Seks
alle pijlers
Minnaar deel 11
vrijdag 18 juni 2010 om 00:22
Kunnen jullie een minnaar hebben echt alleen voor de seks zonder er verliefd op te worden?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?.
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?.
anoniem_33555 wijzigde dit bericht op 18-06-2010 18:24
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
donderdag 15 juli 2010 om 23:54
quote:Miss thang schreef op 15 juli 2010 @ 21:35:
Zit Lenette van Dongen te kijken, en in het kader van een tegeltje op de wc vind ik dit ook wel mooie: Wat je ook doet, wat er ook gebeurt, het wordt altijd weer lente.
(Een mooie voor bkstr en Crea)en ook voor Toy en Engeltje!
Zit Lenette van Dongen te kijken, en in het kader van een tegeltje op de wc vind ik dit ook wel mooie: Wat je ook doet, wat er ook gebeurt, het wordt altijd weer lente.
(Een mooie voor bkstr en Crea)en ook voor Toy en Engeltje!
En ik vraag me af wat goed is voor ons allebei. Op blote voeten loop ik langzaam door. We zijn één.
vrijdag 16 juli 2010 om 00:08
thnx guys: het wordt altijd weer lente; I'll keep that one in mind
Inpakken viel mee, daarna fijn gepraat maar ook fijn geknuffeld met vriendin. Wat mag ik me gelukkig prijzen met zoveel lieve mensen (zowel irl als virtueel) om me heen. Dag voor dag is het nog steeds, verder lukt het nog niet.
Thnx again allemaal! Trusten
Inpakken viel mee, daarna fijn gepraat maar ook fijn geknuffeld met vriendin. Wat mag ik me gelukkig prijzen met zoveel lieve mensen (zowel irl als virtueel) om me heen. Dag voor dag is het nog steeds, verder lukt het nog niet.
Thnx again allemaal! Trusten
vrijdag 16 juli 2010 om 06:42
quote:BDS70 schreef op 14 juli 2010 @ 18:45:
@ Wendy welkom!! Lastig he van die weinige communicatie mogelijkheden.. zeker als je daar zo'n behoefte aan hebt.
@ Allen.. Jee wat is er weer veel geschreven, ik heb wel elke dag mee gelezen maar ik vind het vaak zo lastig om echt goed inhoudelijk op te schrijven vaak omdat dingen zo pijnlijk herkenbaar zijn, of omdat ik gewoon niet weet hoe gevoelens, gedachtes te omschrijven.
Het gemis, waar HVJ oversprak. zo herkenbaar. Ik ben regelmatig in het buitenland voor mijn werk. En het is dan zo duidelijk dat we elkaar missen. Gelukkig kunnen we daarin ook open tegen elkaar zijn. Echter niet tegen onze nr 1 natuurlijk.
Mijn hele relatie met sv en hoe die zo anders is dan sommigen van jullie ervaren is juist op het gebied van communicatie zo anders dan wat ik hier lees, is juist de reden waarom ik mij maanden geleden hier heb aangemeld, Eigenlijk op aanraden van mijn sv, om te laten zien hoe wij vaak anders zijn (en toch ook vaak weer niet hahaha) Elk communicatie middel dat we tot onze beschikking hebben (en dat zijn er veel!) wordt meerdere malen per dag benut, van chat zakelijk en prive, tot email en sms, om er maar een paar op te noemen, naast dat we elkaar ook nog elke dag zien, en met zien bedoelen we ook gesprekken. We komen elkaar niet alleen vluchtig op de gang op het werk even tegen. We delen zoveel meer dan sex en spanning alleen.
En ondanks dat dit zo heerlijk is, zo fijn dat er geen radio stiltes zijn, geen frustraties dat de een meer contact wil dan de ander, kan het dus ook een soort van negatieve kant hebben, we missen dat even goed nog op het moment dat 1 van ons er een week niet is. Zelfs al hebben we dan wel contact via email, chat en sms. Dus HJV, ik snap het best hoor dat je je minnares i v m 2 weken vakantie mist! En al kun je het dan kwijt bij nr1, en begrijpt ze je gevoelens hierin, dat neemt nog niet het gevoel van missen weg!
Inderdaad heel lastig...
Op normale dagen hebben we heel veel contact via alle kanalen.
We zien elkaar minstens 2 x in de week.
Bespreken ook alles en zijn erg open naar elkaar..
Yes gisteren even contact gehad en wss vandaag weer dan weer heleboel dagen niet.
Ik schrijf hem wel elke dag berichtjes dus hij heeft wat te lezen als hij internet heeft.
We zijn beide beschermend naar nr. 1 toe zoals dat hier zo mooi gezegd word want natuurlijk willen we die niet kwetsen.
Mijn andere ik zeg dan had er dan niet aan begonnen pffff
Continue de dubbel gevoelens van vreugde, verdriet en gemis is ook vermoeiend.. Komt verder weinig uit mijn handen.
Er word echt heel veel gepost en ik kan me niet helemaal inlezen ivm mijn privacy/tijd maar doe mijn best.
fijne dag allemaal en voor degene die op vakantie gaan.
have fun..
@ Wendy welkom!! Lastig he van die weinige communicatie mogelijkheden.. zeker als je daar zo'n behoefte aan hebt.
@ Allen.. Jee wat is er weer veel geschreven, ik heb wel elke dag mee gelezen maar ik vind het vaak zo lastig om echt goed inhoudelijk op te schrijven vaak omdat dingen zo pijnlijk herkenbaar zijn, of omdat ik gewoon niet weet hoe gevoelens, gedachtes te omschrijven.
Het gemis, waar HVJ oversprak. zo herkenbaar. Ik ben regelmatig in het buitenland voor mijn werk. En het is dan zo duidelijk dat we elkaar missen. Gelukkig kunnen we daarin ook open tegen elkaar zijn. Echter niet tegen onze nr 1 natuurlijk.
Mijn hele relatie met sv en hoe die zo anders is dan sommigen van jullie ervaren is juist op het gebied van communicatie zo anders dan wat ik hier lees, is juist de reden waarom ik mij maanden geleden hier heb aangemeld, Eigenlijk op aanraden van mijn sv, om te laten zien hoe wij vaak anders zijn (en toch ook vaak weer niet hahaha) Elk communicatie middel dat we tot onze beschikking hebben (en dat zijn er veel!) wordt meerdere malen per dag benut, van chat zakelijk en prive, tot email en sms, om er maar een paar op te noemen, naast dat we elkaar ook nog elke dag zien, en met zien bedoelen we ook gesprekken. We komen elkaar niet alleen vluchtig op de gang op het werk even tegen. We delen zoveel meer dan sex en spanning alleen.
En ondanks dat dit zo heerlijk is, zo fijn dat er geen radio stiltes zijn, geen frustraties dat de een meer contact wil dan de ander, kan het dus ook een soort van negatieve kant hebben, we missen dat even goed nog op het moment dat 1 van ons er een week niet is. Zelfs al hebben we dan wel contact via email, chat en sms. Dus HJV, ik snap het best hoor dat je je minnares i v m 2 weken vakantie mist! En al kun je het dan kwijt bij nr1, en begrijpt ze je gevoelens hierin, dat neemt nog niet het gevoel van missen weg!
Inderdaad heel lastig...
Op normale dagen hebben we heel veel contact via alle kanalen.
We zien elkaar minstens 2 x in de week.
Bespreken ook alles en zijn erg open naar elkaar..
Yes gisteren even contact gehad en wss vandaag weer dan weer heleboel dagen niet.
Ik schrijf hem wel elke dag berichtjes dus hij heeft wat te lezen als hij internet heeft.
We zijn beide beschermend naar nr. 1 toe zoals dat hier zo mooi gezegd word want natuurlijk willen we die niet kwetsen.
Mijn andere ik zeg dan had er dan niet aan begonnen pffff
Continue de dubbel gevoelens van vreugde, verdriet en gemis is ook vermoeiend.. Komt verder weinig uit mijn handen.
Er word echt heel veel gepost en ik kan me niet helemaal inlezen ivm mijn privacy/tijd maar doe mijn best.
fijne dag allemaal en voor degene die op vakantie gaan.
have fun..
vrijdag 16 juli 2010 om 09:58
quote:Rooss4 schreef op 15 juli 2010 @ 21:33:
**rooss::een l*l-op-afroep is net zo min leuk als dat iemand ons dames een k*t-op-afroep noemt of is,toch??
verzin er is een ander naampje voor.**
Engel, ik denk dat de meeste mannen veel minder moeite hebben met deze term dan vrouwen.
Dus ik laat `m lekker staan
Daarbij ben ik niet van plan dit vaak te gaan gebruiken dus een nieuwe naam is niet nodig!
laat jij hem lekker staan
en gebruik het maar niet............
**rooss::een l*l-op-afroep is net zo min leuk als dat iemand ons dames een k*t-op-afroep noemt of is,toch??
verzin er is een ander naampje voor.**
Engel, ik denk dat de meeste mannen veel minder moeite hebben met deze term dan vrouwen.
Dus ik laat `m lekker staan
Daarbij ben ik niet van plan dit vaak te gaan gebruiken dus een nieuwe naam is niet nodig!
laat jij hem lekker staan
en gebruik het maar niet............
vrijdag 16 juli 2010 om 10:47
quote:Rooss4 schreef op 15 juli 2010 @ 21:03:
Heb je ook het gevoel dat je minder snel een potentiële "ware" zult ontmoeten? En hem een goede kans kan geven? Ik bedoel, een aantal basis behoeften worden al bevredigd. Ben je niet "bang" dat je straks terugkijkt en denkt, potver ik had allang getrouwd kunnen zijn en een gezin kunnen hebben maar ik heb me door mijn minnaar laten weerhouden! (ik bedoel niet dat het van hem niet zou mogen, meer dat je jezelf laat weerhouden)
Dat vraag ik me altijd af als ik hoor dat een vrouw een single
minnares is.
Rooss, de vraag was niet aan mij, maar omdat ik ook single ben met een minnaar, wil ik toch even antwoord geven.
Voor mij geldt dat ik niet echt op zoek ben naar een relatie (been there, done that), maar wel naar af en toe wat 'mannelijk gezelschap', zal ik maar zeggen. Speedo geeft me dat, en ook absoluut niet meer dan dat, waardoor het tussen ons zo lang goed blijft gaan. Ik heb geen zin in gezeik van een man, ik wil mijn eigen dingen blijven doen, en ik doe die om de een of andere vage manier graag in mijn eentje. Dus ik heb niet echt het idee dat hij me tegenhoudt. Sterker nog, we weten allebei dat ik hem aan de kant zal zetten als er iemand voorbij komt waar ik meer voor ga voelen. (en dan zijn we weer bij psv, maar dat gaat echt heel moeizaam allemaal).
Oh ja, gezin heb ik ook al (gehad), ik heb mijn dochter, en zit dus ook niet meer om kinderen verlegen.
Voor het moment is deze situatie met Speedo voor mij dus ideaal.
Heb je ook het gevoel dat je minder snel een potentiële "ware" zult ontmoeten? En hem een goede kans kan geven? Ik bedoel, een aantal basis behoeften worden al bevredigd. Ben je niet "bang" dat je straks terugkijkt en denkt, potver ik had allang getrouwd kunnen zijn en een gezin kunnen hebben maar ik heb me door mijn minnaar laten weerhouden! (ik bedoel niet dat het van hem niet zou mogen, meer dat je jezelf laat weerhouden)
Dat vraag ik me altijd af als ik hoor dat een vrouw een single
minnares is.
Rooss, de vraag was niet aan mij, maar omdat ik ook single ben met een minnaar, wil ik toch even antwoord geven.
Voor mij geldt dat ik niet echt op zoek ben naar een relatie (been there, done that), maar wel naar af en toe wat 'mannelijk gezelschap', zal ik maar zeggen. Speedo geeft me dat, en ook absoluut niet meer dan dat, waardoor het tussen ons zo lang goed blijft gaan. Ik heb geen zin in gezeik van een man, ik wil mijn eigen dingen blijven doen, en ik doe die om de een of andere vage manier graag in mijn eentje. Dus ik heb niet echt het idee dat hij me tegenhoudt. Sterker nog, we weten allebei dat ik hem aan de kant zal zetten als er iemand voorbij komt waar ik meer voor ga voelen. (en dan zijn we weer bij psv, maar dat gaat echt heel moeizaam allemaal).
Oh ja, gezin heb ik ook al (gehad), ik heb mijn dochter, en zit dus ook niet meer om kinderen verlegen.
Voor het moment is deze situatie met Speedo voor mij dus ideaal.
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
vrijdag 16 juli 2010 om 10:53
Hee Ms T hoezo gaat het moeizaam met psv?
Is hij trouwens single, ja toch?
Jouw situatie lijkt idd ideaal en dat jij lekker je "ding" doet; dat zien we aan al je reisjes .
Lijkt mij trouwens een raar gevoel, single met een gebonden minnaar. Heb dit nooit besproken met ex-sc, hoe dat voelde voor hem. Ga ik trouwens ook niet meer doen ...
Ik heb er al weer een rondje vroeg rennen opzitten en de boodschappen al binnen. Als alles meezit ga ik vandaag voor het eerst sinds tijden weer wat met man (alleen) ondernemen.
Morgen is ie weer bezet en heb ik de dag voor all to myself.
Is hij trouwens single, ja toch?
Jouw situatie lijkt idd ideaal en dat jij lekker je "ding" doet; dat zien we aan al je reisjes .
Lijkt mij trouwens een raar gevoel, single met een gebonden minnaar. Heb dit nooit besproken met ex-sc, hoe dat voelde voor hem. Ga ik trouwens ook niet meer doen ...
Ik heb er al weer een rondje vroeg rennen opzitten en de boodschappen al binnen. Als alles meezit ga ik vandaag voor het eerst sinds tijden weer wat met man (alleen) ondernemen.
Morgen is ie weer bezet en heb ik de dag voor all to myself.
vrijdag 16 juli 2010 om 11:01
Bedankt voor je antwoord miss T. Uit jouw stukjes spreekt ook altijd dat je helemaal relaxed bent met deze situatie! Ik kan me zo voorstellen dat het net iets anders is als je (nog) niet weet hoe het is om een gezin te hebben.
wow Ninah, je bent al lekker in beweging geweest, goed zo!! Ik ben benieuwd hoe het bevalt, weer eens wat ondernemen met nummer 1!
wow Ninah, je bent al lekker in beweging geweest, goed zo!! Ik ben benieuwd hoe het bevalt, weer eens wat ondernemen met nummer 1!
vrijdag 16 juli 2010 om 11:23
He Bkstr toch, ik voel met je mee, ik weet hoe raar het voelt, hoe moeilijk het is. Maar je hebt dus een nieuw huis, dat is fijn! (ik woon nu in 'ons' huis, wat daarvoor wel mijn huis was, maar toch)
(beetje mosterd maar ik laat het toch staan)
@NInah, Rooss neemt me de woorden uit de mond, ook erg benieuwd hoe het is, samen met nr1. Hoop dat je er van kunt genieten...
(ook een teken aan de wand, ik kom er steeds meer tegen. Ik vond het met nr1 heerlijk om in een groep te zijn, met vrienden of familie of wat dan ook, maar met zn tweeen? dat hoefde niet meer zo voor mij)
Gisteren heerlijk gelopen, hard gewerkt, veel gedronken, berichtje van minnaar dat hij zin in me had, heerlijke dag. En dag voor dag toch? (zonder dat smsje was het trouwens ook een topdag geweest)
(beetje mosterd maar ik laat het toch staan)
@NInah, Rooss neemt me de woorden uit de mond, ook erg benieuwd hoe het is, samen met nr1. Hoop dat je er van kunt genieten...
(ook een teken aan de wand, ik kom er steeds meer tegen. Ik vond het met nr1 heerlijk om in een groep te zijn, met vrienden of familie of wat dan ook, maar met zn tweeen? dat hoefde niet meer zo voor mij)
Gisteren heerlijk gelopen, hard gewerkt, veel gedronken, berichtje van minnaar dat hij zin in me had, heerlijke dag. En dag voor dag toch? (zonder dat smsje was het trouwens ook een topdag geweest)
vrijdag 16 juli 2010 om 11:27
crea:klinkt goed jouw dag van gisteren,hoop dat er meer volgen.
ninah:heerlijk en geniet met nmr1 zal best gezellig zijn.
ik doe regelmatig gezellige dingen met nmr1,vinden we beide leuk en belangrijk,kan varieeren van stappen,fietsen,op visite,boodschappen doen,strand enz..
doen ook zeker dingen apart of in groepsverband.
(voel me kut door minnaar,mis hem en het doet gewoon zeer!,bah!)
ninah:heerlijk en geniet met nmr1 zal best gezellig zijn.
ik doe regelmatig gezellige dingen met nmr1,vinden we beide leuk en belangrijk,kan varieeren van stappen,fietsen,op visite,boodschappen doen,strand enz..
doen ook zeker dingen apart of in groepsverband.
(voel me kut door minnaar,mis hem en het doet gewoon zeer!,bah!)
vrijdag 16 juli 2010 om 11:28
quote:Sgaapie schreef op 16 juli 2010 @ 11:26:
Verliefd = geesterlijk
Verlust = lichamelijk
He wat doe ik hier, ik ben tegenwoordig het keurige schaap (verliefd en verlust dat dan weer wel )
Iedereen even een
he sgaapie!!
leuk dat je even om de hoek kom kijken.
geniet je ervan om een keurig sgaappie te zijn ,vast wel,heerlijk voor je!
Verliefd = geesterlijk
Verlust = lichamelijk
He wat doe ik hier, ik ben tegenwoordig het keurige schaap (verliefd en verlust dat dan weer wel )
Iedereen even een
he sgaapie!!
leuk dat je even om de hoek kom kijken.
geniet je ervan om een keurig sgaappie te zijn ,vast wel,heerlijk voor je!
vrijdag 16 juli 2010 om 11:41
Kom maar lekker af en toe binnenvallen sgaapie, bijlezen is overrated
Vind het altijd fijn om te lezen van jou of bv Marjo hoe gelukkig jullie nu zijn..
@Angel, het is ook zwaar, afscheid nemen van een minnaar. (ik vond 3 dagen al zwaar ) Bedenk goed of je nog een gesprek met m wil als hij terug is, want het kan het ook wel weer opnieuw moeilijk maken, terwijl je nu al zo ver bent met afkicken..
Vind het altijd fijn om te lezen van jou of bv Marjo hoe gelukkig jullie nu zijn..
@Angel, het is ook zwaar, afscheid nemen van een minnaar. (ik vond 3 dagen al zwaar ) Bedenk goed of je nog een gesprek met m wil als hij terug is, want het kan het ook wel weer opnieuw moeilijk maken, terwijl je nu al zo ver bent met afkicken..
vrijdag 16 juli 2010 om 11:49
Mijn SV/minnares is ook, sinds kort, single.
We hebben uitgebreid gesproken over de mogelijkheid dat ze iemand anders tegen kan komen, waar ze meer mee wil.
Ook zij geeft aan de situatie prima te vinden.
Ze wil uberhaupt niet meer samenwonen met een man, als er iemand zou komen gaat ze latten.
En in haar idee lat ze nu met mij
We hebben uitgebreid gesproken over de mogelijkheid dat ze iemand anders tegen kan komen, waar ze meer mee wil.
Ook zij geeft aan de situatie prima te vinden.
Ze wil uberhaupt niet meer samenwonen met een man, als er iemand zou komen gaat ze latten.
En in haar idee lat ze nu met mij
vrijdag 16 juli 2010 om 12:11
Rooss, ja, dat denk ik ook, dat het voor een jonger iemand heel anders moet zijn om een minnaar te hebben. (als single dus). Ik weet inmiddels wel een beetje wat ik uit het leven verwacht, en een relatie hoeft voor mij niet zo nodig. Als het komt, dan komt, maar komt het niet, ook goed, dan zie ik mijn leven niet als incompleet of verloren.
Ninah, ik ben ook wel benieuwd hoe dat gaat met je nr. 1. (Ik zie jullie al helemaal zitten vissen ergens langs de kant van een meer, s morgens om 5 uur. Hij helemaal gelukkig, jij nog half slaperig, hahahahahaha).
En ja, die reizen van mij, heerlijk! That is who I am (or want to be).
Sgaapie, lekker genieten, meid. Je geluk spat van het scherm.
Angel, bah, die pijn is niet leuk. Denk jij ook maar even aan die uitspraak van gisteren:Het wordt altijd weer lente. (misschien moet je die op de wc hangen?)
Ninah, ik ben ook wel benieuwd hoe dat gaat met je nr. 1. (Ik zie jullie al helemaal zitten vissen ergens langs de kant van een meer, s morgens om 5 uur. Hij helemaal gelukkig, jij nog half slaperig, hahahahahaha).
En ja, die reizen van mij, heerlijk! That is who I am (or want to be).
Sgaapie, lekker genieten, meid. Je geluk spat van het scherm.
Angel, bah, die pijn is niet leuk. Denk jij ook maar even aan die uitspraak van gisteren:Het wordt altijd weer lente. (misschien moet je die op de wc hangen?)
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
vrijdag 16 juli 2010 om 12:32
Ms T? Het lijkt zelfs niet op vissen, verre van eigenlijk.
Maar goed we gaan zo ...... dan eindelijk.
Weet je dat je een heel sterke vrouw bent, die weet wat ze wil ... maar hoe zit het nu met psv dan?
HvJ? Ik had het idee dat je sv al veel langer single is? Nog 12 dagen en dan is ze er weer ?
Crea ik ben zo benieuwd hoe het verder met je gaat, straks als sc weer terug is van vakantie?
Maar goed we gaan zo ...... dan eindelijk.
Weet je dat je een heel sterke vrouw bent, die weet wat ze wil ... maar hoe zit het nu met psv dan?
HvJ? Ik had het idee dat je sv al veel langer single is? Nog 12 dagen en dan is ze er weer ?
Crea ik ben zo benieuwd hoe het verder met je gaat, straks als sc weer terug is van vakantie?
vrijdag 16 juli 2010 om 12:39
Ninah, ik realiseerde me opeens dat ik je nog geen antwoord had gegeven over psv. Is niet omdat je het niet mag weten, hoor, het is hier gewoon super chaotisch op het moment.
Tja, het loopt gewoon niet soepel. Het is moeilijk om hem te bellen, en als ik hem dan spreek, dan zijn er altijd anderen in de buurt, dus kunnen we niet echt lekker praten. Heb hem dus pas een paar keer gezien, en toen gingen we allebei weg. Is inmiddels al bijna 3 weken geleden dat ik hem voor het laatst gezien heb. En nou zou hij mij dus gisteren bellen, en misschien zelfs langskomen, en je raadt het al......
Kut dus!
Ps. dank voor het compliment dat ik een sterke vrouw ben (ik glunder)
Tja, het loopt gewoon niet soepel. Het is moeilijk om hem te bellen, en als ik hem dan spreek, dan zijn er altijd anderen in de buurt, dus kunnen we niet echt lekker praten. Heb hem dus pas een paar keer gezien, en toen gingen we allebei weg. Is inmiddels al bijna 3 weken geleden dat ik hem voor het laatst gezien heb. En nou zou hij mij dus gisteren bellen, en misschien zelfs langskomen, en je raadt het al......
Kut dus!
Ps. dank voor het compliment dat ik een sterke vrouw ben (ik glunder)
anoniem_32026 wijzigde dit bericht op 16-07-2010 12:40
Reden: PS
Reden: PS
% gewijzigd
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
vrijdag 16 juli 2010 om 14:26
Suzy, dank voor je lange post, het weerhield me er een beetje van om te reageren omdat ik te moe ben om overal inhoudelijk op in te gaan. Wat je schrijft ken ik allemaal alleen het in de praktijk brengen valt gewoon niet mee. Zeker niet als je lijnrecht tegenover elkaar staat en de één de ander enorm klein en onzeker maakt. (al is dat vast niet zijn bedoeling maar daar koop ik ook niks voor) We zullen samen moeten bereiken dat dit soort dingen niet meer voor gaan vallen en/of sneller en beter opgelost gaan worden. Ik ga hem niet (her)opvoeden, heb ook niet de illusie dat dat lukt maar die rol wil ik ook helemaal niet.
MissT, gewoon gelukkig, daar ga ik nog steeds voor, lijkt me heerlijk! Helaas is er afgelopen week wel echt wat afgebroken, en afbreken gaat altijd sneller dan opbouwen. We zullen zien....
Jammer dat het moeizaam gaat met psv, gelukkig zit het tussen Speedo en jou nog altijd erg goed!
Bindi, ik wens je enorm veel geluk! Denk dat je het allemaal heel goed aanpakt. Hoop je echt nog wel te zien hier!
Bkstr, spullen inpakken, damn wat is dat moeilijk! Ik deed het met oud op nieuw, helemaal alleen thuis, de hele nacht door. Het was onbeschrijfelijk afschuwelijk. Vier dagen later zat ik in mijn nieuwe huisje hok, met kranten voor de ramen en helemaal alleen. Zoals MissT al schreef, diepste dieptepunt, absoluut... Maar wat fijn dat je mensen om je heen hebt die je helpen! Wens je enorm veel sterkte
BDS, klopt ja, ik weet het wel, maar dat maakt het niet goed/beter voor mij. Ik voel me ook wel eens zwaar kut en dan reageer ik dat ook niet af op de mensen waar ik van hou dus het kan ook anders. Ik ga hem zeker nog vertellen wat het met me doet (zie hem morgen pas) en dat ik op dit moment zo onzeker ben over wat wel en niet goed is dat ik nu helemaal Toy niet ben/kan zijn. En dat is zeker wel de bedoeling!
Date zie ik morgen dus pas, voel me al de hele week kut, ontzettend kut. Ik hoop echt dat ik morgen uit kan leggen wat deze uitbarsting en het uitpraten (NOT!) met me gedaan heeft. Soms mis ik hem zo erg dat ik alleen maar wil dat het goed komt! Soms voel ik me zo kut dat ik denk dat het voorlopig niet goed komt. Soms denk ik, Ik zal jou verdomme eens zo'n kutgevoel bezorgen! En je er dan de hele week mee laten zitten, weet je ook eens wat het is! Ongelooflijk zeg, hoe meer je van iemand houdt hoe dieper ze je kunnen raken. En soms haat ik mezelf omdat ik mijn hart weer aan iemand gegeven heb.
En het zal vast wel goedkomen, maar als daar zoveel tijd overheen gaat wordt het klotegevoel bij mij alleen maar erger. Dan kan hij wel smsen dat hij van me houdt, maar daar voel ik niks van nu!
MissT, gewoon gelukkig, daar ga ik nog steeds voor, lijkt me heerlijk! Helaas is er afgelopen week wel echt wat afgebroken, en afbreken gaat altijd sneller dan opbouwen. We zullen zien....
Jammer dat het moeizaam gaat met psv, gelukkig zit het tussen Speedo en jou nog altijd erg goed!
Bindi, ik wens je enorm veel geluk! Denk dat je het allemaal heel goed aanpakt. Hoop je echt nog wel te zien hier!
Bkstr, spullen inpakken, damn wat is dat moeilijk! Ik deed het met oud op nieuw, helemaal alleen thuis, de hele nacht door. Het was onbeschrijfelijk afschuwelijk. Vier dagen later zat ik in mijn nieuwe huisje hok, met kranten voor de ramen en helemaal alleen. Zoals MissT al schreef, diepste dieptepunt, absoluut... Maar wat fijn dat je mensen om je heen hebt die je helpen! Wens je enorm veel sterkte
BDS, klopt ja, ik weet het wel, maar dat maakt het niet goed/beter voor mij. Ik voel me ook wel eens zwaar kut en dan reageer ik dat ook niet af op de mensen waar ik van hou dus het kan ook anders. Ik ga hem zeker nog vertellen wat het met me doet (zie hem morgen pas) en dat ik op dit moment zo onzeker ben over wat wel en niet goed is dat ik nu helemaal Toy niet ben/kan zijn. En dat is zeker wel de bedoeling!
Date zie ik morgen dus pas, voel me al de hele week kut, ontzettend kut. Ik hoop echt dat ik morgen uit kan leggen wat deze uitbarsting en het uitpraten (NOT!) met me gedaan heeft. Soms mis ik hem zo erg dat ik alleen maar wil dat het goed komt! Soms voel ik me zo kut dat ik denk dat het voorlopig niet goed komt. Soms denk ik, Ik zal jou verdomme eens zo'n kutgevoel bezorgen! En je er dan de hele week mee laten zitten, weet je ook eens wat het is! Ongelooflijk zeg, hoe meer je van iemand houdt hoe dieper ze je kunnen raken. En soms haat ik mezelf omdat ik mijn hart weer aan iemand gegeven heb.
En het zal vast wel goedkomen, maar als daar zoveel tijd overheen gaat wordt het klotegevoel bij mij alleen maar erger. Dan kan hij wel smsen dat hij van me houdt, maar daar voel ik niks van nu!
vrijdag 16 juli 2010 om 14:32
Hoi allemaal,
Een nieuwe meelezer, met haar eigen verhaal. Zoek op mijn naam en je vind de posts
Ik wil even reageren op de prachtige tekst van Suzy, ik pak er een aantal stukken uit:
quote:Suzy65 schreef op 15 juli 2010 @ 13:35:
Ik vind "houden van en verliefd" bijv passen bij een relatie zoals ik met nr 1 had: dat je een gelijkgestemdheid heb in doen en laten, in denkwijzen, in intellectueel en mentaal niveau, het leven, levensinstelling, de belangrijke zaken op gebied van wonen, leven, opvoeden, sociale kring, als gehele persoon aantrekkelijk vindt. Voor mij is dat op een ander niveau, ik noem het altijd op een "zielsniveau".
Jij hebt dat met je oude nr1. Ik heb dit gevonden bij mijn SV (mijn nr1) (ik neem voor het gemak even aan dat hiermee je stiekem vriendje bedoeld wordt, al is onze relatie ook bekend bij onze partners). Ik merk heel duidelijk bij mijn man (jullie nr1) een andere levenshouding. Ja, op veel punten komen we overeen, maar eigenlijk is alles bij ons een strijd, we wonen in hetzelfde huis, maar ik kan ook best ergens anders wonen, hij leeft voor zijn werk, ik leef ook om te sporten, met vrienden uit te gaan ed., naast mijn werk, zijn vrienden zijn niet mijn vrienden en dat geldt voor hem ook zo, onze kledingsmaak verschilt, hij wil me altijd in andere dingen zien dan waarin ik me happy voel. De opvoeding van onze kinderen loopt redelijk gelijk op, maar ook hier zie ik duidelijke verschillen in opvatting. Bijv. wel willen dat ze op tijd naar school gaan, naar tandenpoetsen en ontbijten zijn niet belangrijk voor hem, de juiste kleding aanhebben weer wel, terwijl ik denk, joh, ze willen spelen. Nee, onze zielen zijn zeker niet een. Dat heb ik met mijn SV.
En dat kan zelfs een diepe liefde of binding zijn/blijven, ook als je op dagelijks niveau uit elkaar groeit. (dat je weet/voelt wie onder die verpakking zit). Niet om het gedrag of status, om wat iemand doet of laat zien van zichzelf, maar houdt van wie diegene van binnen is.
Tja, dat had ik graag zo gehad, je verwoord het mooi. Toen ik trouwde, dacht ik er ook zo over, maar eigenlijk heb ik me nooit goed afgevraagd wie mijn man is, wat hij denkt en voelt, waarom hij bepaalde dingen doet. Het lijkt me zo mooi, om ondanks de verschillen te kunnen zeggen: ik houd van hem, om wie hij is. Ik voel me schuldig dat hij dat wel kan, dat hij, zei het niet vaak, zegt dat hij van me houdt.
Dat kan een bezadigder soort liefde zijn. En daarom nog niet minder gewaardeerd. En daarnaast ruimte voor seks (met intimiteit) en meer of minder verbondenheid met een (deel van) een ander.
Na jaren wordt liefde altijd anders, maar minder? Dat zou niet moeten. Het verliefde maakt plaats voor verbondenheid, het weten wat je aan elkaar hebt, ook die kleine dingen in elkaar waarderen, de herinneringen koesteren die je hebt. En de seks hoeft van mij niet zo te blijven als in het begin, je gaat tenslotte wennen aan wat je wel en niet leuk vind, er is ook tijd voor andere dingen etc. Maar helemaal geen seks, zoals er nu tussen ons bestaat, dat vind ik heel erg. Het geeft me het gevoel dat ik minderwaardig ben, dat ik niet meer besta als vrouw, dat ik alleen nog maar een moeder ben, iemand die in huis rondloopt, zich aankleedt, werkt, eet, praat, maar niet begerenswaardig is, niet wordt bemind. En oh, wat heeft mijn SV me daarin weer goed gedaan! Hij bemint me, hij adoreert me, mijn lichaam, hij is verliefd op ieder stukje van me, begeert me, verslind me met zijn ogen, wordt helemaal blij van de meest simpele dingen die ik doe, een hand, een vluchtige zoen, een smsje, een stukje muziek.
Ik denk dat elk mens in aanleg misschien wel polyamoureus is, in de zin van dat je van al je kinderen houdt, van meerdere familieleden of vriendinnen, elk met hun eigenaardigheden. Met de een kan je goed winkelen, met de ander meer diepgang en gesprekken enz. Met partners kan dat denk ik ook, maar is het zo "not done" dat het in de meesten niet eens opkomt, dat dat kan. Totdat ze dat meemaken.
Ik ben het met je eens, dat een mensen nooit alles kan vinden in één persoon. Dat is ook algemeen bekend. Je hebt mensen nodig om in je behoeften te voorzien, en net zoals je vlees kunt halen bij de slager en brood bij de bakker, maar ook zowel vlees als brood bij de super, maar nooit benzine bijv. heb je verschillende mensen voor die behoeften. Daar heb je vrienden voor. Maar inderdaad, zodra er intimiteit, passie, seks, vrijen in het spel is, dan heet het ineens vreemdgaan, ook al is duidelijk, dat hetgeen je bij de een haalt, nooit bij de ander te verkrijgen is. Eigenlijk is het wat egoïstisch van de een, om te vinden dat jij niet naar de ander mag gaan, als hij/zij toch weet, dat jij iets zoekt dat hij/zij niet kan bieden. Of zouden ze dan zo veranderen? Ik weet van mezelf, dat ik echt niet aan alles kan voldoen, waar mijn man naar op zoek is, en ik vind het knap dat hij toch bij me wil blijven, ondanks dat ik een ander heb. Ik gun hem ook een SV, die hem op dat gebied gelukkig kan maken, echter ik weet, dat hij daar helemaal niets zoekt, hij heeft andere gebieden die hem na aan het hart liggen, en waar ik me niet op mijn gemak voel.
Daarnaast vermindert die binding, omdat dat niet meer "gevoed" wordt en komt er steeds meer ruimte voor een nieuwe nr 1.
En ik denk dat een soortgelijk proces al kan bezig zijn terwijl je nog je leven deelt met nr 1. Dat niet meer voeden van die liefde of binding/hechting, oa met zorgzaamheid voeden en lichamelijke seksuele of knuffelige uiting van die liefde.
Helemaal gelijk! Denk dat ik hier al wel 3 jaar mee bezig ben. Geen binding of hechting, volkomen zakelijk, gericht op de kinderen, het regelen van het huishouden. Om het geringste andere onderwerp hebben we onenigheid, en dat ging zelf zo ver, dat hij me er een keer van heeft beschuldigd, dat ik een parkeerticket heb laten wegwaaien, dat het mijn schuld was dat hij naar zijn zus moest, waar zijn moeder ook was, dat ik altijd zijn agenda in moest plannen. Nou, daar ben ik erg boos om geworden, dat doet hij dan ook niet meer, maar ik krijg toch nog steeds erg snel de schuld ergens van. Mooi dat ik nu al zoveel meer van mezelf houd, vanwege SV, dat ik dit beter aankan, mezelf ertegen kan verweren.
Wrange is dat juist eerder die niet-seksuele gevoelens die je hebt voor een sv door je nr 1 meestal als bedreigender worden ervaren dan wanneer het "pure seks-om-de-seks" is. En dat komt dan doordat je dat exclusieve "dat je Ware Liefde alleen voor 1 persoon kan voelen" voor iemand wil zijn. Of-of denken en dat is zo'n enorme vaste gemeenschappelijke overtuiging, dat het meestal onbespreekbaar is en ook idd een reeel gevaar is (nl als die gevoelens verder ontwikkelen het vaak idd kiezen wordt).
Ja, dat heb ik hier ook gemerkt. Mijn man zei ook letterlijk: tja, als je het nou om de sex had gedaan, dan was het niet zo erg. Maar een echte relatie beginnen, dat is pijnlijk. En eigenlijk is dat gek, want als ik ga sporten met een man, of met een vrouw, als ik ga stappen met vriendinnen, naar de film ga, weet ik het wat ga doen, dan mag dat allemaal en gunt hij me volledige vrijheid, maar zodra je dan opbiecht dat je naast die dingen, ook intiem contact hebt met die persoon dan kan het ineens niet meer.
De vraag is of dat exclusieve en monogame werkelijk in de aard van mensen zit, of een enorme "hersenspoeling" van duizenden jaren is. Maar ook in amoreuze personen zit verwarring: met wie wil je dan wonen, je leven delen, zitten die op elkaar te wachten, of willen die op hun beurt weer exclusiviteit, enz. Soms is het al ingewikkeld om 1 nr 1 te vinden en te houden, laat staan rekening houden met 2. Het gevaar is er dus ook nog dat die nr 2 daar geen genoegen mee neemt.
Ja! Herken ik helemaal. Mijn SV houdt nl zielsveel van mij. Maar hij houdt ook, en anders, van zijn vrouw. Hij wil ons beiden geen pijn doen, ons beiden evenveel aandacht geven, ons beiden laten geloven dat we zijn nrs 1 zijn, dat we niet nr 2 zijn. En dat is moeilijk, voor ons! Zowel zijn vrouw als ik hebben voortdurend het idee, nr 2 te zijn. Ik, omdat hij teruggaat naar zijn vrouw en kinderen, en zij, omdat hij steeds weer naar mij verlangt, over mij praat en bij mij wil zijn. Zijn vrouw denkt dan ook aan scheiden, al hebben ze zoveel samen en is mijn SV daar ook helemaal niet aan toe, hij houdt echt van haar en de kinderen, wil er voor haar zijn. En ik? Ik houd van hem, wil hem niet kwijt, kan hem niet opgeven, mis hem nu al vreselijk en hij is pas 1 dag op vakantie
en ik wil er alles aan doen om, al is het dan eventueel maar gedeeltelijk bij hem te kunnen zijn, te kunnen genieten, te leven, me helemaal een te kunnen voelen.
Het is kiezen of delen. De hele maatschappij, incl psychologen en media enz enz vindt dat je hoort te kiezen..en liefst voordat je weet of het een juiste keuze is, gewoon maar alles op moet geven, anders "eet je van 2 walletjes". Ik weet wel dat die workshop polyamory vol zat met psychologen en therapeuten, die het razendinteressant vonden en ook maar al te vaak hun eigen (aangeleerde?) of algemeen geldende normen en opties hanteren als "normaal".
Kiezen. Dat woord hoor ik bijna dagelijks. Peut riep het, mijn man ook, familie, vrienden. Maar niet alleen kiezen voor de een of de ander, ook kiezen voor jezelf, en dan weten wat je wilt om zo te kunnen kiezen voor de een of de ander. Maar kieze n is niet zo simpel. Als het puur om de man, de persoon was, dan had ik allang gekozen. Maar we hebben kinderen, andere verantwoordelijkheden, en die ga ik ook niet uit de weg. Maar om mezelf dan maar helemaal weg te cijferen, zoals zoveel mensen vinden dat je moet doen, omdat het anders een drama wordt voor de kinderen, omdat het gras altijd groener is aan de overkant en omdat het aan jezelf ligt als je niet gelukkig bent in een relatie, daar ben ik het niet mee eens.
Ik denk dat er ook verschillen zijn in ruimdenkendheid. De meesten hier hadden het niet achter zichzelf gezocht en dit (vreemdgaan, of een sv/sc naast een (al dan niet open) relaite evengoed een paar jaar eerder misschien zwaar veroordeeld.. Zijn zelf ruimer gaan denken. Ik denk dat dit een overgangstijd is, waarin we beperkingen niet meer zomaar aannemen, maar bewust van worden en van ons afgooien.. de een in meer of mindere mate. En daar ontstaan dan problemen, als dat niet gelijk op gaat tussen partners.
Meid, ik hoor mezelf denken! Had dit ook nooit achter mezelf gedacht. En ja, ik ben veranderd, al vindt mijn man van niet. Misschien dacht ik vroeger ook al zo dan en kwam het er nooit uit? Heb altijd van meerdere mannen gehouden, en ook wel van vrouwen, tenminste, ik ging op onderzoek uit, nieuwsgierig als ik ben naar dat wat ik niet ken. En daar wringt ook de schoen tussen mij en mijn man. Hij heeft zijn standpunten: loyaliteit, gezin, vertrouwen, normen en waarden. Die gaat hij nooit veranderen, al zal ik niet nalaten om het te proberen, want scheiden kan altijd nog. Maar toch, als hij me geen vrijheid met SV kan gunnen, dan moeten we misschien maar helemaal vrij zijn van elkaar, hoe ellendig dat ook gaat zijn voor de kinderen, voor de familie enz.Dank je voor je inzicht!
Een nieuwe meelezer, met haar eigen verhaal. Zoek op mijn naam en je vind de posts
Ik wil even reageren op de prachtige tekst van Suzy, ik pak er een aantal stukken uit:
quote:Suzy65 schreef op 15 juli 2010 @ 13:35:
Ik vind "houden van en verliefd" bijv passen bij een relatie zoals ik met nr 1 had: dat je een gelijkgestemdheid heb in doen en laten, in denkwijzen, in intellectueel en mentaal niveau, het leven, levensinstelling, de belangrijke zaken op gebied van wonen, leven, opvoeden, sociale kring, als gehele persoon aantrekkelijk vindt. Voor mij is dat op een ander niveau, ik noem het altijd op een "zielsniveau".
Jij hebt dat met je oude nr1. Ik heb dit gevonden bij mijn SV (mijn nr1) (ik neem voor het gemak even aan dat hiermee je stiekem vriendje bedoeld wordt, al is onze relatie ook bekend bij onze partners). Ik merk heel duidelijk bij mijn man (jullie nr1) een andere levenshouding. Ja, op veel punten komen we overeen, maar eigenlijk is alles bij ons een strijd, we wonen in hetzelfde huis, maar ik kan ook best ergens anders wonen, hij leeft voor zijn werk, ik leef ook om te sporten, met vrienden uit te gaan ed., naast mijn werk, zijn vrienden zijn niet mijn vrienden en dat geldt voor hem ook zo, onze kledingsmaak verschilt, hij wil me altijd in andere dingen zien dan waarin ik me happy voel. De opvoeding van onze kinderen loopt redelijk gelijk op, maar ook hier zie ik duidelijke verschillen in opvatting. Bijv. wel willen dat ze op tijd naar school gaan, naar tandenpoetsen en ontbijten zijn niet belangrijk voor hem, de juiste kleding aanhebben weer wel, terwijl ik denk, joh, ze willen spelen. Nee, onze zielen zijn zeker niet een. Dat heb ik met mijn SV.
En dat kan zelfs een diepe liefde of binding zijn/blijven, ook als je op dagelijks niveau uit elkaar groeit. (dat je weet/voelt wie onder die verpakking zit). Niet om het gedrag of status, om wat iemand doet of laat zien van zichzelf, maar houdt van wie diegene van binnen is.
Tja, dat had ik graag zo gehad, je verwoord het mooi. Toen ik trouwde, dacht ik er ook zo over, maar eigenlijk heb ik me nooit goed afgevraagd wie mijn man is, wat hij denkt en voelt, waarom hij bepaalde dingen doet. Het lijkt me zo mooi, om ondanks de verschillen te kunnen zeggen: ik houd van hem, om wie hij is. Ik voel me schuldig dat hij dat wel kan, dat hij, zei het niet vaak, zegt dat hij van me houdt.
Dat kan een bezadigder soort liefde zijn. En daarom nog niet minder gewaardeerd. En daarnaast ruimte voor seks (met intimiteit) en meer of minder verbondenheid met een (deel van) een ander.
Na jaren wordt liefde altijd anders, maar minder? Dat zou niet moeten. Het verliefde maakt plaats voor verbondenheid, het weten wat je aan elkaar hebt, ook die kleine dingen in elkaar waarderen, de herinneringen koesteren die je hebt. En de seks hoeft van mij niet zo te blijven als in het begin, je gaat tenslotte wennen aan wat je wel en niet leuk vind, er is ook tijd voor andere dingen etc. Maar helemaal geen seks, zoals er nu tussen ons bestaat, dat vind ik heel erg. Het geeft me het gevoel dat ik minderwaardig ben, dat ik niet meer besta als vrouw, dat ik alleen nog maar een moeder ben, iemand die in huis rondloopt, zich aankleedt, werkt, eet, praat, maar niet begerenswaardig is, niet wordt bemind. En oh, wat heeft mijn SV me daarin weer goed gedaan! Hij bemint me, hij adoreert me, mijn lichaam, hij is verliefd op ieder stukje van me, begeert me, verslind me met zijn ogen, wordt helemaal blij van de meest simpele dingen die ik doe, een hand, een vluchtige zoen, een smsje, een stukje muziek.
Ik denk dat elk mens in aanleg misschien wel polyamoureus is, in de zin van dat je van al je kinderen houdt, van meerdere familieleden of vriendinnen, elk met hun eigenaardigheden. Met de een kan je goed winkelen, met de ander meer diepgang en gesprekken enz. Met partners kan dat denk ik ook, maar is het zo "not done" dat het in de meesten niet eens opkomt, dat dat kan. Totdat ze dat meemaken.
Ik ben het met je eens, dat een mensen nooit alles kan vinden in één persoon. Dat is ook algemeen bekend. Je hebt mensen nodig om in je behoeften te voorzien, en net zoals je vlees kunt halen bij de slager en brood bij de bakker, maar ook zowel vlees als brood bij de super, maar nooit benzine bijv. heb je verschillende mensen voor die behoeften. Daar heb je vrienden voor. Maar inderdaad, zodra er intimiteit, passie, seks, vrijen in het spel is, dan heet het ineens vreemdgaan, ook al is duidelijk, dat hetgeen je bij de een haalt, nooit bij de ander te verkrijgen is. Eigenlijk is het wat egoïstisch van de een, om te vinden dat jij niet naar de ander mag gaan, als hij/zij toch weet, dat jij iets zoekt dat hij/zij niet kan bieden. Of zouden ze dan zo veranderen? Ik weet van mezelf, dat ik echt niet aan alles kan voldoen, waar mijn man naar op zoek is, en ik vind het knap dat hij toch bij me wil blijven, ondanks dat ik een ander heb. Ik gun hem ook een SV, die hem op dat gebied gelukkig kan maken, echter ik weet, dat hij daar helemaal niets zoekt, hij heeft andere gebieden die hem na aan het hart liggen, en waar ik me niet op mijn gemak voel.
Daarnaast vermindert die binding, omdat dat niet meer "gevoed" wordt en komt er steeds meer ruimte voor een nieuwe nr 1.
En ik denk dat een soortgelijk proces al kan bezig zijn terwijl je nog je leven deelt met nr 1. Dat niet meer voeden van die liefde of binding/hechting, oa met zorgzaamheid voeden en lichamelijke seksuele of knuffelige uiting van die liefde.
Helemaal gelijk! Denk dat ik hier al wel 3 jaar mee bezig ben. Geen binding of hechting, volkomen zakelijk, gericht op de kinderen, het regelen van het huishouden. Om het geringste andere onderwerp hebben we onenigheid, en dat ging zelf zo ver, dat hij me er een keer van heeft beschuldigd, dat ik een parkeerticket heb laten wegwaaien, dat het mijn schuld was dat hij naar zijn zus moest, waar zijn moeder ook was, dat ik altijd zijn agenda in moest plannen. Nou, daar ben ik erg boos om geworden, dat doet hij dan ook niet meer, maar ik krijg toch nog steeds erg snel de schuld ergens van. Mooi dat ik nu al zoveel meer van mezelf houd, vanwege SV, dat ik dit beter aankan, mezelf ertegen kan verweren.
Wrange is dat juist eerder die niet-seksuele gevoelens die je hebt voor een sv door je nr 1 meestal als bedreigender worden ervaren dan wanneer het "pure seks-om-de-seks" is. En dat komt dan doordat je dat exclusieve "dat je Ware Liefde alleen voor 1 persoon kan voelen" voor iemand wil zijn. Of-of denken en dat is zo'n enorme vaste gemeenschappelijke overtuiging, dat het meestal onbespreekbaar is en ook idd een reeel gevaar is (nl als die gevoelens verder ontwikkelen het vaak idd kiezen wordt).
Ja, dat heb ik hier ook gemerkt. Mijn man zei ook letterlijk: tja, als je het nou om de sex had gedaan, dan was het niet zo erg. Maar een echte relatie beginnen, dat is pijnlijk. En eigenlijk is dat gek, want als ik ga sporten met een man, of met een vrouw, als ik ga stappen met vriendinnen, naar de film ga, weet ik het wat ga doen, dan mag dat allemaal en gunt hij me volledige vrijheid, maar zodra je dan opbiecht dat je naast die dingen, ook intiem contact hebt met die persoon dan kan het ineens niet meer.
De vraag is of dat exclusieve en monogame werkelijk in de aard van mensen zit, of een enorme "hersenspoeling" van duizenden jaren is. Maar ook in amoreuze personen zit verwarring: met wie wil je dan wonen, je leven delen, zitten die op elkaar te wachten, of willen die op hun beurt weer exclusiviteit, enz. Soms is het al ingewikkeld om 1 nr 1 te vinden en te houden, laat staan rekening houden met 2. Het gevaar is er dus ook nog dat die nr 2 daar geen genoegen mee neemt.
Ja! Herken ik helemaal. Mijn SV houdt nl zielsveel van mij. Maar hij houdt ook, en anders, van zijn vrouw. Hij wil ons beiden geen pijn doen, ons beiden evenveel aandacht geven, ons beiden laten geloven dat we zijn nrs 1 zijn, dat we niet nr 2 zijn. En dat is moeilijk, voor ons! Zowel zijn vrouw als ik hebben voortdurend het idee, nr 2 te zijn. Ik, omdat hij teruggaat naar zijn vrouw en kinderen, en zij, omdat hij steeds weer naar mij verlangt, over mij praat en bij mij wil zijn. Zijn vrouw denkt dan ook aan scheiden, al hebben ze zoveel samen en is mijn SV daar ook helemaal niet aan toe, hij houdt echt van haar en de kinderen, wil er voor haar zijn. En ik? Ik houd van hem, wil hem niet kwijt, kan hem niet opgeven, mis hem nu al vreselijk en hij is pas 1 dag op vakantie
en ik wil er alles aan doen om, al is het dan eventueel maar gedeeltelijk bij hem te kunnen zijn, te kunnen genieten, te leven, me helemaal een te kunnen voelen.Het is kiezen of delen. De hele maatschappij, incl psychologen en media enz enz vindt dat je hoort te kiezen..en liefst voordat je weet of het een juiste keuze is, gewoon maar alles op moet geven, anders "eet je van 2 walletjes". Ik weet wel dat die workshop polyamory vol zat met psychologen en therapeuten, die het razendinteressant vonden en ook maar al te vaak hun eigen (aangeleerde?) of algemeen geldende normen en opties hanteren als "normaal".
Kiezen. Dat woord hoor ik bijna dagelijks. Peut riep het, mijn man ook, familie, vrienden. Maar niet alleen kiezen voor de een of de ander, ook kiezen voor jezelf, en dan weten wat je wilt om zo te kunnen kiezen voor de een of de ander. Maar kieze n is niet zo simpel. Als het puur om de man, de persoon was, dan had ik allang gekozen. Maar we hebben kinderen, andere verantwoordelijkheden, en die ga ik ook niet uit de weg. Maar om mezelf dan maar helemaal weg te cijferen, zoals zoveel mensen vinden dat je moet doen, omdat het anders een drama wordt voor de kinderen, omdat het gras altijd groener is aan de overkant en omdat het aan jezelf ligt als je niet gelukkig bent in een relatie, daar ben ik het niet mee eens.
Ik denk dat er ook verschillen zijn in ruimdenkendheid. De meesten hier hadden het niet achter zichzelf gezocht en dit (vreemdgaan, of een sv/sc naast een (al dan niet open) relaite evengoed een paar jaar eerder misschien zwaar veroordeeld.. Zijn zelf ruimer gaan denken. Ik denk dat dit een overgangstijd is, waarin we beperkingen niet meer zomaar aannemen, maar bewust van worden en van ons afgooien.. de een in meer of mindere mate. En daar ontstaan dan problemen, als dat niet gelijk op gaat tussen partners.
Meid, ik hoor mezelf denken! Had dit ook nooit achter mezelf gedacht. En ja, ik ben veranderd, al vindt mijn man van niet. Misschien dacht ik vroeger ook al zo dan en kwam het er nooit uit? Heb altijd van meerdere mannen gehouden, en ook wel van vrouwen, tenminste, ik ging op onderzoek uit, nieuwsgierig als ik ben naar dat wat ik niet ken. En daar wringt ook de schoen tussen mij en mijn man. Hij heeft zijn standpunten: loyaliteit, gezin, vertrouwen, normen en waarden. Die gaat hij nooit veranderen, al zal ik niet nalaten om het te proberen, want scheiden kan altijd nog. Maar toch, als hij me geen vrijheid met SV kan gunnen, dan moeten we misschien maar helemaal vrij zijn van elkaar, hoe ellendig dat ook gaat zijn voor de kinderen, voor de familie enz.Dank je voor je inzicht!
vrijdag 16 juli 2010 om 14:36
Ik moet erbij vermelden dat ik niet zo heel goed in mijn vel zit momenteel. Net de sterfdag van mijn broertje gehad en nu is het de eerste keer dat zijn sterfdag is terwijl mijn zus ook dood is. Daarbij moet ik ontzetten veel aan mijn zus denken omdat het nu een jaar geleden is dat, twee weken nadat een grote tumor van haar hoofd verwijderd was, deze razendsnel terug kwam en we niet veel later het bericht kregen dat het echt nog maar korte tijd zou duren voor ze zou overlijden. Dat samen met deze ruzie en het feit dat Date en ik elkaar ook niet kunnen zien om het echt uit te praten en de liefde weer te voelen maakt dat ik me vreselijk kut voel.
Gelukkig straks weer werken, laatste tijd lukt het goed om daar de knop om te zetten.
Gelukkig straks weer werken, laatste tijd lukt het goed om daar de knop om te zetten.
