijker dan je eigen liefdesgeluk. Dus maak je je huwelijk niet zomaar stuk en haalt daarmee hun hele wereld overhoop.
Zo, nu moet ik het huis schoonmaken, daarna naar mijn werk...manlief slaapt en duikt dan de hele dag achter de computer.
